Lahat ng Kabanata ng กรงรักราชาโจร: Kabanata 31 - Kabanata 40

กรงรักราชาโจรตอนที่ 31(อ้อนวอน)("ทำไมท่านเชคฮถึงได้พูดกับลูกและตัดสายแบบนั้น เผื่อเรื่องมันร้ายแรงที่ลูกไม่สามารถแก้ปัญหาได้จะทำยังไงคะ") ทันทีที่สวามีวางสาย คนที่จดจ่อรอฟังถึงกับชักสีหน้างอน ร่ายยาวด้วยคำกล่าวตำหนิ(("เจ้าลูกชายขยันสร้างเรื่อง แล้วอีกอย่างลูกบอกเองว่าไม่ได้สำคัญอะไร...เช็ดผมให้หน่อยสิ"))("ไม่ค่ะฟาตินไม่อยากจะช่วยคนใจร้าย...เชิญท่านเช็ดเองเลย ฮึ!")เชคฮ อานัส หย่อนก้นนั่งเคียงข้างภริยา พูดออดอ้อนหวังได้รับการช่วยเหลือ ทว่ากลับถูกหล่อนเง้างอนแถมยังฟาดฝ่ามือตีหัวไหล่ ก่อนจะสะบัดเสียงใส่ แล้วคลานขึ้นเตียงเอนหัวลงนอนหันหลังให้ ดึงผ้าห่มคลุมกายจนถึงคอครื้ด ครื้ด เสียงของเครื่องมือสื่อสารสั่น มันมีการโทรเข้ามา หน้าจอโชว์หราเป็นชื่อบุตรชาย นั่นทำให้ เชคฮ อานัส ถึงกับยกยิ้มมุมปาก หันมองภริยาที่นอนหันหลังให้ แล้วส่ายหัวเบา ๆ ในกิริยานั้น ก่อนจะกดรับสายของบุตรชายอย่างวางมาด(("มีอะไรอีกล่ะ")) เอ่ยกับบุตรชายด้วยน้ำเสียงขรึม"ท่านพ่อโปรดช่วยลูกด้วยเถอะเพียงครั้งนี้ แล้วลูกจะไม่สร้างปัญหาให้ทรงกลัดกลุ้มใจอีก" หลังจากที่ผู้เป็นบิดาตัดสายทิ้งไป ความห่วงใยจึงทำให้ต้องต่อสายหาบิด

กรงรักราชาโจรตอนที่ 33-ไม่ใช่สเปคสองเตียงผู้ป่วยอยู่เคียงข้างกันอย่างเป็นส่วนตัว ภายในห้องพักฟื้นสำหรับเฉพาะบุคคลที่ เชคฮ อานัส สร้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกสบายให้แก่คนในครอบครัว ห้องพักที่ถูกจัดให้เป็นพิเศษ เพราะจาห์มาล์ผู้ดื้อรั้นไม่ยอมที่จะแยกห้องพัก อยากให้จัสซีเนียนั้นอยู่ในสายตาตลอดเวลา ไม่ว่าจะยามกลางวันหรือกลางคืน แต่ตลอดทั้งคืนทำให้คนปากหนักแทบไม่ปิดเปลือกตานอน มีแค่เพียงเผลอไปชั่วครู่ไม่กี่ชั่วโมงก็เท่านั้น เพียงแค่ใบหน้าของจัสซีเนียโผล่เข้ามาภาพฝัน ก็ทำให้เขานั้นสะดุ้งตื่น"รู้สึกเจ็บแผลตรงไหนหรือเปล่าขอรับ" ริฎวานเดินเข้ามาภายในห้องพักระดับวีวีไอพีในยามสาย ก็พบกับนายเหนือหัวที่นั่งมองไปทางอีกฟากเตียงอย่างจดจ่อ นั่งในท่าเดิมตั้งแต่ครั้งแรกที่เขามาเยี่ยมหาช่วงเช้าตรู่ เพราะว่าเป็นห่วงนายเหนือหัวที่ไม่ยอมพักผ่อน ทำตามแต่ใจตัวเองโดยไม่ได้คำนึงถึงบาดแผล"ไม่เท่าไหร่" จาห์มาล์ให้คำตอบ ทว่ากลับไม่ได้มองหน้าริฎวานแต่อย่างใด เอาแต่จดจ้องมองจัสซีเนียที่นอนนิ่งบนเตียง ยังไม่รู้สึกตัวได้สติ"...นั่งจ้องหน้านางอยู่แบบนี้นานราวสองชั่วโมงแล้ว ท่านควรที่จะเข้าพบท่านเชคฮได้แล้วขอรับ" ริฎ

กรงรักราชาโจรตอนที่ 35 (ชิ่ง)"นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะจาห์มาล์ ลูกทำอะไรโดยไม่ตรองแบบนี้ได้ยังไง" เชคฮ อานัส ที่เริ่มตั้งสติได้กล่าวตำหนิบุตรชาย ด้วยความเกรี้ยวโกรธ รับรู้ว่าแอบหนีไปตั้งกองโจรก็ว่าหนักแล้ว แต่นี่ถึงกับคร่าชีวิตผู้อื่น ทำเอาผู้เป็นบิดาแทบล้มทั้งยืน แล้วหากเรื่องนี้การฆ่าคนถึงหูของภริยามีหวังได้ลมจับ ไม่ก็หยุดหายใจเป็นแน่"แต่คนพวกนั้นมันสมควรตาย มันคดโกงคนอื่นอย่างหน้าด้าน ๆ แล้วไปเสวยสุขแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร แถมกฎหมายยังทำอะไรพวกชั่วนั่นไม่ได้อีก จะปล่อยให้มันลอยนวลหรือขอรับ" แย้งเสียงแข็งด้วยความทะนงตน"แต่ลูกก็ไม่ควรตัดสินเองด้วยศาลเตี้ยแบบนี้...มันผิด!" เชคฮ อานัส หยัดตัวลุกยืนด้วยความโมโห แต่ก็ยังพยายามควบคุมอารมณ์ที่มียั้งไว้ ไม่อยากจะให้เรื่องราวแพร่งพรายออกไปมากกว่านี้"พวกมันผิดและเลวยิ่งกว่า ต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าพวกมันจะได้รับโทษ จนตอนนี้มันโกงกินจนท้องจะแตก ก็ยังเอาผิดไม่ได้สักที" จาห์มาล์ยังคงต่อปากด้วยเหตุผลในสิ่งที่ตนคิดและตัดสิน"ก็ปล่อยให้กฎหมายจัดการมันไป...จาห์มาล์ลูกรู้ไหมว่าแล้วถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป บุตรชายเพียงคนเดียวของ เชคฮ อานัส ก่

กรงรักราชาโจรตอนที่ 37(ยัยบ้ากับไอ้หน้าโจร)รสจูบที่วาบหวาม ทำเอาจัสซีเนียเคลิ้มตาม หลุดเข้าไปในห้วงเสน่หานั้นอย่างเผลอลืมตัวไปชั่วขณะ แต่เมื่อเรียกสติกลับคืนมา การถูกจูบอย่างฉวยโอกาสอย่างไม่ทันตั้งตัว คนเอาแต่ใจไม่ได้สนแม้แต่น้อยว่าหล่อนนั้น นอนนิ่งข้ามวันข้ามคืน โดยที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดปากเลย จึงพยายามออกแรงยกแขน แล้วบิดเนื้อช่วงเอว และทุบตีลงแผ่นหลังของจาห์มาล์ จนเขาโอดโอยดิ้นพล่าน ถอนปากออกจากการจูบนั้น"โอ๊ย ๆ ๆ ผีเข้าหรือไง""ไอ้คนผีทะเล ช่วยโอกาสแม้กระทั่งคนป่วย ไอ้ทุเรศลามก ไอ้หื่นบ้ากาม" ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน อย่างกับตัวเองนั้นไม่เจ็บบาดแผล เปล่งเสียงด่าทอซะเสียงลั่น"ชดใช้ที่ช่วยชีวิต ฆ่าทิ้งซะดีไหม ทำไมถึงได้เนรคุณไวขนาดนี้....ขนาดถูกยิงมานะยังเสียงดังฟังชัดขนาดนี้ ไม่สะเทือนแผลเลยหรือไง" จาห์มาล์ดีดตัวลุกจากเตียง มือก็ลูบหลังไปมาให้คลายความเจ็บแสบ บาดแผลจากการถูกเฆี่ยนด้วยแส้ แม้จะดีขึ้นแต่ก็ใช่ว่าจะหายดี"ก็นายมาวุ่นวาย แถมยัง...." จัสซีเนียถลึงตาใส่ กะจะต่อว่าออกไปด้วยอารมณ์เดือด จ้องมองหน้าจาห์มาล์อย่างโมโห แต่แล้วมโนภาพที่ถูกรุกล้ำบดจูบก็ผุดเข้ามาในหัว จนต้องเว้น

กรงรักราชาโจรตอนที่ 39 (คนเสแสร้ง)จากที่สลบไสลไปนานกว่ายี่สิบนาที เชคฮคาแห่งรัฐก็ได้ลืมตาตื่นฟื้นขึ้นมา เห็นใบหน้าของสวามีที่ยังไม่ชัดเจน กะพริบปรับสายตาอีกครั้งและจดจ้องมองพร้อมกับสติที่ผุดขึ้นมา"จาห์มาล์ละคะ จาห์มาล์อยู่ไหน ลูกอยู่ไหนคะท่านเชคฮ" เมื่อได้สติก็นึกถึงบุตรชายทันที ดีดตัวลุกอย่างลุกลี้ลุกลน กวาดสายตามองรอบเสาะหาบุตรชาย ที่นางได้รับรู้เรื่องราวอันไม่น่าเชื่อว่าบุตรผู้อ่อนโยนจะกระทำการอุอาจได้"พวกเจ้าออกไปก่อน" สั่งเหล่าบริวารรับใช้ เพราะเรื่องของบุตรชายต้องเป็นความลับที่สุด หากคนอื่นรู้มากมายจะมีผลกับบุตรชายในอนาคต จนมันอาจจะยากจนเกินแก้ไข(เพคะ)"ใจเย็นฟาติน ไม่ต้องถามหาหรอก มันไม่ตายหรอกถ้าเก่งถึงขนาดตั้งกลุ่มโจรขนาดนั้นน่ะ" เชคฮ อานัส จับหัวไหล่ภริยาอย่างปลอบประโลม เปรยวาจาอย่างแสนระอาใจ"ท่านเชคฮ!! นี่แน่ ๆ" นางตวาดเสียงดังลั่น ดวงตาสั่นเทิ้มดั่งกับจะร้องไห้ ฟาดฝ่ามือตีไหล่สวามีอย่างมันเขี้ยว เมื่อสวามีนั้นพูดถึงบุตรชายในแง่ลบ"โอ๊ย ๆ ฟาตินเจ็บนะ ตีทำไมเนี่ย" แรงปะทะที่เจ็บแสบไปทั้งผิวกาย ทำให้ต้องร้องโอดครวญ จับมือของภริยามาจูบด้วยความละมุน เมื่อนางนั้นขุ่นเคืองใ