"ด่ามาเลย!ฉันจะกระแทกแรงๆกลับให้ดูแม่สาวน้อย!" แต่แล้วเขาก็พาเธอกลับมาห้องเดิม ห้องที่เธอเคยเสียความบริสุทธิ์ให้แก่เขา จับร่างอรชรโยนทุ้มบนเตียงกว้าง แรงกระทำส่งผลให้หญิงสาวตัวงอ บิดกุมหน้าท้องราบด้วยความจุกซ่าน
"อะเลว.." พอตั้งสติได้แม้อาการยังไม่ทุเลาดี เพชรพลอยรีบลุกชันขยับหนีจนชิดพนังกำแพง เพราะคนเกรี้ยวกราดยืนต้านอยู่ปลายเตียง ไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่
"อยากได้เท่าไหร่ล่ะ เอาให้มากกว่าค่าตัวคืนนี้เลยไหม" รอยยิ้มบนปากหยักเหยียดอย่างดูถูก ล้วงควักกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์ หยิบธนบัตรมาโปรยใส่ร่างอรชร จงใจแสดงออกว่าต่อจากนี้มันเหมือนกับการซื้อบริการ
"ปะปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณมีเงินคุณก็ไปซื้อคนที่เขาขายสิ ทำอย่างนี้มันไม่ดีเลย"
"เหรอ แต่น่าเสียดายฉันอยากกระแทกเธอ!" เขากระตุกข้อเท้าเล็กเขยิบมาทางปลายเตียง รีบตะปบขึ้นแทรกตัวอยู่กลางระหว่างเนินสาว ชายกระโปรงชุดเดรสร่นเผยภายใน เพนตี้ลายลูกไม้สีหวาน ดึงดูดความต้องการคนมองด้วยการขยับแนบ
เอเดนจับสองข้อมือเล็กรวบไว้เหนือศรีษะ ปล่อยใบหน้าสวยส่ายดิ้นไปมาไม่สนใจ ยามเต้าเนื้ออวบล้นทะลักเกยล้นออกนอกผ้า ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กามคนมองตอบสนอง
"มะม่ายนะ!อื้อ...ยะอย่ากัด.." เมื่อฝ่ายชายก้มลงกัดขอบเสื้อเกาะอก เน้นตวัดจนมันร่นลงปล่อยเต้าเนื้อทั้งสองโผล่ออกมา ดึงแผ่นปิดจุกซิลิโคนโยนทิ้ง เผยติ่งประทุมถันเม็ดงาม ลากลิ้นสากโลมเลียหื่นกระหาย ผิวเนื้อสีขาวนุ่มนิ่มส่งรสหวาน ให้คนจิตใจโหดร้ายดูดเม้ม จนเกิดความรู้สึกสยิวกิวแก่ร่างอรชร
"อื้ม...เสียวแล้วทำไมไม่คราง" แค่คนใต้ร่างบิดเร้าเขาก็พอมองออกทันที แต่นิสัยช่างพยศทำให้ยิ่งอยากกำราบ ด้วยการกระตุกเพนตี้ตัวบางขาดสะบั้น ส่งนิ้วชี้ยาวลูบไล้ ล้วงลงร่องชุ่มฉ่ำที่กำลังผลิตน้ำดั่งอารมณ์มวยกาย
"ออกไปนะไอบ้า!สักวันฉันจะฆ่าคุณให้..อื้อ!" ปลายนิ้วชี้ยาวใหญ่กระแทกใส่ร่องงาม จังหวะรุนแรงทำใบหน้าสวยบิดเบี้ยว ปากเรียวขบเม้มกลั้นเก็บเสียง หันหนีซุกหมอนหนุนข้างๆ
"จะรอแล้วกันเนอะ..อื้ม" เขาไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว แค่คำขู่จะเอาตัวรอดจากราชสีห์ ฝ่ามือหนาข้างนึงจับบีบคางมนหันจ้อง ก้มลงประกบปากจูบเร่าร้อนบรรเลง ตวัดลิ้นสากมูมมาม เปอะเปลื้อนคราบน้ำลายล้นทะลัก จนอีกฝ่ายเกือบลืมหายใจ หลับตาพริ้มเหมือนคนอ่อนหัดไร้ประสบการณ์
ม ฝ่ามือบางหยุดการปัดป่าย จนพันธนาการยอมปล่อยมาเปลื้องเสื้อเชิ้ตดำ เขายังคงหลอกล่อด้วยรสจูบเร่าร้อน รีบจัดการอาภรณ์บนตัวรวดเร็ว ในที่สุดทั้งสองร่างเปลือยเปล่า แนบชิดลำตัวแน่นพล่านสยิว อุณหภูมิเย็นจากเครื่องปรับอากาศไม่ช่วยอะไร เมื่อไฟสวาทกำลังสุมความปรารถนา
สวบ~
"อื้ออออ..คุณ..จะเจ็บ..." ทันทีที่โดนลำชายสอดใส่ คนใต้ล่างผวายกแขนเรียวกอดแผ่นหลังกว้างแน่น เผลอลงเล็บจิกไม่อาจเก็บอาการ ร่องคับแคบยังไม่ทันหายดีบาดแผลเริ่มปริแยก
"อื้อ..อะอ่อยย...ก่อน..คะคุณ" แม้ปากเรียวยังถูกครอบครองมัวเมาด้วยรสจูบของคนมากประสบการณ์ ถูกจับยกขาเรียวอ้ากว้าง ปล่อยให้แก่นกายเข้าสุดลำโคนเกือบลึกถึงโพรงมดลูก
"อ่าส..." ชายหนุ่มปล่อยเสียงครางพอใจผ่านลำคอหนา ร่องบริสุทธิ์ที่เขาเป็นผู้เปิดสะอาดพริ้ม รัดลำเอ็นโอบอุ้มเสียวซ่าน เผลอลุ่มหลงร่างกายสาวผิวนุ่มละเอียด ขยับไล่เลียลงลำคอระหง ขบเม้มสร้างรอยจ้ำจนเต็มพื้นที่ สอบสะโพกแกร่งกระแทกกระทั้น ยิ่งบรรเลงบทสวาทยิ่งจมดิ่งลึก
เขาได้แต่บอกตัวเองว่าแค่ตอบสนองความต้องการ ในเมื่อเขาใคร่อยากเธอก็สนอง ปล่อยให้เป็นความลุ่มหลงเพียงชั่วคราว ไม่ได้เกิดจากความรู้สึกบึ้งลึกแม้แต่น้อย
"พะพอก่อน..มะไม่ไหว...อื้อ..ยะแรง..อ๊ะ" สองเต้าอวบกระเพื่อมเสียดสีแผงอกกว้าง ถูกรอยสักหัวสิงโตน่ายำเกรง แต่ช่างน่าเสียดายที่บทสวาทไม่ได้เกิดจากความรู้สึกรักแม้แต่น้อย ก่อตัวเพียงคำสาปช่างและรังเกียจ
เธอร่ายภาวนาขอให้คืนนี้จบโดยเร็ว แสบซ่านไปทั่วกลีบดอกไม้งาม เขาป่าเถื่อนเกินร่างอรชรจะรองรับ เกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ใบหน้าหล่อเหลาละออกจากยอดอกตูม เหลือบมองคนใต้ล่างเต็มไปด้วยน้ำตาอาบแก้ม
"รัดเอ็...ขนาดนี้ ไม่เสียวบ้างเหรอไง" ร่างกำยำจับโคนขาเรียวเบี่ยงไปข้างเดียวกัน ยิ่งสอบกระแทกใส่โจมตีหนักหน่วง ก้มลงประกบจูบส่งลิ้นสากเกี่ยวพันตวัดในโพรงปาก เลื่อนมือหนาบีบขย้ำเต้าเนื้อล้นทะลักหง่ามนิ้ว นวดเฟ้นคลึงตามอารมณ์กาม
"ฉันเกลียดคุณ!" พอตอนถอนจูบออกเผลอมองหน้ากัน ดวงตากลมหยาดเยิ้มสบประกายกับนัยน์ตาคม คำพูดช่างต่างจากส่วนล่างสิ้นดี คล้ายคนสับสนมวลกายแบบแปลกใหม่ เขายิ่งสอบระรัวชักเข้าออกจนเพชรพลอยดิ้นพล่าน แต่ยังขบกัดปากกลั้นเก็บเสียงน่าอาย
"น่าเอาตายแหละมั้ง!" เขาสบถบอก จับกดไหล่มนนอนแน่นิ่ง เด้งสะโพกแกร่งสอบกระแทกให้แรงกว่าเดิม สวนน้ำเมือกใสละลอกใหญ่ไหลออกมา น่าแปลกใจยิ่งเอาเท่าไหร่ความต้องการยิ่งไม่สิ้นสุด กลิ่นกายสาวละมุนชวนลุ่มหลง ก้มลงคลุกเคล้าใต้กกหูบาง ก่อนเร่งระรัวจังหวะถี่กระแทก จนกระตุกเกร็งปล่อยน้ำสีขาวขุ่นหมดทุกหยาดหยด
"คะคุณณณ!"/"อ่าสสส์" ทว่าหญิงสาวกับกรีดร้องไม่พอใจหนัก ในเมื่อไร้การป้องกันแล้วเหตุใดฝ่ายชายยังปล่อยน้ำเชื้อเข้าร่างกายเธออีก กำปั้นน้อยทุบใส่ตรงรอยสักหัวสิงโต ยิ่งกว่าผู้ชนะระบายอารมณ์
"จะเอาอีกรอบใช่ไหมว่ะ!" ใบหน้าหล่อเหลาก้มมองฝ่ามือบาง เขาตั้งใจเผยแพร่ความน่าเกรงขามทั้งๆที่มีแต่คนนับถือ เพชรพลอยอายุน้อยกว่าตั้งหลายปี ไม่มีท่าทีเคารพแถมพยศหนัก
เมื่อจุดเชื่อมต่อยังประสานเป็นหนึ่งเดียว ส่วนล่างชายแกล้งขยับเนิบนาบให้หวาดเสียวเล่น จนรู้สึกว่าโพรงคับแคบตอบสนองเป็นระยะ กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์เปิดเผยให้คนมองวิตก
"อื้อ...คุณเผลอเมื่อไหร่ ฉันฆ่าคุณตายแน่!!"
..........................................................
ผับ SK"คะคุณช่วยด้วย~" เสียงหวานเอ่ยบอก กิริยาร้อนรนปานกระวนกระวาย ยามโดนฤทธิ์ยากำลังแผดเผาเรือนร่าง เพชรพลอยพยามประคองตัวเข้าหาเจ้าของสถานที่ เผื่อมีตัวยาแก้ต่างเพราะมันไม่น่าจะเกิดขึ้นเพียงครั้งแรก ท่ามกลางผู้คนครึกครื้นแต่ไม่มีใครสนใจมองตรงนี้ เธอเก็บกลั้นอาการไม่ไหว เมื่อรู้ว่ากลุ่มเพื่อนหลอกใส่สารบางอย่างในเครื่องดื่ม เกือบจะล้มซวนเซ รีบถือวิสาสะจับบ่ากว้างยึดไว้ หากไม่ร้องขอกว่าจะเดินไปโรงพยาบาลคงขาดใจก่อน "ช่วย?" เอเดนชำเรืองมองเรือนร่างหญิงสาวคนบอก ใบหน้าสวยไร้ที่ติ ผสมสัดส่วนโค้งเว้า ผ่านชุดเดรสสีดำรัดรูปซึ่งไม่ได้แปลกใจหากใครจะเข้าหา เพราะมันคือเรื่องคุ้นชินบรรดานางแบบมากมายต่างประเคนตัวเพื่อหวังกอบโกยเงินทองแลกมา หัวคิ้วหนาขมวดปมยุ่งทว่าเรื่องแบบนี้เขาช่ำชองแทบไม่ปฏิเสธ แต่ช่วงเวลางานมีบางอย่างต้องสะสาง เอียงหน้าหาลูกน้องขอความเห็น เพื่อประกอบการตัดสินใจ"เธอคือน้องสาวของมาคลิน" เบนรีบส่งเสียงกระซิบบอก เขาเคยสืบประวัติคู่อริเจ้านายพอคร่าวๆ เนื่องจากข้อมูลของเพชรพลอย แทบไม่มีปรากฏใดที่อ้างว่าเกี่ยวข้องกับมาคลินเลย"น้องสาว?..อยากให้ฉันช่วยยังไง" เอเดนหันกลับม
สวบ~"กรี๊ดดดด" / "อ่าส์สสส" สองเสียงต่างร้องคนละอารมณ์ ใบหน้าสวยอาบน้ำตาเต็มแก้มนอง ยามฤทธิ์โดนปลดปล่อย สร้างความเจ็บปวดและมนทิลมาแทรกแทน รับรู้ถึงเยื่อบางๆขาดสะบั้น กระตุกมวลท้องน้อยปล่อยน้ำคาวบางอย่าง ฝ่ายชายใส่แรงกระแทกไร้การถนอม ฉีกกระชากชุดเดรสโยนทิ้งลงพื้นเหมือนไร้ค่า"สมควร" เอเดนรีบก้มลงมองจุดเชื่อม ตอนกลิ่นคาวลอยฟุ้งบ่งบอกบางอย่าง แถมเมื่อกี้ความรู้สึกส่วนหัวแก่นกายได้สัมผัส เยื่อบางที่เขาเคยเจอ ก่อนผงะกับคราบเลือดสดทะลักเปลื้อนกล้ามท้อง ต้องรีบปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตโยนทิ้งตามด้วยกางเกง เขาไม่อาจหยุดยั้งอารมณ์กระสัน ยามร่างกายบริสุทธิ์จุดไฟสวาท เมื่อเธอเป็นฝ่ายร้องขอเริ่มก่อนเอง สถานที่แบบนี้น่ารู้ดีว่าไม่ควรไว้ใจใคร เขาอุตส่าห์ช่วยเหลืออย่างน้อยควรตอบสนองให้สมบทบาทตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!"ปะปล่อย...จะเจ็บ...อื้อ..ปล่อย..ไอเลว!..อื้อ" เหมือนคำพูดของหญิงสาวไร้ความหมาย ฝ่ายชายยังคงใส่แรงกระแทกแล้วกระแทกอีกไม่ยั้ง มันเจ็บแสบไปทั่วกลีบดอกไม้งาม เบื้องหน้าถูไถผนังกำแพง กลิ่นคาวลอยคละคลุ้งชวนอาเจียน ปัดมือจิกใส่ท่อนแขนแกร่งระบายความทรมาน"ไม่เถียง..แต่เลวยังไงได้เป็นผัวเธอคนแรกเลยนะ" ร่
"ปล่อยแน่ แต่รอบนี้เอาสด""คุณก็ได้ไปแล้วนี่ พอเถอะนะขอร้อง" คำพูดของชายหนุ่มยิ่งทำเธอกังวล การมีเซ็กซ์ครั้งแรกกับคนแปลกหน้าแถมยังไม่ป้องกันอะไรอีก ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกกลัวในใจ ได้แต่ตอกย้ำความผิดตัวเอง ไม่น่าเลยเชื่อเพื่อนสนิท ปล่อยหยดน้ำตาไหลพรากเต็มแก้มเนียนอีก ดวงตากลมสั่นระริกปานเจ็บปวด"ช่วยไม่ได้ เรื่องนี้เธอเริ่มก่อนเอง แล้วหุบปากซะไม่งั้นฉันเอาจนพังแน่" เขาก็ไม่เคยต้องฝืนใจใครทั้งนั้น มีแต่เพศสตรียินยอมเสนอให้ พอมาเจอกับเพชรพลอยบวกอารมณ์แค้นในใจ เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายดายโดยไม่ทิ้งของฝากให้พี่ชายเธอเห็น เขาจับสองขาเรียวอ้ากว้าง บดร่างกำยำเข้าแทรกระหว่างกลาง จับท่อนเอ็นอุ่นไร้เครื่องป้องกันชักสองสามที แล้วคลี่แหวกกลีบดอกไม้งามสีแดงช้ำ ยังมีคราบแห้งเกอะกัง ทำปากหยักกระตุกยิ้มร้าย"หยุดนะขอร้อง....กรี๊ดดดด"สวบ~"อ่าสส์...โครตเสียวเลย" สะโพกแกร่งสอบเข้าจนสุดความยาวในรอบเดียว ร่องคับแคบบีบรัดแท่งแข็งขึงสยิวเสียว สัมผัสอุณหภูมิอุ่นกับผนังนุ่ม กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนร้อนแรง เขาปฏิเสธความลุ่มหลงในพรมจันทร์สตรี ไม่ได้รู้ สึกอยากครอบครองแม้แต่น้อย แค่กระแทกเอาสนุกปลดเปลื้องความแค
ห้องลับ_ ท่ามกลางบรรยากาศห้องเงียบสนิท แสงไฟสลัวสีแดงสลับน้ำเงิน ภายในห้องส่วนตัวของผู้บริหารสถานที่ เมื่อเวลาเกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่ เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าจับขอบผ้าห่มคลุมตัวแน่น ยังคงหมดเรี่ยวแรงบนเตียงขนาดใหญ่ เพชรพลอยทอดสายตามองคนตัวสูงด้วยความแค้น ด่าสาปแช่งอยู่ตลอดในใจ ไม่มีเหลือกระทั่งน้ำตาสักหยด เธอจะมัวเสียใจให้คนสมเพชอยู่ทำไม"รีบไสหัวไปซะ" เอเดนพูดขึ้นอย่างไร้ความเห็นใจ แม้ว่าเขาจะกอบโกยเรี่ยวแรงหญิงบนเตียงไปจนหมด เกือบตลอดเวลาหลายชั่วโมง ร่างกำยำกำลังหยิบเสื้อสวมใส่ตามเดิม ไม่มีแม้แยสายตาเหลือบมองใคร แผ่นหลังกว้างเรียงรายด้วยกล้ามมัดเนื้อ ผสมรอยรอยสักมากมายสร้างความน่ายำเกรง บุหรี่ในมือปล่อยกลิ่นเหม็นอบอวล ชวนผู้ร่วมอาศัยแทบอาเจียน"ไอเลว!คุณมันสารเลว!" เธอสบถถ้อยคำจากความรู้สึก ยิ่งกว่าขยะแขยงสัตว์เดรัจฉาน เมื่อชุดเดรสถูกกระชากฉีกขาด เธอเลยคว้าเอาเสื้อตัวใหญ่ในตู้เพื่อมาสวมปกปิด เหลือบมองผ่านเงากระจกสะท้อน เรืองร่างเคยสะอาดสะอ้านเต็มไปด้วยร่องรอยเขี้ยวช้ำ เกือบทำน้ำตารินไหลบนใบหน้าสวย"แค่นี้ยังสู้พี่เธอไม่ได้เลย..แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มเดินมาตรงจุดร่างอรชรยืนอยู่ กดดั
บ้านทศพล จวบจนเข้าสู่ช่วงสายของวันใหม่ หลังเพชรพลอยออกจากผับสถานบันเทิงแสนอัปยศ รีบนั่งรถโดยสารสาธารณะมายังบ้านบิดา ซึ่งเขามีภรรยาสองคนโดยเมียหลวงเสียไปด้วยโรคร้าย แล้วแม่ของเธอเองมาทีหลัง ต่างไม่มีใครยอมรับแถมแสดงอาการเหยียดหยามใส่"หนูมาหาพ่อค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกกับแม่บ้านวัยกลางคน กิริยาเรียบร้อยเคารพราวผู้ใหญ่คนนึง แต่ทว่ามันกับไม่ได้ผล เพราะคนพวกนี้ต่างหยิบยื่นสถานะเมียน้อยให้แก่มารดาเธอ ถึงยังไงก็ทำอะไรไม่ได้หากไม่มีธุระสำคัญเธอคงไม่มา"คุณท่านอยู่ในห้องทำงาน" แม้แต่คนรับใช้ยังแสดงท่าทีไม่อยากคุยสนทนา เอียงสะบัดใบหน้าเชิดไล่เดินไปทางห้องทำงานเหมือนคราวอื่น"ค่ะ" เพชรพลอยตอบกับสั้นๆ ยอมยกเท้าก้าวเดินไปหาบิดาที่ห้องทำงาน เธอเคยมาครั้นตอนนายหญิงบ้านหลังนี้มีชีวิตอยู่ ซึ่งท่านเอ็นดูเธอไม่น้อย ทว่ายังไม่ทันไปถึงจุดหมาย สายตาดันสะดุดกับพี่ชายต่างมารดาควงคู่แฟนสาวหน้าสวย"สวัสดีค่ะพี่คลิน" สองมือบางยกพนมไหว้ ผุดรอยยิ้มหวานส่งให้ทั้งชายหญิงสองคนเบื้องหน้า เธอรู้สึกดีใจขนาดไหนที่มีพี่น้องแม้อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกัน"ฉันไม่มีน้อง หลบไปรกสายตา" มาคลินผู้เป็นพี่บอก เดินควงแขนแฟนสาว
ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห
ตุ๊บ!!!"อ้าวเดน...มาที่นี่ด้วยหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดมาก่อนว่าจะเจออดีตคนรักเก่า ซึ่งเธอคือรินเซ่ที่ตอนนี้คบหาอยู่กับมาคลิน ใบหน้าสวยระดับนางแบบฉีกยิ้มกว้าง แสดงอาการดีใจยามพบกัน"อืม" ทว่าเอเดนกับถอยหลัง เบี่ยงตัวหนียามเธอยื่นมือจับทักทาย ความรู้สึกบึ้งลึกในใจแกร่งบีบรัด เธอคืออดีตแสนเจ็บปวดและเป็นชนวนจุดความแค้นระหว่างเพื่อนสนิท ลิ้นสากดุนกระพุ้งแก้มเก็บอารมณ์ เขาไม่เหลือสถานะใดให้นึกถึง"บังเอิญจังเลย รินแวะมาดื่มกับเพื่อนหน่ะ แล้วเดนมากับพวกฮาเกนอีกหรือเปล่า" เธอรู้ไปซะทุกอย่างว่าเขาชอบแบบไหนหรือทำอะไร สนิทกับใครไปที่ไหนจดจำรายละเอียดได้ดี"รีบไม่ว่าง" ร่างสูงหันหลังแน่วแน่ไม่มีแม้แต่เหลียว รีบก้าวไปตามทางห้องน้ำต่อ เขาไม่ใช่พวกจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ หลังจบกันแล้วมาเป็นเพื่อน คำพูดคำไหนที่เขาเคยลั่นไว้ เขาจำใส่ใจไม่มีทางลืม"..เดน" ทิ้งนางแบบสาวมุ่งมองตามหลัง สองมือบางกำกระเป๋าสะพายแน่น จิกเรียวเล็บจนลืมราคาแบรนด์ดัง ความรู้สึกในใจวาบหวิบจนลืมคนรักตอนนี้อีกด้านนึง_"พี่ฟรานไม่ต้องมารับพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรู้สึกเกรงใจทุกครั้ง เมื่อเพื่อนสนิทพี่ชายอาสารับส่งหลังเลิกง
คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน
"ด่ามาเลย!ฉันจะกระแทกแรงๆกลับให้ดูแม่สาวน้อย!" แต่แล้วเขาก็พาเธอกลับมาห้องเดิม ห้องที่เธอเคยเสียความบริสุทธิ์ให้แก่เขา จับร่างอรชรโยนทุ้มบนเตียงกว้าง แรงกระทำส่งผลให้หญิงสาวตัวงอ บิดกุมหน้าท้องราบด้วยความจุกซ่าน"อะเลว.." พอตั้งสติได้แม้อาการยังไม่ทุเลาดี เพชรพลอยรีบลุกชันขยับหนีจนชิดพนังกำแพง เพราะคนเกรี้ยวกราดยืนต้านอยู่ปลายเตียง ไม่สนใจว่าเธอจะยินยอมหรือไม่"อยากได้เท่าไหร่ล่ะ เอาให้มากกว่าค่าตัวคืนนี้เลยไหม" รอยยิ้มบนปากหยักเหยียดอย่างดูถูก ล้วงควักกระเป๋าสตางค์ในกางเกงยีนส์ หยิบธนบัตรมาโปรยใส่ร่างอรชร จงใจแสดงออกว่าต่อจากนี้มันเหมือนกับการซื้อบริการ"ปะปล่อยฉันไปเถอะนะ คุณมีเงินคุณก็ไปซื้อคนที่เขาขายสิ ทำอย่างนี้มันไม่ดีเลย""เหรอ แต่น่าเสียดายฉันอยากกระแทกเธอ!" เขากระตุกข้อเท้าเล็กเขยิบมาทางปลายเตียง รีบตะปบขึ้นแทรกตัวอยู่กลางระหว่างเนินสาว ชายกระโปรงชุดเดรสร่นเผยภายใน เพนตี้ลายลูกไม้สีหวาน ดึงดูดความต้องการคนมองด้วยการขยับแนบเอเดนจับสองข้อมือเล็กรวบไว้เหนือศรีษะ ปล่อยใบหน้าสวยส่ายดิ้นไปมาไม่สนใจ ยามเต้าเนื้ออวบล้นทะลักเกยล้นออกนอกผ้า ยิ่งกระตุ้นอารมณ์กามคนมองตอบสนอง"มะม่ายนะ!
"แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาเหยียบถิ่นกู!" เอเดนโมโหเลือดขึ้นหน้าไม่ต่างกัน เมื่อมาคลินจงใจหยามถิ่นแบบไม่ไว้หน้า พอพวกเขาเริ่มส่งเสียงดัง บอดี้การ์ดดูแลสถานที่รีบวิ่งมาดูแล ร่ายล้อมบดบังไม่ให้ลูกค้าโต๊ะอื่นเห็น ฝ่ามือหนายังบีบรัดข้อมือเล็กแน่น จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแสดงออกผ่านใบหน้าสวย พยามแก้นิ้วยาวล็อคออก แต่เรี่ยวแรงบอบบางไม่อาจต้านไหว"พี่คลินคือว่า...." เพชรพลอยพยามส่งเสียงจะอธิบาย เธอโดนสายตาของพี่ชายเหยียดหยามใส่ เขาอาจจะเข้าใจกับภาพตอนนี้ ไม่ว่าสลัดข้อมือออกจากพันธนการอย่างไร คนเอาแต่ใจไม่ก็ยอม หากรู้ถึงหูบุพการีมีหวังโดนติเตียน"กูจะบอกให้เอาบุญนะ ว่าของเก่าๆแบบนั้น กูไม่กินซ้ำไม่ต้องเสือกมาหวง!" เอเดนพูดขึ้นผ่านอารมณ์คลุกกลุ่น ยกนิ้วชี้อีกข้างนึงขึ้นขู่ไปทางรินเซ่ ไม่สนใจเลยว่าคนฟังจะเจ็บใจขนาดไหน ไม่ต่างจากการตราหน้าว่าเธอด้อยค่าสำหรับเขา"ไอเหี้...เดน มึงนี่สันดานเดิม ไม่ว่ายังไงก็ไม่เคยให้เกียรติรินเลย ทีนี้เห็นหรือยังว่าไม่เหมาะกับรินสักนิดเดียว!" มาคลินพูดสลับมองแฟนสาว เธอปล่อยน้ำตาแอบแก้มสวยเรียกความน่าเห็นใจ จนเขากำมือแน่นอยากปะทะปากอีกฝ่าย ถ้อยคำเหยียดหยามแม้แต่ชายบุรุษยังโ
ผับ SK ร่างอรชรในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปเผยสัดส่วนอวบอิ่มเล็กน้อยตามเนื้องาน สองรองเท้าส้นสูงยืนตะหง่าน รวบรวมแรงหายใจฮึดสู้ก่อนเผชิญ ในเมื่อปัจจัยชีวิตบีบบังคับไม่มีทางเลือก เลยกลับมาสถานที่เดิมรับอาชีพสาวพีอาร์ดูแลแขก แต่สวมป้ายชื่อของไลลาประดับอก "วันนี้เรารับแขกชั้นวีไอพีนะ หน้าตาสวยๆแบบนี้ได้ทิปหนักชัวร์" เสียงของหญิงสาวค่อนข้างมีอายุแต่รูปลักษณ์ยังดูสวยงาม เธอรับหน้าที่จัดเตรียมสาวสวยไว้ต้อนรับลูกค้า พอเห็นเพชรพลอยมาวันนี้ยิ่งดีใจ ผู้คนมักชอบของสดใหม่เสมอมักเรียกค่าตัวได้ราคาดี "แต่หนูไม่รับงานข้างนอกนะคะ ไลลาได้บอกไหมคะ" เพชรพลอยกลั้นใจถามย้ำอีกครั้ง แม้รู้ว่าไม่ควรเรื่องมากเท่าไหร่นัก จะทำคนดูแลรำคาญแล้วไล่กลับบ้านได้ "จ้าไม่ต้องห่วงนะ เราก็ปฏิเสธแขกได้อย่ากังวลเลย...ดูเหมือนมีคนตามมาแล้วเราแล้ว ท่องไว้นะจ๊ะว่าทิปเท่านั้น" เธอรีบส่งสาวพีอาร์ตามที่ลูกค้าชื่อไว้ เพชรพลอยเคยทำงานประเภทนี้ซึ่งไม่ยากเลย ร่างอรชรออกจากห้องแต่งตัว มุ่งสับรองเท้าส้นไปยังโต๊ะตรงกลาง "คลินเราว่าอย่าทำแบบนี้เลยนะ เดนไม่ได้ยุ่งอะไรกับรินเลย" แต่แล้วเสียงของหญิงสาวคนรู้จักกับดังขึ้นระยะใกล้ ซึ่งเรี
คอนโดเพชรพลอย ยามรถยนต์ของฟรานแล่นจอด ชายหนุ่มมาดสุภาพบุรุษรีบลงมาเปิดประตูบริการ ซึ่งสถานที่ไม่หรูหราเท่าไหร่นัก แต่การเดินทางสัญจรค่อนข้างสะดวกอยู่ใกล้มหาวิทยาลัย มียามรักษาความปลอดดูแล"ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้พี่ฟราน แค่นี้พลอยก็เกรงใจจะแย่แล้ว" ถ้าพูดถึงการเอาใจใส่ของเขาค่อนข้างดีเลย หากไม่ติดว่าเธอมีปัญหารอบด้านคงตกลงเป็นแฟนเขาไปนานแล้ว แต่อีกใจนึงก็กลัวว่าชายหนุ่มเสียเวลาเปล่า"อีหนู!แม่เราไปติดหนี้อีกแล้วนะ เอามาจ่ายลุงคืนเดี๋ยวนี้เลย" เป็นเสียงชายชุดดำวัยกลางคน ใส่หมวกอำพรางใบหน้าเล็กน้อย ท่าทางลึกลับน่ากลัวรีบพุ่งมาบอกกับร่างอรชร เหมือนกับว่าทวงหนี้ประจำ ฟรานรีบดึงลำแขนเรียวไว้ข้างหลัง เผื่อเกิดเหตุการณ์ร้ายจะได้ป้องกันทัน"คะคือ..พรุ่งนี้ได้ไหมคะ พลอยยังไม่ได้เตรียมเงินเลย" หญิงสาวตกใจจนน้ำเสียงสั่น แค่วันก่อนพึ่งเอาเงินค่าเทอมจากบิดาส่งดอกใช้แทนเอง แล้ววันนี้เธอจะหาจากไหนได้ทัน"จะได้ยังไงล่ะ ทีตอนไปกู้ที่บ่อนยังไม่เห็นมีปัญหาเลย ไม่งั้นก็ต้องเอาของมาจำไว้ก่อนอีหนู!" เขาเป็นลูกน้องรับจ้างทวงหนี้อีกทีนึง นิยมใช้ความรุนแรงด้วยซ้ำไป"เท่าไหร่ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ก่อนแล้วค่อยหามาคืน
ตุ๊บ!!!"อ้าวเดน...มาที่นี่ด้วยหรอคะ?" เสียงหวานเอ่ยอย่างตกใจไม่คิดมาก่อนว่าจะเจออดีตคนรักเก่า ซึ่งเธอคือรินเซ่ที่ตอนนี้คบหาอยู่กับมาคลิน ใบหน้าสวยระดับนางแบบฉีกยิ้มกว้าง แสดงอาการดีใจยามพบกัน"อืม" ทว่าเอเดนกับถอยหลัง เบี่ยงตัวหนียามเธอยื่นมือจับทักทาย ความรู้สึกบึ้งลึกในใจแกร่งบีบรัด เธอคืออดีตแสนเจ็บปวดและเป็นชนวนจุดความแค้นระหว่างเพื่อนสนิท ลิ้นสากดุนกระพุ้งแก้มเก็บอารมณ์ เขาไม่เหลือสถานะใดให้นึกถึง"บังเอิญจังเลย รินแวะมาดื่มกับเพื่อนหน่ะ แล้วเดนมากับพวกฮาเกนอีกหรือเปล่า" เธอรู้ไปซะทุกอย่างว่าเขาชอบแบบไหนหรือทำอะไร สนิทกับใครไปที่ไหนจดจำรายละเอียดได้ดี"รีบไม่ว่าง" ร่างสูงหันหลังแน่วแน่ไม่มีแม้แต่เหลียว รีบก้าวไปตามทางห้องน้ำต่อ เขาไม่ใช่พวกจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ หลังจบกันแล้วมาเป็นเพื่อน คำพูดคำไหนที่เขาเคยลั่นไว้ เขาจำใส่ใจไม่มีทางลืม"..เดน" ทิ้งนางแบบสาวมุ่งมองตามหลัง สองมือบางกำกระเป๋าสะพายแน่น จิกเรียวเล็บจนลืมราคาแบรนด์ดัง ความรู้สึกในใจวาบหวิบจนลืมคนรักตอนนี้อีกด้านนึง_"พี่ฟรานไม่ต้องมารับพลอยก็ได้ค่ะ" หญิงสาวรู้สึกเกรงใจทุกครั้ง เมื่อเพื่อนสนิทพี่ชายอาสารับส่งหลังเลิกง
ADEN SPOTS CLUB ณ สนามกอล์ฟชื่อดังบนเนื้อที่มหาศาลอยู่ใจกลางเมือง และร่ายล้อมด้วยสนามกีฬาหลากหลายชนิดตามความชื่นชอบที่เจ้าของต้องการ"ว่าไง" เอเดนพูดเสียงเรียบตอนลูกน้องมือขวาเข้ารายงาน ขณะยืนจับไม้กอล์ฟราคาแพงเตรียมไดร์ฟสู่เป้าหมาย ร่างสูงโปร่งบวกกับใบหน้าหล่อเหลาแบบชายชาวตะวันตก ยิ่งทำให้เขาดูไร้ที่ติสมบูรณ์แบบทุกประการ"บริษัทของคุณมาคลินดึงสินค้าไปหมดแล้วครับ" ด้วยอายุไล่ๆกับเจ้านาย เบนจึงรู้ใจเขาไปซะทุกอย่าง"ว่าไงหน่ะ ไอเหี้...นี่เล่นไม่จบสักทีว่ะ!" มือหนาแทบจับไม้กอล์ฟฟาดเก้าอี้ที่นั่งอย่างหัวเสีย คู่แค้นในอดีตไม่ยอมเลิกลา พอเผลอเมื่อไหร่หาเรื่องแทงทางธุรกิจอยู่ตลอด เขารีบเปลี่ยนท่าทางยามลูกค้าสตรีเหลียวมอง ลุคแบดบอยร้ายๆพราวเสน่ห์"ส่วนบริษัททางคู่ค้าเรา ไม่มีทางผลิตให้ทันแน่นอนครับ" นอกจากจะทำเรื่องสนามกอล์ฟแล้ว ยังมีธุรกิจสินค้าตีแบรนด์เอาใจนักกีฬาอีก แต่ดูเหมือนว่าต้องขาดตลาดไปชั่วคราว นั่นเท่ากับว่ารายได้มหาศาลหายไปด้วย"แมร่งเอ้ย! กูต้องเอามึงคืนไอเหี้...คลิน" ร่างสูงส่งไม้กอล์ฟให้เบนนำไปเก็บ เขาไม่มีอารมณ์จะเล่นต่อ ตอนแรกตั้งใจจะเปลี่ยนบรรยากาศให้ผ่อนคลาย ดันเจอเรื่องห
บ้านทศพล จวบจนเข้าสู่ช่วงสายของวันใหม่ หลังเพชรพลอยออกจากผับสถานบันเทิงแสนอัปยศ รีบนั่งรถโดยสารสาธารณะมายังบ้านบิดา ซึ่งเขามีภรรยาสองคนโดยเมียหลวงเสียไปด้วยโรคร้าย แล้วแม่ของเธอเองมาทีหลัง ต่างไม่มีใครยอมรับแถมแสดงอาการเหยียดหยามใส่"หนูมาหาพ่อค่ะ" เสียงหวานเอ่ยบอกกับแม่บ้านวัยกลางคน กิริยาเรียบร้อยเคารพราวผู้ใหญ่คนนึง แต่ทว่ามันกับไม่ได้ผล เพราะคนพวกนี้ต่างหยิบยื่นสถานะเมียน้อยให้แก่มารดาเธอ ถึงยังไงก็ทำอะไรไม่ได้หากไม่มีธุระสำคัญเธอคงไม่มา"คุณท่านอยู่ในห้องทำงาน" แม้แต่คนรับใช้ยังแสดงท่าทีไม่อยากคุยสนทนา เอียงสะบัดใบหน้าเชิดไล่เดินไปทางห้องทำงานเหมือนคราวอื่น"ค่ะ" เพชรพลอยตอบกับสั้นๆ ยอมยกเท้าก้าวเดินไปหาบิดาที่ห้องทำงาน เธอเคยมาครั้นตอนนายหญิงบ้านหลังนี้มีชีวิตอยู่ ซึ่งท่านเอ็นดูเธอไม่น้อย ทว่ายังไม่ทันไปถึงจุดหมาย สายตาดันสะดุดกับพี่ชายต่างมารดาควงคู่แฟนสาวหน้าสวย"สวัสดีค่ะพี่คลิน" สองมือบางยกพนมไหว้ ผุดรอยยิ้มหวานส่งให้ทั้งชายหญิงสองคนเบื้องหน้า เธอรู้สึกดีใจขนาดไหนที่มีพี่น้องแม้อีกฝ่ายไม่เคยรู้สึกแบบเดียวกัน"ฉันไม่มีน้อง หลบไปรกสายตา" มาคลินผู้เป็นพี่บอก เดินควงแขนแฟนสาว
ห้องลับ_ ท่ามกลางบรรยากาศห้องเงียบสนิท แสงไฟสลัวสีแดงสลับน้ำเงิน ภายในห้องส่วนตัวของผู้บริหารสถานที่ เมื่อเวลาเกือบเข้าสู่เช้าวันใหม่ เรือนร่างอรชรเปลือยเปล่าจับขอบผ้าห่มคลุมตัวแน่น ยังคงหมดเรี่ยวแรงบนเตียงขนาดใหญ่ เพชรพลอยทอดสายตามองคนตัวสูงด้วยความแค้น ด่าสาปแช่งอยู่ตลอดในใจ ไม่มีเหลือกระทั่งน้ำตาสักหยด เธอจะมัวเสียใจให้คนสมเพชอยู่ทำไม"รีบไสหัวไปซะ" เอเดนพูดขึ้นอย่างไร้ความเห็นใจ แม้ว่าเขาจะกอบโกยเรี่ยวแรงหญิงบนเตียงไปจนหมด เกือบตลอดเวลาหลายชั่วโมง ร่างกำยำกำลังหยิบเสื้อสวมใส่ตามเดิม ไม่มีแม้แยสายตาเหลือบมองใคร แผ่นหลังกว้างเรียงรายด้วยกล้ามมัดเนื้อ ผสมรอยรอยสักมากมายสร้างความน่ายำเกรง บุหรี่ในมือปล่อยกลิ่นเหม็นอบอวล ชวนผู้ร่วมอาศัยแทบอาเจียน"ไอเลว!คุณมันสารเลว!" เธอสบถถ้อยคำจากความรู้สึก ยิ่งกว่าขยะแขยงสัตว์เดรัจฉาน เมื่อชุดเดรสถูกกระชากฉีกขาด เธอเลยคว้าเอาเสื้อตัวใหญ่ในตู้เพื่อมาสวมปกปิด เหลือบมองผ่านเงากระจกสะท้อน เรืองร่างเคยสะอาดสะอ้านเต็มไปด้วยร่องรอยเขี้ยวช้ำ เกือบทำน้ำตารินไหลบนใบหน้าสวย"แค่นี้ยังสู้พี่เธอไม่ได้เลย..แม่สาวน้อย" ชายหนุ่มเดินมาตรงจุดร่างอรชรยืนอยู่ กดดั
"ปล่อยแน่ แต่รอบนี้เอาสด""คุณก็ได้ไปแล้วนี่ พอเถอะนะขอร้อง" คำพูดของชายหนุ่มยิ่งทำเธอกังวล การมีเซ็กซ์ครั้งแรกกับคนแปลกหน้าแถมยังไม่ป้องกันอะไรอีก ยิ่งกระตุ้นความรู้สึกกลัวในใจ ได้แต่ตอกย้ำความผิดตัวเอง ไม่น่าเลยเชื่อเพื่อนสนิท ปล่อยหยดน้ำตาไหลพรากเต็มแก้มเนียนอีก ดวงตากลมสั่นระริกปานเจ็บปวด"ช่วยไม่ได้ เรื่องนี้เธอเริ่มก่อนเอง แล้วหุบปากซะไม่งั้นฉันเอาจนพังแน่" เขาก็ไม่เคยต้องฝืนใจใครทั้งนั้น มีแต่เพศสตรียินยอมเสนอให้ พอมาเจอกับเพชรพลอยบวกอารมณ์แค้นในใจ เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายดายโดยไม่ทิ้งของฝากให้พี่ชายเธอเห็น เขาจับสองขาเรียวอ้ากว้าง บดร่างกำยำเข้าแทรกระหว่างกลาง จับท่อนเอ็นอุ่นไร้เครื่องป้องกันชักสองสามที แล้วคลี่แหวกกลีบดอกไม้งามสีแดงช้ำ ยังมีคราบแห้งเกอะกัง ทำปากหยักกระตุกยิ้มร้าย"หยุดนะขอร้อง....กรี๊ดดดด"สวบ~"อ่าสส์...โครตเสียวเลย" สะโพกแกร่งสอบเข้าจนสุดความยาวในรอบเดียว ร่องคับแคบบีบรัดแท่งแข็งขึงสยิวเสียว สัมผัสอุณหภูมิอุ่นกับผนังนุ่ม กระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนร้อนแรง เขาปฏิเสธความลุ่มหลงในพรมจันทร์สตรี ไม่ได้รู้ สึกอยากครอบครองแม้แต่น้อย แค่กระแทกเอาสนุกปลดเปลื้องความแค