วาดิมยื่นกล่องของขวัญตรงหน้ากลิ่นชวาขณะที่เธอกำลังนั่งหวีผมอยู่หน้ากระจก
“ผมให้คุณ”
“อะไรคะ” สาวเจ้ารีบเก็บหวีแปรงเข้าที่จากนั้นก็บรรจงแกะของขวัญที่วาดิมตั้งใจห่อมาให้ และแล้วเธอก็ได้เห็นของที่อยู่ด้านใน เป็นคีย์การ์ดกุญแจบ้านพร้อมโฉนดที่ดินและรูปถ่ายบ้านหลังใหญ่สีขาวอยู่ติดริมชายหาด
“ให้ฉันเหรอคะ”
“ครับ”
กลิ่นชวาวางของทุกอย่างในมือได้เธอก็รีบลุกขึ้นยืนโผเข้ากอดวาดิมเอาไว้แน่น
“เราอาจจะยังไม่ได้ไปตอนนี้ แต่สักวันเราจะไปที่นั่นด้วยกัน”
“ฉันจะรอวันนั้นนะคะ”
วาดิมค่อยๆ ย่อตัวลงคุกเข่า จากนั้นก็ล้วงเอากล่องแหวนในกระเป๋ากางเกงนอนมาเปิดแล้วยื่นตรงหน้ากลิ่นชวา
“แต่งงานกับผมนะครับ”
“ค่ะ” เธอตอบตกลงโดยไม่คิดลังเล ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวินาทีที่ถูกเขาขอแต่งงาน เพียงแค่เขารับปากว่าจะดูแลเธอและไม่ทำให้เธอเสียใจแค่นั้นเธอก็ดีใจมากแล้ว
วาดิมสวมแหวนเพชรเม็ดโตที่นิ้วนางข้างซ้ายของกลิ่นชวาเรียบร้อยก็ยืนขึ้นกอดเธอเอาไว้แน่น “ถ้าผมกลับมาจากทำธุระ งานแต่งของเราจะเกิดขึ้นทันที ตกลงไหมครับ”
“ค่ะ ฉันแล้วแต่คุณเลยค่ะ รีบๆ ทำธุระให้เสร็จนะคะ” คนที่ดีใจจนน้ำตาซึมเอาแต่วซุกหน้าอยู่กับอกอุ่น ไม่อยากรู้หรอกว่าธุระของเขาคืออะไร
ตอนนี้ได้แต่ภาวนาในใจว่าให้ธุระของเขาเสร็จเรียบร้อยเร็วๆ เท่านั้น หลังจากนั้นเธอก็จะได้มีงานแต่งงานกับเขา แล้วก็จะได้ไปทุกที่ที่อยากได้อย่างที่เขาได้บอกเอาไว้
พิริสานั่งเครียดตั้งแต่เมื่อวานที่ได้คุยกับฟาเบียนเรื่องของวาดิม เธอตกใจมากที่รู้ว่าคนที่กำจัดครอบครัวของวาดิม และต้องการล้มล้างตระกูลวอลคอฟ คือลูเซียส พ่อแท้ๆ ของเซรเกย์ และตอนนี้วาดิมก็กำลังเตรียมล้างแค้นทุกคนที่ทำกับครอบครัวของเขา
วาดิมรู้ว่าคนที่ช่วยลูเซียสคือยากูซ่าหัวแถวที่เคยเป็นคนในองค์กรของพ่อชิเอะ ภรรยาของฟาเบียน วาดิมเลยมาขอคววามช่วยเหลือฟาเบียนกับชิเอะให้ส่งยากูซ่าพวกนี่นให้เขา แล้วตอนนี้กลุ่มยากูซ่าพวกนั้นก็ได้ถูกคนของวาดิมจัดการไปเรียบร้อยแล้ว
เท่ากับว่าตอนนี้วาดิมก็กำลังเดินหน้าคิดบัญชีแค้นกับลูเซียส และหลังจากที่ทุกอย่างจบ วาดิมก็จะมอบอำนาจของเขาให้กับเซรเกย์แล้วก็ไปใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดากับกลิ่นชวา
แต่สิ่งที่เธอกังวลตอนนี้ก็คือ วาดิมจะเอาชีวิตรอดกลับมาได้อย่างที่เขาหวังเอาไว้หรือไม่ แล้วเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้กลิ่นชวารู้เรื่องที่วาดิมกำลังจะไปทำหรือยัง
ให้เธอเดาก็คงยังไม่รู้ เพราะเธอไม่สามารถติดต่อกลิ่นชวาได้ และนั่นก็คงเป็นฝีมือของวาดิมที่ไม่อยากให้ใครเอาเรื่องไม่สบายใจไปบอกให้กลิ่นชวาฟัง
“พี่ตะวันคะ”
“มีอะไรเหรอ”
“แล้วถ้าคุณวาดิมไม่กลับมาหาว่านล่ะคะ ว่านกับลูกจะเป็นยังไง” รู้ว่าคนที่วาดิมกำลังจะไปต่อกลอนด้วยคือลูเซียส มาเฟียที่ถูกเลี้ยงดูด้วยนักฆ่าไร้เงาจากญี่ปุ่นตั้งแต่เด็ก ทั้งตอนนี้เขายังเป็นมาเฟียที่ได้ชื่อว่าเป็นมือสังหาร และเท่าที่วาดิมสืบมาได้ ลูเซียสยังมีพรรคพวกมือสังหารในเงามืดอีกหลายคน
“พี่ก็ไม่รู้ว่าเรื่องราวทุกอย่างมันจะเป็นยังไง แต่วาดิมได้เลือกแล้ว เค้าแค่บอกให้พวกเรารับรู้เท่านั้น ไม่ได้ให้ออกความเห็นอะไร” ฟาเบียนอาสาจะหาพรรคพวกไปช่วยวาดิมเต็มที่ แต่เพื่อนตนก็หยิ่งในศักดิ์ศรีบอกว่าการที่ให้ส่งเหล่ายากูซ่าในองค์กรของภรรยาของเขาให้ง่ายๆ เท่านั้นก็เสียศักดิ์ศรีขอบงมาเฟียมากพออยู่แล้ว เรื่องความแค้นส่วนตัวของวาดิม เขาต้องการชำระแค้นครั้งนี้ด้วยตัวเองเท่านั้น
“คุณเซรเกย์รู้เรื่องนี้แล้วหรือยังคะ” เมื่อวานนี้เธอก็เอาแต่ตกใจกับเรื่องที่เพิ่งได้รับรู้จนไม่ได้ไถ่ถามกับพี่ชายของเธอให้ละเอียด
“พี่คิดว่าตอนนี้วาดิมน่าจะกำลังคุยกับเซรเกย์”
“พี่ตะวันเชื่อว่าคุณเซรเกย์จะไม่รู้เรื่องพ่อของเค้าจริงๆ เหรอคะ”
“วาดิมเชื่อแบบนั้น แล้วพี่ก็เชื่อเหมือนกัน ถึงเซรเกย์จะเป็นคนที่ดูไม่ค่อยน่าเชื่อถือในสายตาคนอื่น แต่เซรเกย์เป็นคนตรงไปตรงมาแล้วก็รักความยุติธรรมที่สุด ไม่อย่างนั้นวาดิมคงไม่ตั้งใจให้เซรเกย์ขึ้นแทนตำแหน่งของตัวเอง แล้ววาดิมก็จะวางใจมากขึ้นถ้าเห็นริสาหมั้นหมายกับเซรเกย์อย่างเป็นทางการ เพราะนั่นจะหมายถึงความปลอดภัยและความน่าเชื่อถือให้กับเซรเกย์”
ฟาเบียนเห็นด้วยกับวาดิมที่จะให้เซรเกย์ขึ้นรับตำแหน่งแทนตัวเอง เพราะหลังจากที่เซรเกย์ได้หมั้นกับพิริสา อำนาจ อิทธิพล และความน่าเชื่อถือของสองตระกูลมาเฟียก็จะแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
และจะไม่มีใครกล้าทำร้ายน้องสาวของเขาที่มีพ่อเป็นหัวหน้ามาเฟียอิตาลี มีพี่ชายและพี่สะใภ้คุมองค์กรยากูซ่าที่ญี่ปุ่น ไหนจะว่าที่สามีของน้องสาวเขาจะเป็นหัวหน้ามาเฟียที่รัสเซียอีก
และเซรเกย์เองก็จะได้รับความเคารพจากคนในองค์กรอย่างไม่มีใครคิดค้านตำแหน่งที่เขาได้ด้วย นับว่าวาดิมวางหมากได้ถูกที่ถูกเวลา แต่เขาก็ยังกังวลใจว่าวาดิมจะทำแผนสุดท้ายที่คิดเอาไว้สำเร็จหรือไม่
พิริสานั่งเงียบเพราะกำลังนึกห่วงเซรเกย์อีกคน หากเขารับรู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นคนฆ่าครอบครัวของเพื่อนรัก อีกทั้งเพื่อนรักตัวเองก็กำลังจะไปกำจัดพ่อของเขา เขาจะเลือกตัดสินใจกับเรื่องนี้อย่างไร
เรื่องงานหมั้นเธอไม่ลังเลอะไรแล้ว เพราะมันไม่เพียงแค่สร้างความมั่นคงปลอดภัยให้เธอกับเซรเกย์และรักษาชื่อเสียงของตระกูลเท่านั้น ทว่ามันยังช่วยให้เพื่อนของเธอกับวาดิมได้ใช้ชีวิตธรรมดาได้อย่างที่หวัง ตอนนี้ก็รอเพียงแค่ให้วาดิมเอาชีวิตรอดกลับไปหากลิ่นชวาให้ได้เท่านั้นถึงจะเบาใจได้
ทางด้านเซรเกย์เมื่อรู้เรื่องราวพร้อมหลักฐานที่พ่อของตนทำร้ายครอบครัวของวาดิมมาโดยตลอดก็เลือกที่จะอยู่ที่ประเทศไทย ไม่ไปอิตาลีกับพิริสาเพื่อรอให้วาดิมเข้ามาหาตัวเอง
สภาพจิตใจของเขาตอนนี้ไม่ต่างจากคนอกหักเป็นร้อยครั้ง ผิดหวังในตัวของพ่อตนครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าที่เจ็บไปมากว่านั้นก็รู้ว่าจะต้องเห็นเพื่อนรักและพ่อของตนฟาดฟันเพื่อเอาชีวิตกัน
คนที่นั่งดื่มจนหมดสภาพตั้งแต่ได้หลักฐานทุกอย่างที่มัดตัวพ่อของตัวเองได้เริ่มวางขวดไวน์ในมือ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนต้อนรับเพื่อนรักที่เข้ามาหาตนแต่เช้าตรู่ของวันใหม่
“ฉันก็อยากจะบอกนายว่าฉันก็ไม่คิดว่าพ่อฉันจะทำเรื่องพวกนั้น” เขาเอ่ยด้วยถ้อยคำหนักแน่น
“ฉันเชื่อที่นายพูด แล้วฉันก็จะบอกว่าฉันจะเดินหน้าจัดการคนที่มันทำกับครอบครัวฉันด้วยตัวเอง”
“ฉันรู้ว่าพ่อฉันทำผิด แล้วฉันก็เลือกความถูกต้อง” แม้จะไม่ค่อยถูกกับคนเป็นพ่อ เพราะถูกทิ้งๆ ขว้างๆ และต่อว่าเขาตลอดว่าเป็นคนไม่เอาถ่าน แต่ยังไงลูเซียสก็ยังเป็นพ่อ เขาจึงเสียใจที่จะเห็นเพื่อนรักไปล่าสังหารพ่อของตน ทว่าเขาก็ไม่คิดที่จะห้ามการกระทำของวาดิม
“ฉันรู้ว่าถึงนายจะไม่ถูกกับพ่อ แต่นายก็ไม่ได้อยากเห็นพ่อนายถูกฆ่าตาย ถ้านายรับปากว่าจะรับตำแหน่งหัวหน้าจากฉัน ฉันจะไว้ชีวิตพ่อนาย ฉันจะให้เค้ารับโทษตามกฎหมาย”“ไม่มีใครเชื่อถือฉัน นายก็รู้” เซรเกย์รู้เรื่องแล้วว่าวาดิมหมายหมั้นให้เขารับตำแหน่งแทนตัวเองหลังจากเรื่องราวทุกอย่างจบ เรื่องนี้ที่เขาคิดหนัก พ่อของเขาฆ่าล้างตระกูลหัวหน้ามาเฟีย ส่วนเขาก็ได้ขึ้นมารับตำแหน่งทั้งที่ไม่ได้รับการยอมรับจากคนในองค์กร เขาไม่อยากเดาถึงความวุ่นวายในวันข้างหน้าเลย“พวกเค้าจะเชื่อถือนาย ตอนนี้นายมีคนรักเป็นริสา เธอเป็นทายาทของดันเต้ แล้วก็มีพี่ชายเป็นฟาเบียน ทุกคนจะเคารพนายและไม่มีใครกล้าทำร้ายพวกนาย แต่ฉันขอให้นายสัญญาว่านายจะไม่ทำร้ายพรรคพวกของฉัน จะปกครององค์กรด้วยความยุติธรรม” วาดิมคิดทุกอย่างมาดีแล้วเขาคิดว่าเซรเกย์เหมาะสมที่สุดที่จะรับตำแหน่งต่อจากเขา เขาเชื่อว่าทุกอย่างมันจะไม่เลวร้ายอย่างที่เซรเกย์กังวลไปก่อน เพราะหลังจากที่เซรเกย์หมั้นกับพิริสา ใครก็ไม่อาจต้านทานบารมีของเขาได้ และนั่นก็หมายถึงความปลอดภัยในชีวิตเซรเกย์และพิริสาด้วย“ฉันรับปากก็ได้ แต่ฉันจะรับตำแหน่งก็ต่อเมื่อนายกลับมาส่งมอบตำแหน่
“วาดิมทำทุกอย่างเพื่อคุณกับลูก เค้าหวังว่าจะใช้ชีวิตเป็นคนธรรมดากับคุณ ตอนนี้เค้าทำสำเร็จแล้ว ผมหวังว่าเค้าจะกลับมาใช้ชีวิตธรรมดาอย่างที่หวังได้เร็วๆ ครับ”“เพราะแบบนี้ฉันยิ่งเสียใจมาก” กลิ่นชวาเอ่ยพูดกับเซรเกย์เสียงสั่น หากไม่ใช่เพราะเธอที่ตั้งท่าฝันอยากจะมีชีวิตอิสระวาดิมก็คงไม่มาอยู่ในสภาพนี้มนต์ธาราเดินทางมาถึงทีหลังทุกคน เมื่อสาวเจ้ามาถึงก็เห็นพี่ชายเธอนั่งคอตกอยู่หน้าห้องไอซียูก็รีบเข้าไปถามไถ่อาการของวาดิม“หมอแจ้งอาการเพิ่มเติมหรือยังคะ”เซรเกย์ส่ายหัวน้อยๆ “เมื่อกี้สัญญาณชีพวาดิมหายไป ดีที่หมอช่วยกลับมาได้” เอ่ยติดๆ ขัดๆ เหมือนมีก้อนอะไรขวางอยู่ที่ลำคอ หากเขาตัดสินใจขัดคำสั่งวาดิมแล้วตามเพื่อนของเขาไปเร็วกว่านี้อีกสักนิด วาดิมก็คงไม่เจ็บหนักเช่นตอนนี้ภาพที่เขาเห็นกลิ่นชวามีน้ำตาเป็นลมล้มพับเมื่อรู้ว่าคนรักของตัวเองสัญญาณชีพหายมันสะเทือนใจของเขาเป็นที่สุด หากวาดิมไม่รอด เท่ากับว่าเขาได้ทำให้กลิ่นชวาต้องตายทั้งเป็น“มนต์ไม่อยากจะเชื่อกับเรื่องที่เกิดขึ้นเลยค่ะ” มนต์ธาราอดที่จะมีน้ำตาไม่ได้ เธอรู้ว่าพ่อของเธอไม่ได้มีความรับผิดชอบเรื่องชีวิตลูกและภรรยาที่มีหลายคนเท่าไหร่นัก ทว่
วันเวลาพ้นผ่านนานร่วมปีกว่า ณ บ้านหลังโตริมธารน้ำตกที่วาดิมซื้อเป็นของขวัญให้กลิ่นชวาเป็นหลังแรก บ้านหลังนี้มีชีวิตชีวามากขึ้นเมื่อมีคนมาอยู่ถาวรคราแรกรอบบ้านมีแค่พื้นที่สีเขียว เมื่อกลิ่นชวาได้มาอยู่ก็เริ่มมีไม้ดอกหลากสีนานาพันธุ์ประดับอยู่รอบ้าน อีกทั้งตอนนี้ในบ้านยังมีเสียงแหลมๆ ของยัยหนูตัวกลมที่กำลังพยศคนเป็นแม่เพราะห่วงเล่นอีกด้วยยัยหนูลูกครึ่งตัวกลมวัยเก้าเดือนที่เพิ่งจะเริ่มหัดตั้งไข่ไม่ค่อยสนใจการนั่งรับประทานอาหารบนโต๊ะ ร้องงอแงอยากจะลงไปเล่นที่พื้นจนคนเป็นแม่ต้องตามใจปล่อยให้ไปที่พื้นแล้วตามป้อนข้าว“อ้ำก่อนนะคะคนเก่ง”“หึ...เยา...” เจ้าก้อนกลมส่ายหัวหงึกๆ ขณะกำลังตั้งใจหัดยืน“อ้ำอีกคำแล้วแม่จะปล่อยให้เล่นต่อค่ะ”และแล้วข้าวตุ๋นในช้อนจิ๋วก็ถูกเด็กหญิงอ้าปากงับไปจนหมด กลิ่นชวายิ้มร่า คำพูดของเธอเมื่อครู่ใช้หลอกล่อลูกน้อยได้ผลมาตลอดเวลาห่วงเล่น เธอจะปล่อยให้ลูกของเธอได้เล่นไปสักครู่หนึ่งจนลืมคำพูดของเธอ จากนั้นก็ค่อยป้อนต่อ มารยาของเธอใช้ได้กับทั้งสามีแล้วก็ลูกจริงๆหลังจากกลิ่นชวาใช้เล่ห์เหลี่ยมป้อนข้าวลูกสาสวเธอเรียบร้อยจากนั้นก็ปล่อยให้เจ้าตัวกลมได้เล่นพักใหญ่ พอเห็นว่า
My husband ปล่อยแขนสามีฉันนะ!แค่สามีบาดเจ็บจนจำเธอไม่ได้ก็เจ็บปวดพออยู่แล้ว ยังจะมารู้ว่าเขาดันไปจำได้ช่วงที่ยังรักกับแฟนเก่า หนำซ้ำยัยนั่นยังมาเกาะแกะสามีเธอไม่ห่าง อย่าหวังว่าลูกสาวมาเฟียอย่างฉันจะยอม...ทำไมต้องเป็นแบบนี้ ทำไมเขาต้องมาจำเธอไม่ได้ในวันที่เธอรักเขาไปหมดหัวใจแล้วด้วย ไม่เคยอยากเสียใจเรื่องความรักสักเสี้ยววินาที หากรู้ว่าเขาจะเป็นแบบนี้ เธอไม่ตกลงให้เขาเข้ามาในชีวิตเธอแน่เขาไม่ได้อยากจำเธอไม่ได้ ไม่ได้อยากให้ตัวเองต้องมาเจอเรื่องที่น่าลำบากใจที่ต้องยังรู้สึกรักแฟนเก่าในขณะที่ตัวเองแต่งงานกับเธอไปแล้ว หากอุบัติเหตุครั้งนั้นพรากชีวิตเขาไปเลยมันก็คงดีพิริสาจะจัดการกับเรื่องที้เกิดขึ้นยังไง แล้วเซรเกย์จะกลับมาจำความรู้สึกที่มีต่อภรรยาของเขาได้หรือไม่ ในขณะที่แฟนเก่ายังเกาะแกะไม่ยอมห่าง มาเอาใจช่วยพิริสาในเรื่อง My husband ปล่อยแขนสามีฉันนะ! ได้เลยค่ะ...เริ่มเรื่องหลังจากพิริสาหมั้นหมายกับเซรเกย์จนได้แต่งงานงาน แม้เวลาที่เธอรู้จักกับมันจะเป็นเวลาแค่ปีเดียว แต่ก็ไม่มีสักครั้งที่เขาจะทำให้เธอรู้สึกว่าเธอคิดผิดที่ตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มในวันที่เขาเสนอตัวขอเป็นแฟนไม่มีส
“ผมจับตัวคุณมาเอง” เสียงทุ้มเอ่ยตอบอย่างตรงไปตรงมา จากนั้นเขาก็ลากเก้าอี้มานั่งมองหน้าเธอไม่วางตาพิริสาเริ่มกลืนน้ำลายไม่ลงคอ แค่สายตาของเขาก็ทำเธอกลัวมากพออยู่แล้ว อีกทั้งน้ำเสียงทุ้มต่ำดูเยือกเย็นทำเธอเริ่มไปไม่เป็น ทว่าก็นึกขึ้นได้ว่าตอนนี้เธอเป็นถึงทายาทมาเฟียอิตาลี แถมสามีก็เป็นหัวหน้ามาเฟียรัสเซีย ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้สนใจเธอเท่าไหร่ก็เถอะ อย่างน้อยอ้างชื่อพวกเขามาเป็นคำขู่ คนร้ายตรงหน้าจะได้รู้สึกเกรงตัวเธอบ้าง“คุณจับตัวฉันมาต้องการอะไร ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร คุณพ่อฉันเป็นมาเฟีย สามีฉันก็เป็นมาเฟีย”“ผมรู้ รู้ทุกอย่าง ถึงได้พาคุณมาที่นี่ไง แล้วคุณล่ะรู้รึเปล่าว่าผมเป็นใคร”“อย่าบอกว่าจับตัวฉันมาเรียกค่าไถ่”“ผมไม่เคยต้องการเงิน แต่ต้องการทำลายชีวิตใครบางคนมากกว่า”“พูดให้ฉันเข้าใจง่ายๆ ได้ไหมว่าต้องการอะไร”“ได้ ขี้เกียจอ้อมค้อมเหมือนกัน ผมแค่อยากให้เซรเกย์มันตาย แต่มันก็ไม่ตาย เลยอยากจะจับคุณมาทำเมียให้มันตายทั้งเป็น”“อะไรนะ!” ไม่ได้ เธอปล่อยให้เค้าทำกับเธอแบบนี้ไม่ได้“คนอย่างฉันไม่ยอมเป็นเมียใครง่ายๆ หรอกนะ อีกอย่างเซรเกย์ก็คงไม่ได้รู้สึกอะไรถ้าคุณจะจับฉันทำเมีย เพราะ
“หายไปได้ยังไง” ในวันที่เซรเกย์กำลังเตรียมตัวจะออกจากโรงพยายาล เขาก็ต้องมีเรื่องให้ได้ปวดหัวอีกเรื่อง เมื่อบอริสเข้ามารายงานเรื่องของพิริสา“ผมขอโทษครับนายที่ปล่อยให้นายหญิงหายไปได้ ตอนนี้เราได้แจ้งกับทุกคนให้เร่งตามหา รวมถึงแจ้งกับคุณฟาเบียนแล้วด้วยครับ”“อย่ามัวแต่ขอโทษฉัน รีบไปหาเธอให้เจอเดี๋ยวนี้เลย”“เธอคงงอนคุณเรื่องฉันแน่เลยค่ะ” หมอสาวเข้ามากุมมือปลอบใจเซรเกย์หลังจากที่บอริสออกจากห้องไปแล้ว“ผมไม่คิดว่าคนที่ผมเลือกเป็นภรรยาจะไม่มีเหตุผล” สีหน้าของวาดิมเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ตื่นมาก็รู้ว่าตัวเองความจำเสื่อม แถมยังได้รับตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียแทนเพื่อนรักอย่างวาดิมไปแล้วอีกที่น่าตกใจมากกว่านั้นก็เพราะรู้ว่าพ่อของเขาเป็นคนฆ่าครอบครัวของวาดิม แถมเขายังแต่งงานกับพิริสา ลูกสาวของดันเต้ มาเฟียชาวอิตาลี แล้วยังต้องมาปวดหัวกับการที่เห็นภรรยาตนอาละวาดมิล่าหมอสาวที่เป็นแฟนเก่าของเขาเพราะหึงหวงในตัวของเขาไหนตอนนี้เธอจะหายตัวไปอีก เขาอยากจะบ้าเสียให้ได้ หากครอบครัวของพิริสารู้ว่าเขาจำเธอไม่ได้แถมยังทะเลาะกันจนเธอหายไป ปัญหาใหญ่ของมาเฟียสองฝั่งได้เกิดแน่“คุณกับเธออาจจะไม่ได้รักกันก็ได้นะค
“น้องฉันไม่ใช่คนแบบนั้น ฉันจะไม่ถืออะไรนายในตอนที่นายจำอะไรไม่ได้ แต่ฉันว่านายกับมิล่าไม่น่าจะต้องมาอยู่ในชีวิตของกันและกันอีกแล้ว เพราะหลังจากนี้นายก็ไม่ได้อยู่โรงพยาบาล ส่วนเรื่องความจำของนาย ฉันจะหาหมอเก่งๆ มาดูแลนายแทนละกัน”เซรเกย์พยักหน้ารับคำของฟาเบียน เขาเองก็ไม่ได้อยากอยู่ใกล้มิล่าเพราะกลัวใจของตัวเองจะเผลอไปทำเรื่องที่ผิด อีกอย่างมันก็คงจะดีกับการรักษาครอบครัวของเขาด้วยถึงแม้ว่าตอนนี้จะจำภาพที่เป็นครอบครัวกับพิริสาไม่ได้ก็เถอะ แต่การตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลมมันก็เป็นการดีต่ออนาคตข้างหน้า หากวันหน้าความจำของเขากลับมาเป็นเหมือนเดิม จะได้ไม่ต้องมีเรื่องให้ลำบากใจภายหลังทางด้านพิริสาเริ่มหายใจหายคอได้โล่งเมื่อเรนไม่ได้ทำอะไรกับร่างกายของเธออย่างที่เขาตั้งใจ อีกทั้งตอนนี้ยังมีหญิงสาวลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นคนของเรนมาอยู่เป็นเพื่อนชวนคุย“เจ้านายของริโอะจะกลับมาทำอะไรไม่ดีกับฉันอีกไหมอะ” ถามหญิงสาวหน้าตาน่ารักน่าชังด้วยท่าทางระแวง“คุณริสาไม่ต้องกลัวอะไรนะคะ คนอย่างคุณเรนไม่ขืนใจผู้หญิงค่ะ”“ทำไมริโอะเชื่อแบบนั้นล่ะ”“พ่อของคุณเรนจะสอนเสมอว่าไม่ให้ใช้ผู้หญิงร่วมกับใคร แล้วแม่คุณเรนก็จะสอน
หลังจากฟาเบียนและชิเอะกลับไปได้ วาดิมและเซรเกย์ก็นั่งจดจ่ออยู่กับหน้าจอมือถือและโน๊ตบุ๊ค คอยดูรายงานที่นักสืบส่งมาให้ จนแล้วจนรอดแม้นักสืบจะไปค้นหาทุกสถานที่แล้ว แต่ก็ไม่ยักจะมีวี่แววร่องรอยของพิริสาจริงๆเซรเกย์นั่งถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า นึกโทษตัวเองที่หากเขาไม่ใจร้อนตำหนิพิริสาจนเธอไม่พอใจ เรื่องราววุ่นวายก็คงไม่ต้องเกิดขึ้น“ถ้าคนของเราทำอะไรไม่ได้เลย ตอนนี้ก็คงต้องรอคนของพ่อชิเอะ”“เห็นทีฉันต้องส่งมาเฟียไปเรียนวิชาจากพวกยากูซ่าแล้วมั้ง” เซรเกย์ส่ายหัวด้วยความอ่อนใจ“นายจำไม่ได้สักนิดเลยเหรอว่าเคยรักริสายังไง ตอนที่ริสารู้ว่าแกจำเธอไม่ได้เธอเอาแต่โทรมาร้องให้กับว่านเป็นพักใหญ่เลย”“ฉันอยากรู้จริงๆ วาดิม ฉันไม่ได้แต่งงานกับริสาเพราะนายใช่ไหม” เมื่อวาดิมเปิดประเด็นคุยเรื่องพิริสา เขาก็อยากจะถามเพื่อนให้ละเอียดเช่นกัน“ฉันว่านายน่าจะรู้นิสัยตัวเองดี แถมนายยังเป็นคนตามตื๊อริสาเองด้วย”“แต่เธอดูเป็นคนไม่มีเหตุผล ฉันไม่น่าจะชอบคนแบบนั้น”“อะไรที่นายคิดว่าเธอไม่มีเหตุผล”“ก็เธอหึงฉันกับมิล่า มิล่าแค่รักษาฉันเธอก็อาละวาดไล่มิล่าให้ไปไกลๆ ฉัน ฉันก็เลยต่อว่าเธอจนเธองอนแล้วหนีไป จนตอนนี้ไ
“ริสา”“สรุปว่าพวกคุณรู้ตั้งแต่แรกว่าฉันจะมีลูกไม่ได้หลังจากใช้ยาถอนพิษเหรอคะ”“ผมขอโทษริสา แต่ที่ผมไม่บอกเพราะกลัวว่าคุณจะไม่ยอมรักษาตัว ถ้าปล่อยให้พิษนั่นอยู่ในร่างกายนานๆ มันทำลายระบบประสาทหลายอย่าง”พิริสาไม่คิดจะฟังอะไรทั้งนั้น เมื่อเห็นเซรเกย์เข้ามาใกล้ เธอก็รีบวิ่งหนี หากเขาบอกเธอถึงความจริงของผลข้างเคียง วันนั้นเธอก็อาจจะทำใจยอมรับเรื่องที่จะมีลูกไม่ได้ก็ได้ แต่ตอนนี้เธอมีความหวังจนไม่อาจจะผิดหวังได้แล้ว ทำไมเรื่องมันต้องกลายมาเป็นแบบนี้ด้วย“ฮื่อ ฮือ ฮือ ฮือ...” เธอวิ่งไปไม่รู้จุดหมาย พร้อมน้ำตาพรั่งพรูและเสียงสะอึกสะอื้น เมื่อหัวใจถูกบีบรัดมากเข้าเธอก็เริ่มหูอื้อตาลาย และหมดสติไป“ริสา” เซรเกย์วิ่งไปรับร่างของพิริสาได้ทันท่วงที จากนั้นก็รีบสาวเท้าพาเธอเข้าไปให้โอเว่นดูอาการพิริสายังนอนให้หมอตรวจโดยที่น้ำตายังคงไหลไม่หยุด ทั้งยังไม่คิดที่มองหน้าทั้งหมอโอเว่นและสามีของเธอ เพราะยังโกรธเรื่องที่พวกเขาไม่ยอมบอกเธอถึงผลข้างเคียงทุกอย่างของการใช้ยาถอนพิษ ทำให้เธอต้องรู้สึกผิดหวังมากๆ ในตอนนี้“ผมว่าเรากำลังจะมีข่าวดีแล้วล่ะ” จากการที่โอเว่นได้เริ่มศึกษาแพทย์แผนจีน เขาก็พอจะจับชีพจ
ตั้งแต่มาถึงร้านสมุนไพรได้ พิริสาก็ถูกหมอจีนตรวจชีพจรอยู่พักใหญ่ เพราะไม่เคยเจอคนที่เลือดลมเดินทางแปลกๆ เช่นหญิงสาวมาก่อน“อืม...แปลกๆ” หมอสมุนไรวัยเกือบแปดสิบสีหน้าเคร่งเครียดเป็นพิเศษ ก่อนจะปล่อยมือจากชีพจรของหญิงสาวและหยิบตำราใจใต้ลิ้นชักขึ้นมาดูเซรเกย์ที่เห็นว่าได้จังหวะเขาจึงเริ่มออกอุบายที่วางแผนเอาไว้ “ผมลืมเอามือถือมาจากในรถ ริสาไปเอาให้ผมหน่อยได้ไหม”“ได้สิคะ”ให้หลังพิริสาไปได้ เซรเกย์ก็ถือโอกาสพูดคุยรายละเอียดทุกอย่างกับหมอจีน หวังว่าเขาจะเป็นที่พึ่งให้กับคนที่ลูกยากได้จริงๆ อย่างที่ริโอะได้พูดเอาไว้ทางด้านพิริสาเธอก็เอาแต่หาโทรศัพท์มือถือของเซรเกย์อยู่ครู่ใหญ่ สุดท้ายก็เจอมันก็ตกอยู่ที่ใต้เบาะที่นั่งของเขา กว่าจะกลับเข้าไปในร้านยาได้ เธอก็เห็นหมอจีนเตรียมสมุนไพรเอาไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว“หมอจัดยาให้เรียบร้อยแล้วนะริสา”“เหรอคะ ไวดีจังเลย”“คุณต้องดื่มยาต้มนี่ทุกวัน วันละสามเวลาเป็นเวลาสามเดือน”“แค่นี้จะพอเหรอคะ” ดวงตาคู่สวยเริ่มเพ่งมองไปยังห่อสมุนไพรเล็กๆ ที่ตั้งอยู่สามห่อ“แล้วผมจะส่งสมุนไพรตามไปให้ทุกครึ่งเดือน ระหว่างนี้ก็งดอาหารหมักดอง แล้วก็ต้องทานอาหารที่ทำสดใหม่เ
“ริโอะ”ขณะที่กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ เสียงที่แสนคุ้นหูก็ดังแว่วมาแต่ไกลทำให้ริโอะรีบหันไปยังต้นเสียงด้วยความรวดเร็ว “อ้าวคุณริสา มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”“เพิ่งมาถึงเมื่อกี้นี้เอง ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ”“มานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยค่ะ เราเข้าบ้านกันดีกว่าค่ะ ริโอะทำขาหมูไว้ให้คุณริสาด้วยนะคะ”“คุณเรนบอกแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากเข้าไปในบ้าน อยากคุยกับริโอะก่อน”“มีอะไรเหรอคะ”“ริโอะกำลังงอนคุณเรนอยู่ใช่ไหม”สีหน้าที่กำลังเปื้อนยิ้มเริ่มเจื่อนลง ไม่ผิดหรอกที่เรนเข้าใจเช่นนั้น แต่นั่นก็เป็นเพราะเขาสร้างข้อจำกัดให้เธอจนเธอรู้สึกอึดอัด“ฉันรู้ว่าที่คุณเรนห้ามริโอะทุกอย่างก็เพราะเป็นห่วง แล้วฉันก็รู้ว่าริโอะรู้ตัวว่าริโอะทำทุกอย่างได้ ฉันก็เลยบอกให้คุณเรนกับริโอะแก้ปัญหากันคนละครึ่งทาง”“ยังไงเหรอคะ” แววตาของริโอะในตอนนี้เต็มไปด้วยความสงสัย การแก้ปัญหาคนละครึ่งทางหมายความว่ายังไง“ลองคุยกับคุณเรนอีกรอบสิ” พิริสาหันหน้าไปมองเรนที่กำลังยืนดูเธอและริโอะอยู่ห่างๆ“ฉันขอตัวไปรอในบ้านนะ”หลังจากพิริสาลุกออกไป เรนก็เข้ามานั่งแทนที่ของเธอ เพราะเรนต้องการที่จะคุยกับริโอะตามที่พิริสาและเซรเกย์แนะนำ
“อื้อ...” ดวงตาคู่สวยหลับตาปี๋ เสียงครางของความเจ็บจุกถูกดูดเข้าไปในลำคอสามี หลังจากนั้นเธอก็หัวสั่นหัวครอนไปกับแรงกระกระทั้นจากการมอบบทสวาทของสามีตัวโตเซรเกย์บดสะโพกส่งเจ้าแท่งร้อนมโหฬารเข้าออกร่องสวาทถี่รัวไม่มีผ่อนอยู่นานสองนาน เสียงครางของคนทั้งสองที่กำลังแลกลิ้นถูกดูดกลืนเข้าไปในลำคอของกันและกัน เมื่อร่องสวาทดูดกลืนแท่งร้อนมโหฬารหนักเข้าก็เริ่มตอดรัดรุนแรงเพราะใกล้จะถึงจุดสุดยอดอีกครั้ง“อื้อ.. อื้อ...” และแล้วพิริสาก็บิดเกร็งแอ่นเร่าตาปรือเยิ้ม มือไม้จิกอยู่ที่ลำแขนแกร่งของคนเป็นสามีจนแทบจะฝังเนื้อเซรเกย์เสียบเจ้าแท่งร้อนคาร่องสวาทเอาไว้ไม่ขยับ เพราะต้องการปล่อยให้คนตัวเล็กได้ผ่อนคลาย ในขณะเดียวกันเขาก็ยังบดจูบด้วยลีลาเร่าร้อนเพื่อเล้าโลมคนตัวเล็กให้พร้อมรับกับลีลาสวาทของเขาอีกรอบเมื่อจับจังหวะการหายใจของภรรยาตัวเล็กว่าเป็นปกติเขาก็เริ่มสาวแท่งร้อนดึงออกจนสุดกดเข้าจนมิดไปกับร่องสวาทที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำรักอีกรอบให้เร็วและแรงกว่าเดิม จนเกิดเป็นเสียงเนื้อที่กำลังเปียกแฉะกระทบกันดังสนั่นไปทั่วห้อง“เซรเกย์ อื้อ...” พิริสาหัวสั่นหัวครอน ความเสียวซ่านพุ่งเข้ามาในร่างกายจนเริ่มจะแตะข
“อ๋อ ฉันว่าหาของบำรุงสักพักแกก็คงจะกลับมาแข็งแรงเองนั่นแหละ อย่าลืมสิว่าแกเพิ่งผ่านการรักษาตัวมานะ เดี๋ยวอีกสักพักลองไปตรวจร่างกายใหม่ก็ได้”“เซรเกย์ก็บอกฉันแบบนั้น”“จุนน้า...”“ยัยหนู” เห็นหลานสาวตัวกลมวัยเกือบสองขวบก็รีบเข้าไปรวบอุ้มมานั่งที่ตัก ก่อนจะหอมไปที่พวงแก้มย้วยๆ อีกฟอดใหญ่“คิดถึงจังเลย คิดถึงจังเลย” พิริสากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับลูกสาวของกลิ่นชวากันจนหายคิดถึง ยิ่งเห็นหลานก็อยากจะมีลูกใจจะขาด ทว่าก็ต้องทำใจเพราะไม่รู้ว่าร่างกายของเธอจะสามารถมีลูกได้เมื่อไหร่ทางด้านสองหนุ่มที่กำลังคุยกันอยู่ด้านนอก เมื่อมองผ่านกระจกเห็นพิริสากำลังเล่นอยู่กับเจ้าตัวกลมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุขก็หันมามองหน้ากันด้วยสายตาที่กำลังบ่งบอกถึงความเป็นกังวล โดยเฉพาะเซรเกย์“ดูท่าริสาคงอยากจะมีลูกมากๆ ฉันรู้ว่าริสานิสัยเหมือนว่าน ทางที่ดีนายควรรีบบอกเรื่องที่เธอควรรู้จะดีกว่า” วาดิมเสนอความเห็นหลังจากรับรู้ความจริงว่าเพราะอะไรกันแน่พิริสาถึงยังมีลูกไม่ได้“ฉันยังไม่พร้อมเห็นริสาผิดหวัง เอาเป็นว่าหลังจากการตรวจร่างกายครั้งหน้าไม่ดีขึ้นก็ค่อยบอกเธอตอนนั้น”“อืม ถือว่าฉันเตือนแล้วนะ”เซรเกย์ยืนถอนหายใ
“แล้วริสาจะไปเที่ยวหานะคะคุณพ่อคุณแม่” พิริสาเข้าไปกอดพ่อกับแม่ในขณะที่พวกเขากำลังจะเดินทางกลับอิตาลีหลังจากที่เบาใจเรื่องอาการเจ็บป่วยของเธอแล้ว“ยายจ๋า รักษาสุขภาพด้วยนะ แล้วริสาจะพาเจ้าตัวเล็กไปวิ่งเล่นด้วย” เธอผละออกมาจากดันเต้และรสสุคนเข้ามากอดสอางค์“เราก็ดูแลตัวเองดีๆ ล่ะ แล้วยายจะส่งสมุนไพรบำรุงร่างกายมาให้นะ”“ขอบคุณค่ะ” ฟอด ฟอด สาวเจ้าหอมซ้ายหอมขวาคนเป็นยายฟอดใหญ่ๆ เป็นประจำทุกครั้งที่ต้องจากกัน ไม่ว่าเธอจะโตมากแค่ไหนเธอก็ยังชอบทำตัวเป็นเด็กกับยายของเธอเสมอ เพราะรู้ว่ายายนั้นชอบเห็นความสดใสของเธอ และเธอเองก็ชอบที่จะเห็นรอยยิ้มของคนเป็นยายรวมไปถึงพ่อกับแม่ไปนานๆ“แล้วก็ดูแลลูกฉันให้ดีล่ะ ถ้ามีเรื่องให้ลูกฉันเจ็บตัวอีก ฉันพาลูกฉันกลับไปดูแลเองจริงๆ ด้วย” ดันเต้หันมาส่งเสียงดุให้เซรเกย์ส่งท้ายก่อนกลับ เชื่อว่าเซรเกย์จะดูแลลูกสาวของเขาได้ดี ทว่าก็อดที่จะกำชับอีกครั้งตามประสาพ่อที่หวงและห่วงลูกไม่ได้สิ้นเสียงแข็งของคนเป็นพ่อ พิริสาก็รีบเข้าไปกอดเอวเซรเกย์เอาไว้แน่น “ไม่นะคะคุณพ่อ ริสารักเซรเกย์ม๊ากมาก ไม่ยอมไปไหนหรอกค่ะ”รสสุคนและสอางค์ต่างก็ส่ายหน้าให้กับคำพูดของดันเต้ ทว่าก็อม
“คิดอะไรอยู่” เดินออกมาจากห้องแต่งตัวได้ก็เข้ามาสวมกอดคนตัวเล็กที่กำลังยืนกอดอกเหม่อมองท้องฟ้ายามค่ำคืนด้วยอาการเหม่อลอยพิริสารีบผลักคนที่เปลือยท่อนบนโชว์แผงกล้ามออกจากตัว “ทำไมไม่ใส่เสื้อคะ” มองกล้ามเนื้อคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีครู่เดียวก็ต้องหลบสายตาไปมองทางอื่น เพราะตอนนี้เธอกำลังหน้าร้อนผ่าวเพราะไม่ชินกับการมองผู้ชายถอดเสื้อ“คุณเขินเหรอ” ริมฝีปากหนาอมยิ้มกรุ่มกริ่ม“ใครจะไม่เขินล่ะ”“หันมาดูให้เต็มตาสิ มันเป็นของคุณนะ คุณจะเขินทำไม” เขาดึงมือเธอมาลูบบนเนินอกที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ“ของฉันเหรอ” แม้จะเคอะๆ เขินๆ แต่แผงกล่ามของเขามันก็น่าสัมผัสอยู่ไม่น้อย เลยถือวิสาสะลูบๆ คลำๆ อยู่เช่นนั้นจนรับรู้ได้ว่าตัวของเขาไม่มีไขมันแม้แต่นิดเดียว“ใช่ ก็ผมเป็นของคุณ เป็นสามีคุณ จะดูตรงอื่นด้วยไหม”“ไม่ต้องค่ะ” รีบถอยห่างพร้อมยกมือทั้งสองข้างปิดตา เธอไม่รู้หรอกว่าคนที่เธอมองว่าเขาเจ้าเล่ห์จะพูดจริงหรือพูดเล่น ทว่าเธอก็ไม่เสี่ยงเปิดตาเอาไว้ แค่เห็นแผงกล้ามของเขาเธอก็เขินจนปั้นหน้าไม่ถูกแล้ว หากเห็นอย่างอื่นคงได้วิ่งออกไปข้างนอกแน่“เวลาคุณเขิน น่ารักมากเลยรู้ไหม”“แกล้งฉันใช่ไหมคะ” มือทั้งสองค่อ
พิริสาสะดุ้งตกใจเมื่อตื่นมาแล้วเห็นเซรเกย์อยู่ข้างกาย ทว่าก็ต้องยกมือทาบอกค่อยๆ ผ่อนลมหายใจ เพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองนั้นแต่งงานกับเซรเกย์แล้วดวงตาคู่สวยค่อยๆ จ้องไปที่ใบหน้าคมครู่นึง เธอไปหลงรักคนที่สายตาเจ้าเล่ห์หัวปักหัวปำได้อย่างไร เขาทำอะไรให้เธอรักมากมายขนาดนั้นได้ ทั้งเธอก็ปฏิเสธไม่เชื่อไม่ได้ เพราะทุกคนต่างก็ยืนยันว่าเธอหวงเซรเกย์อย่างกับจงอางหวงไข่“อยากกินผมเหรอ” ลืมตาขึ้นได้ก็เอ่ยยียวนกวนประสาทคนตัวเล็ก“อุ้ย ตกใจหมดเลยคุณเนี่ย”“ก็จ้องผมตั้งนานแล้ว จะจูบก็ไม่จูบซะที” พูดจบก็ตวัดแขนหมายจะโอบรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด แต่พิริสาก็ไหวตัวทัน เธอรีบพลิกตัวลงจากเตียง แล้วสาวเท้าเข้าไปห้องน้ำเพื่ออาบน้ำล้างหน้าล้างตาจะได้ลงไปอยู่กับแม่เซรเกย์มองตามหลังภรรยาตัวเล็กด้วยความขบขัน จะว่าไปการที่เธอจำเขาไม่ค่อยได้ก็ทำให้เธอน่าแกล้งเหมือนกัน ตอนนี้เขาไม่ค่อยกังวลเรื่องความจำของเธอแล้ว ด้วยรู้ว่าอีกไม่นานเธอก็จะจำช่วงเวลาที่มีกับเขาได้ทุกเรื่อง เพราะสมุนไพรทุกอย่างที่หมอโอเว่นจะต้องใช้สกัดเป็นยาถอนพิษตอนนี้ได้มาครบแล้ว เหลือเพียงแค่รอให้ทุกคนนำกลับมาให้กับมือของหมอโอเว่นเท่านั้น“พวกคุณ
“ผมคงต้องขอคุยกับคุณริสาอย่างละเอียดอีกพักใหญ่เลยครับ” หมอโอเว่นเอ่ยก่อนที่พิริสาจะรู้สึกฉงนหนักไปมากกว่านี้“คุณเป็นใครคะ?”“ผมหมอโอเว่นครับ ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ”ดวงตาคู่สวยมองจ้องมายังหมออาวุโสแปลกหน้า คำว่ายินดีที่ได้รู้จักอีกครั้ง เขาเคยรู้จักเธอ หรือ เธอเคยรู้จักเขามาก่อนเช่นนั้นหรือเมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา หมอโอเว่นก็เริ่มอธิบายความเป็นมาเป็นไปของอาการหญิงสาว ก่อนจะซักถามความจำของเธอว่าตอนนี้จำอะไรได้บ้างสรุปแล้วก็ได้ความว่าตอนนี้พิริสาจำทุกคนที่อยู่ที่นี่ได้ ทว่าเธอก็จำได้เพียงแค่ตอนที่เพิ่งได้เจอกับพ่อของเธอไม่เท่าไหร่นัก ซึ่งนั่นมันก็เป็นช่วงเวลาที่เธอเพิ่งจะเริ่มคบหากับเซรเกย์เป็นแฟนทั้งยังตกใจมากที่จู่ๆ รู้ตัวว่าตัวเองได้แต่งงานกับเซรเกย์ในเวลาอันรวดเร็ว จนต้องขอคุยกับเซรเกย์เป็นการส่วนตัวอีกรอบหลังจากคุยกับทุกคนเรียบร้อย“ฉันแต่งงานกับคุณแล้วจริงๆ เหรอ อะไรที่ทำให้ฉันแต่งกับคุณได้เร็วขนาดนั้น”“คุณรักผมมากไง”“ฉันน่ะเหรอคะ ฉันยอมรับว่ารู้สึกดีกับคุณมาก แต่ก็ยังไม่ถึงกับรักมากนะคะ”“อย่าพูดให้ผมใจเสียสิ”“ก็ฉันจำไม่ได้จริงๆ นี่คะ แต่จะว่าไปเรื่องราวท