All Chapters of ฮูหยินตัวร้ายพ่ายรักท่านแม่ทัพ: Chapter 21 - Chapter 30

บทที่21 ตอน ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายบุรุษผู้สวมหน้ากากสีเงินปกปิดใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง มองเห็นเพียงริมฝีปากหยักโค้งเจือสีเรื่อ ดวงตาของเขาถูกอำพรางไว้ใต้หน้ากาก แขนแข็งแรงข้างหนึ่งถือดาบอีกข้างกำลังโอบรอบเอวคอดของหลิวซืออิน ประคองนางให้ร่อนลงพื้นอย่างมั่นคง ท่ามกลางความวุ่นวายที่เริ่มสงบลง หลังจากจับคนร้ายได้หมดแล้ว "แม่นางเจ้าปลอดภัยแล้ว"เขาคลายมือออกจากเอว ปล่อยให้นางยืนด้วยตัวเอง ขณะขยับถอยห่างออกมาอย่างสุภาพ"ท่าน..."หลิวซืออินได้ยินเสียงของเขาที่เอ่ยถามนาง ก็ตัวแข็งทื่อ ครางออกมาเบาๆ ในคอ พยายามจดจ้องผู้ที่ได้ช่วยเหลือนางไว้ แต่ใบหน้าของเขามีหน้ากากปกปิดไว้ ไม่สามารถมองเห็นใบหน้าได้ชัดเจน มีเพียงความคุ้นเคยบางอย่างผุดขึ้นมาในใจ ทำให้นางรู้สึกสับสน "ท่านคือ..."ขณะที่จะเอ่ยถามอะไรออกไป คนของเขาจัดการกับคนร้ายได้แล้ว รีบวิ่งเข้ามารายงาน "ท่านแม่ทัพ พวกเราจับคนร้ายได้ทั้งหมดแล้วขอรับ""นำไปฝากขังไว้ที่คุกของเมือง รอการสอบสวน""ขอรับ ท่านแม่ทัพ"คนของเขาไปจัดการลากตัวคนร้ายมารวมกัน เถ้าแก่เฉินถูกฝ่ามือซัดจนสลบ โดนหามออกไปพร้อมกับคนอื่นๆ "ข้าหลิวซืออิน ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ"หลิวซ

บทที่ 23. ตอน คนในความฝัน/1“ท่านพี่... ท่านพี่...”เสียงเรียกของสตรีนางหนึ่งดังแว่วมาไกลๆ ทำให้คนได้ยินมองหาเจ้าของเสียง ทว่า... เขากลับมองเห็นเพียงมองควันสีขาวอยู่รอบกาย จึงพยายามพาตัวเองเดินฝ่าหมอกหนานั้นออกไป“ท่านพี่... ข้าอยู่นี่...”เสียงเรียกยังดังขึ้น ทำให้เขาเร่งพาตัวเองไปตามเสียงนั้น ม่านหมอกสีขาวค่อยๆ จางลง มองเห็นเกี้ยวเจ้าสาวสีแดงวางอยู่บนพื้น เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้ ก็เห็นมือเรียวงามข้างหนึ่งแหวกม่านกั้น แล้วพาร่างระหงในชุดเจ้าสาวสีแดงก้าวออกมาจากเกี้ยวหลังนั้น สตรีในชุดสีแดงเดินออกไปจากเกี้ยว ทำให้เขาเร่งฝีเท้าตามไป เห็นเพียงแผ่นหลังบางของนางที่เดินนำเขาอยู่ห่างๆ เขาอยากเห็นใบหน้าของนางเหลือเกิน เมื่อเร่งเดินจนทันจึงยื่นมือไปคว้าข้อมือของนางรั้งไว้สตรีนางนั้นค่อยๆ หันมาช้าๆ ใบหน้าของนาง ทำให้เขานิ่งงัน ดวงตากลมโต ใต้คิ้วโค้ง จมูกโด่งเล็ก ริมฝีปากเรียวบางเจือสีระเรื่อราวกับผลอิงเถา ชวนให้คนมองตื่นตะลึงกับความงดงามราวกับเทพธิดา บนร่างของนางสวมอาภรณ์สีแดงสดของเจ้าสาว นางมองหน้าเขาแล้วส่งยิ้มอ่อนหวาน ทำให้เขาแย้มริมฝีปากยิ้มตอบนาง ขณะประคองใบหน้างามนั้น มองนางด้วยความรู้สึ

บทที่ 25 ตอน พบกันอีกครั้ง/1ย่านการค้าของเมืองหนานไห่ในช่วงเช้าบรรยากาศค่อนข้างคึกคัก ด้วยผู้คนที่มาติดต่อซื้อขายของทะเลและของแห้งร้านของหลิวซืออิน เป็นร้านขายอาหารทะเลแห้งใหญ่ที่สุดในเมืองหนานไห่ มีพ่อค้าจากต่างเมืองมาติดต่อซื้อขายสินค้า เพื่อนำไปขายต่อเป็นจำนวนมาก ในแต่ละวันจึงมีผู้คนผ่านเข้าไปมาในร้านมากหน้าหลายตา หลิวซืออินมอบหมายให้นางฉีฮุ่ยเป็นผู้ดูแลร้าน ซุนเซิงเป็นหลงจู้คอยควบคุมบัญชีของร้านและตรวจสอบการค้า ตอนนี้ซุนเซิงยังไม่กลับจากการไปส่งสินค้าที่ต่างเมือง ดังนั้นหลิวซืออินจึงต้องมาอยู่หน้าร้านคอยดูแลเรื่องทำบัญชีแทนเหตุการณ์ในโรงเตี๊ยมเมื่อวานนี้ ต่างเป็นที่โจษขานของชาวเมือง ผู้คนให้ความสนใจเรื่องที่เถ้าแก่เฉินถูกทางการจับตัวไปในข้อหาค้าเกลือเถื่อน กิจการของเถ้าแก่เฉินถูกทางการสั่งปิดเพื่อตรวจสอบเส้นทางการเงิน และบัญชีการค้าขายที่อาจจะเกี่ยวข้องกับการค้าเกลือเถื่อน มีหลายคนถูกนำตัวไปสอบสวนนอกจากเหตุการณ์ ที่โรงเตี๊ยมแล้ว เหตุการณ์ที่สองหนูน้อยเกือบถูกรถม้าชน ก็เป็นเรื่องถูกพูดถึงกันอย่างมาก ผู้คนต่างชื่นชมท่านแม่ทัพผู้นั้นที่ช่วยเหลือเด็กๆไว้ หลิวซืออินได้ยินเรื่องราว

บทที่ 27 ตอน ให้สวรรค์ขีดเส้นชะตา/1เจ้าตัวกลมกระโดดกอดร่างของมารดา ทำให้หลิวซืออินที่กำลังมองแผ่นหลังของคนที่นั่งอยู่ไม่ทันตั้งตัวถึงกับเซ ในวงแขนมีร่างป้อมของผิงอัน นางรีบหมุนตัวไม่ให้ล้มทับร่างน้อยของลูกสาว ขาจึงขัดกันหงายหลังล้มลง “ว้าย !” หลิวซืออินอุทานด้วยความตกใจทว่า... ในจังหวะเดียวกัน ร่างสูงใหญ่ของคนที่นั่งอยู่ก็ใกล้ๆ ก็พลิกตัวมารองรับสองแม่ลูกเอาไว้ จึงไม่ล้มฟาดแต่ล้มไปในอ้อมแขนของเขาแทน อุ๊บ !เสียงร้องดังขึ้นเบาๆ จากชายที่กลายเป็นเบาะอยู่ด้านล่าง ฉู่หมิงฮ่าวโอบกอดร่างนุ่มนิ่มของหลิวซืออินไว้ในอ้อมแขน ศีรษะของนางซบแนบกับอกกว้างของเขา ใบหน้าของเขาแนบอยู่ข้างใบหูขาว จมูกโด่งได้กลิ่นหอมราวกับกลิ่นของบุปผาจากกายนาง จนเผลอสูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด หัวใจเต้นแรง ความรู้สึกแปลกๆ ผุดขึ้นในหัวใจ วงแขนรัดรอบร่างของสองแม่ลูกแน่นขึ้นอย่างลืมตัว จนกระทั่งคนในอ้อมแขนเริ่มดิ้นรนลุกขึ้น"ท่านแม่ ท่านเป็นอย่างไรบ้าง"อี้หนิงรีบลุกขึ้นมาช่วยดึงร่างของน้องสาวให้ลุกขึ้น เด็กชายมองดูมารดาที่ยามนี้นอนทับอยู่บนร่างหนาของท่านลุง ด้วยความห่วงใย"แม่ไม่เป็นอะไร อุ๊

บทที่ 29 ตอน ถูกกล่าวหา"เจ้าเป็นใคร บังอาจขัดขวางเจ้าหน้าที่"มือปราบคนหนึ่งผลักซุนเซิงให้หลบไป แต่เขาไม่ยอมหลบยื้อหยุดไปมาจนมือปราบอีกคนต้องเข้ามาช่วย จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น"หยุดนะ อย่าตีกัน"หลิวซืออินเข้าไปห้าม แต่มือเท้าไม่มีหูตานางจึงโดนลูกหลงถูกฟาดเข้าที่ไหล่ กระเด็นออกมา โชคดีมีใครคนหนึ่งมาเข้ามาดึงตัวนางหลบ แล้วฟาดฝ่ามือใส่มือปราบผู้นั้นจนล้มลง"บังอาจ ทำร้ายเจ้าหน้าที่ เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร!"มือปราบผู้นั้นตะโกนออกมาด้วยความโมโห กำหมัดหมายจะซัดคืน แต่เมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ฟาดฝ่ามือใส่เขา ก็หยุดชะงักทันที "ตะ ใต้เท้า ท่านแม่ทัพฉู่"เขารีบยั้งมือก้มลงประสานมือคารวะทันที เพื่อนที่มาด้วยกันรีบผลักซุนเซิงออกไป แล้วขยับมายืนทำความเคารพข้างๆ กันซุนเซิงหันไปมองคนที่ยื่นมือเข้ามาช่วย ตอนนี้คนผู้นั้นกำลังประคองหลิวซืออินเอาไว้ ใช้มือข้างหนึ่งโอบรอบเอวนางดึงตัวมากอดไว้ท่าทางสนิทสนม เขามองใบหน้าที่สวมหน้ากากเงินไว้ ก่อนจะรู้สึกว่าใบหน้าครึ่งหนึ่งที่โผล่พ้นหน้ากาก ช่างคุ้นตา แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเห็นริมฝีปากแบบนี้ที่ใดมาก่อน "ขอบคุณท่านแม่ทัพ เอ่อ ... ข้าไม่เป็นอะไรแล้ว"หลิวซ