KABANATA 1

Pagkatapos mawala ng aking ina, parang wala nang saysay ang buhay ko. Dagdag pa rito, tinawag pa akong anak ng kerida.

Ako si Sydney Yllana, anak ng isang katulong. Mula pagkabata, dito na ako lumaki sa loob ng isang malaking mansyon bilang anak ng isa sa katulong ng pamilya Wallace. Pero kahit ganito ang sitwasyon ko, pinag-aral ako ng amo ng bahay sa isang magandang paaralan, at ngayon ay nasa pinakamagandang unibersidad sa bansa.

Hindi ko alam kung bakit ako tinatawag na anak ng kerida. Laging sinasabi ng aking ina na huwag ko na lang pansinin ang mga sinasabi ng iba, dahil alam namin sa sarili namin na hindi totoo ang mga paratang. At naniniwala ako na hindi kailanman magiging ganoon ang aking ina.

“Sydney,” tawag ng amo kong si Sir Gerald habang kumakain ako.

“Opo, Sir.”

“Ngayon, wala ang driver natin. Si Gideon na lang muna ang maghahatid sayo papunta sa university.”

“Ah, pero…”

Nang marinig ko ang pangalan niya, parang tumalon ang puso ko. Si Gideon ang lalaking matagal ko nang iniibig, pero…kinamumuhian niya ako.

“Ayan na siya, napag-usapan lang ay dumating na.”

Agad akong nagbaba ng tingin, hindi makatingin sa seryoso at gwapong mukha ng lalaki habang naglalakad papasok sa dining room. Parang hindi tumitigil ang kabog ng aking puso sa tuwing nariyan siya.

“What do you need, Dad?” inip na tanong ni Gideon.

“Gideon, ikaw na ang maghahatid kay Sydney papunta sa unibersidad. Wala ang driver ngayon.”

“Wala po akong oras.”

“Wala kang oras? Saan ka naman pupunta? Tigilan mo na yang pagiging pasaway mo. Laging may problema na lang dahil sayo.”

“Sir, sasakay na lang po ako ng taxi.”

“Huwag ka ngang laging magpaawa. Alam ko ang style mo, sobrang bulok,” singhal ni Gideon.

“Hi-hindi po, wala po akong masamang binabalak,” depensa ko.

Parang may libo-libong kutsilyo ang tumusok sa dibdib ko. Kahit anong gawin ko, sa kanyang mga mata…wala akong halaga. Sinabi ko lang iyon para hindi siya mapagalitan ng amo, pero imbes na unawain, binigyan pa ako ng masamang motibo.

“Inuutusan kita, Gideon, at gawin mo.” Dikta pa ni Sir Gerald.

“Alright, ihahatid ko na ang paboritong anak niyo hanggang sa mismong silid-aralan niya.” Sarkastikong sabi ni Gideon at inirapan ako.

“Gideon! Umayos ka nga. Bakit ba lagi kang ganyan?” Hindi pinansin ni Gideon ang mga sinabi ng ama.

Tiningnan niya ako ng masama, “Sumunod ka, kung mahuli ka, hindi kita hihintayin.” Malamig niyang sabi.

“O-okay.”

Agad akong sumunod kay Gideon papalabas ng bahay dahil takot akong baka hindi niya ako hintayin. Ang pagiging malapit sa kanya ay nagpapakilig sa akin. Kahit na tingin niya sa akin ay masama, patuloy ko pa rin siyang minamahal.

“Aray!”

Bigla niya naman akong hinila nang malakas, at ang likod ko ay tumama sa pinto ng kanyang mamahaling sports car.

“Ah, Gideon, nasasaktan ako!” Reklamo ko.

“Gusto mo talaga akong maging asawa, no? Gusto mo rin bang lokohin ako tulad ng ginawa ng nanay mo sa tatay ko? Tandaan mo, hindi ako katulad ng tatay ko na madaling maloko ng mga tulad mo!”