KABANATA 6

Narinig ko ang paghinga ni Gideon bago niya biglang itulak ang likod ko nang malakas, idinikit ako sa malamig na pader ng silid. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko nang madiin.

"Sabihin mo sa ama ko na ayaw mong matuto ng trabaho mula sa akin."

"Gideon, pwede namang pag-usapan ito nang maayos, hindi kailangang maging marahas," sagot ko habang pilit na iniiwas ang tingin.

"At sinong may gustong makipag-usap nang maayos sa'yo?" Bumagsak sa akin ang malamig niyang titig na puno ng pag-aalipusta. Pakiramdam ko'y may bumara sa lalamunan ko.

"Sige, Gideon. Naiintindihan ko na. Hindi mo na kailangang mag-alala." Lumingon ako sa isang tabi at bumulong ng sagot. Sa wakas, pinakawalan niya rin ang pisngi ko.

"Get out."

"Talaga bang hinila mo ako papasok dito para lang sabihin 'yan?"

"Ano bang ini-expect mo?" Dumilim ang mukha niya habang unti-unting yumuko palapit. Ang boses niya'y halos isang bulong. "Ang babaeng tulad mo, Sydney, kahit hubarin mo pa lahat ng suot mo sa harapan ko, wala pa ring epekto."

Nanginginig ang kamay kong nakatikom nang marinig ko ang pang-iinsulto niya. Gusto kong hamunin ang sinabi niya, na subukin kung totoo nga ang sinasabi niya, pero wala akong lakas ng loob na gawin iyon. Nanatili akong tahimik habang tinatanggap ang pangmamaliit niya.

Mabilis akong lumabas ng silid bago pa niya maipagpatuloy ang pang-aalipusta.

"Ang sama niya!" Ibinagsak ko ang katawan ko sa kama at tinakpan ng unan ang mukha ko habang pinipigilan ang luha. Totoo nga ang mga sabi-sabi na si Gideon Wallace ay isang taong walang ibang alam kundi manakit gamit ang salita.

Kung may pagpipilian lang ako, matagal ko nang tinalikuran ang pamilyang ito para matapos na ang gulo. Pero paano ko matatakasan ang lahat kung si Sir Gerald, na sobrang buti sa akin, ay nandito? Hindi ko siya kayang iwan.

Kinabukasan, sa loob ng unibersidad.

"Sydney! Sydney!" Sigaw ni Juliana, ang isa kong kaibigan, habang abala ako sa pananaliksik kasama si Ryle.

"Ano ‘yon, Juliana?"

"May inuman mamaya kasama ang mga bagong estudyante sa batch natin. Sasama ka ba?"

"Ako? Uh... parang hindi na lang siguro."

"Sydney! Matuto ka namang makihalubilo minsan," agad na saway ng isa ko pang kaibigan.

"Tama! Hindi ka pwedeng laging magmukhang nag-iisa sa unibersidad na 'to. Ilang buwan na lang, gagraduate na tayo. Kilala mo ba kahit isa sa mga bagong estudyante sa batch natin?"

"Uh..." Yumuko ako, hindi alam kung paano sasagot.

"Sasama ka ba?" tanong ni Ryle na may nakangiting mukha.

"Pupunta ka rin ba, Ryle?"

"Oo naman."

"Pag-iisipan ko muna."

Pagkatapos ng klase, bigla akong nakatanggap ng tawag mula kay Sir Gerald. Sinabi niyang susunduin ako ni Gideon Wallace. Pilit kong tinanggihan pero iginiit niya na nasa unibersidad na si Gideon at hinihintay ako.

"Sydney Yllana!" May tumawag sa pangalan ko. Lumingon ako ngunit hindi ko makilala kung sino iyon.

"Ah... may kailangan ka ba?" tanong ko habang huminto siya sa harapan ko. Kita sa mukha niya ang nerbiyos.

"Magpaparty ka ba mamayang gabi?"

"Uh..."

"Ako nga pala ang junior mo sa batch. Hala! Hindi mo ba talaga ako natatandaan?"

"Pasensya na, talaga..." Yumuko ako bilang paghingi ng paumanhin.

"Sigurado akong pupunta ka, di ba?"

"Hindi ko pa alam, kailangan ko pang pag-isipan."

"Sama ka na, please? Gusto kitang makasama." Bigla niyang hinawakan ang kamay ko, dahilan para mapaatras ako at agad na bumawi siya.

"Pasensya na, hindi ko sinasadya."

"Ah... aalis na ako. Nandiyan na ang sundo ko."

"Sana magkita tayo mamaya!"

Ngumiti ako nang bahagya bago naglakad papunta sa sasakyan. Pagpasok ko, nadatnan ko si Gideon Wallace na tahimik na nakaupo sa loob.

"Palit ka nang palit ng lalaki, ha."

"H-Hah?"

"Siguradong matutuwa ang ama ko kapag nalaman niya 'yan."

"Hindi naman siya—"

"Hindi mo na kailangang magpaliwanag," putol niya sa sasabihin ko. "Wala akong pakialam."

Napipi ako sa sagot niya. Hindi ko gusto ang ganitong pakiramdam—lalo na kapag kaming dalawa lang ang magkasama.