All Chapters of คู่อสูรต่างโลก: Chapter 1 - Chapter 5

ณ เมือง ชิจา ประเทศญี่ปุ่น สมัยเฮอัน บ้านเมืองที่เคยสงบสุข ยามนี้กลับถูกปกคลุมด้วยบรรยากาศสับสนวุ่นวาย เหล่าซามูไรกระจายตัวทั่วเมือง ออกคำสั่ง กวาดต้อนชาวบ้านให้เข้าไปหลบในบ้านของตน เพื่อให้รอดพ้นจากภัยร้ายที่ชายชาตินักรบยังหวาดหวั่น แม่ทัพร่างใหญ่จดจ้องไปยังแผ่นดินกว้างเบื้องหน้า ใบหน้ากร้านแดดเขม็งตึงด้วยความเครียดและหวาดหวั่น สักพักชายร่างอ้วนเตี้ยก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหา “ท่านแม่ทัพ แน่ใจแล้วเหรอขอรับว่ามันจะมา"แม่ทัพพยักหน้าแล้วพูดว่า “แน่สิขอรับ สายรายงานมาแล้ว อีกอย่างท่านผู้ว่าก็รู้นี่ ว่าที่นี่เป็นบ้านเกิดมัน” ผู้ว่าหน้าเสีย แม่ทัพจึงบอกกับเขาว่า“แต่ไม่ต้องกลัวไปหรอกขอรับ ทหารที่ข้าพามาเนี่ยจัดการมันได้แน่ ๆ อีกอย่างพวกนักบวชก็เตรียมตัวพร้อมแล้ว อย่าได้กังวลไป ตอนนี้ให้ทุกคนไปหลบในบ้าน รอให้สงบก่อนแล้วค่อยออกมาก็ได้”ผู้ว่าพยักหน้า ที่กำแพงเมือง เหล่านักรบซามูไรเตรียมพร้อม หลายคนเริ่มมีท่าทางหวาดกลัว บางคนกำเครื่องรางที่ติดตัวมาด้วยแน่น บางคนก็สวดภาวนาตามความเชื่อของตนเอง แม่ทัพเดินตรวจทัพแล้วก็ถอนใจ จะโทษทหารเหล่านี้คงไม่ได้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาต้องม

พวกออร์คที่บุกมาล้วนสวมเกราะที่หนาและหนัก มีอาวุธครบมือซึ่งอาวุธทุกชิ้นนั้นล้วนมีขนาดใหญ่ แต่ชูเท็นโดจิกับอิบารากิโดจิเมื่อเห็นเหล่าออร์คก็พร้อมใจกันหัวเราะเสียงดัง จนทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว อรุณนภาทำหน้าไม่ถูก ปกติใครที่เจอพวกออร์คที่มีอาวุธครบมือแบบนี้ต้องกลัวจนตัวสั่น แต่เจ้าสองตัวนี้กลับหัวเราะราวกับมีเรื่องสนุกสนานตรงหน้าออร์คตนหนึ่งตะโกนถาม “หัวเราะอะไรวะไอ้ตัวมีเขา”แต่สองอสูรยังไม่เลิกหัวเราะ จนเหล่าออร์ค เริ่มหงุดหงิด ชูเท็นโดจิยกเหล้าขึ้นดื่มแล้วพูดว่า “เกิดมาไม่เคยเห็นตัวอะไร ที่อุบาทว์ขนาดนี้มาก่อนเลยว่ะ แบบเหมือนไม่เต็มใจเกิด”“ใช่สหายข้า” อิบารากิโดจิพูดและยังหัวเราะต่อไป ออร์คตนหนึ่งได้ยินก็ไม่พอใจวิ่งเข้าใส่และ ฟาดค้อนศึกใส่ชูเท็นโดจิ เขาไม่คิดจะหลบเพราะประเมินกำลังของอีกฝ่ายไว้ต่ำมาก จึงรับการโจมตีเข้าไป เต็ม ๆ เขากระเด็นและกระอักเลือดออกมา คราวนี้เป็นพวกออร์คเองที่พร้อมใจกันหัวเราะ“แกทำอะไรสหายข้า !” อิบารากิโดจิข่วนเจ้าออร์คเข้าที่หน้าเลือดไหลอาบ และรีบไปดูชูเท็นโดจิ นั่นคือสัญญาณแห่งสงคราม พวกออร์คทั้งหลายเข้าโจมตี อรุณนภาใช้ดาบคู่เข้าต่อสู้ ส่วนศุ

ณ หมู่บ้านเกษตรกรรมแห่งหนึ่งบรรยากาศเงียบสงบเหล่าชาวนากำลังเกี่ยวข้าวในนา ซึ่งแปลกมากเพราะปกติ เวลาเกี่ยวข้าวกันนั้นชาวนาจะต้องร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน ให้สมกับที่เหนื่อยกันมานาน แต่คราวนี้หลายคนมีสีหน้าอมทุกข์ บางคนมีน้ำตาไหลออกมา ชายสูงวัยคนหนึ่งเห็นหลายคนเป็นเช่นนี้ก็เลยพูดขึ้นมา“นี่เกี่ยวข้าวในนา แท้ ๆ นะโว้ย อย่ามาทำหน้าเศร้าสิวะ”“โธ่! พ่อผู้ใหญ่พูดมันง่าย พวกเราก็รู้อยู่แล้วนี่ว่าเกี่ยวไปเนี่ยพวกเราก็ไม่ได้กิน ทั้งที่เหนื่อยกันมาแทบตาย” หนึ่งในชาวนาพูดขึ้นน้ำตาเขาเริ่มไหลออกมา ผู้ใหญ่บ้านถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วพูดว่า“คิดว่าข้าไม่รู้สึกอะไรหรือไงกันวะ แต่เอ็งก็รู้นี่ ไปสู้กับพวกมันก็เหมือนกับฆ่าตัวตายเปล่า”ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรกันต่อ เสียงระฆังก็ดังขึ้นมาเป็นสัญญาณว่าสิ่งพวกเขาไม่อยากเจอกำลังจะมาถึงแล้ว พวกออร์คกลุ่มใหญ่กำลังเคลื่อนพลมา หัวหน้าของพวกมันเป็นออร์ค มีรูปร่างอ้วนเตี้ยกว่าพวกออร์ค ตนอื่น แต่ถ้ายืนเทียบกับมนุษย์แล้วมันก็ยังตัวใหญ่อยู่ดี หัวโล้น มีตาโตเท่าไข่ห่าน มีฟันล่างยาวเลยปากออกมา มันนั่งบนเสลี่ยง ชาวบ้านนำอาหารมากองตรงหน้าของมัน เจ้าออร์คเตี้ย