All Chapters of One night คืนนั้นฉันต้องการแค่ลูก: Chapter 41 - Chapter 50

“ทำไมคะ?” เลิกคิ้วมองคนที่กำลังวางเธอลงบนเตียงด้วยแววตาฉงน เขากำลังจะทำอะไรกับเธอกันแน่ อยากจะเอาใจเพื่อไถ่โทษที่ต่อว่าเธอวันนี้ หรืออยากจะเอาอย่างอื่น...“คุณทำใจผมเต้นแรงหลายรอบเลยนะวันนี้” เซรเกย์ค่อยๆ สอดตัวใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับพิริสา ดวงตาคู่หวานยังจับจ้องไปยังคนตัวเล็กหยาดเยิ้มแทบจะกลืนกิน“อ๋อ...ฉันเข้าใจแล้วค่ะ” หญิงสาวยิ้มน้อยๆ ที่เขาเป็นแบบนี้คงเป็นเพราะชุดราตรีสีแดงเลือดนกสินะ“ผมอยากจูบคุณจังเลย” เขาใช้มือซ้ายชันหัวเอาไว้ก่อนจะใช้มือขวาประคองใบหน้าเรียวเล็กอย่างถนอม ก่อนจะไล่สายตาไปบรรจบอยู่ที่ริมฝีปากบางอมชมพูคู่สวย“ฉันก็เหมือนกันค่ะ อยากจะทำอะไร อะไร ที่เคยทำเหมือนกัน”เมื่อได้ยินคำตอบจากภรรยาตัวเล็กที่ท่าจะเข้าทางของตัวเองก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงโน้มใบหน้าหมายจะเข้าไปประกบจูบภรรยาตนทันที ทว่าเมื่อใกล้จะถึงเป้าหมายก็ถูกเธอดันใบหน้าเอาไว้เสียอย่างนั้น“ฉันอยากจูบกับคุณก็จริงค่ะ แล้วก็รู้ว่าคุณก็คงจะอยากทำมากกว่าจูบด้วย ฉันให้คุณทำได้นะคะเพราะคุณเป็นสามีของฉัน แต่ฉันก็คงจะเจ็บปวดมากๆ เพราะรู้ว่าคุณก็แค่หาความสุขจากร่างกายของฉัน ไม่ได้ทำลงไปเพราะความรัก”“โอเค ผมเข้าใจก็ได้” เซรเ

“ครับ ผมได้ตัวยาที่จะรักษาคุณแล้ว แต่ผมขอบอกไว้ก่อนนะครับว่าตัวยาที่ผมให้อาจจะทำให้คุณปวดหัวรุนแรงสักสองสามวัน ถ้าคุณทนได้ ความจำของคุณก็จะกลับมาได้อย่างรวดเร็วครับ”“ผมพร้อมรับความเจ็บปวดครับคุณหมอ ขอแค่ผลลัพธ์มันออกมาดีเท่านั้น”โอเว่นยกยิ้มมุมปากเล็กๆ ในเมื่อคนไข้ของเขารับปากอย่างแน่วแน่ว่าพร้อมรับความเจ็บปวดเขาก็พร้อมที่จะทำการรักษา หลังจากนี้ไม่รู้ว่าเซรเกย์จะยุติการรักษากลางคันหรือไม่ เพราะความเจ็บปวดมันยากจะคาดเดาไปมาก แต่เขาก็ภาวนาให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดีพิริสานั่งหน้าห่อเหี่ยวหลังจากที่ได้ฟังโอเว่นคุยเรื่องประเมิณการรักษาคนเป็นสามี“มันเจ็บปวดจนคาดเดาความรุนแรงไม่ได้เลยเหรอคะ” อ้อมแอ้มถามหมอโอเว่นอีกรอบ“ครับ จากที่ผมเคยรักษา อาการแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่ที่เห็นมากๆ ก็คืออาการปวดหัวรุนแรง แต่ถ้าผ่านสามวันไปได้ ผลลัพธ์มันก็จะเป็นอย่างที่พวกคุณต้องการ”“ผมทนได้” เซรเกย์พูดยืนยันกับคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆ ขอแค่เขากลับมาจำทุกอย่างได้ ให้เจ็บปวดแค่ไหนเขาก็ยอม ยังไงก็เชื่อมือของหมอโอเว่นว่าคงไม่ปล่อยให้เขาต้องเจ็บปวดจนตายจากการรักษาแน่นอน“แต่ฉันจะทนเห็นคุณเจ็บปวดไม่ได้น่ะสิ

ทางด้านเซรเกย์ตอนนี้เริ่มเข้ารับการรักษาตัวกับหมอโอเว่น เขาพอจะเบาใจได้เรื่องการสืบหาความจริง เพราะตอนนี้ทั้งวาดิมและรามิลต่างก็รับปากว่าก่อนเขาจะทำการรักษาตัวเสร็จ จะหาความจริงมาคลายปัญหาที่มีอยู่ให้ได้เรื่องราวอันน่าปวดหัวของเซรเกย์ถูกบอริสส่งข้อมูลให้กับมนต์ธารา สาวเจ้าที่กำลังพักผ่อนอยู่ต่างประเทศก็ต้องรีบบินกลับมาที่บ้านอย่างเร่งด่วนหญิงสาวลากกระเป๋าใบใหญ่มารอคนมารับที่หน้าสนามบินครู่ใหญ่ เมื่อเห็นว่าใครมารับก็เริ่มหน้าเจื่อน เธอเข้าใจว่าบอริสจะมารับเธอ ทว่ากลับเป็นรามิล คนที่เธอต้องการหนีหน้าเสียอย่างนั้น“ทำไมเป็นพี่มิลมารับล่ะคะ”“ไม่อยากเจอพี่มากขนาดนั้นเลยหรือไง”มนต์ธาราไม่ได้ตอบอะไรกับรามิล เธอเดินผ่านหน้าของเขาขึ้นไปนั่งบนรถตู้ขณะที่บอดี้การ์ดกำลังยกกระเป๋าของเธอขึ้นรถตลอดทางกลับบ้านภายในรถมีแต่ความเงียบ เพราะมนต์ธาราไม่ได้คิดที่จะคุยอะไรกับรามิล ส่วนชายหนุ่มเองก็นั่งหน้าบึ้งตึง ไม่สบอารมณ์ที่มองออกว่าหญิงสาวไม่ได้อยากเห็นหน้าเขา จวบจนกลับมาถึงบ้าน รามิลถึงได้จำใจพูดเรื่องที่เขาจะต้องพูด“ตอนนี้พี่กับวาดิมกำลังเร่งกันสืบหาความจริงว่าเรื่องเซรเกย์กับเบลล่ามันเป็นยังไงเป

เมื่อลูก้า บอดี้การ์ดหนุ่มฝีมือดีพาคุณหนูของตระกูลมาถึงบ้านของมิล่าได้ เขาก็เตรียมจะเดินตามพิริสาเข้าไปข้างในบ้านของศัตรูคุณหนูของเขาด้วย“อยู่ตรงนี้ไม่ต้องเข้าไปค่ะ”“แต่ว่านายใหญ่สั่งให้ผมดูแลคุณหนูตลอดเวลานะครับ”“ฉันสั่งให้คุณอยู่ตรงนี้ก็ต้องอยู่ตรงนี้ค่ะ ไม่อย่างงั้นฉันจะรายงานคุณพ่อว่าคุณชอบขัดคำสั่งฉัน”“โถ่คุณหนู” ลูก้าหน้าเสียจะขัดคำสั่งคุณหนูของตนก็ไม่ได้ หากเกิดอันตรายกับพิริสาเข้า เขาก็ต้องถูกดันเต้เชือดแน่พิริสาไม่สนใจที่จะฟังเสียงใครทั้งนั้น เธอเดินดุ่มผ่านหน้าเหล่าบอดี้การ์ดที่รักษาความปลอดภัยของบ้านมิล่าเข้ามาได้อย่างง่ายๆ เพราะไม่มีใครกล้าขวางภรรยาหัวหน้ามาเฟียอย่างเธอ“ถ้าพวกนายตามเข้า ฉันจะให้เซรเกย์ปลดพวกนายออกจากองค์กรให้หมด” เธอพ่นคำประกาศิตกับเหล่าบอดี้การ์ดที่กำลังจับจ้องมายังเธอเป็นตาเดียวเสียงดัง จากนั้นก็เดินดุ่มเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ตะโกนเรียกหามิล่าด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะ“มิล่า แกอยู่ที่ไหนออกมาหาฉันเดี๋ยวนี้”เสียงเอะอะโวยวายดังสนั่นไปทั่วโถงใหญ่ ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นหมอสาวที่ใบหน้ายังเหลือร่องรอยคมเล็บของพิริสาก็ค่อยๆ เดินลงมาจากบันได“โอ้ย...เอา

หลังจากใช้เวลาร่วมชั่วโมง หมอโอเว่นก็ได้เลือดของเซรเกย์มาในปริมาณที่เพียงพอ และหลังจากนี้เขาก็ต้องใช้เวลาอีกร่วมวันที่จะสกัดเอาสารของยาถอนพิษจากเลือดของเซรเกย์ครึ่งค่อนคืนแล้วที่เซรเกย์ยังคงเฝ้าพิริสาที่นอนเป็นผักกันอยู่ไม่ห่าง แม้จะอ่อนเพลียจากการเสียเลือดแต่เขาก็ไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ ยิ่งมองไปที่ใบหน้าซีดเซียวของคนที่เขารักหมดหัวใจก็ยิ่งรู้สึกปวดหัวใจทั้งยังโทษตัวเองที่ไม่มีความสามารถปกป้องภรรยาให้ดีเช่นที่เคยสัญญากับเธอเอาไว้ในวันแต่งงาน“ผมขอโทษ ริสา” เขาก้มจรดหน้าผากกับหลังมือเรียวที่แสนเย็นเฉียบ พร้อมทั้งเอ่ยขอโทษเสียงสั่น“ผมขอโทษ...” น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยขาดๆ หายๆ ทั้งยังสั่นเครือขึ้นเรื่อยๆ ไม่นานนักน้ำตาลูกผู้ชายที่ไหลออกมาจาความรู้สึกผิดที่สุดในหัวใจก็หยดลงบนหลังมือเรียวเล็กที่เขาได้กุมเอาไว้เซรเกย์ลุกขึ้นโน้มตัวลงพรมจูบที่พวงแก้มนวลไล่ไปยังเปลือกตาที่ปิดสนิท เขาทำให้เธอต้องเจ็บปวดหัวใจจากการที่ไปรู้สึกรักคนอื่นไม่พอ ยังทำให้เธอต้องมาเจอชะตากรรมที่เธอไม่ควรจะได้เจอเพียงเพราะเขาไม่เด็ดขาดในการจัดการกับมิล่า ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เขาจะไม่ยอมให้เธอคลาดสายตาไปแม้