บททั้งหมดของ พ่ายรักเธอ: บทที่ 41 - บทที่ 50

หลังจากต่างฝ่ายต่างยื่นข้อเสนอกันจนพอใจไปในออฟฟิศเมื่อตอนกลางวันแล้ว คืนนี้ฉัตรตะวันต้องทำตามข้อแลกเปลี่ยนกึ่งบังคับของคีตกานต์ไปว่าให้เธอต้องมาหาเขาที่บ้านตอนสามทุ่ม ในใจลึกๆก็ไม่อยากจะคาดเดาว่าคีตกานต์ต้องการให้เธอมาหาทำไม เพราะฉัตรตะวันยังคงจำได้เมื่อครั้งที่แล้ว ตอนที่เขาบอกให้ไปซื้อโจ๊กแล้วเธอแอบคิดไปไกล ครั้งนั้นก็เป็นบทเรียนให้ระวังหัวใจไปครั้งหนึ่งแล้วว่าไม่ควรคาดหวังอะไรกับผู้ชายที่ชื่อคีตกานต์จักรยานคู่ใจถูกจอดแอบพิงเอาไว้ในพุ่มไม้ข้างรั้วตรงทางเข้าบ้าน ก่อนที่จะพาตัวเองรีบเดินเข้าไปเพราะไม่อยากให้มีใครมาเห็นแล้วเกิดความสงสัยว่าเธอมาทำอะไรในเวลาค่ำมืดดึกดื่นคนตัวเล็กพาตัวเองเดินตรงเข้าไปในบ้านซึ่งเงียบสนิท ฉัตรตะวันลองตะโกนเรียกเข้าอยู่สองสามที จนได้ยินเสียงของเขาที่บอกผ่านมาทางกล้องวงจรปิดว่าให้เธอเดินตรงเข้ามาภายในห้องนอนหัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงมากขึ้นไปทุกที ไม่ค่อยอยากจะคิดไปในทางที่ดีเลยว่าทำไมคีตกานต์จึงบอกให้เธอเดินเข้าไปในนั้น แต่ก็เอาเถอะ ไม่ใช่ว่าเธอกับเขาไม่เคยอยู่ด้วยกันตามลำพังสองต่อสองเสียเมื่อไหร่ ไหนๆเรื่องราวมันก็เลยเถิดมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว"คุณคีย์ คุณอยู

ในเมื่อเช้านี้เป็นวันหยุด ฉัตรตะวันทำเพียงแค่ลืมตาขึ้นมามองแสงสว่างที่ถูกสาดลอดผ่านเข้ามาเพียงแค่นิดหน่อยก่อนที่จะหลับตาลงต่อไปอีก ปกติในวันทำงานเธอต้องตื่นเช้าก็จริง แต่ถ้าถึงวันหยุดเมื่อไหร่และไม่ได้มีธุระว่าจะต้องไปทำอะไรที่ไหน คนติดที่นอนแบบเธอก็จะขอนอนกอดหมอนข้างเอาไว้แบบยาวๆไปอย่างเช่นตอนนี้แต่ในขณะที่กำลังจะหลับต่อ ที่ข้างใบหูกลับได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกที่ดังสม่ำเสมอ พลันสติและสมองก็เริ่มที่จะประติดประต่อเรื่องราวขึ้นมาได้ว่าตอนนี้ตัวเธอกำลังนอนอยู่ที่ไหนกับใครดวงตากลมโตค่อยๆเหลือบแหงนมองขึ้นจนกระทั่งไล่ไปเจอลำคอที่โผล่พ้นขึ้นมาจากผ้าห่ม สายตาของเธอยังคงมองไล่ไต่ระดับไป จากคางสากที่เริ่มปรากฎหนวดไรขึ้นเป็นสีเขียวแล้วก็ได้เจอกับริมฝีปากสีแดงสดนั้น ที่เธอรู้สึกว่าจะรู้ฤทธิ์เดชของมันดี เวลาที่มันถูกผู้ซึ่งเป็นเจ้าของใช้ในการจู่โจมเธอเขายังคงหลับสนิท ฉัตรตะวันค่อยลืมตาตื่นขึ้นมาเต็มตาก่อนจะผงกใบหน้าขึ้นมามองดูคนหลับ คิ้วเข้มคมสวยนั้นเท่บาดใจเธอหลายครั้งที่ได้แอบมอง ดวงตาคมที่ฉัตรตะวันจำได้ดีว่าเวลาที่ถูกมองด้วยดวงตาคู่นั้นนั่นทำให้เธอร้อนรุ่มเพียงใด รวมถึงเจ้าจมูกที่โด่งเป็นสั

หลังจากไปหาที่สงบสติอารมณ์มาอยู่เสียพักใหญ่ ฉัตรตะวันก็ตัดสินใจที่จะขับกลับไปที่บ้านโดยที่ไม่ได้บอกให้ใครรู้ ด้วยความที่ว่าไม่รู้ว่าจะไปตั้งหลักที่ไหน บวกกับสภาพหัวใจตอนนี้นั้นเรียกว่าเปราะบางเกินไป จึงทำได้เพียงแค่พาตัวเองออกมาก่อนทั้งๆที่ใจจริงแล้วเธอไม่ได้อยากที่จะอยู่ที่เดอะเรดการ์เด้นต่อไปอีกแล้ว แม้เพียงแค่วินาทีเดียวมันก็อาจจะทำให้เธอแน่นหน้าอกจนหายใจติดขัดไปก็ได้ หนทางแก้คือ เธอควรที่จะต้องไปคุยกับบิดาให้รู้เรื่อง เพื่อที่ว่าจะได้รู้ถึงขอบเขตของจำนวนหนี้สินที่แน่นอนว่าจริงๆแล้วตอนนี้บิดาเธอยังคงเหลือหนี้ที่จะต้องชดใช้คืนเท่าไหร่ และถ้าหากว่าพอจะเป็นไปได้ เธอเองก็อยากที่จะช่วยบิดาหาเงินมาคืนคีตกานต์เสียให้หมดสิ้นไป แล้วต่อไประหว่างเธอกับเขาก็จะไม่มีทางที่จะได้พบเจอหน้ากันอีก"อีกนานไหมคะกว่าที่ป๊าจะหาเงินมาคืนเขาไปให้หมดได้ ซันไม่อยากอยู่ที่นั่นแล้ว ซันอยากกลับมาช่วยป๊าดูแลกิจการของบ้านเราค่ะ" ฉัตรตะวันถามบิดาเสียงอ่อน สีหน้าท่าทางดูเศร้าสร้อยไม่สู้ดีนัก"อดทนเอาหน่อยก็แล้วกัน บอกแล้วว่าให้แต่งงานกับธนาไปเสียก็ไม่ยอมแต่ง นี่ป๊าก็พยายามแย่แล้ว ปีก่อนสามสิบล้าน ปีนี้อีกสี่สิบห้า

หลังจากที่จัดการสั่งให้คนเมายืนอาบน้ำใต้เรนชาวเวอร์ไป คีตกานต์ก็จัดการเช็ดทำความสะอาดสิ่งที่ฉัตรตะวันทำไว้ออกไปจนหมด ก่อนจะเดินซ้อนเข้าไปยืนอาบน้ำที่ด้านหลังของคนที่กำลังยืนถูสบู่อยู่พอดี"กรุณารับผิดชอบในสิ่งที่เธอกระทำด้วย หันมาถูสบู่ให้ฉัน"หลังจากได้ยินคำสั่ง คนที่หายเมาจนเกือบจะได้สติดีก็หันมาประจันหน้ากับคนด้านหลัง มือเล็กเอื้อมไปกดปั้มสบู่เหลวในขวดแล้วจัดการลูบไล้ไปตามลำตัวและหัวไหล่กว้างอย่างยอมจำนน เธอเหนื่อยเกินกว่าที่พูดคำว่า 'ไม่' กับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเสียเหลือเกิน เพราะไม่ว่าเธอจะปฏิเสธอย่างไร คนใจร้ายก็ยังยืนยันที่จะทำมันต่ออยู่ดี หยาดน้ำตาไหลนองออกมาเปื้อนหน้า หากแต่ว่ามันกลับถูกผสมให้เจือจางไปกับหยดน้ำที่ยังคงไหลลงมารดทั้งสองกายให้เปียกชุ่ม มือเล็กลูบไล้ไปตามลำตัวของเขาเพื่อที่ต้องการทำตามคำสั่ง จนกระทั่งลูบผ่านมายังบริเวณหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามสวยงามนั่น ก่อนจะถูกเขาจับหมับและหยุดมันลงเมื่อได้ฟังเธอถามคำถามที่ชวนให้ขมวดคิ้ว"บอกฉันหน่อยได้ไหมคะว่าฉันทำอะไรผิดนักหนา ตลอดเวลาที่ผ่านมา คุณถึงต้องทำกับฉันถึงขนาดนั้น""นี่เธอยังไม่รู้ตัวอีกจริงๆหรอฉัตรตะวันว่าเ

เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์เต็มแล้วที่คีตกานต์นั้นเงียบหายไป เขาไม่มาวอแว ไร้การติดต่อ จนกระทั่งเธอพึ่งมารู้จากคุณอำนาจในวันนี้เองว่าคีตกานต์นั้นไม่ได้อยู่ที่เดอะเรดการ์เด้น เขามีนัดเข้าร่วมสัมมนาประจำปี ซึ่งเป็นโครงการใหญ่ประจำจังหวัด เรื่องของการขอความร่วมมือกับเหล่าบรรดาผู้ประกอบทุกกิจการในการดูแลรักษาสิ่งแวดล้อมและเพิ่มพื้นที่สีเขียวในตัวจังหวัดแม้ว่าตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาจะถูกเขาตามรังแกมาตลอด และนี่มันก็อาจจะเป็นเหตุผลที่มันทำให้เธอรู้สึกชินในการถูกเขาตามรังควานและได้มีเขาคอยอยู่ใกล้ๆ พอวันนี้เขาเงียบหายไปโดยที่ไม่บอกไม่กล่าว หัวใจดวงน้อยของเธอมันก็รู้สึกเจ็บราวกับถูกเขาทิ้งขว้างและปล่อยให้เดียวดายหลังจากเกิดเรื่องราวในวันนั้นไป ฉัตรตะวันก็ไม่ได้เห็นเขาผ่านเข้ามาในรัศมีบริเวณใกล้ๆอีก แม้ว่าคีตกานต์จะไม่อยู่ หากแต่หน้าที่ของฉัตรตะวันยังคงต้องเข้าไปทำความสะอาดบ้านให้เขาในทุกๆเช้า มือเล็กยกหยิบกรอบรูปที่มีรูปถ่ายของคนที่อยู่ในห้วงคำนึงของเธอขึ้นมาดู ก่อนจะลูบไล้ไปตามใบหน้าที่ปรากฎเห็นรอยยิ้มนั้นแล้วยอมรับกับตัวเองว่า..เธอคิดถึงเขา"วางรูปพี่ชายฉันลงเดี๋ยวนี้ กล้าดียังไงถึงได้เอามือสกปรกๆ