All Chapters of ผู้ชายสารเลว: Chapter 81 - Chapter 90

บทที่ 81 เลี้ยงฉลอง (อลเวง)"อบอุ่นจังเลยค่ะ" พะพายยิ้มกว้างจนตาหยี และไม่ลืมที่จะยกมือไหว้ทุกคนอย่างนอบน้อมและนั่นก็ทำเอาภารันพึงพอใจกับแฟนตัวเองที่สุด"เราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ มันอาจจะดูวุ่นวายหน่อย แต่รับประกันได้ว่าอบอุ่นแน่นอน""พายเชื่อแล้ว พายสัมผัสได้ค่ะ ทุกๆคนใจถึงกันมากๆด้วย""มันแน่นอนอยู่แล้ว" ว่าจบก็หอมขมับบางอีกครั้งก่อนจะพาเธอเดินเข้าไปแนะนำตัวกับบรรดาอาๆ สุดหล่อทุกคนด้วยรอยยิ้มภูมิใจ20:00 ร้านอาหารแห่งหนึ่ง"คุณพ่อ...น้องแป้งอยากกินกุ้งอบวุ้นเส้น" เด็กสาวหน้าตาจิ้มลิ้มหันมาป้องปากกระซิบพ่อด้วยสีหน้าออดอ้อนทำเอาผู้เป็นพ่อหลุดยิ้ม"เดี๋ยวพ่อสั่งให้ มีใครจะเอาอะไรเพิ่มไหมลูก" เบิร์ดเงยหน้าขึ้นมาถามหลานๆทุกคนแล้วเรียกพนักงานมาจดเมนู"นี่ขอปลาหมึกนึ่งมะนาว" จูนี่ยกมือขึ้นสูงพลางสะกิดไหล่น้องชายด้วย"เจไม่เอาไร กินกับเจ๊" แฝดน้อยบุ้ยปากมาหาพี่สาวแล้วตักข้าวใส่ปาก เบิร์ดหันไปมองเฌอแตมกับเฌอเอมด้วยสีหน้าเป็นคำถาม"เอมขอผัดผัก แล้วก็ขอกุ้งทอดให้น้องเฟย์ครับ" เด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาหันมายิ้มหวานให้กับน้องสาวที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ เฟรย่าคลี่ยิ้มหวานให้พ่อกับแม่ที่นั่งอยู่ฝั่งตร

บทที่ 83 คนของใจ"มะ..หมายความว่ายังไงคะพี่พี" พะพายวางช้อนตักข้าวลงและหันมามองหน้าภารันตรงๆ มาเฟียหนุ่มเอียงคอมองหน้าแฟนสาวแล้วตอบกลับไป"ก็หมายความว่าจะขอหนูมาเป็นแม่ของลูกไง มันเข้าใจยากเหรอ""มะ..แม่ของลูก" พะพายทวนคำพูดภารันเสียงตะกุกตะกักขณะที่มณีรัตน์กับสามีลอบยิ้มด้วยความเอ็นดูลูกสาวที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังขอแต่งงานอยู่ "พะ..พี่พีจะให้พายท้องตอนนี้เหรอ บ้าน่า.." เธอทำหน้ามุ่ยใส่"หึหึ..ยัยบื้อ!" เขาดีดหน้าผากพะพายเบาๆ แล้วหันมายิ้มให้มณีรัตน์เป็นเชิงขออนุญาต และเธอพยักหน้าให้มาเฟียหนุ่มเบาๆ"พายของแม่โตเป็นสาวแล้ว ลูกตัดสินใจทุกอย่างเองเลย แม่ยินดีกับลูกเสมอ""ตัดสินใจอะไรคะ คุณแม่เห็นด้วยเหรอที่พี่พีให้พายท้องตอนนี้น่ะ""ฉันกำลังขอเธอแต่งงานหรอกมั้ง" ภารันพูดแทรกขึ้นจนพะพายที่กำลังจะเอ่ยพูดอะไรอีกอ้าปากค้าง เธอหันขวับมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มด้วยความตกใจ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงระรัวจนมันแทบหลุดออกมาเต้นนอกเบ้า"ขอแต่งงาน! ขอต่อหน้าพ่อกับแม่เนี่ยนะ""แล้วอยากให้ขอตรงไหน ฉันสามารถทำให้ได้นะพลอยขวัญ""ไม่ๆ แล้วเรื่องที่เราตกลงกันไว้ล่ะคะ""เรื่อง?""ก็เรื่องที่ให้พายเรียนจบมีงานทำก่อนไง""

บทที่ 85 ลืมใส่ถุง (เหรอ)"อ๊ะ! พะ..พี่อย่านะคะ" เธอดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างเมื่อภารันจะก้มลงไปทำเรื่องอย่างว่า เขาหยุดชะงักเมื่อถูกห้าม "อย่าทำนะคะ มะ..มันสกปรก" เธอค่อยๆหุบขาเข้าแต่ก็ช้ากว่าภารันที่จับเรียวขาเธออ้าออกกว้างส่งผลให้กระโปรงนักศึกษาเธอฉีกขาด ดอกไม้งามแย้มบานเริ่มผลิตน้ำหล่อเลี้ยงใสๆออกมาเป็นตัวเบิกทาง"อื้อ~ บอกว่าไม่แต่นี่มันคืออะไร" ปลายนิ้วปาดน้ำหล่อเลี้ยงสีใสขึ้นมาให้เจ้าของคำปฏิเสธดูก่อนจะส่งมันเข้าปาก ภารันแสยะยิ้มพอใจแล้วก้มลงไปจนริมฝีปากสัมผัสกับกลีบดอกไม้อวบนูนมีไรขนอ่อนปกคลุมพอประปราย ปลายลิ้นสากตวัดเลียร่องตรงกลางกลีบดอกไม้เบาๆ"อ๊ะ..อ๊า~ พี่พี.." เธอเกร็งเท้าด้วยความเสียวเมื่อลิ้นสากลากผ่านติ่งเกสรสีแดงสด เขาใช้ปลายลิ้นเซาะเรียบๆมาตามกลีบดอกไม้แล้วใช้มือหนาอีกข้างแหวกมันออก เรียวลิ้นสากระรัวขึ้นลงสลับกับกดเม้มปุ่มกระสันของพะพายจนเด็กสาวตัวสั่น เธอเปล่งเสียงครางหวานพลางยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าและยังถูกยกขาข้างหนึ่งขึ้นมาหยั่งกับเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าอีกเสียงทะลึ่งดังขึ้นเบาๆ สอดประสานกับเสียงครางของเด็กสาวที่เริ่มลากยาวด้วยความเสียวซ่านตรงใจกลางความเป็นสาว เธ

บทที่ 87 หมั้นหมายหลายวันต่อมาพะพายนั่งยิ้มกริ่มอยู่ในห้องแต่งตัวขณะที่ช่างแต่งหน้าทำผมกำลังวุ่นอยู่กับเธอ ดวงตากลมโตจ้องมองไปยังชุดที่จะสวมใส่ในวันสำคัญวันนี้อย่างปลื้มใจ 'นี่เรากำลังจะหมั้นกับพี่พีเหรอ..เขาเป็นผู้ชายคนนั้นจริงๆเหรอ คนที่เราอยากให้เขาตายและอยากหนีไปจากเขาในวันนั้น เป็นเขาจริงๆใช่ไหม' เธอยังรู้สึกงงๆ อยู่บ้าง และไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นภารันจริงๆ"สวย!" ช่างแต่งหน้าร้องขึ้นเมื่อแต่งหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว พะพายหลุดออกจากภวังค์ความคิดแล้วหันมามองหน้าช่าง "น้องพาย สวยมากๆเลย สวยเหมือนเจ้าหญิงเลยค่ะ""คะ?" เธอเดินไปส่องกระจก รอยยิ้มค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย "พายชอบแบบนี้แหละค่ะ ธรรมชาติดี" เธอเดินไปหยิบชุดเดรสสีขาวมาทาบตัวก่อนที่ช่างอีกคนจะเดินมาช่วยเธอใส่ชุดและดูความเรียบร้อย"ว้าว...สวยมากน้องพาย""ขอบคุณค่ะ" พะพายยกมือไหว้ขอบคุณช่างทุกคนแล้วเดินมาสวมใส่รองเท้าส้นสูง วันนี้เธออยู่ในชุดเดรสสีครีมแขนยาวรัดรูปยาวถึงหัวเข่า แหวกหลังโชว์แผ่นหลังขาวเนียน ผมดกดำรวบมัดและดัดลอนช่วงปลาย สวมใส่เครื่องประดับเพชรที่ธารน้ำให้มา"พายพร้อมยัง" มิลินถือช่อดอกไม้เข้ามาในห้อง วันนี้มิลิ

ตอนพิเศษ 1วันต่อมาพะพายยืนบิดกายไปมาด้วยความเขินอายเมื่อถูกจ้องมองนานๆ ถ้าสายตาที่มองมานั้นไม่หวานเยิ้มเต็มเปี่ยมด้วยความรักเธอก็คงไม่อายจนม้วนแบบนี้"เลิกมองกันแบบนั้นได้แล้ว จะไปทำไหมงานน่ะ""ทำครับ แต่ขอดูอะไรสวยๆงามๆก่อน" ว่าจบภารันก็ก้าวมาประชิดตัวคู่หมั้นสาว วันนี้พะพายอยู่ในชุดเสื้อสูทสีขาวสวมทับเสื้อเชิ้ตสีครีม กระโปรงสั้นเสมอเข่าสีเดียวกับเสื้อเชิ้ต ใบหน้าเกลี้ยงเกลาถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำถักเปียเรียบร้อย "เห็นแล้วอยากเล่นบทรักท่านประธานกับเลขาจัง หึหึ""โอ๊ย! พี่พีทำไมชอบคิดแต่เรื่องใต้สะดือคะ ไปกันได้แล้วค่ะ" เธอควงแขนภารันไว้แน่นแล้วเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกัน"วันนี้คุณหนูของป้าสวยจังเลย" ชุ่มที่เพิ่งเตรียมกระเป๋าให้เจ้านายเสร็จเอ่ยชมผู้เป็นนายตรงๆ จนพะพายเก็บความเขินไว้ไม่อยู่ เธอซบหน้าลงกับไหล่กว้างหลบสายตาของทุกคนที่กำลังมองมา"มาชมอะไรหนูตอนนี้เล่า...เลิกมองหนูแบบนั้นได้แล้ว เขิน""ก็พายไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ไง พอแต่งแล้วก็ดูสุขุมดีและดูโตเป็นผู้ใหญ่" ภารันอธิบายเสียงทุ้มแล้วโอบเอวคอดไว้ พะพายที่ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของเสียงเมื