All Chapters of รักปมแค้นของมาเฟีย Lion King : Chapter 1 - Chapter 10

สวบ~"กรี๊ดดดด" / "อ่าส์สสส" สองเสียงต่างร้องคนละอารมณ์ ใบหน้าสวยอาบน้ำตาเต็มแก้มนอง ยามฤทธิ์โดนปลดปล่อย สร้างความเจ็บปวดและมนทิลมาแทรกแทน รับรู้ถึงเยื่อบางๆขาดสะบั้น กระตุกมวลท้องน้อยปล่อยน้ำคาวบางอย่าง ฝ่ายชายใส่แรงกระแทกไร้การถนอม ฉีกกระชากชุดเดรสโยนทิ้งลงพื้นเหมือนไร้ค่า"สมควร" เอเดนรีบก้มลงมองจุดเชื่อม ตอนกลิ่นคาวลอยฟุ้งบ่งบอกบางอย่าง แถมเมื่อกี้ความรู้สึกส่วนหัวแก่นกายได้สัมผัส เยื่อบางที่เขาเคยเจอ ก่อนผงะกับคราบเลือดสดทะลักเปลื้อนกล้ามท้อง ต้องรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตโยนทิ้งตามด้วยกางเกง เขาไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์กระสัน ยามร่างกายบริสุทธิ์จุดไฟสวาท เมื่อเธอเป็นฝ่ายร้องขอเริ่มก่อนเอง สถานที่แบบนี้น่ารู้ดีว่าไม่ควรไว้ใจใคร เขาอุตส่าห์ช่วยเหลืออย่างน้อยควรตอบสนองให้สมบทบาทตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!"ปะปล่อย...จะเจ็บ...อื้อ..ปล่อย..ไอเลว!..อื้อ" เหมือนคำพูดของหญิงสาวไร้ความหมาย ฝ่ายชายยังคงใส่แรงกระแทกแล้วกระแทกอีกไม่ยั้ง มันเจ็บแสบไปทั่วกลีบดอกไม้งาม เบื้องหน้าถูไถผนังกำแพง กลิ่นคาวลอยคละคลุ้งชวนอาเจียน ปัดมือจิกใส่ท่อนแขนแกร่งระบายความทรมาน"ไม่เถียง..แต่เลวยังไงได้เป็นผัวเธอคนแรกเลยนะ" ร่

ห้องลับ_ ท่ามกลางบรรยากาศห้องเงียบสนิท แสงไฟสลัวสีแดงสลับน้ำเงิน ภายในห้องส่วนตัวของผู้บริหารสถานที่ เมื่อเวลาเกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่ เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าจับขอบผ้าห่มคลุมตัวแน่น ยังคงหมดเรี่ยวแรงบนเตียงขนาดใหญ่ เพชรพลอยทอดสายตามองคนตัวสูงด้วยความแค้น ด่าสาปแช่งอยู่ตลอดในใจ ไม่มีเหลือกระทั่งน้ำตาสักหยด เธอจะมัวเสียใจให้คนสมเพชอยู่ทำไม"รีบไสหัวไปซะ" เอเดนพูดขึ้นอย่างไร้ความเห็นใจ แม้ว่าเขาจะกอบโกยเรี่ยวแรงหญิงบนเตียงไปจนหมด เกือบตลอดเวลาหลายชั่วโมง ร่างกำยำกำลังหยิบเสื้อสวมใส่ตามเดิม ไม่มีแม้แยสายตาเหลือบมองใคร แผ่นหลังกว้างเรียงรายด้วยกล้ามมัดเนื้อ ผสมรอยรอยสักมากมายสร้างความน่ายำเกรง บุหรี่ในมือปล่อยกลิ่นเหม็นอบอวล ชวนผู้ร่วมอาศัยแทบอาเจียน"ไอเลว!คุณมันสารเลว!" เธอสบถถ้อยคำจากความรู้สึก ยิ่งกว่าขยะแขยงสัตว์เดรัจฉาน เมื่อชุดเดรสถูกกระชากฉีกขาด เธอเลยคว้าเอาเสื้อตัวใหญ่ในตู้เพื่อมาสวมปกปิด เหลือบมองผ่านเงากระจกสะท้อน เรืองร่างเคยสะอาดสะอ้านเต็มไปด้วยร่องรอยเขี้ยวช้ำ เกือบทำน้ำตารินไหลบนใบหน้าสวย"แค่นี้ยังสู้พี่เธอไม่ได้เลย..แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มเดินมาตรงจุดร่างอรชรยืนอยู่ กดดั

ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห

คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน

"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาเหยียบถิ่นกู!" เอเดนโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ต่างกัน เมื่อมาคลินจงใจหยามถิ่นแบบไม่ไว้หน้า พอพวกเขาเริ่มส่งเสียงดัง บอดี้การ์ดดูแลสถานที่รีบวิ่งมาดูแล ร่ายล้อมบดบังไม่ให้ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ฝ่ามือหนายังบีบรัดข้อมือเล็กแน่น จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแสดงออกผ่านใบหน้าสวย พยามแก้นิ้วยาวล็อคออก แต่เรี่ยวแรงบอบบางไม่อาจต้านไหว"พี่คลินคือว่า...." เพชรพลอยพยามส่งเสียงจะอธิบาย เธอโดนสายตาของพี่ชายเหยียดหยามใส่ เขาอาจจะเข้าใจกับภาพตอนนี้ ไม่ว่าสลัดข้อมือออกจากพันธนการอย่างไร คนเอาแต่ใจไม่ก็ยอม หากรู้ถึงหูบุพการีมีหวังโดนติเตียน"กูจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าของเก่าๆแบบนั้น กูไม่กินซ้ำไม่ต้องเสือกมาหวง!" เอเดนพูดขึ้นผ่านอารมณ์คลุกกลุ่น ยกนิ้วชี้อีกข้างนึงขึ้นขู่ไปทางรินเซ่ ไม่สนใจเลยว่าคนฟังจะเจ็บใจขนาดไหน ไม่ต่างจากการตราหน้าว่าเธอด้อยค่าสำหรับเขา"ไอเหี้...เดน มึงนี่สันดานเดิม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยให้เกียรติรินเลย ทีนี้เห็นหรือยังว่าไม่เหมาะกับรินสักนิดเดียว!" มาคลินพูดสลับมองแฟนสาว เธอปล่อยน้ำตาแอบแก้มสวยเรียกความน่าเห็นใจ จนเขากำมือแน่นอยากปะทะปากอีกฝ่าย ถ้อยคำเหยียดหยามแม้แต่ชายบุรุษยังโ