Semua Bab ยัยแก้มกลมของนายวิศวะสุดร้าย ( So & JaoGaem ) : Bab 71 - Bab 80

“เข้ามาก่อนสิ” โซ่จึงเชิญอีกฝ่ายเข้าห้องมาก่อน ตามด้วยพนักงานที่เอาอาหารมาส่ง“ขอบคุณนะคะ” ฟีนเอ่ยของคุณพนักงานแล้วออกไปส่ง“พี่ฟีน” จากนั้นก็เดินกลับเข้ามาในห้อง เจ้าแก้มทักทายพี่รหัสของตนพร้อมกับยิ้มกว้างออกมา“เป็นอย่างไรบ้าง?” ฟีนจึงถามถึงอาการป่วยของเจ้าแก้มด้วยความเป็นห่วง“หายปวดหัวแล้วค่ะ แต่ยังมีไข้อยู่” เจ้าแก้มจึงตอบขึ้นให้พี่รหัสสบายใจว่าเธอหายดีแล้ว ไม่ได้เป็นอะไรมาก“ดีแล้ว พี่สั่งข้าวต้มมาให้ และแวะมาดูด้วย” ฟีนได้ยินเช่นนั้นก็วางใจแล้วพูดขึ้น“ขอบคุณนะคะ แล้วเพื่อนเจ้าแก้มล่ะคะ?” เจ้าแก้มเอ่ยขอบคุณแล้วถามหาเพื่อนสนิททั้งสองด้วยความเป็นห่วง เพราะชิงชิงและหนูดีไม่กลับห้องมา ไม่รู้จะไปนอนที่ไหน“พอดีพี่เปิดห้องให้ใหม่น่ะ” ฟีนจึงรีบบอกทันที เพราะเมื่อคืนรุ่นน้องทั้งสองไม่อยากมารบกวนโซ่และคนป่วยจึงขอเปิดห้องใหม่ เธอก็จัดการให้“อ๋อ” เจ้าแก้มพยักหน้าเข้าใจ และรู้สึกวางใจขึ้นมา“จะกินเลยไหม?” โซ่จัดเตรียมโต๊ะอาหารให้เจ้าแก้มเสร็จแล้วถามขึ้น“ค่ะ”“ถ้าอย่างนั้นพี่ไม่กวนแล้ว ขอกลับห้องก่อน สาย ๆ จะแวะมาดูอีกที”“ขอบคุณมากนะคะพี่ฟีน” เจ้าแก้มเอ่ยขอบคุณพี่รหัสด้วยความซึ้งใจ“ขอบใ

โซ่จึงชวนเธอไปเดินเล่นดูก่อน แล้วค่อยตัดสินใจกันอีกทีทั้งสองจึงเดินเล่นรอบ ๆ ห้างไปก่อน“พี่โซ่ แวะร้านนี้ก่อนค่ะ” ในขณะที่กำลังจะผ่านร้านเสื้อผ้าร้านหนึ่ง เจ้าแก้มก็เหลือบไปเห็น เสื้อสีชมพูที่สะดุดตา อยู่บนหุ่นด้านหน้าร้าน เธอจึงรั้งโซ่ไว้แล้วพาเขาเดินเข้าไป“เสื้อน่ารักจัง” จากนั้นก็เดินไปใกล้เสื้อตัวนั้นแล้วพูดขึ้น“สวัสดีค่ะคุณลูกค้า เสื้อรุ่นนี้เป็นรุ่นเสื้อคู่นะคะ เหมาะสำหรับคู่รัก สนใจรับสักตัวไหมคะ?” พนักงานของร้านรีบมาต้อนรับและอธิบายให้คู่รักคู่นี้ฟังทันที“ไม่มีแยกขายเหรอคะ?” เจ้าแก้มมีสีหน้าสลดลงเมื่อได้ยินว่าต้องซื้อสอง ตัวเท่านั้น แล้วเธอจะซื้อไปทำไมล่ะตั้งสองตัวแต่ใจหนึ่งก็อยากได้“เอ่อ ต้องขออภัยด้วยค่ะลูกค้า” พนักงานของร้านเหลือบไปมองโซ่เล็กน้อย จากนั้นก็เอ่ยขอโทษ“เอาสิ” โซ่เห็นสีหน้าของเจ้าแก้มก็ทนไม่ได้ จึงพูดขึ้นให้เธอซื้อเลย“คะ?” เจ้าแก้มหันมามองเขาด้วยความไม่เข้าใจ“เลือกมา เดี๋ยวพี่ใส่ด้วย” โซ่จึงบอกให้เธอเลือกมา อีกตัวเขาจะใส่เป็นเพื่อนเธอเอง“คิก พี่โซ่จะใส่เหรอ?” เจ้าแก้มเบิกตากว้างมองโซ่ด้วยความตกใจ แล้วพอนึกภาพที่เขาใส่เสื้อสีชมพูนี่แล้ว ก็อดหัวเราะออกมา

ทั้งสองเอ่ยลาแล้วเดินจากไปทันที“พ่อแม่พี่โซ่ใจดีนะคะ” เจ้าแก้มพูดขึ้นด้วยความโล่งใจที่พ่อแม่ของโซ่ไม่ได้มีท่าทีไม่ชอบใจเธอ“ท่านชอบเรานะ” โซ่จึงพูดบอกกับเธอด้วยใบหน้ายิ้ม ๆ สำหรับเขาที่อยู่กับพ่อแม่มาตั้งแต่เด็ก ย่อมรู้ว่าท่านทั้งสองเอ็นดูเจ้าแก้มไม่น้อย“ค่ะ” เจ้าแก้มพยักหน้ารับแล้วยิ้มกว้างออกมา“เดี๋ยวเย็นนี้พี่ไปทานข้าวที่บ้านเรานะ” โซ่จึงพูดเรื่องที่จะไปขอพ่อแม่เจ้าแก้มให้และถือโอกาสไปทานข้าวที่บ้านของเจ้าแก้มเลย“ได้ค่ะ” เจ้าแก้มยิ้มออกมาแล้วตอบรับทันทีโซ่พาเจ้าแก้มมาที่บ้านของเธอ“เอ๊? วันนี้คุณพ่อคุณแม่กลับมาเร็วมาก” ซึ่งมาถึงก็เจอเข้ากับรถของคุณหมอทั้งสองจอดอยู่ที่บ้านก่อนแล้ว จึงมองด้วยความแปลกใจจากนั้นก็พากันเดินเข้าไปในบ้าน“พ่อคะ แม่คะ” เมื่อมาถึงห้องรับแขก ก็เจอกับคุณหมอทั้งสองที่นั่งดูทีวีกันอยู่ เจ้าแก้มจึงทักขึ้น“เจ้าแก้ม โซ่” พ่อแม่ของเธอจึงหันมามองแล้วยิ้มทักทายทั้งสองคน“สวัสดีครับ” โซ่ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองด้วยท่าทางนอบน้อม“หวัดดีลูก นั่งก่อน ๆ” คุณหมอกัลย์สุดาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงใจดี เชิญโซ่นั่งก่อนส่วนเจ้าแก้มก็เดินไปนั่งข้างผู้เป็นพ่อแล้วยิ้มให้ท่านจนตาหย

“แม่อย่าไปเปิดทางให้มันแบบนั้นสิครับ” หมอกราฟแม้จะยอมอ่อนให้กับโซ่แล้ว แต่ก็ใช่ว่าจะเปิดทางและไว้ใจอีกฝ่ายขนาดนั้น เขาจึงขัดขึ้นอย่างไม่ยอม ที่จะให้น้องสาวไปค้างคืนที่อื่น“น้องเรากับโซ่เป็นแฟนกันแล้วนะยะหวงอะไรนักหนา” หมอกัลย์สุดาจึงถอนหายใจออกมาแล้วเอ่ยย้ำสถานะของเจ้าแก้มกับโซ่ในตอนนี้ทำให้หมอทั้งสองเถียงไม่ออกแต่ยังคงมีท่าทางฮึดฮัดอยู่“ไปเถอะลูก อย่าสนใจพวกขี้หวงนี่เลย” หมอเกรียงไกรส่ายหน้าให้บุตรชายทั้งสอง จากนั้นก็บอกให้โซ่กับเจ้าแก้มรีบไป“สวัสดีครับ” โซ่ยกมือไหว้ทุกคน แล้วเดินไปเปิดประตูรอเจ้าแก้ม“เจ้าแก้มไปนะคะ” เจ้าแก้มลาทุกคนแล้วโบกมือให้“ขับรถกันดี ๆ”รถหรูของโซ่เคลื่อนตัวออกมาจากบ้านของเจ้าแก้มแล้วมุ่งตรงไปยังบ้านของเขาที่เป็นสถานที่จัดงานวันเกิดของคุณหญิงพิมอรในวันนี้ทันทีจนมาถึงบ้านเขาแล้ว โซ่หันไปมองเจ้าแก้มที่นั่งกุมมืออยู่และมีสีหน้าประหม่า“ถึงแล้วครับ” เขาเอ่ยบอก แต่เจ้าแก้มยังคงนั่งนิ่ง จนโซ่ต้องยกมือขึ้นสะกิดเธอ“เจ้าแก้ม”“คะ?” จึงทำให้เจ้าแก้มได้สติ หันไปมองโซ่ทันที“ถึงแล้วครับ” โซ่จึงบอกกับเธออีกครั้ง“ถึงแล้วเหรอคะ?” เจ้าแก้มหันไปมองรอบ ๆ ด้วยสายตาตื่นกล

ในขณะที่ทั้งคู่กำลังเดินผ่านกลุ่มคนเข้าไปด้านใน“เจ้าแก้ม!!” ก็มีคนเรียกชื่อเจ้าแก้มเอาไว้เสียก่อน“คุณอา?” เจ้าแก้มหันไปมองก็เห็นว่าคนที่เรียกเธอคือคุณอาหมอที่เป็นเพื่อนกับแม่ของเธอ เป็นศัลยแพทย์มือทองของโรงพยาบาล ที่คิวยาวไปจนถึงปีหน้า ไม่ต่างจากแม่ของเธอ“มาที่นี่ได้อย่างไร?” คุณหมอธนินทร์มองหลานสาวที่ยืนเคียงข้างโซ่ด้วยสายตาแปลกใจ“เจ้าแก้มมากับพี่โซ่ค่ะ” เจ้าแก้มจึงตอบขึ้นแล้วชี้มือไปที่โซ่“หือ?” นั่นทำให้คุณหมอหันไปมองโซ่อย่างพิจารณา และรู้ว่าโซ่คือใคร ทำไมเขาจะไม่รู้จักทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าสัวพิพัฒน์ล่ะ“แฟนเจ้าแก้มเองค่ะ” แต่พอเจ้าแก้มแนะนำอีกสถานะก็ทำให้คุณหมอชะงักไปทันที“สวัสดีครับ” “สวัสดีลูก มีแฟนแบบนี้ เสือสองตัวที่บ้านไม่คลั่งตายแล้วเหรอ?” คุณหมอรับไหว้โซ่แล้วหันไปถามเจ้าแก้มติดตลก“แฮ่ ๆ เกือบ ๆ ค่ะ” เจ้าแก้มจึงยิ้มแหยแล้วตอบกลับมาทั้งสามคุยกันท่ามกลางสายตาของคนที่มองมา ซึ่งไม่มีใครไม่รู้จักคุณหมอธนิน โดยเฉพาะเหล่าคุณหญิงคุณนายที่เรียงคิวไปใช้บริการ แต่ที่สงสัยคือก่อนหน้ามีการพูดคุยกันเรื่องแฟนของโซ่เป็นเด็กสาวบ้านจน แต่ถ้ามารู้จักคนระดับนี้ได้ก็ไม่ธรรมดาอย่างท