Share

The end

last update Last Updated: 2025-02-18 11:38:16

The end

@สองเดือนต่อมา

ครืด~ ครืด~

โทรศัพท์มือถือแผดเสียงร้องดังอยู่ในกระเป๋ากางเกงชายหนุ่มเรียกความสนใจจากภารันที่กำลังนั่งทำหน้าเครียดอยู่กับงาน เค้าวางมือจากงานที่ทำแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสายเพราะรู้ว่าเป็นคู่หมั้นสาวโทรเข้ามา

(พี่พี วันนี้กินหมูทะกันไหมคะ พอดีพายอยู่ตลาดสดกับป้าชุ่มน่ะ) เสียงใสๆดังกรอกเข้ามาในสาย เรียกรอยยิ้มจากมาเฟียหนุ่มได้เป็นอย่างดี ภารันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานหนักมาทั้งวันและเสียงหวานๆของคนปลายสายก็เป็นตัวช่วยอย่างดีกับการพัก

"พายอยากกินแบบไหนก็ซื้อมา"

(ได้เลยค่ะ พี่พีชอบกินหมูสามชั้นแล้วก็เห็ดย่าง)

"น่ารักจัง จำทุกอย่างที่เป็นพี่ได้หมดเลย"

(ก็แน่นอนอยู่แล้ว ก็พี่พีเป็นคนรักของพายนิ)

"ครับ...รีบกลับบ้านนะ เดี๋ยวพี่ทำงานเสร็จจะรีบกลับไปช่วย"

(จ้า แล้วรีบกลับมานะคะ รักพี่พีมากนะ จุ๊บๆ) พะพายส่งจูบมาตามสายจนภารันเผลอส่งจูบตอบ และนั่นก็ทำให้คนปลายสายยิ้มกริ่ม

"ซื้อของต่อเถอะ แล้วจะรีบกลับ"

(บายค่า) พะพายเป็นคนวางสายก่อน ภารันยังคงยิ้มกว้าง เขารู้สึกดีทุกครั้งที่ได้ยินเสียงคู่หมั้นสาว เธอมักจะโทรมาถามไถ่และให้กำลังใจเขาอยู่ทุกวั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • ผู้ชายสารเลว   ตอนพิเศษ 1

    ตอนพิเศษ 1วันต่อมาพะพายยืนบิดกายไปมาด้วยความเขินอายเมื่อถูกจ้องมองนานๆ ถ้าสายตาที่มองมานั้นไม่หวานเยิ้มเต็มเปี่ยมด้วยความรักเธอก็คงไม่อายจนม้วนแบบนี้"เลิกมองกันแบบนั้นได้แล้ว จะไปทำไหมงานน่ะ""ทำครับ แต่ขอดูอะไรสวยๆงามๆก่อน" ว่าจบภารันก็ก้าวมาประชิดตัวคู่หมั้นสาว วันนี้พะพายอยู่ในชุดเสื้อสูทสีขาวสวมทับเสื้อเชิ้ตสีครีม กระโปรงสั้นเสมอเข่าสีเดียวกับเสื้อเชิ้ต ใบหน้าเกลี้ยงเกลาถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมดกดำถักเปียเรียบร้อย "เห็นแล้วอยากเล่นบทรักท่านประธานกับเลขาจัง หึหึ""โอ๊ย! พี่พีทำไมชอบคิดแต่เรื่องใต้สะดือคะ ไปกันได้แล้วค่ะ" เธอควงแขนภารันไว้แน่นแล้วเดินออกมาจากห้องแต่งตัวพร้อมกัน"วันนี้คุณหนูของป้าสวยจังเลย" ชุ่มที่เพิ่งเตรียมกระเป๋าให้เจ้านายเสร็จเอ่ยชมผู้เป็นนายตรงๆ จนพะพายเก็บความเขินไว้ไม่อยู่ เธอซบหน้าลงกับไหล่กว้างหลบสายตาของทุกคนที่กำลังมองมา"มาชมอะไรหนูตอนนี้เล่า...เลิกมองหนูแบบนั้นได้แล้ว เขิน""ก็พายไม่เคยแต่งตัวแบบนี้ไง พอแต่งแล้วก็ดูสุขุมดีและดูโตเป็นผู้ใหญ่" ภารันอธิบายเสียงทุ้มแล้วโอบเอวคอดไว้ พะพายที่ได้ยินแบบนั้นก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเจ้าของเสียงเมื

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   ตอนพิเศษ 2

    ตอนพิเศษ 2"อื้อ~ พายไปด้วย" พะพายยื่นปากออกมาน้อยๆ เหมือนลูกเป็ดน้อยเพิ่งตื่น เปลือกตายังปิดสนิทเธอหันมาทำหน้าอ้อนภารันพลางตวัดแขนโอบกอดเขาด้วย"ได้ยินได้ยังไง""หนูฝัน..ได้ยินพี่พีกับพี่แดเนียลบอกจะไปผับกัน เลยขอไปด้วย""..." แดเนียลถอนหายใจหนักๆแล้วผายมือไปหาพะพาย เลิกคิ้วให้เพื่อนเป็นเชิงบอกให้ภารันเคลียร์กับเมียเองส่วนเขาเดินออกไปก่อนแต่ไม่ทันจะได้ก้าวเท้าออกไปเสียงเข้มของภารันก็ดังขึ้นเสียก่อน"เดี๋ยว!""อะไรวะ""กลับมานั่ง มึงเป็นคนเปิดประเด็น" แดเนียลทำหน้าเซ็งแล้วเดินกลับมานั่งลง มองหน้าพะพายสลับกับมองภารัน เด็กสาวตื่นเต็มตา ออดอ้อนคู่หมั้นหนุ่ม"ให้ไปด้วยนะคะ ไปเที่ยวเฉยๆ ไปนั่งฟังเพลง""ยังไม่ได้บอกสักหน่อยว่าจะไป แล้วนี่ตื่นมาทำไมไหนบอกมึนหัวไง""ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ ให้พายไปด้วยนะคะ นะๆ" เธอกะพริบตาปริบๆ ออดอ้อนเขาจนภารันใจอ่อน "เย่!! พี่พีใจดีที่สุดเลยค่ะ" ริมฝีปากจิ้มลิ้มประกบจูบกลีบปากหนาโดยที่มาเฟียหนุ่มไม่ทันตั้งตัว แดเนียลทำหน้าระอาอย่างนึกหมั่นไส้"งั้นพี่ไปรอที่ผับแล้วกันนะน้องพาย เคลียร์กับไอ้พีให้ลงตัวก่อนแล้วค่อยตามไปนะ" ว่าจบมาเฟียหนุ่มก็เดินออกไป พะพายหันมายิ้

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   ตอนพิเศษ 3

    ตอนพิเศษ 3"นายหญิงครับ ผมว่าเรากลับเถอะครับนี่มันก็หลายนาทีแล้ว เดี๋ยวนายมาตามเองเกรงว่านายหญิงจะถูกนายดุเอานะครับ" ลูกน้องหนุ่มก้าวเข้ามาเตือนสตินายหญิงของเขา พะพายหันมายิ้มแป้นแล้วพยักหน้าให้ เธอถือแก้วน้ำแตงโมปั่นเดินกลับไปหาภารันด้วยอาการปกติ"ทำไมไปนาน" ภารันเอ่ยถามคนตัวเล็กเสียงเกรี้ยวทันทีที่พะพายนั่งลงข้างๆ เด็กสาวยิ้มหน้าระรื่นพลางดูดน้ำแตงโมปั่นที่เธอไปสั่งมา เขาขมวดคิ้วพร้อมหรี่ตามองพะพายอย่างจับผิด "ดื่มมารึเปล่า ทำไมหน้าแดงแบบนี้" ไวกว่าการถามคือมือหนาที่ยื่นไปสัมผัสแก้มนวลแดงปลั่ง"ไม่ได้ดื่ม กินคอกเทลไปห้าแก้วเอง บาร์เทนเดอร์เอาให้ชิม" เธอตอบเขาตามตรง ริมฝีปากจิ้มลิ้มอ้าคาบหลอดดูดน้ำแตงโมปั่นด้วยท่าทางเซ็กซี่โดยที่เธอไม่ได้ตั้งใจ"บอกไม่ให้ดื่มไง! ดื้อเหรอ""ไม่ได้ดื้อค่ะ กลัวเสียน้ำใจเลยกินคอกเทล""..." ภารันแทบยกมือกุมขมับไม่ทันกับคำตอบที่ได้รับ มันน่าฟาดด้วยฝ่ามือจริงๆ เขาทำได้เพียงขบกรามแน่น แล้วยื่นมือไปประคองศีรษะทุยเล็กที่กำลังโงนเงนเพราะแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มเข้าไปกำลังออกฤทธิ์ "เลิกกินได้แล้ว เดี๋ยวอ้วก" เขาพยายามแย่งแก้วน้ำแตงโมมาจากพะพายแต่เด็กสาวกลับทำหน้ามุ่ย

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   ตอนพิเศษ 4

    ตอนพิเศษ 4@เพนท์เฮ้าส์หรูมาเฟีย พะพายก้าวลงจากรถยนต์หรูด้วยสภาพง่วงงุน ผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เป็นทรง เธอทำท่าพะอืดพะอมแล้วรีบสาวเท้าเดินไปอ้วก ภารันถอนหายใจหนักๆแล้วเดินตามไป"พายจะตายไหม อ้วกเป็นเลือดอีกแล้ว""ก็บอกแล้วว่ามันไม่ใช่เลือดหนู มันคือน้ำแตงโมปั่นที่หนูกินเข้าไป""พี่พี พายมึนหัว..จะอ้วกอีกแล้ว""ห้ามแตะต้องเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ทุกอย่างเลยระพาย ฟังเอาไว้ด้วย ถ้าเห็นนายหญิงพวกมึงดื่มอีกรีบมาบอกกู" ประโยคแรกเขาสั่งห้ามพะพายประโยคหลังหันไปสั่งลูกน้องทุกคนที่อยู่บริเวณนั้น"ครับ" ทุกคนต่างรับคำสั่งเจ้านาย พะพายที่นั่งอ้วกอยู่กับที่ก็ดูเหมือนจะเข็ดหลาบ เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้งแล้วหันมากอดขาภารันไว้"ไม่เอาแล้ว พายจะตายไหม""หึ!" เขาเพียงแค่นหัวเราะในลำคอแล้วอุ้มแฟนสาวขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ก่อนจะพาพะพายเดินเข้ามาในบ้านขณะที่เธอทำหน้าง่วงสุดๆ"อื้อ! ทำไมมันอยากอ้วกอีกแล้ว ไม่น่ากินเลย" เธอทำท่าพะอืดพะอมแล้วขืนตัวออกจากอ้อมแขนภารัน ชายหนุ่มวางลงตรงหน้าประตูห้องพอดี "พี่พี~""อาบน้ำก็น่าจะดีขึ้น""จูบพายหน่อยได้ไหม""ไม่เอา อย่าเล่น ไปอาบน้ำแล้วนอน" เขาทำเสียงดุใส่พะพายแต่เด็กสาวกลับคลี่ย

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   ตอนพิเศษ 5

    ตอนพิเศษ 5"พี่พี~" เสียงหวานใสของคู่หมั้นสาวดังมาแต่ไกลขณะที่ภารันยืนสั่งงานลูกน้องอยู่ เขาชำเรืองมองพะพายเพียงนิดปากก็สั่งงานลูกไป เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานละมุนเดินมากอดเอวสอบจากทางด้านหลัง เธอเอาหน้าซบกับแผ่นหลังกว้างจนเขาสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนเป่าลงหลังถี่ๆ"สั่งงานอยู่" เขาเอ่ยบอกพร้อมแกะแขนพะพายออกจากเอวแต่เธอกลับทำหน้ามุ่ยแล้วส่ายหน้าไปมาเบาๆ ไม่ยอมไปไหนและยิ่งกอดรัดเขาแน่นกว่าเดิม ภารันถอนหายใจหนักๆแล้วสะบัดมือบอกลูกน้องออกไปก่อน แล้วหันมาสบตากับเด็กสาวตรงๆ"ขอโทษค่ะ" ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ว่าอะไรเธอชิงขอโทษเขาก่อน ภารันจิปากเบาๆแล้วดึงแขนพะพายเดินไปที่ห้องนั่งเล่น"หายปวดหัวรึยัง""ยังค่ะ ปวดหัวมากๆ" ได้ทีอ้อนชายหนุ่ม ใบหน้าเกลี้ยงเกลาซบลงบนบ่าแกร่ง เกลือกไปมาอยู่บนบ่าเขาพร้อมทำเสียงอ้อแอ้ "งอนพายเหรอ ไม่งอนนะคนดีของหนู""มาทำแบบนี้แล้วคิดว่างอนลงไหมล่ะ" เขาย้อนถามเสียงขุ่น รอยยิ้มละไมค่อยๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวย เธอเลื่อนใบหน้าออกจากบ่า สบตากับชายหนุ่มตรงๆ ริมฝีปากจิ้มลิ้มกดลงบนปลายจมูกโด่งคมเบาๆ"พายไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว""ไม่ต้องให้คำสัญญา ดื้อๆแบบนี้เดี๋ยวก็ทำอีก""ไม่เอา~ ไม่ทำ

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 1 จุดเริ่มต้น (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 1 จุดเริ่มต้น@มหา'ลัย 16:30ร่างอรชรในชุดนักศึกษารัดรูปจนเห็นสัดส่วนชัดเจน สะบัดเท้าเรียวยาวบนรองเท้าส้นสูงเดินไปลานจอดรถ ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นกันแดดสีชากวาดมองไปรอบๆอย่างระแวง มิลินเปิดประตูรถแล้วก้าวเข้ามานั่งโดยไม่ทันได้สังเกตว่ามีคนนั่งอยู่เบาะข้างคนขับแล้วพรึบ!"กรี๊ด!!! อื้อ!!" เด็กสาวกรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจสุดขีดที่จู่ๆก็มีมือหนายื่นมาปิดปากเธอไว้ ก่อนเจ้าของการกระทำอุกอาจจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนระอุราวกับไฟเป่ารดเรือนแก้มในระยะประชิด "อ่อย!(ปล่อย)""จะให้ปล่อยในหรือปล่อยนอกดีล่ะครับ" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์ดังขึ้นใกล้ๆหูมิลิน ฝ่ามือหนายอมคลายออกจากริมฝีปากเธอ แต่กลับวางลงบนหน้าขาเธอแทน "...หลบหน้าผมทำไม""ใครหลบหน้านาย! แล้วฉันทำไมต้องทำแบบนั้นด้วย!" เธอเถียงกลับทันควันอย่างไม่ยอมแต่เดวิดกลับแสยะยิ้มเยือกเย็น ฝ่ามือหนาเลื่อนเข้าไปในกระโปรงนักศึกษาของมิลินจนเธอสัมผัสได้ถึงส่วนปลายนิ้วเรียวซึ่งมันเกือบสัมผัสใจกลางความเป็นสาวเธออยู่รอมร่อ "นี่นาย!" เธอปัดมือหนาออกด้วยความรำคาญพร้อมกับแผดเสียงแหลมๆ"หรือต้องให้รื้อฟื้นความหลัง""รื้อฟื้นความ

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 2 จุดเริ่มต้น(ต่อ) เดวิด-มิลิน

    บทที่ 2 จุดเริ่มต้น(ต่อ)มิลินอ้าปากค้างเมื่อชายหนุ่มเอ่ยชื่อจริงเธอ ใบหน้าสวยแดงปลั่งเงยขึ้นมาสบตากับเดวิดตรงๆ "นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง" เธอถามด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้นจนลืมไปว่าปลายกระบอกปืนจ่อศีรษะอยู่"ฉันไม่จำเป็นต้องบอก""นี่! นายจะล้ำเส้นมากเกินไปแล้วนะ!" มิลินดิ้นอย่างแรงแต่เดวิดกลับตวัดแขนรัดตัวเธอแน่นขึ้นจนมิลินเบ้หน้าด้วยความเจ็บ "ตอบมา! นายรู้จักชื่อฉันได้ยังไง!""ก็ไม่มียาก""นาย!" เธอดิ้นจนหลุดออกจากพันธนาการชายหนุ่ม "นายแอบสืบประวัติฉันงั้นเหรอ!" มิลินแผดเสียงแหลมๆ ถามเดวิดแต่อีกฝ่ายกลับแสยะยิ้มแล้วเก็บปืน เดวิดหันมาจ้องหน้าเด็กสาวเจ้าของสายตาท้าทายอย่างไม่ลดละ "ว้าย!!" มิลินร้องเสียงหลงเมื่อสะดุดก้อนหินจนตัวเองล้มแต่ทว่าเดวิดกลับรับตัวเธอไว้ทัน"เธอเหลือตัวเลือกเดียว""ไม่!""ตามใจนะ ความโชคดีอาจจะไม่ได้มีแค่ครั้งเดียว หึ!" ลูกน้องคนสนิทมาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มพลางแค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เขาปล่อยมือจากเอวคอดแล้วหันหลังเดินออกไปโดยไม่สนใจใยดีมิลินคนตัวเล็กหันซ้ายหันขวาแล้วรีบเอามือปิดเสื้อที่มันขาดไว้ เพราะมันขาดเป็นวงกว้างจนเห็นบราปีกนกและยังเห็นขอบแพนตี้ลูกไม้สีแดงเธออีก เธอคิด

    Last Updated : 2025-02-18
  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 3 สายเกินไป (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 3 สายเกินไป"ไอ้โรคจิต! ตัณหากลับ!" เธอง้างมือหมายจะฟาดใส่ใบหน้าเดวิดเต็มๆแรงแต่กลับพลาดท่าให้เขาจับแขนแล้วดันตัวเธอเข้าหาผนังห้อง มือหนาหยาบจับหมับเข้าที่เอวคอดกิ่วและยังออกแรงบีบเคล้น"ตัณหากลับงั้นเหรอ" เดวิดขมวดคิ้วย้อนถาม เธอแปลกใหม่สำหรับเขาจริงๆ เพราะผู้หญิงที่เขาเคยหลับนอนด้วยมักจะเอาอกเอาใจและยังทำให้เขาผ่อนคลายเองโดยไม่ต้องออกแรง แต่มิลินเธอกลับทำให้เขารู้สึกแปลกๆ ความไม่ยอมคนของเธอทำให้เขารู้สึกสนใจ และอยากใช้ริมฝีปากตัวเองประกบจูบริมฝีปากเธอ"อื้อ!! อะ..ไอ้แก่บ้าแกจูบฉัน!" ไวกว่าความคิดคือเดวิดเลื่อนใบหน้าเข้าไปจูบเด็กสาว มือหนารั้งเอวคอดเข้ามาแนบชิดกายส่วนล่างและลูบไล้ฝ่ามือกับหน้าท้องเธอเบาๆ"เด็กอย่างเธอ คงต้องสั่งสอนกันหนักหน่อย" ไม่ว่าเปล่าแต่เดวิดยังปลดสายชุดเดรสทั้งสองข้างออก ทำให้ชุดที่มันขาดรุ่งริ่งร่วงลงไปกองอยู่บนพื้นห้อง ผิวขาวๆรับกับชั้นในลูกไม้สีแดงปรากฏสู่สายตาชายหนุ่ม แต่สิ่งที่น่าสนใจมากกว่านั้นคือสิ่งที่ชั้นในตัวบางห่อหุ้มอยู่"แก่! ไอ้กะ..อื้อ!!!" คำด่าทอที่จะพ่นออกไปกลืนหายลงไปในลำคอทันทีเมื่อคนตรงหน้าฉกริมฝีปากลงมาจูบปิดผนึกอย่างอุกอาจ แถมยังเกี่

    Last Updated : 2025-02-18

Latest chapter

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่  25 คู่ชีวิต (จบ) (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 25 คู่ชีวิต (จบ)"ถ้าป๋ายังไหว ลินขออนุญาตจองตัวป๋าไว้ให้เป็นคู่ชีวิตได้ไหมคะ""อย่าพูดเล่นไป เดี๋ยวมีคนงอแง""ไม่งอแงหรอก ออกจะชอบ..." เธอเอาหน้าซบกับอกแกร่งแล้วเกลือกไปมาเบาๆ ไม่สนใจสายตาของนักศึกษาที่อยู่บริเวณนั้น เต้ที่เพิ่งเดินตามมาเห็นก็ลอบเบ้ปากให้ด้วยความระอา"นี่! อ้อนกันขนาดนี้รีบกลับห้องไหม" มิลินแสยะยิ้มมุมปากให้กับคำพูดประชดประชันเพื่อน"ไปกันเถอะค่ะป๋า ลินอยากขึ้นให้ป๋าแล้ว" เธอกระแนะกระแหนกลับแล้วหันไปแลบลิ้นใส่เพื่อน และกระโดดขึ้นโบกมือลาพะพายที่กำลังวิ่งตรงมาทางนี้ "ไปก่อนน้า..บาย พรุ่งนี้เจอกัน""บาย.." พะพายโบกมือให้เพื่อนรักแล้วควงแขนเต้เดินไปที่รถเพราะวันนี้เธอนัดกับเต้ไว้ว่าจะไปกินชาบูกัน"ป๋าจะแวะซื้ออะไรไปให้พ่อกับแม่หนูไหม""คงไม่แล้ว เพราะแม่หนูบอกไม่ต้องซื้ออะไรเข้าไปแล้ว วันนี้แม่หนูทำผัดเผ็ดลูกชิ้นปลากรายของชอบป๋าด้วย" เด็กสาวทำหน้าบูดบึ้ง"เนี่ย..พอมีลูกเขยคนโปรดแล้วก็ลืมลูกสาว""เด็กขี้งอน""ต้องปลอบหนูนะ คืนนี้น่ะ" มือเรียวบางลูบเป้ากางเกงยีนส์แฟนหนุ่มเบาๆก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งหน้าตักเดวิดแล้วประกบปากจูบชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม "เดี๋ยวคืนนี้หนูจะทำให้

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 24 ความสุขของคนแก่ (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 24 ความสุขของคนแก่"ไม่รู้แหละ จะว่าลินร้ายกาจยังไงก็ยอมรับเพราะลินต้องจัดการแฟนลินให้อยู่หมัด" เธอยู่ปากเข้าหากันอย่างกระเง้ากระงอดแล้วรั้งใบหน้าคมคายลงมาจูบเอง ก็ใครบอกให้มาจุดไฟสวาทในตัวเธอ เขาก็รู้ว่ามันติดง่ายแค่ไหน... รสจูบเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์และความปรารถนาของทั้งสอง"เด็กร้ายกาจ..ชอบเซ็กซ์""หรือป๋าไม่ชอบ เห็นซี๊ดปากครางมีความสุขเชียว" เธออ้าปากกัดริมฝีปากหนาเบาๆแล้วสอดมือลงไปลูบไล้หน้าท้องเหนือส่วนนั้นขึ้นมาเพียงนิด ขณะที่เรียวขาสวยเกี่ยวเอวสอบไว้ เดวิดเริ่มหายใจหนักๆ"อย่ายั่วนะ เพราะป๋าไม่ได้สนว่าที่นี่มันที่ไหน""เป็นหมารึไงถึงเอาไม่เลือกที่""ก็อยากเป็นนะ" เขาไม่เปิดโอกาสให้มิลินพูดอะไรก็เลื่อนใบหน้าลงไปจูบเนินอกอวบอิ่มจนเด็กสาวหลุดเสียงครางหวาน น้ำกระเซ็นถูกใบหน้าคมคายจนเปียกปอนก่อนที่เดวิดจะจัดการกับผ้าชิ้นน้อยเบื้องล่างออก แพนตี้ตัวน้อยพร้อมกับกางเกงขาสั่นลอยขึ้นมาเหนือน้ำทำเอามิลินตกใจ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำจริงๆ แต่เธอกลับชอบในความบ้าบิ่นนี้ซะแล้วสิ"หึ!" มิลินสอดนิ้วลูบไล้ตามไรผมดกดำของคนตัวโตและออกแรงขยุ้มเบาๆเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างรุกล้ำเข้ามา

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่  23 สองเรา (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 23 สองเรา"เดี๋ยวพายจะทำให้ลายมันหายไปเอง ไม่กลัวพายก็อย่าลืมว่าพายทำได้มากว่าการยืนร้องไห้แล้วกัน!" น่าแปลกที่ภารันรู้สึกยอมแพ้ให้กับคำขู่พะพาย มิลินหันมาจ้องหน้าแฟนหนุ่มแล้วหยิกแขนเขาเบาๆ"ไอ้แก่! ตามลงมาเลยนะ""ครับ" เดวิดยอมเดินตามมิลินไปอย่างว่าง่าย แม้ภารันจะพยายามเดินตามหลังมาแต่ก็ถูกพะพายรั้งเอาไว้ก่อน "ลิน เรื่องนั้นป๋าอธิบายได้นะ" เดวิดรั้งเอวคอดคนตัวเล็กไว้แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปหมายจะหอมแก้มแต่ก็ถูกมือเรียวดันใบหน้าออกเสียก่อน"ไม่ต้องมาพูดเลย ป๋าเนี่ยแหละตัวดี ดีนะที่พี่พีหลับไปก่อน ไม่งั้นยัยพายช้ำหมดแน่ ยิ่งไม่ค่อยทันผัวอยู่" เธอบ่นกระปอดกระแปดพลางตวัดสายตาใส่คนข้างๆ แล้วเดินนวยนาดไปหยิบจานอาหารเช้ามาให้เขาพร้อมกับรินกาแฟดำร้อนๆให้อีกด้วย ผิดก็อีกเรื่องแต่หน้าที่ที่เธอควรทำก็ต้องทำให้เขาเช่นกัน"ขอหอมแก้มได้ไหม""ไม่ได้!" ตอนนี้มิลินดุราวกับแม่เสือดาวตัวร้ายที่คอยระแวงเขาอยู่ตลอด เดวิดเองก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพียงแต่..เขาแสดงออกทางสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเธอเลยคิดว่าเขาไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับสิ่งที่ทำ"ลิน...ป๋าอยากพาไปเดินเล่นที่หาด""ลินตั้งใจไว้แบบนั้นอยู่แล้ว แต่จะไปกับ

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลาย (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 22 เสือไม่ทิ้งลายหลายชั่วโมงต่อมา"อยากนอนกับลินจังแต่พี่พีคงไม่ยอมแน่ๆ" พะพายยิ้มแห้งเพราะรู้ว่าภารันคงไม่ยอมให้เธอกับมิลินนอนด้วยกัน แต่ก็นะผู้หญิงเขาก็มีเรื่องอยากคุยกันมากมาย ขนาดเขากับเดวิดยังนั่งดื่มด้วยกันเลย"ป๋าคงไม่ยอมเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราสองคนแยกห้องกันนั่นแหละ จะได้ไม่มีปัญหาอะไร เดี๋ยวป๋างอนขี้เกียจง้อ ฉันง้อคนไม่เก่ง""พี่พีนะ ตัวพ่อของการงอนเลยแหละ เคยงอนพายตั้งหลายครั้ง""แล้วง้อยังไงถึงหาย?" มิลินถามด้วยความอยากรู้"ก็อ้อน แล้วก็จบที่เตียง" เด็กสาวเจ้าของรอยยิ้มหวานคลี่ยิ้มจนตาหยี"ลิน" เสียงเข้มของเดวิดดังขึ้นเรียกความสนใจจากสองสาวให้หันไปมอง มิลินเลิกคิ้วให้แต่ไม่ได้พูดอะไร "เข้าห้องดีกว่า ป๋าเริ่มเมาแล้ว" มิลินที่นั่งหย่อนขาอยู่ขอบสระว่ายน้ำพยักหน้ารับรู้แล้วดึงมือพะพายลุกขึ้นเหมือนกันเพราะคิดว่าไม่นานภารันก็คงเรียก"เมาแล้วเหรอคะ นี่กินไปกี่ขวด" เด็กสาวถูกท่อนแขนแกร่งตวัดกอดคอเข้ามาหาขณะที่เธอมองขวดไวน์ที่วางอยู่ใต้โต๊ะ "ดื่มหนักเหมือนกันนะเนี่ยแล้วยืนอาบน้ำไหวไหมคะ" เธอเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง"ได้..นั่งก็ได้ ยืนก็ได้ครับ" ใบหน้าแดงซ่านบ่งบอกว่าสติสัมปชัญ

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่  21 แผนร้าย (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 21 แผนร้าย@วันต่อมา"ป๋าคะ ลินว่าเราไปเที่ยวทะเลดีไหม" เด็กสาวออกความคิดเห็นเพราะทั้งสองนั่งเสิร์ชหาข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวมาหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีที่ที่ถูกใจ เดวิดหันมามองหน้าแฟนสาวแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่ามิลินต้องการไปที่ไหน บางทีเขาอาจต้องตามใจเธอบ้างเพราะเขาเองก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่"หนูอยากไปที่ไหนก็เลือกมาเลย ป๋าไปได้หมดถ้ามีหนู" มิลินยิ้มกริ่มด้วยความเขินอายกับคำหวานล้ำแล้วเข้าเน็ตเสิร์ชหาข้อมูลและทะเลสวยๆใกล้บ้าน "ไปชลบุรีดีไหมคะ ใกล้ดี ไม่ต้องเล่นน้ำก็ได้....ไปเอาบรรยากาศเนอะ" เธอหันมาอ้อนแฟนหนุ่มตาแป๋ว เดวิดพยักหน้ารับรู้ก่อนที่ทั้งสองจะแยกย้ายกันไปเก็บเสื้อผ้านานเกือบสองชั่วโมงที่ทั้งสองแยกกันไปเตรียมของ เดวิดที่เตรียมของเสร็จก่อนก็มารอแฟนสาวที่ด้านล่างคอนโดเธอเพราะเขาไม่ได้มีอะไรที่ต้องเอาไปมากขนาดนั้น"พี่เดย์" พะพายเดินตรงมาหาเขาด้วยชุดสบายๆ เสื้อยืดกางเกงยีนส์และนั่นก็ทำให้เขามึนงงไม่น้อยที่เห็นเธออยู่ที่นี่แต่ต้องมึนงงมากกว่าที่เห็นลูกน้องคนสนิทเขาลากกระเป๋าเดินทางมาสองใบและไม่กี่วินาที่ต่อมาเจ้านายเขาก็ปรากฏตัว"มึงจะไปเที่ยว?" ภารันเอ่ยถามลู

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 20 แฟนคนแรก (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 20 แฟนคนแรกทั้งสองหนุ่มสาวยิ้มให้กันด้วยความดีใจ มิลินยื่นมือไปจับมือหนาไว้แน่น"ขอบคุณนะคะที่กล้าพูดกล้าทำ ลินเชื่อแล้วว่าพี่เดย์อยากเป็นแฟนลินจริงๆ" มิลินเอ่ยขอบคุณเสียงหวานพร้อมกับเอนตัวไปอ้อนชายหนุ่มต่อหน้าแม่ มือหนาใหญ่อบอุ่นยกขึ้นมาลูบผมคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู"ถึงจะแก่ยังไง แต่ก็จริงใจนะ""บ้า..ชอบพูดจาแบบเนี่ย ไปแอบเอามาจากเน็ตอีกแล้วใช่ไหม""หึหึ รู้ทัน""แต่ชอบนะ""ชอบที่พูดเหรอ?" เดวิดเลิกคิ้วถาม"เปล่า...ชอบพี่เดย์" ตอนนี้เธอคงไม่ต้องเก็บอาการหรือโกหกความรู้สึกตัวเองแล้ว เพราะเธอชอบเขาแล้วจริงๆ และตอนนี้จากชอบกำลังจะเลื่อนขั้นไปเป็นความรักแต่เขาและเธอก็คงต้องศึกษาดูใจกันไปเรื่อยๆ"เอาล่ะ แม่เตรียมอาหารไว้แล้ว""ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มยกมือไหว้อย่างนอบน้อม แม้เขาจะเป็นคนแข็งกระด้างในบางเรื่องแต่กับผู้ที่มีอายุมากกว่าเขาก็นอบน้อมเสมอ"ว่าแต่เดย์ทำงานอะไรเหรอจ๊ะ""ผมทำงานบริษัทครับ เป็นที่ปรึกษาของประธานบริษัท""อ่อ..""และ...ผมเป็นมาเฟีย""...ป๋า พูดแบบนั้นแม่ตกใจแย่แล้ว" มิลินจิปากว่าให้เดวิด ทุกอย่างกำลังไปได้สวยแล้วเชียว"มาเฟีย? หึหึ..ยินดีต้อนรับมาเฟียคนแรกของบ้านแล

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 19 พ่อตา-แม่ยาย@วันต่อมา 15:40เดวิดยืนพิงรถยนต์หรู กอดอกจ้องมองเข้าไปในอาคาร สายตาดุดันกวาดมองไปรอบๆทำเอานักศึกษาสาวๆที่อยู่บริเวณนั้นกรีดร้องเพราะความเท่ของเขา ก็วันนี้เขาต้องไปกินข้าวบ้านมิลินเลยแต่งตัวธรรมดาๆ เสื้อโปโลสีกรมและกางเกงยีนส์ขายาวสุภาพๆ แต่นั้นก็ทำให้เขาเท่จนเป็นที่สะดุดตาของสาวๆนักศึกษา"...โน้นแฟนนักฆ่ามารอรับแล้ว" เต้บุ้ยปากไปทางเดวิดเมื่อเขากับเพื่อนเพิ่งเดินออกมาจากลิฟต์ มิลินแยกเขี้ยงใส่เพื่อนแล้วเดินไปหาเดวิด "เดี๋ยวนะ พี่เดย์แต่งตัวแบบนี้ก็หล่อไปอีกแบบ ไม่ใส่สูทอย่างเป็นทางการก็เท่ไปอีกแบบ แล้วแต่งตัวแบบนี้เขาจะไปไหนกันวะ" เต้หันมาถามพะพาย"เห็นพี่เดย์บอกจะไปกินข้าวบ้านลินน่ะ""หึหึ..โดนแน่ พี่เดย์ของมึงโดนแกงแน่""พ่อกับแม่ลินใจดีจะตาย""กับเราอะใจดี แต่กับคนที่ยัยลินจะพาไปหาในฐานะผัวเนี่ยเตรียมตัวตายเลย!""เต้ก็พูดไป พายว่าอย่างมากก็คงนอนหยอดน้ำข้าวต้ม" พะพายทำท่าสยดสยองแล้วรีบสาวเท้าเดินไปหาชายหนุ่ม เดวิดก้มศีรษะให้พะพายเล็กน้อย"ขออนุญาตพามิลินกลับก่อนสักวันนะครับนายหญิง""ไม่เป็นไรค่ะ พายเข้าใจเดี๋ยวพี่พีก็มาแล้ว สู้ๆนะ""ครับ" เดวิดหันมามองหน้ามิลิ

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์ (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 18 เด็กป๋าเดย์"จะพาฉันไปเจอพ่อกับแม่เธอวันไหน บอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะ" เขาหันมาบอกมิลินในตอนที่เลี้ยงรถเข้ามาในคอนโดเธอ เด็กสาวลอบยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ"กลัวเหรอ แต่บอกไว้ก่อนนะ พ่อกับแม่ฉันไม่ได้ใจดีอย่างที่นายคิดแน่""ก็ไม่ได้กลัว ไม่รู้ว่าใครจะกลัวใครกันแน่" มือขวาคนสนิทมาเฟียหนุ่มยิ้มอย่างเหนือกว่าแล้วเปิดประตูก้าวลงจากรถ มิลินเองก็รีบเปิดประตูทั้งที่เขากำลังเดินมาเปิดให้ "พ่อกับแม่เธอจะรับได้ไหม ถ้ารู้ว่าฉันเป็นใคร" ประโยคถัดมาเดวิดถามอย่างจริงจัง"ไม่รู้..นายไม่ต้องบอกว่าทำงานอะไรหรือเป็นใคร""ทำแบบนั้นท่านทั้งสองคนคงไม่เชื่อใจ ถ้าฉันบอกความจริงไปหวังว่าพ่อกับแม่เธอคงไม่ช็อคไปก่อนนะ" เธอเองก็ลืมไปเสียสนิท เดวิดไม่ได้ทำงานเป็นบอดี้การ์ดภารันอย่างเดียวเขายังเป็น..ยังเป็นนักฆ่าอย่างที่พะพายบอกไว้อีกด้วย มิลินเผลอสบตากับชายหนุ่มตรงๆ ทันที่ก้าวลงจากรถก็ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ"นาย..นายไม่ได้ไปทำงานชั่วร้ายมาใช่ไหม" เธอเอ่ยถามเสียงสั่น มองมือเขาสลับกับมองใบหน้าคมคาย เดวิดยกยิ้มมุมปากแล้วก้าวเดินไปใกล้มิลิน ส่วนเธอก็ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆจนหลังชนกับเสาและถูกมือหนายื่นมาค้ำกับเสาไว

  • ผู้ชายสารเลว   บทที่ 17 คิดถึง (เดวิด-มิลิน)

    บทที่ 17 คิดถึงมิลินนั่งมองโทรศัพท์บนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยบูดบึ้งบอกบุญไม่รับและริมฝีปากยังเม้มเข้าหากัน "ไหนบอกจะรายงานทุกย่างก้าว แค่นี้ก็ไม่มีอะไรเป็นความจริงแล้ว โกหก! หลอกลวงที่สุด" น้ำตาเริ่มคลอเบ้าเมื่อนึกถึงคำพูดเดวิดที่บอกจะรายงานเธอทุกอย่าง นี่เขาก็ไปทำงานเป็นวันที่สามแล้วเธอยังไม่ได้รับสายหรือข้อความอะไรจากเขาเลย สักสายสักข้อความก็ไม่มีครืด~ ครืด~โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนอยู่บนโต๊ะหน้าโซฟา มิลินแค่นหัวเราะในลำคออย่างเย้ยหยันเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาทางแอพพลิเคชันไลน์ ก่อนจะกดรับสาย"ฉันไม่อยากคุยกับคนโกหก"(ฉันไม่ได้โกหก เพิ่งว่างเลยรีบโทรหา ขอโทษที่เงียบไป งานสำคัญมากฉันต้องมีสมาธิกับมัน) เดวิดอธิบายอย่างไวเพื่อให้อีกฝ่ายเข้าใจ แต่ดูเหมือนคำอธิบายของเขาไม่ได้ทำให้มิลินเข้าใจเท่าไหร่นัก"นายจะพูดยังไงก็ได้ เพราะยังไงฉันก็ไม่เห็นอยู่แล้ว แค่นี้นะ"(งั้นเปิดกล้องสิ) เขาเป็นฝ่ายเปิดกล้องก่อนขณะที่อีกฝ่ายยังลังเลใจ ก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือใบหน้าเล็กน้อยแล้วกดเปิดกล้อง"ว้าย! ไอ้บ้าไอ้แก่บ้า!" มิลินรีบหันกล้องไปทางอื่นเพราะเดวิดกำลังเปลือยกายอยู่ในห้องน้ำ ไม่นานเ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status