Ang malamig na mga salita ni Gideon ay tumagos mismo sa kaliwang bahagi ng aking dibdib. Kahit na masakit sa loob, kailangan kong magpanggap na parang wala akong nararamdaman."Kung wala akong dating tulad ng sinasabi mo, paano mo nagawang tiisin ito hanggang ngayon?""Iniisip mo bang ginagawa ko ito dahil nahuhulog ako sa'yo?""Huwag mong bigyan ng halaga ang sarili mo," sabi niya habang inilalagay ang kamay sa aking likuran at tinatanggal ang kawit ng aking bra. "Alam mo ba kung ano ang isang laruan para sa laman?""Pero ang dami mong pagpipiliang babae. Kung hindi ka naman talaga naaakit sa akin, hindi mo sana—""Hanggang katawan mo lang ang kaya kong makuha. Pero tandaan mo, kailanman ay hindi mo makukuha ang puso ko."Sinubukan kong ipakita na matatag ako, na hindi ako nasasaktan at kaya kong lumaban sa isang taong tulad niya. Pero ang puso ko ay masyadong mahina para tiisin ang mapanakit niyang mga salita."Hindi mo ba naisip na kung kaya kitang mahalin..." ang sabi niya habang t
Pumiglas ako nang itulak ako ni Gideon, dahilan upang lumabas ang likidong pinakawalan niya sa loob ko. Hindi ko man lang naisip ang mga magiging epekto ng nangyari sa amin. Hinayaan ko lang ang sarili kong magpadala sa bugso ng damdamin. Ngunit ngayong nakapag-isip na ako, parang huli na ang lahat."Kunin mo itong pera at bumili ka ng pills," malamig na sabi ni Gideon habang inaabot sa akin ang perang papel na libo. Ibinato niya iyon sa akin habang ako naman ay nanatiling nakatulala, hindi alam ang gagawin."Bilisan mong magbihis! Gusto mo bang may makakita sa'yo?""Sinabi ko naman na sa kuwarto na lang natin gawin, pero ikaw ang nagpumilit dito. Bakit parang ako pa ang may kasalanan ngayon?""Ikaw ang nagsimula, kaya huwag mo akong sisihin."Napakagat-labi ako, hindi na rin makapagsalita dahil totoo naman ang sinabi niya. Ako nga ang unang lumapit."Huwag mong kalimutang uminom ng contraceptive bukas," muling paalala niya habang inaayos ang damit niya."Ginagawa mo ba ito sa ibang ba
Nanatili akong tahimik at hindi sinabi kay Gideon ang gusto niyang malaman. Pero tila ba lalo ko lang siyang hinahamon."Pinili mo ‘to, ha!"Pagkasabi niya niyon, hinila niya ako pataas sa hagdan, pilit na dinadala ako kung saan niya gusto. Pero hindi ako pumayag, kahit na kanina lang ay ako mismo ang kusang sumunod sa kanya."Bitawan mo ako, Gideon! Masakit!""Kung ayaw mong gumamit ako ng dahas, sagutin mo ang tanong ko!!""Kung wala ka namang pakialam, bakit mo pa gustong malaman?""Siguro kailangan kitang pilitin sa ibang paraan para mapilit kang magsalita."Nanlaki ang mata ko at nagsimulang tumayo ang balahibo ko. Hindi pa ba sapat ang nangyari kagabi? Bakit ganito siya? Wala na ba siyang ibang iniisip kundi ang tungkol sa kama?"Ang mukha mong ganyan, para bang natatakot ka." Ngumisi siya. "Pero kapag ginawa ko na, hindi ba’t nagugustuhan mo rin?"Natahimik ulit ako."Huwag mong ikaila na nasisiyahan ka rin.""Hindi ngayon.""Ikaw ang may karapatang pumili? Ako ang may karapatan
Hindi ko inakala na ang isang tulad ni Gideon Wallace ay papayag sa sinabi ko. Napatingin lang ako sa kanya nang matagal, nagulat at hindi makapaniwala.Hindi naman siya dating natatakot kay Sir Gerald ng ganito.O baka naman masyado na ngang seryoso ang nangyari kaya napilitan siyang pumayag. Dahil ba napunta ako sa ospital? Pero siguradong hindi ito dahil gusto niya akong alagaan."Hanggang kailan?" Malamig niyang tanong na bumasag sa katahimikan."H-Ha?""Hanggang kailan ka dapat manatili sa ospital?""Sabi ng doktor, isang linggo."Mabilis siyang napabuntong-hininga nang malakas. Kita sa mukha niya ang pagkainis. Halatang isang linggo ang tingin niyang pag-aaksaya ng oras sa pagbabantay sa akin."Sayang ang oras!" Pangalawang beses na niyang sinabi iyon.Sa halip na mainis, hindi ko rin alam kung bakit biglang gumaan ang pakiramdam ko. Siguro dahil bihira lang ang pagkakataong ganito—na siya mismo ang nagbabantay sa akin.Kahit pa hindi naman siya bukal sa loob na ginagawa ito."Na
Mukha akong nanlaki sa gulat nang ipasok ni Gideon ang kamay niya sa loob. Gagawin niya talaga ito nang hindi alintana ang lugar?"Gideon, sabi kong tumigil ka! Aah~"Napakagat ako sa labi nang maramdaman ang dulo ng daliri niya sa pinaka-sensitibong bahagi ng katawan ko."Paano ako titigil, e, konting hawak lang, umuungol ka na nang napakatamis.""Tao ako, hindi robot, kaya hindi pwedeng... Ahh~... Walang maramdaman!"Napangisi siya bago igalaw ang daliri niya nang dahan-dahan, hinahagod paitaas at pababa sa pinaka-maselang bahagi ko. Napapagalaw ako sa kama dahil sa nararamdaman ko."H-huwag... Itigil mo 'yan... Baliw ka ba? Ahh~""Hindi ako titigil."Dahil sa naririnig niyang ungol ko, mas lalo niyang diniinan ang ginagawa niya."Aah~ Gideon... Agh, masakit ang likod ko!"Isang maliit na galaw lang, pero ramdam kong parang may matalim na kutsilyong tumama sa likuran ko. Napakunot ang noo ni Gideon nang makita ang ekspresyon kong punong-puno ng sakit. Saglit siyang natigilan."Masaki
Lumapit si Denver at tumigil sa tabi ng kama kung saan ako nakahiga. Ang mga mata niyang puno ng pag-aalala ay tumingin sa akin—isang tingin na hindi ko kailanman nakita kay Gideon. Kahit siya ang dahilan kung bakit ako napunta sa ospital, wala siyang ipinakitang pag-aalala o pagsisisi kahit kaunti."May tiyuhin akong doktor dito," paliwanag ni Denver."Hindi ka ba dapat nasa klase?" tanong ko."Malaman lang na nasa ospital ka, paano ako makakapag-focus sa pag-aaral?""Sabi ko naman sa’yo, hindi naman ako gano’n kalala.""Hanggang kailan niyo balak magpalitan ng matatamis na salita?" biglang singit ni Gideon, halatang hindi natutuwa sa presensya ni Denver."Gideon, kung gusto mo, maaari kang lumabas sandali," suhestiyon ko. Hindi ko inasahan na lalo lang palang magpapainit ng ulo niya ang sinabi ko."Dahil nandito na siya, pinalalayas mo na ako?"Tinitigan niya ako nang may halong galit at pagtataka. Bakit ba gano’n na lang ang galit niya kay Denver? Hindi ba siya mismo ang nagsabi dat
Tinitigan ko nang malalim ang mga mata ni Gideon. Matapos marinig ang sagot niya, bumilis ang tibok ng puso ko. Pero agad kong naisip na hindi niya ako pinapalaya dahil sa pagmamahal—kundi dahil sa galit. Para kay Gideon, iyon lang ang dahilan. "Huwag mong intindihin na sinabi ko 'yon dahil mahal kita." "Alam ko. Alam kong wala kang puso, Gideon." "Tao ako. Bakit naman ako walang puso? Pero sa puso kong ito, hindi ka kailanman naging bahagi." Ang masasakit niyang salita ay halos nagpaiyak sa akin, pero pinilit kong pigilan ang emosyon ko. Naiintindihan ko namang hindi niya ako mahal, pero bakit kailangan pa niyang ulit-ulitin? Ang salitang 'hindi mahal' ay narinig ko na mula sa kanya nang daan-daang beses. "Balang araw, mawawala ka rin sa puso ko, Gideon Wallace." "Hindi mo magagawa 'yan. Hindi mo ako matututunang kalimutan." "Grabe ang kumpiyansa mo sa sarili no?" Isang ngisi ang lumabas sa labi ni Gideon bago siya lumapit sa akin. Tumayo siya sa gilid ng kama kung saan ako na
Namutla ako ang buong mukha ko at nanlalamig ang aking katawan habang pinagmamasdan si Gideon na marahang hinuhubad ang kanyang pang-itaas. Akala ko'y makakahanap ako ng dahilan upang maiwasan ito—na ang pagsasabi ng tungkol sa aking buwang dalaw ay magiging sapat na dahilan. Ngunit nagkamali ako. Hindi siya natinag, at tila wala siyang balak umatras. "G-Gideon… baka mas mabuting hintayin na lang natin matapos ito," mahina kong bulong, pilit na hinahanap ang kanyang mga mata. "Sinabi ko na sa’yo, may paraan ako, may condom ako." sagot niya, malamlam ngunit matigas ang tono. "Ngunit... hindi maganda na may buwanang dalaw ako, mamantsahan ang bedsheet. Hindi ba mas mabuting hintayin natin ‘tong matapos?" "Sydney, p’wede namang palitan ‘to pagkatapos." Hindi ko alam kung paano pa ipapaliwanag ang gusto kong sabihin. Hindi siya naaapektuhan ng alinmang dahilan ko. Parang isang pader na hindi ko kayang lampasan. "Bilisan mo, maghubad ka na, wala na akong masyadong oras." "K
Ang nanginginig kong kamay ay dahan-dahang nag-tap sa mensahe na ipinadala ni Gideon Wallace. Pagkatapos, lumipat ang screen sa chat window, at napanganga ako nang makita ang dami ng mensahe niya. [Gideon Wallace: Sumagot ka sa tawag ko! Hindi ka ba mamamatay kung sumagot ka?!] [Gideon Wallace: Ang lakas ng loob mong magpakita ng ganyan sa akin!!] [Gideon Wallace: Kung hindi ka tatawag pabalik sa loob ng dalawampu’t apat na oras, siguradong magkakasundo tayo!] [Gideon Wallace: Huwag mo akong pilitin na puntahan ka mismo.] Ang aking puso ay tumitibok nang mabilis dahil sa takot. Kung iisipin, malamang galit na galit si Gideon nang ipadala niya ang mga mensaheng ito. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari kung nandoon ako. Ngayon, nag-iisip ako kung tatawag ba ako pabalik o hindi. Sa totoo lang, ayaw kong tumawag, pero kung hindi ako tatawag, ano ang mangyayari? Sa Pilipinas, malamang gabi na ngayon, kaya siguro mamaya na lang ako tatawag. Habang inilalapag ko ang telepono,
Pagkatapos kong paalisin ang babaeng iyon, bumalik ako sa mesa kung saan nakaupo si Nick. Nang makita niya akong umupo, nagkunot ang kanyang noo at tinitigan ako nang may pagtataka. “Tapos ka na?” “Anong tapos?” Umupo ako nang malakas sa upuan, puno ng inis. Pakiramdam ko, ang boring ng araw na ito. “Kasama mo yung babae kanina, diba? Bakit ang bilis mo?” “Wala lang akong gana,” sagot ko bago ininom ang baso ng alak. “Hoy! Kanina pa kita tinatanong, sabi mo gusto mo.” “Oo! Pero ngayon wala akong gana, bakit ka ba nagtatanong ng ganyan?” “Ano ba problema mo? Parang iba ka ngayon, Gideon.” “Wala! Problema ko ‘to!” “Gago! Nagtatanong lang ako kasi nag-aalala ako.” Ininom ko nang tuluyan ang baso ng alak, puno ng galit. Pagkatapos, kinuha ko ang telepono ko at tinawagan ang babaeng nangahas na hamunin ako. “Tsk. Ang lakas ng loob mo, hindi sumasagot sa tawag ko.” Tinawagan ko ulit, pero ayaw pa rin niyang sumagot. Pagkatapos ng ilang sandali, napatay ang phone. Ibi
GIDEON WALLACE P.O.V [Oo.] Sagot ni Dad sa kabilang linya. Agad kong pinatay ko ang tawag at ibinato ang phone sa mesa nang may galit. Hindi ko alam kung bakit ang simpleng bagay na iyon, na ayaw ko naman talaga simula pa lang, ay nakakapagpagalit sa akin ng ganito. “Ano ba problema mo?” tanong ni Nick. “Wala.” Bumukas ang pinto, at isang babae ang pumasok sa loob ng kwarto. Siya ang tinawag ni Nick para sa akin. Tumayo ako at hinila siya palabas ng kwarto, diretso sa isang pribadong silid para mailabas ang aking galit. Nakakapagtaka, dahil maganda naman siya at pasok sa aking gusto. Parehong-pareho siya sa mga babaeng gusto ko, at ang kanyang pananamit ay nakakapukaw ng atensyon. Pero wala akong nararamdaman para sa kanya. “Gusto mo bang ako ang magsimula?” Nagpadala siya ng nakakainis na tingin at lumapit sa akin, binalutan ang aking leeg. “Gawin mo ang lahat para magkaroon ako ng gana,” sabi ko nang hindi man lang siya tiningnan. “Ganito pa rin, wala ka pa ring g
Hindi ko alam kung ilang oras ako nakatulog, at hindi ako makalabas dahil hindi ko alam kung ano ang gagawin kapag nakita ko si Cullen. Dahil hindi naman ako masyadong lasing, naalala ko ang nangyari bago ako makatulog. Ayokong mag-isip nang malalim kung ano ang iniisip ni Cullen at bakit niya ginawa iyon. Bukod pa riyan, wala akong balak na mag-isip ng higit pa sa kanya bilang isang kuya. Tumunog ang pagkatok sa pinto bago nagsalita ang tao sa labas. “Malapit na pong lumapag ang eroplano.” “Okay...” Pagkatapos lumapag ang eroplano, wala na akong magagawa kundi lumabas at harapin muli si Kuya Cullen. Sa pagkakataong ito, parang may kaba sa aking dibdib. “Tulungan kita sa bagahe.” “Hindi na po, kaya ko na itong buhatin.” “Tungkol sa nangyari kanina… Pasensya na.” Ang kanyang tingin ay nagpapakita na talagang nagsisisi siya, pero hindi ko pa rin maintindihan. “W-wala po ‘yun, hindi ko po ‘yun inaalala.” Sumagot ako nang pabiro dahil ayokong pag-isipan pa ito. Marami na
Tiningnan ko si Gideon nang may matinding sakit sa puso, pero mas mabuti na rin na sinabi niya kung ano ang iniisip niya nang diretso, hindi niya ako pinaglaruan para mag-isip nang malalim. “Tatandaan ko ang mga salitang iyan.” Ang totoo, sinubukan kong maging matatag kahit na nasasaktan ang aking puso. “Oo! Dapat mong tandaan iyan.” “Salamat sa patuloy na pagpapaalala sa akin.” “I-unlock mo na po ba ang pinto ng kotse?” Lumingon si Gideon sa akin nang may ekspresyong walang emosyon, bago niya sinabi nang malamig, “Sinabi ko na, ikaw ang umabot at mag-unlock.” “Sige.” Huminga ako nang malalim dahil kung hindi ko gagawin, baka hindi ako aabot sa flight. Wala akong ibang choice. Habang nakayuko ako at nakapatong sa kanyang malakas na hita, biglang ipinasok ni Gideon ang kanyang kamay sa loob ng aking damit, na nagpaigting sa akin at agad akong umurong. “A-ano na naman?” “Huwag kang magpanggap na inosente. Ilang beses na ba tayong gumawa ng ganito?” Nang marinig ko iyo
Napadilat ang aking mga mata nang magkamalay at malaman na pinalabas ni Gideon sa loob. Pagkatapos, kinagat ko nang malakas ang kanyang malakas na braso. “Aray!!” Sumigaw si Gideon nang malakas habang tinitigan ako nang masama. “Nasaktan ako!!” Pagkatapos niyang magsalita, hinampas niya ang aking kamay nang malakas at itinulak ako palayo, na nagdulot ng pagtulo ng malabong likido mula sa aking masikip na daanan at dumikit sa kanyang hita. Tumingin ako pababa sa malabong likido na dumidikit sa hita ni Gideon at nagtanong, “Bakit mo pinutok sa loob?” “Bakit hindi mo tinanong noong malapit na akong labasan? O baka naman gusto mo talagang iputok ko sa loob?” “Hindi ko kailanman naisip iyon,” agad kong sinabi nang marinig ang paratang niya, dahil hindi ko kailanman naisip na gusto kong pinalabas niya sa loob. “Ah! Ang dumi-dumi na!” Mabilis akong tumayo mula sa kanya at kumuha ng tissue para punasan at linisin ang mahalagang bahagi habang tinitigan niya ako nang masidhi. “B
Ang kanyang mga ngipin ay kumagat sa aking mga labi hanggang sa amoy ko ang dugo. Ang t-shirt na suot ko ay itinaas at itinapon sa ibabaw ng aking dibdib. Ang matalas na mukha ay lumipat sa aking mga labi at nilaro ang rosas na mga utong hanggang sa tumigas. Si Gideon ay dahan-dahang humalik sa kaliwang bahagi hanggang sa siya ay masiyahan. Pagkatapos, lumipat siya sa kanang bahagi upang hindi ito mapag-iwanan. Ang kanyang mga daliri ay sumungkit sa gilid ng aking panty upang buksan ito, at pagkatapos ay ipinasok ang kanyang mga daliri upang laruin ang aking sensitibong bahagi. "Ah~" Ipinikit ko nang mahigpit ang aking mga labi upang pigilan ang kahiya-hiyang tunog. Kahit na ayaw kong maramdaman ang kasiyahan, ang aking katawan ay tumugon sa pamamagitan ng paglabas ng likido. Si Gideon ay ngumiti nang masaya, tila nasisiyahan na ako ay nasa ilalim ng kanyang kontrol, parang isang sisiw sa kanyang mga kamay. "Ugh! M-masakit. Ah~" Nagulat ako nang ipasok ni Gideon ang dalawang da
Dahil sa takot na malaman ng iba ang nakakahiyang relasyon ko at ni Gideon, wala akong magawa kundi sumunod. Kahit ayaw kong siya ang maghatid sa akin, wala akong magagawa. Inilipat na ng driver ang aking mga bagahe sa kotse ni Gideon. Sa Loob ng kotse… Pumasok ako at si Gideon sa loob. Sa totoo lang, ayoko talaga sa ganitong awkward na sitwasyon. “Hindi mo ba ako tatanungin kung saan ako nagpunta?” Ang matangkad na lalaking nakaupo sa driver’s seat ay lumingon sa akin at nagkunot-noo, parang gustong-gusto niyang tanungin ko siya. “Bakit ko po kailangang magtanong?” “Dati, parang gusto mong malaman lahat ng bagay. Kung saan ako pupunta, ano ang ginagawa ko.” Ang masakit na salita niya ay nagpatahimik sa akin sandali. Dahil dati, kapag nawawala si Gideon, talagang gusto kong malaman kung saan siya pupunta, tulad ng sinabi niya. Pero hindi naman ako nagiging sobra. Alam ko ang lugar ko, at palagi akong nagbibigay ng espasyo para sa kanya. “Siguro… nagpunta ka lang sa ibang
Hinila ni Gideon ang kumot at binalot ang aking hubad na katawan. Pagkatapos, tumayo siya mula sa kama at tinitigan ako nang matagal. “Tigilan mo na ang pag-iyak! Nakakainis!” “Akala mo ba gustong-gusto kong gawin ito sa’yo? Kahit wala ka, pwede kong gawin ito sa ibang babae!” Sumigaw siya nang walang pakialam sa nararamdaman ko, kahit na masakit na masakit na ito. “Naiintindihan ko.” “Naiintindihan? Anong ibig mong sabihin?!” “Gusto kong mag-isa. Pwede ka ng umalis, Gideon.” “Pinalalayas mo ako?” Hindi ako sumagot, kaya malalim at mainit na hininga ang ibinuga ni Gideon bago siya umalis at pinagsarhan nang malakas ang pinto ng kwarto. Pagkatapos umalis ni Gideon, nagkandirit ako sa kama at umiyak sa ilalim ng makapal na kumot. Sinabi ko sa sarili ko na tama na… tama na, Sydney. Ang nararamdaman ko ay napakalayo na ng narating, pero lahat ay nasayang lang. Kahit na matiisin ako, hindi ibig sabihin na hindi ako napapagod. Ang pag-iisip ko na gagamitin ko ang aking kata