Semua Bab ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวร้ายในยุค 80: Bab 51 - Bab 60

“แต่ฉันหูหนัก เธอแต่งกับฉันได้”ถังซานโพล่งออกมาอย่างลืมตัว เมื่อตระหนักได้ก็ไม่อาจทวงคืนคำพูดเมื่อครู่กลับมา สองแก้มสีแทนของเขาร้อนผ่าวแดงก่ำไปจนถึงใบหู รู้สึกอับอายจนสติหยุดนิ่งคิดคำพูดไม่ได้ชั่วขณะ หากแต่สำหรับเฉินซิ่วลี่แล้วเธอกลับไม่ได้รู้สึกเช่นนั้นเลยสักนิด“พี่ซาน พี่เป็นสหายสนิทของพี่เฉิง เป็นพ่อบุญธรรมของอาหมิง อาชุน ในสายตาของฉันพี่คือผู้ชายที่ดีที่สุด แต่...”ผู้ชายที่ดีที่สุด หัวใจของถังซานพลันสั่นระรัว ในดวงตามีความหวังพาดผ่าน รั้งรอคำพูดของเฉินซิ่วลี่ด้วยความตั้งใจ“แต่สำหรับฉันแล้ว พี่ไม่อาจเป็นได้มากกว่านี้”ไม่อาจเป็นได้มากกว่านี้ หัวใจที่ฟูฟ่องของถังซานพลันแตกระเบิดออกในทันที ใบหน้าคมสันยิ้มแห้ง ดวงตาแดงก่ำเอ่ยถามความชัดเจนจากเฉินซิ่วลี่อีกรอบ“อะ... อาลี่ เธอหมายความว่ายังไง”เฉินซิ่วลี่เม้มริมฝีปากบาง เธอไม่รู้ว่าหลังจากนี้สถานการณ์ระหว่างเธอกับถังซานจะเป็นอย่างไร แต่เธอไม่อาจใช้ความใจดีของเขามารั้งเขาเอาไว้ด้วยความหวังที่ไม่มีวันเป็นจริงแบบนี้“สามีภรรยานั้นเป็นความสัมพันธ์ที่ซับซ้อน พี่ซานวันนี้พี่อาจจะโกรธและไม่พอใจฉัน แต่ฉันไม่อยากเสียพี่ชายดี ๆ แบบพี่ไป ต้องข

เฉินซิ่วจูมองสองชายหญิงคนหนึ่งร้องอีกคนรับอย่างสอดประสานแล้วขบกรามแน่น ในแววตาจดจ้องเฉินซิ่วลี่อย่างคับแค้นใจ“อาลี่ เธอเข้าใจผิดแล้ว ตอนนั้นคุณย่าเองก็ช่วยหาบ้านให้เธอเช่นกัน แต่ยังจัดการไม่ทันเสร็จเธอก็ตามไปอยู่กับคุณหมอกู้แล้ว”ตามไปอยู่กับคุณหมอกู้ เฉินซิ่วจูช่างใช้วาจาชวนให้คนเข้าใจผิดได้ดียิ่ง เฉินซิ่วลี่ยกมุมปากขึ้น ในแววตาแข็งกร้าว ลูกรักสวรรค์แล้วอย่างไรนับจากนี้เธอจะไม่มีทางยอมถอยให้แม่นางเอกดอกบัวขาวนี่อีกแล้ว“หาบ้าน ทำไมต้องหาด้วยล่ะ ในเมื่อบ้านเดิมของพ่อฉันก็ว่างอยู่”เฉินซิ่วลี่จดจำเรื่องราวในอดีตของเจ้าของร่างได้ไม่ทั้งหมด ทว่าเมื่อได้พบกับแม่เฒ่าเฉินก็พลันนึกถึงเรื่องหนึ่งได้ พ่อของเธอเองก็แยกบ้านจากตระกูลเฉิน แต่เพราะพ่อของเธอเป็นผู้ช่วยผู้อำนวยการโรงเรียนจึงไม่คิดแบ่งที่นาอันน้อยนิดมาครอบครอง เขาขอเพียงที่ดินข้างบ้านเพื่อปลูกเรือนใหม่เท่านั้น ในวันแต่งงานมีเรื่องวุ่นวายมากมายเฉินซิ่วลี่ที่อายุเพียงสิบหกจึงได้หลงลืมเอาโฉนดมาด้วยเฉินซิ่วลี่ที่ทะลุมิติมาอาศัยร่างของอีกฝ่ายจึงไม่รู้เรื่องนี้จนกระทั่งได้มาพบแม่เฒ่าเฉินในวันนี้“ถ้าจำไม่ผิด ที่ดินผืนนั้นคุณปู่ได้โอนให้คุ

“ฉันเป็นสามีของเธอ ร่างกายของเธอมีตรงไหนที่ฉันไม่มีสิทธิ์ครอบครองกัน”ขนกายของเฉินซิ่วลี่พลันลุกชันเมื่อสัมผัสได้ถึงความเปียกชื้นที่ใบหู ร่างกายของเธอเกร็งสะท้าน สองมือกำแน่นหลี่อันเฉิงยกมุมปากขึ้นยิ้มอย่างพึงพอใจเมื่อสัมผัสได้ถึงอาการสั่นเทาน้อย ๆ ของคนใต้ร่าง ริมฝีปากหนาค่อย ๆ ขยับแนบชิดสัมผัสผิวเนื้อเนียนนุ่ม จงใจแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการขบเม้มทิ้งรอยประทับบนลำคอขาว“โอ๊ย!...”เฉินซิ่วลี่ร้องเสียงสั่นเมื่อไหล่เล็กสัมผัสได้ถึงความเจ็บเล็ก ๆหลี่อันเฉิงบุรุษน่าโมโห เขาถึงกับกล้ากัดไหล่เธอ“หลี่อันเฉิง หยุดนะ!”“แล้วถ้าฉันไม่หยุดล่ะ”เสียงทุ้มแหบพร่าร้องบอกแผ่วเบา ขยับริมฝีปากไล่ไปตามเนินไหล่เนียนขาว เฉินซิ่วลี่เป็นภรรยาที่ถูกต้องของเขา หากเขาจะครอบครองย่อมไม่ผิด มือหนาปล่อยปลายคางเล็ก เลื่อนลงลูบไล้ไปตามเรือนร่างที่เขาไม่เคยสัมผัสซ้ำเลยนับจากคืนนั้น“เธอเป็นภรรยาของฉัน เป็นผู้หญิงของฉัน ของฉันเท่านั้น”คำพูดที่แข็งกร้าวเอาแต่ใจของเขาทำให้เฉินซิ่วลี่เหงื่อแตกจนชุ่มตัว ร่างกายเกร็งสะท้าน หัวใจสั่นระรัว ยิ่งสัมผัสได้ถึงความตื่นตัวของบุรุษในใจก็ยิ่งกระวนกระวายใจ“หลี่อันเฉิง หากคุณไม่ห

“แม่สอนครับ”หลี่หมิงตอบสีหน้าเรียบเฉย พลางมองไปทางหญิงสาวรุ่นพี่ที่กำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด แม่ของพวกเขาจบเพียงระดับมัธยมต้นย่อมไม่อาจสอนหวังรั่วซีที่กำลังจะเข้าเรียนระดับมัธยมปลายได้ แบบนี้ต่อให้มีหนังสือเรียนมากมายแค่ไหนก็ล้วนไร้ประโยชน์“อย่างนั้นอารองไปช่วยพี่รั่วซีทบทวนบทเรียนได้ไหมครับ”หลี่ชุนเอ่ยแทนคนที่กำลังขมวดคิ้วแน่น หากแต่กลับทำให้อีกฝ่ายหน้าซีดขึ้นมา พร้อมกับเอ่ยปฏิเสธในทันที“ไม่...”“หากคุณไม่ติดธุระอะไรก็ช่วยดูรั่วซีให้ฉันที อย่างไรเธอก็เป็นคนของฉันแล้ว”หวังรั่วซีเอ่ยได้เพียงคำเดียว เฉินซิ่วลี่ก็พูดเชิญคนไปแล้ว ใบหน้าของเธอจึงยิ่งซีดเซียวสองมือเกร็งแน่น“อย่างนั้นก็ได้”คนถูกร้องขอตอบรับอย่างไม่เต็มเสียงราวกับเป็นสิ่งที่ไม่เต็มใจแต่ยากจะปฏิเสธ ทว่ากลับขยับตัวลุกขึ้นอย่างคล่องแคล่ว“ฉันค่อย ๆ เรียนรู้เองก็ได้ค่ะ”“อย่าพูดมากตั้งใจฟัง”น้ำเสียงดุเอ่ยตัดบทก่อนจะเอ่ยสอนอย่างจริงจัง แม้ท่าทางจะดูห่างเหินแต่กลับเจือไปด้วยความใส่ใจ เฉินซิ่วลี่ถอนหายใจเบา ๆ ทั้งหมดนี้ล้วนต้องโทษที่เจ้าของร่างเดิมสร้างเรื่องเอาไว้ ตอนนี้จะให้คนทั้งคู่เปิดใจต่อกันก็กลายเป็นเรื่องยากเย็นเสีย

“แม่อยู่นี่แล้วไม่เป็นอะไรแล้วนะอาชุน”เฉินซิ่วลี่น้ำตาไหลลงอาบแก้มเช่นเดียวกับลูกชาย ก่อนจะขยับดันตัวเขาออกห่างเล็กน้อย เพื่อสำรวจดูเขาให้ละเอียดเต็มตา หากแต่เมื่อเห็นว่าเนื้อตัวของเด็กชายมอมแมมผิดปกติคิ้วเรียวก็ขมวดมุ่น เงยหน้าขึ้นสบตาหลี่อันเผย“เกิดอะไรขึ้นกับอาชุนกันแน่คะ ทำไมถึงได้เนื้อตัวมอมแมมขนาดนี้”ถึงแม้หลี่ชุนและหลี่หมิงจะอายุเพียงห้าขวบกว่า ๆ แต่พวกเขาก็รู้จักเรื่องควรไม่ควร ย่อมไม่สร้างเรื่องจนเจ็บตัวง่าย ๆ“พวกเขาทะเลาะกับเพื่อนในห้อง”ทะเลาะกับเพื่อนในห้องอย่างนั้นหรือ เฉินซิ่วลี่กวาดตามองไปยังหลี่หมิงที่เนื้อตัวมอมแมมไม่ต่างกันแล้วจับเขามาสำรวจร่างกาย“อาหมิง ลูกล่ะเป็นอะไรไหม”“ไม่ครับ”หลี่หมิงเอ่ยบอกสั้น ๆ เขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก เพียงแค่ปวดเมื่อยตามตัวเท่านั้นเมื่อเฉินซิ่วลี่ได้รับคำยืนยันจากหลี่หมิงว่าเขาปลอดภัยดีเธอก็เลื่อนสายตาไปยังหวังรั่วซี แม้เด็กสาวจะไม่ได้มอมแมมเหมือนลูกชายทั้งสองคนของเธอ ทว่าเสื้อผ้าและทรงผมที่ยุ่งเหยิงยับย่นก็ทำให้คิ้วเรียวของเฉินซิ่วลี่ขมวดแน่นขึ้น“นี่พวกเธอไปเจอเรื่องอะไรมากันแน่ ทำไมถึงมีสภาพแบบนี้”เด็กสาวทิ้งตัวลงคุกเข่าข้างกายเฉ