LOGINShare
บทที่ 16 นอกเหนือสัญญา
Last Updated:
2025-02-25 16:09:54
Related chapters
บำเรอรัก บทที่ 17 เรื่องทุกข์ใจ
@ZY Pubหลังจากทานอาหานเสร็จเพื่อนชายของแก้มหวานก็ได้คะยั้นคะยอให้เธอกับน้องสาวมาเลี้ยงฉลองที่ผับของตัวเองต่อโดยเขาเป็นคนเลี้ยงเองแก้มหวานจึงปฏิเสธน้ำใจเพื่อนชายไม่ได้จำใจต้องมาตามคำเชิญชวน“ไม่คิดว่าแกจะเปิดผับด้วยใหญ่โตใช้ได้เลยนิ” แก้มหวานเริ่มบทสนทนาทันทีหลังจากสั่งเครื่องดื่มเสร็จแล้ว ดวงตากลมโตไล่มองกลุ่มนักท่องราตรีที่ยืนเต้นตามจังหวะดนตรีก่อนดึงสายตากลับมามองหน้าเพื่อนชาย“เปิดผับเอาไว้ดูผู้ชายโดยเฉพาะ” “ฉันก็ว่าอยู่” เธอระบายยิ้มบางๆเมื่อได้ยินคำตอบทีเล่นทีจริงของเพื่อนชายถึงแม้เขาจะเปิดผับเล่นๆ ไม่ได้หวังผลกำไรก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะฐานะทางบ้านของเขารวยระดับต้นๆของไทยอยากจะทำอะไรย่อมทำได้สบายๆจะผลาญเงินเล่นเท่าไรก็คงไม่หมด พอคิดถึงจุดนี้เธอก็แอบอิจฉาในวาสนาของเพื่อนชายไม่น้อยทำไมเธอไม่เกิดมาบนกองเงินกองทองแบบนี้บ้าง“หึ” เธอเค้นหัวเราะออกมาอย่างเย้ยยันในโชคชะตาของตัวเองก่อนคว้าแก้วเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมากระดกเข้าปากแก้อาการคิดฟุ้งซ่านของตัวเอง“ไหนบอกไม่ดื่มเหล้าไงพี่แก้ม” แก้วตารีบทักท้วงพี่สาวด้วยความเป็นห่วงเมื่อพี่สาวกำลังจะยกเหล้าขึ้นดื่มอีกครั้ง“ไม่เป็นไรหรอกน
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 18 ลงโทษ
วันต่อมา“อ่อยย” ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงใหญ่ภายในผับรู้สึกตัวตื่นในช่วงสายๆ ของวันใหม่ด้วยอาการมึนหัวจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ มือเล็กยกขึ้นกุมขมับตัวเองพร้อมกับค่อยๆ ปรือตาขึ้นมาดวงตากลมโตปรายมองไปรอบๆห้องด้วยความสงสัย “ที่ไหนเนี่ย” เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนตัวเองดื่มเหล้าหนักมากจากนั้นก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ขาเรียวเล็กค่อยๆ ย่างลงจากเตียงเดินสำรวจรอบๆ ห้องพร้อมกับร้องเรียกน้องสาวไปด้วย “แก้ม แก้มอยู่ไหน”แก้มหวานรู้สึกเป็นห่วงน้องสาวขึ้นมาจับใจเมื่อไร้เสียงตอบ ไร้เงาของน้องสาวเธอรีบคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายก่อนส่าวเท้าเดินออกจากห้องด้วยความเร็ว“ยังอยู่ผับโฮปหรือนี่” เธอพึมพำเบาๆ เมื่อเดินลงมาชั้นล่างก็พบว่าที่นี่คือผับของเพื่อนชาย ดวงตากลมโตกวาดมองหาน้องสาวอีกครั้งแต่ก็ไร้เงา มือเล็กหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาต่อสายหาน้องสาวด้วยความเป็นห่วง(แก้วอยู่ไหน) เสียงหวานกรอกลงตามสายทันทีที่ปลายสายกดรับ(แก้วอยู่ห้องค่ะกำลังจะไปโรงเรียนอาจารย์โทรมาบอกให้ไปพบขอโทษที่ไม่ได้บอกพี่แก้มนะแก้วปลุกแล้วเห็นพี่ไม่ตื่นก็เลยรีบกลับมาก่อนกลัวไปไม่ทันอาจารย์นัด)(อาจารย์นัดทำไม)(
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 19 นางบำเรอ
จูบแสนเร้าร้อนดำเนินไปเรื่อยๆ จากที่กวินท์แค่อยากลงโทษหญิงสาวในตอนแรกแปรเปลี่ยนเป็นความต้องการทางอารมณ์ เลือดในกายพาลพลุ่งพล่านขึ้นมาเมื่อได้สัมผัสร่างอรชร และกลิ่นหอมอ่อนๆจากกายสาว เขาคลายพันธนาการออกจากมือเล็กก่อนสอดมือเข้าไปในเสื้อตัวบางแล้วบีบเคล้นอกอวบอิ่มพร้อมกับเลื่อนใบหน้าคมคายลงซุกไซร้ซอกคอระหง “คุณกวินท์หยุดก่อนค่ะ แก้มรู้สึกไม่สบายเนื้อสบายตัวพักก่อนได้ไหมคะ” แก้มหวานรีบยกมือขึ้นผลักไสร่างสูงพร้อมกับร้องบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบทันทีที่ริมฝีปากและมือได้รับอิสระ เธอรู้สึกปวดหัวเหมือนจะเป็นไข้จริงๆ ไม่ใช่พูดหลบเลี่ยงเอาตัวรอด เธอรู้ดีว่าถึงแม้ครั้งนี้จะหลบหลีกได้แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องเกิดขึ้นอีกตราบใดที่สัญญายังไม่ถูกยกเลิกสู้ทำใจยอมรับและอยู่กับมันให้ได้ดีกว่าทว่าชายหนุ่มหาได้เชื่อคำพูดของหญิงสาวไม่เขาหยุดการกระทำพร้อมกับผงกหน้าขึ้นจับจ้องใบหน้าสวยเขม็งในสายตาเขาเธอก็เป็นแค่เด็กขี้โกหกคนหนึ่ง เขาเค้นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยยันพลันนึกถึงเรื่องเมื่อคืนหากเพื่อนๆไม่ชวนเขาออกไปนั่งดื่มที่ผับนั้นเขาก็คงไม่ได้เห็นว่าเธอเป็นเด็กขี้เมาแถมยังมีผู้ชายเข้ามาข้องเกี่ยวอีกจริงๆ เขาก็ไม่ได
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 20 ดูแล
"หลังจากอาจารย์หนุ่มหายหลังไปแก้มหวานก็เดินออกจากห้องตรงไปในห้องครัวทันที "ถึงจะร้ายก็ยังดีที่อุตส่าห์เอายามาให้" เธอยกแผงยาที่อยู่ในมือขึ้นมาอ่านฉลากอย่างถี่ถ้านพร้อมกับพึมพำเบาๆ ก่อนรินน้ำใส่แก้วแล้วแกะยาทานจากนั้นจึงเดินกลับไปล้มตัวลงนอนบนเตียง เปลือกตาบางค่อยๆปิดลงช้าๆเมื่อยาลดไข้เริ่มออกฤทธิ์ และไม่นานเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุดผ่านไปกว่าสี่ชั่วโมงประตูห้องของหญิงสาวก็ถูกเปิดออกโดยอาจารย์หนุ่มเขาเดินเข้ามาหยุดข้างเตียงก่อนโน้มลงใช้มืออังหน้าผากมนเพื่อเช็คดูว่าอาการไข้ของเธอลดลงบ้างไหม ทว่าเขาก็ต้องขมวดคิ้วชนกันเป็นปมไอร้อนจากร่างบางบ่งบอกได้ว่าพิษไข้ยังไม่ลดลงแม้เธอจะทานยาไปแล้วก็ตาม "ทำไมตัวยังร้อนอยู่ภาระจริงๆ" กวินท์พึมพำออกมาระคนหงุดหงิดก่อนเดินออกไปหยิบกะละมังใส่น้ำและผ้าเพื่อเอามาเช็ดตัวให้หญิงสาวหากไม่ใช้เพราะกลัวว่าเธอจะมาป่วยตายในห้องเขาคงไม่ทำอะไรแบบนี้ให้ผู้หญิงที่ไม่ใช่แฟนแน่นอน"เฮ้อ" เขาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พร้อมกับวางกะละมังบนหัวเตียงแล้วนั่งลงข้างๆร่างบาง ดวงตาคมกริบจับจ้องใบหน้าสวยนานนับนาทีก่อนใช้ผ้าชุ่มน้ำซับเบาๆตามกรอบหน้าระเรื่อยมาจนถึงซอกคอระหง ร่าง
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 21 คนที่ทำให้พูดมาก
@มหาวิทยาลัยคอนเวนต์กวินท์เดินเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งภายในห้องทำงานของตัวเองก่อนเปิดโน้ตบุ๊คยี่ห้อหรูเข้าไปดูประวัติส่วนตัวของแก้มหวานที่อยู่ในระบบทะเบียนมหาวิทยาลัย“พ่อแม่เสียชีวิต” คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเมื่อได้อ่านประวัติส่วนตัวของหญิงสาวจบเขาเข้าใจผิดมาตลอดว่าเธอกับน้องสาวมาตลอดว่าเป็นเด็กใจแตกทว่าพอได้รู้ความเป็นมาคร่าวๆก็เริ่มปะติดปะต่อเรื่องได้แถมผลการเรียนของเธอก็ดีมากอีกด้วยจนได้ทุนเรียนดีต่างจากที่เขาคิดเยอะ แต่เขาก็ยังอยากรู้เรื่องราวชีวิตของเธอมากกว่านี้เพราะในระบบมีเพียงข้อมูลพื้นฐาน มือหนาปิดโน้ตบุ๊คลงก่อนล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาต่อสายเจนภพผู้ช่วยคนสนิท(คุณกวินท์มีอะไรให้ผมทำครับ)(ไปสืบเรื่องของแก้มหวานให้ผมหน่อยเอาแบบละเอียดเข้าใจไหม)(ครับ)หลังจากเจนภพวางสายไปกวินท์ก็เก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าเหมือนเดิมก่อนคว้าหนังสือสำหรับการสอนเดินออกจากห้องตรงไปยังคราสสอน‘ครืด ครืด’“ร่างสูงชะล่อฝีเท้าลงก่อนล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงที่กำลังแผดเสียงดังขึ้นมาดู ลมหายใจหนักๆถูกพ่นจากจมูกโด่งระคนหงุดหงิดเมื่อเห็นเบอร์ผู้เป็นแม่โชว์ร่าบนหน้าจอ ก่อนที่เขาจะกดรับ(มีอะไ
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 22 วีธีมัดใจ
@เคียงดาวแมนชั่นหลังจากเลิกงานแก้มหวานก็แวะมาหาน้องสาวที่หอพักก่อนแม้ว่าอาจารย์หนุ่มจะส่งไลน์มาหาบอกให้เธอรีบกลับเพราะมีข้อตกลงต้องทำเพิ่มเติมซึ่งไม่ต้องบอกก็พอจะเดาได้คงไม่พ้นเรื่องวันนี้แน่นอน“เฮ้อ” เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พร้อมเดินมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงข้างๆน้องสาวด้วยความเหนื่อยใจ“เป็นอะไรพี่แก้ม” แก้วตาชำเลืองมองหน้าพี่สาวก่อนถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าอ่อนล้าของเธอ “พี่ไม่เป็นอะไร” คนโดนถามส่ายหน้าไปมาเบาๆ ก่อนตอบปัดๆเพราะไม่อยากให้น้องสาวไม่สบายใจไปด้วย “ไปอยู่บ้านเจ้านายคืนแรกเป็นยังบ้างคะพี่แก้ม” ทว่าแก้วตาหาได้เชื่อคำพูดของพี่สาวไม่แต่เธอก็ไม่เซ้าซี้ต่อเธอเลือกที่จะถามไถ่เรื่องอื่นแทนเพราะรู้อยู่แล้วว่ายังไงพี่สาวก็ไม่ยอมปริปากบอก“ก็โอเคเจ้านายใจดีงานดูแลคนป่วยติดเตียงก็ไม่ได้หนักหนาอะไร” “แล้วเจ้านายไม่ว่าเหรอที่พี่ออกมาแบบนี้” “ไม่ว่าหรอก” แก้มหวานเอี่ยวหน้าไประบายยิ้มให้น้องสาวบางๆ เมื่อพูดจบ เธอนอนคุยกับน้องสาวไปเรื่อยๆ จนลืมเสียสนิทว่าเธอต้องไปทานมื้อค่ำกับแม่ของอาจารย์หนุ่ม‘ครืด ครืด’โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังขึ้นทำให้แก้มหวานที่นอนคุยอยู่กับน้อง
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 23 วุ่นวาย
หลังจากหญิงสาวหลับไปได้ไม่นานหนุ่มเจ้าของห้องก็กลับมาเขาขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อสายตาสะดุดเข้ากับร่างบางที่นั่งหลับบนโซฟา"ทำไมมานอนตรงนี้" เขาพึมพำในลำคอเบาๆ ก่อนเดินไปหยุดตรงหน้าร่างบางแล้วใช้มือเขย่าตัวเธอเพื่อปลุกให้ตื่น "แก้มหวานตื่น แก้มหวาน"แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะหลับสนิทไม่ว่าเขาพยายามเรียกเท่าไรเธอก็ไม่รู้สึกตัว กวินท์พ่นลมหายใจหนักๆออกมาระคนหงุดหงิดสุดท้ายเธอก็เป็นภาระของเขาอีก"เธอนี่มันตัวยุ่งจริงๆ" ดวงตาคมกริบจับจ้องคนที่นอนหลับตาพริมๆนานนับนาที ก่อนโน้มลงไปช้อนเธอขึ้นมาอุ้มในท่าเจ้าสาวพาเดินเข้ามาวางบนเตียงในห้องนอนของเธอ ทว่าเพียงแค่หลังถึงที่นอนนุ่มๆเท่านั้นหญิงสาวก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา "คุณกลับมาแล้วเหรอคะ" เธอยกมือขึ้นขยี้ตาเบาๆ ไล่อาการตาพร่ามัวเมื่อเห็นว่าอาจารย์หนุ่มยืนอยู่ข้างเตียงจึงเปล่งเสียงงัวเงียถามไถ่พร้อมหยัดกายลุกขึ้นนั่ง"ไม่กลับมาแล้วจะยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้เหรอ..ทีหลังถ้าจะนอนก็นอนในห้องไม่ใช่บนโซฟาภาระคนอื่นต้องแบกเข้าห้องอีก" กวินท์ตอบแกล้มดุดวงตาคมกริบจ้องมองร่างบางระคนไม่พอใจทำเอาคนโดนดุต้องก้มหน้างุด "เดี่ยวค่ะ" มือเล็กยื่นไปคว้ามือร่างสูงเอาไว้ในตอนที่เขาห
Last Updated : 2025-02-25บำเรอรัก บทที่ 24 ไม่เหมือนใคร
กวินท์จับจ้องคนใต้ร่างที่พยายามดีดดิ้นให้พ้นจากการทาบทับของเขาด้วยแววตาทอประกาย แรงดีดดิ้นของเธอทำให้เนินอกอวบอิ่มเคลื่อนไหวเบียดเสียดกับแผงอกแกร่งปลุกความเป็นชายให้ตื่นตัว เลือดในกายพาลสูบฉีดขึ้นมา ทว่าแก้มหวานกลับไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอกำลังกระตุ้นอารมณ์ความต้องการของคนด้านบน เธอยังคงออกแรงดีดดิ้นร้องท้วงไม่ยอมหยุด “ออกไปแก้มหนัก คุณกวินท์แก้มหายใจไม่ออก คุณชอบระ..”“.....” เสียงหวานถูกกลืนหายไปในลำคอเมื่อชายหนุ่มโน้มลงประจูบปิดริมฝีปากเอิบอิ่มเพราะรู้สึกรำคาญเสียงร้องโวยวายของเธอ ลิ้นนุ่มสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกวัดกับลิ้นเล็กในตอนที่ร่างบางเผยอปากพยายามส่งเสียงร้องท้วงในลำคออย่างเอาแต่ใจ ฝ่ามือสากค่อยๆ ลูบไล้ไปตามเรียวขาขาวเนียนระเรื่อยขึ้นมาจนถึงเนินสามเหลี่ยมอวบอูมภายใต้ชุดเดรสตัวใหญ่ “อื้อ” ร่างบางถึงกับสะดุ้งเฮือกใจดวงน้อยกระตุกวูบในตอนที่อาจารย์หนุ่มลูบไล้ไปตามเนินสามเหลี่ยมผ่านแพนตี้ลูกไม้ตัวบาง ก่อนสอดนิ้วเข้าไปทักทายกลีบกุหลาบสีสวยเธอรู้ได้ในทันทีว่าต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น “คะ..คุณกวินท์หยุดก่อนได้ไหมคะ” น้ำเสียงหวานปนสั่นเครือเปล่งออกจากริมฝีปากเอิบอิ่มทันทีที่อาจารย์หนุ่
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
บำเรอรัก ตอนพิเศษ
หลายเดือนต่อมาอ๊วกกก! เสียงอาเจียนดังเล็ดออกมาจากห้องน้ำภายในห้องนอนของแก้มหวานกับกวินท์ เจ้าของเสียงอาเจียนหาใช่หญิงสาวไม่แต่กลับเป็นชายหนุ่มที่ยืนอาเจียนหน้าอ่างล้างหน้าจนหมดไส้หมดพุงเขามีอาการแบบนี้มา 2วันติดๆ แล้วก็ไม่ทราบสาเหตุเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร"พี่กวินท์เป็นอะไรมากไหมคะ แก้มว่าไปหาหมอดีกว่าพี่เป็นแบบนี้มา 2-3วันแล้วนะ" แก้มหวานเดินเข้าไปลูบหลังให้แฟนหนุ่มเบาๆ พร้อมถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นสีหน้าซีดเผือดของเขาผ่านกระจกกวินท์ใช้มือกรอกน้ำล้างปากก่อนแหงนหน้าขึ้นสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ระบายอาการคลื่นไส้ในอกแล้วหันไปพูดกับแฟนสาวด้วยใบหน้าอิดโรย "ก็ดีเหมือนกันครับ""ค่ะ" ใบหน้าสวยเพียงพยักรับน้อยๆ มือเล็กเอื้อมไปจับแขนแกร่งไว้แล้วประคองเขาเดินออกจากห้องน้ำพาไปนั่งลงริมเตียงจากนั้นจึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อออกมายื่นให้เขาเปลี่ยน "นี่ค่ะเสื้อ""ขอบคุณครับ" กวินท์รับเสื้อจากมือแฟนสาวมาวางลงข้างตัวแล้วสอดมือเข้าไปรั้งเอวคอดกิ่วของร่างบางที่ยืนตรงหน้าเข้ามาแนบชิดทำให้ตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่ระดับหน้าท้องแบนราบพอดี ก่อนเขาจะแหงนหน้าขึ้นมองใบหน้าแฟนสาวพลางนึกขอบคุณใน
บำเรอรัก The end
"พี่ยังไม่ตอบแก้มเลยนะคะรู้ได้ยังไงว่าแก้มอยู่ที่นี่" แก้มหวานหันไปถามอาจารย์หนุ่มอีกครั้งขณะกำลังเดินไปหาน้องสาวกับเพื่อนริมชายหาดหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าจนเป็นที่พอใจของอาจารย์หนุ่มแล้วเธอยังคงคาใจอยู่อยากจะรู้ว่าเขาตามหาเธอถูกได้ยังไง"ผมก็หลอกถามจากเพื่อนคุณยังไงละ" กวินท์ตอบหน้าระรื่นก่อนยกยิ้มมุมปากเขาก็แค่ส่งไลน์ไปหาเพื่อนของหญิงสาวบอกให้ทั้งสองเอาโปรเจคมาให้เขาดู แต่เพื่อนของเธอบอกว่าไม่สะดวกเพราะมาเที่ยวพัทยาเขาเลยได้รู้แล้วแสร้งตีเนียนถามข้อมูลไปเรื่อยๆ จนรู้ว่าเธอพักอยู่รีสอร์ทนี้"พี่นี่มันจริงๆ เลย" เธอถึงกับกรอกตามองบนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่กับความเจ้าเล่ห์ของเขา ทว่าอีกคนกลับหัวเราะร่าออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมยื่นมือไปโอบไหล่มน "ผัวคุณฉลาดไหมละ""เจ้าเล่ห์สิไม่ว่า หลอกล่อเก่ง แผนเยอะ""ก็บอกแล้วไงว่าผมเจ้าเล่ห์กับเด็กดื้ออย่างคุณคนเดียว""เพราะพี่เจ้าเล่ห์ไงแก้มก็เลยต้องดื้อ กับคนอื่นแก้มเชื่อฟังจะตาย""ผมต้องดีใจไหมที่คุณดื้อกับผมคนเดียว""ต้องดีใจสิคะ""ระวังจะโดนผมลากขึ้นไปกำราบบนเตียงนะเด็กดื้อ""คนบ้าชอบพูดจาทะลึ่งอยู่เรื่อย""ผมพูดจริงทำจริงไม่ได้ทะลึ่ง" "พอเลยไม่พูดเ
บำเรอรัก บทที่ 68 ความรู้สึกตรงกัน
กวินท์ยืนจับจ้องแผ่นหลังร่างบางในชุดบิกินี่ด้วยแววตาดุดัน ใช้ลิ้นดันกระพุงแก้มอย่างไม่สบอารมณ์เขารู้สึกหัวเสีย และโกรธเอามากๆ แต่ก็พยายามระงับอารมณ์เอาไว้ไม่ให้ตัวเองขาดสติใช้อารมณ์เข้านำเหมือนในคืนนั้นอีก เขาผ่อนลมหายใจแล้วเดินอ้อมไปยืนข้างหน้าร่างบางที่ยืนนิ่งไม่ไหวติงก้มหน้ามองดิน คิ้วเข้มถึงกับขมวดชนกันเป็นปมเมื่อเห็นหน้าอกหน้าใจที่ล้นทะลักออกมานอกบรา ไหนจะหน้าท้องขาวเนียนเรียวขาสวยนั้นอีก บิกินี่ทูพีชเผยให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งสัดส่วนทุกอย่างชัดเจนไปหมดผู้ชายคนใดได้เห็นก็คงคิดดีไม่ได้"ทำไมใส่ชุดแบบนี้มันโป็มากรู้ไหม" เขาอดที่จะเอ็ดหญิงสาวไม่ได้อยากจะจับเธอตีก้นให้เข็ดหลาบว่าไม่ควรแต่งตัวแบบนี้อีกแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ไว้ ก่อนถอดเสื้อแจ็กเก็ตมาห่อตัวเธอจนมิดชิด"ว๊าย!" แก้มหวานที่ยืนมองการกระทำของอาจารย์หนุ่มอย่างงงๆ ร้องอุทานด้วยความตกใจในตอนที่เขาจับตัวเธอขึ้นอุ้มพาดบ่าจนหัวห้อยโต่งเตงไม่แคร์สายตาคนที่เดินผ่านไปมา หรือสายตาน้องสาวกับเพื่อนสาวของเธอที่ยืนอ้าปากค้างมองด้วยความงุนงงสักนิด"คุณกวินท์ปล่อยแก้มลงนะคนมองหมดแล้ว" เสียงหวานเปล่งออกจากริมฝีปากเอิบอิ่มเบาๆ ด้วยความอับอายเธอไม
บำเรอรัก บทที่ 67 หวงทุกอย่างที่เป็นเธอ
"พี่แก้มดีขึ้นแล้วเหรอคะ" เสียงของแก้วตาทำให้แก้มหวานที่ยืนทอดสายตามองทะเลด้วยใจเหม่อลอยสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์ความคิด ก่อนปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วหันกลับไประบายยิ้มตอบน้องสาว "พี่ดีขึ้นแล้ว""งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะเริ่มหิวแล้วอะ" มิราเอ่ยชวนทันทีเมื่อเห็นสีหน้าเพื่อนสาวสดชื่นขึ้นกว่าก่อนหน้านี้พร้อมใช้มือลูบวนไปมาบนท้อง "งั้นก็ไปหาอะไรกินกัน" หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับการท่าทางของเพื่อนสาวก่อนเดินไปโอบไหล่เพื่อนสาวกับน้องสาวแล้วเดินพาออกจากห้อง@ร้านอาหารทั้งสามคนเลือกมาทานอาหารทะเลร้านใกล้ๆ กับรีสอร์ทที่เดินเลียบชายหาดมาเพียง 200เมตรก็ถึงเพราะได้ชื่นชมบรรยากาศระหว่างเดินมาด้วย เมื่อได้ออกมาพปปะผู้คนข้างนอกได้ชื่นชมกับบรรยากาศริมทะเลก็ทำให้แก้มหวานรู้สึกดี และผ่อนคลายมากขึ้นลืมเรื่องอาจารย์หนุ่มไปชั่วขณะหลังจากทานอาหารเสร็จทั้งสามคนก็พากันตะเวนเที่ยวทั่วเมืองพัทยาจนค่ำจึงกลับห้องมาพักผ่อน"พรุ่งนี้เล่นน้ำกันไหม" มิราเอ่ยขึ้นหลังจากเดินมาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาในห้องแล้ว "ไปสิคะพี่มิรา" แก้วตาตอบตกลงอย่างไม่รอช้าก่อนหันไปพูดกับพี่สาวต่อ "มาทะเลทั้งทีไม่ได้เล่นน้ำก็เหมือนมาไม่ถ
บำเรอรัก บทที่ 66 ความในใจที่ไม่สมควรพูด
@คอนโดมิรา"ฮึก ฮื่อ" เสียงสะอื้นไห้ดังระงมเบาๆ ภายในห้องนอนของคอนโดมิราแก้มหวานเลือกหนีอาจารย์หนุ่มมาหลบที่คอนโดเพื่อนสาวเพราะคิดว่าเขาคงไม่รู้แน่นอน เธอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจ และผิดหวังหลั่งไหลออกมาเพื่อชะล้างความรู้สึกแย่ให้หมดไป และหลังจากนั้นเธอจะเริ่มต้นใหม่"คนปากเสียมาว่าแก้มแบบนั้นได้ไง แก้มไม่ชอบคุณแล้ว" ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่เธอนอนร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนรู้สึกดีขึ้นจึงหยัดกายลุกขึ้นนั่งแล้วยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาออกจากพวงแก้มลวกๆ ดวงตากลมโตฉายแววเด็ดเดี่ยวขึ้นในทันตาเมื่อสิ้นเสียงงึมงำ ก่อนจะลุกลงจากเตียงเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำแล้วเดินกลับมาหย่อนสะโพกนั่งริมเตียง มือเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายข้างออกมาเปิดเครื่องหลังจากที่เธอปิดเครื่องหนีอาจารย์หนุ่มก่อนหน้านี้เพื่อโทรบอกน้องสาว ทว่าเพียงแค่เปิดเครื่องเท่านั้นข้อความพยายามติดต่อจากเขาก็เด้งเข้ามาในมือถือระรัวเกือบสิบข้อความแต่เธอหาได้สนใจไม่กลับปัดข้อความเขาทิ้งแล้วต่อสายหาน้องสาว ถือสายรอไม่นานปลายสายก็กดรับ(ว่าไงคะพี่แก้ม)(คืนนี้พี่นอนห้องพี่มิรานะแก้ว)(ค่ะ..เมื่อกี้เจ้านายพี่เขามาตามหาพี่
บำเรอรัก บทที่ 65 เมียหายจึงรู้สึก
"แก้มหวาน!" กวินท์เดินปรี่ไปหาหญิงสาวที่กำลังยืนคุยกับผู้ชายหน้าระรื่นด้วยอารมณ์เดือดดาล มือหนาเอื้อมไปจับแขนเล็กแล้วกระชากให้ออกห่างเตชินเจ้านายเก่าของเธออย่างแรงจนเธอเซถลาปะทะลำตัวของเขาเต็มๆปึก!"อ๊ะ..คุณกวินท์" แก้มหวานเบ้หน้าออกมาด้วยความเจ็บ ก่อนแหงนมองหน้าอาจารย์หนุ่มด้วยความรู้สึกตกใจเล็กน้อย ทว่าเธอก็ต้องลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยวๆ ลงลำคออึกใหญ่เมื่อเห็นสีหน้าแดงก่ำ และแววตาเกรี้ยวกราดของเขาที่จับจ้องเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ "คุณฟังแก้มก่อนได้ไหม""โอ๊ย! แก้มเจ็บนะ" เธอพยายามข่มไม่ให้ตัวเองตื่นกลัวกับท่าทางเกรี้ยวกราดของร่างสูงตรงหน้า ก่อนเปล่งเสียงพูดเพืื่ออธิบายให้เขาเข้าใจ ทว่าเธอก็ต้องร้องท้วงด้วยความรู้สึกเจ็บพร้อมใช้อีกมือแกะมือหนาออกในตอนที่มือหนาออกแรงบีบแขนของเธอแรงๆ ราวกับจะให้มันแหลกคามือยังไงยังงั้น แต่แรงอันน้อยนิดของเธอหาได้ทำให้มือหนาขยับเขยื้อนออกจากแขนเธอสักนิดไม่ "ผมคนเดียวมันไม่ถึงใจใช่ไหมถึงได้ระริกระรี้กับผู้ชายคนอื่นอีก" กวินท์โกรธและหึงจนหน้ามืดตามัวไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว เขาใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มจับจ้องหน้าเธอสลับกับชายหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนพรั่งพรูคำ
บำเรอรัก บทที่ 64 เลือดขึ้นหน้า
"เฮ้อ" แก้มหวานเดินเข้ามาทิ้งตัวลงนั่งริมเตียงภายในห้องนอนด้วยสมองที่หนักอึ้งหลังจากทานมือค่ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว เรื่องที่คุณหญิงอมรรัตน์ไม่ยอมให้เธอย้ายออกไปแต่กลับให้น้องสาวย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันทำให้เธอคิดไม่ตกไม่รู้ว่าควรจะเอายังไงต่อไปดี แต่ที่แน่ๆ เธอไม่ให้น้องสาวรู้เรื่องความสัมพันธ์จอมปลอมระหว่างเธอกับอาจารย์เด็ดขาด'แกร็ก'เสียงปลดล็อคประตูดังขึ้นทำให้แก้มหวานหลุดออกจากห้วงความคิดก่อนปรายตามองทางประตู เธอถึงกับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าคนที่เปิดประตูเข้ามาคืออาจารย์หนุ่มเธอก็คิดว่าหลังจากทานข้าวเสร็จเขาจะกลับคอนโดไปแล้วเสียอีก"คุณเข้ามามีธุระอะไรกับแก้มคะ" ดวงตากลมโตจับจ้องร่างสูงที่เดินมาหยุดยืนตรงหน้านิ่งๆ นานนับนาทีๆ ก่อนเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย"คุณจะเอายังไงต่อเรื่องที่แม่ผมให้น้องสาวย้ายมาอยู่ที่นี่กับคุณ" กวินท์หย่อนสะโพกนั่งลงข้างๆ หญิงสาวก่อนถามไถ่ด้วยน้ำเสียงจริงจัง ใบหน้าเคร่งขรึมไม่ได้แสดงท่าทางเจ้าเล่ห์ หรือกรุ่มกริ่มเหมือนที่ผ่านมา ท่าทางที่ดูจริงจังของเขาทำเอาแก้มหวานแปลกใจไม่น้อย ดวงกลมโตจับจ้องเสี้ยวหน้าหล่อเหลาอย่างใช้ความคิดปกติเขาคงจะหาเรื่องเข้ามา
บำเรอรัก บทที่ 63 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
@บ้านสิริราญานุกุล"ไม่ต้องมายุ่งกับแก้มคนเผด็จการ" แก้มหวานหันไปตะเบ็งเสียงใส่อาจารย์หนุ่มดังลั่นเมื่อเขายื่นมือมาดึงพวงแก้มนวลของเธอหลังจากรถจอดเรียบร้อยแล้วพร้อมยกมือขึ้นปัดมือหนาออกจากพวงแก้มจากนั้นก็เปิดประตูลงจากรถเดินเข้าไปในบ้านด้วยท่าทางกระเฟียดกระฟัด แต่เมื่อเข้ามาในบ้านเธอก็ต้องรีบปรับสีหน้า และท่าทางให้เป็นปกติเมื่อเห็นคุณหญิงอมรรัตน์นั่งอยู่ในห้องโถงก่อนเดินเข้าไปทักทาย "สวัสดีค่ะคุณป้า""จ้ะ" คุณหญิงอมรรัตน์พยักหน้ารับพร้อมระบายยิ้มให้เด็กสาวบางๆ แต่เธอก็ต้องขมวดคิ้วชนกันเป็นปมเมื่อเห็นบุตรชายเดินเข้ามา "ลมอะไรหอบลูกมาบ้านอีกละวันนี้" เธอแซวบุตรชายอย่างอดไม่ได้เพราะสองวันติดๆ แล้วที่บุตรชายโผล่หน้ากลับมาอย่างที่รู้ๆ กันอยู่ว่าบุตรชายของเธอนั้นกว่าจะกลับบ้านได้แต่ละทีไม่มีธุระก็เธอโทรตามเท่านั้น แต่เธอก็ไม่ได้แปลกใจอะไรเพราะพอรู้เหตุผลว่าทำไมบุตรถึงกลับบ้าน"ไม่มีลมอะไรทั้งนั้นแหละครับ" กวินท์ไหว่ไหล่ให้ผู้เป็นแม่ก่อนเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามท่าน ดวงตาคมกริบปรายมองร่างบางที่ยืนเยื้องๆ กับโซฟาก่อนรอยยิ้มร้ายจะผุดขึ้นประดับมุมปากหนาเมื่อเห็นสีหน้าบึ้งตึงของเธอ"เผด็จกา
บำเรอรัก บทที่ 62 พยศ ดื้อดึง
วันต่อมา@มหาวิทยาลัยคอนเวนต์'ติ๊ง ติ๊ง'เสียงแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชั่นไลน์ดังขึ้นเบาๆ ทำให้แก้มหวานที่กำลังฟังอาจารย์สอนอย่างตั้งใจละสายตาจากจอโปรเจคเตอร์ ก่อนล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายออกมาเปิดดูข้อความ"เรียนเสร็จมาหาผมที่ห้องทำงาน" เธอแบะปากน้อยๆ เมื่ออ่านข้อความที่อาจารย์หนุ่มเป็นคนส่งมาจบ "รอไปเถอะแก้มไม่ไปตามคำสั่งคุณหรอก" "งึมงำอะไรของแกแก้ม" มิราที่นั่งอยู่ข้างๆ เอียงหน้ามาถามเพื่อนสาวเบาๆ เมื่อเห็นเธอก้มมองหน้าจอมือถือแล้วงึมงำเบาๆ ราวกับคนบ้า"เปล่าาา" แก้มหวานตอบพร้อมส่งยิ้มแหย่ๆ ให้เพื่อนสาวขณะที่มือกดปิดหน้าจอมือถือแล้วใส่ไว้ในกระเป๋าเหมือนเดิมไม่ได้คิดจะตอบกลับข้อความของอาจารย์หนุ่มเพราะยังรู้สึกเคืองๆ เรื่องเมื่อวานอยู่ ก่อนสนใจกับการเรียนต่อ หลังจากเรียนเสร็จเธอกับเพื่อนสาวก็เดินมานั่งที่ศาลาหน้าตึกคณะเพื่อทำโปรเจคต่อ"ฉันได้ดูโปรเจคที่แกส่งมาแล้วนะ แกทำได้ไงอะ" มิราขมวดคิ้วมองหน้าถามเพื่อนสาวด้วยความสงสัยหลังจากนั่งลงแล้วเพราะเพียงเวลาแค่ 2-3วันเพื่อนสาวก็ทำโปรเจคเกือบเสร็จแล้วแถมข้อมูลยังแน่นอีกคนถูกถามลอบถอนหายใจเบาๆระคนเหนื่อยหน่ายเธอคงต้องโกหกเพื่อนสาวอี
