All Chapters of ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ: Chapter 1 - Chapter 10

บทที่ 1. ตอน ฉุดเจ้าสาวจากเกี้ยวอำเภอต้าโจว แคว้นเป่ยฉีเจ้าบ่าวสวมชุดแดงนั่งบนหลังอาชาสีขาวตัวพ่วงพี นำขบวนเกี้ยวเจ้าสาวออกจากหน้าประตูบ้านตระกูลหลิว ผู้คนต่างมามุงดูอยู่สองข้างทางเจ้าบ่าวมีนามว่า หยวนจงเหลียง เป็นเจ้าของบ่อนพนันใหญ่ของเมืองนี้ มีอิทธิพลและเลี้ยงอันธพาลเป็นลูกน้องอยู่หลายสิบคน หยวนจงเหลียง อาศัยว่ามีพี่สาวเป็นภรรยานายอำเภอ จึงไม่เกรงใจใคร ให้เงินพี่เขยวิ่งเต้นจนได้ตำแหน่งนายอำเภอนี้มา อีกฝ่ายจึงปิดตาข้างหนึ่ง ไม่รู้ไม่เห็นการกระทำเลวร้ายของน้องภรรยาผู้ใดหลงผิดเล่นในบ่อนจนติดหนี้ ก็ถูกบังคับยึดทรัพย์สิน พอใจหญิงงามคนใดก็ฉุดคร่าไม่สนศีลธรรม หลิวจื่อเซิ่งพลาดพลั้งหลงผิดจนติดหนี้พนันในบ่อนของหยวนจงเหลียง ถูกบังคับให้ยกบุตรีแต่งเป็นอนุเข้าเรือน มิอาจหลีกเลี่ยงจำต้องส่งบุตรีขึ้นเกี้ยวไปเมื่อขบวนแต่งงานพ้นบ้าน ประตูถูกปิดลง นางหวังจูภรรยาหลิวจื่อเซิ่ง สั่งคนเก็บข้าวของขึ้นรถม้า นางผลักหลิวจื่อเซิ่งให้ขึ้นไป"ท่านพี่รีบขึ้นไป ชักช้าจะไม่ทันการ""อาจู ทำเช่นนี้หากหยวนจงเหลียงจับได้ เราจะมิต้องตายยกบ้านหรือ"หลิวจื่อเซิ่งรู้สึกหวาดกลัว หยวนจงเหลียงหมายตาหลิวชิงหลินบุตรีของ

บทที่3. ตอน ดั่งบุปผาถูกขยี้“ฮือ... ไม่นะ อย่า...”หลิวซืออินเบือนหน้าหนี พยายามดิ้นรนสู้ แต่ถูกเขาใช้มือข้างหนึ่งกดตรึงข้อมือทั้งสองไว้เหนือศีรษะ ใช้เข่ากดต้นขานางไว้จนดิ้นหนีไม่ได้ ใบหน้างามส่ายไปมา น้ำตาไหลจนเปื้อนผ้าที่ปิดไว้มองเห็นคราบชื้น เขาใจอ่อนลงวูบหนึ่งคล้ายจะยุติสิ่งที่ทำอยู่ทว่า... ภาพของนางหลี่เจียน กำลังร้องไห้เหมือนคนจะขาดใจ ร่ำร้องให้เขาทวงความยุติธรรมให้กับจางเฉียนวาบเข้ามาในหัว“เสี่ยวเหวิน เจ้าต้องล้างแค้นให้เสี่ยวเฉียน ป้าขอร้องเจ้า”สภาพร่างไร้วิญญาณของจางเฉียน ทำให้คนเห็นแทบสติแตก เจ็บปวดรวดร้าว หัวใจเจียนแหลกสลาย จางเฉียนคือสตรีที่เขารักสุดหัวใจ“ท่านป้าบอกข้าว่า โตขึ้นจะให้ข้าแต่งงานกับพี่ตง ข้าต้องรักพี่ตงให้มากๆ ”จางเฉียนเป็นเด็กกำพร้า นางหลี่เจียนรับมาเลี้ยงไว้ สั่งสอนให้รักและเชื่อว่าต้องโตขึ้นมาเพื่อเป็นเจ้าสาวของหลินตงลูกชายของนาง จางเฉียนและเขาโตมาด้วยกัน ความผูกพันก่อเกิดเป็นความรักขึ้น หลินตงรับรู้ว่าเขารักจางเฉียน จึงชะลอการแต่งงานไว้ พยายามพูดให้มารดาเปลี่ยนใจ แต่นางหลี่เจียนยังยืนกรานให้จางเฉียนแต่งงานกับลูกชายของนาง“หลินตงเป็นลูกชายคนเดียว ต้

บทที่ 5. ตอน ข้าจะปล่อยเจ้าไปเช้าวันต่อมา หลิวซืออินตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว กว่าคนผู้นั้นจะปล่อยนางก็ค่อนรุ่ง นางอ่อนเพลียจนหลับไปในอ้อมกอดของเขา "เจ้าคนชั่ว ข้าจะต้องหาทางหนีให้ได้"หลิวซืออินบอกกับตัวเอง นางสูญเสียความสาวไปแล้วแต่ยังเหลือชีวิต หากมีโอกาสนางจะต้องกลับไปหาท่านย่าแกรก !ประตูห้องเปิดออก ร่างสูงใหญ่ของเยี่ยเหวินจ้าวเดินเข้ามา ในมือของเขามีเสื้อผ้าสตรีอยู่ชุดหนึ่ง เขาเดินมาหาหลิวซืออิน มองดูนางที่ตอนนี้สวมชุดแต่งงานขาดวิ่นเปื้อนเลือดตัวนั้น แล้วยื่นส่งชุดในมือให้"เอาไปเปลี่ยน หากอยากอาบน้ำ ตรงนั้นมีถังข้าตักน้ำมาให้แล้ว"เขาชี้มือไปยังมุมห้อง มีถังใส่น้ำวางอยู่ เยี่ยเหสินจ้าวอาศัยตอนที่นางหลับไปตักน้ำมาให้ และยังขอซื้อเสื้อผ้าจากชาวบ้านมาชุดหนึ่ง "ข้าจะรออยู่ข้างนอก หากเจ้าหิวก็ออกมากินข้าว"พูดจบเขาก็ยัดเสื้อผ้าชุดนั้นใส่มือนาง เดินออกไปจากห้องแล้วปิดประตูหลิวซืออินรีบวิ่งไปปิดประตู ยกเก้าอี้มาขวางไว้ ก่อนที่นางจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เขามอบให้ ชุดสตรีแบบชาวบ้านทำจากผ้าฝ้ายเนื้อหยาบราคาถูก เทียบกับชุดแต่งงานผ้าไหมสีแดงที่นางสวมแล้ว แตกต่างกันมาก

บทที่ 7. ตอน ในวันที่ไม่เหลือใคร“ซืออิน...”เสียงคุ้นหูเรียกชื่ออยู่ใกล้ๆ ทำให้หลิวซืออินลืมตาขึ้นมอง ก่อนจะยิ้มกว้างเมื่อเห็นใบหน้าท่านย่า นางรีบลุกขึ้นสวมกอดท่านย่าด้วยความดีใจ“ท่านย่า ท่านมาอย่างไร”หลิวซืออินกอดรัดร่างของผู้เป็นย่าไว้แน่น น้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม“ย่าเป็นห่วงเจ้า เป็นห่วงเหลือเกิน”อ้อมกอดแสนอบอุ่นของท่านย่า โอบร่างของผู้เป็นหลานสาวไว้ หลิวซืออินเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าเหี่ยวย่นของท่านย่า น่าประหลาด... ใบหน้าซูบซีดของท่านที่เจนตามาตลอด กลับเปล่งปลั่งเหมือนคนปกติ แววตาดูสดใสสดชื่นไม่อมทุกข์เช่นก่อน ท่านย่ามาหานางได้อย่างไร นางอยู่บนเรือมิใช่หรือ...หลิวซืออินเริ่มฉุกคิดเมื่อความดีใจผ่านพ้นไป“ท่านย่า ท่านมาได้อย่างไรเจ้าคะ”คำถามนี้ไม่ได้รับคำตอบ มีเพียงรอยยิ้มส่งมาให้ คนเป็นย่าลูบศีรษะหลานรักอย่างอ่อนโยน ดวงตาฝ้าฟางมองใบหน้างดงามนั้นด้วยแววตาอบอุ่นห่วงใย“เจ้าต้องดูแลตัวเองให้ดี ต้องเข้มแข็งและมีชีวิตอย่างมีความสุขให้ได้”คำสั่งสอนนั้นเจือรอยห่วงใยลึกซึ้ง คนฟังตื้นตันใจในความรักของท่านย่าจนน้ำตาซึม รีบพยักหน้ารับคำ“เจ้าค่ะ ขอเพียงมีท่านย่าอยู่ข้างๆ ข้าก็มีความสุขแล้ว”

บทที่ 9. ตอน ภรรยา ข้าทำให้เจ้ามีความสุขหรือไม่เยี่ยเหวินจ้าวทาบกายแกร่งขึ้นก่ายเกยร่างงาม ริมฝีปากจุมพิตบนเรียวปากอิ่ม ตวัดไล้ ดูดดุนเรียวลิ้นเล็กของนาง สัมผัสของเขาเริ่มต้นด้วยความเร่าร้อนยั่วเย้า หลอกล่อ มอมเมานาง จนไม่เป็นตัวของตัวเองปลายนิ้วสอดเข้าไปในผมยาวของนาง ประคองศีรษะให้รับจุมพิตของเขาอย่างไร้ทางหลบเลี่ยง ริมฝีปากถูกเขาดูดแรงทั้งบนและล่าง กวาดต้อนทุกความหวานของนางอย่างหิวกระหาย พร้อมกับยั่วเย้าให้ตอบสนองเมื่อลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดเรียวลิ้นของเขา เยี่ยเหวินจ้าวก็เพิ่มแรงเร้าให้นางเป็นฝ่ายจูบเขาบ้าง ความไม่ประสาของนางทำให้เขาอิ่มเอมใจ พรหมจรรย์ของนาง เขาได้ครอบครองเป็นคนแรก จูบแรก ทุกสิ่งที่เขากระทำ เป็นสิ่งแรกสำหรับนางทั้งสิ้นเขาจูบอย่างอ่อนหวาน แล้วเพิ่มความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ บดเคล้า เล้าโลม ให้นางตกเป็นทาสเสน่หา เขาเองก็ตกอยู่ในห้วงพิศวาสจนยากจะถ่ายถอน เสียงหอบหายใจของนางดังกระเส่า เช่นเดียวกับเขาที่หายหอบแรง ครางเสียงหนักในคอ ดูดดื่มความหวานฉ่ำที่เขาโหยหาอย่างยั้งใจไม่อยู่เยี่ยเหวินจ้าวเฝ้าวนเวียนจุมพิตซ้ำจนหนำใจ ก่อนที่สองมือจะเลื่อนมาประคองแก้มนุ่ม ถอนริมฝีปากปาก