All Chapters of One night คืนนั้นฉันต้องการแค่ลูก: Chapter 11 - Chapter 20

“ความลับมันไม่มีในโลกหรอก คุณพ่อผมไม่เคยเปิดเผยว่ามีลูกกี่คน แต่ทุกคนที่เป็นพี่น้องผมก็ถูกเอาชีวิตไป ถึงเราจะรู้ตัวคนร้ายแล้วจัดการส่งพวกมันไปลงนรก มันก็มีศัตรูในที่มืดค่อยๆ ออกมาเพิ่มอยู่ดี”“เป็นไปได้ไหมว่าถ้าคุณรักฉัน คุณจะยอมให้ฉันเก็บลูกเอาไว้”“มันไม่เกี่ยวกัน”“คุณตอบตอนนี้ไม่ได้หรอก เพราะคุณยังไม่รู้สึกดีกับฉัน ฉันพูดถูกไหมล่ะ” เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือ ก่อนจะค่อยๆ มีน้ำตาไหลลงมาที่แก้มเธอเชื่อว่าถ้าชายหนุ่มรักเธอ เขาก็จะต้องยอมทำตามใจเธอทุกอย่าง ถ้าหากไม่มีใครรู้ว่าเธอมีลูกกับเขา ลูกเธออาจจะไม่เป็นอันตรายอย่างที่เขาคิดในแง่ร้ายไปก่อนก็ได้วาดิมได้แต่นั่งหันหลังให้กลิ่นชวา เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของใคร ตอนนี้เธอกำลังไม่เข้าใจความสูญเสียที่เขาพูดถึง เพราะเธอไม่เคยเห็นคนที่รักจากไปต่อหน้าต่อตาอย่างทรมานโดยที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้ ความทรมานที่เหมือนตายทั้งเป็นแบบนั้นเธอไม่เคยได้รับรู้เศษเสี้ยวความรู้ของการเจ็บปวด แล้วเธอจะไปเข้าใจอะไรวาดิมนั่งหันหลังให้คนตัวเล็กนานเท่าไหร่นับเวลาไม่ได้ เพราะสมองเอาแต่คิดวกไปวนมาถึงเรื่องครอบครัว หากไม่จำเป็นเขาก็ไม่ได้อยากพูดเรื่องอดีตแม้แต่นิดเดียว เพราะย

“เป็นอะไรพี่ว่าน แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นเหมือนจะเดินมาหาเราเลย” ชบาแก้วเห็นพี่สาวยืนตัวแข็งทื่อก็รีบเขย่าแขน ตอนนี้เธอค่อนข้างเริ่มกลัว เพราะผู้ชายต่างชาติร่างสูงใหญ่ที่สวมเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมลงมาจนแทบจะถึงสะดือ เผยให้เห็นรอยสักอันน่ากลัว ดูยังไงคนพวกนี้ก็น่าจะเป็นกลุ่มมาเฟีย แถมตอนนี้เขายังจ้องพวกเธอไม่วางตาขณะที่สาวเท้าตรงมายังพวกเธอด้วย“เค้าเป็นพ่อของลูกพี่” กลิ่นชวาพูดจบก็ดึงน้องสาวให้หลับที่ข้างหลังเธอ“นั่นพี่เขยแก้วเหรอ หล่อเหมือนกันนะเนี่ย แต่... ทำไมเหมือนพวกมาเฟียเลย”“ไง...” เสียงทุ้มกังวานจากหนุ่มต่างชาติที่ทักทายเป็นภาษาไทยทำชบาแก้วขนลุกขนชัน ไม่อยากจะเชื่อว่าพี่สาวเธอจะมีสเปคผู้ชายที่แสนโหดเช่นนี้ เธอที่ทำอะไรไม่ถูกก็ได้แต่ปั้นหน้ายิ้มแล้วทักทายอีกฝ่ายอย่างเป็นมิตรที่สุดเท่าที่จะทำได้“สวัสดีค่ะ ฉันแก้วค่ะ เป็นน้องพี่ว่าน” จำได้ว่าพี่สาวบอกว่าแยกทางกับสามีแล้ว แต่ทำไมเขาถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ คงไม่ใช้ความรุนแรงในการขอคืนดีกับพี่ของเธอหรอกนะ“ผมวาดิม ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” วาดิมยิ้มอ่อนทักทายชบาแก้วอย่างเป็นมิตรกลับ ทว่าสายตาที่มองกลิ่นชวายังดูโกรธเคืองไม่หาย“แก้วรอพี่ที่ล็อบ

“จะร้องทำไมอีก ผมไม่ชอบเห็นน้ำตาผู้หญิง” วาดิมค่อยๆ ใช้นิ้วโป้งหนาปาดน้ำตาที่พวงแก้มนวลอย่างเบามือ“ฉันดีใจ ขอบคุณนะคะ” “ผมยอมให้คุณเก็บลูกเอาไว้ได้ แต่ต่อไปนี้คุณต้องเชื่อฟังผมทุกอย่าง เพื่อความปลอดภัยของตัวคุณแล้วก็ลูก”“ค่ะ ฉันจะเชื่อฟังคุณทุกอย่างเลย” เธอค่อยๆ มุดหัวไปซบอยู่กับอกอุ่น หลังจากเหนื่อยมาทั้งวัน เมื่อรู้ตัวว่าอยู่ในพื้นที่ปลอดภัยกลิ่นชวาก็หลับลงไปได้อย่างง่ายดาย โดยมีวาดิมคอยกอดไว้ไม่ห่าง วาดิมปล่อยให้หญิงสาวได้นอนพักผ่อนไปก่อน เมื่อถึงเวลาที่เธอตื่นมา เขามีเรื่องที่จะต้องคุยกับเธออีกหลายเรื่อง“นี่คุณ อิ่มยังเนี่ย ทานอย่างกับคนอดอยากมาจากชาติปางไหน” พิริสานั่งเฝ้าเซรเกย์รับประทานสเต็กเนื้อไปจนหมดสามสี่จานก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะอิ่ม ไม่น่าหลงกลรอให้เขาอิ่มแล้วค่อยคุยกับวาดิมเลย ดูท่าไม่รู้ว่าจะช่วยนเพื่อนเธอได้จริงหรือเปล่าก็ไม่รู้“ตั้งแต่ผมลงเครื่องมาแล้วขับรถไปหาวาดิม จนถึงตอนนี้ผมยังไม่ได้ทานอะไรเลยนะคุณ”“คุยกับเพื่อนคุณก่อนแล้วค่อยทานต่อไม่ได้รึไงล่ะ” เมื่อหงุดหงิดหนักเข้าสาวเจ้าก็เริ่มจะแปรเปลี่ยนเป็นอาการงอแง“วาดิมบอกว่าตอนนี้คุณว่านกับลูกปลอดภัย แล้ววาดิมก

“คุณก็เสี่ยงเหมือนกัน แล้วการที่จะบินไปบินมามันไม่ได้ทำให้เกิดผลดีกับคุณเลย ตอนนี้อีวานดูแลแก้วอยู่ แล้วสามีของแก้วเค้าก็มาดูแลแล้วด้วย”“ดูแลอะไร พวกเค้าทะเลาะกันจนเกิดเรื่อง ฉันว่าพวกเค้าคงไม่คืนดีกันง่ายๆ หรอกมั้งคะ คุณไปรับน้องฉันมาอยู่ที่นี่ด้วยกันได้ไหม” คราแรกเธอมั่นใจว่าน้องสาวงของเธอจะปลอดภัยเมื่ออยู่กับสิงหราช แต่ตอนนี้เธอไม่คิดแบบนั้นแล้ว อยากจะพาน้องมาอยู่ใกล้หูใกล้ตาตัวเองมากที่สุดเท่าที่จะทำได้“ใจเย็นๆ ผมจะต่อสายหาอีวานให้คุณได้คุยกับสิงหราช บางทีคุณคุยกับเค้าแล้วอาจจะเปลี่ยนความคิดก็ได้ แต่ถ้าคุณเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีผมจะให้อีวานพาน้องคุณมาที่นี่”“ค่ะ”กลิ่นชวาได้คุยกับสิงหราชพักใหญ่จนอารมณ์ของเธอเริ่มเย็นลง คราแรกเธอเองก้ไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรของสิงหราช ดีที่อีกฝ่ายพยายามพูดให้เธอยอมใจเย็นและรับฟังได้ เธอจึงได้รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพราะทั้งสองกำลังเข้าใจผิดกันเพราะความหึงหวงแล้วตอนนี้ชบาแก้วกับลูกก็ปลอดภัยดีแล้ว กลิ่นชวาจึงอวยพรให้ทั้งสองปรับความเข้าใจกันได้เร็วๆ เพื่อลูก พร้อมกับฝากชบาแก้ว ให้เขาดูแลน้องสาวของเธอให้ดี ซึ่งเรื่องนี้สิงหราชก็รับปากและสัญญาด้วยเกียร

เขาตวัดรั้งให้ผ้าผืนน้อยหลุดไปจากตัวของหญิงสาวได้อย่างง่ายดาย จากนั้นก็เริ่มลูบไล้อยู่บนเนินกลีบกุหลาบงาม ไล่ฝ่ามือลงไปที่กลีบกุหลาบที่ปิดสนิท เขาวนนิ้วโป้งอยู่กับเม็ดทับทิมสีหวานครั้งแล้วครั้งเล่าจนสาวเจ้าสั่นสะท้านน้อยๆกลิ่นชวาครางเสียงอ่อนอยู่ในลำคอในขณะที่ตั้งรับรสจูบของวาดิม ไม่พอ ตอนนี้เขายังทำให้เธอแทบไม่เป็นตัวของตัวเองโดยการหยอกล้อกับของสงวนของเธอ หากเขาเล้าโลมเธอแบบนี้ต่อไป ไม่นานสติของเธอได้เตลิดไปถึงไหนต่อไหนแน่“ผ่อนคลายสิครับ ปล่อยตัวตามสบายแล้วคุณจะมีความสุขมากๆ เชื่อผม” วาดิมรู้ว่าคนใต้ล่างยังมีความกังวลถึงความปลอดภัยของเจ้าตัวเล็ก เธอจึงมีอาการเกร็งเล็กน้อย หากเธอไม่ผ่อนคลาย ความสุขที่เขากำลังจะมอบให้เธอ เธอก็คงจะได้รับมันไม่ได้เต็มที่“ค่ะ” ไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป เพียงแค่นี้เธอก็คอแห้งผาดจนแทบกลืนน้ำลายไม่ลงคอ เธอพยายามสูดหายใจเข้าให้เต็มปอดอีกครั้ง “อื้อ...” ทว่าก็ทำได้ยากเมื่อจู่ๆ ก็ต้องสะท้านแอ่นอกรับคนที่กำลังงับยอดอกอิ่มวาดิมก้มฟัดอกอวบอิ่มเต็มมืออย่างมูมมาม ไฟสวาทในร่างกายของเขาตอนนี้มันเริ่มประทุจนระบายความร้อนออกมาเป็นหยาดเหงื่อ แต่ก็ยังไม่อยากสนองความต้