KABANATA 3

Tila naramdaman ni Gideon ang nararamdaman ko, kaya ganoon na lang siya kawalang-paki sa akin. At ngayong alam niya na ang nararamdaman ko, hindi ko na ito itatago.

“Gideon, alam kong hindi ako karapat-dapat para sa’yo. I know my place. Isa lang itong paghanga, huwag kang mag-alala,” paglilinaw ko.

“Good. Don’t act like your mother.”

“Ano na naman bang kinalaman ng mama ko rito? She’s already gone. Bakit mo pa rin siya sinisisi?” Nasasaktan ako sa tuwing binabanggit niya ang aking ina nang ganito.

Ayaw niyang makinig, nakakapit pa rin siya sa kanyang mga baluktot na paniniwala.

Binitawan ni Gideon ang aking mukha at naglakad pabalik sa kanyang mesa. Muling naghari ang katahimikan sa silid. Hindi ko alam kung bakit, pero bigla na lang akong naiiyak. Ito ang aking kinaiinisan na kahinaan.

Sana balang araw, mas magiging malakas ako.

“Huwag ka ngang umiyak sa harap ko.”

“Kahit ang aking mga luha ay nakakadiri rin sa’yo, Gideon?” taka kong tanong.

“Oo, mabuti nang alam mo,” sarkastiko niyang sabi.

Sobrang sakit, pero hindi ko maintindihan kung bakit gusto ko pa rin ang taong tulad niya na napakalupit? Gusto kong itigil ang mga hangal na damdaming ito, pero hindi ko magawa.

*Knock knock.*

Biglang may kumatok sa pinto, at ito ay bumukas nang walang pahintulot.

Isang babaeng nakasuot ng sexy na damit ang ngumiti ng matamis kay Gideon at mabilis na umupo sa kanyang kandungan. Hinalikan niya ang kanyang leeg at hinimas ang kanyang dibdib.

“I’ve missed you,” mapang-akit na sabi ng babae.

Mabilis akong tiningnan ni Gideon bago niya binuhat ang babae papunta sa kanyang mesa at walang pakundangang itinapon ang mga dokumento sa sahig.

Mahigpit kong kinuyom ang aking mga kamao habang pinapanood ang eksenang sobrang sakit sa matang makita at nagdulot din ito ng kirot sa puso ko.

Hanggang sa naging malapit lalo si Gideon at ang babae, na parang wala silang kasamang ibang tao sa paligid. Kahit na kitang-kita ako sa aking kinauupuan, parang naging multo lang ako para sa kanila.

“Lalabas muna ako,” paalam ko, hindi ko na kayang panoorin ang dalawa habang gumagawa ng kahiya-hiyang bagay kaya mabilis akong tumayo.

“No, you stay here,” mahigpit na utos ni Gideon, habang nakatingin sa akin.

“Oh, may ibang tao pa pala rito?” nagkunwari pa ang babae na ngayon lang ako napansin, at nginisihan ako ng nakakaloko.

Huminga ako nang malalim para kumalma. “Gawin niyo kung anong gusto niyo pero huwag sa harapan ko. Kaya aalis na lang ako.”

“I said, don’t leave,” pagmamatigas pa ni Gideon.

Naguguluhan akong tingnan siya. Bakit ayaw niyang umalis ako? Para ano? Mapanood ko ang kalaswaan nila? Hanggang kailan niya ba ako sasaktan ng ganito?

Dahil wala akong magawa, nagtungo ako sa banyo at doon nagkulong. Inilayo ko ang sarili ko dahil ayaw kong panoorin ang ginagawa nila.

“Bakit ba ako umiiyak?” tanong ko sa sarili, habang pinupunasan ang mga luha sa aking pisngi.

Parang pinagpiraso-piraso ang puso ko ngayon. Tila sinadya ni Gideon na makita ko ang eksenang iyon para saktan ako.

*Bang bang bang!*

Napatalon ako sa gulat nang may malakas na kumatok sa pinto ng banyo. Mabilis kong pinunasan ang aking luha at inayos ang aking sarili para hindi mahalata na umiiyak ako.

Pagkatapos, binuksan ko na ang pinto. Nakita kong nakatayo si Gideon, at masama ang tingin na binigay niya sa akin.

“Bumalik ka!” Utos niya.

Nagulat ako kung bakit niya ako pinipilit. Saan ba nagpunta ang babaeng kasama niya?

“Eh, yung babae mo?”

“Since when do you have the right to meddle with my affairs, huh?”

Mabilis kong ibinaba ang aking ulo, umiiwas ng tingin, at humingi ng paumanhin.

“I’m sorry.”