All Chapters of ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) : Chapter 31 - Chapter 40

“สวัสดีครับ” โซ่ยกมือไหว้อีกฝ่ายก่อน“กองไว้ตรงนั้นแหละ” ซึ่งหมอกราฟก็ตอบกลับมาโดยที่ไม่ให้คนที่รอฟังผิดหวังเลยสักนิด“พี่กราฟ นิสัยไม่ดีเลยนะคะ” เจ้าแก้มได้ยินเช่นนั้นก็หันขวับไปมองพี่ชาย จากนั้นก็ทำหน้าดุใส่เขา ซึ่งท่าทางไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด“เจ้าแก้ม นี่กล้าว่าพี่เหรอ?” หมอกราฟถลึงตาน้องสาวที่กล้าต่อว่าเขาต่อหน้าผู้ชายคนอื่น“ก็พี่กราฟทำนิสัยไม่ดี เจ้าแก้มฟ้องคุณแม่นะ” เจ้าแก้มพองลมแล้วทำหน้าดุขู่พี่ชาย“เหอะ” ซึ่งพอพูดถึงผู้เป็นแม่ หมอกราฟก็ดูอ่อนลงเพราะเมื่อคืนเขาเพิ่งโดนหมอกัลย์สุดาเรียกไปพูดคุยเรื่องของเจ้าแก้ม“งานหยาบแล้วไอ้โซ่” กลุ่มเพื่อนของโซ่เห็นเข้าก็รู้ทันทีว่าพี่ชายของเจ้าแก้มไม่ชอบใจเพื่อนของพวกเขาสักเท่าไรนัก“พี่โซ่ไม่มีเรียนเหรอคะ?” เจ้าแก้มสะบัดหน้าหนีพี่ชาย จากนั้นก็หันมาถามโซด้วยรอยยิ้ม“เรียนเช้าเสร็จแล้ว บ่ายว่าง”“เจ้าแก้มก็ว่างค่ะ แต่ต้องรอรับน้อง” เจ้าแก้มพยักหน้ารับรู้และบอกกล่าว ถึงเรื่องตัวเองไปด้วย วันนี้เธอเองก็มีเรียนแค่ช่วงเช้าแต่ช่วงบ่ายก็ต้องเข้ากิจกรรมรับน้องเหมือนเดิม“ไปกินข้าวกันไหม?” โซ่จึงถือโอกาสชวนเจ้าแก้มไปกินข้าวด้วยกัน“ไม่ให้ไปโว้ยยยย

หมอกราฟได้รับข้อความจากคลินิกของเขาว่ามีเคสด่วนเข้ามา เขาจึงต้องเข้าไปดูด้วยตัวเอง เพียงแต่ต้องไปส่งน้องสาวก่อนก็เท่านั้น“เจ้าแก้ม เดี๋ยวพี่ไปส่งแล้วจะไปคลินิกนะ ตอนเย็นเดี๋ยวจะไปรับ” เขาเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วบอกกับน้องสาวที่นั่งอยู่ข้าง ๆ“ค่ะ” เจ้าแก้มพยักหน้าเข้าใจ“พี่กราฟจะกลับไปกลับมาทำไมล่ะคะ พี่โซ่กลับไปมหา’ลัยหรือเปล่าคะ?” ชิงชิงเห็นท่าทางรีบร้อนของหมอกราฟก็เลยเสนอทางที่ดีขึ้น เพราะคิดว่ายังไงโซ่ก็ต้องกลับไปที่มหาวิทยาลัยอยู่แล้ว เนื่องจากคณะวิศวะก็มีกิจกรรมรับน้องเช่นกัน“กลับครับ”“นั่นไง เดี๋ยวพวกเรากลับพร้อมกับพี่โซ่ได้ค่ะ” ซึ่งพอได้รับคำตอบจากโซ่แล้ว เธอก็หันไปพูดกับหมอกราฟทันที“จริงด้วย พี่กราฟไปทำงานเถอะค่ะ เจ้าแก้มกลับพร้อมพี่โซ่เอง” นั่นทำให้เจ้าแก้มนึกขึ้นได้ เลยให้พี่ชายกลับไปทำงานได้เลยไม่ต้องห่วง“แต่” หมอกราฟมีท่าทีลังเลแม้ว่าเขาจะอ่อนให้อีกฝ่ายจีบน้องสาวแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไว้ใจขนาดนั้น“คะ?” เจ้าแก้มเอียงคอมองพี่ชาย ด้วยความสงสัย“เออ ก็ได้ แต่พี่จะมารับเองนะตอนเย็น” หมอกราฟจึงยอมอนุญาตและย้ำว่าตอนเย็นเขาจะมารับเธอเอง เป็นการบอกกล่าวโซ่ไปด้วยว่าไม่ต้

“หึ ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าที่บ้านสอนมายังไงถึงได้ร้ายลึกขนาดนี้” เพื่อนของแพทปรายตามองท่าทางของเจ้าแก้มแล้วเบะปากเบา ๆ“นั่นสิ ตอนนี้มีแค่พวกฉัน แสดงธาตุแท้ออกมาก็ได้นะ”“อย่าว่าถึงที่บ้านเรานะ!!” พอได้ยินคำพูดที่พาดพิงถึงคนที่บ้านเจ้าแก้มก็รู้สึกโมโหขึ้นมาจริง ๆ เธอไม่ยอมให้ใครมาว่าที่บ้านเธอหรอก เพราะทุกคนในบ้านเธอนิสัยดีกันทุกคน ไม่ใช่กลุ่มของเพื่อนตรงหน้านี้ที่มักกล่าวหาเธอ“ทำไม อย่างเธอจะทำอะไรพวกฉันได้” แพทจึงพูดจาท้าทายเจ้าแก้มเพราะรู้ว่าเจ้าแก้มไม่ใช่คนที่จะสู้คนขนาดนั้น“ทำไมถึงต้องมาว่าเราด้วย เราไปทำอะไรให้?” เจ้าแก้มน้ำตาคลอขึ้นมาทันที แล้วถามขึ้นด้วยความไม่เข้าใจว่าเธอไปทำอะไรให้กับแพทและเพื่อนของแพทกันแน่ อีกฝ่ายถึงได้มาต่อว่ากันแบบนี้“ก็ไม่ได้ทำอะไรให้พวกฉันหรอก แต่ฉันแค่ขัดหูขัดตา”“นิสัยไม่ดี” คำตอบของแพททำให้เจ้าแก้มรู้สึกไม่ดี แค่ขัดหูขัดตาก็ต้องมาต่อว่ากันขนาดนี้เลยหรือยังไง“แกว่าใคร!!” แพทได้ยินเช่นนั้นก็ไม่พอใจ เธอตรงเข้าไปผลักเจ้าแก้มใส่ผนังด้วยความแรงพรึบ“โอ๊ยยย” เจ้าแก้มที่ไม่ทันตั้งตัว จึงล้มลงแล้วแขนกระแทกเข้ากับผนังอย่างแรงจนเกิดเสียงดังขึ้น บริเวณเท้าก็

เรื่องจากเรื่องนี้เธอไม่ผิดเลย ยัยพวกนี้มาทำร้ายเพื่อนของเธอก่อนเองนี่นา ก็สมควรกันแล้วชิงชิงเชิดหน้าขึ้นไม่ยอมพูดอะไร“มีใครจะอธิบายให้ผมฟังได้บ้าง?” จินสวมวิญญาณเป็นพี่ว้ากปรายตามองทุกคนแล้วพูดขึ้นเสียงดังลั่นและยังไม่มีใครพูดอะไรกันต่อหลังจากที่มีคนไปตามเขาและเพื่อนที่ห้องกิจการนักศึกษา บอกว่าปีสองมีเรื่องกัน พวกเขาก็รีบมาทันทีและพอเห็นว่าคนที่มีเรื่องคือชิงชิง ก็รู้สึกสงสัยเล็กน้อยฟีนก็เหลือบไปเห็นน้องรหัสของเธอ เห็นสภาพของเจ้าแก้มแล้ว เธอก็ขมวดคิ้วทันที“เจ้าแก้ม ทำไมมีสภาพแบบนี้?” ฟีนรีบพุ่งตัวไปหาน้องรหัสแล้วมองสำรวจทันที“เกิดอะไรขึ้น?” จินเองก็เพิ่งเห็นเช่นกัน ตาเขากระตุกขึ้นมาทันที“นี่ถ้าไอ้คนที่อยู่วิศวะมาเจอ มันคลั่งแน่”เขาคิดในใจแล้วขนก็ลุกซู่ขึ้นมาทันทีเจ้าแก้มอยู่ในสภาพที่เสื้อเปียกปอน มีน้ำตาคลอ และตาแดงเหมือนผ่านการร้องไห้มา“พี่ฟีนก็ถามแพทสิคะ” ชิงชิงพูดขึ้นแล้วปรายตาไปมองแพทนั่นยิ่งทำให้แพทร้อนรนยิ่งกว่าเดิม“อย่าไปเชื่อนะคะพี่จิน แพทไม่ได้ทำอะไรเลย”“ทำไม่ทำเดี๋ยวก็รู้”“เจ้าแก้ม ข้อศอก?” ฟีนเหลือบไปเห็นข้อศอกของเจ้าแก้มที่มีรอยถลอกจนเลือดซิบพอดี“เจ้าแก้

เพราะไม่มีใครไม่รู้ ว่าโซ่คือหลานชายท่านอธิการบดีมหาวิทยาลัยแห่งนี้ การเขี่ยพวกเธอออกเป็นเรื่องง่ายนิดเดียวสำหรับเขา“อ้าว ไอ้โซ่” รุ่นพี่ปีสี่ที่อบรมเขาในตอนรับตำแหน่งเฮดว้ากหันมามองด้วยความแปลกใจแต่พอเห็นเสื้อช็อปที่อยู่บนตัวเจ้าแก้มและท่าทางทะนุถนอมของโซ่ที่คอยพยุงเจ้าแก้มอยู่ ก็พอจะเข้าใจอะไรขึ้นมาบ้าง“มากันครบแล้วนะ” จินเป็นฝ่ายพูดก่อนโซ่จึงพาเจ้าแก้มไปนั่ง ส่วนเขาก็ถอยหลังยืนกอดอกพิงผนังอยู่ด้านหลังของเธอเขาปรายตามองไปรอบ ๆ แล้วไปหยุดที่กลุ่มของแพทที่นั่งตัวสั่นอยู่ทำให้เขาพอจะเดาได้ว่าคนพวกนี้แหละที่ทำให้เจ้าแก้มเจ็บตัวสายตาของเขาเปลี่ยนเป็นมองคนกลุ่มนั้นด้วยสายตาเยือกเย็น“มันเกิดอะไรขึ้น?” เป็นกลุ่มรุ่นพี่ที่ประชุมเรื่องงบประมาณกันอยู่แล้วโดนเรียกตัวมา เพราะเกิดเรื่องขึ้นในกิจกรรมรับน้อง ซึ่งกระทบต่อพวกเขาเต็ม ๆจินจึงเป็นฝ่ายเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้ฟัง ซึ่งเขาก็พูดแบบกลาง ๆ ไม่ได้เข้าข้างใคร และไม่ได้เล่ารายละเอียดเรื่องอื่น เล่าแค่เหตุการณ์ที่อยู่ในห้องเชียร์เท่าที่รู้มาจากบาสก็เท่านั้นส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นกับเจ้าแก้มคงต้องให้เจ้าตัวเป็นคนเล่าเองเพียงแต่ก็มีคนร้อนตั