All Chapters of กรงรักราชาโจร: Chapter 51 - Chapter 60

กรงรักราชาโจรตอนที่ 52(เลว18+)บทรักที่ร้อนแรงตั้งแต่ช่วงบ่าย สองกายนอนกกกอดกันอย่างไม่รู้สึกตัวด้วยความเหนื่อยล้า จนดวงตะวันลาลับขอบฟ้า ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะมีใครตื่น จนเวลาผันผ่านมาถึงยามกลางคืนที่พระจันทร์ทอแสงสีนวลสาดทอผ่านบานหน้าต่างเข้ามา ข้าวปลามื้อเย็นยังไม่ตกถึงท้องของคนทั้งสองแม้แต่คำเดียวแขนแกร่งที่เริ่มเหน็บชา ทำให้จาห์มาล์รู้สึกตัว เปลือกตาค่อย ๆ ลืมมอง กะพริบปรับรับแสงที่ผันเปลี่ยน สายตามองเห็นจัสซีเนียที่ยังคงนอนหลับสนิท ใบหน้าจิ้มลิ้ม ริมฝีปากอิ่ม ทำให้เขาที่ได้เมียนมองต้องลอบยิ้มอย่างเผอเรอ เรียวปากสีชมพูระเรื่อช่างดึงดูดสายตาของคนตรงหน้าเสียเหลือเกิน จนเขาอดใจไม่ไหว ค่อย ๆ โน้มใบหน้าเข้าใกล้ ประทับริมฝีปากบรรจบอย่างละมุน แค่เพียงสัมผัสก็ทำเอาขนอ่อนลุกชัน ความกระสันเสน่หาแล่นพล่านจนแทบอดกลั้นไม่ไหว สมองสั่งการต่อสิ่งที่รู้สึก ทำให้จาห์มาล์ค่อย ๆ ถลำลึกต่อตัณหา เคลื่อนคล้อยใบหน้าลงต่ำ ปากครอบงำยอดถันสีสวยอย่างเมามัน นั่นยิ่งก่อกำหนัดต้องการที่ล้นปรี่ มือหนึ่งเค้นคลึงเต้าอิ่มนุ่มนิ่ม ปากก็ยังไม่ลดละกับการเล้าโลมครอบครองการถูกสัมผัสรบกวนช่างเหมือนกับฝัน จัสซีเนียทำเพี

กรงรักราชาโจรตอนที่ 54(ห้าม...)"ห้ามองค์รัชทายาทเข้ามาในตำหนักใน จนกว่าจะได้รับอนุญาตฟาตจากเรา หรือไม่ก็คำอนุญาตจากท่านเชคฮ" ดั่งกับรู้นิสัยของบุตรชาย พระนางจำต้องเดินมาแล้วสั่งการกับทหารรักษาพระองค์ด้วยตนเองจัสซีเนียที่เดินตามหลัง หล่อนมองรอบด้านด้วยความสนใจ สถานที่กว้างขวางใหญ่โตโอ่อ่า มีทหารมากมายเฝ้าทุกจุดอย่างหนาแน่น มันแปลกตาสำหรับหญิงสาวสามัญชนธรรมดาเช่นหล่อน"พะยะค่ะ" เหล่าทหารรักษาพระองค์ตอบรับด้วยน้ำเสียงฮึกเหิมและพร้อมเพรียง"ไปกันเถอะจัสซีเนีย ไปดูของสวยงามเป็นเพื่อนคลายเหงาเราหน่อย" เมื่อสั่งการเสร็จสิ้น จึงหันไปยิ้มให้จัสซีเนียที่ยืนก้มหัวอย่างนอบน้อม พระนางทรงเอ็นดูหญิงสาวที่มีเรื่องราวชีวิตแทบไม่ต่างกัน คำพูดที่เสนาะหูแม่ของแผ่นดิน ก่อเกิดความซาบซึ้งใจแก่หล่อนเป็นอย่างมาก แค่สามัญชนธรรมดา แต่ถูกผู้สูงศักดิ์พูดจาด้วยดี ฟังแล้วทำให้หล่อนอบอุ่นหัวใจ เหมือนกับมีแม่ที่คอยปกป้องให้หล่อนนั้นปลอดภัย หากเป็นไปได้จัสซีเนียก็ไม่อยากจะกลับไปยังนรกขุมเดิมนั่นอีก"เพคะองค์ราชินี" มีรอยยิ้มบางเบา แต่ทำเอาคนมองรู้สึกอุ่นใจ เพราะสีหน้าของหญิงสาวในตอนนี้ต่างกันเหลือเกิน กับการที่พระ

กรงรักราชาโจรตอนที่ 56(ลักลอบ)"นาย! ชะ อื้อ" การสัมผัสที่รับรู้ว่าเป็นใคร น้ำเสียงที่จัสซีเนียจดจำได้ดีติดหู ทำให้รู้ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นเป็นใคร หล่อนตั้งท่าจะตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ ทว่ากลับถูกจาห์มาล์นั้นจับตัว แล้วใช้มือปิดปากจนร้องไม่ออก"ชู่" ส่งเสียงเตือนเป็นสัญญาณ แต่แล้วคนที่อยู่ในอ้อมกอดแน่น ก็ยังดิ้นพล่านต้องการหลุดจากพันธนาการอ้อมกอดของซาตานร้าย"อ่อย!" แม้จะถูกปิดปากจนแทบร้องไม่ออก ก็ยังมีความพยายามเปล่งเสียง หวังให้ใครสักคนได้ยิน สองมือทุบตีสะเปะสะปะโดยไม่รู้หรอกว่ากระทบกับส่วนไหนของร่างกายคนตัวใหญ่บ้าง"ดื้อจังวะ" จาห์มาล์กอดรัดเอวของจัสซีเนียแน่น แรงทุบตีที่แทบไม่ระคายผิว แต่ก็ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย ที่จัสซีเนียดิ้นพล่านไม่ยอมหยุดนิ่งจนจาห์มาล์ยกตัวอันบางเบาอย่างกับปุยนุ่นขาลอยเหนือพื้น เข้ามุ่งตรงไปยังเตียงนอน วางหล่อนลงด้วยความแรงก่อนจะทาบทับร่างกายของจัสซีเนีย มือหนึ่งปิดปาก อีกมือหนึ่งกำข้อมือเล็กสองข้างไว้ในอุ้งมือเดียว จัสซีเนียพยายามออกแรงดิ้นจนเหนื่อยหอบ จนต้องหยุดนิ่งเพราะดูแล้วต่อให้ดิ้นสุดแรง ก็สู้แรงชายชาตรีไม่ได้ จำต้องนอนหอบกระเส่าอยู่ใต้

กรงรักราชาโจรตอนที่ 58(ปลิดชีวิต)สิ่งที่จัสซีเนียทำแบบที่จาห์มาล์ไม่ทันตั้งตัวและคาดไม่ถึง สร้างความตกใจแก่เขา สองเท้ารีบวิ่งไป เหมือนฟ้าจะเข้าข้าง หรือบางอย่างอาจจะเป็นใจ ทำให้จัสซีเนียก้าวพลาดลงจากเตียงจนสะดุดเข่าทรุด แต่หล่อนก็หยัดตัวลุกยืนเร็วรี่ พุ่งทะยานออกนอกหน้าต่าง จาห์มาล์ที่วิ่งมาด้วยความเร็วสุดกำลัง คว้าหมับจับข้อมือข้างขวาไว้ได้ทัน แต่มันก็แสนจะหวาดเสียว เมื่อร่างของจัสซีเนียห้อยโตงเตงอยู่ด้านนอก เหล่าทหารและองครักษ์ที่ได้ยินเสียงดัง กรูกันเข้ามาดูและต้องตกใจไม่ต่างกัน"ท่านแม่"ราชินีที่ได้ยินเสียงผิดปกติ พระนางยืนฟังเรื่องราวที่คนทั้งสองพูดคุยกันและจับใจความได้ เมื่อเสียงพูดคุยดั่งถกเถียงที่ดังจนแว่วเข้าหู จนได้ยินเสียงวุ่นวาย รีบให้นางกำนัลนำกุญแจสำรองไขประตู แล้วกรูเข้าหาบุตรชาย กอดเอวลูกไว้ด้วยแรงที่มี เพราะกลัวว่าบุตรชายหรือไม่ก็จัสซีเนียจะตกลงจากชั้นสองที่สูงราวสองเมตร"พระนางเพคะ" ซาดียะห์ห่วงเจ้าเหนือหัวจนสั่นกลัว หล่อนกอดเอวราชินีแล้วออกแรงรั้งอย่างสุดกำลัง"ไหวไหมลูก" พระนางที่สติยังครองตน เอ่ยถามบุตรชายด้วยใจห่วงใย"ปล่อยเถอะ" น้ำเสียงเศร้าเคล้าน้ำตา ใบหน้า

กรงรักราชาโจรตอนที่ 60(การสูญเสีย)"เกิดเรื่องในวังอย่างนั้นหรือคะคุณลุง" ซีรีนที่ได้รับข่าวสารจากลุง เอ่ยผ่านเครื่องมือสื่อสารที่ทันสมัย(มีคนกระโดดลงมาจากชั้นสองของตำหนักใน แต่ข่าวถูกปิดเงียบ ดีที่ลุงเพิ่งจะส่งคนเข้าไปอยู่ในตำหนักในพอดีถึงได้รู้)"ดีค่ะคุณลุง ว่าแต่คนที่กระโดดลงมาเป็นใครหรือคะ?" ซีรีนถามซ้ำด้วยความอยากรู้ที่มันล้นปรี่ ตำหนักในที่กฎเกณฑ์ระเบียบมากมาย มีเหตุอันใดถึงต้องมีคนคิดฆ่าตัวตาย ชั้นสองที่บ่งบอกว่าเป็นห้องของผู้มียศสูง นั่นยิ่งทำให้ซีรีนสงสัย หากแต่เป็นองค์ราชินีก็จะเป็นไปได้หรือ(เสี้ยนหนามของหลาน)"ฮึ ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างเป็นข่าวดีเสียจริง มันตายไหมคะคุณลุง" ซีรีนยกยิ้มด้วยความพึงพอใจก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมา เอื้อนเอ่ยคำถามที่ไม่ต่างไปจากคำสาบแช่งต่อมา(ไม่ตายแต่อาการสาหัสน่าดู)"ขอให้มันตายไปเลยยิ่งดีค่ะ หลานจะได้อภิเษกกับองค์รัชทายาทอย่างไร้เสี้ยนหนาม และได้ขึ้นเป็นราชินีแห่งอานัสนครอย่างสง่าผ่าเผย"(ดูท่าจะไม่ง่าย เพราะองค์รัชทายาทมีใจให้นางไม่น้อย ทั้งที่แต่ก่อนไม่เคยเห็นพระองค์ทรงทุ่มเทเพื่อใครถึงขั้นหลั่งน้ำตา)"พระองค์ร้องไห้ให้กับนังสามัญชนต่ำต้อยนี่ห