บ้านทศพล
จวบจนเข้าสู่ช่วงสายของวันใหม่ หลังเพชรพลอยออกจากผับสถานบันเทิงแสนอัปยศ รีบนั่งรถโดยสารสาธารณะมายังบ้านบิดา ซึ่งเขามีภรรยาสองคนโดยเมียหลวงเสียไปด้วยโรคร้าย แล้วแม่ของเธอเองมาทีหลัง ต่างไม่มีใครยอมรับแถมแสดงอาการเหยียดหยามใส่
"หนูมาหาพ่อค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกกับแม่บ้านวัยกลางคน กิริยาเรียบร้อยเคารพราวผู้ใหญ่คนนึง แต่ทว่ามันกับไม่ได้ผล เพราะคนพวกนี้ต่างหยิบยื่นสถานะเมียน้อยให้แก่มารดาเธอ ถึงยังไงก็ทำอะไรไม่ได้หากไม่มีธุระสำคัญเธอคงไม่มา
"คุณท่านอยู่ในห้องทำงาน" แม้แต่คนรับใช้ยังแสดงท่าทีไม่อยากคุยสนทนา เอียงสะบัดใบหน้าเชิดไล่เดินไปทางห้องทำงานเหมือนคราวอื่น
"ค่ะ" เพชรพลอยตอบกับสั้นๆ ยอมยกเท้าก้าวเดินไปหาบิดาที่ห้องทำงาน เธอเคยมาครั้นตอนนายหญิงบ้านหลังนี้มีชีวิตอยู่ ซึ่งท่านเอ็นดูเธอไม่น้อย ทว่ายังไม่ทันไปถึงจุดหมาย สายตาดันสะดุดกับพี่ชายต่างมารดาควงคู่แฟนสาวหน้าสวย
"สวัสดีค่ะพี่คลิน" สองมือบางยกพนมไหว้ ผุดรอยยิ้มหวานส่งให้ทั้งชายหญิงสองคนเบื้องหน้า เธอรู้สึกดีใจขนาดไหนที่มีพี่น้องแม้อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกัน
"ฉันไม่มีน้อง หลบไปรกสายตา" มาคลินผู้เป็นพี่บอก เดินควงแขนแฟนสาวเบี่ยงไปทางอื่น เขาทำแบบนี้ทุกครั้งตอนเธอมาหา ไม่มีอาการใจอ่อนใดให้เคยเห็น
"พลอย..." พูดได้แผ่วเบาเท่านั้นจริงๆ ถึงอย่างไรก็ดูไม่เหมาะสมหากแสดงตนว่าเป็นพี่น้องกัน มาคลินมีชื่อเสียงในแวดวงธุรกิจ ส่วนเธอมีมารดาฐานะอัตคัดยากลำบาก ขนาดบิดายังเอือมระอาติดต่อกันเฉพาะแค่ลูก
"ว่าไงพลอย มาหาพ่อเหรอ?" ทศพลพึ่งออกจากห้องทำงานมา ไม่ทันเห็นสองพี่น้องสื่อสารกัน เขายิ้มอ่อนต้อนรับลูกสาวทันที พุ่งมาโอบไหล่มนพาไปนั่งเล่นตรงโซฟา
"สวัสดีค่ะ พลอยแวะมาเอาค่าเทอมของปีนี้ค่ะ" เพชรพลอยนั่งอยู่ข้างบิดาไม่ห่าง เขาคงเป็นคนเดียวที่ทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นครอบครัว ลูกสาวซุกใส่อ้อมกอดแหงนหน้าเกยบนอกทศพลพักความคิด
และจริงๆแล้วเธอไม่ได้ต้องการใช้เงินไปจ่ายค่าเทอม เธอสามารถหาด้วยตัวเองได้จากงานเสริมหลังเลิกเรียน แต่มารดาติดหนี้พวกการพนัน บ่อยครั้งโดนกดดันมีคนมาทวงถามซึ่งรอบนี้ก็มีมาอีกแล้ว
"พลอยลูกทำไมไม่ย้ายมาอยู่กับพ่อล่ะ ที่นี่เหลือแค่มาคลินคนเดียวเองนะ" เขารู้ว่าลูกชายไม่ยอมรับน้องต่างมารดาสักเท่าไหร่ แต่จะทำไงได้เพชรพลอยคือเลือดเนื้อเชื้อไขที่เขารักยกเว้นศรยาแม่ของเธอ
"อย่าดีกว่าค่ะ คอนโดที่พ่อซื้อให้พลอยมันอยู่ใกล้มหาลัยกว่า พลอยขี้เกลียดตื่นแต่เช้า" เธอร่ายคำปดหวังให้คนฟังสบายใจ คอนโดหรูกลางเมืองเป็นสมบัติจากบิดา
"แล้วศรยายังมายุ่งกับเราอีกไหม ถ้ามาอีกบอกพ่อนะ พ่อจะให้คนจัดการทีเดียวเลย" เขาทราบดีว่าเมื่อก่อนศรยาเคยบีบบังคับรีดเงินจากลูกสาว เพราะติดการพนันอย่างบ้าคลั่ง หากเขาไม่หลงมั่วเมาในร้านอาหารวันนั้น เรื่องแบบนี้คงไม่เกิดขึ้น แม้ไม่ได้เริ่มต้นความผิดจากเพชรพลอย
"ไม่มีเลยค่ะแม่หายเงียบไปเลย" ใบหน้าใสรีบเงยขึ้นสบตา ด้วยความกลัวว่าอีกฝ่ายจะรู้ความจริง แล้วแม่ของเธอเกิดอันตราย บิดาไม่ใช่อบอุ่นอย่างเดียว เขายังมีด้านมืดมีลูกน้องมากมาย
"ก็ดีแล้ว งั้นอยู่ทานข้าวเย็นกับพ่อก่อน เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่ง" ทศพลยกมือสั่งแม่บ้านแถวนั้นจัดเตรียมโต๊ะ เวลาที่เขาอยู่กับลูกสาว เหล่าคนใช้จะแสดงกิริยานอบน้อม
"ก็ได้ค่ะ หนูหิวมากๆเลย"
.......................................
ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห
ตุ๊บ!!!"อ้าวเดน...มาที่นี่ด้วยหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดมาก่อนว่าจะเจออดีตคนรักเก่า ซึ่งเธอคือรินเซ่ที่ตอนนี้คบหาอยู่กับมาคลิน ใบหน้าสวยระดับนางแบบฉีกยิ้มกว้าง แสดงอาการดีใจยามพบกัน"อืม" ทว่าเอเดนกับถอยหลัง เบี่ยงตัวหนียามเธอยื่นมือจับทักทาย ความรู้สึกบึ้งลึกในใจแกร่งบีบรัด เธอคืออดีตแสนเจ็บปวดและเป็นชนวนจุดความแค้นระหว่างเพื่อนสนิท ลิ้นสากดุนกระพุ้งแก้มเก็บอารมณ์ เขาไม่เหลือสถานะใดให้นึกถึง"บังเอิญจังเลย รินแวะมาดื่มกับเพื่อนหน่ะ แล้วเดนมากับพวกฮาเกนอีกหรือเปล่า" เธอรู้ไปซะทุกอย่างว่าเขาชอบแบบไหนหรือทำอะไร สนิทกับใครไปที่ไหนจดจำรายละเอียดได้ดี"รีบไม่ว่าง" ร่างสูงหันหลังแน่วแน่ไม่มีแม้แต่เหลียว รีบก้าวไปตามทางห้องน้ำต่อ เขาไม่ใช่พวกจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ หลังจบกันแล้วมาเป็นเพื่อน คำพูดคำไหนที่เขาเคยลั่นไว้ เขาจำใส่ใจไม่มีทางลืม"..เดน" ทิ้งนางแบบสาวมุ่งมองตามหลัง สองมือบางกำกระเป๋าสะพายแน่น จิกเรียวเล็บจนลืมราคาแบรนด์ดัง ความรู้สึกในใจวาบหวิบจนลืมคนรักตอนนี้อีกด้านนึง_"พี่ฟรานไม่ต้องมารับพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรู้สึกเกรงใจทุกครั้ง เมื่อเพื่อนสนิทพี่ชายอาสารับส่งหลังเลิกง
คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน
ผับ SK ร่างอรชรในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปเผยสัดส่วนอวบอิ่มเล็กน้อยตามเนื้องาน สองรองเท้าส้นสูงยืนตะหง่าน รวบรวมแรงหายใจฮึดสู้ก่อนเผชิญ ในเมื่อปัจจัยชีวิตบีบบังคับไม่มีทางเลือก เลยกลับมาสถานที่เดิมรับอาชีพสาวพีอาร์ดูแลแขก แต่สวมป้ายชื่อของไลลาประดับอก "วันนี้เรารับแขกชั้นวีไอพีนะ หน้าตาสวยๆแบบนี้ได้ทิปหนักชัวร์" เสียงของหญิงสาวค่อนข้างมีอายุแต่รูปลักษณ์ยังดูสวยงาม เธอรับหน้าที่จัดเตรียมสาวสวยไว้ต้อนรับลูกค้า พอเห็นเพชรพลอยมาวันนี้ยิ่งดีใจ ผู้คนมักชอบของสดใหม่เสมอมักเรียกค่าตัวได้ราคาดี "แต่หนูไม่รับงานข้างนอกนะคะ ไลลาได้บอกไหมคะ" เพชรพลอยกลั้นใจถามย้ำอีกครั้ง แม้รู้ว่าไม่ควรเรื่องมากเท่าไหร่นัก จะทำคนดูแลรำคาญแล้วไล่กลับบ้านได้ "จ้าไม่ต้องห่วงนะ เราก็ปฏิเสธแขกได้อย่ากังวลเลย...ดูเหมือนมีคนตามมาแล้วเราแล้ว ท่องไว้นะจ๊ะว่าทิปเท่านั้น" เธอรีบส่งสาวพีอาร์ตามที่ลูกค้าชื่อไว้ เพชรพลอยเคยทำงานประเภทนี้ซึ่งไม่ยากเลย ร่างอรชรออกจากห้องแต่งตัว มุ่งสับรองเท้าส้นไปยังโต๊ะตรงกลาง "คลินเราว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะ เดนไม่ได้ยุ่งอะไรกับรินเลย" แต่แล้วเสียงของหญิงสาวคนรู้จักกับดังขึ้นระยะใกล้ ซึ่งเรี
"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาเหยียบถิ่นกู!" เอเดนโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ต่างกัน เมื่อมาคลินจงใจหยามถิ่นแบบไม่ไว้หน้า พอพวกเขาเริ่มส่งเสียงดัง บอดี้การ์ดดูแลสถานที่รีบวิ่งมาดูแล ร่ายล้อมบดบังไม่ให้ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ฝ่ามือหนายังบีบรัดข้อมือเล็กแน่น จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแสดงออกผ่านใบหน้าสวย พยามแก้นิ้วยาวล็อคออก แต่เรี่ยวแรงบอบบางไม่อาจต้านไหว"พี่คลินคือว่า...." เพชรพลอยพยามส่งเสียงจะอธิบาย เธอโดนสายตาของพี่ชายเหยียดหยามใส่ เขาอาจจะเข้าใจกับภาพตอนนี้ ไม่ว่าสลัดข้อมือออกจากพันธนการอย่างไร คนเอาแต่ใจไม่ก็ยอม หากรู้ถึงหูบุพการีมีหวังโดนติเตียน"กูจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าของเก่าๆแบบนั้น กูไม่กินซ้ำไม่ต้องเสือกมาหวง!" เอเดนพูดขึ้นผ่านอารมณ์คลุกกลุ่น ยกนิ้วชี้อีกข้างนึงขึ้นขู่ไปทางรินเซ่ ไม่สนใจเลยว่าคนฟังจะเจ็บใจขนาดไหน ไม่ต่างจากการตราหน้าว่าเธอด้อยค่าสำหรับเขา"ไอเหี้...เดน มึงนี่สันดานเดิม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยให้เกียรติรินเลย ทีนี้เห็นหรือยังว่าไม่เหมาะกับรินสักนิดเดียว!" มาคลินพูดสลับมองแฟนสาว เธอปล่อยน้ำตาแอบแก้มสวยเรียกความน่าเห็นใจ จนเขากำมือแน่นอยากปะทะปากอีกฝ่าย ถ้อยคำเหยียดหยามแม้แต่ชายบุรุษยังโ
"ด่ามาเลย!ฉันจะกระแทกแรงๆกลับให้ดูแม่สาวน้อย!" แต่แล้วเขาก็พาเธอกลับมาห้องเดิม ห้องที่เธอเคยเสียความบริสุทธิ์ให้แก่เขา จับร่างอรชรโยนทุ้มบนเตียงกว้าง แรงกระทำส่งผลให้หญิงสาวตัวงอ บิดกุมหน้าท้องราบด้วยความจุกซ่าน"อะเลว.." พอตั้งสติได้แม้อาการยังไม่ทุเลาดี เพชรพลอยรีบลุกชันขยับหนีจนชิดพนังกำแพง เพราะคนเกรี้ยวกราดยืนต้านอยู่ปลายเตียง ไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่"อยากได้เท่าไหร่ล่ะ เอาให้มากกว่าค่าตัวคืนนี้เลยไหม" รอยยิ้มบนปากหยักเหยียดอย่างดูถูก ล้วงควักกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์ หยิบธนบัตรมาโปรยใส่ร่างอรชร จงใจแสดงออกว่าต่อจากนี้มันเหมือนกับการซื้อบริการ"ปะปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณมีเงินคุณก็ไปซื้อคนที่เขาขายสิ ทำอย่างนี้มันไม่ดีเลย""เหรอ แต่น่าเสียดายฉันอยากกระแทกเธอ!" เขากระตุกข้อเท้าเล็กเขยิบมาทางปลายเตียง รีบตะปบขึ้นแทรกตัวอยู่กลางระหว่างเนินสาว ชายกระโปรงชุดเดรสร่นเผยภายใน เพนตี้ลายลูกไม้สีหวาน ดึงดูดความต้องการคนมองด้วยการขยับแนบเอเดนจับสองข้อมือเล็กรวบไว้เหนือศรีษะ ปล่อยใบหน้าสวยส่ายดิ้นไปมาไม่สนใจ ยามเต้าเนื้ออวบล้นทะลักเกยล้นออกนอกผ้า ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กามคนมองตอบสนอง"มะม่ายนะ!
ผับ SK"คะคุณช่วยด้วย~" เสียงหวานเอ่ยบอก กิริยาร้อนรนปานกระวนกระวาย ยามโดนฤทธิ์ยากำลังแผดเผาเรือนร่าง เพชรพลอยพยามประคองตัวเข้าหาเจ้าของสถานที่ เผื่อมีตัวยาแก้ต่างเพราะมันไม่น่าจะเกิดขึ้นเพียงครั้งแรก ท่ามกลางผู้คนครึกครื้นแต่ไม่มีใครสนใจมองตรงนี้ เธอเก็บกลั้นอาการไม่ไหว เมื่อรู้ว่ากลุ่มเพื่อนหลอกใส่สารบางอย่างในเครื่องดื่ม เกือบจะล้มซวนเซ รีบถือวิสาสะจับบ่ากว้างยึดไว้ หากไม่ร้องขอกว่าจะเดินไปโรงพยาบาลคงขาดใจก่อน "ช่วย?" เอเดนชำเรืองมองเรือนร่างหญิงสาวคนบอก ใบหน้าสวยไร้ที่ติ ผสมสัดส่วนโค้งเว้า ผ่านชุดเดรสสีดำรัดรูปซึ่งไม่ได้แปลกใจหากใครจะเข้าหา เพราะมันคือเรื่องคุ้นชินบรรดานางแบบมากมายต่างประเคนตัวเพื่อหวังกอบโกยเงินทองแลกมา หัวคิ้วหนาขมวดปมยุ่งทว่าเรื่องแบบนี้เขาช่ำชองแทบไม่ปฏิเสธ แต่ช่วงเวลางานมีบางอย่างต้องสะสาง เอียงหน้าหาลูกน้องขอความเห็น เพื่อประกอบการตัดสินใจ"เธอคือน้องสาวของมาคลิน" เบนรีบส่งเสียงกระซิบบอก เขาเคยสืบประวัติคู่อริเจ้านายพอคร่าวๆ เนื่องจากข้อมูลของเพชรพลอย แทบไม่มีปรากฏใดที่อ้างว่าเกี่ยวข้องกับมาคลินเลย"น้องสาว?..อยากให้ฉันช่วยยังไง" เอเดนหันกลับม
สวบ~"กรี๊ดดดด" / "อ่าส์สสส" สองเสียงต่างร้องคนละอารมณ์ ใบหน้าสวยอาบน้ำตาเต็มแก้มนอง ยามฤทธิ์โดนปลดปล่อย สร้างความเจ็บปวดและมนทิลมาแทรกแทน รับรู้ถึงเยื่อบางๆขาดสะบั้น กระตุกมวลท้องน้อยปล่อยน้ำคาวบางอย่าง ฝ่ายชายใส่แรงกระแทกไร้การถนอม ฉีกกระชากชุดเดรสโยนทิ้งลงพื้นเหมือนไร้ค่า"สมควร" เอเดนรีบก้มลงมองจุดเชื่อม ตอนกลิ่นคาวลอยฟุ้งบ่งบอกบางอย่าง แถมเมื่อกี้ความรู้สึกส่วนหัวแก่นกายได้สัมผัส เยื่อบางที่เขาเคยเจอ ก่อนผงะกับคราบเลือดสดทะลักเปลื้อนกล้ามท้อง ต้องรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตโยนทิ้งตามด้วยกางเกง เขาไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์กระสัน ยามร่างกายบริสุทธิ์จุดไฟสวาท เมื่อเธอเป็นฝ่ายร้องขอเริ่มก่อนเอง สถานที่แบบนี้น่ารู้ดีว่าไม่ควรไว้ใจใคร เขาอุตส่าห์ช่วยเหลืออย่างน้อยควรตอบสนองให้สมบทบาทตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!"ปะปล่อย...จะเจ็บ...อื้อ..ปล่อย..ไอเลว!..อื้อ" เหมือนคำพูดของหญิงสาวไร้ความหมาย ฝ่ายชายยังคงใส่แรงกระแทกแล้วกระแทกอีกไม่ยั้ง มันเจ็บแสบไปทั่วกลีบดอกไม้งาม เบื้องหน้าถูไถผนังกำแพง กลิ่นคาวลอยคละคลุ้งชวนอาเจียน ปัดมือจิกใส่ท่อนแขนแกร่งระบายความทรมาน"ไม่เถียง..แต่เลวยังไงได้เป็นผัวเธอคนแรกเลยนะ" ร่
"ด่ามาเลย!ฉันจะกระแทกแรงๆกลับให้ดูแม่สาวน้อย!" แต่แล้วเขาก็พาเธอกลับมาห้องเดิม ห้องที่เธอเคยเสียความบริสุทธิ์ให้แก่เขา จับร่างอรชรโยนทุ้มบนเตียงกว้าง แรงกระทำส่งผลให้หญิงสาวตัวงอ บิดกุมหน้าท้องราบด้วยความจุกซ่าน"อะเลว.." พอตั้งสติได้แม้อาการยังไม่ทุเลาดี เพชรพลอยรีบลุกชันขยับหนีจนชิดพนังกำแพง เพราะคนเกรี้ยวกราดยืนต้านอยู่ปลายเตียง ไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่"อยากได้เท่าไหร่ล่ะ เอาให้มากกว่าค่าตัวคืนนี้เลยไหม" รอยยิ้มบนปากหยักเหยียดอย่างดูถูก ล้วงควักกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์ หยิบธนบัตรมาโปรยใส่ร่างอรชร จงใจแสดงออกว่าต่อจากนี้มันเหมือนกับการซื้อบริการ"ปะปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณมีเงินคุณก็ไปซื้อคนที่เขาขายสิ ทำอย่างนี้มันไม่ดีเลย""เหรอ แต่น่าเสียดายฉันอยากกระแทกเธอ!" เขากระตุกข้อเท้าเล็กเขยิบมาทางปลายเตียง รีบตะปบขึ้นแทรกตัวอยู่กลางระหว่างเนินสาว ชายกระโปรงชุดเดรสร่นเผยภายใน เพนตี้ลายลูกไม้สีหวาน ดึงดูดความต้องการคนมองด้วยการขยับแนบเอเดนจับสองข้อมือเล็กรวบไว้เหนือศรีษะ ปล่อยใบหน้าสวยส่ายดิ้นไปมาไม่สนใจ ยามเต้าเนื้ออวบล้นทะลักเกยล้นออกนอกผ้า ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กามคนมองตอบสนอง"มะม่ายนะ!
"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาเหยียบถิ่นกู!" เอเดนโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ต่างกัน เมื่อมาคลินจงใจหยามถิ่นแบบไม่ไว้หน้า พอพวกเขาเริ่มส่งเสียงดัง บอดี้การ์ดดูแลสถานที่รีบวิ่งมาดูแล ร่ายล้อมบดบังไม่ให้ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ฝ่ามือหนายังบีบรัดข้อมือเล็กแน่น จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแสดงออกผ่านใบหน้าสวย พยามแก้นิ้วยาวล็อคออก แต่เรี่ยวแรงบอบบางไม่อาจต้านไหว"พี่คลินคือว่า...." เพชรพลอยพยามส่งเสียงจะอธิบาย เธอโดนสายตาของพี่ชายเหยียดหยามใส่ เขาอาจจะเข้าใจกับภาพตอนนี้ ไม่ว่าสลัดข้อมือออกจากพันธนการอย่างไร คนเอาแต่ใจไม่ก็ยอม หากรู้ถึงหูบุพการีมีหวังโดนติเตียน"กูจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าของเก่าๆแบบนั้น กูไม่กินซ้ำไม่ต้องเสือกมาหวง!" เอเดนพูดขึ้นผ่านอารมณ์คลุกกลุ่น ยกนิ้วชี้อีกข้างนึงขึ้นขู่ไปทางรินเซ่ ไม่สนใจเลยว่าคนฟังจะเจ็บใจขนาดไหน ไม่ต่างจากการตราหน้าว่าเธอด้อยค่าสำหรับเขา"ไอเหี้...เดน มึงนี่สันดานเดิม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยให้เกียรติรินเลย ทีนี้เห็นหรือยังว่าไม่เหมาะกับรินสักนิดเดียว!" มาคลินพูดสลับมองแฟนสาว เธอปล่อยน้ำตาแอบแก้มสวยเรียกความน่าเห็นใจ จนเขากำมือแน่นอยากปะทะปากอีกฝ่าย ถ้อยคำเหยียดหยามแม้แต่ชายบุรุษยังโ
ผับ SK ร่างอรชรในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปเผยสัดส่วนอวบอิ่มเล็กน้อยตามเนื้องาน สองรองเท้าส้นสูงยืนตะหง่าน รวบรวมแรงหายใจฮึดสู้ก่อนเผชิญ ในเมื่อปัจจัยชีวิตบีบบังคับไม่มีทางเลือก เลยกลับมาสถานที่เดิมรับอาชีพสาวพีอาร์ดูแลแขก แต่สวมป้ายชื่อของไลลาประดับอก "วันนี้เรารับแขกชั้นวีไอพีนะ หน้าตาสวยๆแบบนี้ได้ทิปหนักชัวร์" เสียงของหญิงสาวค่อนข้างมีอายุแต่รูปลักษณ์ยังดูสวยงาม เธอรับหน้าที่จัดเตรียมสาวสวยไว้ต้อนรับลูกค้า พอเห็นเพชรพลอยมาวันนี้ยิ่งดีใจ ผู้คนมักชอบของสดใหม่เสมอมักเรียกค่าตัวได้ราคาดี "แต่หนูไม่รับงานข้างนอกนะคะ ไลลาได้บอกไหมคะ" เพชรพลอยกลั้นใจถามย้ำอีกครั้ง แม้รู้ว่าไม่ควรเรื่องมากเท่าไหร่นัก จะทำคนดูแลรำคาญแล้วไล่กลับบ้านได้ "จ้าไม่ต้องห่วงนะ เราก็ปฏิเสธแขกได้อย่ากังวลเลย...ดูเหมือนมีคนตามมาแล้วเราแล้ว ท่องไว้นะจ๊ะว่าทิปเท่านั้น" เธอรีบส่งสาวพีอาร์ตามที่ลูกค้าชื่อไว้ เพชรพลอยเคยทำงานประเภทนี้ซึ่งไม่ยากเลย ร่างอรชรออกจากห้องแต่งตัว มุ่งสับรองเท้าส้นไปยังโต๊ะตรงกลาง "คลินเราว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะ เดนไม่ได้ยุ่งอะไรกับรินเลย" แต่แล้วเสียงของหญิงสาวคนรู้จักกับดังขึ้นระยะใกล้ ซึ่งเรี
คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน
ตุ๊บ!!!"อ้าวเดน...มาที่นี่ด้วยหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดมาก่อนว่าจะเจออดีตคนรักเก่า ซึ่งเธอคือรินเซ่ที่ตอนนี้คบหาอยู่กับมาคลิน ใบหน้าสวยระดับนางแบบฉีกยิ้มกว้าง แสดงอาการดีใจยามพบกัน"อืม" ทว่าเอเดนกับถอยหลัง เบี่ยงตัวหนียามเธอยื่นมือจับทักทาย ความรู้สึกบึ้งลึกในใจแกร่งบีบรัด เธอคืออดีตแสนเจ็บปวดและเป็นชนวนจุดความแค้นระหว่างเพื่อนสนิท ลิ้นสากดุนกระพุ้งแก้มเก็บอารมณ์ เขาไม่เหลือสถานะใดให้นึกถึง"บังเอิญจังเลย รินแวะมาดื่มกับเพื่อนหน่ะ แล้วเดนมากับพวกฮาเกนอีกหรือเปล่า" เธอรู้ไปซะทุกอย่างว่าเขาชอบแบบไหนหรือทำอะไร สนิทกับใครไปที่ไหนจดจำรายละเอียดได้ดี"รีบไม่ว่าง" ร่างสูงหันหลังแน่วแน่ไม่มีแม้แต่เหลียว รีบก้าวไปตามทางห้องน้ำต่อ เขาไม่ใช่พวกจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ หลังจบกันแล้วมาเป็นเพื่อน คำพูดคำไหนที่เขาเคยลั่นไว้ เขาจำใส่ใจไม่มีทางลืม"..เดน" ทิ้งนางแบบสาวมุ่งมองตามหลัง สองมือบางกำกระเป๋าสะพายแน่น จิกเรียวเล็บจนลืมราคาแบรนด์ดัง ความรู้สึกในใจวาบหวิบจนลืมคนรักตอนนี้อีกด้านนึง_"พี่ฟรานไม่ต้องมารับพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรู้สึกเกรงใจทุกครั้ง เมื่อเพื่อนสนิทพี่ชายอาสารับส่งหลังเลิกง
ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห
บ้านทศพล จวบจนเข้าสู่ช่วงสายของวันใหม่ หลังเพชรพลอยออกจากผับสถานบันเทิงแสนอัปยศ รีบนั่งรถโดยสารสาธารณะมายังบ้านบิดา ซึ่งเขามีภรรยาสองคนโดยเมียหลวงเสียไปด้วยโรคร้าย แล้วแม่ของเธอเองมาทีหลัง ต่างไม่มีใครยอมรับแถมแสดงอาการเหยียดหยามใส่"หนูมาหาพ่อค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกกับแม่บ้านวัยกลางคน กิริยาเรียบร้อยเคารพราวผู้ใหญ่คนนึง แต่ทว่ามันกับไม่ได้ผล เพราะคนพวกนี้ต่างหยิบยื่นสถานะเมียน้อยให้แก่มารดาเธอ ถึงยังไงก็ทำอะไรไม่ได้หากไม่มีธุระสำคัญเธอคงไม่มา"คุณท่านอยู่ในห้องทำงาน" แม้แต่คนรับใช้ยังแสดงท่าทีไม่อยากคุยสนทนา เอียงสะบัดใบหน้าเชิดไล่เดินไปทางห้องทำงานเหมือนคราวอื่น"ค่ะ" เพชรพลอยตอบกับสั้นๆ ยอมยกเท้าก้าวเดินไปหาบิดาที่ห้องทำงาน เธอเคยมาครั้นตอนนายหญิงบ้านหลังนี้มีชีวิตอยู่ ซึ่งท่านเอ็นดูเธอไม่น้อย ทว่ายังไม่ทันไปถึงจุดหมาย สายตาดันสะดุดกับพี่ชายต่างมารดาควงคู่แฟนสาวหน้าสวย"สวัสดีค่ะพี่คลิน" สองมือบางยกพนมไหว้ ผุดรอยยิ้มหวานส่งให้ทั้งชายหญิงสองคนเบื้องหน้า เธอรู้สึกดีใจขนาดไหนที่มีพี่น้องแม้อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกัน"ฉันไม่มีน้อง หลบไปรกสายตา" มาคลินผู้เป็นพี่บอก เดินควงแขนแฟนสาว
ห้องลับ_ ท่ามกลางบรรยากาศห้องเงียบสนิท แสงไฟสลัวสีแดงสลับน้ำเงิน ภายในห้องส่วนตัวของผู้บริหารสถานที่ เมื่อเวลาเกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่ เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าจับขอบผ้าห่มคลุมตัวแน่น ยังคงหมดเรี่ยวแรงบนเตียงขนาดใหญ่ เพชรพลอยทอดสายตามองคนตัวสูงด้วยความแค้น ด่าสาปแช่งอยู่ตลอดในใจ ไม่มีเหลือกระทั่งน้ำตาสักหยด เธอจะมัวเสียใจให้คนสมเพชอยู่ทำไม"รีบไสหัวไปซะ" เอเดนพูดขึ้นอย่างไร้ความเห็นใจ แม้ว่าเขาจะกอบโกยเรี่ยวแรงหญิงบนเตียงไปจนหมด เกือบตลอดเวลาหลายชั่วโมง ร่างกำยำกำลังหยิบเสื้อสวมใส่ตามเดิม ไม่มีแม้แยสายตาเหลือบมองใคร แผ่นหลังกว้างเรียงรายด้วยกล้ามมัดเนื้อ ผสมรอยรอยสักมากมายสร้างความน่ายำเกรง บุหรี่ในมือปล่อยกลิ่นเหม็นอบอวล ชวนผู้ร่วมอาศัยแทบอาเจียน"ไอเลว!คุณมันสารเลว!" เธอสบถถ้อยคำจากความรู้สึก ยิ่งกว่าขยะแขยงสัตว์เดรัจฉาน เมื่อชุดเดรสถูกกระชากฉีกขาด เธอเลยคว้าเอาเสื้อตัวใหญ่ในตู้เพื่อมาสวมปกปิด เหลือบมองผ่านเงากระจกสะท้อน เรืองร่างเคยสะอาดสะอ้านเต็มไปด้วยร่องรอยเขี้ยวช้ำ เกือบทำน้ำตารินไหลบนใบหน้าสวย"แค่นี้ยังสู้พี่เธอไม่ได้เลย..แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มเดินมาตรงจุดร่างอรชรยืนอยู่ กดดั
"ปล่อยแน่ แต่รอบนี้เอาสด""คุณก็ได้ไปแล้วนี่ พอเถอะนะขอร้อง" คำพูดของชายหนุ่มยิ่งทำเธอกังวล การมีเซ็กซ์ครั้งแรกกับคนแปลกหน้าแถมยังไม่ป้องกันอะไรอีก ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกกลัวในใจ ได้แต่ตอกย้ำความผิดตัวเอง ไม่น่าเลยเชื่อเพื่อนสนิท ปล่อยหยดน้ำตาไหลพรากเต็มแก้มเนียนอีก ดวงตากลมสั่นระริกปานเจ็บปวด"ช่วยไม่ได้ เรื่องนี้เธอเริ่มก่อนเอง แล้วหุบปากซะไม่งั้นฉันเอาจนพังแน่" เขาก็ไม่เคยต้องฝืนใจใครทั้งนั้น มีแต่เพศสตรียินยอมเสนอให้ พอมาเจอกับเพชรพลอยบวกอารมณ์แค้นในใจ เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายดายโดยไม่ทิ้งของฝากให้พี่ชายเธอเห็น เขาจับสองขาเรียวอ้ากว้าง บดร่างกำยำเข้าแทรกระหว่างกลาง จับท่อนเอ็นอุ่นไร้เครื่องป้องกันชักสองสามที แล้วคลี่แหวกกลีบดอกไม้งามสีแดงช้ำ ยังมีคราบแห้งเกอะกัง ทำปากหยักกระตุกยิ้มร้าย"หยุดนะขอร้อง....กรี๊ดดดด"สวบ~"อ่าสส์...โครตเสียวเลย" สะโพกแกร่งสอบเข้าจนสุดความยาวในรอบเดียว ร่องคับแคบบีบรัดแท่งแข็งขึงสยิวเสียว สัมผัสอุณหภูมิอุ่นกับผนังนุ่ม กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนร้อนแรง เขาปฏิเสธความลุ่มหลงในพรมจันทร์สตรี ไม่ได้รู้ สึกอยากครอบครองแม้แต่น้อย แค่กระแทกเอาสนุกปลดเปลื้องความแค