Lahat ng Kabanata ng พ่ายรักเธอ: Kabanata 1 - Kabanata 10

พรุ่งนี้ก็จะเป็นเวลาครบสองปีเต็มของการมาทำงานเป็นแรงงานทาสของไร่เเห่งนี้ ฉัตรตะวันเรียกมันว่าแรงงานงานทาส ถูกแล้ว เพราะตั้งแต่ที่เธอเหยียบย่างเข้ามา ก็ไม่เคยมีวันไหนเลยที่เธอจะได้รู้สึกถึงการทำงานที่มันดูเหมือนจะเป็นงานของคนปกติเท่าไหร่มือน้อยไล่ดึงถกถอนกำจัดวัชรพืชที่ขึ้นตามแปลงมะเขือเทศทีละต้นๆไปเรื่อยๆ อย่างไม่ยี่หระ สองปีที่เธอจำต้องก้มหน้าก้มตาทำงานตามคำสั่งบ้าๆไร้สาระและไร้เหตุผลของผู้ชายคนนั้น ฉัตรตะวันรู้อยู่เต็มอกว่าเขาต้องการกลั่นแกล้งเธอ แต่เหตุผลของการกลั่นแกล้งนั้นเธอยังไม่รู้ และคนอย่างเธอจำเป็นที่จะต้องรู้มันให้ได้ด้วย"ธุรกิจของครอบครัวเรากำลังจะล่ม และแกเป็นหลาน มันเป็นหน้าที่ของแกที่จะต้องช่วยพยุงมันไว้ให้ได้ไปต่อ""แต่ซันจบการตลาดมานะคะป๊า ซันอยากลองช่วยป๊าบริหารธุรกิจของครอบครัวเรา ซันไม่ได้จบเกษตร จะให้ซันไปทำอะไรที่ไร่นั่น""แต่เขาต้องการให้แกไป จะไปทำอะไรแกก็ลองไปดูก่อน แล้วการที่แกต้องไปทำงานที่นั่นมันก็เป็นการช่วยธุรกิจของครอบครัวเราไว้ไปพลางๆด้วยระหว่างที่ป๊ากำลังหาทางกอบกู้ธุรกิจของครอบครัวเราอยู่ แกไม่เห็นหรือไงว่าตอนนี้ธุรกิจที่ปู่แกสร้างมากับมือกำลังจะล่

อรรถกรกลับไปแล้ว ฉัตรตะวันยังนั่งเล่นอยู่ต่อที่หน้าบ้าน แสงสีทองของพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินช่วยสร้างบรรยากาศให้ยิ่งดูหงอยเหงาเศร้าสร้อยขึ้นไปอีก เธอไม่เคยชอบมันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดเธอ เมื่อสักครู่อรรถกรก็เอ่ยปากชวนว่าพรุ่งนี้เขาจะเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อของ ถ้าหากว่าเธอไม่ได้ไปไหนแล้วอยากจะไปด้วยกันกับเขาก็ได้ แต่เธอก็ปฏิเสธ เนื่องจากว่าอยากจะกลับไปเยี่ยมมารดาเสียมากกว่า หนึ่งเดือนมาแล้วที่เธอหายหน้าหายตาไป บิดายังคงพูดถึงเรื่องการหมั้นหมายกับผู้ชายคนที่ท่านหาให้ไม่หยุด ซึ่งเธอนั้นสุดแสนจะเบื่อหน่าย จึงทำได้เพียงแค่หลีกเลี่ยงไปได้เพียงวันๆเท่านั้นกับเขาคนนี้ก็เหมือนกัน อรรถกร ฉัตรตะวันรู้ดีว่าจริงๆแล้วอรรถกรมีความรู้สึกดีๆให้กับเธออยู่ หากแต่ว่าเป็นเธอเองที่มันไม่พร้อมจะมีใคร ลึกๆอาจจะเป็นเพราะว่าเธอยังคงมีภาระกิจอันยิ่งใหญ่ที่จะต้องสะสางรออยู่ ทุกครั้งที่อรรถกรพยายามพูดราวกับอยากแสดงความรู้สึกมากขึ้น เธอจึงได้แต่แกล้งทำเป็นเฉไฉ ไม่แสดงออกหรือรับรู้ถึงความรู้สึกที่เขานั้นมีให้และพอหลังจากลืมตาตื่นเช้าขึ้นมา ความหน้าเบื่อหน่ายก็มาเยือนถึงหน้าบ้าน บ้านเธอกับไร่เดอะเรดการ์เด้นอยู่ห่างกั

แม้ว่าจะไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอแต่การที่คีตกานต์ใช้ให้เธอมาช่วยคนงานผู้ชายยกแบกหามโต๊ะแบบนี้ก็ทำเอาฉัตรตะวันน้ำตาเกือบเล็ดได้เหมือนกัน โต๊ะไม้และขาเหล็กทั้งหนักและใหญ่ พอแบกมาแบกไปไม่กี่รอบก็เริ่มล้า จนอรรถกรเห็นเข้าก็ได้แต่สงสารที่แขนเธอไม่หักไปก็บุญเท่าไหร่แล้ว"ซันไหวหรือเปล่า ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวพี่จะลองช่วยไปคุยกับพี่คีย์เอง""อย่าเลยค่ะพี่อรรถ ซันได้อยู่ค่ะ"ฉัตรตะวันที่กำลังช่วยอรรถกรยกโต๊ะออกไปเรียงตั้งทีละตัวได้แต่เหลือบหันไปมองคนที่คอยยืนสั่งการอย่างน่าหมั่นไส้ ไม่ใช่แค่เธอหรอกที่มองไปทางเขา สายตาคมดุจพญาเยี่ยวของเขาก็กำลังมองพุ่งตรงจิกกัดมาที่เธอเช่นกัน"สองคนนั้นถ้ายังไม่เลิกคุยกันแล้วรีบตั้งใจทำงานให้เสร็จ ฉันจะจับแยก""แต่ฉันเคยได้ยินมาว่า เจ้านายที่ดีควรที่จะช่วยลูกน้องลงมือทำงานด้วยกันมากกว่าที่จะยืนสั่งงานแต่ปากแบบนั้นนะคะ ดูแล้วรู้สึกว่ามันไม่ค่อยน่าจะเคารพสักเท่าไหร่" เพราะในที่สุดฉัตรตะวันก็ทนต่อท่าทีที่คีตกานต์คอยกระแนะกระแหนมาอีกต่อไปไม่ไหว จึงอดที่จะปากไวพูดตอบสวนกลับอย่างไม่ต้องยั้งคิดราวกับว่าเอาน้ำมันราดลงไปบนกองไฟ ทันทีที่ฉัตรตะวันสวนกลับ ทุกสรรพสิ่งรอบๆบริเวณนั้นต่า

แม้ว่าจะดีใจที่ได้รับรางวัล แต่การขึ้นมายืนบนเวทีที่มีคีตกานต์ยืนอยู่ด้วยนั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดว่าดีสักเท่าไหร่ ใบหน้าหล่อเหลานั้นเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงยามเมื่อเธอเดินเข้ามาใกล้ๆ อรรถกรหยิบของรางวัลออกมาแล้วเดินกลับตรงมาหาเธอด้วยสีหน้าเปื้อนยิ้ม ซึ่งต่างจากอีกคนลิบลับ"เดี๋ยวพี่ขออนุญาตใส่ให้ซันเลยนะครับ""อรรถนายไม่ต้อง ส่งมานี่เดี๋ยวนี้"อรรถกรที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบสร้อยก็อดชะงักมือไว้อย่างเสียไม่ได้ พอคีตกานต์หยิบสร้อยไปไว้ในมือเอง เหล่าบรรดาแฟนคลับด้านล่างต่างก็พากันส่งเสียงฮือ บ้างก็วี้ดว้ายส่งเสียงกรี๊ดออกมาเบาๆว่าอยากจะเป็นผู้โชคดีที่ถูกคีตกานต์ใส่สร้อยให้บ้าง ฉัตรตะวันมองตามข้อมือแกร่งที่หยิบสร้อยคอทองคำเส้นนั้นขึ้นและตรงอ้อมมาที่ด้านหลัง ก่อนที่เส้นผมยาวสลวยนั้นจะถูกรวบเอามาไว้ที่ด้านหน้า ในขณะที่เขากำลังใส่ พลางก็มีเสียงกระซิบดังขึ้นที่ข้างหู"ที่ฉันเลือกที่จะใส่ให้เธอเอง ก็เพราะว่าฉันไม่ต้องการให้นายอรรถมายุ่งกับเธอ เข้าใจไว้ด้วยนะ อย่าคิดที่จะหลอกล่อน้องชายฉัน เพราะฉันนี่แหละที่จะคอยทั้งกีดขวางและเปิดโปงผู้หญิงแบบเธอเอง" น้ำเสียงเรียบเข้มแต่แข็งกระด้างถูกสื่ออกมาอย่างแผ่

แสงของโคมไฟบนหัวเตียงถูกปิดลงด้วยฝีมือของเขา ก่อนที่คีตกานต์จะลุกผละออกไปเพียงเสี้ยววินาทีหนึ่ง เพื่อจัดการกับเสื้อผ้าแล้วจึงกลับทาบทับลงมาอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ได้ล็อกแขนเธอไว้แล้ว แต่กลับก้มลงไปจูบเธอเอาเสียดื้อๆ มือไม้ก็ยังคงลูบไล้ไปทั่วไม่หยุด ฉัตรตะวันยอมรับว่าเธอกำลังรู้สึกแปลกๆ ราวกับว่าเธอกำลังถูกมอมเมา ในปากเขามีตัวยาอะไรหรือเปล่า ทำไมเธอถึงเริ่มที่จะควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้มึนๆชาๆ เนื้อตัวเบาหวิว แต่กลับร้อนรุ่มและเบาโหวงสองเรียวแขนจากที่คอยทุบตีก็กำลังเริ่มยกขึ้นไปโอบรอบคอแกร่งนั่นเอาไว้ในขณะที่เขากำลังดูดดึงเรียวลิ้นเธออย่างดุดันคีตกานต์กวาดชิมไปทั่วทั้งโพรงปากนุ่มก่อนจะก้มลงไปโอ้โลมกับหน้าอกคู่งามอีกครั้ง เขาทั้งบีบ ทั้งจับ อย่างไม่สนโลก แต่นั่นกลับปลุกกระแสมืดดำบางอย่างที่หลับไหลอยู่ในตัวเธอให้ตื่นขึ้นมา ลิ้นร้อนขยับเขี่ยที่ปลายยอด คอยดูดดึงจนเรือนร่างเย้ายวนที่ดวงตาปิดปรือนั้นต้องแอ่นตัวขึ้นรับด้วยความเสียวซ่าน"คะ..คุณคีย์"เล็บคมๆจิกไปบนแผ่นหลังแกร่งยามเมื่อนิ้วมือของคีตกานต์เริ่มรุกล้ำที่บริเวณกึ่งกลางกาย เขาค่อยๆถูไถมันขึ้นและลงอย่างช้าๆแล้วจึงหยุดสะกิดเขี่ยไปที