บททั้งหมดของ One night คืนนั้นฉันต้องการแค่ลูก: บทที่ 1 - บทที่ 10

กลิ่นชวานั่งลุ้นที่ตรวจครรภ์อยู่ในคอนโดของเธอในช่วงเช้าของวันใหม่ “สะ...สองขีด”เธอเอ่ยด้วยความตื่นเต้นดีใจที่ตอนนี้เธอก็ตั้งท้องตามใจหวังเสียที นับว่าคนที่เพื่อนเธอเลือกมาให้ก็น้ำยาดีอยู่เหมือนกัน นอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวก็ผลิตลูกให้เธอได้เลยคราวนี้แม่เลี้ยงของเธอก็จะเอาตัวเธอไปประเคนให้ใครไม่ได้อีกแล้ว กลิ่นชวานั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะนึกถึงอนาคตในวันข้างหน้า เธอไม่เสียใจเลยที่ได้เป็นแม่คนในวัยที่อายุยังน้อย เพราะรู้ว่าเธอกำลังจะมีอีกคนที่รักเธออย่างไม่มีเงื่อนไขเกิดขึ้นมาเชื่อว่าลูกของเธอจะต้องน่ารักน่าชังมากแน่นอน ด้วยได้พ่อพันธุ์ชั้นดีมาช่วยผลิต จะว่าไปชายหนุ่มต่างชาติที่เธอนอนกับเขาในคืนนั้นก็กำยำหล่อเหลาและเร่าร้อนจนทำเธอใจเต้นแรงได้มากมายอยู่เหมือนกันทว่ามันก็คงจะเป็นแค่คืนนั้นคืนเดียวที่เธอจะได้เจอกับเขา เพราะพิริสาเพื่อนรักของเธอบอกว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อนของเจ้านายที่นานๆ เขาจะบินมาที่ประเทศไทยสักหนึ่งครั้งและถึงแม้เขาบินมาอีกก็คงจะไม่ได้เจอกับเธอ เพราะนักธุรกิจชาวต่างชาติคนนั้นไม่ได้อยู่ในสังคมวงโคจรในชีวิตของคนอย่างเธออยู่แล้ว หลังจากนี้เธอก็จะเตรียมตัวเป็นแม่เลี้ยงเดี

เดมาพาสองสาวหนีลงเรือและขับออกมาจากท่าร่วมสองชั่วโมงก็มาถึงเกาะเล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งพวกเธอก็ไม่รู้ว่ามันมีชื่อว่าอะไร แต่รู้เพียงว่าน่าจะเป็นพื้นที่ที่ไม่ค่อยปลอดภัยด้วยมองไปทางไหนก็เห็นแต่ป่า“ที่นี่ที่ไหนคะ” กลิ่นชวารู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยอีกครั้ง ที่นี่มีแต่ป่ากับป่า จะหนีไปทางไหนก็มีแต่ทะเล“เกาะส่วนตัวคุณรามิลครับ”“แล้วเจ้านายฉันอยู่ที่ไหนคะ” พิริสารีบกวาดสายตามองซ้ายมองขวาหาเจ้านายหนุ่มของเธอ แม้เดมาจะช่วยชีวิตพวกเธอให้รอดพ้นจากอันตราย แต่ในเมื่อเขายังมีชื่อเป็นลูกน้องของมาเฟียอยู่ พวกเธอก็ยังไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเดมาเท่าไหร่“ถ้าทางโน้นไม่มีเรื่องอะไรแล้วคงจะตามมา พวกคุณตามผมมาครับ”“จะไปไหน” กลิ่นชวามองเดมาด้วยสายตาไม่ค่อยไว้ใจ เดมาที่มองออกว่าสองสาวกำลังคิดอะไรก็รีบหันหลังเดินหนีสองสาวก่อนจะเปรยทิ้งท้าย“ไปบ้านพักไงครับ ถ้าอยากพักก็ตามมา ถ้ากลัวผมก็รออยู่ที่นี่นะครับ”สองสาวมองตามหลังฝรั่งร่างสูงใหญ่ก่อนจะกลับมามองหน้ากันอีกครั้ง สายตาของทั้งคู่ตอนนี้ต่างก็มีความกังวลคิดไม่ตกว่าจะเอาอย่างไร“ถ้าไปข้างในแล้วไม่มีบ้านพักล่ะ” พิริสาเริ่มกระซิบกระซาบ“จะตากแดดตากลมอยู่ตรงนี้เหรอ ถ้

“ก็ได้ แต่คุณต้องอยู่กับผมตลอดเวลาที่ยังไม่ได้เอาเด็กออก”“ประเทศไทยใช่ไหม” อ้อมแอ้มถามชายหนุ่มอีกรอบ“อืม” รับคำหญิงสาวขณะรูดซิบกระเป๋าหนังสีดำคว้าเสื้อเชิ้ตของเขาพร้อมกับผ้าขนหนูโยนให้กลิ่นชวา“เอาไปเปลี่ยนก่อนจะหนาวตาย”กลิ่นชวารวบเสื้อเชิ้ตกับผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามคำสั่งของมาเฟียหนุ่ม ทำมาเป็นว่าเธอจะหนาวตาย เขาสิจะเลือดออกหมดตัวตายก่อนล่ะไม่ว่า“พอจะปิดอะไรได้หน่อย” กลิ่นชวาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกออกแล้วสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ของวาดิม พร้อมกับเอาผ้าขนหนูพันตัวเอาไว้อีกรอบ ก็พอจะมั่นใจที่จะเดินออกไปเผชิญหน้ากับคนข้างนอกหน่อยเดินออกมาเธอก็เห็นวาดิมกำลังทำแผล ข้างตัวเต็มไปด้วยสำลีที่เปื้อนเลือด เธออยากจะเป็นลมเสียตอนนี้ให้ได้ แต่ก็ต้องทำใจสู้ทำคะแนนให้ชายหนุ่มได้เห็นความดีโดยการเดินไปนั่งข้างๆ แล้วช่วยเขาทำแผล“ไม่กลัวเลือดหรือไง”“ก็ กลัวบ้าง แต่เห็นท่าคุณทำแผลเองน่าจะไม่ถนัด ฉันก็เลยอยากช่วย ถ้าขึ้นฝั่งแล้วฉันว่าคุณน่าจะไปโรงพยาบาลดีกว่านะ”“ผมไม่อยากถูกซักประวัติ แผลแค่นี้ไม่ทำให้ผมตายง่ายๆ หรอก”กลิ่นชวากัดฟันข่มใจไม่ให้โต้ตอบอะไรกับอีกฝ่าย หากเขาอยากจะอวดว่า

เธอเริ่มขมวดคิ้วเมื่อเห็นสีหน้าของชายหนุ่มซีดเซียวริมฝีปากเริ่มเห่อแดงผิดปกติ ทั้งยังเริ่มสั่นสะท้านน้อยๆ ให้เธอได้เห็น ไม่ใช่ว่าตอนนี้ชายหนุ่มถูกพิษไข้เล่นงานเสียแล้วล่ะ คิดได้เช่นนั้นพลันมือก็ยื่นไปวัดอุณหภูมิที่หน้าผากชายหนุ่มอัตโนมัติ“ตัวร้อนจี๋เลย บอกแล้วให้ไปหาหมอก็ไม่เชื่อ”กลิ่นชวารีบออกไปหาอีวานให้พาเจ้านายของเขาไปหาหมอ เมื่อแจ้งความต้องการกับบอดี้การ์ดหนุ่มได้เธอก็ต้องขมวดคิ้วฉงนกับคำตอบที่บอดี้การ์ดหนุ่มตอบกลับมา“ทำไมพาไปหาหมอไม่ได้ล่ะคะ”“ตอนนี้อันตรายอยู่รอบตัวของนายครับนายหญิง ถ้าจะให้เจ้านายปลอดภัยที่สุดต้องให้หมอที่มาที่นี่”“ก็โทรเรียกมาสิคะ แถวนี้คลินิกเยอะแยะ”“ไม่ได้ครับ นายมาที่นี่อย่างไม่ได้เตรียมตัวเลยถูกคนร้ายตามเล่นงาน ตอนนี้เราจะพาคนนอกที่ไหนมาไม่ได้ เราไม่รู้ว่าตอนนี้คนร้ายที่รู้ว่านายอยู่ไทยมีกี่พวก หากพาหมอมาที่นี่จะไม่ใช่แค่พวกเราที่เป็นอันตราย แต่จรวมถึงหมอด้วยครับ ต้องรอให้คาเรฟกับเดมากลับมาที่นี่ก่อน ทุกอย่างถึงจะอยู่ในปลอดภัยครับ”“แล้วทำไมพวกคุณหาซื้อของมาให้ฉันได้ แต่พาหมอมาไม่ได้ล่ะคะ”“ของก็แค่โทรสั่งแล้วก็จ่ายเงิน แต่หมอเราต้องไปพาตัวของเค้ามาท

“มองแบบนั้นทำไม หรืออยากให้ผมชมคุณกลับ ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก”“ก็ไม่ได้บอกให้ทำซะหน่อยนี่คะ” สะบัดหน้าหนีชายหนุ่มแล้วก้มหน้าก้มตาลากเส้นมนสมุดวาดรูปต่อ คราวนี้ไม่มีอารมณ์จะลงเงาอะไรเพิ่มเติมแล้ว เธอเขียนคำว่า กวนประสาท เป็นภาษาไทยตัวใหญ่อยู่บนหัวรูปของวาดิมเพื่อเป็นการระบายอารมณ์แทน“ผมอ่านภาษาไทยออก ไม่พอใจก็อย่าไปลงที่ผลงานสวยๆ สิ”“ไม่พอใจอะไร นี่เป็นคำชมค่ะ คำชมที่ฉันชอบชมผู้ชายน่ารัก”“เหรอ”“ใช่สิคะ คนกวนประสาท” ยื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆ หูของเขาหน้าระรื่น ถูกใจที่ได้ต่อว่าเขาเต็มปากวาดิมหันกลับไปสนใจงานของเขาต่อ เขาก็ไม่ไช่ไม่รู้ประสาว่ากำลังถูกหญิงสาวต่อว่า แต่ก็ไม่ได้อยากจะต่อความกับเธอมากกว่า ไม่รู้ว่าใครกันแน่เลยที่ชอบกวนประสาททั้งยังพาเจ้าตัวปัญหาในท้องมาปั่นประสาทของเขาอีกคน จากที่จะหายดีจากอาการบาดเจ็บแล้วใช้ชีวิตได้ปกติ กลับต้องมานั่งแพ้ท้องด้วยอาการแปลกๆ ที่ไม่รู้ว่าจะหายเมื่อไหร่ตั้งแต่ออกจากห้องน้ำมาได้ กลิ่นชวาในชุดคลุมอาบน้ำสีขาวก็มีวาดิมตามหลังอยู่ไม่ห่าง แม้กระทั่งตอนที่เธอเดินเข้ามาในโซนแต่งตัว จนตอนนี้เธอไม่กล้าจะขยับเขยื้อนตัวหยิบจับอะไรเลย“ให้ฉันแต่งตัวเสร็จก่อ