ห้องลับ_
ท่ามกลางบรรยากาศห้องเงียบสนิท แสงไฟสลัวสีแดงสลับน้ำเงิน ภายในห้องส่วนตัวของผู้บริหารสถานที่ เมื่อเวลาเกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่ เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าจับขอบผ้าห่มคลุมตัวแน่น ยังคงหมดเรี่ยวแรงบนเตียงขนาดใหญ่ เพชรพลอยทอดสายตามองคนตัวสูงด้วยความแค้น ด่าสาปแช่งอยู่ตลอดในใจ ไม่มีเหลือกระทั่งน้ำตาสักหยด เธอจะมัวเสียใจให้คนสมเพชอยู่ทำไม
"รีบไสหัวไปซะ" เอเดนพูดขึ้นอย่างไร้ความเห็นใจ แม้ว่าเขาจะกอบโกยเรี่ยวแรงหญิงบนเตียงไปจนหมด เกือบตลอดเวลาหลายชั่วโมง ร่างกำยำกำลังหยิบเสื้อสวมใส่ตามเดิม ไม่มีแม้แยสายตาเหลือบมองใคร
แผ่นหลังกว้างเรียงรายด้วยกล้ามมัดเนื้อ ผสมรอยรอยสักมากมายสร้างความน่ายำเกรง บุหรี่ในมือปล่อยกลิ่นเหม็นอบอวล ชวนผู้ร่วมอาศัยแทบอาเจียน
"ไอเลว!คุณมันสารเลว!" เธอสบถถ้อยคำจากความรู้สึก ยิ่งกว่าขยะแขยงสัตว์เดรัจฉาน เมื่อชุดเดรสถูกกระชากฉีกขาด เธอเลยคว้าเอาเสื้อตัวใหญ่ในตู้เพื่อมาสวมปกปิด เหลือบมองผ่านเงากระจกสะท้อน เรืองร่างเคยสะอาดสะอ้านเต็มไปด้วยร่องรอยเขี้ยวช้ำ เกือบทำน้ำตารินไหลบนใบหน้าสวย
"แค่นี้ยังสู้พี่เธอไม่ได้เลย..แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มเดินมาตรงจุดร่างอรชรยืนอยู่ กดดันจนเธอชิดประตูตู้เสื้อผ้า จับบีบแก้มเนียนสองข้างด้วยมือเดียว ออกแรงนิดหน่อยก็เป็นรอยบุ๋มลง
"เกี่ยวอะไรกับพี่คลิน? เขาไม่ได้เลวเหมือนคุณเลยด้วยซ้ำ!" น่าแปลกใจอยู่เหมือนกันที่อีกฝ่ายรู้จักกระทั่งครอบครัวของเธอ แต่เรื่องอะไรจะให้เขามาด่าพี่ชายเชื้อสายเดียวกัน ดวงตากลมเขม่งจ้องกลับไร้ความกลัว ยิ่งเขาบีบแก้มเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งจิกใส่ข้อมือหนามากกว่า
"กล้าดีเนอะ...ทีตอนเอาไม่เห็นสู้" เขาใช้สายตาเหยียดหยามมองทั่วร่างกายหญิงสาว สลัดฝ่ามือหนาทิ้งจนใบหน้าสวยเอียงตามแรง ก่อนล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ข้างหลัง หยิบธนบัตรจำนวนโรยใส่หัวศรีษะเล็ก
"อะไร!ทำบ้าอะไรของคุณ!" เพชรพลอยรีบขยับหนี เหตุใดฝ่ายชายต้องแสดงการกระทำน่ารังเกียจ ราวกับใช้เงินฟาดหัวคนเตี้ยต่ำกว่าอย่างไรอย่างนั้น กำปั้นน้อยกำแน่นทั้งสองข้าง หากไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นชายชาตรีเธอจะต่อยกระแทกหน้าให้ช้ำในรู้กันไปเลย
"คิดว่าซื้อกินแล้วกัน ไหนๆก็มาเสนอเอง" ปากหยักเบะราวดูถูก ต่อให้ใช้ความบริสุทธิ์มาแลก เขาก็ไม่ได้รู้สึกอ่อนไหว แค่ร่วมเพศเอาสนุกและฝากรอยช้ำไปหาคนที่เขาแสนเกียจชัง
"Fuck you! เก็บเงินไว้ยัดปากตอนคุณตายเถอะ" ถึงฐานะทางบ้านไม่ได้ร่ำรวย แต่ศักดิ์ศรีของเธอไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์มาดูถูก นอกจากจะด่าทอกับเธอยังชูนิ้วกลางใส่อย่างไม่ไว้หน้า คิดซะว่าทำบุญแลกให้สัมภเวสีข้างทางแล้วกัน
"มันจะมากไปแล้ว เธอคิดว่าเธอเป็นใคร!" ร่างกำยำรีบจับท่อนแขนเรียวกระชากโยนใส่กลางเตียง เมื่อเธอกล้าลองดีทำเขาโมโหเดือดดาล
"แล้วคุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?" เพชรพลอยเลิกคิ้วมนสวยถาม พอเห็นสายตาคมจ้องจุดสงวนส่วนล่าง เพราะไม่มีสิ่งปกปิด ฝ่ามือบอบบางรีบตะครุบปิด หยิบเอาหมอนข้างกายปาใส่คนหน้าเจ้าเล่ห์
"เออนั่นดิ..." เอเดนกระตุกยิ้มร้าย โน้มตัวลงนิดหน่อยเอื้อมไปบีบแก้มเนียนอีกระลอก ยามใบหน้าทั้งสองอยู่ใกล้กัน เขาเอาบุหรี่มาสูบเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนพ่นควันใส่อีกฝ่ายเต็มๆจนสำลักกระอัก
"ชาติชั่วเอ้ยยย!!" จังหวะจะปาหมอนใส่ผู้ชายน่ารังเกียจ เขาก็ออกจากห้องไปแล้ว ทิ้งความขยะแขยงบนเรืองร่างให้ทรมานจิตใจ อยากร้องไห้แทบเป็นแทบตายยังไม่กล้า เกรงว่ามีใครเข้ามาเห็นแล้วส่งความสมเพชแทน
....................
บ้านทศพล จวบจนเข้าสู่ช่วงสายของวันใหม่ หลังเพชรพลอยออกจากผับสถานบันเทิงแสนอัปยศ รีบนั่งรถโดยสารสาธารณะมายังบ้านบิดา ซึ่งเขามีภรรยาสองคนโดยเมียหลวงเสียไปด้วยโรคร้าย แล้วแม่ของเธอเองมาทีหลัง ต่างไม่มีใครยอมรับแถมแสดงอาการเหยียดหยามใส่"หนูมาหาพ่อค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกกับแม่บ้านวัยกลางคน กิริยาเรียบร้อยเคารพราวผู้ใหญ่คนนึง แต่ทว่ามันกับไม่ได้ผล เพราะคนพวกนี้ต่างหยิบยื่นสถานะเมียน้อยให้แก่มารดาเธอ ถึงยังไงก็ทำอะไรไม่ได้หากไม่มีธุระสำคัญเธอคงไม่มา"คุณท่านอยู่ในห้องทำงาน" แม้แต่คนรับใช้ยังแสดงท่าทีไม่อยากคุยสนทนา เอียงสะบัดใบหน้าเชิดไล่เดินไปทางห้องทำงานเหมือนคราวอื่น"ค่ะ" เพชรพลอยตอบกับสั้นๆ ยอมยกเท้าก้าวเดินไปหาบิดาที่ห้องทำงาน เธอเคยมาครั้นตอนนายหญิงบ้านหลังนี้มีชีวิตอยู่ ซึ่งท่านเอ็นดูเธอไม่น้อย ทว่ายังไม่ทันไปถึงจุดหมาย สายตาดันสะดุดกับพี่ชายต่างมารดาควงคู่แฟนสาวหน้าสวย"สวัสดีค่ะพี่คลิน" สองมือบางยกพนมไหว้ ผุดรอยยิ้มหวานส่งให้ทั้งชายหญิงสองคนเบื้องหน้า เธอรู้สึกดีใจขนาดไหนที่มีพี่น้องแม้อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกัน"ฉันไม่มีน้อง หลบไปรกสายตา" มาคลินผู้เป็นพี่บอก เดินควงแขนแฟนสาว
ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห
ตุ๊บ!!!"อ้าวเดน...มาที่นี่ด้วยหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดมาก่อนว่าจะเจออดีตคนรักเก่า ซึ่งเธอคือรินเซ่ที่ตอนนี้คบหาอยู่กับมาคลิน ใบหน้าสวยระดับนางแบบฉีกยิ้มกว้าง แสดงอาการดีใจยามพบกัน"อืม" ทว่าเอเดนกับถอยหลัง เบี่ยงตัวหนียามเธอยื่นมือจับทักทาย ความรู้สึกบึ้งลึกในใจแกร่งบีบรัด เธอคืออดีตแสนเจ็บปวดและเป็นชนวนจุดความแค้นระหว่างเพื่อนสนิท ลิ้นสากดุนกระพุ้งแก้มเก็บอารมณ์ เขาไม่เหลือสถานะใดให้นึกถึง"บังเอิญจังเลย รินแวะมาดื่มกับเพื่อนหน่ะ แล้วเดนมากับพวกฮาเกนอีกหรือเปล่า" เธอรู้ไปซะทุกอย่างว่าเขาชอบแบบไหนหรือทำอะไร สนิทกับใครไปที่ไหนจดจำรายละเอียดได้ดี"รีบไม่ว่าง" ร่างสูงหันหลังแน่วแน่ไม่มีแม้แต่เหลียว รีบก้าวไปตามทางห้องน้ำต่อ เขาไม่ใช่พวกจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ หลังจบกันแล้วมาเป็นเพื่อน คำพูดคำไหนที่เขาเคยลั่นไว้ เขาจำใส่ใจไม่มีทางลืม"..เดน" ทิ้งนางแบบสาวมุ่งมองตามหลัง สองมือบางกำกระเป๋าสะพายแน่น จิกเรียวเล็บจนลืมราคาแบรนด์ดัง ความรู้สึกในใจวาบหวิบจนลืมคนรักตอนนี้อีกด้านนึง_"พี่ฟรานไม่ต้องมารับพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรู้สึกเกรงใจทุกครั้ง เมื่อเพื่อนสนิทพี่ชายอาสารับส่งหลังเลิกง
คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน
ผับ SK ร่างอรชรในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปเผยสัดส่วนอวบอิ่มเล็กน้อยตามเนื้องาน สองรองเท้าส้นสูงยืนตะหง่าน รวบรวมแรงหายใจฮึดสู้ก่อนเผชิญ ในเมื่อปัจจัยชีวิตบีบบังคับไม่มีทางเลือก เลยกลับมาสถานที่เดิมรับอาชีพสาวพีอาร์ดูแลแขก แต่สวมป้ายชื่อของไลลาประดับอก "วันนี้เรารับแขกชั้นวีไอพีนะ หน้าตาสวยๆแบบนี้ได้ทิปหนักชัวร์" เสียงของหญิงสาวค่อนข้างมีอายุแต่รูปลักษณ์ยังดูสวยงาม เธอรับหน้าที่จัดเตรียมสาวสวยไว้ต้อนรับลูกค้า พอเห็นเพชรพลอยมาวันนี้ยิ่งดีใจ ผู้คนมักชอบของสดใหม่เสมอมักเรียกค่าตัวได้ราคาดี "แต่หนูไม่รับงานข้างนอกนะคะ ไลลาได้บอกไหมคะ" เพชรพลอยกลั้นใจถามย้ำอีกครั้ง แม้รู้ว่าไม่ควรเรื่องมากเท่าไหร่นัก จะทำคนดูแลรำคาญแล้วไล่กลับบ้านได้ "จ้าไม่ต้องห่วงนะ เราก็ปฏิเสธแขกได้อย่ากังวลเลย...ดูเหมือนมีคนตามมาแล้วเราแล้ว ท่องไว้นะจ๊ะว่าทิปเท่านั้น" เธอรีบส่งสาวพีอาร์ตามที่ลูกค้าชื่อไว้ เพชรพลอยเคยทำงานประเภทนี้ซึ่งไม่ยากเลย ร่างอรชรออกจากห้องแต่งตัว มุ่งสับรองเท้าส้นไปยังโต๊ะตรงกลาง "คลินเราว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะ เดนไม่ได้ยุ่งอะไรกับรินเลย" แต่แล้วเสียงของหญิงสาวคนรู้จักกับดังขึ้นระยะใกล้ ซึ่งเรี
"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาเหยียบถิ่นกู!" เอเดนโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ต่างกัน เมื่อมาคลินจงใจหยามถิ่นแบบไม่ไว้หน้า พอพวกเขาเริ่มส่งเสียงดัง บอดี้การ์ดดูแลสถานที่รีบวิ่งมาดูแล ร่ายล้อมบดบังไม่ให้ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ฝ่ามือหนายังบีบรัดข้อมือเล็กแน่น จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแสดงออกผ่านใบหน้าสวย พยามแก้นิ้วยาวล็อคออก แต่เรี่ยวแรงบอบบางไม่อาจต้านไหว"พี่คลินคือว่า...." เพชรพลอยพยามส่งเสียงจะอธิบาย เธอโดนสายตาของพี่ชายเหยียดหยามใส่ เขาอาจจะเข้าใจกับภาพตอนนี้ ไม่ว่าสลัดข้อมือออกจากพันธนการอย่างไร คนเอาแต่ใจไม่ก็ยอม หากรู้ถึงหูบุพการีมีหวังโดนติเตียน"กูจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าของเก่าๆแบบนั้น กูไม่กินซ้ำไม่ต้องเสือกมาหวง!" เอเดนพูดขึ้นผ่านอารมณ์คลุกกลุ่น ยกนิ้วชี้อีกข้างนึงขึ้นขู่ไปทางรินเซ่ ไม่สนใจเลยว่าคนฟังจะเจ็บใจขนาดไหน ไม่ต่างจากการตราหน้าว่าเธอด้อยค่าสำหรับเขา"ไอเหี้...เดน มึงนี่สันดานเดิม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยให้เกียรติรินเลย ทีนี้เห็นหรือยังว่าไม่เหมาะกับรินสักนิดเดียว!" มาคลินพูดสลับมองแฟนสาว เธอปล่อยน้ำตาแอบแก้มสวยเรียกความน่าเห็นใจ จนเขากำมือแน่นอยากปะทะปากอีกฝ่าย ถ้อยคำเหยียดหยามแม้แต่ชายบุรุษยังโ
"ด่ามาเลย!ฉันจะกระแทกแรงๆกลับให้ดูแม่สาวน้อย!" แต่แล้วเขาก็พาเธอกลับมาห้องเดิม ห้องที่เธอเคยเสียความบริสุทธิ์ให้แก่เขา จับร่างอรชรโยนทุ้มบนเตียงกว้าง แรงกระทำส่งผลให้หญิงสาวตัวงอ บิดกุมหน้าท้องราบด้วยความจุกซ่าน"อะเลว.." พอตั้งสติได้แม้อาการยังไม่ทุเลาดี เพชรพลอยรีบลุกชันขยับหนีจนชิดพนังกำแพง เพราะคนเกรี้ยวกราดยืนต้านอยู่ปลายเตียง ไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่"อยากได้เท่าไหร่ล่ะ เอาให้มากกว่าค่าตัวคืนนี้เลยไหม" รอยยิ้มบนปากหยักเหยียดอย่างดูถูก ล้วงควักกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์ หยิบธนบัตรมาโปรยใส่ร่างอรชร จงใจแสดงออกว่าต่อจากนี้มันเหมือนกับการซื้อบริการ"ปะปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณมีเงินคุณก็ไปซื้อคนที่เขาขายสิ ทำอย่างนี้มันไม่ดีเลย""เหรอ แต่น่าเสียดายฉันอยากกระแทกเธอ!" เขากระตุกข้อเท้าเล็กเขยิบมาทางปลายเตียง รีบตะปบขึ้นแทรกตัวอยู่กลางระหว่างเนินสาว ชายกระโปรงชุดเดรสร่นเผยภายใน เพนตี้ลายลูกไม้สีหวาน ดึงดูดความต้องการคนมองด้วยการขยับแนบเอเดนจับสองข้อมือเล็กรวบไว้เหนือศรีษะ ปล่อยใบหน้าสวยส่ายดิ้นไปมาไม่สนใจ ยามเต้าเนื้ออวบล้นทะลักเกยล้นออกนอกผ้า ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กามคนมองตอบสนอง"มะม่ายนะ!
"ไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี้ย! ไอบ้าเอ้ย!หยุดได้แล้วนะ!" หญิงสาวแผดเสียงด่าอย่างเหลืออด เขาจับเธอนอนคว่ำหน้าแล้วบรรเลงบทสวาทด้านหลังมาหลายชั่วโมง สองขาเรียวสั่นระริกนอนแนบซุกหมอนปล่อยคนนิสัยไม่ดีสูบเรี่ยวแรง"ช่วยไม่ได้คนมันเงี่...น" ร่างกำยำล็อคสะโพกมนมาชิดใกล้ สอบกระแทกรุนแรงใส่จนบั้นท้ายสีขาวดีดเด้ง น่าหมั่นเขี้ยวจนเผลอฟาดหนึ่งที ริอาจดูดดึงหัวดอกเห็ดเสียวสุดลำเอ็น โครงหน้าสากกัดกรามขึ้นปูด ร่องสาวบริสุทธิ์ทำชายหนุ่มคลั่งไคล้รวมถึงกลิ่นกายสาวสะอาดสะอ้าน ปลุกระดมความต้องการลุกโหมโชน เร่งใส่จังหวะสอบถี่เข้าออกตรงร่องสวาท ลำเอ็นเส้นเลือดปูดปรานผลุบโผล่ ก่อนกระตุกปล่อยน้ำสีขาวขุ่นรอบสุดท้าย ไหลเยิ้มลงโคนขาหยดลงผ้าปู"อ่าสส์...แมร่งรูแม่มดชัดๆ" ความสีชมพูผสมแดงก่ำ ดึงชักชวนสายตาคมเหลียวจ้อง ยังเคลือบรัดแก่นชายโอบอุ้ม กลืนกินของเขาได้สุดความยาว"อื้อ..จะเจ็บนะไอบ้า!" ยามสะโพกแกร่งถอนตัวตนออกจากจุดเชื่อมต่อ มันร้อนเสียววูบวาบจนเธอเผลอกลั้นหายใจตาม ไม่น่าเลยเกิดมาอ่อนประสบการณ์ ให้คนมักมากตักตวงความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพชรพลอยดันตัวออกอย่างรังเกียจ มองดูธนบัตรมากมายข้างลำตัว สรุปจุดจบขอ
1 ปีต่อมา_"โว๊ะ!หลบดิไอคลิน กูจะเข้าไปดูเมียกู!" เสียงของเอเดนบอกด้วยความหงุดหงิด เขาอุตส่าห์รีบพาเมียรักมาคลอดลูกที่โรงพยาบาลชื่อดังของซิลค์ เลือกขั้นตอนทุกอย่างดีที่สุดไม่สนว่าจะราคามหาศาลแค่ไหน แต่คนที่ทำให้เขาต้องอารมณ์เสียคงจะเป็นมาคลิน เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องคลอดราวกับเป็นลูกตัวเอง ทั้งที่เขาคือพ่อแท้ๆยังต้องรอแพทย์ตรวจความพร้อมอยู่เลย"นั่นก็น้องกูไอห่า! หลานกูไม่น่าเกิดมาเจอพ่อปากหมาๆเลย" เขาส่ายไปหน้าแสดงออกว่าเอือมระอา ซึ่งรอบข้างมีบิดานั่งรอด้วย ท่านได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ประมาณว่าเห็นเหตุการณ์แบบนี้จนทำใจชินได้แล้ว"กูจะบอกลูกกูไม่ให้เรียกมึงว่าลุงเลยไอคลิน""ลองดูสิ กูพาพลอยกลับไปอยู่บ้านแมร่ง!" ทั้งสองคนต่างแสดงออกว่ากำลังเห่อตำแหน่งใหม่ของตัวเอง เพียงไม่กี่อึดใจก็จะมีทารกตัวน้อยลืมตาดูโลกใบใหม่ ทำให้ผู้เป็นลุงและพ่อต่างกระวนกระวาย และยังห่วงเพชรพลอยว่าจะคลอดแบบธรรมชาติได้ไหม"เชิญคุณพ่อเข้าข้างในได้เลยค่ะ" และแล้วมีเสียงของพยาบาลออกมาตาม เอเดนรีบพยักหน้าให้ทศพลวางใจไม่ต้องห่วง ไม่ลืมเอื้อมมือไปดันให้มาคลินออกห่างประตู เดี๋ยวลูกเขาเกิดมาแล้วจะสับสนว่าใครคือพ่อคือลุงห้
หลายเดือนต่อมา_ เมื่องานวิวาห์ของช่วงกลางวันสิ้นสุดลง ถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเข้าเรือนหอ ถูกจัดขึ้นด้วยคฤหาสน์หลังโตร่ายล้อมอนาเขตมากมาย เอเดนอุ้มประคองเจ้าสาวร่างบางวางลงบนเตียงกว้าง ถูกประดับด้วยกลีบกุหลาบสีชมพูสลับแดง กระตุ้นความเร่าร้อนและปลูกสัญชาตญาณให้เจ้าบ่าวลุกเหิม สำหรับค่ำคืนนี้ต้องไม่ธรรมดาทั้งเขาและเธอ"เราไม่อาบน้ำกันก่อนหรอคะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกกับสามีป้ายแดง เธอแกล้งหลอกให้เขาไม่ทำอะไรกับเรือนร่างนี้มาร่วมเดือน เพราะอ้างว่าอยากเก็บหุ่นสวยไว้ถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง รวมถึงทำวีดีโอพรีเซ็นต์งานแต่งงานด้วย"ลูกชายพี่มันจะระเบิดแล้วนะพลอย" เขาต้องทรมานขนาดไหน ที่เห็นเมียรักใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยขนาดนี้ แถมยังเว้าโชว์ร่องอกชิดที่เขาหวงแหนนักหนา ร่างสูงโน้มลงไปเอื้อมรูดซิปให้คนตัวเล็ก เพียงแค่นิดเดียวก็สามารถเปลื้องได้เห็นทั้งเรือนร่าง บรากับเพนตี้ตัวจิ๋วสีขาวบริสุทธิ์ยิ่งกระตุ้นความต้องการชายร้อนแรง"พอมันหายไปตั้งเดือนกว่าพลอยเริ่มจะไม่ชินแล้ว" มือบางแทบสั่นเทาตอนช่วยสามีปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ทรงผมถูกเซ็ทเรียบเป็นระเบียบ ดูหล่อเหลาและโดดเด่นที่สุดในงานค่ำคืนนี้จริงๆ การห่
หนึ่งเดือนต่อมา_ "พี่เดนจะเอาพลอยไปโยนทะเลคิดดีแล้วใช่ไหม!" เป็นเสียงของร่างบางข้างกายพูดขึ้น เมื่อรถสปอร์ตคันหรูแล่นถึงจุดหมาย จอดเทียบริมฟุตบาทด้านบนหาดทรายที่ข้างหน้าเต็มไปด้วยน้ำทะเลสีเขียวมรกต"คิดดีมากๆเลยช่วงนี้ขี้บ่นจะตาย" คำตอบของเอเดนทำเอาคนฟังใบหน้าบูดเบี้ยว ร่างบางในชุดเดรสสีชมพูอ่อนนั่งกอดอกจนเขาต้องเอื้อมมือมาบีบแก้มป่อง ใจแกร่งกระชุ่มกระชวยเต้นแรงทุกวัน ไม่มีวันไหนเลยที่มีเวลาเหงาหงอยเหมือนเมื่อก่อน"ถ้างอลขึ้นมาอีกนะ คืนนี้นอนนอกห้องซะเลย""ไม่เอาหรอก ไม่ได้กอดเมียใครมันจะไปหลับลง" คนตัวสูงรีบบิดกุญแจดับเครื่องยนต์ วิ่งลงจากรถไปเปิดประตูบริการเธอเหมือนทุกครั้ง เขาไม่เคยแคร์ภาพลักษณ์ตัวเองตั้งแต่ได้กับมาคบกัน เพราะคิดอยู่เสมอว่ามันคือโอกาสครั้งสุดท้ายแล้ว"แล้วพาพลอยมาที่นี่ทำไมคะ" เกิดความแปลกใจจึงเอ่ยถาม เพราะก่อนมาเขาบอกว่ามีเซอร์ไพรส์ให้เท่านั้น คนตัวสูงคว้าเอาข้อมือเล็กเดินนำลัดเลาะไปข้างหาด ไม่ไกลนักมีซุ้มที่ตกแต่งไปด้วยผ้าสีขาวบางๆ และต้องตกใจอย่างมากคือครอบครัวเธอและบุพการีทางฝั่งเอเดนอยู่พร้อมหน้า กำลังนั่งทานอาหารพูดคุยสนุกเชียว"มาแล้วหรอหนูพลอย มานั่งนี
@ ชั่วโมงต่อมา "พ่อดีใจนะเห็นเดนแวะมาที่นี่อีก เห็นพลอยมีความสุขดีพ่อก็ไม่อยากว่าอะไรหรอก" ทศพลพูดเอ่ยด้วยน้ำเสียงโทนอบอุ่น ท่านปลื้มปริ่มใจเวลาเห็นลูกชายและลูกสาวสามารถเข้ากันได้ดี เลยชวนคนวัยหนุ่มสาวมานั่งทานบาร์บีคิวข้างบ้านรับลมเย็นๆ ครั้งนึงช่วงในอดีตตอนนั้นที่เอเดนกลับมาคลินสนิทกัน ยังเคยพาแวะมาเล่นเตะบอลมีท่านเป็นกรรมการให้อยู่เลย "ครับ ต่อไปนี้คงได้แวะมาบ่อยๆนะครับ" เอเดนตอบอย่างนอบน้อม เขาอาสายืนปิ้งบาร์บีคิวและอาหารซีฟู้ดให้สาวๆทาน ปล่อยพวกเพชรพลอยกับรินเซ่นั่งคุยเรื่องจิปาถะไปเรื่อยเปื่อย "กูไม่ต้อนรับ ไม่ว่าง" มาคลินรีบโต้ตอบ เขายืนช่วยปิ้งกุ้งแม่น้ำอีกฝั่งนึง ถ้าไม่ติดว่าแฟนสาวสั่งคงไม่อยู่ใกล้อีกฝ่ายแน่ "กูขออนุญาตมึงเหรอ" คนตัวสูงพูดกลับในเมื่อพ่อตาเป็นใจให้เขาคบหาลูกสาวซะขนาดนี้ มือหนายังจับที่คีบชี้หน้าคู่กรณีท้าทาย "เร็วๆสิคะพี่คลิน สงสารพี่รินหิวแย่เลย" เพชรพลอยส่งเสียงบอก ยามอาหารปิ้งย่างในจานหมดแล้ว "ปล่อยปลาหมึกนะไอคลิน พลอยอยากกินอยู่!" แต่แล้วเสียงของเอเดนก็โวยวายดัง เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งอย่างหวงตัวปลาหมึกย่างขนาดใหญ่ที่มีเพียงตัวเดียว อุตส่าห์จับผลิกตะแค
วันต่อมา_@ ADEN SPOTS CLUB"คนที่นายเรียกมา รออยู่ในห้องแล้วนะครับ" ลูกน้องมือขวาเข้ารายงานทันที ตอนรถยนต์คันหรูของเจ้านายจอดตรงด้านหน้าทางเข้า ซึ่งในเวลานี้มีลูกค้าจำนวนนึงมาใช้บริการ เลยไม่ได้วุ่นวายมากนัก"อืม" น้ำเสียงเข้มตอบกลับ ถือว่ารับทราบเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ได้กังวลใจอย่างใดเลย มือหนาโยนกุญแจรถยนต์คันหรูให้บอดี้การ์ดขับนำไปจอดที่จุดเก็บ แล้วมุ่งเดินไปยังห้องประจำตำแหน่งแก็ก! เมื่อร่างสูงเข้าประตูมาพบกับคนที่ให้เบนตามหาตัว นั่นคือศรยามารดาเพชรพลอยนั่นเอง หญิงวัยกลางคนยังดูทรุดโทรมไม่ได้ต่างจากนักพนันทั่วไป"คุณให้ลูกน้องไปตามฉันมีอะไร จะให้เงินฉันงั้นเหรอ""ครับ สักสองปึก" เอเดนเดินมาทิ้งกายตรงเก้าอี้เจ้าของบริษัท เขายินดีถ้าต้องเสียเงินจำนวนนี้แลกกับความสุขเพชรพลอย ไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกผิดกับการดูแลมารดา"เอาสิ เอามาเลย อยากได้อิพลอยก็เอาไปเลย" พอได้ยินถึงมูลค่าเงิน แววตาของคนติดการพนันรีบลุกโหม แสดงออกอย่างกระตืนรือร้นว่าต้องการมัน จนลืมไปว่าคำพูดนั้นหมายถึงลูกสาวแท้ๆ"ว่าแล้วเชียวต้องเป็นแบบนี้ ไอเบน!" น้ำเสียงเข้มตะโกนเรียกลูกน้องทันที ร่างสูงเอนพิงพนักเก้าอี้ท่าทางใจ
แอร๊ดดด~~ เมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกด้วยฝีมือบอดี้การ์ด ยามครอบครัวของเอเดนรวมถึงน้องสาวฝาแฝดพาหลานตัวน้อยมาเซอร์ไพรส์ เพราะรู้ข่าวจากคนสนิทของลูกชายจึงอยากจะพบปะทำความรู้จักใครคนนึง "ว๊ายย!ตายแล้วตาเดน!!!" ผู้เป็นแม่โวยวายเสียงดังลั่น ยามเข้ามาพบสภาพลูกชายกำลังนอนกกหญิงสาวบนโซฟาเนื้อตัวค่อนข้างล่อนจ้อน สวมใส่เสื้อผ้ากันน้อยชิ้น อยู่ตรงกลางห้องโถ่งใหญ่แทนที่ลูกชายตัวดีควรหลับนอนในห้องส่วนตัว ส่วนนาเบลรีบยกมือปิดตาไลเกอร์เพราะไม่อยากให้เห็นภาพลักษณ์ของผู้เป็นลุง คราวแรกตั้งใจว่ามาเซอร์ไพรส์และอยากเห็นกิริยาเวลาพี่ชายมีหญิงสาวข้างกาย"หื้ม...แม่!"/"เอ่อ..." เอเดนและเพชรพลอยต่างตกใจตื่นตามกัน รีบสะดุ้งตัวลุกนั่งเธอพยามดึงผ้าห่มผืนบางปิดคลุมเรือนร่าง เนื่องจากยังใส่ชุดนอนเพียงชิ้นเดียว ใบหน้าสวยมุดหลบใส่ใต้ท่อนแขนใหญ่ เธอกับรู้สึกอับอายมากกว่าที่ทำตัวดั่งผู้หญิงไร้ค่า สมยอมให้ผู้ชายก่อนคบหาผ่านทางผู้ใหญ่"แกทำอะไรเนี้ยตาเดน ไปเอาลูกใครเค้ามา!" โนวาโวยวายลั่น ไม่คิดว่าลูกชายจะชิงสุกก่อนห่ามถึงเพียงนี้ แต่ก็ถูกสามีดึงแขนห้ามไว้ เพราะพวกท่านเองที่เข้ามาไม่บอกก่อนล่วงหน้า"รีบไปจัดการตั
@ คอนโดเอเดน "เจ็บขนาดนี้ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลคะ ช้ำในตายได้เลยนะ" เพชรพลอยส่งเสียงบ่นระอา ให้คนเจ็บที่ดื้อด้านไม่ยอมไปหาหมอตรวจร่างกาย เขานั่งตรงโซฟาหลังอาบน้ำกันเสร็จแล้ว สวมเพียงกางเกงขายาวตัวเดียวปล่อยท่อนบนให้ทายาแก้ฟกช้ำเอานาฬิกาเกือบเข้าสู่ช่วงตีห้าทั้งสองคนต่างสลับหาวนอนเป็นระยะ สาเหตุที่เธอไม่กลับไปพร้อมมาคลิน เพราะกลัวบิดาเห็นเรือนร่างสภาพมอมแมมพาลจะตกใจเอาได้ เลยอ้างว่าให้เอเดนไปส่งคอนโดตัวเองง่ายกว่า"ฉันอึดกว่านั้นเธอน่าจะรู้ตอนอยู่บนเตียงดี" คนพูดเผยความหื่นกระหายผ่านสายตา บนใบหน้าสวยยังมีน้ำตาไหลเต็มแก้มเนียน กระตุ้นให้เขานึกถึงช่วงเหตุการณ์ตอนนั้น เลยจับฝ่ามือบางหยุดการดูร่างกำยำก่อน รู้ดีว่าเธอเองคงโดนกระทำมาเช่นกัน รอยแดงต่างๆตามแขนน่าจะบอกได้ดี"ทะลึ่งแบบนี้ไม่ต่ายง่ายๆหรอกเนอะ" ผิวขาวละเอียดเห่อร้อนตรงแก้มเนียนสองข้าง เขาเล่นทำกับว่าเธออายไม่เป็นบ้างหรือไง"พลอย...." น้ำเสียงเข้มพูดเอ่ยตัดบทอารมณ์ราวคนละคน ระหว่างมองเข้าไปดวงตาคู่สวยระยใกล้ เขารู้ใจตัวเองดีแล้วว่าคิดกับเธอยังไง ไม่น่าปล่อยให้มีเหตุการณ์ในห้องแบบนั้นด้วยซ้ำ เพชรพลอยจะไม่ได้โดนอุ้มไปแน่ๆ"รีบพูดมาเถอะ
ผลั๊วะ! ตุ๊บ! "พี่คลินช่วยเขาด้วย...ฮือ..ไม่นะ" เสียงของหญิงสาวกำลังร้องสะอึก ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าทนมองคนตัวสูงเจ็บปวดไม่ไหว ในเมื่อคาลาสมีอาวุธอยู่ในมือแถมยังพกมีดสั้นควงเล่นไปมา แล้วอีกฝ่ายจะต่อสู้ได้ยังไง"มึงรีบช่วยน้องมึงสิว่ะไอโง่เอ้ย!" เอเดนหันมาบอกมาคลินเพียงเสี้ยววินาที เขายอมเจ็บตัวได้ให้อีกฝ่ายตายใจ เพื่อที่เพชรพลอยจะได้โดนช่วยเหลือ เขาวางแผนให้ลูกน้องจัดการ แต่ก็ไม่เข้าใจถึงได้ชักช้านัก"ไอเชี้ยเดน!" คนบอกเกิดความรู้สึกลำบากใจ ถ้าสักทางนึงอีกฝั่งนึงก็ไม่รอดแน่ จะหันซ้ายหันขวาก็ดูอันตราย เขารีบก้มหยิบท่อนเหล็กมาแต่ไลลาดันจับตาดูทุกวินาที"มึงยอมตายเพื่อผู้หญิงจริงๆหรอว่ะ ทำไมกูไม่จับตัวมาให้เร็วกว่านี้ เอาแมร่งมาทำเมียไงดีไหม" คาลาสพูดอย่างผู้ชนะ ไม่คิดเลยว่าเวลานี้จะเอาชนะศัตรูที่มีความแค้นมายาวนานด้วยผู้หญิงคนเดียว เขายกท่อนเหล็กขึ้นสูงตอนอีกฝ่ายกำลังทรุดลงนั่งกับพื้น แต่แสร้งแข็งแกร่งยันทรงตัวอยู่"มึงยังเมายาไม่เลิกหรอว่ะ ถึงกูตายมึงก็ยุ่งกับเมียกูไม่ได้!" ใจแกร่งมันเต้นระรัว ยามเห็นสัญญาณบางอย่างของลูกน้องอยู่ตรงริมหน้าต่างชั้นบน แม้เขากำลังจะรับแรงฟาดของท่อนเหล็กอีก
@ โกดังร้าง เอี๊ยด!!!!!เสียงรถยนต์คันหรูสองคันวิ่งมาด้วยความเร็วสูง แข่งกับเวลาเร่งรีบเพียงไม่ถึงชั่วโมง เบรกจอดกระทันหันเมื่ออยู่หน้าสถานที่ในตอนนี้ตีสาม หลังคู่อริตัวฉกาจส่งโลเคชั่นให้"ไอคลิน!"/"ไอเดน!" ชายหนุ่มสองคนรีบรถลง พวกเขาบังเอิญเจอกันในเวลาฉุกเฉิน เพราะเรื่องของหญิงสาวคนสำคัญแต่ต่างที่สถานะเท่านั้น"กูจะไปช่วยพลอยเอง มึงดักอยู่ข้างนอกอย่าวุ่นวาย!" เอเดนพูดสั่ง แค่เขาสู้กับอีกฝ่ายก็พอแล้ว แม้มันสั่งห้ามไม่ให้พาลูกน้องมาเขาไม่มีทางกลัวหรืออ่อนข้อให้เด็ดขาด มือหนาข้างถือกระเป๋าสีดำพร้อมเงินสดเก้าหลักอัดแน่น มันดูไร้ค่าไปเลยถ้าเทียบกับคนถูกจับตัว "นั่นน้องกู มึงคนนอกอย่าเสือก!" มาคลินตอบกลับแบบไม่คิดชีวิต เขาถือกระเป๋าเงินสดจำนวนนึงอยู่ในนั้นเช่นกัน เอามาเป็นค่าไถตัวน้องสาวแม้รู้ว่าอีกฝ่ายต้องคิดไม่ซื่อ"มึงสิไอเวร ทีนี้มาเรียกน้องสาว กูดูแลน้องมึงมาก่อนมึงซะอีก" มันน่าโมโหมากกว่าเดิม เขาดูแลสารพัดเรื่องของคนตัวเล็กมาตั้งนาน อีกฝ่ายกับมาแย้งพึ่งสำนึกลำดับญาติพอเอเดนได้พูดต่อว่าเสร็จ เขารีบเดินดุ่มเข้าด้านในทันที มีชายชุดดำเพียงไม่กี่คนยืนคุมสถานที่ ดูผิดสังเกตุไม่น่าไว้ใจ