Semua Bab เมียที่ไม่ต้องการ: Bab 1 - Bab 10

"ยังไงผมก็ไม่ยอมแต่งงานเด็ดขาดครับคุณพ่อ" "นี่แกกล้าพูดคำคำนี้กับพ่ออย่างงั้นเหรอ'ขุนเขา'แกกล้าขัดคำสั่งของพ่อ แกอยากลองดีกับพ่อใช่ไหม"สีหน้าจริงจังของผู้เป็นพ่ออย่าง เจ้าสัวรังสิมันต์ ทำเอาลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่าง'ขุนเขา'นั้นถึงกับต้องหลบสายตา ก่อนจะหันหน้าไปมองผู้เป็นแม่ที่นั่งจ้องมองมายังที่เขาด้วยสายตาที่เรียบนิ่ง "คุณแม่ช่วยพูดกับคุณพ่อเรื่องนี้หน่อยสิครับ ผมยังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน คุณแม่ก็รู้ว่าตอนนี้ผมงานยุ่งมากแค่ไหน แล้วไหนจะรุ้งอีก ตอนนี้ความฝันของเธอกำลังไปได้ดีเลยนะครับ"คนเป็นแม่ที่ได้ยินคำพูดของลูกชายถึงกับต้องถอนหายใจออกมากับความโง่และไม่เอาไหนของลูกชายตัวเอง "ขุน ใครบอกลูก ว่าคุณที่พ่อกับแม่จะให้ลูกแต่งงานด้วยคือนางม่านรุ้ง อะไรนั่น" "ถ้าไม่ใช้รุ้ง แล้วคุณพ่อกับคุณแม่จะให้ผมแต่งงานกับใครครับ แต่ผมขอบอกไว้ตรงนี้ก่อนเลยนะครับว่าผมจะไม่มีวันแต่งงานกับใคร ถ้าไม่ใช่รุ้งผู้หญิงที่ผมรัก" "เหอะ ผู้หญิงที่ฉันจะให้แกแต่งงานด้วย มีดีกว่าแม่นางแบบนั้นเป็นไหน ๆ แกจำใส่หัวสมองของแกเอาไว้ด้วยนะ ว่าฉันจะไม่มีวันรับแม่นางแบบนั้นเขามาเป็นลูกสะใภ้เด็ดขาด" "แม่ด้วย แม่จะไม่มีวันยอมร

ท่ามกลางทรายหาดสีขาวสะอาดตา น้ำทะเลสีฟ้าใสสามาถเห็นตัวปลาที่แหวกว้ายด้วยตาเปล่า แรงลมที่พัดเข้าชายฟังไม่ใช่อุปสรรคของการทำงานอย่างมืออาชีพอของ'ม่านรุ้ง'นางแบบที่กำลังมาแรงในตอนนี้ หุ่นเพรียวบางที่มีเพียงชุดทูพีชสีแดงสดนั้น มันช่างดูเซ็กซี่ในสายตาของใครหลายต่อหลายคน ทรวดทรงองค์เอวบิดกายไปมายามเมื่อตากล้องสั่งให้เธอโพสต์ท่าตามคอนเซ็ปต์ที่วางเอาไว้ ร่างขาวนวลนอนลงไปบนหาดทราย ก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะฉีกกว้าง เนินนางที่ถูกปิดเอาไว้ใต้ร่มผ้าแทบจะเผยอ้าออกมาให้ตากล้องหรือทุกคนที่ยืนอยู่ได้จ้องมอง เปลือกตาที่กรีดด้วยอายไลเนอร์สีเข้ม มันช่วยเพิ่มให้ดวงตาคู่สวยคมเข้มและสามารถสะกดชายทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ได้ "เสร็จแล้วครับ เชิญคุณรุ้งเปลี่ยนชุดของเซ็ตต่อไปได้เลย" "รุ้งขอดูรูปเซ็ตนี้ได้หรือเปล่าคะ รุ้งอยากรู้ว่ามันจะสวยหรือเปล่า"ตากล้องถึงกับยกยิ้มมุมปาก เมื่อเขาเห็นสายตาเชิญชวนที่นางแบบดังส่งมา กายหนาที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ากางเกงขาสามส่วน แผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามทำเอาแม่นางแบบดังถึงกับน้ำลายสอจนต้องซี๊ดปาก "นี่ครับ รูปทั้งหมดของคุณรุ้ง"ภาพที่เธอโพสต์ท่าต่าง ๆ นา ๆอยู่ในกล้องคู่ใจของตากล้องสุด

ณ คฤหาสน์หลังใหญ่ "โทรตามไอ้ขุนได้หรือยังคุณหญิง""ยังเลยค่ะ ฉันโทรไปเท่าไหร่ลูกชายตัวดีของคุณพี่ก็ไม่รับ"ว่าแล้วก็กดต่อสายหาลูกชายอีกครั้ง และครั้งนี้ก็เหมือนกับทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา ไม่มีคนรับสาย"ชักจะเอาใหญ่ สงสัยไปหมกตัวอยู่กับแม่นางแบบนั้นอีกแน่นอน""เราจะทำยังไงดีคะคุณ ฉันล่ะไม่ชอบแม่นางแบบนั้นเอาเสียเลย""รอดูไปก่อน ถ้าหลังจากงานแต่งงานแล้วไอ้ขุนมันยังไม่เลิกยุ่งเกี่ยวกับแม่นางแบบคนนั้น เดี๋ยวผมจัดการเอง"เพราะเขาจะไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นมาทำลายชีวิตคู่ของลูกชายและลูกสะใภ้ของเขาพัง ถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นคิดจะทำอะไรคงต้องข้ามศพของเขาไปก่อน"ฉันล่ะกังวลจริง ๆ ค่ะ กลัวว่าลูกชายตัวดีของเราจะดึงนางผู้หญิงคนนั้นเข้ามาเสียเอง""ก็ให้มันรู้ไป ว่ามันจะเห็นกรวดทรายดีกว่าเพชรพลอย"ถึงยังไงเขาก็ไม่มีวันรับผู้หญิงแบบนั้นมาเป็นลูกสะใภ้ให้เสียชื่อวงศ์ตระกูลเด็ดขาด"คุณโทรไปบอกคุณโชคด้วยว่าพรุ่งนี้ให้เข้ามาพบผมที่นี่และให้พาเจ้าหน้าที่เขตมาด้วย ผมจะจับไอ้ขุนให้มันจดทะเบียนสมรสกับหนูปิ่นมุก"ความรู้สึกบางอย่างมันกำลังบอกเขาว่าผู้หญิงคนนั้นไม่คิดที่จะออกไปจากชีวิตของลูกชายเขาง่าย ๆ แน่ จึงทำให้เขาต

ทะเบียนสมรสที่มีชื่อของทั้งสองปรากฏอยู่บนหน้ากระดาษถูกยื่นไปให้กับสามีภรรยาป้ายแดงที่นั่งอยู่บนโซฟา ขุนเขาเพียงแค่ปรายสายตามองแต่ก็ไม่ได้คิดที่จะหยิบใบทะเบียนสมรส "ขอบคุณนะคะ"มือเรียวเล็กยื่นไปรับใบทะเบียนสมรส แววตาเรียบนิ่งมองชื่อของตัวเองก่อนที่จะเก็บใส่ซองใว้อย่างเป็นระเบียบ "เอาล่ะในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีหมดทุกอย่างแล้ว ถ้าอย่างนั้นเชิญทุกคนไปทานข้าวเช้ากันดีกว่า แม่บ้านคงจัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อยแล้ว" "เชิญทางนี้เลยค่ะ"ทุกคนเดินตามคุณหญิงของบ้านออกไป เหลือไว้แค่เพียงลูกชายกับผู้เป็นพ่อที่ยังคงยืนจ้องหน้าไม่ไปไหน "พ่อทำแบบนี้ทำไม พ่อก็รู้ว่าผมไม่อยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น" "แล้วแกอยากแต่งงานกับใคร แม่นางแบบนั่นน่ะเหรอ หึ อย่าฝันให้มันมากนัก" "พ่อจงเกลียดจงชังอะไรรุ้งเธอนักหนา" "แกยังไม่รู้จักสันดานของนางนั่นดีพอ ถ้าแกรู้จักนางนั่นดีแกจะไม่ถามคำถามแบบนี้กับพ่อ ขุนเขา"บางทีคนเป็นพ่อก็นึกเกลียดตัวเองเหมือนกันที่ความฉลาดของเขามันไม่สามารถถ่ายทอดไปสู่ลูกชายได้ มันถึงได้หลงไหลแม่นางแบบคนนั้นจนหน้ามืดตามัวจนไม่เห็นความเลวของแม่นางแบบคนนั้นเลย แววตาฉายถึงความสงสัยว่าผู้เป็นพ่อของ

กริ๊ง เสียงประตูร้านที่ดังขึ้นยามเมื่อมีคนเปิดประตูเข้ามาทำให้ พนักงานที่อยู่ในร้านหันมามองก็เห็นเจ้านายสาวของตัวเองเดินเข้ามาด้วยสภาพที่ไม่ว่าดูยังไงคนที่เป็นเจ้านายก็สวยอย่างหาที่ติไม่ได้ แต่ครั้งนี้คงจะไม่ใช่เมื่อสายตาของลูกน้องเห็นรอยแดงช้ำตรงแขนทั้งสองข้าง "คุณปิ่น แขนไปโดนอะไรมาคะเนี้ย" "เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ เดี๋ยวขนมช่วยไปซื้อยามาให้ฉันหน่อยนะนี่จ้ะเงิน"ธนาบัตรใบสีม่วงถูกยื่นไปให้พนักงานภายในร้าน ทั้งที่เจ็บแขนแทบยกขึ้นไม่ไหวแต่เธอก็ต้องแสดงสีหน้าเรียบนิ่งเอาไว้ "ค่ะ เดี๋ยวขนมจะรีบไปซื้อมาให้เลยค่ะ" "เดี๋ยวจ้ะขนม เอายาถุงนี้ไปทิ้งด้วยนะมันใกล้จะหมดอายุแล้วฉันไม่อยากใช้ กลัวเป็นผื่นคัน" "ได้ค่ะคุณปิ่น"ขนมรับถุงจากมือของเจ้านายก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปซื้อยาให้ผู้เป็นนายจากร้านขายยาที่อยู่ไม่ไกล ปิ่นมุกเดินเข้ามานั่งบนโซฟาภายในห้องทำงานก่อนจะยกแขนทั้งสองข้างขึ้นมาดู รอยแดงช้ำในตอนนี้มันคงจะอยู่ติดตัวของเธอไปหลายวันเอาเป็นว่าตอนนี้เธอคงจะไม่เข้าไปในบ้านใหญ่สักพัก และเธอก็ภาวะนาให้รอยช้ำที่แขนทั้งสองข้างหายทันก่อนที่จะถึงวันแต่งงานภายในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้า ฤกษ์ที่แม่ของขุ