คู่หมั้น

วันนี้พิริสาอารมณ์ดีทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น เพราะวันนี้ดอกไม้ช่อโตที่ส่งมาจากเซรเกย์ไม่มีให้เธอต้องรับแล้ว จะว่าไปชายหนุ่มก็ความอดทนไม่สูงอย่างที่คิดเอาไว้เสียเลย เทียวส่งดอกไม้มาจีบเธอเพียงแค่เดือนกว่าๆ ก็ถอดใจเสียแล้ว

แต่ก็ดี เพราะเธอก็ไม่ได้คิดที่จะเปิดใจให้เซรเกย์อยู่แล้ว จากท่าทางของเขาที่เธอเจอวันนั้นมันดูเจ้าเล่ห์เป็นพิษต่อผู้หญิงอย่างมาก เธอเชื่อว่าผู้ชายในตอนที่ยังไม่ได้อะไรๆ ที่ต้องการก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ได้มา สุดท้ายพอเบื่อก็ทิ้งๆ ขว้างๆ

ไม่ต้องดูจากใคร ดูจากแม่ของเธอที่ถูกพ่อของเธอทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อใยจนตรอมใจ ก่อนหน้านี้เธอคิดโกรธเคืองคนเป็นพ่อที่ไม่เคยเห็นหน้า ทว่าก็ไม่ได้อยากเอาอดีตมาบั่นทอนจิตใจ ทั้งยังมีใจคิดอยากที่จะเจอหน้าพ่อของเธอสักครั้ง อยากจะถามเหตุผลว่าทำแบบนั้นกับแม่ของเธอทำไม แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสหรือเปล่า

“ทำไมวันนี้ดูอารมณ์ดี” รามิลเอ่ยถามเลขาของตนที่นั่งทำงานหน้าระรื่นผิดแปลกไปจากทุกวัน

“วันนี้อากาศดีน่ะค่ะก็เลยอารมณ์ดี”

“นึกว่ามีนัดกับเพื่อนผมซะอีก” วันนี้ครึ้มฟ้าครึ้มฝนตั้งแต่เช้าจรดเย็น ไม่มีทางที่พิริสาจะอารมณ์ดีได้เพราะอากาศแน่นอน ไม่รู้หรอกว่าเพื่อนของเขากับพิริสาดำเนินความสัมพันธ์กันไปถึงขั้นไหน ให้เดาก็คงจะเป็นช่วงเวลาที่เซรเกย์กำลังทำคะแนน แล้ววันนี้ที่พิริสาก็อารมณ์ดีก็น่าจะรู้ว่าเซรเกย์จะเข้ามาหาที่นี่แน่นอน

“นัดใครคะ ริสาไม่มีนัดกับใครนะคะ”

“เอ่อ... ผมแค่แซวเล่นครับ” รามิลเริ่มอึกอัก พอจะรู้แล้วว่าเลขาของเขาไม่ได้รู้เรื่องที่เซรเกย์จะเข้ามาที่นี่ ทว่าไม่กี่วินาทีต่อจากนั้นเซรเกย์ก็เปิดประตูเข้ามา เดินนำหน้าหญิงสาวหน้าตาน่ารักน่าชังพร้อมกับดอกไม้ช่อโต

“ว่าไง” เซรเกย์มาถึงก็ส่งช่อกุหลายสีแดงให้กับมือของพิริสา

สาวเจ้ารับด้วยความไม่เต็มใจ หากไม่อยู่ต่อหน้ารามิลมีหวังเธอได้ต่อว่าเขาชุดใหญ่ที่ตามตื๊อเธอไม่เลิกแน่ เค้าจะมานี่สินะเจ้านายเธอถึงหาว่าเธอมีนัด ดูซิ เขาเอาแต่ส่งดอกไม้ให้เธอจนคนอื่นเข้าใจผิดไปหมดแล้ว เธอไม่ได้คิดจะเปิดใจให้เขาสักนิด เพราะหัวใจของเธอไปอยู่ที่เจ้านายของเธอแทบจะหมดแล้ว

“พี่มิล สวัสดีค่ะ” มนต์ธารา หญิงสาวลูกครึ่งหน้าตาน่ารักน่าชัง น้องสาวของเซรเกย์ เธอเดินเข้ามายืนข้างกับพี่ชายก่อนจะยกมือสวัสดีรามิลพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้คู่หมั้นของเธอและเลขาสาว

“มนต์กลับจากลอนดอนพอดี เลยชวนมาด้วย นั่นริสาเป็นเลขาของมิล”

“สวยน่ารักเหมือนที่พี่ใหญ่บอกเลยค่ะ” มนต์ธารามองหน้าพิริสาด้วยสายตามีเลศนัยก่อนจะหันไปกระซิบกับเซรเกย์ ทว่าเสียงกระซิบของเธอก็ไม่ได้เบาจนคนอื่นได้ยิน

พิริสาถูกชมต่อหน้าได้แต่ยิ้มเขิน คนชมก็ดูน่ารักน่าชังราวกับตุ๊กตาไม่แพ้กัน ให้เดาคงเป็นน้องสาวเซรเกย์เพราะหน้าตาละม้ายคล้ายกันหลายอย่าง แต่สาวเจ้าก็เหมือนจะเป็นลูกครึ่ง

“นี่มนต์ น้องสาวต่างแม่ผม เธอเป็นคู่หมั้นกับมิล”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณริสา”

สิ้นเสียงของมนต์ธารา พิริสาก็หน้าชาวาบ ทำไมเธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ารามิลมีคู่หมั้นแล้ว “เอ่อ...ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ”

“เราไปทานข้าวพร้อมกันเลยไหม”

“เอ่อ..วันนี้ต้องขอโทษด้วยค่ะคุณมิล ริสามีนัดแล้วค่ะ” พิริสาที่กำลังตกใจกับเรื่องที่เพิ่งรับรู้เธอก็ตอบปฏิเสธด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก

“กับเพื่อนผมใช่ไหมล่ะ” รามิลรู้อยู่แล้วว่าเลขาของเขาจะต้องปฏิเสธ ไม่แปลกที่คู่รักข้าวใหม่ปลามันจะอยากพูดคุยกันสองต่อสอง เขาเข้าใจทุกอย่างดี

“ใช่” เซรเกย์หรือจะดูไม่ออกว่าตอนนี้พิริสารู้สึกอึดอัดเรื่องอะไร เขาชิงตอบแทนหญิงสาว ยิ่งเห็นเธอผิดหวัง เขาก็จะใช้โอกาสนี้ทำคะแนนกับเธอ

“โอเค งั้นฉันไปกับมนต์สองคนก็ได้” เป็นรามิลที่เอ่ยบทสรุปออกมาจนพิริสาโล่งใจ คราวนี้ต้องยกความดีความชอบให้เซรเกย์ถึงจะต้องลำบากใจทำทีออกไปกับเขาก็เถอะ

พิริสานั่งรถออกมากับเซรเกย์ได้ไม่กี่นาทีฝนเม็ดใหญ่ก็ตกลงมาอย่างหนักจนมองทางแทบไม่ค่อยจะเห็น เธอเอาแต่นั่งเหม่อลอยออกไปนอกกระจกคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยและไม่ได้สนใจที่จถามว่าเซรเกย์กำลังจะพาเธอไปที่ไหน เพราะยังคงผิดหวังกับเรื่องที่เพิ่งรับรู้มาไม่หาย

“อกหักเหรอครับ” เซรเกย์เอ่ยพูดกับหญิงสาวขณะที่สายตายังมองตรงไปยังทางข้างหน้า เขาสังเกตอาการของเธอตั้งแต่ที่แนะนำมนต์ธาราให้เธอรู้จักในฐานะคู่หมั้นของรามิลแล้ว สีหน้าแววตาของพิริสาฉายความผิดหวังให้เขาได้เห็นชัดเจน อีกทั้งหากเธอยังปกติดีตอนนี้คงขอแยกกันกลับคนละทางกับเขาแล้ว

“พูดอะไรของคุณ”

“สายตาคุณมันฟ้อง ชอบเจ้านายตัวเองมานานแค่ไหน”

“ฉันไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อย ที่ไม่ได้ไปทานข้าวกับพวกเค้าก็เพราะไม่อยากเป็นก้างขวางคอใคร ไม่ใช่ไม่อยากเห็นภาพบาดตา”

“ร้อนตัวจังเลย”

“นี่! ก็บอกว่าไม่ได้ชอบไง”

“ไปดื่มกันไหม”

“ไม่อะ”

สิ้นเสียงปฏิเสธรถคันหรูก็จอดเทียบเข้าข้างทาง จากนั้นเซรเกย์ก็ปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วเปิดประตูลงจากรถไปในทันที

“อ้าว แล้วไม่กลัวเปียกรึไงคะ” พิริสาตะโกนตามหลังคนที่วิ่งฝ่าสายฝนออกไป เธอเริ่มมีสีหน้าไม่สบอารมณ์เพราะไม่รู้ว่าเซรเกย์กำลังจะทำอะไรของเขา

พิริสานั่งกอดอกหน้าบึ้งตึงไม่นานนักเซรเกย์ที่ตัวเปียกชุ่มก็กลับมาพร้อมกับไวน์แดงสี่ขวดใหญ่ที่เขาเพิ่งจะซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ เขากลับมานั่งในรถได้ก็รีบถอดเสื้อถอดกางเกงจนเหลือเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวในขณะที่หญิงสาวที่เบาะข้างคนขับกำลังนั่งมองเขาตาค้าง

“จะทำอะไรของคุณเนี่ย เอาผ้าฉันไปคลุม” รีบความผ้าพันคอในกระเป๋าไปคลุมแผงกล้ามกำยำของเขาทันที เขาทำเธอหน้าร้อนผ่าวทั้งที่อุณหภูมิในรถตอนนี้เย็นยะเยือก

“หวั่นไหวกับกล้ามผมเหรอ” เซรเกรย์ขยับผ้าของเธอให้ปิดร่างกายของเขาให้ได้มากที่สุด ทั้งยังไม่วายเอ่ยหยอกคนที่หน้าเห่อแดง

“ถ้าจะตอบแบบคนดีก็กลัวคุณหนาว แต่ตอบแบบไม่ดีก็ไม่อยากเห็นค่ะ” เธอคว้าเอาขวดไวน์แดงมาถือเอาไว้ในมือแก้เขิน

“ไหนบอกไม่อยากดื่ม”

“ก็ไม่อยากขัดน้ำใจคุณ”

“อกหักก็ให้ผมดามใจได้นะครับ ผมยังไม่เข้าใจว่าผมมีอะไรเทียบรามิลไม่ได้ตรงไหน” พูดจบก็ดึงขวดไวน์จากมือหญิงสาวไปถือ จากนั้นก็ควานหาที่เปิดฝาขวดไวน์ข้างประตูรถขึ้นมาเปิดขวดไวน์

“อุปกรณ์คุณนี่พร้อมจังเลยนะคะ”   

“อ้าว ก็ผมมันพวกชอบดื่ม พกของพวกนี้ไว้ก็สะดวกดี แล้วที่ผมถามว่าผมมีอะไรเทียบรามิลไม่ได้ จะตอบได้หรือยังครับ”