กรงรักราชาโจรตอนที่ 32(ความรู้สึกในใจที่ไม่รู้ตัว)AW136 เหินเวหาบนนภาในยามราตรี ทะยานสู่อากาศหลังมีคำสั่งขึ้นบิน เพื่อไปยังปลายทางแห่งธาห์ดอร์บี อันมีบุตรชายของ เชคฮ อานัส อยู่รอเพื่อรับความช่วยเหลือในการขนย้ายคนไข้ไปรักษาให้ทันท่วงที คำอนุญาตที่ได้ยินจากปากบิดา ทำเอาจาห์มาล์ถึงกับเผลอยิ้มด้วยความโล่งใจ หันเหสายตามองหน้าจัสซีเนียอย่างใจชื้น"ไม่ต้องกังวลหรอกครับ ยังไงนางก็ปลอดภัย" ริฎวานทักท้วง เมื่อสังเกตอยู่นานแล้วว่านายเหนือหัวเอาแต่เพ่งพิศสายตามองจัสซีเนียที่นอนนิ่ง"อะไร! เราไม่ได้กังวลเสียหน่อย" ปฏิเสธเสียงแข็ง เปลี่ยนอิริยาบถท่าทางอย่างวางมาด จากที่ฉีกยิ้มและมองจัสซีเนียด้วยแววตาอ่อนโยน ต้องรีบปรับเปลี่ยนสีหน้าทันที"แววตาและสีหน้าท่านชัดเจนขนาดนั้น ยังจะปากแข็งอีก" ริฎวานโต้ตอบตามที่เห็น"แล้วนี่นางจะฟื้นเมื่อไหร่หมอ" แต่อีกคนกลับเบี่ยงประเด็นเฉไฉ หันไปพูดกับหมอแทนอย่างหลบหลีก เมื่อถูกจับพิรุธได้"เฉไฉอีกต่างหาก" ริฎวานพูดขึ้นอย่างระอา ที่จาห์มาล์ไม่สนใจในสิ่งที่เขารู้ทัน"หุบปากไปเลยริฎวาน ไม่เห็นหรือไงเราคุยกับหมออยู่" แสร้งทำดุไปอย่างนั้น นั่นก็เพราะต้องการกลบเกลื่อน"ขอ
กรงรักราชาโจรตอนที่ 33-ไม่ใช่สเปคสองเตียงผู้ป่วยอยู่เคียงข้างกันอย่างเป็นส่วนตัว ภายในห้องพักฟื้นสำหรับเฉพาะบุคคลที่ เชคฮ อานัส สร้างขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกสบายให้แก่คนในครอบครัว ห้องพักที่ถูกจัดให้เป็นพิเศษ เพราะจาห์มาล์ผู้ดื้อรั้นไม่ยอมที่จะแยกห้องพัก อยากให้จัสซีเนียนั้นอยู่ในสายตาตลอดเวลา ไม่ว่าจะยามกลางวันหรือกลางคืน แต่ตลอดทั้งคืนทำให้คนปากหนักแทบไม่ปิดเปลือกตานอน มีแค่เพียงเผลอไปชั่วครู่ไม่กี่ชั่วโมงก็เท่านั้น เพียงแค่ใบหน้าของจัสซีเนียโผล่เข้ามาภาพฝัน ก็ทำให้เขานั้นสะดุ้งตื่น"รู้สึกเจ็บแผลตรงไหนหรือเปล่าขอรับ" ริฎวานเดินเข้ามาภายในห้องพักระดับวีวีไอพีในยามสาย ก็พบกับนายเหนือหัวที่นั่งมองไปทางอีกฟากเตียงอย่างจดจ่อ นั่งในท่าเดิมตั้งแต่ครั้งแรกที่เขามาเยี่ยมหาช่วงเช้าตรู่ เพราะว่าเป็นห่วงนายเหนือหัวที่ไม่ยอมพักผ่อน ทำตามแต่ใจตัวเองโดยไม่ได้คำนึงถึงบาดแผล"ไม่เท่าไหร่" จาห์มาล์ให้คำตอบ ทว่ากลับไม่ได้มองหน้าริฎวานแต่อย่างใด เอาแต่จดจ้องมองจัสซีเนียที่นอนนิ่งบนเตียง ยังไม่รู้สึกตัวได้สติ"...นั่งจ้องหน้านางอยู่แบบนี้นานราวสองชั่วโมงแล้ว ท่านควรที่จะเข้าพบท่านเชคฮได้แล้วขอรับ" ริฎ
กรงรักราชาโจรตอนที่ 34 (ไม่มีคำจะพูด)"หมอ ผู้ป่วยวีไอพีที่เราพามาตอนนี้อาการนางเป็นอย่างไรบ้าง" ห้องนอนที่มั่นใจได้ว่าไม่มีผู้ใดก่อกวนเป็นแน่ รีบต่อสายตรงไปยังโรงพยาบาลเพื่อถามอาการของจัสซีเนียทันที("ทุกอย่างยังเหมือนเดิมขอรับ แต่สีหน้าของวีไอพีดูดีขึ้นกว่าเมื่อคืน คาดว่าอีกไม่นานคงจะฟื้นขอรับ")"อืมดี...ถ้านางมีอาการอะไรให้รีบรายงานเราโดยตรง ไม่ต้องผ่านริฎวานเข้าใจไหม?"("ขอรับท่าน")"อ้อ...อีกอย่างถ้านางฟื้นไม่ว่าจะเวลาใด กลางวัน กลางคืน หรือยามดึกมากแล้ว ก็ต้องรีบโทรมาบอกเราเช่นกัน"("รับทราบขอรับ")เมื่อได้ฟังสิ่งที่หมอบอกเล่า รู้สึกใจชื้นทันที เผลอระบายยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงขนาดใหญ่อย่างสบายใจก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องนอนส่วนตัว ดังขึ้นขัดจังหวะของการมโนภาพ ทำให้จาห์มาล์ชักสีหน้าไม่พอใจ หยัดกายลุกนั่งบนเตียงด้วยสีหน้าขรึมขุ่นเคือง"เข้ามา!" เปล่งเสียงกร้าวอนุญาต นั่นจึงเผยให้เห็นคนที่เปิดประตูเข้ามา "นายอีกแล้ว นี่ไม่คิดจะปล่อยให้เราอยู่ส่วนตัวบ้างหรือไงกันริฎวาน""ก็อยากปล่อยอยู่ขอรับ แต่ว่าท่านเชคฮเรียกพบท่าน กระผมเลยต้องมาตามขอรับ" ร
กรงรักราชาโจรตอนที่ 35 (ชิ่ง)"นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ นะจาห์มาล์ ลูกทำอะไรโดยไม่ตรองแบบนี้ได้ยังไง" เชคฮ อานัส ที่เริ่มตั้งสติได้กล่าวตำหนิบุตรชาย ด้วยความเกรี้ยวโกรธ รับรู้ว่าแอบหนีไปตั้งกองโจรก็ว่าหนักแล้ว แต่นี่ถึงกับคร่าชีวิตผู้อื่น ทำเอาผู้เป็นบิดาแทบล้มทั้งยืน แล้วหากเรื่องนี้การฆ่าคนถึงหูของภริยามีหวังได้ลมจับ ไม่ก็หยุดหายใจเป็นแน่"แต่คนพวกนั้นมันสมควรตาย มันคดโกงคนอื่นอย่างหน้าด้าน ๆ แล้วไปเสวยสุขแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร แถมกฎหมายยังทำอะไรพวกชั่วนั่นไม่ได้อีก จะปล่อยให้มันลอยนวลหรือขอรับ" แย้งเสียงแข็งด้วยความทะนงตน"แต่ลูกก็ไม่ควรตัดสินเองด้วยศาลเตี้ยแบบนี้...มันผิด!" เชคฮ อานัส หยัดตัวลุกยืนด้วยความโมโห แต่ก็ยังพยายามควบคุมอารมณ์ที่มียั้งไว้ ไม่อยากจะให้เรื่องราวแพร่งพรายออกไปมากกว่านี้"พวกมันผิดและเลวยิ่งกว่า ต้องรออีกนานแค่ไหนกว่าพวกมันจะได้รับโทษ จนตอนนี้มันโกงกินจนท้องจะแตก ก็ยังเอาผิดไม่ได้สักที" จาห์มาล์ยังคงต่อปากด้วยเหตุผลในสิ่งที่ตนคิดและตัดสิน"ก็ปล่อยให้กฎหมายจัดการมันไป...จาห์มาล์ลูกรู้ไหมว่าแล้วถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป บุตรชายเพียงคนเดียวของ เชคฮ อานัส ก่
กรงรักราชาโจรตอนที่ 36(ชดใช้คืน)"ท่านเชคฮโหวกเหวกโวยวายอะไรอีกคะเสียงดังลั่นคฤหาสน์เลย" ฟาตินวิ่งหน้าตั้งเข้ามายังห้องทำงานแสนกว้าง เห็นสวามีนั่งเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มือกุมหัวหลับตาอย่างกับคนโรยแรง"ขอยาแก้ปวดหัวทีฟาติน ผัวปวดตุบ ๆ เหมือนเส้นเลือดในสมองจะแตกแล้วตอนนี้" เอื้อนเอ่ยทั้งที่หลับตา ก่อนจะเคลื่อนมือมานวดขมับให้ผ่อนคลาย"ทรงงานหนักเกินไปหรือเปล่าคะ ฟาตินเตือนหลายครั้งแล้วก็ดื้อรั้น ไม่ยอมฟังเป็นไงล่ะ...นี่ค่ะยาแก้ปวด" ฟาตินยื่นยาให้ เอื้อนเอ่ยอย่างตำหนิทีเล่นทีจริง ที่ว่าติงแบบนั้นก็ด้วยความห่วงใยทั้งสิ้น"....ก็ไอ้ลูกชายตัวแสบสิสร้างเรื่องใหญ่ แถมยังชิ่งหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้" เชคฮ อานัส รับแก้วน้ำและยา ยัดเม็ดยาเข้าปากตามด้วยดื่มน้ำจนเสร็จสิ้น เอ่ยปากอย่างหน่ายใจกับเรื่องราววุ่นวายที่บุตรชายสร้างขึ้น"เรื่องอะไรคะ ลูกแค่ออกไปท่องเที่ยวตามประสาเองนะ" นั่นมันคือสิ่งที่บุตรชายแจ้งไว้ ทว่ากลับไม่ได้ทำเช่นนั้น ก็แค่ข้ออ้างกับการออกไปนอกคฤหาสน์ เพื่อกระทำตามสิ่งที่วาดไว้อย่างลับ ๆ ปกปิดบิดาและมารดาด้วยการโกหก"เที่ยวกับผีสิ...มันแอบไปตั้งกองโจรในแถบธาห์ดอร์บีโน่น" เชคฮ อานัส ที
กรงรักราชาโจรตอนที่ 37(ยัยบ้ากับไอ้หน้าโจร)รสจูบที่วาบหวาม ทำเอาจัสซีเนียเคลิ้มตาม หลุดเข้าไปในห้วงเสน่หานั้นอย่างเผลอลืมตัวไปชั่วขณะ แต่เมื่อเรียกสติกลับคืนมา การถูกจูบอย่างฉวยโอกาสอย่างไม่ทันตั้งตัว คนเอาแต่ใจไม่ได้สนแม้แต่น้อยว่าหล่อนนั้น นอนนิ่งข้ามวันข้ามคืน โดยที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดปากเลย จึงพยายามออกแรงยกแขน แล้วบิดเนื้อช่วงเอว และทุบตีลงแผ่นหลังของจาห์มาล์ จนเขาโอดโอยดิ้นพล่าน ถอนปากออกจากการจูบนั้น"โอ๊ย ๆ ๆ ผีเข้าหรือไง""ไอ้คนผีทะเล ช่วยโอกาสแม้กระทั่งคนป่วย ไอ้ทุเรศลามก ไอ้หื่นบ้ากาม" ไม่รู้ว่าเอาแรงมาจากไหน อย่างกับตัวเองนั้นไม่เจ็บบาดแผล เปล่งเสียงด่าทอซะเสียงลั่น"ชดใช้ที่ช่วยชีวิต ฆ่าทิ้งซะดีไหม ทำไมถึงได้เนรคุณไวขนาดนี้....ขนาดถูกยิงมานะยังเสียงดังฟังชัดขนาดนี้ ไม่สะเทือนแผลเลยหรือไง" จาห์มาล์ดีดตัวลุกจากเตียง มือก็ลูบหลังไปมาให้คลายความเจ็บแสบ บาดแผลจากการถูกเฆี่ยนด้วยแส้ แม้จะดีขึ้นแต่ก็ใช่ว่าจะหายดี"ก็นายมาวุ่นวาย แถมยัง...." จัสซีเนียถลึงตาใส่ กะจะต่อว่าออกไปด้วยอารมณ์เดือด จ้องมองหน้าจาห์มาล์อย่างโมโห แต่แล้วมโนภาพที่ถูกรุกล้ำบดจูบก็ผุดเข้ามาในหัว จนต้องเว้น
กรงรักราชาโจรตอนที่ 38(สั่งตัดหัว...)"นาย...หลับหรือยัง" จัสซีเนียที่นอนนิ่งครุ่นคิดอยู่ในหัว ทบทวนลำดับเหตุการณ์ที่พบเจอ ความสงสัยและไม่เข้าใจหลายอย่างยังโลดแล่นอยู่ในหัว"อะไรของเธออีก ไม่กลัวฉันทำตามที่พูดหรือไง" คนที่กำลังจะปิดเปลือกตาลง เพื่อการพักผ่อนร่างกาย ต้องสะดุ้งลืมตาเพราะว่าจัสซีเนียเรียกขาน สร้างความรำคาญและหงุดหงิดใจให้แก่เขามาก"ก่อนหน้านายก็ข่มขืนฉันไม่ใช่หรือไง อย่ามาทำเป็นพูดข่มพูดดีหน่อยเลย ไอ้หื่น ไอ้ลามก" จัสซีเนียสวนขึ้นทันที ทิ้งท้ายด้วยคำด่าทอเสียงแข็ง การถูกทำร้ายและย่ำยีศักดิ์ศรีที่ผ่านมา หล่อนไม่เคยลบลืมเหตุการณ์เหล่านั้นไป มันยังตราติดอยู่ในภาพจำมาจนปัจจุบัน แต่มันกลับทำให้หล่อนรู้สึกว่าผ่อนปรน เมื่อเขาได้เสี่ยงไปช่วยชีวิตของหล่อนไว้จากการถูกโจรร้ายข่มขืน"เธอนี่นะมันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง...เราสั่งตัดหัวเธอยังได้นะจะบอกให้" จาห์มาล์ว่าขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม สายตาก็ยังคงจับจ้องมองไปยังผ้าม่าน มองทะลุผ่านด้วยจินตนาการภาพสีหน้าของคนที่นอนเจ็บอีกฟากฝั่ง"เหอะ น้ำหน้าขี้โจรอย่างนายนี่นะ เป็นเจ้าผู้ครองรัฐหรือไง แต่นะแต่...ความน่าจะเป็นก็ไม่มีสักนิด" จัสซีเนียว
กรงรักราชาโจรตอนที่ 39 (คนเสแสร้ง)จากที่สลบไสลไปนานกว่ายี่สิบนาที เชคฮคาแห่งรัฐก็ได้ลืมตาตื่นฟื้นขึ้นมา เห็นใบหน้าของสวามีที่ยังไม่ชัดเจน กะพริบปรับสายตาอีกครั้งและจดจ้องมองพร้อมกับสติที่ผุดขึ้นมา"จาห์มาล์ละคะ จาห์มาล์อยู่ไหน ลูกอยู่ไหนคะท่านเชคฮ" เมื่อได้สติก็นึกถึงบุตรชายทันที ดีดตัวลุกอย่างลุกลี้ลุกลน กวาดสายตามองรอบเสาะหาบุตรชาย ที่นางได้รับรู้เรื่องราวอันไม่น่าเชื่อว่าบุตรผู้อ่อนโยนจะกระทำการอุอาจได้"พวกเจ้าออกไปก่อน" สั่งเหล่าบริวารรับใช้ เพราะเรื่องของบุตรชายต้องเป็นความลับที่สุด หากคนอื่นรู้มากมายจะมีผลกับบุตรชายในอนาคต จนมันอาจจะยากจนเกินแก้ไข(เพคะ)"ใจเย็นฟาติน ไม่ต้องถามหาหรอก มันไม่ตายหรอกถ้าเก่งถึงขนาดตั้งกลุ่มโจรขนาดนั้นน่ะ" เชคฮ อานัส จับหัวไหล่ภริยาอย่างปลอบประโลม เปรยวาจาอย่างแสนระอาใจ"ท่านเชคฮ!! นี่แน่ ๆ" นางตวาดเสียงดังลั่น ดวงตาสั่นเทิ้มดั่งกับจะร้องไห้ ฟาดฝ่ามือตีไหล่สวามีอย่างมันเขี้ยว เมื่อสวามีนั้นพูดถึงบุตรชายในแง่ลบ"โอ๊ย ๆ ฟาตินเจ็บนะ ตีทำไมเนี่ย" แรงปะทะที่เจ็บแสบไปทั้งผิวกาย ทำให้ต้องร้องโอดครวญ จับมือของภริยามาจูบด้วยความละมุน เมื่อนางนั้นขุ่นเคืองใ
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 15(ภาพจำตลอดกาล)ถึงวันเวลาบุตรคนที่สองของจาห์มาล์ถือกำเนิด นับเป็นความยินดีปรีดาที่ได้มาซึ่งบุตรชาย พระโอรสตัวน้อยที่เค้าโครงใบหน้าค่อนไปทางมารดา ร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงดีทุกประการ และองค์หญิงจัสทีน่าก็ช่างแสนจะเห่อน้องชายที่เพิ่งคลอดได้ไม่ถึงเดือน"ฮะมีสเรามีน้องแล้วนะ น้องของเราน่ารักเหมือนเราเลย" องค์หญิงจัสทีน่าว่าขึ้นอย่างอวดอ้าง ในขณะที่กำลังนั่งเล่นในสวน มีอัยนูนที่นอนนิ่งอยู่ข้างกาย อีกทั้งยังมีพี่เลี้ยงคอยดูแลปรนนิบัติในทุกย่างก้าว "เราตั้งชื่อน้องชายเองด้วยนะ ให้ชื่อว่าจาห์เนีย""ขอรับ...แล้วจาห์เนียแปลว่าอะไรหรือองค์หญิง" ฮะมีสในวัยเก้าขวบตอบรับอย่างเห็นตาม เขาไม่เคยขัดในสิ่งที่องค์หญิงจัสทีน่าปรารถนา ตามด้วยย้อนถามในพระนามขององค์ชาย"แปลเหรอ? เราก็ไม่รู้เหมือนกัน คิกคิก" องค์หญิงตัวน้อยพูดเจื้อยแจ้ว ทำเอาพี่เลี้ยงที่นั่งฟังถึงกับอมยิ้ม ชอบใจในจินตนาการที่เดียงสาของจัสทีน่า"อ้าว""ก็เราเอาชื่อท่านแม่กับท่านพ่อบวกกัน บวกเหมือนเลขที่โรงเรียนไงครูสอนมา อยากให้มันเยอะต้องบวก มีจาห์เนียมาเพิ่มก็ต้องเป็นบวก...เอ๊ะ! หรือจะบวกกันให้หมดเลยเป็น จัสซีมาล์จาห์เน
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 14(สัตว์เลี้ยงขององค์หญิง)"ท่านแม่ขา" เสียงเจื้อยแจ้วขององค์หญิงตัวน้อยที่นอนหนุนขาของมารดาเอ่ยถาม หันหน้าเข้าหาท้องกลมใหญ่ที่ใกล้คลอด มือป้อม ๆ ขององค์หญิงจัสทีน่า ลูบคลำด้วยความแผ่วเบา"ว่าอย่างไรคะองค์หญิงของแม่" ผู้เป็นมารดาที่นั่งเอนหลังพิงกับหัวเตียง มือหนึ่งลูบหัวเพื่อขับกล่อมบุตรสาว ขานรับเมื่อองค์หญิงจัสทีน่าพร่ำเรียก"เมื่อไหร่น้องจะออกมาเล่นเป็นเพื่อนลูกคะ" จินตนาการด้วยการเฝ้ารอน้องที่อยู่ในท้องของมารดา"อยากเจอหน้าน้องแล้วเหรอคะ" ผู้เป็นมารดาเอ่ยถามด้วยความเอ็นดู"อยากเจอแล้วค่ะ" องค์หญิงจัสทีน่าให้คำตอบ พร้อมกับกดปลายจมูกเล็กเชิดรั้นสัมผัสลงท้องกลมของมารดา มีการขยับเคลื่อนไหวของทารกน้อยในครรภ์ เหมือนกับตอบรับพี่สาวที่เฝ้ารออยู่ด้านนอก"รออีกหน่อยนะคะ อีกไม่กี่วันน้องก็จะมาแล้ว องค์หญิงจะเลี้ยงน้องช่วยแม่ไหมคะ" ผู้เป็นมารดาให้คำตอบ จากนั้นจึงเอ่ยถามอย่างลองเชิงบุตรสาวที่ยังไร้เดียงสา"ต้องเลี้ยงค่ะท่านแม่ ลูกรักน้อง พี่น้องต้องรักกันค่ะ ท่านปู่กับท่านย่าบอกแบบนี้" คำสั่งสอนของปู่กับย่า องค์หญิงจัสทีน่าจดจำได้ดี ครั้นเข้าเฝ้าทีไรต้องได้สิ่งที่มีประ
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 13(วุ่นทั้งวัง)วันเวลาล่วงใหญ่ผ่านไป การใช้ชีวิตคู่ก็ชื่นมื่นสุขสม ทุกอย่างดำเนินไปตามเจตนารมณ์ของคนทั้งสอง ลูกน้อยที่เคยอยู่ในท้อง ออกมาท่องโลกกว้างมาจนอายุครบสี่ปีและยังมีทารกน้อยในท้องอีกหนึ่งคนที่จวนจะคลอดในอีกไม่กี่วันข้างหน้าองค์หญิงตัวน้อยเป็นที่รักของทุกคน ความสดใสเจื้อยแจ้วเดียงสา ทำให้ราชวังที่เงียบเหงามีสีสันสดใส และวุ่นวายในเวลาเดียวกัน“จัสทีน่า! องค์หญิงอยู่ไหนลูก” เสียงของบิดาตะโกนเรียกขาน เมื่อบุตรสาวตัวน้อยไม่รู้ว่าแอบหนีไปเล่นซุกซนที่ไหน“คิก คิก” เสียงหัวเราะชอบใจเมื่อคนที่อยู่บนต้นไม้ มองไปเห็นบิดากำลังเดินตรงมา สายตาก็กวาดมองหา ทว่าก็ไม่เจอคนที่หลบซ่อน มันทำให้หล่อนชอบใจ“องค์หญิงเพคะ องค์หญิง” เสียงของพี่เลี้ยงตะโกนเรียกหา ทว่าจัสทีน่าองค์หญิงตัวน้อยก็ไม่ยักจะขานรับ“จัสทีน่า” เสียงมารดาแว่วดังตามมา ความวุ่นวายในวังมีไม่หยุดหย่อน สีสันที่ทำเอาเหล่านางในถึงกับเหนื่อยหอบได้ทุกวี่วัน ก็องค์หญิงตัวน้อยชอบแอบหนีไปเล่นเพียงลำพัง แล้วให้คนไล่ตามหา เหมือนกับว่าหนูน้อยชอบใจที่ได้กลั่นแกล้งปั่นหัวผู้คน“ท่านพ่อเดินมาทางนี้แล้ว จะเห็นเราไหมนะ” จัสท
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 12(ยอมป้ะล่ะ?)หลังจากสร้างความสบายใจให้กับจัสซีเนียเสร็จสิ้น จาห์มาล์ก็กลับเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัว เพื่อสะสางสิ่งที่ต้องทำ เตรียมพร้อมสำหรับการที่จะพาจัสซีเนียไปพักผ่อนตามคำบัญชาของมารดา ที่ห่วงลูกสะใภ้หนักหนา ทว่ากับมีบางอย่างให้ฉุกคิดขึ้นมาในหัว"ส่งมาหยาเรียบร้อยใช่ไหม?" เขาเอ่ยถามเมื่อรับรู้ถึงการเข้ามาในห้องของริฎวาน"ขอรับ" ตอบรับด้วยน้ำเสียงสุขุม"ได้ไปดูทาเธียน่าบ้างหรือไม่" มันคือสิ่งที่ฉุกคิดขึ้นมาได้เลยเอ่ยถาม ตั้งแต่วันที่เขาสำเร็จโทษของทาเธียน่า ก็ไม่มีทีท่าจะไปพบหน้าหล่อนอีกเลย ได้แต่ถามไถ่จากริฎวานเท่านั้น เป็นครั้งคราวที่นึกถึง"กระผมเพิ่งแวะไปเยี่ยมตอนไปส่งคุณมาหยาขอรับ" ริฎวานให้คำตอบ"นางเป็นอย่างไรบ้าง" จาห์มาล์ยืนมือไขว้หลัง ทอดสายตามองออกไปยังทัศนียภาพเบื้องหน้าอย่างไร้เป้าหมาย ครุ่นคิดถึงเรื่องราวในอดีตที่พบเจอมา ดั่งกับว่าเป็นนิยายปลำปลา ไม่เคยคิดว่าชีวิตหนึ่งจะต้องมาเจอสิ่งเหล่านี้ ไม่เคยคิดว่าจะต้องพบกับความเจ็บปวดและมีปมในใจ ทั้งที่เกิดมาพร้อมศักดินาที่สูงส่งในเชื้อพระวงศ์ คิดแล้วก็ตลกสิ้นดี"เหมือนเดิมขอรับ เซื่องซึม ไม่พูดไม่จาและ
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 11(อธิบาย)"เธอ!""พระชายา"จัสซีเนียที่เดินมาหวังจะเข้าพบพระสวามี บรรจบพบเข้ากับมาหยาพอดิบพอดี กับที่หล่อนนั้นเปิดประตูออกมา มาหยาฉีกยิ้มให้แล้วโค้งตัวทำความเคารพ แต่กับจัสซีเนียหล่อนคิ้วขมวดชนกัน งุนงงกับการที่มาหยาเดินออกมาจากห้องทำงานของพระสวามีในยามนี้เพี๊ยะ! ไม่ทันจะได้ถามหาความจริง สิ่งที่เห็นทำให้จัสซีเนียเลือดขึ้นหน้า ปรี่ประชิดตัวมาหยาแล้วกระแทกฝ่ามือใส่จนใบหน้าสวยของมาหยาหันไปตามแรง ทำเอาคนสนิทที่เดินประกบหลังมาถึงกับเบิกตากว้างตกใจ ไม่คิดว่าพระชายาที่กำลังอารมณ์ดี จะมีความโมโหรุนแรงเช่นนี้เพียงชั่วพริบตาเดียว มันทำให้พวกหล่อนตั้งหลักไม่ทัน"ท่านพี่!" และสิ่งที่ทำให้ตะลึงยิ่งกว่านั้น คือจาห์มาล์เปิดประตูออกมาในเวลาไล่เลี่ยกัน มันทำให้หัวใจของจัสซีเนียวูบไหว คาดหวังว่าพระสวามีคงไม่ตลบหลังหล่อนใช่ไหม? ภาพที่เห็นทำให้คิดไกล ดวงตาสั่นไหวด้วยความหวาดหวั่น กระนั้นก็ย่างสามขุมเข้าหาจาห์มาล์ที่ยืนทำหน้างุนงง"โอ๊ย ๆ น้องใจเย็น ฟังพี่ก่อน...จัส จัส พี่เจ็บ ท้องอยู่นะ" แต่ต้องร้องโอดครวญด้วยความเจ็บแสบ จนเรียกชื่อของจัสซเนียเพียงพยางค์เดียว เมื่อหล่อนฟาดฝ่ามื
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 10(ทางแยก)"คิดจะกำจัดฉันเหรอ มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก กว่าจะได้เข้ามาในนี้ไม่ใช่ง่าย ๆ ฉันต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ" มาหยาที่เผลอมาได้ยิน สิ่งที่พระนางเอื้อนเอ่ยทำให้มาหยากำมือแน่นด้วยความแค้นใจเรื่องราวที่องค์รัชทายาทบาดหมางกับพระชายานับว่าเป็นข่าวดีไม่น้อยที่จาห์มาล์พูดระบายตอนเมา เพราะมันทำให้หล่อนตะล่อมจาห์มาล์ได้ง่ายขึ้น จนเขายอมพาหล่อนเข้ามาในวัง นานทีเขาจะไปหาที่ฮาเร็ม หล่อนจะทิ้งโอกาสไปได้อย่างไรความว้าวุ่นก่อเกิดทำให้มาหยาถึงกับนั่งไม่ติดที่ เดินวนอย่างใช้ความคิด เพื่อหาทางได้อยู่ในวังต่อ เดินคิดทวนอยู่นานหลายนาที ความคิดมาดร้ายจึงบังเกิด"ฮึ! พระชายาคงไม่ถือสาหรอกมั้งที่จะใช้สามีร่วมกัน เพราะที่ผ่านมาองค์รัชทายาทก็เคยร่วมเตียงกับหม่อมฉันนะเพคะ" มาหยาที่มีความคิดมาดร้ายในหัว หล่อนยืนพร่ำคนเดียวในห้องนอนรับรอง มโนภาพใบหน้าของพระชายาด้วยความปรีดา หากว่าได้เห็นในสิ่งที่จะผูกมัดให้ตนได้อยู่ต่อก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูทำให้มาหยาสะดุ้งตัวหลุดจากภวังค์ความคิด ไม่สบอารมณ์เมื่อมันเป็นการรบกวนสิ่งที่จินตนาการไว้อย่างสวยหรู"มีอะไรคะ" มาหยาเปิดประตูออกมา แล้
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ(คำบัญชา)"เป็นอย่างไรกันบ้าง แม่ได้ข่าวว่ามีปากเสียงกันหนักเลย" องค์ราชินีที่คอยดูบุตรชายและสะใภ้อยู่ห่าง รู้เห็นทุกอย่างแต่ไม่อยากก้าวก่าย พระนางเอ่ยถามเมื่อพบเจอกับลูกทั้งสองในสวนยามเย็น"ขอรับ" จาห์มาล์ขานรับ"แล้วทำไมต้องทะเลาะขนาดนั้น มันหนักหนามากมายเลยหรือจาห์มาล์" พระนางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุขุม จ้องมองไปยังบุตรชายและสะใภ้ ที่ตอนนี้มีสีหน้าแห่งความรู้สึกผิด กระนั้นก็ยังจับมือกันไม่ปล่อยห่าง ทุกความรู้สึกเผยแก่สายตาของมารดา ความรักที่ให้แก่กันยังแน่นแฟ้น แม้นจะมีปากเสียงกันลูกทั้งสองก็รีบเคลียร์ใจ ไม่ปล่อยไว้ให้มันยืดเยื้อ"ไม่ขอรับ" จาห์มาล์ขานรับ แต่จัสซีเนียนั้นยังเงียบ ใบหน้ายังมีความเศร้าที่ปะปนความรู้สึกผิด"อดทนข่มอารมณ์ไม่ได้เลยหรือลูกแม่ ลูกไม่ได้ตัวคนเดียวเหมือนแต่ก่อน ตอนนี้กำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว หากวุฒิภาวะในการควบคุมอารมณ์ยังน้อยนิด ลูกจะเป็นพ่อที่ดีได้อย่างไร จะให้ลูกดูใครเป็นเยี่ยงอย่างถ้าไม่ใช่พ่อกับแม่" พระนางว่าขึ้นตักเตือนบุตรชาย"อย่าทรงตำหนิท่านพี่เลยนะเพคะ...หม่อมฉันผิดเองที่ดื้อรั้น ไม่ฟังสิ่งที่ท่านพี่ปรามด้วยความหวังดี ไม่รักษาความร
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 8(ผิดทั้งคู่)กลางดึกที่ผู้คนในวังนอนหลับใหล แสงไฟที่เคยเจิดจ้าสว่างไสวดับมอดลง มีเพียงแสงสีนวลจากดวงจันทร์ทอแสงสว่างเลือนลาง เพื่อให้คนที่กำลังเดินกลับเข้ามาในตำหนักได้เห็นทางจาห์มาล์ค่อย ๆ ผลักประตูห้องนอนแผ่วเบา เขาไม่อยากให้จัสซีเนียรู้สึกตัวตื่น แสงจันทร์ที่สาดส่องกระทบกับใบหน้าคนที่นอนหลับ ทำให้เขาลอบยิ้มหากอยู่นิ่งก็ดูว่านอนสอนง่าย แต่พอรู้สึกตัวตื่นไฉนเลยถึงดื้อรั้นเอาแต่ใจ"ฝันดีนะจัสซีเนีย" จาห์มาล์ไล้ใบหน้าเนียนนั้นอย่างเบามือ โน้มตัวจูบลงกลางหน้าผากนูนนั้นด้วยความอ่อนโยน แตะริมฝีปากจูบซับบางเบา เพราะเขาห่วงว่าหล่อนจะสะดุ้งตื่น...แม้ปากจะไวแต่ถึงอย่างไรเขาก็ทำร้ายคนที่รักมากกว่านี้ไม่ลง"ฝันดีนะเจ้าตัวน้อย..." ตามด้วยแตะจูบลงหน้าท้องที่นูนออกมาเล็กน้อย ที่มีกลอยใจอาศัยอยู่ด้านในจากนั้นจึงเอนตัวนอนเคียงข้าง แทรกร่างกายหนาอุ่นในผ้าห่มผืนเดียวกัน สอดแขนให้จัสซีเนียนอนหนุน กระชับโอบกอดคนที่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว ได้ยินเพียงเสียงของลมหายใจที่พ่นเข้าออกเป็นจังหวะ"อื้อ~~" การถูกรบกวนทำให้คนที่อ่อนล้านอนหลับสนิท มีเพียงเสียงอู้อี้ในลำคอเล็ดลอดออกมาบางเบา แต่
กรงรักราชาโจรตอนพิเศษ 7(ที่หนึ่งไม่ไหว)นานราวยี่สิบนาทีตั้งแต่ที่จาห์มาล์ทิ้งหล่อนไว้ข้างหลังให้ร้องไห้น้ำตาไหลเพียงลำพัง จัสซีเนียก็ยังไม่ขยับขาก้าวเดินไปไหน มันจุกในอก มันเจ็บปวดเหมือนหัวใจตกหล่นลงสู่พื้นที่เต็มไปด้วยหนามแหลม ทิ่มแทงลงก้อนเนื้อหัวใจให้เจ็บร้าว ยิ่งเขาเมินเฉยใส่ ยิ่งสร้างความทรมานหัวใจแก่จัสซีเนียผู้มีความผิด"พระชายาเพคะ" ซัลมาเดินเข้าไปใกล้ เรียกขานคนที่เอาแต่ยืนร้องไห้หวังให้รู้สึกตัว"เสด็จเข้าด้านในเถิดเพคะ อากาศตอนนี้หนาวเย็นแล้วเพคะ" ลีนาว่าขึ้นอย่างนึกสงสาร สิ่งที่เห็นทำเอาหญิงรับใช้ทั้งสองน้ำตาซึมตามอย่างไม่อาจหักห้าม"ฉันไม่เคยแคร์ความรู้สึกของท่านพี่เลย ไม่เคยฟังในสิ่งที่เขาห้าม...ฉันเป็นคนที่แย่มาก ฮึก ฮึก ใช่ไหม?" จากที่เงียบอยู่นานก็เอ่ยวาจาขึ้นถามความเห็นด้วยน้ำเสียงสะอื้น น้ำตารื้นขอบตาจนมาไหลรดอาบแก้มเป็นทางยาว"ที่องค์รัชทายาททรงห้ามปรามนั่นก็เพราะทรงห่วงพระชายานะเพคะ หม่อมฉันอยู่ในวังมาหลายปี ไม่เคยมีหญิงใดที่พระองค์จะทรงห่วงใยถึงเพียงนี้...ไม่ใช่สิเพคะ องค์รัชทายาทดูเหมือนจะแทบไม่มีใครเลยด้วยซ้ำไป" ลีนาคุกเข่ากับพื้นแล้วจับมือของจัสซีเนียแนบแก้