Chapter: ขาดไม่ได้เมื่อคืนบุรินทร์อยู่ค้างต่อกับเธอที่คอนโดจนเกือบสว่างจึงได้กลับออกไป ถามว่าสะบักสะบอมมั้ย ตอบเลยว่า ใช่ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่ถูกเขาจับกินจนหมดเรี่ยวแรงและหลับไป อย่างว่า ตัวเขาทั้งล่ำและใหญ่ เรี่ยวแรงจึงมีมากมายไม่มีหมด ต่างจากเธอแม้ว่าจะแฮปปี้ดี๊ด๊าที่ได้กินเขาแค่ไหน แต่ก็ถูกเขาจับกินจนหมดแรงไปต่อหน้าต่อตา'มอนิ่งครับที่รัก เจอกันที่ทำงานนะกวางน้อยของพี่ จุ๊บๆ'คริมาเปิดอ่านข้อความหวานๆแล้วจึงเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋าดังเดิม ไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดกับเขาขนาดนี้ แม้ว่าทุกอย่างมันพึ่งจะเริ่มต้นแต่คริมาก็พึงพอใจ"ยิ้มหวานหน้าบานมาขนาดนี้ แกมีความสุขอะไรหรอเค้ก" บุรารีทักขึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสนิทเดินเข้าตึกมา"ฉันหน้าบานหรอ" คริมาไม่ตอบแต่ก็ก็ยังอมยิ้มไว้"แหม ไม่รู้ตัวเลยว่างั้น" บุรารีแกล้งแซว"ฉันว่าฉันก็ปกตินะ""หรอย๊ะ แต่ฉันว่าพี่ฉันไม่น่าจะปกติอ่ะ เมื่อเช้าตอนตีห้าฉันกำลังจะออกไปวิ่ง พี่ฉันพึ่งกลับเข้าบ้าน นี่แกรู้ป่ะว่าพี่ฉันหายไปไหนมาพึ่งกลับเข้าบ้านมาตอนไก่โห่เนี่ย""มะ..ไม่รู้สิ สงสัยออกไปเที่ยวมามั้ง""แกไม่รู้จริงๆหรอ แต่นักสืบของฉันรายงานมาว่ารถพี่ชายฉั
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: กวางน้อยเต็มใจให้หมาป่ากินแม้บุรินทร์จะยังไม่หยุดครางออกมา ในขณะที่คริมาเองเริ่มขยับปาก ลิ้นเล็กกวาดเลียไปรอบหัวหยักเร็วระรัว กวาดเลียเอาความหวานที่ตัวเขาปลดปล่อยออกมาจนสิ้น ศรีษะทุยงามยังขยับขึ้นลงตามจังหวะในขณะที่บุรินทร์เสียวมากขึ้นเรื่อยๆ จนต้องกระเด้งสะโพกแกร่งสวน"เค้กทำดีมั้ยคะพี่บาส""ทำดีสิครับ งั้นมานี่เลย พี่จะให้รางวัล"คริมาถูกเขาจับให้นอนหงายลงไปอีกครา ตามด้วยจูบเร่าร้อนที่เขาปรนเปรอมาอย่างบ้าคลั่ง เต้าสวยถูกดูดและเลีย บีบเค้นหนักหน่วงราวกับว่าจะเจ็บ แต่นั่นยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้เธอเพิ่มขึ้นไปอีก"พี่บาสขา เสียวจังเลยค่ะ""เดี๋ยวเค้กได้เสียวกว่านี้อีกครับ""ขอเลยได้มั้ยคะ เค้กอยากเสียวเลยเดี๋ยวนี้""ใจร้อนจังคนดี""นะคะ พลีส เอาเค้กเถอะ เค้กอยากโดนพี่เอามากๆ อยากโดนมานานแล้ว" "ในที่สุดก็สารภาพแล้วหรอว่าอยากโดนพี่เอา""พี่บาสก็รู้นี่คะว่าเค้กชอบพี่มานานแล้ว"ว่าแล้วก็เกี่ยวลำคอแกร่งให้โน้มลงมาหาเเล้วจึงเป็นฝ่ายจูบเขาเอง เรียวขางามกอดเกี่ยวรอบสะโพกแกร่งก่อนจะรัดให้แน่นขึ้นเพื่อดึงตัวตนของเขาให้เข้ามาหา โหนกเนินกระแอ่นกระเด้งเข้าใส่จนมันถูไถไปกับท่อนเอ็นจนเกิดเสียงแจ๊ะๆ"อ้า เค้ก ร้อนแรงจังเลย"
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: หมาป่าหลอกกินกวางน้อยดวงตากลมโตที่กำลังปิดปรือด้วยความเสียวซ่านถึงกับต้องลืมตาขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินสิ่งที่บุรินทร์พูด นี่มันเรื่องจริงใช่มั้ยที่เขาบอกว่าให้เธอลองทำมันกับเขาได้ สายตาเว้าวอนเชิญชวนจ้องกลับไปที่เขาอย่างพินิจพิเคราะห์ ราวกับอยากจะหาคำตอบ"พี่บาสพูดจริงๆหรอคะว่าให้เค้กลองทำกับพี่ได้""หรือว่าเค้กไม่อยาก"'อยากสิคะพี่บาส เค้กอยากโดนพี่เอาจะแย่'"พี่บาสไม่รังเกียจเค้กหรอคะ""ทั้งดูดทั้งเลียมาขนาดนั้น เค้กคิดว่าพี่รังเกียจเค้กหรือเปล่าล่ะ" หัวใจดวงน้อยๆค่อยๆชุ่มฉ่ำขึ้นมายามได้ฟังสิ่งที่เขาพูด"อยากลองค่ะ เค้กอยากลองทำกับพี่"ว่าเเล้วบุรินทร์ก็ยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะไล่ปลดกระดุมเชิ้ตออกทีละเม็ด จากนั้นกางเกงสแล็คสีครีมก็ถูกถอดออกตามมา จังหวะที่เขาดึงกางเกงลง คริมาก็ถึงกับอายหน้าแดงเมื่อเจ้าความแข็งแกร่งนั้นผงาดเด้งตั้งขึ้นจนชี้หน้าเธอเมื่อเห็นคริมาจ้องมองแก่นกายของเขาด้วยความตื่นเต้น บุรินทร์จึงทาบทับตัวตนของเขาลงมาหาร่างเย้ายวน ริมฝีปากฉกวูบลงไปบดขยี้กับเธอจนคริมาร้องครางอยู่ในลำคอในขณะที่ปากยังคงจูบไซ้ไปเรื่อยๆตั้งแต่ริมฝีปากหวาน จนไล่ลงมาจนถึงสองเต้าอวบเด้ง บุรินทร์ทั้งบีบเค้นและดูดมันด้วย
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: บริการหลังการตรวจคริมาเดินลงมารับเขาด้วยหัวใจตุ้มๆต่อมๆ ไอ้อาการที่เคยได้ยินมันเป็นแบบนี้นี่เอง ก่อนออกไปเธอเลือกที่จะใส่ชุดนอนซาตินสีขาว ด้านล่างเป็นกางเกงขาสั้น ส่วนด้านบนเป็นเสื้อสายเดี่ยวคอลึกและโนบรา น้ำหอมถูกประพรมไปที่ต้นคอและหลังหูน้อยๆ ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมตัวยาวมาใส่แล้วรีบวิ่งออกไปพอลงไปถึงเห็นเขานั่งรออยู่ที่ล็อบบี้ ใบหน้าใสๆก็เริ่มเห่อร้อนเมื่อรู้ถึงจุดประสงค์ของการมาพบกันครั้งนี้ นี่บุรินทร์จะรู้หรือเปล่าว่าเธอกำลังวางแผนล่อล่วงเขา"รอนานมั้ยคะพี่บาส""น่าจะแค่ห้านาทีเองครับเค้ก""งั้นเชิญพี่บาสข้างบนเลยค่ะ""ดีครับ พี่ก็ชอบขึ้นข้างบนเหมือนกัน""คะ?" คริมาทำหน้างงๆหากแต่บุรินทร์นั้นยิ้มและเดินนำเธอไปรออยู่ที่หน้าลิฟท์เรียบร้อยแล้ว เขาผายมืออกให้เธอเดินเข้าไปก่อนแล้วตัวเขาเองจึงตามเข้าไปอีกทีบุรินทร์เลือกที่จะกดหมายเลขชั้นเลยโดยที่ไม่ได้ถาม นั่นทำเอาคริมามองหน้าเขาอย่างงงๆ"พี่จำได้ว่าเค้กอยู่ชั้นไหน"จังหวะที่บุรินทร์หันมายิ้มและสบตา ทำเอาหัวใจเธอสั่นวูบไหวอีกครั้ง รู้แล้วว่าเขาหล่อ ไม่อย่างนั้นเธอจะยังคงปักใจชอบเขามาจนถึงป่านนี้หรอเสียงสัญญาณภายในลิฟท์ดังขึ้น และมันก็หยุดลง จังหวะที่ค
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: เดินหน้าอ่อยหลังจากที่กลับออกมาจากห้องนั่นคริมาก็ไม่เป็นอันทำงานมทำงานอีกเลย หัวก็มัวแต่จะคอยวกกลับไปคิดว่าเขาจะคิดยังไงรู้สึกยังไงกับสิ่งที่เขาได้ยินเธอทำไปเมื่อคืนคริมาอยากจะร้องไห้ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่มีทางพลาดแบบนี้เด็ดขาด ในระหว่างวันวันนี้บุรินทร์มีประชุมกับผู้ถือหุ้นใหญ่ในโรงพยาบาล เกือบทั้งวันเธอไม่ได้เจอหน้าเขาเลย ค่อยยังชั่วหน่อยที่ไม่ต้องคอยมานั่งหลบตาเขาด้วยความละอายใจ'เค้ก พักแล้วไปหาอะไรกินเป็นเพื่อนหน่อยสิ ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษา'ข้อความของบุรารีจากแอพพลิเคชั่นแอพหนึ่งเด้งขึ้นมาปรากฎที่หน้าจอ คริมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูและพิมพ์ตอบตกลงกลับไป จากนั้นก็จัดการปิดหน้าจอคอมพิวเตอร์ เก็บแฟ้มเอกสารและรีบลงไปเจอเพื่อนสาวทันที ดีเหมือนกัน เธอกำลังมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจอยู่แบบนี้ ถ้าได้คุยกับบุรารีเสียหน่อย ไม่แน่มันอาจจะรู้สึกดีขึ้นพอลงไปถึงร้านคาเฟ่เบเกอรี่ตามที่ได้นัดไว้ ก็เห็นบุรารีนั่งทำหน้าบูดเป็นตูดลิงรออยู่ สงสัยคงจะไม่ใช่แค่เธอที่มีเรื่องไม่สบายใจคนเดียว"เป็นอะไรมา หน้ายุ่งเชียว""เบื่อ เซ็ง ที่มีพี่ชายหล่อขนาดนี้""ทำไมหรอ""ก็ตอนที่เข้าประชุมผู้ถือหุ้นและผู้บริหารเมื่อเช้า
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: อยากโดนอีกค่ะพี่บาสหลังจากกลับถึงคอนโด คริมาก็อาบน้ำอาบท่า ก่อนกลับเขาบอกให้เธอกินยาแก้อักเสบไปหนึ่งเม็ดและย้ำว่าหลังจากสิบสองชั่วโมงผ่านไปแล้วก็ให้กินซ้ำอีกหนึ่งเม็ด มันช่วยลดการอักเสบและปวดบวมเธอยังจำความรู้สึกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้ได้ดี มันช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษณ์มากเกินคำบรรยาย เจ้าเครื่องตรวจนั่นหน้าตาเป็นอย่างไร ทำไมถึงได้ทำเธอสุขสมได้ถึงเพียงนี้ ส่วนบุรินทร์ เห็นเธอแก้ผ้าแล้วเขารู้สึกอย่างไร คงอยากจะแอ้มเธอขึ้นมาบ้างแล้วล่ะสินะ เพราะตอนที่ใช้เครื่องตรวจเขาก็บอกเองว่ามีอารมณ์ดีจัง เธออยากให้เขารู้สึก อยากให้เขาทำกับเธอทุกๆอย่างเหมือนที่เขาพึ่งทำไป ทั้งดูด บีบ จับ และเลีย แต่เธออยากให้เขาทำในฐานะผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ใช่ในฐานะแพทย์ที่ต้องปฏิบัติตามหน้าที่จะทำยังไงดี เธออยากให้เขาชอบเธอกลับบ้าง ส่วนตัวเธอแล้วนั้นยังมีเขาอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก เธอไฝ่ฝันถึงเขา แอบจินตนาการถึงเขาในทุกๆค่ำคืน เขาคือผู้ชายคนเดียวที่เธออยากมอบทุกสิ่งอย่างในชีวิตให้ ถ้าเป็นอย่างงั้นเธอคงต้องอ่อยให้มากกว่านี้ มือสวยค่อยๆบีบคลึงไปที่เต้านมใหญ่อีกครั้งหลังจากที่พาตัวเองมาล้มตัวลงนอนไปบนที่นอนนุ่ม เปลือกตางามค่อยๆปิ
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: 49.วันของเราในที่สุดก็มาถึงวันนี้ หนึ่งเดือนเต็มๆที่กลวัชรและพลอยนภัสต่างใจจดจ่ออยู่กับการช่วยกันทั้งออกแบบและเตรียมงาน แม้ว่าคุณสุนันทานั้นบอกว่าจะหาฤกษ์ให้ได้เร็วที่สุดแต่ก็ยังต้องรอถึงหนึ่งเดือนงานแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างอลังการใหญ่โตและหรูหรา เหล่าบรรดาเพื่อนๆทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวและฝ่ายเจ้าสาวต่างพากันมาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองฝ่ายอย่างคับคั่งงานพิธีในช่วงเช้าคู่บ่าวสาวเลือกที่จะใส่เป็นชุดไทยโบราณ ชุดเจ้าบ่าววันนี้อยู่ในชุดไทยราชปะแตนสีงาช้างคอตั้งสูงกระดุมแถวเดียวที่สวมใส่คู่กับโจงกระเบนสีหม่นเหลือบทองและใส่ถุงเท้าแบบยาว ทรงผมถูกแต่งเซ็ทให้เข้าทรงรับกับใบหน้าหล่อ ส่วนด้านเจ้าสาวสวมใส่ด้วยชุดไทยจักรพรรดิ ตัดเย็บด้วยผ้าไหมอย่างประณีต ห่มด้วยสไบปักเลื่อมลายดอกไม้สีเข้ากันกับฝ่ายเจ้าบ่าว ผมยาวสลวยถูกเกล้าเก็บขึ้นไปด้านบนก่อนจะปักด้วยปิ่นสีทองระย้าและแซมเอาไว้ด้วยช่อดอกไม้เล็กๆตามช่อผมสวยงาม"วันนี้เมียพี่สวยจัง สวยจน..."ในขณะที่พูดก็ไม่ได้พูดเปล่า ฝ่ามือใหญ่ยังคงแวะเวียนลงไปบีบที่สะโพกอวบอิ่มด้วย"พี่เก้าคะ เดี๋ยวก็จะต้องออกไปแล้วนะคะ ยังจะมาทะลึ่งอีก""ก็วันนี้ที่รักสวยมากเป็นพิเศษนี่ พี่เห็นแล้
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-23
Chapter: 48.ด้วยรัก nc"พี่อยากอธิบายเรื่องเมื่อคืน" พลอยนภัสเงยหน้าขึ้นมองไปยังใบหน้าหล่อเหลาที่เวลานี้ขยัยเข้ามาใกล้ กลวัชรเอื้อมมือไปจับมือเธอขึ้นมากุมไว้"เรื่องที่พลอยได้ยิน จริงๆแล้วพี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ที่พี่พูดไปก็แค่อยอยากให้ธาวินมันล้มเลิกความตั้งใจที่จะอยากจีบพลอย แต่เมื่อคืนเป็นวันเกิดมันพี่ก็เลยไม่อยากทำร้ายจิตใจมัน เพราะถ้าพี่บอกความจริงระหว่างเราไปว่าพลอยเป็นอะไรกับพี่ พี่กลัวว่ามันจะเสียใจ เห็นมันยิ่งคลั่งรักพลอยอยู่ พี่ก็เลยเลือกที่จะใช้วิธีนั้นแทน ใครจะคิดว่าอยู่ดีๆพลอยจะไปเดินเล่นอะไรแถวนั้นได้" กลวัชรอธิบายเสียยืดยาวเพียงเพื่อหวังว่าคนตัวเล็กตรงหน้าจะได้เข้าใจเขามากขี้น"พี่พูดจริงๆ พลอยเชื่อพี่หรือเปล่า" เขาจับมือเธอแน่นขึ้น สายตาจ้องมองเธออย่างแน่วแน่เพื่อจะสื่อให้รู้ถึงความจริงใจที่มี"พลอยกลัวว่าพี่เก้าจะแค่อยากหลอกอยากแกล้งพลอย แค่อยากทำให้พลอยเสียใจ" "ตั้งแต่พี่กลับมาแล้วเราอยู่ด้วยกันตลอด พลอยเคยรู้สึกว่าพี่อยากทำแบบนั้นหรอ""ก็มีนะคะ ช่วงแรกๆเห็นแกล้งหาเรื่องพลอยทุกวัน"หื้ออ กลวัชรถึงกับต้องร้องหือออกมาเมื่อพลอยนภัสนั้นตอบกลับไปตรงๆ"โอเคๆก็อันนั้นมันก็อาจช่วงแรกๆไง ใคร
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-23
Chapter: 47.สถานะใหม่เมื่อคืนทั้งคืนหลังจากที่ไปรับพลอยนภัสมา หญิงสาวก็เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดทาง เธอไม่ได้ปริปากบอกหรือพูดอะไร บอกเพียงแค่ว่ามีเรื่องไม่สบายใจเท่านั้น เขาขับรถพาเธอไปจอดอยู่ที่บริเวณริมชายหาด พลอยนภัสเดินลงจากรถก่อนจะขอไปเดินเล่นแบบเงียบๆที่ริมชายหาด จากนั้นเธ จึงกลับขึ้นรถมา ตลอดทั้งคืนเขานั่งเฝ้าดูเธอหลับจนกระทั่งตัวเขาเองก็หลับไป พอเช้ามาจึงได้มาส่งเธอที่บ้าน แต่ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอกับความจริงอะไรที่เขาไม่อยากเจอแบบนี้"ฟาน พลอยขอโทษนะที่พามาเจออะไรแบบนี้ตั้งแต่เช้า" พลอยนภัสหันกลับไปหาเพื่อนชายคนสนิทที่เวลานี้ดูจะเสียใจมาก"จริงหรือเปล่าพลอยที่เขาพูดมา เรื่องระหว่างพลอยกับเขามันจริงหรือเปล่า" สเตฟานเอ่ยถามเสียงอ่อน เขาก็ไม่ได้อยากก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอมากนักแต่ก็อยากให้ตัวเองกระจ่าง"เอาไว้วันหลังพลอยจะอธิบายให้ฟานฟังนะ แต่ตอนนี้ฟานกลับไปก่อนได้หรือเปล่า ขอบคุณมากๆที่อุตส่าห์ไปรับพลอยเมื่อคืน" พลอยนภัสหันไปพูดกับเพื่อนชายคนสนิทด้วยสีหน้าและแววตาที่ลำบากใจ เธอคิดว่าเธอเข้าใจความรู้สึกของสเตฟานดีและไม่ได้อยากให้เขาต้องมารับรู้และเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยสักนิดในขณะที่สเตฟานยอ
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-23
Chapter: 46.เมียหายธาวินยังคงตกใจอึ้งไม่หายเมื่อได้ยินคำตอบของกลวัชร 'พลอยเป็นเมียกู' นี่เขาพลาดอะไรไปตรงไหน ทั้งๆที่เขาพยายามที่จะจีบพลอยนภัสมาตลอด แต่อยู่ดีๆไอ้เพื่อนตัวดีก็ดันมาบอกว่าผู้หญิงที่เขาหมายปองนั้นเป็นเมียมัน"แล้วมึงก็ปล่อยให้กูจีบเมียมึงอยู่ได้ตั้งนานเนี่ยนะ ไอ้บ้าเอ้ย"ธาวินนึกอยากจะตีอกชกชกกำแพงให้มันพังๆไปเลย"กูขอโทษที่ไม่ได้บอกก็เพราะเห็นว่าวันนี้เป็นวันเกิดมึง ไม่อยากทำให้เสียบรรยากาศว่ะ" กลวัชรยืนเท้าสะเอวหน้ายุ่ง พยายามอยากจะอธิบายให้เพื่อนฟังด้วย"ไอ้เก้ามึงนี่เร็วตัดหน้ากูตลอดตั้งแต่สมัยเรียนแล้วนะ นี่ถ้าเป็นเพื่อนนคนอื่นคงเลิกคบกับมึงไปนานแล้ว""แล้วมึงเป็นอะไรวะถึงได้คอยมาชอบผู้หญิงคนเดียวกันกับกูอยู่ได้" เออนั่นดิ ธาวินก็ยังคิดว่าทำไมเขากับกลวัชรถึงได้คอยแต่จะชอบผู้หญิงคนเดียวกัน เป็นมาตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว นึกแล้วก็ยังแปลกใจ"แล้วไอ้ที่พูดกล่อมกูเป็นวรรคเป็นเวรเสียตั้งนานในออฟฟิศคืออะไรวะ อย่าบอกนะว่ากันซีน" "อือ""แต่กันซีนไม่ให้กูจีบเมียตัวเองใช่มั้ย ไม่ใช่กันซีนไม่ให้จีบน้อง" ธาวินยังคงถามย้ำ"อือ ตามนั้นแหละ"หลังจากที่ธาวินเข้าไปเจอกลวัชรและพลอยนภัสที่ตรงบันไ
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-23
Chapter: 45.ความจริงที่ซ่อนไว้"ถ้างั้นกูขอแนะนำ นี่น้องพลอย ว่าที่แม่ของลูกกูในอนาคต น้องพลอยครับส่วนนั่นไอ้เก้าเพื่อนพี่แล้วก็เป็นหุ้นส่วนของร้านนี้กับพี่ครับ" ธาวินเอ่ยออกมาหวังว่าจะให้ทั้งสองไอ้รู้จักกันแต่แล้วคำตอบของกลวัชรก็ทำให้ธาวินและข้าวฟ่างนั้นตกใจกลับมากกว่า"รู้จักละ นั่นเลขากูเอง" กลวัชรตอบกลับทันที ทำเอาสองศรีพี่น้องต่างร้อง ห๊าา ออกมาพร้อมกันโดยไม่ต้องนัดหมาย"อืม ไม่ต้องตกใจหรอก แล้วบ้านก็ยังอยู่บ้านเดียวกันกับกูด้วย" กลวัชรพูดไปสายตาก็จ้องไปยังคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเพื่อประเมินสถานการณ์ หากแต่ก็ได้รับมาเพียงแค่ความว่างเปล่า"ถามจริง นี่ล้อกูเล่นป่ะเนี่ย" ธาวินยังคงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองจนต้องหันไปถามพลอยนภัสอีกรอบ"ที่ไอ้เก้าพูดมานี่จริงหรือเปล่าครับน้องพลอย พี่งงไปหมดแล้ว" "ค่ะ ก็อย่างที่พี่เก้าพูดมานั่นแหละค่ะ คุณแม่พี่เก้าเป็นคนอุปถัมภ์เลี้ยงดูพลอยมาตั้งแต่เด็กๆหลังจากที่คุณลุงคุณป้าพลอยเสียน่ะค่ะ โลกกลมจังเลยนะคะ แถมพี่เก้ากับพี่ธาวินยังเป็นเพื่อนกันอีกต่างหาก" พลอยนภัสหันไปยิ้มเจื่อนๆให้กับธาวิน ส่วนกลวัชรนั้นเธอเพียงแค่เหลือบมองแค่หางตา"ถ้าอย่างนั้นน้องพลอยกับไอ้เก้าก็คงจะเป็นเหมือนพี่เห
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-23
Chapter: 44.งานงอกพลอยนภัสค่อยๆเดินตามเสียงนั้นไป ไม่ได้ต้องการที่จะเสียมารยาท แต่แค่อยากจะไปดูให้เห็นกับตาเพื่อความแน่ใจเท่านั้น ประตูของห้องไม่ได้ถูกปิด แสงไฟภายในสาดส่องออกมาจนถึงทางเดิน หญิงสาวค่อยๆเดินไปอย่างเงียบๆจนไปหยุดอยู่ตรงมุมประตูของห้องนั้นที่เปิดเพียงแค่แง้มๆเอาไว้แต่ก็สามารถที่จะมองเห็นได้ถึงใครที่นั่งอยู่ในนั้นใช่...ใช่เขาจริงๆด้วย กลวัชรกับธาวินกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะทำงานอย่างสนุกสนานโดยไม่ทันได้สังเกตุว่ามีเธอยืนอยู่ตรงนี้ ทุกๆถ้อยคำที่กลวัชรพูดมันออกมาพลอยนภัสได้ยินมันหมดทุกถ้อยทุกคำ "สาวที่ไหน ไม่มี๊....(เสียงสูง) กูก็ไปเรื่อยๆ มึงก็รู้อยู่เหมือนสมัยก่อนนั่นแหละ วันๆทำแต่งานจะเอาเวลาที่ไหนไปหา นอกเสียจากว่ามีมาให้กินถึงที่เอง ฮ่าๆ""ฮ่าๆ มึงลืมไปหรือเปล่าวะว่านี่ใคร 'เก้าฟันดะ' นะเว้ย ฉายานี้ตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย จนตอนนี้ก็ยังใช้ได้อยู่ ถ้าไม่แน่จริงคงไม่อยู่มาจนถึงวันนี้หรอก""กูว่ามึงอย่าหาเรื่องใส่ตัวเลยว่ะ จะมีไปทำไมวะฟงแฟน สู้อยู่โสดๆคนเดียวเฟี้ยวกว่าเยอะ อยากฟัดกับใครตอนไหนก็ได้ เลิกคิดเสียเถอะพงพลอยอะไรนั่นน่ะ""ไม่ได้!!ไม่ใช่หรอก กูว่ายัยนั่นไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย หน้า
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-11-23
Chapter: แต่งงานกันปารดีลืมตาตื่นขึ้นมาเป็นเวลาแปดโมงเช้า แสงแดดที่สาดส่องทะลุผ้าม่านเข้ามาก็ไม่ได้เป็นปัญหาต่อการนอนต่อของปารดีได้ หากแต่เป็นบางสิ่งที่กำลังขยุกขยิกอยู่ใต้ผ้าห่มนั้นต่างหาก ท้องไส้ของเธอเริ่มปั่นป่วนขึ้นมาอีกครา เนื่องด้วยเธอนั้นรู้สึกว่าใจกลางความเป็นสาวกำลังถูกรุกราน ดอกไม้ กลีบดอกไม้ และเกสรของมันกำลังถูกดูดเลียอีกครั้งอย่างช้าๆ จนปารดีอดครางออกมาเพราะความเสียวไม่ได้ สิ่งที่กำลังเกิดขึ้นอยู่นั้นต่อให้ไม่ต้องเปิดผ้าห่มออกดูก็รู้ได้ว่า 'ใคร' กำลังทำอะไร"อ๊ะ อ๊า เสียวค่ะ" ปารดีกัดฟันร้องครางเสียงเบาก่อนจะอ้าขาออกให้กว้างขี้นอีกพร้อมทั้งแอ่นโหนกนูนๆ กระดกขึ้นรับลิ้นร้อนที่เวลานี้กวาดกวัดที่กลางกลีบเกสรของเธออย่างชำนาญการจนสะโพกงามต้องหมุนส่ายร่อน"ตื่นขึ้นมาเลีย...ตั้งแต่เช้าแบบนี้ หิวอีกแล้วหรอคะผัวขา แป้งนึกว่าพี่เขมกินจนอิ่มไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเสียอีก" ไม่มีคำตอบสำหรับคำถาม มีเพียงก็แต่ความรู้สึกเสียวซ่านเท่านั้นที่กำลังตามมา เพราะหลังจากที่ปารดีพูดจบ ดอกไม้งามของเธอก็ถูกตอกอัดเข้ามาด้วยท่อนเอ็นอุ่นร้อนทันที ขาเรียวงามทั้งสองข้างของเธอถูกเขายกขึ้นไปพาดไว้บนไหล่แข็งแรงทั้งสองข้างพร้อ
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: แต่เมียไม่ได้งอนนะเขมราชที่ยืนซี้ดปากตัวเกร็งไปด้วยความเสียวซ่าน ก้มมองดูเรือนร่างเซ็กซี่ขาวโพนของปารดีในท่าคลานเข่ากำลังดูดกลืนตัวตนของเขาอย่างเร่าร้อน ลิ้นเล็กๆ กวาดเลียไปทั่วท่อนเอ็นที่เวลานี้ตั้งเด่ชูชัน รสชาติของไวน์ไหลชโลมไปทั่วทั้งขา ไม่มีบริเวณไหนที่จะรอดพ้นเรียวลิ้นของเธอไปได้ กรามแข็งแกร่งขบเข้าหากันจนเป็นสันนูนพร้อมด้วยเสียงซู้ดซ้าดในลำคอ ริมฝีปากหนาถูกกัดจนมิดรอยฟันเพื่อระบายความเสียวซ่าน"อ้าาา แป้งพี่จะไม่ไหวแล้วที่รัก" ยิ่งปารดีเร่งจังหวะ ต้นขาแกร่งก็ถึงกับต้องเกร็งตาม ศรีษะทุยงามถูกเขมราชกดกระแทกน้อยๆ อย่างเอาแต่ใจแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ปารดีหยุดชะงักลง มีแต่ยิ่งดูดดึงแน่นขึ้นจนในที่สุดเขมราชก็ไม่สามารถกลั้นมันไว้ได้ต่อไปอีก จึงต้องปลอดปล่อยความขาวขุ่นข้นให้ออกมาเต็มปากเล็กจนไหลเยิ้มหยดย้อยลงไปตามลำคอลามไปถึงหน้าอก ปารดียกมือขึ้นมาเช็ดขอบปากก่อนจะแลบลิ้นเลียไปรอบๆ"ไวน์ที่พี่เขมซื้อมาเมื่อวันก่อน รสชาติดีจริงๆ ค่ะ""งั้นเหรอ..แน่ใจนะว่าหมายถึงไวน์" เขมราชทำท่าเหล่ตามองยัยเด็กดื้อที่พึ่งกลายร่างเป็นสาวร้อนแรงไปหมาดๆ"วันนี้เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงได้ทำราวกับว่าจะกลืนกินพี่ลงไปเสียอย่างนั้น"
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: ง้อเมียหลังจากจัดการเคลียร์เรื่องเอกภพกับนิชากรเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขมราชได้มีโอกาสขอบคุณ ขอโทษและปรับความเข้าใจกับคริสเตียนเสียใหม่ เขาต้องยอมรับว่าถ้าวันนี้คริสเตียนไม่ไปพาเอกภพซึ่งเป็นเพื่อนของเขาและมันก็เลือกที่จะปิดปากเงียบมาตลอดมา เรื่องมันก็คงจะวุ่นวายไปไกลกว่านี้เป็นแน่ ถึงตอนนี้ตัวเขาเองคงจะต้องเซ็นสัญญาสงบศึกกับคริสเตียนเอาไว้ก่อนแล้วล่ะ เรื่องราวต่างๆ มันก็ดูท่าจะจบลงและเป็นไปได้ในทางที่ดี แต่จะมีก็เพียงแค่อย่างเดียวที่ตั้งแต่ตอนเย็นนิชากรมาที่บ้านจนถึงตอนนี้เขายังไม่ได้ปรับความเข้าใจด้วยเลยก็คือ 'เมีย' นี่แหละ พอเขาเดินออกไปส่งคริสเตียนที่รถแล้วเธอก็อันตธานหายไปเลยเขมราชเดินขึ้นบ้านมา มองหาปารดีแต่ก็ไม่พบ ภายในห้องเวลานี้เขาได้กลิ่นเทียนหอมที่ปารดีชอบจุดเวลาอาบน้ำลอยอบอวลอยู่ ภายในห้องน้ำมีเสียงน้ำไหลพร้อมด้วยเสียงเพลงที่เปิดคลออยู่เบาๆ เขาคิดว่าปารดีคงกำลังอาบน้ำอยู่เป็นแน่ ก็คงจะดีถ้าเขาเข้าไปง้อเธอในเวลานี้ เพราะปารดีคงเริ่มจะใจเย็นลงบ้างแล้ว เขมราชจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองเตรียมจะเข้าไปอาบน้ำ หวังจะใช้โอกาสนี้ในการพูดคุยและปรับความเข้าใจกันทันทีที่เขาค่อยๆ เปิดประตูห้องน้ำเข้า
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: เรื่องของความจริง"ที่รักพี่กลับมาแล้ว"เขมราชเดินตรงเข้ามาในบ้านก่อนจะมองหาเจ้าของเรือนร่างนุ่มนิ่มที่เขาได้นอนกกกอดทุกคืนเหมือนอย่างเคย หลังจากเลิกงานเขาจะรีบตรงกลับบ้านทันทีไม่มีอยากวอกแวกไปไหนเลยเพราะว่าคิดถึงเมีย พอมาถึงบ้านก็จะเห็นปารดียืนทำกับข้าวรอเขาอยู่ทุกวัน ปารดีเรียนจบแล้วและบ่นว่าอยากเริ่มทำงานแล้วแต่ตัวเขาเองยังอยากเก็บเธอไว้ขย้ำเล่นที่บ้านอีกหน่อยก่อนจึงยังไม่ได้อนุญาตให้เธอออกไปทำงาน อีกอย่างถ้าปล่อยให้ปารดีไปทำงานเขากลัวว่าพวกหนุ่มๆ จะมาแอบเหล่มองเมียเขา เขาหวงชีวิตของเขาช่วงนี้นับว่ากำลีงมีความสุขและแฮปปี้มาก ยังกับว่ากำลังใช้ชีวิตเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามัน มันทำให้ทุกๆ วันของเขาดูกระชุ่มกระชวยขึ้นเยอะ และวันนี้เขาแอบไปรับแหวนเพชรที่แอบไปสั่งทำไว้มา เพื่อจะใช้ขอปารดีแต่งงาน อีกไม่นานเขาจะทำทุกอย่างให้มันถูกต้อง เขาพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตเริ่มนับหนึ่งไปด้วยกันกับเธอเขมราชเดินตรงเข้าไปในครัว ก่อนจะเดินเข้าไปกอดหมับเข้าที่เอวบาง แต่เขาก็ต้องรีบผงะออก เพราะกลิ่นน้ำหอมแปลกๆ ที่ฉุนจนเตะจมูก เขารู้สึกคุ้นๆ กับน้ำหอมกลิ่นนี้แต่ก็จำไม่ได้ว่าเคยได้กลิ่นจากที่ไหน แต่ไม่ใช่กลิ่นที่ปารดียัยเด็กแสบข
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: นั่นก็เมียนี่ก็เมีย"สวัสดีจ๊ะทุกคน อยู่กันพร้อมหน้าเชียว" นิชากรเอ่ยทักขึ้นก่อนจะค่อยๆ เอากระเป๋ามาวางเรียงกันทีละใบโดยไม่ได้มีการบอกกล่าวแม้แต่ปารดีที่ยืนอยู่ตรงนั้นแต่อย่างใด ว่าเพราะเหตุใดเธอจึงทำราวกับว่ากำลังจะย้ายมาอยู่ที่นี่ยังไงอย่างงั้น"นี่พี่นิคกี้จะขนกระเป๋าไปไหนหรอครับ" คริสเตียนรอดูไม่ไหวจึงได้เอ่ยทักขึ้น"อ๋อน้องคริสคงยังไม่รู้ พอดีว่าพี่กับพี่เขมตอนนี้เราตกลงที่จะกลับมาคบกันแล้วน่ะจ๊ะตั้งแต่...ที่เกาะ พี่ก็เลยต้องย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้เพื่อที่จะได้คอยดูแลเขมเขาได้ง่ายขึ้นน่ะจ๊ะ" นิชากรเอ่ยตอบคริสเตียนไปแต่ก็มิวายหันไปทางปารดีที่ยืนมองอยู่"ขอโทษนะน้องแป้งที่พี่มาแบบปุบปับ แต่คิดว่าเขมคงบอกเรื่องนี้กับน้องแป้งแล้วล่ะใช่มั้ยจ๊ะพี่ว่า" ปารดีซึ่งยังคงมีสีหน้าเรียบเฉยอยู่ ในขณะที่สองพี่น้องผู้มาเยือนก็กำลังงงงวยกับข้อมูลที่พึ่งจะได้รับ เพราะว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไรกันกับสิ่งที่นิชากรพูด ก็ในเมื่อคริสเตียนเองนั้นรู้ดีว่าคืนนั้นคนที่อยู่กับนิชากรคือใครและเขมราชนั้นอยู่กับใคร เพราะเขาตามไปเจอจนแน่ใจได้เลยว่าเขมราชไม่ได้อยู่กับนิชากรแน่ๆคืนนั้นหลังจากที่เขมราชลากตัวปารดีออกไป ตอนแรกเขาก็กะว
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06
Chapter: แขกไม่ได้รับเชิญหลังจากที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นและเรียบร้อยเป็นไปด้วยดี ทุกๆ คนก็ได้พากันเดินทางกลับกรุงเทพเพราะว่างานที่ต้องทำก็เป็นอันเสร็จเรียบร้อย แต่ที่หน้าแปลกก็คือนิชากรซึ่งยังคงแวะเวียนมาหาเขมราชอย่างไม่ขาดทั้งที่บ้านและที่ทำงาน มิหนำซ้ำเธอยังมีท่าทีแปลกๆ กับเขาเข้าไปอีก โดยเธอพยายามจะทำตัวใกล้ชิดเขาอย่างออกนอกหน้า จนหลายครั้งหลายคราที่ทำให้เขาเริ่มจะมีปัญหากับปารดี และยิ่งพอนานๆ เข้าเขมราชก็ชักเริ่มจะอึดอัดถึงพฤติกรรมแปลกๆ ของนิชากรมากขึ้น เขาจึงเริ่มอยากจะพูดคุยกับเธออย่างจริงจังและตรงไปตรงมา อยากถามหาสาเหตุว่าเหตุใดเธอจึงปฏิบัติตัวกับเขาเยี่ยงนี้ หรือช่วงเวลาที่อยู่บนเกาะตัวเขานั้นได้มีท่าทีอะไรที่เผลอไผลแสดงออกไปให้เธอได้เข้าใจผิดทำให้คิดเกินเลยไปหรือไม่ วันนี้เขาน่าจะเคลียร์กับเธอเลยให้รู้เรื่อง เขาไม่อยากทำให้ปารดีต้องไม่สบายใจอีก ยิ่งช่วงนี้ยัยเด็กดื้อยิ่งรู้สึกว่าจะขี้งอแงเป็นพิเศษด้วยเขาก็ยิ่งอยากจะเคลียร์ให้มันจบๆ ไป"เขมคะ นิคกี้ถามจริงๆ เถอะค่ะ เขมเป็นอะไรของเขมคะ ทำไมถึงได้ทำท่าเหมือนกับรำคาญนิคกี้ตลอดเลย" นิชากรเองก็อยากรู้ถึงสาเหตุเช่นกัน จึงได้ตัดสินใจเอ่ยถามออกมาทันทีโดยไม่ต้องรอ
ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-06