LOGINShare
บทที่ 8 กระต่ายน้อย
Last Updated:
2025-02-25 16:02:53
Related chapters
บำเรอรัก บทที่ 9 โฉมหน้าผู้ว่าจ้าง
ร่างบางที่กำลังเดินเหม่อลอยคิดเรื่องอาจารย์หนุ่มสะดุ้งโหย่งด้วยความตกใจเมื่อโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างแผดเสียงดังขึ้น เธอชะลอฝีเท้าลงเล็กน้อยก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ใจดวงน้อยกระตุกวูบโดยไม่ทราบสาเหตุเมื่อเห็นเบอร์เจนภพโชว์ร่าบนหน้าจอเธอยืนทำใจอยู่ครู่ใหญ่ก่อนกดรับอย่างเลี่ยงไม่ได้(สวัสดีค่ะคุณเจนภพ)(วันนี้สองทุ่มเจอกันที่เดอะปริ้นเซสคลับห้องเดิมมาเซ็นสัญญาฉบับใหม่ที่เป็นชื่อคุณเอง)(ค่ะ)แก้มหวานถอนหายใจออกมาระคนเหนื่อยหน่ายหลังจากเจนภพวางสายไปแล้ว ดวงตากลมโตเหม่อมองทางเดินเท้าข้างหน้าอย่างไร้จุดหมายตั้งแต่มีเรื่องสัญญาว่าจ้างบ้าบอนั้นเข้ามาเธอก็รู้สึกเหนื่อยกับการใช้ชีวิตมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่ามันไม่ได้เหนื่อยกายแต่เหนื่อยใจ“น้องแก้ม” เท้าเล็กที่กำลังก้าวเดินไปตามทางเดินเท้าหยุดชะงักอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงเรียกดังขึ้นจากด้านหลังก่อนหันกลับไปมองเจ้าของเสียง รอยยิ้มหวานผุดขึ้นประดับใบหน้าสวยในทันทีเมื่อเห็นว่าคนเรียกคือเตชินเจ้านายหนุ่มแสนใจดี มือเล็กประนมยกขึ้นไหว้อย่างนบน้อม “สวัสดีค่ะคุณเตชิน” “ดีครับน้องแก้ม” เตชินรับไหว้ลูกจ้างสาวที่ตัวเองแอบชอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มก่อ
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 10 สาดอารมณ์
"จิณัฐตา" ใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแทบทะลุออกมานอกอกเมื่อเสียงของอาจารย์หนุ่มดังขึ้นทางด้านหลัง มือเล็กกำสายกระเป๋าสะพายข้างแน่นในตอนที่ร่างสูงเดินมายืนประกบหลังจนลมหายใจอุ่นๆเป่ารดศีรษะเล็กทุย เธอลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ ลงลำคอแห้งผากอึกใหญ่ก่อนรวบรวมความกล้าหันกลับไปทักทายอาจารย์หนุ่มด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วน “ส..สวัสดีค่ะอาจารย์”“....” ไร้ปฏิกิริยาตอบกลับจากกวินท์เขายืนจับจ้องร่างบางตรงหน้าด้วยแววตาราบเรียบยากเกินคาดเดาได้ ทำคนโดนจ้องต้องรีบหลุบหน้าลงต่ำเธอไม่ชอบสายตา ท่าทางแบบนี้ของเขาเลยมันทำให้รู้สึกอึดอัด และอับอายเป็นอย่างมากเธอไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขากำลังคิดอ่านอะไรอยู่สู้ให้เขาพูดออมาตรงๆยังดีสะกว่า ระหว่างคนทั้งสองตกอยู่ในความเงียบนานนับนาทีก่อนที่ชายหนุ่มจะเอ่ยทำลายความเงียบ “อยู่นอกมหาลัยไม่ต้องเรียกอาจารย์” "ค่ะ" แก้มหวานพยักหน้ารับพร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมองคนตัวสูงด้วยความประหม่าทำให้สองสายตามองสบประสานกันจังๆ "สัญญาฉบับใหม่อยู่ในห้อง" ชายหนุ่มกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อคนตรงหน้าเบี่ยงสายตามองไปทางอื่นด้วยทาทางเลิ่กลั่ก ก่อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องทิ้งให้หญิงสา
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 11 หลุมพราง
แก้มหวานจับจ้องใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาแข็งกร้าวน้ำสีใสไหลออกจากห่างตาคู่สวยด้วยความโกรธเคือง เธอโมโหตัวเองที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย “คุณไม่มีสิทธิมาทำร้ายร่างกายแก้ม แก้มเป็นลูกจ้างไม่ใช่ทาส ไม่ใช่ที่รองรับอารมณ์ของคุณ” น้ำเสียงสั่นเครือเปล่งออกจากริมฝีปากเอิบอิ่มอีกครั้งอย่างไม่เกรงกลัวทันทีที่ชายหนุ่มปล่อยมือออก“หึ” คำพูดของเธอหาได้มีผลต่อชายหนุ่มไม่ถึงยังไงเธอก็อยู่ในกำมือของเขา กวินท์กระตุกยิ้มมุมปากอย่างไม่แยแสก่อนโน้มลงประกบจูบอีกครั้ง ฟันขบขบเม้มริมฝีปากเอิบอิ่มจนเป็นแผลลงโทษที่เธอกล้าปากดีกับเขา ตุ๊บๆ!“อื้ออ” การกระทำของชายหนุ่มสร้างความเจ็บแสบให้เจ้าของริมฝีปากเอิบอิ่มไม่น้อยเธอพยายามใช้มือทุบตีเขาอย่างแรงหวังให้เขาหยุด ทว่าชายหนุ่มหาได้หยุดการกระทำไม่จมูกโด่งคลอเคลียไปตามซอกคอระหงระเรื่อยมาถึงเนินอกอวบอิ่มก่อนฝากรอยเขี้ยวเอาไว้ให้เธอดูต่างหน้าแล้วผงกศีรษะขึ้นพูด “ไม่เซ็นสัญญาฉบับนี้ก็ได้เกิดวันไหนผมอยากเรียกน้องสาวคุณมาหาผมก็ย่อมมีสิทธิ์เพราะในสัญญายังเป็นชื่อเธอ” คนฟังถึงกับหน้าเหว่อพูดไม่ออกเมื่อชายหนุ่มเอ่ยจบสุดท้ายแล้วไม่ว่าเธอจะต่อต้านยังไงก็ไม่มีทางสู้เขาได้เพร
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 12 ลองดี
“แก้มเจ็บนะ” ร่างบางที่ตอนนี้แทบควบคุมตัวเองไม่อยู่นิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อโดนอาจารย์หนุ่มจับยัดเข้าไปในรถหรูเบาะหลังคนขับอย่างไร้ความอ่อนโยนจนทำให้ศีรษะชนกับขอบประตูรถอย่างแรง “คุณหลอกแก้ม แก้มไม่ไปแก้มจะกลับหอ” ดวงตากลมโตปรือมองใบหน้าหล่อเหลาอย่างเอาเรื่องก่อนพยายามคลานไปยังประตูอีกฝั่งของรถเพื่อลงจากรถ “แม่ตัวแสบ” การกระทำของหญิงสาวทำเอากวินท์หัวเสียไม่น้อยเข้าพ่นลมหายใจหนักออกมาระคนเบื่อหน่ายก่อนเดินอ้อมไปยืนขว้างร่างบางที่กำลังก้าวลงจากรถ“ถอยไปแก้มจะกลับหอ” คนโดนขว้างชัดสีหน้าไม่พอใจก่อนใช้มือดันร่างสูงให้พ้นทางแต่กลับโดนเขาจับยัดเข้าไปในรถอีกครั้ง“จะทำอะไรอย่ามายุ่งกับแก้มนะ” เธอร้องท้วงด้วยความตื่นตระหนกพลางตะเกียกตะกายหนีในตอนที่อาจารย์ตามเข้ามาในรถแล้วถอดเข็มขัดหนังราคาแพงออกจากเอว มือเล็กปัดปายมั่วไปหมดเพื่อไม่ให้เขาใช้เข็มขัดมัดมือเธอได้สำเร็จแต่สุดท้ายก็มิอาจสู้แรงคนตัวโตกว่าได้กวินท์รวบมือเล็กไปตรึงไว้เหนือศีรษะก่อนใช้เข็มขัดมัดข้อมือเธอจนแน่น เขาหอบหายใจหนักๆออกมาด้วยความเหนื่อยกว่าจะกำราบเธอได้ก็เล่นสะเขาเสียกำลังไปเยอะเหมือนกัน ดวงตาคมกริบจ้องมองร่างบางที่นอนดีดด
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 13 ข้อแลกเปลี่ยน
ร่างบางที่สลบไสลไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากบทรักหยาบโลนจบลงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกครั้งในเช้าวันใหม่ มือเล็กยกขึ้นขยี้ตาเบาๆไล่อาการตาพร่ามัว“ตื่นแล้วก็ลุกขึ้น” เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความเร็วเมื่อเสียงของอาจารย์หนุ่มดังขึ้น ก่อนปรายตามองทางต้นเสียงก็พบว่าเขานั่งพิงหัวเตียงอยู่มีเพียงผ้าเช็ดตัวปกปิดท่อนล่าง เธอลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆลงคออึกใหญ่พอเหตุการณ์เมื่อคืนย้อนกลับเข้ามาในโสตประสาทก็ทำให้เธอรู้สึกอับอายเป็นอย่างมากจนแทบอยากมุดดินหนีมือเล็กกำผ้าห่มแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน หากเป็นคนอื่นเธอคงไม่อับอายขายหน้ามากมายขนาดนี้แต่เขาคืออาจารย์ที่ปรึกษาของเธอหากต้องเจอกันในมหาวิทยาลัยเธอก็ไม่รู้ว่าควรทำหน้ายังไงดีภายในห้องตกอยู่ในความเงียบนานหลายนาทีก่อนกวินท์จะพูดทำลายความเงียบ “ฉันมีอีกหนึ่งงานให้เธอทำ”แก้มหวานขมวดคิ้วเป็นปมระคนสงสัยก่อนเปล่งเสียงถามไป “งานอะไรคะ”“แกล้งเป็นแฟนตบตาแม่ผม”“หึ” คนฟังหลุดหัวเราะออกมาอย่างลืมตัวเมื่อชายหนุ่มพูดจบใครจะคิดว่าผู้ชายที่เพรียบพร้อมไปหมดทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นหน้าที่การงาน ฐานะ และหน้าตาแบบเขากลับไม่มีแฟนจนต้องจ้างให้เด็กกะโปโลอย่างเธอเล่นละครตบตาคนใน
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 14 ละครตบตา
@บ้านสิริราญานุกุลรถสปอรต์แอลตัน มาร์ตินเคลื่อนตัวมาจอดลงหน้าบ้านหลังใหญ่โตโออาก่อนที่กวินท์จะหันไปถามร่างบางข้างๆ “พร้อมหรือยัง” คนโดนถามสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เรียกความมั่นใจให้ตัวเองก่อนหันไปพูดกับร่างสูง “ถ้าเกิดแม่คุณไม่เชื่อละคะ”“นั้นมันเป็นหน้าที่ของคุณคิดหาวิธีเอาเองว่าจะทำยังไงให้แม่ผมเชื่อ งานสำเร็จเร็วคุณก็ได้รับอิสระเร็ว” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบไม่ได้แสดงสีหน้ากังวลใดๆออกมาให้เห็น ดวงตาคมกริบตวัดมองร่างบางก่อนเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยยันเมื่อเห็นแววตาหวาดหวั่นของเธอคนฟังถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดนึกขุ่นเคืองที่ชายหนุ่มผลักความรับผิดชอบทุกอย่างมาให้เธอคนเดียวทั้งที่เป็นเรื่องส่วนตัวของเขาแท้ๆแต่ก็ทำได้เพียงข่มอารมณ์เอาไว้ในใจ ก่อนตีสีหน้าเรียบพูดไปด้วยเหตุผล “คุณไม่บอกรายละเอียดเกี่ยวกับตัวคุณให้แก้มฟังสักอย่างเกิดแม่คุณถามขึ้นมาแก้มจะตอบยังไงคะอย่างน้อยก็ควรเตี้ยมกันก่อน” กวินท์ยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อหญิงสาวพูดจบที่เธอก็พูดก็มีเหตุผล เธอมีความรอบครอบ คิดการณ์ไกลกว่าเขาเสียอีกไม่เสียแรงที่เขามอบหมายให้เธอทำงานนี้ “อยากรู้อะไรก็ถามถ้าตอบได้จะตอบ” “อันดับแรกแม่คุณต้องถามแน
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 15 ซวยเพราะคำโกหก
หลายวันต่อมา“ลาละลาลันลา” แก้มหวานเดินฮัมเพลงออกจากห้องเรียนอย่างสบายใจหลังจากเรียนเสร็จแล้วเพราะหลายวันมานี้ไม่มีเรื่องของอาจารย์หนุ่มคอยรบกวนจิตใจ ตั้งแต่แยกกันวันนั้นเขาก็หายเงียบไปเลยซึ่งเป็นเรื่องดีสำหรับเธอมาก “3-4วันนี้แกดูอารมณ์ดีผิดปกตินะแก้ม” จนมิราอดสงสัยไม่ได้เธอมองหน้าเพื่อนสาวอย่างจับพิรุธ คนโดนถามระบายยิ้มบางๆพร้อมกับส่ายหน้าปฏิเสธ “ก็ปกตินิ”“ไม่ปกติบอกมามีเรื่องอะไรที่แกยังไม่อัปเดตให้ฉันรู้” มิราหาได้เชื่อไม่เธอมองหน้าส่งสายตาคาดคั้นเพื่อนสาวเขม็ง“บอกก็ได้ฉะ..” แก้มหวานถอนหายใจอย่างปลงๆก่อนตอบเพื่อนสาวแต่ไม่ทันได้พูดจบเธอก็ต้องรีบวิ่งไปหลบหลังเสาเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับอาจารย์หนุ่ม ใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นแทบทะลุออกมานอกอกเธอได้แต่ภาวนาขออย่าให้อาจารย์หนุ่มเดินมาทางนี้ การกระทำแปลกๆของแก้มหวานสร้างความงุนงงให้มิราเป็นอย่างมากเธอหันมองเพื่อนสาวด้วยแววตาสงสัยพร้อมกับตะเบ็งเสียงเรียก “ทำไมไปยืนอยู่ตรงนั้นแก้ม..ออกมา” คนโดนเรียกส่ายหน้าหงิกๆพร้อมกับยกมือขึ้นปามไม่ให้เพื่อนสาวพูด ทว่ามิราหาได้สนใจไม่เธอยังคงยืนเรียกเพื่อนสาวอยู่แบบนั้น “อะไรของแกแก้มออกมาเล่นเป็นเด็กๆไปได้
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 16 นอกเหนือสัญญา
“หมดกันเงินใช้หนี้เดือนแรกของฉันแล้วแบบนี้เมื่อไรจะหลุดพ้นจากวงจรบ้าๆ นี้สักที” แก้มหวานโอดครวญอย่างหมดเรี่ยวแรงเมื่อเดินออกมาพ้นห้องอาจารย์หนุ่มแล้ว เธอคงต้องอยู่ใต้อาณัติของเขาอีกนานเรื่องแฟนหลอกๆก็ยังไม่คืบหน้าดูเหมือนแม่ของอาจารย์หนุ่มจะไม่เชื่อสักนิดว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกัน และเดือนนี้เธอก็ยังชวดเงินแสนเพราะคำโกหกของตัวเองอีก “ช่างเถอะคิดมากก็ปวดหัวเปล่าๆชีวิตไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป” เธอถอนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนสลัดความคิดเรื่องอาจารย์หนุ่มออกแล้วเดินทางกลับหอพัก ทว่าไม่ทันที่เธอได้หย่อนสะโพกนั่งโทรศัพท์ก็แผดเลียงดังขึ้น เธอแบะปากกรอกตามองบนอย่างเอือมระอาเมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์อยู่บนหน้าจอ ก่อนจำใจกดรับสายอาจารย์หนุ่ม(อาจารย์มีอะไรอีกคะ)(แม่ผมกำลังส่งนักสืบจับตาดูผมกับคุณอยู่เพราะฉะนั้นคุณต้องย้ายมาอยู่กับผมแม่ผมจะได้เชื่อสักทีว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆ)(ไม่ได้ค่ะแก้มไม่สะดวก)(ลืมข้อตกลงในสัญญาแล้วเหรอว่าลูกจ้างต้องทำตามคำสั่งเจ้าโดยไม่มีข้อโต้แย้ง หรือไม่ปฏิบัติตาม)(ถ้าแก้มย้ายไปอยู่กับอาจารย์แล้วน้องสาวแก้มจะอยู่กับใครยังไงแก้มก็ไม่ไปค่ะนี่มันอยู่เหนืออข้อตกลงในสัญญา)(เธอไม
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
บำเรอรัก ตอนพิเศษ
หลายเดือนต่อมาอ๊วกกก! เสียงอาเจียนดังเล็ดออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนของแก้มหวานกับกวินท์ เจ้าของเสียงอาเจียนหาใช่หญิงสาวไม่แต่กลับเป็นชายหนุ่มที่ยืนอาเจียนหน้าอ่างล้างหน้าจนหมดไส้หมดพุงเขามีอาการแบบนี้มา 2วันติดๆ แล้วก็ไม่ทราบสาเหตุเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร"พี่กวินท์เป็นอะไรมากไหมคะ แก้มว่าไปหาหมอดีกว่าพี่เป็นแบบนี้มา 2-3วันแล้วนะ" แก้มหวานเดินเข้าไปลูบหลังให้แฟนหนุ่มเบาๆ พร้อมถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าซีดเผือดของเขาผ่านกระจกกวินท์ใช้มือกรอกน้ำล้างปากก่อนแหงนหน้าขึ้นสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ระบายอาการคลื่นไส้ในอกแล้วหันไปพูดกับแฟนสาวด้วยใบหน้าอิดโรย "ก็ดีเหมือนกันครับ""ค่ะ" ใบหน้าสวยเพียงพยักรับน้อยๆ มือเล็กเอื้อมไปจับแขนแกร่งไว้แล้วประคองเขาเดินออกจากห้องน้ำพาไปนั่งลงริมเตียงจากนั้นจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อออกมายื่นให้เขาเปลี่ยน "นี่ค่ะเสื้อ""ขอบคุณครับ" กวินท์รับเสื้อจากมือแฟนสาวมาวางลงข้างตัวแล้วสอดมือเข้าไปรั้งเอวคอดกิ่วของร่างบางที่ยืนตรงหน้าเข้ามาแนบชิดทำให้ตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ระดับหน้าท้องแบนราบพอดี ก่อนเขาจะแหงนหน้าขึ้นมองใบหน้าแฟนสาวพลางนึกขอบคุณใน
บำเรอรัก The end
"พี่ยังไม่ตอบแก้มเลยนะคะรู้ได้ยังไงว่าแก้มอยู่ที่นี่" แก้มหวานหันไปถามอาจารย์หนุ่มอีกครั้งขณะกำลังเดินไปหาน้องสาวกับเพื่อนริมชายหาดหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเป็นที่พอใจของอาจารย์หนุ่มแล้วเธอยังคงคาใจอยู่อยากจะรู้ว่าเขาตามหาเธอถูกได้ยังไง"ผมก็หลอกถามจากเพื่อนคุณยังไงละ" กวินท์ตอบหน้าระรื่นก่อนยกยิ้มมุมปากเขาก็แค่ส่งไลน์ไปหาเพื่อนของหญิงสาวบอกให้ทั้งสองเอาโปรเจคมาให้เขาดู แต่เพื่อนของเธอบอกว่าไม่สะดวกเพราะมาเที่ยวพัทยาเขาเลยได้รู้แล้วแสร้งตีเนียนถามข้อมูลไปเรื่อยๆ จนรู้ว่าเธอพักอยู่รีสอร์ทนี้"พี่นี่มันจริงๆ เลย" เธอถึงกับกรอกตามองบนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่กับความเจ้าเล่ห์ของเขา ทว่าอีกคนกลับหัวเราะร่าออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมยื่นมือไปโอบไหล่มน "ผัวคุณฉลาดไหมละ""เจ้าเล่ห์สิไม่ว่า หลอกล่อเก่ง แผนเยอะ""ก็บอกแล้วไงว่าผมเจ้าเล่ห์กับเด็กดื้ออย่างคุณคนเดียว""เพราะพี่เจ้าเล่ห์ไงแก้มก็เลยต้องดื้อ กับคนอื่นแก้มเชื่อฟังจะตาย""ผมต้องดีใจไหมที่คุณดื้อกับผมคนเดียว""ต้องดีใจสิคะ""ระวังจะโดนผมลากขึ้นไปกำราบบนเตียงนะเด็กดื้อ""คนบ้าชอบพูดจาทะลึ่งอยู่เรื่อย""ผมพูดจริงทำจริงไม่ได้ทะลึ่ง" "พอเลยไม่พูดเ
บำเรอรัก บทที่ 68 ความรู้สึกตรงกัน
กวินท์ยืนจับจ้องแผ่นหลังร่างบางในชุดบิกินี่ด้วยแววตาดุดัน ใช้ลิ้นดันกระพุงแก้มอย่างไม่สบอารมณ์เขารู้สึกหัวเสีย และโกรธเอามากๆ แต่ก็พยายามระงับอารมณ์เอาไว้ไม่ให้ตัวเองขาดสติใช้อารมณ์เข้านำเหมือนในคืนนั้นอีก เขาผ่อนลมหายใจแล้วเดินอ้อมไปยืนข้างหน้าร่างบางที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงก้มหน้ามองดิน คิ้วเข้มถึงกับขมวดชนกันเป็นปมเมื่อเห็นหน้าอกหน้าใจที่ล้นทะลักออกมานอกบรา ไหนจะหน้าท้องขาวเนียนเรียวขาสวยนั้นอีก บิกินี่ทูพีชเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งสัดส่วนทุกอย่างชัดเจนไปหมดผู้ชายคนใดได้เห็นก็คงคิดดีไม่ได้"ทำไมใส่ชุดแบบนี้มันโป็มากรู้ไหม" เขาอดที่จะเอ็ดหญิงสาวไม่ได้อยากจะจับเธอตีก้นให้เข็ดหลาบว่าไม่ควรแต่งตัวแบบนี้อีกแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ไว้ ก่อนถอดเสื้อแจ็กเก็ตมาห่อตัวเธอจนมิดชิด"ว๊าย!" แก้มหวานที่ยืนมองการกระทำของอาจารย์หนุ่มอย่างงงๆ ร้องอุทานด้วยความตกใจในตอนที่เขาจับตัวเธอขึ้นอุ้มพาดบ่าจนหัวห้อยโต่งเตงไม่แคร์สายตาคนที่เดินผ่านไปมา หรือสายตาน้องสาวกับเพื่อนสาวของเธอที่ยืนอ้าปากค้างมองด้วยความงุนงงสักนิด"คุณกวินท์ปล่อยแก้มลงนะคนมองหมดแล้ว" เสียงหวานเปล่งออกจากริมฝีปากเอิบอิ่มเบาๆ ด้วยความอับอายเธอไม
บำเรอรัก บทที่ 67 หวงทุกอย่างที่เป็นเธอ
"พี่แก้มดีขึ้นแล้วเหรอคะ" เสียงของแก้วตาทำให้แก้มหวานที่ยืนทอดสายตามองทะเลด้วยใจเหม่อลอยสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด ก่อนปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วหันกลับไประบายยิ้มตอบน้องสาว "พี่ดีขึ้นแล้ว""งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะเริ่มหิวแล้วอะ" มิราเอ่ยชวนทันทีเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนสาวสดชื่นขึ้นกว่าก่อนหน้านี้พร้อมใช้มือลูบวนไปมาบนท้อง "งั้นก็ไปหาอะไรกินกัน" หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับการท่าทางของเพื่อนสาวก่อนเดินไปโอบไหล่เพื่อนสาวกับน้องสาวแล้วเดินพาออกจากห้อง@ร้านอาหารทั้งสามคนเลือกมาทานอาหารทะเลร้านใกล้ๆ กับรีสอร์ทที่เดินเลียบชายหาดมาเพียง 200เมตรก็ถึงเพราะได้ชื่นชมบรรยากาศระหว่างเดินมาด้วย เมื่อได้ออกมาพปปะผู้คนข้างนอกได้ชื่นชมกับบรรยากาศริมทะเลก็ทำให้แก้มหวานรู้สึกดี และผ่อนคลายมากขึ้นลืมเรื่องอาจารย์หนุ่มไปชั่วขณะหลังจากทานอาหารเสร็จทั้งสามคนก็พากันตะเวนเที่ยวทั่วเมืองพัทยาจนค่ำจึงกลับห้องมาพักผ่อน"พรุ่งนี้เล่นน้ำกันไหม" มิราเอ่ยขึ้นหลังจากเดินมาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาในห้องแล้ว "ไปสิคะพี่มิรา" แก้วตาตอบตกลงอย่างไม่รอช้าก่อนหันไปพูดกับพี่สาวต่อ "มาทะเลทั้งทีไม่ได้เล่นน้ำก็เหมือนมาไม่ถ
บำเรอรัก บทที่ 66 ความในใจที่ไม่สมควรพูด
@คอนโดมิรา"ฮึก ฮื่อ" เสียงสะอื้นไห้ดังระงมเบาๆ ภายในห้องนอนของคอนโดมิราแก้มหวานเลือกหนีอาจารย์หนุ่มมาหลบที่คอนโดเพื่อนสาวเพราะคิดว่าเขาคงไม่รู้แน่นอน เธอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจ และผิดหวังหลั่งไหลออกมาเพื่อชะล้างความรู้สึกแย่ให้หมดไป และหลังจากนั้นเธอจะเริ่มต้นใหม่"คนปากเสียมาว่าแก้มแบบนั้นได้ไง แก้มไม่ชอบคุณแล้ว" ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่เธอนอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนรู้สึกดีขึ้นจึงหยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มลวกๆ ดวงตากลมโตฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นในทันตาเมื่อสิ้นเสียงงึมงำ ก่อนจะลุกลงจากเตียงเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วเดินกลับมาหย่อนสะโพกนั่งริมเตียง มือเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างออกมาเปิดเครื่องหลังจากที่เธอปิดเครื่องหนีอาจารย์หนุ่มก่อนหน้านี้เพื่อโทรบอกน้องสาว ทว่าเพียงแค่เปิดเครื่องเท่านั้นข้อความพยายามติดต่อจากเขาก็เด้งเข้ามาในมือถือระรัวเกือบสิบข้อความแต่เธอหาได้สนใจไม่กลับปัดข้อความเขาทิ้งแล้วต่อสายหาน้องสาว ถือสายรอไม่นานปลายสายก็กดรับ(ว่าไงคะพี่แก้ม)(คืนนี้พี่นอนห้องพี่มิรานะแก้ว)(ค่ะ..เมื่อกี้เจ้านายพี่เขามาตามหาพี่
บำเรอรัก บทที่ 65 เมียหายจึงรู้สึก
"แก้มหวาน!" กวินท์เดินปรี่ไปหาหญิงสาวที่กำลังยืนคุยกับผู้ชายหน้าระรื่นด้วยอารมณ์เดือดดาล มือหนาเอื้อมไปจับแขนเล็กแล้วกระชากให้ออกห่างเตชินเจ้านายเก่าของเธออย่างแรงจนเธอเซถลาปะทะลำตัวของเขาเต็มๆปึก!"อ๊ะ..คุณกวินท์" แก้มหวานเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บ ก่อนแหงนมองหน้าอาจารย์หนุ่มด้วยความรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทว่าเธอก็ต้องลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ ลงลำคออึกใหญ่เมื่อเห็นสีหน้าแดงก่ำ และแววตาเกรี้ยวกราดของเขาที่จับจ้องเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ "คุณฟังแก้มก่อนได้ไหม""โอ๊ย! แก้มเจ็บนะ" เธอพยายามข่มไม่ให้ตัวเองตื่นกลัวกับท่าทางเกรี้ยวกราดของร่างสูงตรงหน้า ก่อนเปล่งเสียงพูดเพืื่ออธิบายให้เขาเข้าใจ ทว่าเธอก็ต้องร้องท้วงด้วยความรู้สึกเจ็บพร้อมใช้อีกมือแกะมือหนาออกในตอนที่มือหนาออกแรงบีบแขนของเธอแรงๆ ราวกับจะให้มันแหลกคามือยังไงยังงั้น แต่แรงอันน้อยนิดของเธอหาได้ทำให้มือหนาขยับเขยื้อนออกจากแขนเธอสักนิดไม่ "ผมคนเดียวมันไม่ถึงใจใช่ไหมถึงได้ระริกระรี้กับผู้ชายคนอื่นอีก" กวินท์โกรธและหึงจนหน้ามืดตามัวไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มจับจ้องหน้าเธอสลับกับชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนพรั่งพรูคำ
บำเรอรัก บทที่ 64 เลือดขึ้นหน้า
"เฮ้อ" แก้มหวานเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งริมเตียงภายในห้องนอนด้วยสมองที่หนักอึ้งหลังจากทานมือค่ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เรื่องที่คุณหญิงอมรรัตน์ไม่ยอมให้เธอย้ายออกไปแต่กลับให้น้องสาวย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันทำให้เธอคิดไม่ตกไม่รู้ว่าควรจะเอายังไงต่อไปดี แต่ที่แน่ๆ เธอไม่ให้น้องสาวรู้เรื่องความสัมพันธ์จอมปลอมระหว่างเธอกับอาจารย์เด็ดขาด'แกร็ก'เสียงปลดล็อคประตูดังขึ้นทำให้แก้มหวานหลุดออกจากห้วงความคิดก่อนปรายตามองทางประตู เธอถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาคืออาจารย์หนุ่มเธอก็คิดว่าหลังจากทานข้าวเสร็จเขาจะกลับคอนโดไปแล้วเสียอีก"คุณเข้ามามีธุระอะไรกับแก้มคะ" ดวงตากลมโตจับจ้องร่างสูงที่เดินมาหยุดยืนตรงหน้านิ่งๆ นานนับนาทีๆ ก่อนเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย"คุณจะเอายังไงต่อเรื่องที่แม่ผมให้น้องสาวย้ายมาอยู่ที่นี่กับคุณ" กวินท์หย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ หญิงสาวก่อนถามไถ่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าเคร่งขรึมไม่ได้แสดงท่าทางเจ้าเล่ห์ หรือกรุ่มกริ่มเหมือนที่ผ่านมา ท่าทางที่ดูจริงจังของเขาทำเอาแก้มหวานแปลกใจไม่น้อย ดวงกลมโตจับจ้องเสี้ยวหน้าหล่อเหลาอย่างใช้ความคิดปกติเขาคงจะหาเรื่องเข้ามา
บำเรอรัก บทที่ 63 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
@บ้านสิริราญานุกุล"ไม่ต้องมายุ่งกับแก้มคนเผด็จการ" แก้มหวานหันไปตะเบ็งเสียงใส่อาจารย์หนุ่มดังลั่นเมื่อเขายื่นมือมาดึงพวงแก้มนวลของเธอหลังจากรถจอดเรียบร้อยแล้วพร้อมยกมือขึ้นปัดมือหนาออกจากพวงแก้มจากนั้นก็เปิดประตูลงจากรถเดินเข้าไปในบ้านด้วยท่าทางกระเฟียดกระฟัด แต่เมื่อเข้ามาในบ้านเธอก็ต้องรีบปรับสีหน้า และท่าทางให้เป็นปกติเมื่อเห็นคุณหญิงอมรรัตน์นั่งอยู่ในห้องโถงก่อนเดินเข้าไปทักทาย "สวัสดีค่ะคุณป้า""จ้ะ" คุณหญิงอมรรัตน์พยักหน้ารับพร้อมระบายยิ้มให้เด็กสาวบางๆ แต่เธอก็ต้องขมวดคิ้วชนกันเป็นปมเมื่อเห็นบุตรชายเดินเข้ามา "ลมอะไรหอบลูกมาบ้านอีกละวันนี้" เธอแซวบุตรชายอย่างอดไม่ได้เพราะสองวันติดๆ แล้วที่บุตรชายโผล่หน้ากลับมาอย่างที่รู้ๆ กันอยู่ว่าบุตรชายของเธอนั้นกว่าจะกลับบ้านได้แต่ละทีไม่มีธุระก็เธอโทรตามเท่านั้น แต่เธอก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะพอรู้เหตุผลว่าทำไมบุตรถึงกลับบ้าน"ไม่มีลมอะไรทั้งนั้นแหละครับ" กวินท์ไหว่ไหล่ให้ผู้เป็นแม่ก่อนเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามท่าน ดวงตาคมกริบปรายมองร่างบางที่ยืนเยื้องๆ กับโซฟาก่อนรอยยิ้มร้ายจะผุดขึ้นประดับมุมปากหนาเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเธอ"เผด็จกา
บำเรอรัก บทที่ 62 พยศ ดื้อดึง
วันต่อมา@มหาวิทยาลัยคอนเวนต์'ติ๊ง ติ๊ง'เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นเบาๆ ทำให้แก้มหวานที่กำลังฟังอาจารย์สอนอย่างตั้งใจละสายตาจากจอโปรเจคเตอร์ ก่อนล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมาเปิดดูข้อความ"เรียนเสร็จมาหาผมที่ห้องทำงาน" เธอแบะปากน้อยๆ เมื่ออ่านข้อความที่อาจารย์หนุ่มเป็นคนส่งมาจบ "รอไปเถอะแก้มไม่ไปตามคำสั่งคุณหรอก" "งึมงำอะไรของแกแก้ม" มิราที่นั่งอยู่ข้างๆ เอียงหน้ามาถามเพื่อนสาวเบาๆ เมื่อเห็นเธอก้มมองหน้าจอมือถือแล้วงึมงำเบาๆ ราวกับคนบ้า"เปล่าาา" แก้มหวานตอบพร้อมส่งยิ้มแหย่ๆ ให้เพื่อนสาวขณะที่มือกดปิดหน้าจอมือถือแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิมไม่ได้คิดจะตอบกลับข้อความของอาจารย์หนุ่มเพราะยังรู้สึกเคืองๆ เรื่องเมื่อวานอยู่ ก่อนสนใจกับการเรียนต่อ หลังจากเรียนเสร็จเธอกับเพื่อนสาวก็เดินมานั่งที่ศาลาหน้าตึกคณะเพื่อทำโปรเจคต่อ"ฉันได้ดูโปรเจคที่แกส่งมาแล้วนะ แกทำได้ไงอะ" มิราขมวดคิ้วมองหน้าถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัยหลังจากนั่งลงแล้วเพราะเพียงเวลาแค่ 2-3วันเพื่อนสาวก็ทำโปรเจคเกือบเสร็จแล้วแถมข้อมูลยังแน่นอีกคนถูกถามลอบถอนหายใจเบาๆระคนเหนื่อยหน่ายเธอคงต้องโกหกเพื่อนสาวอี
