All Chapters of ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวร้ายในยุค 80: Chapter 1 - Chapter 10

บทนำเฉินซิ่วลี่ ปรือตาตื่น ในหัวรู้สึกอื้ออึงสับสน ความทรงจำสุดท้ายก่อนหน้านี้ก็คือเธอกำลังนั่งอ่านนิยายเรื่อง “เล่ห์แค้นรักลวง” ที่ภรรยาของตัวร้ายในเรื่องมีชื่อเหมือนเธอทุกตัวอักษร แต่เพราะใช้เวลาอ่านอย่างตั้งใจถึงสามวันสามคืน ร่างกายจึงอ่อนล้า ตอนที่ลุกขึ้นยืนก็รู้สึกหน้ามืดและสติวูบดับ เพียงแต่ตอนที่ได้สติอีกครั้ง กลับพบว่าตนเองนอนอยู่ที่ริมแม่น้ำในสภาพเปียกปอนไม่ใช่บนเตียงนอนอย่างที่ควรจะเป็นเกิดอะไรขึ้น ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงเป็นคำถามแรกที่เกิดขึ้นในความคิดของเฉินซิ่วลี่ ก่อนที่ภาพเรื่องราวต่างๆ จะค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาในความคิดของเธอเฉินซิ่วลี่ ชื่อนี่ผุดขึ้นมาก่อนเป็นอันดับแรกตามด้วยเหตุการณ์ มากมาย จนตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าตัวเองทะลุมิติมาอยู่ในร่างของภรรยาตัวร้ายในนิยายเรื่อง “เล่ห์แค้นรักลวง” ที่เพิ่งอ่านจบไปเพียงแต่จะทะลุมิติทั้งทีทำไมไม่ไปอยู่ในร่างของคนที่มีชีวิตดีๆ สักหน่อยกลับมาอยู่ในร่างของเฉินซิ่วลี่ ภรรยาของตัวร้ายของเรื่องได้กันพดูดถึงตัวร้ายของเรื่อง หลี่อันเฉิง เขาคือชายหนุ่มที่มีหน้าตาโดดเด่นที่สุดในหมู่บ้าน ยิ่งต่อมาเขาได้เป็นทหารยิ่งทำให้ผู้หญิงค่อนหมู่บ้านหลง

บทที่ 1.2แม่ที่เปลี่ยนไปเฉินซิ่วลี่ประคองเด็กชายสองคนเข้ามาในบ้าน ถึงแม้บทบาทที่เกี่ยวข้องกับตัวละครเฉินซิ่วลี่ในนิยายจถูกกล่าวถึงไม่มาก แต่เรื่องตำแหน่งบ้านหลังต่างๆ ในตระกูลหลี่ผู้แต่งได้บรรยายเอาไว้ค่อนข้างละเอียดเลยทีเดียว อาจเพราะหลี่อันเฉิงเป็นตัวร้ายหลักของเรื่อง ดังนั้นถึงจะเป็นครั้งแรกที่ก้าวเท้าเข้ามาในรั้วบ้านตระกูลหลี่ เฉินซิ่วลี่ก็เดินไปยังตำแหน่งบ้านที่เธอกับเด็กๆ พักอาศัยได้อย่างถูกต้อง แต่ถึงจะบอกว่าผู้แต่งบรรยายลักษณะตำแหน่งบ้านตระกูลหลี่ได้ละเอียด แต่ก็ไม่เคยบรรยายลักษณะตัวบ้านที่พวกเขาอาศัยดวงตาของเฉินซิ่วลี่เบิกกว้างมองบ้านดินสองห้องนอน หนึ่งห้องครัวที่สภาพทรุดโทรมพร้อมถล่มลงมาได้ตลอดเวลาตรงหน้าแล้วลำคอแห้งผาก ผู้อื่นทะลุมิติข้ามเวลามาล้วนมีต้นทุนที่ดี หรือไม่ก็มีโปรแกรมผู้ช่วย มีมิติเวลาที่อุดมสมบูรณ์ ทว่าเธอกลับไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากเงิน 3,000 หยวน ที่เจ้าของร่างหยิบเอาของผู้อื่นมาหากบอกว่าสภาพตัวบ้านภายนอกทำให้เฉินซิ่วลี่เบิกตากว้าง เวลานี้สภาพในตัวบ้านกลับยิ่งทำให้เธอตาแทบถลนไม่ใช่ว่าเจ้าของร่างเดิมผู้นี้รักสวยรักงามเป็นอย่างยิ่งหรือไง ทำไม่สภาพบ้านถึงได้...

บทที่ 2.1แม่ที่น่าโมโหทันทีที่เปิดประตูบ้านหลี่หมิงและหลี่ชุนก็ตกใจจนตาโต ข้าวของที่กระจัดกระจายไม่เป็นที่เป็นทางถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ เศษอาหาร และข้าวของที่เน่าเสียถูกจัดการออกไปแล้ว ภายในบ้านยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายดอกไม้อีกด้วย เมื่อเลื่อนสายตาไปที่โต๊ะอาหารและชั้นวางของที่มุมบ้านก็พบว่ามีดอกกุหลาบพื้นบ้านหลายดอกถูกนำมาจัดใส่แจกัน บ้านที่เคยให้ความรู้สึกอึดอัดและอยากหลีกหนีไปให้ไกล วันนี้กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นอย่างแปลกประหลาด หลี่หมิงลอบมองแม่ที่ไม่สวยงามเหมือนทุกวัน แต่กลับทำให้เขาอยากมองเธอมากกว่าทุกวัน“ในห้องของลูกแม่ไม่กล้าเอาอะไรทิ้ง แต่แม่จัดการเก็บกวาดให้แล้ว ของในกล่องลังมุมห้อง ลูกๆ ลองเลือกดูว่ามีอะไรอยากเก็บอยากทิ้งบ้าง”ในห้องของพวกเขาแม่ก็เข้าไปทำความสะอาดให้หรือ ที่แท้คนเป็นแม่หายหน้าไปร่วมค่อนวันก็เพื่อกลับมาทำความสะอาดบ้านนี่เอง แต่เรื่องเหนื่อยยากเช่นนี้แม่เขาจะยอมลงมือทำจริงๆ หรือ หลี่หมิงที่ยืนนิ่งด้วยอาการสงบ ลอบมองอีกฝ่ายอย่างจับผิด ตั้งแต่เขาจำความได้จนถึงตอนนี้แม่ของพวกเขาไม่เคยแม้แต่จะซักผ้า เมื่อก่อนพวกเขายังเด็กแม่ก็จะส่งให้ป้าอวี้ซักให้ เมื่อพว

บทที่ 2.3แม่ที่น่าโมโหเฉินซิ่วลี่แทบอยากจะขอคืนคำพูดของตนเอง เดิมทีคิดว่าก็แค่เก็บชาเกี่ยวหญ้าเลี้ยงสัตว์ง่ายๆ ไม่ได้ยุ่งยากวุ่นวายอะไร หลี่หมิงอายุสามขวบยังทำได้ แล้วทำไมเธอที่อยู่ในร่างของหญิงสาววัยยี่สิบจะทำไม่ได้ ทว่าที่เฉินซิ่วลี่คาดไม่ถึงก็คือร่างกายนี้ดันเแพ้ขนหญ้า ทำงานได้เพียงหนึ่งชั่วโมงผื่นแดงก็ขึ้นทั้งตัว สุดท้ายยังต้องลำบากให้ ถังซาน บุตรชายลำดับที่สามของผู้ใหญ่บ้านถังปั่นจักรยานพาเธอไปส่งยังสถานพยาบาลหมู่บ้าน“นี่เป็นยาแก้แพ้กินครั้งละเม็ดวันละสามครั้งหลังอาหาร ส่วนนี่ยาทาแก้ผดผื่น ทั้งหมด 3 หยวนครับ”กู้เหยียน เอ่ยบอกพร้อมกับส่งถุงยาให้ เฉินซิ่วลี่รับซองกระดาษสีน้ำตาลตรงหน้ามาถือเอาไว้ด้วยสีหน้าไม่ดีนัก ทำงานครั้งแรกไม่เพียงไม่ได้ค่าจ้างยังต้องเสียค่ายาอีก หากเด็กชายทั้งสองคนรู้เข้าคงผิดหวังในตัวเธออย่างแน่นอน หากแต่ตอนที่เฉินซิ่วลี่กำลังจะเอ่ยปากขอกลับไปเอาเงินหยวนที่บ้านมาจ่ายค่ายา บนโต๊ะจ่ายยาก็มีคนวางเงินจ่ายแทนเฉินซิ่วลี่เงยหน้ามองเจ้าของเงินด้วยความสงสัย ถังซานถอนหายใจอย่างนึกรำคาญแล้วพูดเสียงห้วน“เธอป่วยเพราะทำงานให้ฉัน ฉันจ่ายค่ายาให้ก็สมควรแล้วไม่ใช่หรือไง”

บทที่ 3.2แม่ที่ใฝ่ฝันหลายวันมานี้บ้านตระกูลหลี่ค่อนข้างสงบ เพราะหม่าอิงหงพาหลี่อันอันที่ถูกเฉินซิ่วลี่หักข้อมือเข้าไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลในเมือง ส่วนหลี่อันเผยลูกชายอีกคนของบ้านหลี่ตอนนี้กำลังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย ในรั้วบ้านหลี่จึงมีเพียงพวกเขาสามคนแม่ลูกเท่านั้นนึกดูตามนิยายแล้วคล้ายจะกล่าวว่าหกเดือนหลังจากที่ทางค่ายทหารส่งข่าวการตายของหลี่อันเฉิง หลี่อันเผย น้องชายต่างมารดาของหลี่อันเฉิงผู้นี้ก็เรียนจบระดับมหาวิทยาลัยกลับมาเป็นครูประจำที่โรงเรียนในหมู่บ้าน และตามตื๊อจีบเฉินซิ่วจูนางเอกของนิยายจนมีเรื่องกับเย่ชิงเหวินพระเอกในนิยายอยู่บ่อยๆ เมื่อนับดูเวลาแล้วก็คืออีก 3 เดือนข้างหน้าเฉินซิ่วลี่ไม่สนใจเส้นชะตารักของเฉินซิ่วจู แต่ที่เธอใส่ใจก็คือนิสัยของน้องสามีหลี่อันเผยผู้นี้ เพราะตอนนี้เขานับเป็นผู้นำตระกูลหลี่ เธอที่เป็นแม่ม่ายสามีตายหากไม่กลับบ้านเดิมก็ต้องพึ่งพาอยู่ภายใต้การดูแลเขา หากอีกฝ่ายมีนิสัยเช่นหม่าอิงหงผู้เป็นมารดา ชีวิตในอีกสามเดือนข้างหน้าของเธอก็นับว่ายากลำบากแล้ว เช่นนี้เธอควรเร่งวางแผนหาทางรอดให้ตนเองกับลูกชายของพ่อตัวร้ายเอาไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ“ลูกว่าแม่เปิดร้