Lahat ng Kabanata ng กรงรักราชาโจร: Kabanata 11 - Kabanata 20

กรงรักราชาโจรตอนที่ 11 (เชลยบนเตียง!)"ฉัน!...ไม่กลัวแกหรอก ไอ้ฆาตกรใจโฉด""อย่าให้เราโกรธมากกว่านี้ เพราะชีวิตของเธออาจจะดับลงก่อนเวลาอันควร"ความแกร่งที่มีเกินหญิง แม้ร่างกายจะไม่เอื้ออำนวย จัสซีเนียก็ยังพยายามหยัดตัวลุกยืนประจันหน้าท้าทาย ไม่ได้กลัวตายแต่อย่างใด ความแค้นที่มันฝังใจ ภาพการตายของบิดาและพี่ชายมันยังติดตาเธอไม่เคยเลือนหาย แถมพี่สาวอีกคนก็ยังหายตัวไป โดยไม่รู้เห็นร่องรอยนับตั้งแต่ที่โจรร้ายป่าเถื่อนจุดไฟเผาบ้านจนวอดวาย และความเกลียดชังยังฝังใจไม่ลดเลือนหายไปแม้แต่น้อย"ตราบใดที่คนชั่วอย่างแกมีลมหายใจ จัสซีเนียคนนี้จะไม่มีวันตาย!" แววตาที่มุ่งมั่น น้ำเสียงที่หนักแน่น เปล่งออกมาอย่างไร้ความกลัว หล่อนค่อย ๆ ขยับขาเดินเข้าไปประจันหน้ากับจาร์มาล์ จ้องมองตาคมดุนั้นอย่างท้าทาย"ปากดี...งั้นก็จงรอรับความทรมานได้เลย!" ร่างกายสูงกำยำก้มมองคนที่ตัวเล็กกว่า ยกยิ้มมุมปากอย่างดูแคลน แม้นคำพูดที่หนักแน่นของหล่อน ก็ไม่อาจจะสะท้อนให้เขากลัว ก็แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ มีหรือจะสู้ชายชาตรีเฉกเช่นเขาได้"โอ๊ะ! กะ แกจะทำอะไร?" จาร์มาล์ผู้โหดร้าย ก้าวขาเดินเผชิญหน้า แววตาเฉี่ยวดุดันเพ่งเพิศมองลึก

กรงรักราชาโจรตอนที่ 13 (พระจันทร์สีเลือด)"หึ!! นี่มันแค่เริ่มต้นจัสซีเนีย" ร่างกายที่สุขสมเสร็จกิจราคะ ในจังหวะเดียวกันกับที่จัสซีเนียนั้นสลบไป เขาถอดแก่นกายออกจากความสาวที่บวมแดง จากนั้นก็แสยะยิ้มร้าย จ้องมองไปยังคนที่ร่างกายแน่นิ่ง ปล่อยทิ้งหล่อนไว้ในสภาพที่ร่างกายเสลาเปลือยเปล่า แล้วเขาจึงเดินเข้าสู่ห้องอาบน้ำไออุ่นที่ลอยคละคลุ้งจากอ่างน้ำใบใหญ่ ร่างกายล่ำสันเอนพิงกับขอบอ่าง แช่น้ำอย่างสบายกาย มือหนึ่งควงแก้วไวน์แล้วจิบน้ำสีอำพันกลืนลงคอ"ทำไมต้องทรยศเรา...ทั้งที่เรารักเธอสุดหัวใจ" สายตาคมเข้มเพ่งพิศแก้วไวน์ เอ่ยออกไปเพียงลำพัง เมื่อในหัวฉายภาพที่มันบีบรัดหัวใจของเขาให้เจ็บร้าว นึกถึงทีไรก็ยิ่งเจ็บช้ำระทม"ความเจ็บปวดที่เราเจอ...เธอต้องได้รับมันเพิ่มทวี!"เพล้ง!! นึกเกรี้ยวโกรธต่ออดีตที่พบเจอ ความเจ็บปวดที่ผันกลายเป็นความแค้น ทำให้เขาปาแก้วไวน์ในมือกระแทกพื้นห้องน้ำจนแตกกระจาย เสียงดังสนั่นหวั่นไหวกึกก้องเมื่อหนำใจกับการแช่น้ำชำระร่างกาย จาร์มาล์จึงลุกจากอ่าง หยิบผ้าขนหนูพันรอบเอว จากนั้นจึงเดินออกเข้ามายังห้องนอนหรู สายตามองดูคนที่ยังนอนขดตัวไม่ได้สติอยู่บนเตียง ด้วยสภาพเปลือย

กรงรักราชาโจรตอนที่ 15 (ทำไมดื้อ)"เธอจะบ้าเหรอ!!...หนีไม่ได้ ถ้าเธอหนีฉันก็ถูกอูฐเหยียบตายสิ ห้ามออกจากกระโจมนี้ หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ไป" ซัลมารีบวิ่งไปกางแขนดักหน้าไว้ทันทีด้วยความตกใจ การที่ได้ยินจัสซีเนียว่าไปแบบนั้นทำให้เธอนึกกลัวกับบทลงโทษที่จาห์มาล์กล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนไป"............" แต่คนดื้อก็ไม่ยอมฟัง ยังดันทุรังเดินหลบไปอีกฝั่ง ไม่พูดจากหรือให้ความสนใจกับซัลมาสักนิด"จัสซีเนีย! ฟังกันบ้างสิ" แต่ด้วยคำสั่งที่น่าเกรงขาม ทำให้ซัลมาต้องใช้ความพยายามเหนี่ยวรั้ง วิ่งไปยังประตูดักทางไว้"หลบไป!" เสียงแข็งกร้าวตะเบ็งขู่ ประกอบด้วยสายตาดุเพ่งพิศจ้องมองอย่างไม่นึกกลัว"ฟังฉันนะจัสซีเนีย...เธอไม่มีทางหนีออกไปจากที่นี่ได้ โดยที่ยังมีลมหายใจ คนมากมายรายล้อมที่นี่อย่างหนาแน่น ถ้าใครจะออกไปจากที่นี่ได้ มันผู้นั้นจะออกไปโดยที่ไร้ลมหายใจ...แม้จะหนีไปพ้นเขตนี้ยังไงก็ถูกตามตัวจนเจออยู่ดี" ซัลมาพยายามหว่านล้อมด้วยคำพูด หวังให้คนดื้อรั้นเข้าใจ"มันต้องมีสักทางให้ฉันหนี.....อยู่ก็เหมือนตายอยู่ดี" แต่มันกลับเหมือนจะไม่เป็นผลเอาเสียเลย"โอ้ย!! ทำไมดื้อแบบนี้นะ" จนซัลมาต้องใช้สองมือกุมหัวด้

กรงรักราชาโจรตอนที่ 17 (ทาเธียน่า)“นางคือทาเธียน่า” ริฎวานที่มองแล้วว่าอย่างไรนายเหนือหัวผู้ดื้อรั้นคงไม่ยอม ตนเลยต้องเป็นฝ่ายยอมเอ่ย ในสิ่งที่รับรู้มา ที่ตัดสินใจปิดบังเรื่องนี้ นั่นเพราะอยากให้นายผู้ดื้อรั้น ได้มีความคิดตรองด้วยตัวเอง พยายามเอ่ยเป็นนัยหลายครั้งให้คิดตาม แต่กลับไร้วี่แวว“ใคร!?” เสียงกร้าวเอ่ยถาม พร้อมกับจดจ้องมองหน้าริฎวานอย่างดุดัน“ที่ท่านพบเจอเมื่อสักครู่ นางเป็นพี่สาวฝาแฝดของจัสซีเนีย ใช้กลอุบายลวงหลอกใช้ชื่อน้องสาว นางทำเช่นนี้มาหลายคน จนท่านกลายเป็นเหยื่ออีกคน กระผมก็เพิ่งทราบเรื่องราวไม่นานมานี้ และเพิ่งทราบเช่นกันว่านางคือคนรักของฮาดี้บุตรชายของหุ้นส่วนของท่านเชคฮ ทาเธียน่าในตอนนั้นทะเยอทะยานเฉกเช่นเดียวกับพ่อและพี่ชายนาง ต้องการเชิดหน้าชูตา และนางคิดว่าท่านแล้นแค้นยากไร้ จึงคิดตีจากไป และสุดท้ายก็ได้เจอกับฮาดี้จึงตามกันไปอยู่ต่างประเทศ โดยไม่สนใจคำห้ามปรามของบิดา และต่อมาบิดาพร้อมพี่ชายของนางก็ทำการทุจริตยักยอกเงิน จากการธุรกิจที่ร่วมหุ้นกับบริษัท asr อยู่หลายหน จนท้ายที่สุดโดนท่านจุดไฟเผาเพื่อสังเวยความผิดแทนกฎหมาย”“แล้วทำไมไม่บอก ห๊ะ! เป็นใบ้หรือไงกัน!

กรงรักราชาโจรตอนที่ 19(แค่ของชั่วคราว)“ไอ้ลามก!” ดวงตากลมจ้องมองอย่างเกรี้ยวโกรธ เมื่อคำพูดสองแง่สองง่ามนั้นทำให้หล่อนนึกอาย พยายามบิดแขนหวังให้หลุด แต่แรงที่มีก็ช่างน้อยนิด สู้แรงของคนตัวใหญ่ไม่ได้ แม้นจะดีดดิ้นสุดแรงแค่ไหน“ปากแบบนี้ ชายหน้าไหนจะกล้าเอาทำเมีย” ใบหน้าที่อยู่ในระยะใกล้เพียงคืบ สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่กระทบผิวหน้าของกันและกัน วาจาร้ายเอ่ยอย่างไม่คิดรักษาน้ำใจคนฟัง“แกไง!!” หล่อนสวนกลับทันที เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ว่าเขาที่ย่ำยีให้เธอเจ็บปวดทั้งทางกายและใจ อย่างไม่อาจที่จะให้อภัยได้“เอาแบบนั้นไม่ได้เรียกเมีย...ก็แค่ของชั่วคราวเท่านั้น” ประโยคที่บาดใจทำเอาหัวใจหญิงสาวนั้นแทบแหลกสะบั้น มันช่างบาดหูเสียเหลือเกิน แค่ของชั่วคราวที่ไร้เกียรติ ถูกเหยียดหยามย่ำยีอย่างป่าเถื่อน ทำเอาจัสซีเนียถึงกับนิ่งไปชั่วขณะ น้ำสีใสเอ่อคลอในดวงตาอย่างไม่อาจหักห้ามได้“ไอ้ชั่ว!” ตวาดเสียงกร้าวใส่หน้าอย่างโมโห ยิ่งได้มองลึกเข้าไปในแววตาคมเข้มนั้น ยิ่งทำให้หล่อนอยากตะบันหน้าเขาให้แหลก กระแทกกำปั้นลงตามแต่ใจ ให้สาสมกับที่เขานั้นทำกับเธอไว้“ฮึ!...เธออาจจะติดใจคนชั่ว ๆ แบบเราก็ได้ ลอง