All Chapters of รักปมแค้นของมาเฟีย Lion King : Chapter 21 - Chapter 30

นาทีต่อมา_"อิ่มสมใจยังล่ะ ทีนี้กลับไปได้แล้ว" จนเธอทนไม่ไหวยอมลุกไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอีกกระป๋องให้คนเจ้าเล่ห์ ไม่งั้นมีหวังโดนรอบใหญ่บนโซฟาพอกินเสร็จก็นั่งพิงพนักโซฟาทำทีท่าว่าตาพร้อมจะปิด ส่วนเธออยู่ไม่สุขซะเอง กลัวว่าค่ำคืนนี้จะมีแต่เสียงครางระงมอีก"ไล่ผัวไปตากฝนจะเกินไปหน่อยมั้ง" ใบหน้าหล่อเหลาเปิดเปลือกตาชำเรือง เผยแผงกล้ามอกเป็นลอนโชว์ความแข็งแกร่ง"หยุดพูดบ้าๆนะ ฉันยังไม่มีผัวอย่าคิดเองเออเอง""ทำอย่างกับว่าฉันมีเมียเนอะ เป็นบ้าป่ะถามจริง?" ช่างน่าขบขันที่หญิงสาวเว้นระยะห่างกลัวโดนสัมผัสร่างกาย ทั้งที่ความเป็นจริงมีสตรีตั้งมากมายเสนอตัว ร่างกำยำเลือกนั่งหลังตรงจ้องใบหน้าสวยถามจริงจัง"ฉันเหนื่อยแล้ว ฝนก็หยุด..." นิ้วชี้ยาวสวยกำลังชี้ไปที่หน้าต่างเปรี้ยง!!ซ่าส์~ หญิงสาวยังพูดสื่อความหมายไม่จบประโยคดี สายฟ้าฟาดกระหน่ำจนตกใจสะดุ้งตัวเบี่ยงหาคนบนโซฟา เผลอกำจิกเสื้อเชิ๊ตตรงบ่ากว้างกระทันหัน"ฟ้าฝนยังเต็มใจอะคิดดู" คนพูดส่ายหน้าระอาเล็กน้อย"โอเค จะนอนที่นี่ใช่ไหม ได้!รอแป๊บนึง""ไม่นอนโซฟาเล็กๆ แบบนี้นะบอกเลย เอากันตั้งกี่รอบแล้วมาทำอายเพื่อ?" น้ำเสียงเข้มบอกดังพร้อมลุกเดินตาม

บ้านมาคลินหลังจากได้รับโทรศัพท์ของบิดาให้มารอที่บ้าน เพื่อรับประทานเย็นด้วยกัน เพราะท่านมีบางอย่างจะบอก ร่างอรชรในชุดศึกษาเรียบร้อย รีบลงรถสาธารณะเข้าอนาเขตบ้านทันที"พี่คลิน..." แต่ยังไม่ทันจะได้ก้าวเข้าตัวบ้านดี เธอดันเห็นพี่ชายอยู่ตรงสวนข้างบ้านก่อน กำลังยืนรับลมเพียงลำพัง เธอควรหาโอกาสทักทายแม้เขาไม่ต้องการก็ตาม เผื่อว่าสักวันผู้เป็นพี่จะใจอ่อนลง"สวัสดีค่ะพี่คลิน" น้ำเสียงหวานบอก ยกมือพนมไหว้พร้อมอย่างเคารพ เพราะพี่ชายมีอายุมากกว่าถึงเจ็ดปี"....." เขาเอียงมองผู้มาใหม่เล็กน้อย ไม่ได้ตอบอะไรกับตามนิสัย แค่เพียงเห็นหน้าสวยภาพของมารดาก็แล่นพล่านในหัวสมอง ท่านป่วยด้วยโรคร้ายเสียชีวิต แต่ฝากข้อความให้ดูแลเพชรพลอยในฐานนะน้องคนนึงวันที่เธอก้าวเข้ามาพร้อมศรยา เขารู้ได้ทันทีว่าไม่ใช่เรื่องดีเลย แม่ของเธอสร้างวีรกรรมมากมาย จนบ้านหลังที่เคยสร้างความสุขวุ่นวายไปซะหมด บิดาจึงขับไล่และสั่งคนติดตาม ไม่ให้ใกล้ชิดส่วนใดของอีกบ้านต่อไป"คือพ่อบอกให้มาหาค่ะ พี่คลินมารับลมหรอคะ เย็นดีจังเลย" บรรยากาศยามเย็น ผสมกับต้นไม้สูงมากมายสร้างอากาศบริสุทธิ์ เวลาสูดดมแล้วยิ่งรู้สึกสดชื่น"เธอสนิทกับไอเดน?" เป

หลายวันต่อมา_ณ ห้างสรรพสินค้า"ในวันนี้ทางห้างก็ต้องขอขอบคุณลูกค้าทุกท่าน ที่ให้ความสนใจและร่วมสนับสนุน สินค้าด้วยดีเสมอมาด้วยนะคะ" น้ำเสียงหวานพูดประกาศผ่านไมค์ลอย ขณะออกเดินบรรยากาศตามบูธต่างๆ เพื่อโฆษณาสินค้าหลากหลายแบรนด์ชั้นนำเพชรพลอยสวมชุดเดรสสีชมพูแพรวพราว ขับผิวขาวโดดเด่นเป็นที่สะดุดตาจนผู้คนเหลียวดู"อ้อ...แล้วร้านนี้ก็เป็นอีกร้านนึงนะคะ ที่นำเอาสมุนไพรธรรมชาติช่วยบำรุงผิว ได้รับความสนใจทางโลกโซเชียลอย่างมากมาย" เธอมาหยุดตรงหน้าบูธของร้านนึงซึ่งพอรู้จักกับเจ้าของ เคยร่วมงานกันในฐานะพีอาร์ถ่ายโปรโมตงานแบรนด์ เธอรีบเข้าไปทักทายและหยิบครีมบำรุง ตัวโชว์เปิดทาไล่ลูบแขนเรียวช่วงตอนที่ลูกค้ากำลังสนใจ"เดี๋ยวฉันมานะแก" เป็นเสียงของรินเซ่เอ่ยบอกกับบรรดาเพื่อนนางแบบ ยามเห็นน้องสาวคนรักอยู่ระยะไกล เธอมาร่วมงานชุดแฟชั่นโชว์อยู่อีกมุมนึงในห้างสรรพสินค้า เรียวปากสีจัดจ้านฉีกยิ้มกว้างรีบเดินก้าวส้นสูงตรงไปหา"ตัวนี้ดีจริงหรือเปล่าพลอย" รินเซ่แสร้งให้ความสนใจกับครีมทาผิว ที่เพชรพลอยกำลังไล่ทาแขนเรียวต่อหน้าลูกค้า ทำเอาเจ้าของร้านรีบนำตัวทดลองกระปุกใหม่มาเอาใจ เพราะทราบชื่อเสียงนางแบบสาวคนน

สนามแข่งรถ"นายครับ" เบนพูดเอ่ย ขณะเข้ามารายงานพร้อมถือสมาร์ทโฟนเครื่องใหญ่ให้เจ้านายดูภาพ หลังเขาเช็คกล้องวงจรปิดคอนโดเพชรพลอย เหตุใดถึงยังไม่เข้าสถานที่พักผ่อน"เหมือนกูเคยสั่งไปแล้วทำไมไม่จำว่ะ!" เอเดนกระแทกน้ำเสียงใส่ด้วยความโมโห ภาพชายหนุ่มคู่หญิงสาวกำลังนั่งทานอาหาร ร่ายล้อมผ่านบรรยากาศโรแมนติก ทีเวลาพบเจอเขาดันทำเหมือนคนแปลกหน้าไม่รู้จักกันเลย ฝ่ามือหนาจับถุงมือใส่ลวกๆ กระโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ ออกแบบสำหรับแข่งรถค่ำคืนนี้ ดัดแปลงดีไซน์รอบคัน สีสันโดดเด่นรวมถึงขนาดความเร็วไม่เป็นรองใคร เลื่อนปิดกระจกหมวกนิรภัย เก็บนัยน์ตาคมส่อเปลวไฟตามอารมณ์เดือดดาล"สั่งอะไรครับนาย?" เบนเอียงหน้าถามอย่างสงสัย แม้จะเข้าใจว่าเจ้านายกำลังลุ่มหลงกับเพชรพลอย แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกถึงขั้นพัฒนาความสัมพันธ์ ที่รู้กันอยู่ว่ามีเรื่องอะไรคั่นกลาง"ไอเชี้ยเบน!!!" น้ำเสียงเข้มตวาดดัง เขาก็แสดงท่าทีไม่พอใจอยู่ชัดๆ ลูกน้องคนสนิทเป็นถึงมือขวา ยังยั่วยุอารมณ์วอนโมโหหนักกว่าเดิม เขาจับคันเร่งบิดกระตุ้นเสียงดัง ระบายความร้อนในอกที่มันพลั่งพลู ผู้ชมมากมายรอดูการแข่งขัน ส่งเสียงกรีดเชียร์ดังสนั่นเมื่อรู้ว่าใครล

"พูดบ้าอะไรออกมา ฉันกับคุณเราไม่ได้...อุ๊บ!!" ยังไม่ทันได้แย้งบอกจบคำพูด เธอถูกรั้งไปกระแทกชนแผงอกกว้างเขาก้มลงบดขยี้จูบเร่าร้อนรวดเร็วจนไม่ให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว ไม่สนใจสายตาหลายคู่หันมอง โดยฝ่ามือหนาป้องไว้ปิดไว้ตรงแก้มเนียนกันภาพลักษณ์คนตัวเล็กเสียหาย ทว่าลืมไปการกระทำแบบนี้ในสถานที่อโคจรย่อมธรรมดา"จะเปลี่ยนคำพูดไหมว่ะ!" เอเดนยังกดน้ำเสียงต่ำบอก ยามถอนจูบออกราวเสียดาย ใช้หัวแม่มือปาดคราบน้ำลายบนเรียวปากสีชมพู เขาไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมถึงได้ปล่อยนิสัยเอาแต่ใจทำลายสถานที่ทำงานตน จนลืมว่ามีคนรู้จักมากมายอยู่ระยะใกล้ ลืมรักษาภาพพจน์เพียงเพราะหญิงสาวแสดงท่าทีรังเกียจ"คุณมันเลว..." เพชรพลอยเอ่ยบอก ดวงตากลมมีน้ำตาปริ่มเกือบไหล เขาสร้างความอับอายแก่เธออย่างมาก ไหนจะเพื่อนร่วมงานไม่รู้มองเห็นด้วยหรือเปล่า หากวันใดกลับมาทำงานไม่ต้องโดนนินทาที่เบนเคยเตือนเหรอ"กินกันเลยมื้อกูเลี้ยงเอง ส่วนเธอมานี่!" เอเดนทิ้งท้ายบอกคนในกลุ่ม ก่อนลากคนตัวเล็กเดินตามมาทางวีไอพี ซึ่งมีแค่ลูกน้องยืนตรวจเข้มพอถึงลานจอดรถ เธอรีบสะบัดทิ้งไม่พอใจ แต่เขาดันไหล่มนให้ร่างอรชรยืนพิงด้านข้างตัวรถ ใช้เรี่ยวแรงกำยำที