All Chapters of ผู้ชายสารเลว: Chapter 101 - Chapter 110

บทที่ 7 ผู้หญิงในสเปก"โอ๊ย! เลิกพูดจาแบบนั้นได้ไหม น่าเกลียด" เธอทำหน้าหยี ก็ไอ้แก่คนนี้ชอบพูดจาแทะโลมเธอยังมองเธอด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ยอีก มิลินกัดฟันกรอดแต่มันไม่สำคัญเท่ากับเดวิดพาเธอกลับมาที่คอนโดเขาเนี่ยสิ ใบหน้าสวยเลิ่กลั่กเข้าไปใหญ่เมื่อมีคนเดินมาทางนี้ เธอเอนตัวนอนลงและหยิบกระเป๋ามาปิดหน้าไว้"ทำไม? กลัวเจอคนรู้จักรึไง""ไอ้บ้า ขับรถไปเลยนะ" เธอดันแขนเดวิดเร่าๆ เพื่อให้เขาเอารถไปเก็บที่จอดประจำแต่ก็ไม่ยอมลงจากรถ ทำไมวันนี้คนเยอะเป็นพิเศษ แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกใจสุดขีดก็คือเห็นภารันเดินอาดๆตรงมาทางนี้ เดวิดหันมามองสีหน้าหวาดกลัวของอีกฝ่ายแล้วก้าวลงจากรถ ปิดประตูแน่นหนา"นายมีอะไรรึเปล่าครับ""..." ภารันหันไปมองหญิงสาวที่หลบอยู่ในรถลูกน้องด้วยสีหน้าตึงเครียดก่อนหันมามองหน้าเดวิด "กูแค่มาเตือนมึง อย่าให้มันเยอะ เดี๋ยวพะพายรู้เรื่องกูจะซวยไปด้วย แล้วนั่นมึงไปฉุดเขามารึไง" เขาเอ่ยเตือนพร้อมเอ่ยถาม"ไม่รับมาจากมหาวิทยาลัยครับนาย""แล้วพายเห็นไหมวะ""ไม่ครับ""มึงนี่ชอบเสี่ยงตีนจริงๆ กูไม่มีอะไรหรอก แค่มาเตือนเท่านั้น มึงจะตามติดเขาเป็นเงาแบบนี้บ่อยๆไม่ได้ งานการจะทำไหม""ครับ" ลูกน้

บทที่ 9 ปรารถนาสิ่งเดียวกัน"..." เดวิดแสยะยิ้มมุมปากเมื่อได้ฟังแบบนั้น เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปในทันทีแต่เลือกที่จะดันตัวมิลินออกห่าง ทำเอาคนตัวเล็กไปแทบไม่เป็นกับการถูกปฏิเสธซึ่งๆหน้าแบบนี้"อ๊ะ! อื้อ~" ริมฝีปากจิ้มลิ้มถูกครอบครองด้วยกลีบปากหนาอย่างอุกอาจ เธอจูบตอบอย่างเร่าร้อนเช่นกัน แต่ก็ต้องค้างเพราะจู่ๆชายหนุ่มก็ผละใบหน้าออก "ทะ..ทำไม" มิลินถาม"เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าไม่อยากเจอ แล้วทำแบบนี้ทำไม?""ฉัน...ฉันไม่รู้ ขอบคุณนะที่มาส่ง" เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องทำแบบนี้ ทั้งที่ไม่อยากเจอหน้าเขาแต่พอได้เจอก็รู้สึกแปลกๆ และไอ้อารมณ์บ้าบอนี่อีก"หึหึ.." เดวิดแค่นหัวเราะแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะตวัดแขนโอบร่างบางเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากหนาเกือบสัมผัสริมฝีปากจิ้มลิ้มอยู่รอมร่อ เธอได้กลิ่นบุหรี่จากลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดเหนือริมฝีปากถี่ๆ "ถ้าอยากได้ตัวฉัน เธอก็เอาบางสิ่งบางอย่างที่เธอมีมาแลก""อะไร""ไม่บอก ถ้าอยากได้ก็รับปากก่อนว่าจะให้ในสิ่งที่ฉันขอ""มะ..ไม่อยากรับปากคนเจ้าเล่ห์อย่างนาย""ตามใจ งั้นฉันส่งเธอแค่นี้ และ...จะไม่มาให้เห็นอีก" เดวิดพูดคำนั้นด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแล้วดันตัวมิ

บทที่ 11 ปรึกษา(ไม่ประสาเรื่องความรัก)หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามจนแทบหลุดออกมาเต้นนอกเบ้า เธอเพิ่งเคยถูกชายหนุ่มมาขอเป็นแฟนต่อหน้าครั้งแรกในชีวิตก็ว่าได้"ยังไง" เดวิดถามย้ำอีกครั้งก่อนจะคลายอ้อมแขนออกจากตัวเธอ น้ำเสียงและแววตาไม่ได้มีความอ่อนโยนเลยสักนิด "เป็นแฟนกันไหม" เดวิดกระซิบถามเสียงพร่าใกล้ๆหูเด็กสาว มิลินส่ายหน้าปฏิเสธแล้วผลักชายหนุ่มออกห่าง"กลับห้องนายไปเลย ฉันไม่อยากเห็นหน้า"เพียะ!ฝ่ามือเรียวฟาดลงบนแก้มสากอย่างแรงแล้วดันตัวชายหนุ่มออกจากห้อง ปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างแรงด้วยความไม่พอใจ เดวิดยืนนิ่งอยู่หน้าประตู เขายังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและยอมกลับเพนท์เฮ้าส์เพื่อมาปรึกษาปัญหากับเจ้านายเท้าแกร่งหยุดชะงักอยู่ริมสระว่ายน้ำ ดวงตาคมกริบจ้องมองไปยังร่างหนาที่แหวกว่ายอยู่ในสระฯ ภารันว่ายเข้ามาเกาะริมสระว่ายน้ำมองหน้าลูกน้องคนสนิทอย่างเป็นคำถาม"มีอะไร เพิ่งโผล่หัวมานะมึง""ผมมีเรื่องจะปรึกษานายครับ""ปรึกษา? ปรึกษาอะไรวะ" มาเฟียหนุ่มกระโดดขึ้นมาจากสระฯ เดินอาดๆไปหยิบผ้าขนหนูมาพาดบ่าแล้วหย่อนสะโพกนั่งลงบนเก้าอี้ หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบรอฟังเรื่องที่เดวิดจะนำมาปรึกษาเขาวันนี้"

บทที่ 13 จับผิด"ฉันไม่ได้โกรธนาย" เธอขืนตัวออกจากพันธนาการแต่คนด้านหลังก็ไม่ยอมปล่อย เดวิดดันตัวมิลินเข้าหาประตูห้องพักแล้วเชยปลายคางมนขึ้นมาจนปลายจมูกของทั้งสองสัมผัสกันเบาๆ ลมหายใจอุ่นเป่ารดริมฝีปากของกันและกันนานพอสมควรก่อนที่คนตัวเล็กจะเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีก่อน"ฉันชอบเธอจริงๆ ไม่ได้มีเจตนาทำให้เธอเข้าใจแบบนั้น เพียงแต่...ฉันไม่รู้" เหอะ! ไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันแน่ และอีกอย่างการที่เขาเข้าใจแบบนั้นมันก็บอกแล้วว่าเขาเคยใช้บริการผู้หญิงพวกนั้นมาเยอะ มิลินเผลอจ้องหน้าชายหนุ่มเขม็งขณะที่คิดในใจและกำชายเสื้อสูทเขาแน่นกระชับกอดช่อดอกไม้แน่นเหมือนกัน"...แต่ฉันไม่ได้ชอบนายนิ ฉันไม่ชอบคนแก่""เธอไม่ได้ชอบฉัน?" เดวิดเอ่ยถามเสียงอ่อน มันคงเป็นความผิดหวังครั้งแรกของเขาสินะที่ถูกผู้จะปฏิเสธซึ่งๆหน้าแบบนี้ เดวิดยอมคลายอ้อมแขนออกจากตัวมิลินด้วยความรู้สึกหลายอย่าง"ทำไม โดนปฏิเสธแค่นี้รับไม่ได้เหรอ" มิลินถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมถอย มือขวาคนสนิทมาเฟียเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเด็กสาวแล้วแสยะยิ้มมุมปาก เขาค้ำมือกับผนังห้องกักขังมิลินไว้ในวงแขนกำยำก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบริมฝีปากอวบอิ่ม"อืม~" เดวิดเปล

บทที่ 15 on top"ไม่รับปาก นายไปต่างประเทศอาจจะมีสาวๆรอนายอยู่ก็ได้ ฉันไม่เห็นว่านายทำอะไรอยู่ที่ไหน เพราะฉะนั้นฉันจะยังไม่ตอบตกลงอะไรกับใครทั้งนั้น" เดวิดขบกรามแน่นแล้วยื่นมือไปเชยคางมนขึ้นเล็กน้อย"เธอดูถูกฉันมากเกินไป เตรียมรับมือไว้ด้วยล่ะ" ว่าจบก็ใช้เข่าดันเรียวขาสวยถ่างออกกว้างทำให้กระโปรงนักศึกษาย่นขึ้นมาถึงสะโพกผาย "เธอไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก แค่เธอพูดฉันก็รู้แล้วว่าคำตอบที่จะได้รับมันเป็นยังไง" ริมฝีปากหนาเริ่มซุกไซ้ลำคอระหงสลับกับขบเม้มผิวเนื้ออ่อนของเธอจนเกิดรอยแดงเถือก"อื้อ~ อย่าทำรอย ฉันมีเรียนนะ""ห้ามฉันไม่ให้เอาเธอถึงเช้าก่อนดีไหม""นี่!" เธอทำได้แต่แวดเสียงแหลมๆแสกหน้าเขา แต่เดวิดก็ไม่ได้สนใจแล้วปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาเธอออกตามด้วยบราลูกไม้สีเทา"ฉันขออะไรอย่างได้ไหมถ้าเกิดเราตกลงเป็นแฟนกัน""อะไร" เธอถามเสียงห้วน"อย่าใส่ชุดที่มันรัดรูปแบบนี้ ฉันหวงและห่วงด้วย และอย่าคิดท้าทายเพราะฉันไม่ได้ใจดีกับคนที่มายุ่งวุ่นวายกับเมียฉัน""ก็ฉันจะแต่งแบบนี้ นายมีปัญหาอะไร""ปัญหาน่ะมีแน่ แต่คงไม่ใช่ตอนนี้หรอก" เดวิดดันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วแทรกตัวเข้าไปกลางหว่างขาเรียวขาวจนมิลินต้องอ้าข