คนใจร้าย

แม้ว่าวันนี้ทุกอย่างจะผ่านพ้นไปด้วยดีด้วยการ(แอบ)ช่วยเหลือจากอรรถกรอย่างเงียบๆเนียนๆ แต่จนแล้วจนรอดก็ยังมิวายที่พ่อพายุคอร์นาโดก็ยังอุตส่าห์แอบเห็น จนในที่สุดแล้วระเบิดก็มาลงใส่เธอและอรรถกรอีกจนได้

"พี่เตือนนายแล้วใช่ไหมอรรถว่าอย่าแอบไปให้ความช่วยเหลือกับผู้หญิงคนนี้ พี่พูดกับนายเป็นร้อยรอบพันรอบทำไมถึงได้ดื้อนัก หรือว่าต้องให้พี่หักเงินเดือนจากพ่อนาย โทษฐานที่นายขัดคำสั่งพี่เสียก่อน"

"โถ่พี่คีย์ ผมไม่ได้ช่วยอะไรซันเขามากมายหรอกพี่ แค่พอดีเดินเข้าไปตรวจดูความชื้นในแปลงดินเฉยๆ ที่เหลือซันเขาเป็นคนจัดการเองทั้งหมดเลยครับ"

"ก็ถ้าแกไม่ได้ช่วยก็ดีไป แล้วทีหลังก็หัดอยู่ให้ไกลๆ จากแม่นี่ นายยังไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ดีพอ เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน"

คำพูดและทัศนคติแย่ๆที่มีต่อเธอยังคงหลุดรอดออกมาจากปากผู้ชายที่ชื่อคีตกานต์ไม่หยุด ไม่ว่าเธอจะไปไหนหรือทำอะไรเขาก็มักจะคอยจ้องจิกกัดราวกับเป็นเห็บหมัดที่ซุกซอกอยู่ตามเนื้อตัวเธออย่างไม่มีทางปล่อย

"ซันอย่าไปใส่ใจพี่คีย์เลยนะ เห็นทำเป็นปากร้ายอย่างนั้น แต่จริงๆแล้วพี่คีย์ใจดีมาก ออกแนวอบอุ่นเสียด้วยซ้ำไปถ้าลองได้รู้จักกันจริงๆ"

"เมื่อกี้พี่อรรถพูดว่า'อบอุ่น'หรอคะ?" ฉัตรตะวันตะแคงใบหน้าแล้วเอียงคอถามย้ำแถมยังเบะปากมองบน เพราะยังไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่อรรถกรพูดออกมา ส่วนออรถกรเห็นฉัตรตะวันทำท่าแบบนั้นก็ได้แต่ยิ้มขำ

"แต่ที่แน่ๆตั้งแต่ซันอยู่ที่นี่มาสองปี ซันยังไม่เคยเห็นเขาในมุมที่พี่อรรถว่าเลยค่ะ มีแต่คอยจะกลั่นแกล้งและจิกกัดซันอย่างกับว่าซันไปทำอะไรให้เขาเจ็บช้ำนักหนา"

"แล้วซันไม่รู้จริงๆหรอว่าซันไปทำอะไรไว้"

"รู้จักก็ไม่เคยรู้จัก แล้วจะให้ไปทำอะไรเขาตอนไหนได้คะ อ๋อรู้แล้วๆ หรือว่า..อาจจะเป็นจากชาติที่แล้วคะ" ว่าแล้วฉัตรตะวันก็หัวเราะคิกคักออกมา ทำเอาอรรถกรที่ทำหน้าที่เป็นสารถีอาสาปั่นจักรยานพาเธอมาส่งที่บ้านพักเพื่อขอแลกกับมื้อเย็นเป็นการตอบแทนทั้งสั่นหน้าและส่ายหัวไปกับมุกแป๊กๆของเธอ

บ้านพักของฉัตรตะวันแยกตัวออกมาจากอาณาจักรของเดอะเรดการ์เด้นอย่างสิ้นเชิง มีรั้วรอบขอบชิดดูน่าปลอดภัย ช่วงแรกๆเธอก็อาศัยรวมอยู่กับคนอื่นๆที่บ้านพักคนงาน แต่พออยู่ๆไปยอมรับว่าบรรยากาศหลังเลิกงานไม่ค่อยจะน่าอภิรมย์เสียเท่าไหร่

ทุกเย็นหลังจากเลิกงาน เหล่าบรรดาคนงานผู้ชายก็มักจะพากันตั้งวงดื่มเหล้าดื่มเบียร์กันตามประสา บางครั้งก็ถึงขั้นลามปามเมาแล้วไปทะเลาะกับบรรดาเมียๆของตนเอง จากที่ต้องการพักผ่อนอย่างสงบๆ เพราะทนเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน ก็ดันมาเจอกับเสียงเอะอะทะเลาะกันโวยวายไปอีก

ฉัตรตะวันลองทนอยู่ๆต่อไปอีกนิด พออะไรๆเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว หลังจากทำงานได้เข้าเดือนที่สามเธอจึงได้ตัดสินใจออกไปหาเช่าบ้านพักอยู่เอง ซึ่งมันสบายใจกว่า

จนกระทั่งได้มาเจอบ้านหลังนี้ซึ่งเป็นบ้านไม้หลังเล็กๆ ตั้งอยู่บนเนินเขา มีถนนทางลูกรังสายเล็กๆตัดผ่าน อรรถกรเป็นคนเเนะนำให้เธอมาเช่าบ้านหลังนี้ซึ่งเป็นบ้านพักตากอากาศของญาติห่างๆจากฝ่ายมารดาของเขาเอง เพราะหลังจากเจ้าของบ้านแต่งงานแล้วก็ย้ายไปอยู่เมืองนอกยาวเลย ได้แต่ปล่อยบ้านทิ้งไว้จนหลายปีกว่าจะได้กลับมาดูเสียทีหนึ่ง

 จนกระทั่งอรรถกรได้ยินเธอมาบ่นให้ฟังหลายๆครั้งเข้าว่าตกเย็นมาไม่ค่อยจะได้เป็นอันพักผ่อนเท่าไหร่ เนื่องจากเหล่าพวกคนงานพากันกินเหล้ากันเสียงดังดึกๆดื่นๆ จนบางคืนไม่เป็นอันหลับอันนอนจนอยากจะย้ายออกไปหาบ้านเช่าอยู่เอง พอได้ยินดังนั้นอรรถกรจึงได้ลองเสนอบ้านพักหลังนี้ให้เธอลองมาเช่าดู โดยที่เขาจะไปสอบถามผู้เป็นญาติให้เอง

จนกระทั่งเจ้าของบ้านตกลง ทุกอย่างดึงได้เป็นไปตามที่คิด ฉัตรตะวันชอบบ้านหลังนี้มากเพราะโดยรอบบ้านนั้นบรรยากาศดี และเธอยังซื้อจักรยานมาไว้อีกคันหนึ่งด้วยเพื่อเอาไว้สำหรับปั่นไปทำงาน โดยใช้เวลาเพียงแค่สิบกว่านาทีเท่านั้นก็ถึงออฟฟิศของคีตกานต์ที่ตั้งอยู่ภายในไร่

บ้านที่เธอตัดสินใจมาเช่านั้นเป็นบ้านไม้สีขาวหลังเล็กๆ ตั้งอยู่บนเนินเขาทางด้านหลังของเดอะเร้ดการ์เด้น บริเวณรอบๆบ้านปลูกไม้ดอกไม้ประดับเอาไว้ทั่ว มีโต๊ะม้านั่งตั้งอยู่ที่บนระเบียงทางขึ้นหน้าบ้าน ซึ่งฉัตรตะวันมักใช้เอาไว้สำหรับนั่งเล่นหรือกินข้าวเย็นหลังจากเลิกงานกลับมาได้

"พี่อรรถนั่งรอแป๊บหนึ่งนะคะ เดี๋ยวซันเข้าครัวแป๊บเดียวค่ะ"

"แน่ใจนะว่าไม่ให้พี่ไปช่วย"

"แน่ใจค่า พี่อรรถนั่งรออยู่ตรงนั้นแหละ ครัวซันยิ่งเล็กๆอยู่ ให้พี่อรรถเข้ามาอีกคนก็เต็มไปหมดพอดี"

ว่าแล้วแม่ครัวคนสวยก็เดินหายเข้าไปในบ้าน อรรถกรมองตามยิ้มๆอย่างรู้สึกสุขลึกๆอยู่ในใจ สองปีมานี้เขาเฝ้ามองเธอมาโดยตลอดแต่ก็ยังไม่กล้าจีบเสียที ด้วยความที่พอจะรู้มาจากบิดาของตนมาคร่าวๆบ้างว่าหญิงสาวนั้นมีคดีความอะไรติดตัว

แต่จะว่าก็ว่า ฉัตรตะวันเป็นผู้หญิงที่สวยมีเสน่ห์มากๆ ไม่ใช่แค่เพียงรูปลักษณ์ภายนอก แต่ทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอเขารู้สึกว่าชีวิตตัวเองมีชีวิตชีวา จากที่เคยเหน็ดเหนื่อยจากการงานมา ฉัตรตะวันก็ปัดเป่าจนมันหายเป็นปลิดทิ้ง หลายต่อหลายครั้งที่เขาพยายามแอบเนียนมาขอกินข้าวที่บ้านของเธออยู่บ่อยๆก็เพื่อหวังจะได้ใกล้ชิด แต่ดูท่าแล้วเจ้าตัวก็ดูจะไม่ได้ระแคะระคายอะไรเอาเสียเท่าไหร่

หลังจากที่หายไปไม่นาน แม่ครัวคนสวยก็ยกถาดใส่อาหารออกมาสามอย่าง มีผัดกระเพรา ไข่เจียว แล้วก็แกงจืด ข้าวสวยร้อนๆถูกตักมาวางตรงหน้าแล้วอรรถกรก็รีบลงมือ

"ไม่รู้ว่าชาตินี้จะไปหาแม่ศรีบ้านแม่ศรีเรือนที่ทั้งสวยเก่งครบในคนเดียวแบบซันได้ที่ไหน"

"แม่ศรีบ้านแม่ศรีเรือนที่ไหนล่ะคะพี่อรรถ ซันอยู่เมืองนอกมา ถ้าไม่รู้จักทำอาหารกินเองก็อยู่ไม่ได้หรอกค่ะ เดือนๆตังค์คงไม่พอใช้ แถมมีหวังอดตายอีกต่างหาก นี่ดีนะคะที่พี่อรรถเป็นคนทานง่ายๆ ซันทำอะไรก็อร่อยไปเสียหมด"

"ถ่อมตัวอะไรแบบนั้น ฝีมือซันน่ะอร่อยที่สุดแล้ว"

"แต่สู้น้าพิกุลไม่ไหวหรอกค่ะ"

"ถ้าอยากสู้ได้ ซันก็ต้องไปเป็นลูกมือแม่พี่แล้วล่ะ แล้วรับรองว่าเจ๊พิกุลจะถ่ายทอดให้ซันหมดทุกวิชา"

"เอาไว้ว่างๆจะเข้าไปนะคะ"

"ว่าแต่งานเลี้ยงประจำปีของไร่ปีนี้ซันอยากจะขึ้นประกวดด้วยหรือเปล่า ปีที่แล้วก็พลาดไปทีหนึ่งแล้ว"

"พี่อรรถก็รู้ว่าหน้าที่ของซันในงานเลี้ยงคืออะไร"

"แต่ถ้าซันอยากประกวด พี่จะลองๆคุยกับพี่คีย์ให้อีกทีก็ได้นะ พี่จะลองพยายามขอดู"

"อย่าเลยค่ะ ซันอยู่ของซันแบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่อยากหาเรื่องให้เขามานั่งว่าเอาได้อีก พี่อรรถก็รู้นี่คะว่ารายนั้นแค่ซันขยับตัวก็ผิดแล้ว"

ฉัตรตะวันนึกย้อนไปถึงงานเลี้ยงประจำปีของไร่เมื่อปีที่แล้ว ที่เหล่าบรรดาเจ๊ๆพากันร่วมใจบอกให้เธอลงประกวด ทุกๆปีในงานจะมีการประกวดธิดาของไร่เพื่อเป็นสีสันของงาน โดยสาวๆคนไหนที่พอจะมีแววก็จะถูกดันให้ลงแข่ง โดยถ้าเด็กในสังกัดของเจ๊ๆคนไหนชนะได้รางวัลขึ้นมาก็จะเอาเงินรางวัลมาแบ่งๆกัน และทุกคนเห็นแล้วว่าฉัตรตะวันคือคนที่สวยที่สุดในไร่นี้แน่ๆ ทั้งเจ๊สมร น้าพิกุล พี่แก้ว พี่ใจ และยังอีกหลายคนๆก็รวมใจกันเชียร์เธอ และเธอเองก็มั่นใจว่าตัวเองคงจะชนะได้แน่ๆ ถ้า...

"เธอไม่ถูกอนุญาตให้ลงประกวด ที่ของเธอคือโน่น เสิร์ฟน้ำเสิร์ฟอาหารให้เหล่าคนงาน อย่าบังอาจเสนอหน้ามาลงประกวดให้ฉันเห็น ผู้หญิงอย่างเธอไม่สมควรที่จะถูกยกย่อง"

คำพูดทุกคำของคีตกานต์ยังดังกึกก้องชัดดีทุกประโยคอยู่ภายในหัวเธอ เขาทั้งดูถูก ถากถาง และด้อยค่าเธอสารพัด จนเคยมีบางวันที่เธอทนไม่ไหวจนต้องตะโกนใส่หน้าเขาไปว่าให้หยุดการกระทำเหล่านี้ของเขาเสียก่อนที่ความอดทนอดกลั้นของเธอจะหมดลง

"คิดว่าผู้หญิงอย่างเธอจะสามารถทำอะไรคนอย่างฉันได้อย่างงั้นเหรอ อย่าพึ่งสำคัญตัวผิดไป เธอยังต้องเจออีกเยอะ โดยเฉพาะกับคนอย่างฉันนี่ ฉัตรตะวัน"