LOGINShare
บทที่ 87 หมั้นหมาย
Last Updated:
2025-02-18 11:37:39
Related chapters
ผู้ชายสารเลว The end
The end@สองเดือนต่อมาครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือแผดเสียงร้องดังอยู่ในกระเป๋ากางเกงชายหนุ่มเรียกความสนใจจากภารันที่กำลังนั่งทำหน้าเครียดอยู่กับงาน เค้าวางมือจากงานที่ทำแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายเพราะรู้ว่าเป็นคู่หมั้นสาวโทรเข้ามา(พี่พี วันนี้กินหมูทะกันไหมคะ พอดีพายอยู่ตลาดสดกับป้าชุ่มน่ะ) เสียงใสๆดังกรอกเข้ามาในสาย เรียกรอยยิ้มจากมาเฟียหนุ่มได้เป็นอย่างดี ภารันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักมาทั้งวันและเสียงหวานๆของคนปลายสายก็เป็นตัวช่วยอย่างดีกับการพัก"พายอยากกินแบบไหนก็ซื้อมา"(ได้เลยค่ะ พี่พีชอบกินหมูสามชั้นแล้วก็เห็ดย่าง)"น่ารักจัง จำทุกอย่างที่เป็นพี่ได้หมดเลย"(ก็แน่นอนอยู่แล้ว ก็พี่พีเป็นคนรักของพายนิ)"ครับ...รีบกลับบ้านนะ เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จจะรีบกลับไปช่วย"(จ้า แล้วรีบกลับมานะคะ รักพี่พีมากนะ จุ๊บๆ) พะพายส่งจูบมาตามสายจนภารันเผลอส่งจูบตอบ และนั่นก็ทำให้คนปลายสายยิ้มกริ่ม"ซื้อของต่อเถอะ แล้วจะรีบกลับ"(บายค่า) พะพายเป็นคนวางสายก่อน ภารันยังคงยิ้มกว้าง เขารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคู่หมั้นสาว เธอมักจะโทรมาถามไถ่และให้กำลังใจเขาอยู่ทุกวั
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว ตอนพิเศษ 1
ตอนพิเศษ 1วันต่อมาพะพายยืนบิดกายไปมาด้วยความเขินอายเมื่อถูกจ้องมองนานๆ ถ้าสายตาที่มองมานั้นไม่หวานเยิ้มเต็มเปี่ยมด้วยความรักเธอก็คงไม่อายจนม้วนแบบนี้"เลิกมองกันแบบนั้นได้แล้ว จะไปทำไหมงานน่ะ""ทำครับ แต่ขอดูอะไรสวยๆงามๆก่อน" ว่าจบภารันก็ก้าวมาประชิดตัวคู่หมั้นสาว วันนี้พะพายอยู่ในชุดเสื้อสูทสีขาวสวมทับเสื้อเชิ้ตสีครีม กระโปรงสั้นเสมอเข่าสีเดียวกับเสื้อเชิ้ต ใบหน้าเกลี้ยงเกลาถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำถักเปียเรียบร้อย "เห็นแล้วอยากเล่นบทรักท่านประธานกับเลขาจัง หึหึ""โอ๊ย! พี่พีทำไมชอบคิดแต่เรื่องใต้สะดือคะ ไปกันได้แล้วค่ะ" เธอควงแขนภารันไว้แน่นแล้วเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกัน"วันนี้คุณหนูของป้าสวยจังเลย" ชุ่มที่เพิ่งเตรียมกระเป๋าให้เจ้านายเสร็จเอ่ยชมผู้เป็นนายตรงๆ จนพะพายเก็บความเขินไว้ไม่อยู่ เธอซบหน้าลงกับไหล่กว้างหลบสายตาของทุกคนที่กำลังมองมา"มาชมอะไรหนูตอนนี้เล่า...เลิกมองหนูแบบนั้นได้แล้ว เขิน""ก็พายไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ไง พอแต่งแล้วก็ดูสุขุมดีและดูโตเป็นผู้ใหญ่" ภารันอธิบายเสียงทุ้มแล้วโอบเอวคอดไว้ พะพายที่ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของเสียงเมื
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว ตอนพิเศษ 2
ตอนพิเศษ 2"อื้อ~ พายไปด้วย" พะพายยื่นปากออกมาน้อยๆ เหมือนลูกเป็ดน้อยเพิ่งตื่น เปลือกตายังปิดสนิทเธอหันมาทำหน้าอ้อนภารันพลางตวัดแขนโอบกอดเขาด้วย"ได้ยินได้ยังไง""หนูฝัน..ได้ยินพี่พีกับพี่แดเนียลบอกจะไปผับกัน เลยขอไปด้วย""..." แดเนียลถอนหายใจหนักๆแล้วผายมือไปหาพะพาย เลิกคิ้วให้เพื่อนเป็นเชิงบอกให้ภารันเคลียร์กับเมียเองส่วนเขาเดินออกไปก่อนแต่ไม่ทันจะได้ก้าวเท้าออกไปเสียงเข้มของภารันก็ดังขึ้นเสียก่อน"เดี๋ยว!""อะไรวะ""กลับมานั่ง มึงเป็นคนเปิดประเด็น" แดเนียลทำหน้าเซ็งแล้วเดินกลับมานั่งลง มองหน้าพะพายสลับกับมองภารัน เด็กสาวตื่นเต็มตา ออดอ้อนคู่หมั้นหนุ่ม"ให้ไปด้วยนะคะ ไปเที่ยวเฉยๆ ไปนั่งฟังเพลง""ยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไป แล้วนี่ตื่นมาทำไมไหนบอกมึนหัวไง""ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ให้พายไปด้วยนะคะ นะๆ" เธอกะพริบตาปริบๆ ออดอ้อนเขาจนภารันใจอ่อน "เย่!! พี่พีใจดีที่สุดเลยค่ะ" ริมฝีปากจิ้มลิ้มประกบจูบกลีบปากหนาโดยที่มาเฟียหนุ่มไม่ทันตั้งตัว แดเนียลทำหน้าระอาอย่างนึกหมั่นไส้"งั้นพี่ไปรอที่ผับแล้วกันนะน้องพาย เคลียร์กับไอ้พีให้ลงตัวก่อนแล้วค่อยตามไปนะ" ว่าจบมาเฟียหนุ่มก็เดินออกไป พะพายหันมายิ้
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว ตอนพิเศษ 3
ตอนพิเศษ 3"นายหญิงครับ ผมว่าเรากลับเถอะครับนี่มันก็หลายนาทีแล้ว เดี๋ยวนายมาตามเองเกรงว่านายหญิงจะถูกนายดุเอานะครับ" ลูกน้องหนุ่มก้าวเข้ามาเตือนสตินายหญิงของเขา พะพายหันมายิ้มแป้นแล้วพยักหน้าให้ เธอถือแก้วน้ำแตงโมปั่นเดินกลับไปหาภารันด้วยอาการปกติ"ทำไมไปนาน" ภารันเอ่ยถามคนตัวเล็กเสียงเกรี้ยวทันทีที่พะพายนั่งลงข้างๆ เด็กสาวยิ้มหน้าระรื่นพลางดูดน้ำแตงโมปั่นที่เธอไปสั่งมา เขาขมวดคิ้วพร้อมหรี่ตามองพะพายอย่างจับผิด "ดื่มมารึเปล่า ทำไมหน้าแดงแบบนี้" ไวกว่าการถามคือมือหนาที่ยื่นไปสัมผัสแก้มนวลแดงปลั่ง"ไม่ได้ดื่ม กินคอกเทลไปห้าแก้วเอง บาร์เทนเดอร์เอาให้ชิม" เธอตอบเขาตามตรง ริมฝีปากจิ้มลิ้มอ้าคาบหลอดดูดน้ำแตงโมปั่นด้วยท่าทางเซ็กซี่โดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจ"บอกไม่ให้ดื่มไง! ดื้อเหรอ""ไม่ได้ดื้อค่ะ กลัวเสียน้ำใจเลยกินคอกเทล""..." ภารันแทบยกมือกุมขมับไม่ทันกับคำตอบที่ได้รับ มันน่าฟาดด้วยฝ่ามือจริงๆ เขาทำได้เพียงขบกรามแน่น แล้วยื่นมือไปประคองศีรษะทุยเล็กที่กำลังโงนเงนเพราะแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไปกำลังออกฤทธิ์ "เลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวอ้วก" เขาพยายามแย่งแก้วน้ำแตงโมมาจากพะพายแต่เด็กสาวกลับทำหน้ามุ่ย
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว ตอนพิเศษ 4
ตอนพิเศษ 4@เพนท์เฮ้าส์หรูมาเฟีย พะพายก้าวลงจากรถยนต์หรูด้วยสภาพง่วงงุน ผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นทรง เธอทำท่าพะอืดพะอมแล้วรีบสาวเท้าเดินไปอ้วก ภารันถอนหายใจหนักๆแล้วเดินตามไป"พายจะตายไหม อ้วกเป็นเลือดอีกแล้ว""ก็บอกแล้วว่ามันไม่ใช่เลือดหนู มันคือน้ำแตงโมปั่นที่หนูกินเข้าไป""พี่พี พายมึนหัว..จะอ้วกอีกแล้ว""ห้ามแตะต้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทุกอย่างเลยระพาย ฟังเอาไว้ด้วย ถ้าเห็นนายหญิงพวกมึงดื่มอีกรีบมาบอกกู" ประโยคแรกเขาสั่งห้ามพะพายประโยคหลังหันไปสั่งลูกน้องทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น"ครับ" ทุกคนต่างรับคำสั่งเจ้านาย พะพายที่นั่งอ้วกอยู่กับที่ก็ดูเหมือนจะเข็ดหลาบ เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วหันมากอดขาภารันไว้"ไม่เอาแล้ว พายจะตายไหม""หึ!" เขาเพียงแค่นหัวเราะในลำคอแล้วอุ้มแฟนสาวขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ก่อนจะพาพะพายเดินเข้ามาในบ้านขณะที่เธอทำหน้าง่วงสุดๆ"อื้อ! ทำไมมันอยากอ้วกอีกแล้ว ไม่น่ากินเลย" เธอทำท่าพะอืดพะอมแล้วขืนตัวออกจากอ้อมแขนภารัน ชายหนุ่มวางลงตรงหน้าประตูห้องพอดี "พี่พี~""อาบน้ำก็น่าจะดีขึ้น""จูบพายหน่อยได้ไหม""ไม่เอา อย่าเล่น ไปอาบน้ำแล้วนอน" เขาทำเสียงดุใส่พะพายแต่เด็กสาวกลับคลี่ย
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว ตอนพิเศษ 5
ตอนพิเศษ 5"พี่พี~" เสียงหวานใสของคู่หมั้นสาวดังมาแต่ไกลขณะที่ภารันยืนสั่งงานลูกน้องอยู่ เขาชำเรืองมองพะพายเพียงนิดปากก็สั่งงานลูกไป เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานละมุนเดินมากอดเอวสอบจากทางด้านหลัง เธอเอาหน้าซบกับแผ่นหลังกว้างจนเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนเป่าลงหลังถี่ๆ"สั่งงานอยู่" เขาเอ่ยบอกพร้อมแกะแขนพะพายออกจากเอวแต่เธอกลับทำหน้ามุ่ยแล้วส่ายหน้าไปมาเบาๆ ไม่ยอมไปไหนและยิ่งกอดรัดเขาแน่นกว่าเดิม ภารันถอนหายใจหนักๆแล้วสะบัดมือบอกลูกน้องออกไปก่อน แล้วหันมาสบตากับเด็กสาวตรงๆ"ขอโทษค่ะ" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ว่าอะไรเธอชิงขอโทษเขาก่อน ภารันจิปากเบาๆแล้วดึงแขนพะพายเดินไปที่ห้องนั่งเล่น"หายปวดหัวรึยัง""ยังค่ะ ปวดหัวมากๆ" ได้ทีอ้อนชายหนุ่ม ใบหน้าเกลี้ยงเกลาซบลงบนบ่าแกร่ง เกลือกไปมาอยู่บนบ่าเขาพร้อมทำเสียงอ้อแอ้ "งอนพายเหรอ ไม่งอนนะคนดีของหนู""มาทำแบบนี้แล้วคิดว่างอนลงไหมล่ะ" เขาย้อนถามเสียงขุ่น รอยยิ้มละไมค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย เธอเลื่อนใบหน้าออกจากบ่า สบตากับชายหนุ่มตรงๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มกดลงบนปลายจมูกโด่งคมเบาๆ"พายไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว""ไม่ต้องให้คำสัญญา ดื้อๆแบบนี้เดี๋ยวก็ทำอีก""ไม่เอา~ ไม่ทำ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 1 จุดเริ่มต้น (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 1 จุดเริ่มต้น@มหา'ลัย 16:30ร่างอรชรในชุดนักศึกษารัดรูปจนเห็นสัดส่วนชัดเจน สะบัดเท้าเรียวยาวบนรองเท้าส้นสูงเดินไปลานจอดรถ ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นกันแดดสีชากวาดมองไปรอบๆอย่างระแวง มิลินเปิดประตูรถแล้วก้าวเข้ามานั่งโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนนั่งอยู่เบาะข้างคนขับแล้วพรึบ!"กรี๊ด!!! อื้อ!!" เด็กสาวกรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีดที่จู่ๆก็มีมือหนายื่นมาปิดปากเธอไว้ ก่อนเจ้าของการกระทำอุกอาจจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนระอุราวกับไฟเป่ารดเรือนแก้มในระยะประชิด "อ่อย!(ปล่อย)""จะให้ปล่อยในหรือปล่อยนอกดีล่ะครับ" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ดังขึ้นใกล้ๆหูมิลิน ฝ่ามือหนายอมคลายออกจากริมฝีปากเธอ แต่กลับวางลงบนหน้าขาเธอแทน "...หลบหน้าผมทำไม""ใครหลบหน้านาย! แล้วฉันทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย!" เธอเถียงกลับทันควันอย่างไม่ยอมแต่เดวิดกลับแสยะยิ้มเยือกเย็น ฝ่ามือหนาเลื่อนเข้าไปในกระโปรงนักศึกษาของมิลินจนเธอสัมผัสได้ถึงส่วนปลายนิ้วเรียวซึ่งมันเกือบสัมผัสใจกลางความเป็นสาวเธออยู่รอมร่อ "นี่นาย!" เธอปัดมือหนาออกด้วยความรำคาญพร้อมกับแผดเสียงแหลมๆ"หรือต้องให้รื้อฟื้นความหลัง""รื้อฟื้นความ
Last Updated : 2025-02-18ผู้ชายสารเลว บทที่ 2 จุดเริ่มต้น(ต่อ) เดวิด-มิลิน
บทที่ 2 จุดเริ่มต้น(ต่อ)มิลินอ้าปากค้างเมื่อชายหนุ่มเอ่ยชื่อจริงเธอ ใบหน้าสวยแดงปลั่งเงยขึ้นมาสบตากับเดวิดตรงๆ "นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง" เธอถามด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นจนลืมไปว่าปลายกระบอกปืนจ่อศีรษะอยู่"ฉันไม่จำเป็นต้องบอก""นี่! นายจะล้ำเส้นมากเกินไปแล้วนะ!" มิลินดิ้นอย่างแรงแต่เดวิดกลับตวัดแขนรัดตัวเธอแน่นขึ้นจนมิลินเบ้หน้าด้วยความเจ็บ "ตอบมา! นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง!""ก็ไม่มียาก""นาย!" เธอดิ้นจนหลุดออกจากพันธนาการชายหนุ่ม "นายแอบสืบประวัติฉันงั้นเหรอ!" มิลินแผดเสียงแหลมๆ ถามเดวิดแต่อีกฝ่ายกลับแสยะยิ้มแล้วเก็บปืน เดวิดหันมาจ้องหน้าเด็กสาวเจ้าของสายตาท้าทายอย่างไม่ลดละ "ว้าย!!" มิลินร้องเสียงหลงเมื่อสะดุดก้อนหินจนตัวเองล้มแต่ทว่าเดวิดกลับรับตัวเธอไว้ทัน"เธอเหลือตัวเลือกเดียว""ไม่!""ตามใจนะ ความโชคดีอาจจะไม่ได้มีแค่ครั้งเดียว หึ!" ลูกน้องคนสนิทมาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มพลางแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เขาปล่อยมือจากเอวคอดแล้วหันหลังเดินออกไปโดยไม่สนใจใยดีมิลินคนตัวเล็กหันซ้ายหันขวาแล้วรีบเอามือปิดเสื้อที่มันขาดไว้ เพราะมันขาดเป็นวงกว้างจนเห็นบราปีกนกและยังเห็นขอบแพนตี้ลูกไม้สีแดงเธออีก เธอคิด
Last Updated : 2025-02-18
Latest chapter
ผู้ชายสารเลว บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้
ผู้ชายสารเลว บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา
ผู้ชายสารเลว บทที่ 23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู
ผู้ชายสารเลว บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล
ผู้ชายสารเลว บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ
ผู้ชายสารเลว บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว
ผู้ชายสารเลว บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)
บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ
