All Chapters of บำเรอรัก: Chapter 1 - Chapter 10

"สัญญาว่าจ้าง นางสาวชนัญชิดา วิจิตรดี ข้อปฏิบัติและข้อตกลงตลอดระยะเวลาทำงาน ในหนึ่งอาทิตย์ต้องคอยปรนนิบัติผู้ว่าจ้างอย่างน้อยสามวันหรือแล้วแต่ผู้ว่าจ้างจะเรียกใช้ ดูแลรักษาร่างกายตัวเองให้สะอาดสะอ้านทุกครั้งก่อนมาพบผู้ว่าจ้าง ทำตามทุกคำสั่งของผู้ว่าจ้างโดยไม่มีข้อโต้แย้งใด ๆ ตลอดระยะเวลาที่อยู่ในสัญญาลูกจ้างห้ามยุ่งเกี่ยวหรือมีสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นโดยเด็ดขาด หากฝ่าฝืนสัญญาถือเป็นโมฆะ ผู้ว่าจ้างจะจ่ายค่าเลี้ยงดูเป็นจำนวนเงิน 200,000 บาททุกวันที่ 1 ของเดือน ห้ามลูกจ้างตกหลุมรักผู้ว่าจ้าง ห้ามลูกจ้างล้ำเส้นหรือก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผู้ว่าจ้าง หากมีข้อตกลงหรือข้อปฏิบัติเพิ่มเติมผู้ว่าจ้างจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง"แก้มหวานสาวสวยในชุดนักศึกษา เข่าอ่อนยวบทรุดลงไปนั่งกองกับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรงเมื่ออ่านเอกสารในมือจบ น้ำสีใสพลันไหลออกจากตาคู่สวยด้วยความรู้สึกเสียใจปนสับสน ชื่อที่อยู่บนกระดาษแผ่นนี้ก็คือชื่อน้องสาวของเธอนั่นเอง เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยว่าน้องสาววัยสิบแปดปีที่ดูไร้เดียงสาไม่เคยออกนอกลู่นอกทางจะกล้าทำงานอย่างว่า ทว่าลายเซ็นที่เขียนกำกับอยู่บนกระดาษก็ทำให้มั่นใจได้ว่าเป็นน้

@บ้านสิริราญานุกุลหลังจากแยกตัวกับเพื่อนๆชายหนุ่มก็ขับรถตรงกลับบ้านทันที และเมื่อย่างกายเข้ามาภายในบ้านผู้เป็นแม่ก็เรียกเขาเข้าไปหาทันที “กวินท์มานี่ก่อนสิลูกแม่มีเรื่องคุยด้วย” “....” ร่างสูงโปร่งที่กำลังก้าวเท้าขึ้นบันใดหยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงบนโซหาข้างผู้เป็นพ่อในห้องโถงเงียบๆ“พรุ่งนี้ลูกว่างไหมแม่มีนัดสังสรรค์กับครอบเจ้าสัวกัญชัยอยากให้ลูกไปด้วยกัน” “ไม่ว่างครับ” ชายหนุ่มลอบถอนหายใจออกมาเบาๆระคนเบื่อหน่าย ก่อนปฏิเสธไปสาเหตุที่ผู้เป็นแม่ชวนเขาไปด้วยคงไม่พ้นเรื่องหาลูกสะใภ้คงคิดจะจับคู่ให้เขากับลูกสาวเจ้าสัวเหมือนเช่นที่ผ่านมา“ลูกอายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนะกวินท์พ่อกับแม่ก็แก่ตัวลงทุกวันแต่งงานมีหลานให้แม่สักคนไม่ได้เหรอ” คุณหญิงอมรรัตน์เริ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อบุตรชายปฏิเสธการนัดดูตัวครั้งนี้เธออุตส่าห์นัดหมายกับเจ้าสัวกัญชัยเป็นมั่นเป็นเหมาะ“อย่าไปบังคับลูกเลยคุณหญิง” ประมุขของบ้านที่นั่งเงียบมานานพูดปามคุณหญิงอมรรัตน์ผู้เป็นภรรยาเพราะรู้ว่าบุตรชายไม่ค่อยพอใจนักที่ผู้เป็นแม่เอาแต่คอยจับคู่ให้เขากับคนโน่นทีคนนี้ทีถึงแม้ใบหน้าของบุตรชายจะเรีย

แก้มหวานเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งฟุบหน้าบนโต๊ะภายในห้องเรียนก่อนโอดครวญออกมาเบาๆ “ฮื่อ..จะทำยังไงดี”“อ๊าย! อาจารย์หล่อมาก”“งื้อ..อาจารย์หล่อจัง” เธอนั่งฟุบหน้าอยู่อย่างนั้นจนเสียงกรีดกราด และเสียงชื่นชมของเพื่อนผู้หญิงในห้องดังระเบ็งเซ้งแซ้ขึ้นเธอจึงผงกหน้าขึ้นมองเพียงครู่นึ่ง ก่อนฟุบลงเหมือนเดิมตอนนี้เธอไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องใดๆทั้งนั้นนอกจากปัญหาของน้องสาว มิราที่เห็นว่าเพื่อนสาวเอาแต่นั่งฟุบหน้าไม่ร่าเริงเหมือนเดิมยืนมือไปจั๊กจะจี้เอวเบาๆเพื่อหยอกเย้าไม่ให้เพื่อนสาวเครียดและมันก็ได้ผลแก้มหวานถึงกับหัวเราะร่าออกมาอย่างลืมตัว “ฮ่าฮ่า..หยุดนะมิรา”‘อุ๊บ!’ ก่อนที่เธอจะต้องรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองเอาไว้เมื่อสายตาเธอปะทะเข้ากับสายตาของอาจารย์หนุ่มที่จ้องเธออยู่จังๆ มือเล็กประนมยกขึ้นไหว้อาจารย์หนุ่มด้วยความประหม่า “ขะ..ขอโทษค่ะอาจารย์” “....” ไร้เสียงและปฏิกิริยาตอบกลับจากอาจารย์หนุ่ม ดวงตาคมกริบจับจ้องดวงหน้าสวยนิ่งๆ ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อมั่นใจว่าเธอคือพี่สาวของแก้วตาคนที่เห็นในคลับเมื่อคืนโลกช่างกลมเสียจริง เขาปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะเอ่ยแนะนำตัว “สวัสดีครับอาจารย์

“ว๊ายย!” แก้มหวานอุทานด้วยความตกใจเมื่อใครบางคนจับแขนของเธอแล้วดึงเข้ามาในห้อง ดวงตากลมโตพยายามเพ่งมองเจ้าของมือหนาผ่านความมืดสลัวแต่ก็เห็นแค่ลางๆเท่านั้นรูปร่างสูงราวๆ 180กว่าเห็นจะได้แต่หน้าตาของเขาเป็นแบบไหนนั้นเธอก็มองไม่ออก“ค..คุณกวินท์ใช่ไหมคะ” เธอข่มความหวาดกลัวเอาไว้ก่อนเปล่งเสียงสั่นเครือถามไป “อืม” กวินท์ขานรับในลำคอเบาๆขณะที่มือยังคงจับแขนของเธออยู่ ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างบางที่ความสูงอยู่ระดับหน้าอกผ่านความมืดสลัว น้ำเสียงสั่นเครือและกายสั่นเทาบ่งบอกได้ว่าคนตรงหน้าหวาดกลัวเพียงใด ทว่าเขากลับชอบสะอีกนานๆครั้งจะได้เจอผู้หญิงแบบเธอที่ดูไม่จัดจ้าน ไม่ประสีประสาเรื่องผู้ชายภายในห้องตกอยู่ในความเงียบนานนับนาทีก่อนแก้มหวานจะพูดขึ้นอีกครั้ง “ขะ..ขอเปิดไฟได้ไหมคะ” “...” ไร้เสียงตอบจากกวินท์เขาทำเหมือนคำพูดของหญิงสาวเป็นอากาศก่อนเริ่มต้อนเธอให้จนมุม ร่างบางใช้มือดันร่างสูงไว้เมื่อเดินถอยหลังจนติดขอบเตียงไร้ทางหลีกหนีแล้ว ทว่าเธอกลับโดนเขาผลักให้ล้มลงนอนแผ่หลาบนเตียงนุ่มก่อนที่เขาจะตามขึ้นมาคร่อมไว้ “ค..คุณกวินท์ดะ..เดี่ยวก่อนได้ไหมฉันยังไม่พร้อม” แก้มหวานเอ่ยเสียงสั่นใจดวงน้อยก

ร่างบางที่กำลังเดินเหม่อลอยคิดเรื่องอาจารย์หนุ่มสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจเมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างแผดเสียงดังขึ้น เธอชะลอฝีเท้าลงเล็กน้อยก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ใจดวงน้อยกระตุกวูบโดยไม่ทราบสาเหตุเมื่อเห็นเบอร์เจนภพโชว์ร่าบนหน้าจอเธอยืนทำใจอยู่ครู่ใหญ่ก่อนกดรับอย่างเลี่ยงไม่ได้(สวัสดีค่ะคุณเจนภพ)(วันนี้สองทุ่มเจอกันที่เดอะปริ้นเซสคลับห้องเดิมมาเซ็นสัญญาฉบับใหม่ที่เป็นชื่อคุณเอง)(ค่ะ)แก้มหวานถอนหายใจออกมาระคนเหนื่อยหน่ายหลังจากเจนภพวางสายไปแล้ว ดวงตากลมโตเหม่อมองทางเดินเท้าข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายตั้งแต่มีเรื่องสัญญาว่าจ้างบ้าบอนั้นเข้ามาเธอก็รู้สึกเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่ามันไม่ได้เหนื่อยกายแต่เหนื่อยใจ“น้องแก้ม” เท้าเล็กที่กำลังก้าวเดินไปตามทางเดินเท้าหยุดชะงักอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังขึ้นจากด้านหลังก่อนหันกลับไปมองเจ้าของเสียง รอยยิ้มหวานผุดขึ้นประดับใบหน้าสวยในทันทีเมื่อเห็นว่าคนเรียกคือเตชินเจ้านายหนุ่มแสนใจดี มือเล็กประนมยกขึ้นไหว้อย่างนบน้อม “สวัสดีค่ะคุณเตชิน” “ดีครับน้องแก้ม” เตชินรับไหว้ลูกจ้างสาวที่ตัวเองแอบชอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มก่อ