Semua Bab ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) : Bab 51 - Bab 60

ซึ่งพอโซ่มาถึงโต๊ะของเจ้าแก้มแล้ว ทุกคนบนโต๊ะก็หันไปมองเขาเป็นตาเดียว รวมถึงคนที่อยู่บริเวณนั้นด้วย“พี่โซ่” เจ้าแก้มทักทายเขาพร้อมกับยิ้มให้จนตาหยี“มานานหรือยัง?”โซ่ถามขึ้นพร้อมกับมองสำรวจ การแต่งตัวของเจ้าแก้มไปด้วย เขาพยักหน้าพอใจ นึกหวั่นว่าเธอจะแต่งตัวโป๊มากกว่านี้เสียอีก แต่ตอนนี้เขาก็ยังคงหวงเธอเช่นเดิม เจ้าแก้มแต่งตัวเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ที่กำลังมาวิ่งเล่นอยู่ในสถานที่อโคจร“เพิ่งมาถึงเลยค่ะ” เจ้าแก้มจึงพูดขึ้นบอกกับเขาว่าเธอเองเพิ่งจะมาถึง“พี่โซ่ นี่รุ่นพี่สายรหัสเจ้าแก้มค่ะ พี่นิวเคลียร์ พี่แป้ง พี่ซีรีน และน้องกวาง”จากนั้นก็แนะนำตัวรุ่นพี่สายรหัสของเธอแต่ละคนให้กับโซ่ได้รู้จัก“สวัสดีครับ” โซ่เองก็หันไปก้มหัวให้รุ่นพี่ของเจ้าแก้ม“จ้ะ” ซึ่งสายรหัสเจ้าแก้มไม่มีใครไม่รู้จักโซ่ หนุ่มหล่อดีกรีหลานชายเจ้าของมหาวิทยาลัย ก็เลยรู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เห็นเขาเข้ามาพูดคุยกับเจ้าแก้มอย่างสนิทสนม ทั้งที่แต่ก่อนโซ่ไม่เคยให้ความสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนเลย นอกจากจะเป็นเพื่อนอย่างฟีน“เขาจีบกันอยู่เหรอ?” นิวเคลียร์ที่ทนความสงสัยไม่ไหวจึงหันไปกระซิบถามฟีนที่นั่งอยู่อีกข้างของเธอ“ค่ะ” ฟีน

ทุุกสายตามองมาที่โซ่กับเจ้าแก้มเป็นตาเดียวโซ่จึงละสายตาจากใบหน้าหวานของเจ้าแก้ม จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นกวาดสายตาไปมองรอบ ๆ“มองอะไร?” จนมาหยุดที่กลุ่มเพื่อนในโต๊ะ เขาเอ่ยถามนิ่ง ๆ “เปล่า” ซึ่งทุกคนก็ส่ายหน้าและหลบสายตาของโซ่ทันที“ใครวะ?” มีหลายคนในกลุ่มนี้ที่ไม่ใช่นักศึกษาคณะเดียวกันกับโซ่และเจ้าแก้มถามขึ้นด้วยความสงสัย“เด็กมัน” เป็นจินที่ตอบแทนแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม“เด็กไอ้โซ่นี่นะ?” ซึ่งคำตอบของเขาทำให้คนที่ไม่รู้เรื่องตกอยู่ในความตะลึง และมองไปที่ร่างบางบนตักโซ่เป็นตาเดียวทำให้โซ่ที่ถอดเสื้อมาคลุมร่างให้เจ้าแก้มอยู่ตวัดสายตาขึ้นไปมองอย่างดุดัน“เออ” เขาตอบขึ้นแล้วจ้องจนกลุ่มเพื่อนละสายตาออกไปโซ่รับรู้ถึงสายตาของคนที่มองมาก็รู้สึกหงุดหงิด“เจ้าแก้ม” จึงสะกิดร่างบางในอ้อมแขนให้ตื่น“เจ้าแก้ม” แต่เรียกยังไงเจ้าแก้มก็ไม่ขยับตัวเลย“แก้มกลม” เขาเองก็ไม่ได้คิดจะปลุกเธอแรง จึงก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของเจ้าแก้ม“อื้อออออ” นั่นทำให้เจ้าแก้มเริ่มขยับตัวขยุกขยิก แต่ไม่ยอมตื่นขึ้นมาใบหน้าหวานซุกไซ้ที่หน้าอกเขาเหมือนแมวน้อยด้วยท่าทางออดอ้อน“หึ” โซ่อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู“พาไ

1 อาทิตย์ต่อมาหลังจากกิจกรรมรับน้องและงานเลี้ยงเสร็จสิ้น เหล่านักศึกษาก็กลับมาใช้ชีวิตปกติอีกครั้ง เจ้าแก้มและเพื่อน ๆ ก็กลับมาเรียนหนักกันเช่นเดิม และมีสอบย่อยบ่อยขึ้น ตารางเรียนก็เริ่มมีการนัดเรียนเสริมมากขึ้นเนื่องจากตอนนี้ใกล้จะสอบปลายภาคแล้ว หลักสูตรจึงเข้มข้นกว่าเดิม ทำให้เจ้าแก้มแทบจะสลบในทุก ๆ วัน หลังจากเรียนเสร็จแล้ววันนี้ก็เช่นกัน เจ้าแก้มเดินลากขาไปที่รถที่มาจอดรออยู่หน้าคณะแล้วเปิดประตูขึ้นไป ซึ่งคนที่มารับเธอก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นโซ่นั่นเอง“เป็นยังไงบ้างวันนี้?”หลังจากวันนั้นที่เธอตื่นขึ้นมาเจอภาพของตัวเองที่นั่งหลับบนตักโซ่ และภาพที่เขาอุ้มเธอว่อนเน็ต เธอก็โดนพี่ชายเรียกไปทำโทษให้วิ่งรอบบ้านไปหลายวัน ทั้งเรียนหนักและกลับมาโดนลงโทษอีกทำให้เจ้าแก้มไปงอแงฟ้องโซ่ โซ่จึงมาช่วยพูดและอธิบายให้พี่ทั้งสองฟังหมอกราฟกับหมอกลูมจึงยอมอ่อนลงเจ้าแก้มจึงรอดพ้นจากมือพี่ชายทั้งสองมาเพราะโซ่ และก็ทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและเธอดีขึ้นกว่าเดิมมากช่วงนี้เป็นช่วงที่พี่ชายทั้งสองของเธอมีงานด่วนพร้อมกัน ทำให้โซ่ได้เป็นคนไปส่งเธอในทุก ๆ วัน โดยที่ทั้งสองคนว่าอะไรไม่ได้“เหนื่อยค่ะ” เจ้า

เช้าที่แสนจะสดใสของเจ้าแก้ม วันนี้เธอก็ยังคงมีพี่ชายมาส่งเช่นเคย“ตั้งใจนะ” หมอกราฟบอกกับน้องสาวพร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวเธอ ให้กำลังใจเนื่องจากวันนี้เป็นวันสอบของเจ้าแก้มนั่นเอง“ค่ะ” เจ้าแก้มพยักหน้ารับแล้วยิ้มให้พี่ชายจนตาหยีจากนั้นก็ลงจากรถมา เจอเข้ากับเพื่อนสนิทที่มายืนรออยู่ก่อนแล้วท่าทางของชิงชิงและหนูดีไม่ค่อยจะสดใสนัก เพราะพวกเธอทุ่มเทอ่านหนังสือกันจนดึก เพียงแต่มันไม่ใช่ความขยัน พวกเธอมาทุ่มอ่านวันเดียวเลยต่างหาก“ไปกันเถอะ” ชิงชิงกล่าวขึ้นแล้วเดินนำเพื่อนสนิททั้งสองไป“นี่แกเตรียมตัวมาดีหรือยังแก้ม?” หนูดีหันมาถามเจ้าแก้มด้วยแววตาอ่อนล้าเล็กน้อย“ดีแล้ว ชิงชิงกับหนูดีล่ะ?” เจ้าแก้มพยักหน้าด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยม ว่ายังไงวันนี้เธอก็สามารถสอบผ่านได้อย่างแน่นอน“ก็ดี แต่ไม่มั่นใจ” ชิงชิงพยักหน้า แต่ก็มีความกังวลเล็กน้อย“จะซีเรียสทำไม ไม่ผ่านก็แค่ซ่อม” ส่วนหนูดีนั้นพูดขึ้นด้วยความสบาย ๆ“เอ๊ะ หนูดี!!” เจ้าแก้มจึงหันไปยกมือขึ้นตีแขนเพื่อนสนิทไม่แรงนัก“โอ๊ย ล้อเล่นน่า” หนูดีทำท่าทางเจ็บปวด แล้วยิ้มให้เจ้าแก้มอย่างประจบประแจง“เดี๋ยวถ้าสอบไม่ผ่านเจ้าแก้มไม่มานั่งฟังหนูดีคร่ำคร

โซ่พาเจ้าแก้มมาที่ร้านอาหารทะเลแห่งหนึ่ง ที่อยู่ไม่ไกลนัก ซึ่งอาหารที่นี่ก็สดใหม่ ไม่แพ้อาหารที่ริมทะเลจริง ๆ เลย โซ่พาเจ้าแก้มเดินเข้ามาด้านในร้าน แล้วเอ่ยสั่งอาหารกับพนักงาน เหมือนคนที่คุ้นเคยมาที่นี่บ่อยครั้ง“พี่โซ่มาบ่อยเหรอคะ?” เจ้าแก้มจึงถามขึ้นด้วยความสงสัย หลังจากที่พนักงานเดินออกไปแล้ว“อื้ม” โซ่พยักหน้ารับ“มากับใครคะ?” นั่นทำให้เจ้าแก้มหรี่ตามองเขาด้วยสายตาจับผิด“ไอ้พายัพบ้านมันอยู่แถวนี้” โซ่กระตุกยิ้มแล้วพูดขึ้นด้วยความพอใจ เมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของเจ้าแก้ม“อ๋อ” พอได้ยินคำตอบเช่นนั้นเจ้าแก้มก็อยากพยักหน้ารับไปส่ง ๆ ด้วยความพอใจเช่นกัน“สอบเสร็จเดี๋ยวพาไปกินที่ทะเล” โซ่พูดขึ้นกลาย ๆ เหมือนชวนเจ้าแก้มไปเที่ยวทะเลด้วยกัน“จริงเหรอ?” เจ้าแก้มหันขวับมามองเขาตาโต“อื้ม” ซึ่งโซ่ก็พยักหน้ารับเจ้าแก้มฉีกยิ้มด้วยความดีใจ แต่แล้วรอยยิ้มหวาน ๆ ก็หุบลง“แต่ว่า...” และมีสีหน้าลังเล“ทำไม?” โซ่เห็นแล้วก็ขมวดคิ้วถามขึ้นด้วยความสงสัย“ต้องไปขอพี่กราฟกับพี่กลูมก่อนนะคะ” เจ้าแก้มทำหน้าเซ็งแล้วพูดถึงพี่ชายทั้งสอง“หึ เดี๋ยวไปขอให้” โซ่ก็นึกว่าเรื่องอะไรจึงอาสาไปขอกับหมอกราฟหมอกลูมให้เอง