All Chapters of รักปมแค้นของมาเฟีย Lion King : Chapter 11 - Chapter 20

"ไปตายอดตายอยากมาจากไหนเนี้ย! ไอบ้าเอ้ย!หยุดได้แล้วนะ!" หญิงสาวแผดเสียงด่าอย่างเหลืออด เขาจับเธอนอนคว่ำหน้าแล้วบรรเลงบทสวาทด้านหลังมาหลายชั่วโมง สองขาเรียวสั่นระริกนอนแนบซุกหมอนปล่อยคนนิสัยไม่ดีสูบเรี่ยวแรง"ช่วยไม่ได้คนมันเงี่...น" ร่างกำยำล็อคสะโพกมนมาชิดใกล้ สอบกระแทกรุนแรงใส่จนบั้นท้ายสีขาวดีดเด้ง น่าหมั่นเขี้ยวจนเผลอฟาดหนึ่งที ริอาจดูดดึงหัวดอกเห็ดเสียวสุดลำเอ็น โครงหน้าสากกัดกรามขึ้นปูด ร่องสาวบริสุทธิ์ทำชายหนุ่มคลั่งไคล้รวมถึงกลิ่นกายสาวสะอาดสะอ้าน ปลุกระดมความต้องการลุกโหมโชน เร่งใส่จังหวะสอบถี่เข้าออกตรงร่องสวาท ลำเอ็นเส้นเลือดปูดปรานผลุบโผล่ ก่อนกระตุกปล่อยน้ำสีขาวขุ่นรอบสุดท้าย ไหลเยิ้มลงโคนขาหยดลงผ้าปู"อ่าสส์...แมร่งรูแม่มดชัดๆ" ความสีชมพูผสมแดงก่ำ ดึงชักชวนสายตาคมเหลียวจ้อง ยังเคลือบรัดแก่นชายโอบอุ้ม กลืนกินของเขาได้สุดความยาว"อื้อ..จะเจ็บนะไอบ้า!" ยามสะโพกแกร่งถอนตัวตนออกจากจุดเชื่อมต่อ มันร้อนเสียววูบวาบจนเธอเผลอกลั้นหายใจตาม ไม่น่าเลยเกิดมาอ่อนประสบการณ์ ให้คนมักมากตักตวงความสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพชรพลอยดันตัวออกอย่างรังเกียจ มองดูธนบัตรมากมายข้างลำตัว สรุปจุดจบขอ

ชั่วโมงถัดมา_ "หลังจากที่ผมเล่าประวัติคร่าวๆของบริษัทให้ทุกท่านได้ฟังกันแล้วนะครับ จากนี้ขอให้ร่วมกันดื่มฉลองอย่างสนุกนะครับ ใช่ไหมน้องพลอย" เป็นเสียงพิธีกรชายพูดประกาศใส่ทางไมค์ลอย ด้านบนเวทีมีแสงไฟสาดส่องสว่าง ฉายภาพเครื่องบินลำใหม่ยากประเมิณราคา ซึ่งแขกในงานต่างจับจ้องคนทั้งคู่รอฟังอย่างตั้งใจ"ใช่แล้วค่ะพี่กร และทางผู้บริหารระดับสูงรวมถึงผู้จัดงาน ต้องกราบขออภัยอย่างสูงหากผิดพลาดประการใดในค่ำคืนนี้นะคะ" เพชรพลอยท่าทีคล่องแคล่วพนมมือไหว้ยิ้มอ่อมหวาน ในขณะที่ชายหนุ่มพิธีกรคู่เอียงหน้ามอง สื่อแววตาเป็นประกายหยาดเยิ้ม"ออแกไนเซอร์บริษัทอะไรอ่ะเฮียไม้ โครตดีเลย" ฮาเกนที่อยู่กับกลุ่มมาเฟียเอ่ยขึ้น สวมชุดสูทครบเซ็ทให้เกียรติเจ้าของงานทุกคน เขาสังเกตเห็นว่าในการจัดงานครั้งนี้ดูยิ่งใหญ่สมระดับการบินอันดับหนึ่งต้น แถมสาวสวยบนเวทีสามารถพูดได้ไร้ที่ติ หากท่าเรือของเขาอยากจัดงานบ้างจะได้จ้างถูก"งานหรือคน?" ต้นไม้เอ่ยถามราวไม่ได้สนใจ หลังยืนดูความเรียบร้อยอยู่ด้านล่างมาสักระยะ จนมาดื่มแก้กระหายกับคนสนิท ใบหน้านิ่งไร้ความรู้สึกแม้ว่าเป็นงานของบริษัทเขาเอง"ไม่งั้นๆหรอว่ะ ที่ของไอคินจ้างมายังดี

ตุ๊บ!!!"โอ๊ย!!มันเจ็บนะไอบ้า!!" เพชรพลอยส่งเสียงร้องตกใจและปนความเจ็บ เมื่อถูกเหวี่ยงด้วยฝีมือของคนตัวสูงลงเบาะโซฟาหนังอย่างจัง ถึงกับกุมหน้าท้องราบรู้สึกจุกซ่านจนตัวงอ ครืน~ ครืน~ แต่แล้วเหมือนเสียงสวรรค์ช่วย มีสายโทรศัพท์เรียกเข้าทำให้มือบางรีบควานหากระเป๋าสะพาย กระทั่งล้วงหยิบออกมาต้องตาตลึง รุ่นพี่หนุ่มพร้อมวีดีโอคอลอยากเห็นหน้า"รับสายสิ..จะได้รู้ว่าทำอะไรอยู่กับใคร" น้ำเสียงเข้มเอ่ยบอกกระตุ้นให้หญิงสาวเกิดความระแวง เขาจับรั้งสองขาเรียวอ้ากว้าง ยิ่งเผยเนินสามเหลี่ยมอวบอูม เหลือบสังเกตุใบหน้าสวยที่กำลังส่ายพลันวัน เพราะกลัวชายหนุ่มในสายจับผิด"ยะอย่าทำฉันเลยนะ ขอร้องล่ะ...พี่ฟราน..อึก!" เธอไม่อาจขัดขืนสู้แรงชายกำยำได้ ตอนเขาเอื้อมเล็กน้อยกดรับสายรวดเร็ว โดยกำลังลุกลามส่วนล่างด้วยปลายนิ้ว ไร้น้ำหล่อลื่นจนเกิดความรู้สึกแสบร้อน พยามหนีบสองขาเข้าหากัน เบี่ยงสะโพกมนเอนไปอีกทางก็โดนรั้งคืนตำแหน่งเดิม~ทำไมหน้าแบบนั้นล่ะพลอย ยังโกรธพี่อยู่เหรอ?~ เสียงปลายสายพูดขึ้น ดูจากภาพหน้าจอเหมือนกำลังล้มตัวนอนบนเตียง สวมใส่ชุดสบายพร้อมหลับพักผ่อน"มะไม่ใช่นะคะ พลอยแค่เหนื่อย" ระหว่างนั้นใบหน้าส

"ขึ้นรถซะ!!" เอเดนออกคำสั่งทันทีที่เขารับกุญแจรถสปอร์ตคันหรูจากลูกน้อง สภาพรอบตัวคันเหมือนกับไว้แข่งบนสนามไม่มีผิดจนหญิงสาวในชุดศึกษากระโปรงสั้นแอบระแวง เพราะเธอกลัวว่าชายหนุ่มเล่นพิเรนใช้ความเร็วกลั่นแกล้ง สองขาเรียวบนส้นสูงแอบสั่นเล็กน้อย กว่าเธอจะได้แต่งตัวพร้อมลงมาข้างล่าง คนตัวสูงขโมยสูบเรี่ยวแรงอีกหลายรอบ"ฉันนั่งรถไปเองดีกว่า ไม่เห็นต้องมายุ่งด้วยเลย" มันไม่ใช่ธุระอะไรของเขาด้วยซ้ำ เธอสมควรตัดสินใจเองซะมากกว่า หากขึ้นรถสาธารณะหรือไม่ก็รถไฟฟ้ายังรวดเร็วแถมสบายใจอีกหลายเท่า"พูดยากจังว่ะ แมร่งดื้อฉิบ!" ร่างสูงชะโงกผ่านหลังคารถ สลับก้มมองดูนาฬิกาเรือนหรูบนข้อมือใหญ่ เขามีธุระนัดคุยกับพวกลูกค้าที่สนามกอล์ฟ ถ้าเพชรพลอยยังลีลาอยู่ คงได้เสียเงินลอยหายไปพริบตา"คุณแหละดื้อ เก็บกดมาเหรอชอบเอาแต่ใจ!" พอเบนอามาเปิดประตูข้างคนขับให้ ร่างอรชรค่อยๆเยื้องกรายขึ้นนั่ง ด้วยท่าทีแข็งเกร็งและประหม่า เพราะไม่รู้ผู้รับหน้าที่ขับรถคิดเช่นไร เขาไม่ให้ลูกน้องสักคนขึ้นตามมา"อายุเท่าไหร่" จู่จู่น้ำเสียงเข้มเอ่ยถาม ขณะมองท้องถนนช่วงเวลาเร่งรีบที่ทำรถติดเป็นทางยาว นัยน์ตาคมจริงจังจินตนาการราวว่าเป็นสนามแ

"นังพลอย!!!" ศรยาตวาดเสียงดัง ยกมือชูแขนขึ้นสูงแสดงอารมณ์เกรี้ยวโมโห ตอนได้ฟังลูกสาวพูดต่อว่าส่วนเพชรพลอยผลิตน้ำตานองเต็มอาบแก้มเนียน เธอเสียใจจริงๆ ก้อนเนื้อในอกแทบแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี เมื่อผู้เป็นแม่คนติดการพนันจนเสียคน ไม่หลงเหลือเค้าโครงนิสัยเดิมสักครั้งเดียวแก็ก! แต่ยังไม่ทันที่ศรยาจะฟาดฝ่ามือลงแก้มลูกสาว เอเดนดันเลื่อนประตเปิดกว้าง ดึงข้อมือเล็กไปยืนข้างหลังเสียก่อน สายลมยามเย็นพัดโกรกให้ใบหน้าสวยรีบปัดคราบน้ำตา"ต้องการเท่าไหร่?" เขาเอ่ยถามผ่านน้ำเสียงราบเรียบ ล้วงเอากระเป๋าสตางค์ในกางเกงสแลคด้านหลัง หยิบเงินจำนวนนึงยื่นหมายจะให้ แต่แล้วก็ชักกับอย่างเจ้าเล่ห์รอดูอาการหิวกระหายของผู้รับ ทว่ามีฝ่ามือบางรีบกระตุกชายเสื้อเชิ้ต หวังให้หยุดการกระทำสิ้นคิดเช่นนี้"จะให้เงินฉันเหรอ เอาสิฉันยกลูกสาวให้เลย" ศรยาบอกรวดเร็วไม่ได้ผ่านความคิดใด ทำอย่างลูกสาวไร้หัวใจหยิบยื่นให้ยิ่งกว่าสิ่งของ ยิ่งทำให้เพชรพลอยส่ายหน้าปฏิเสธ เธอไม่อาจรับได้กับการกระทำผู้เป็นแม่"ยกให้?" เอเดนถามเสียงเรียบกับ เหลือบมองใบหน้าสวยกำลังต่อต้านความคิดเขา"ไม่นะแม่ พลอยไม่ได้เป็นอะไรกับเขา" เธอรีบดันฝ่ามือหนาข้าง