สตรอว์เบอร์รี่ วิปครีม

ยิ่งมาเห็นจินตนาการของกลิ่นชวาที่อยากใช้ชีวิตอย่างคู่รักของคนปกติเขาก็เริ่มนึกถึงเรื่องที่ตั้งใจเอาไว้ ยิ่งเห็นหญิงสาวโหยหาความธรรมดาของชีวิต มันก็ยิ่งเป็นเหตุผลประกอบในการตัดสินใจทำเรื่องสำคัญของเขาได้เร็วขึ้น

“มานานแล้วเหรอคะ”

วาดิมพยักหน้าน้อยๆ ให้กับคนที่เพิ่งจะงัวเงียตื่นขึ้นมา

“ฉันแค่วาดเล่นเฉยๆ คุณอย่าสนใจเลยนะคะ” เห็นสมุดวาดภาพในมือของเขาก็พอจะรู้ว่าวาดิมเห็นอะไร เธอรีบดึงสมุดออกจากมือของเขาเอาไปวางไว้ที่เดิม เพราะไม่อยากให้จินตนาการของเธอไปกวนใจชายหนุ่มมากนัก

“ผมต้องสนใจ ถ้าสักวันเราใช้ชีวิตแบบคนทั่วไปได้ คุณจะดีใจมากใช่ไหม”

“ดีใจสิคะ มากด้วย” ตอบพร้อมรอยยิ้มร่าอย่างไม่ต้องคิด ทว่าไอ้ความไม่ต้องคิดของเธอนี่แหละที่ทำให้เริ่มหน้าเจื่อนลงเมื่อได้สติ ลืมไปว่าเธอเลือกที่จะอยู่กับเขาแล้ว จะโหยหาความธรรมดาคงเป็นไปได้ยาก

“แต่มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วนี่คะ คุณวาดิมคะ วันนี้ฉันอยากทานสตรอว์เบอร์รี่ลูกใหญ่ๆ กับวิปครีม คุณพอจะให้คนหามาให้ได้ไหมคะ” ยิ่งเห็นสีหน้าของเขาไม่ดีเธอก็ต้องรีบเปลี่ยนเรื่องคุย

“ได้ คุณอยากได้อะไรอีกก็บอกผมได้เลย”

“คือ...คุณรู้แล้วใช่ไหมคะว่าแก้วจะแต่งงาน”

“อีวานบอกผมแล้ว แล้วผมก็เตรียมของขวัญแต่งงานส่งไปให้น้องสาวคุณแล้วด้วย”

“ถ้าฉันอยากไปยินดีกับแก้วด้วยตัวเองล่ะคะ ตอนนี้คนในครอบครัวแก้วก็มีแค่ฉัน ฉันจะไม่ขออะไรคุณอีกเลยถ้าคุณพาฉันกลับไปงานแต่งของแก้ว” ถึงชบาแก้วจะบอกกับเธอว่าหากไม่ว่างก็ไม่ต้องไปก็ได้ แต่เธอรู้ว่าในใจลึกๆ ของชบาแก้วก็อยากมีเธออยู่ด้วยในวันนั้น

“แล้วผมจะให้คำตอบนะ” ดวงตาคมเริ่มฉายแววของความลังเล ทว่าหากเป็นความสุขของเธอเขาก็จะลองหาลู่ทางที่ปลอดภัยที่สุดดูก่อนว่าจะสามารถพาเธอเดินทางกลับไปได้หรือไม่

หญิงสาวในเดรสชุดนอนสีหวานเดินถือกล่องสตรอว์เบอร์รี่ลูกโตพร้อมกับขวดวิปครีมเข้าไปยังห้องทำงานของวาดิม เธอต้องเขาไปตามชายหนุ่มเพราะหลังจากที่เข้าไปอาบน้ำพักใหญ่ ออกมาแต่งตัวก็ไม่เห็นเขาอยู่ในห้องแล้ว มีเพียงแค่กล่องสตรอว์เบอร์รี่กับขวดวิปครีมพร้อมโน๊ตว่าห้ามเธอทานวิปครีมมากเกินไปตั้งอยู่บนโต๊ะที่มุมห้องเท่านั้น

“พวกนายออกไปก่อน” วาดิมรีบให้คนสนิททั้งสองออกไปจากห้องทำงานเมื่อเห็นกลิ่นชวาเดินเข้ามาหา

คาเรฟและเดมาค้อมหัวให้วาดิมก่อนจะหันมาค้อมหัวให้กลิ่นชวา จากนั้นทั้งสองก็รีบสาวเท้าพากันเดินออกไปข้างนอก กลิ่นชวาหน้าเจื่อนเล็กน้อย ไม่รู้ว่าการที่เธอถือวิสาสะเข้ามาที่นี่จะเป็นการรบกวนการทำงานของเขาไหม

“ฉันไม่ได้มารบกวนคุณใช่ไหมคะ”

“ไม่หรอก แล้วทำไมเข้ามาหาผมที่นี่” เขารวบหญิงสาวที่อยู่ในเดรสชุดนอนสีหวานมานั่งบนตัก

“ก็ไม่เห็นคุณอยู่ที่ห้อง แค่อยากจะชวนทานสตรอว์เบอร์รี่ด้วยกัน” อันที่จริงเธอก็ไม่ได้อยากเสียมารยาทเข้ามาในห้องทำงานของเขาโดยที่ไม่ได้รับอนุญาต เพียงแค่หัวใจต้องการอยากจะรู้คำตอบเร็วๆ เท่านั้นว่าเขาจะพาเธอไปงานแต่งงานของชบาแก้วได้หรือไม่

“ผมไม่ชอบทานวิปครีม แต่ก็ทานสตรอว์เบอร์รี่เป็นเพื่อนคุณได้”

กลิ่นชวาหยิบสตรอว์เบอร์รี่สีแดงฉ่ำลูกโตออกมาจากกล่องได้ก็บีบวิปครีมลงบนลูกสตรอว์เบอร์รี่พอประมาณก่อนจะยื่นป้อนวาดิม “นี่ค่ะ”

วาดิมกัดผลไม้สีแดงสดพร้อมกับวิปครีมเต็มคำ น้อยครั้งนักที่เขาจะมารับประทานอะไรแบบนี้โดยเฉพาะวิปครีม หากหญิงสาวไม่อยากให้เขารับประทานเป็นเพื่อนก็คงยากที่เขาจะหามารับประทานเอง

กลิ่นชวาบีบวิปครีมกองโตบนฐานสตรอว์เบอร์รี่ที่กว้างขึ้นตามรอยกัดของวาดิม จากนั้นก็กัดของอร่อยที่เธออยากรับประทานเต็มคำเช่นเดียวกับชายหนุ่ม

“หืม...” กลิ่นชวารู้สึกสดชื่นจากความหวานฉ่ำของสตรอว์เบอร์รี่ ยิ่งได้วิปครีมที่ทั้งหอมมันยิ่งทำให้เธอเคี้ยวเพลินจนไม่อยากจะหยุดรับประทาน

“เลอะหมดแล้ว” พูดพร้อมใช้ริมฝีปากหนาจูบซับวิปครีมที่เลอะขอบปากคนบนตักจนหมด พฤติกรรมที่แสนจะโรแมนติกของเขาทำให้กลิ่นชวานั่งนิ่ง และเริ่มประหม่าหน้าร้อนผ่าวเขินอายหลังจากถูกชายหนุ่มจูบ

ทั้งแววตาที่วาดิมมองกลิ่นชวาตอนนี้ก็เป็นประกายหวานหยาดเยิ้มเสียจนกลิ่นชวาเริ่มที่จะทำตัวไม่ถูก “คือ...” ไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรริมฝีปากบางก็ถูกประกบบดจูบไม่ให้เธอได้มีโอกาสเปล่งเสียงอะไรออกมาอีก

มือเรียวที่ถือสตรอว์เบอร์รี่ที่เหลือเนื้ออยู่น้อยนิด เธอปล่อยมันล่วงผลอยลงไปกับพื้นจากนั้นก็วาดแขนโอบต้นคอของคนตัวโตเพื่อรับสัมผัสจูบของเขาได้เต็มที่ แม้จะรู้สึกประหม่าและเขินอาย ทว่าร่างกายของเธอก็ชอบที่จะให้เขาจูบมากกว่าที่จะคิดปฏิเสธ

วาดิมเริ่มร่ายบลีลาการจูบเร่าร้อนขึ้นทุกวินาที เสียงหายใจของเขาหอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเลือดในกายเริ่มพลุ่งพล่านเขาก็รวบอุ้มคนตัวเล็กบนตักพาเธอไปวางพิงอยู่กับโซฟาสีเทาตัวใหญ่ จากนั้นก็คร่อมคนตัวเล็กแล้วเริ่มไล่ละเลงลิ้นสัมผัสใบหูขาวลงมาที่พวงแก้มแล้วบดจูบที่ริมฝีปากบางอีกรอบ

ร่างกายของกลิ่นชวารู้สึกร้อนวูบวาบมวนท้องมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อคนตัวโตเริ่มส่งลิ้นอุ่นนุ่มเข้ามาตวัดรั้งรสหวานจากโพรงปากของเธอ ทั้งดูดดึงลิ้นเรียวของเธออย่างกระหาย

เพียงสัมผัสแค่ไม่กี่วินาทีของเขาก็ทำเอาเธอตัวอ่อนปวกเปียกเป็นขี้ผึ้งรนไฟไปอย่างง่ายดาย ทว่าหากเหตุการณ์ต่อไปกำลังจะเกิดขึ้นเธอก็รู้สึกเป็นห่วงลูกในท้อง มือเรียวเริ่มต่อต้านเขาด้วยการผลักที่บ่า แต่เธอก็ไม่สามารถต้านแรงของเขาได้อยู่ดี

“เดี๋ยวค่ะคุณวาดิม คือ”

“ผมรู้วิธีที่จะทำให้ปลอดภัย เชื่อใจผมใช่ไหม” เขาเอ่ยเสียงกระเส่า ทั้งมองเธอด้วยแววตาท่าทีที่กำลังกระหาย

ตอนนี้ชายหนุ่มดูเร่าร้อนเสียจนกลิ่นชวาก็เริ่มที่จะอดใจไม่ไหวกับการที่จะได้ร่วมรักกับเขาอีกครั้ง “ค่ะ”

แม้ตอนนี้กลิ่นชวาจะมีความกังวลถึงความปลอดภัยของลูกในท้องอยู่บ้าง แต่ก็หวังว่าทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี

“แล้วคุณจะมีความสุข” วาดิมก่ายกระซิบข้างหูของหญิงสาวก่อนจะเริ่มกดจมูกซุกไซร้ลำคอระหงส์ ในขณะที่มือของเขาก็เริ่มเลื้อยเลาะอยู่บนหน้าขาของหญิงสาวจนไปบรรจบอยู่ที่ใต้แพนตี้ตัวจิ๋ว