เข้าสู่ระบบห้องสมุด
ค้นหา
บททั้งหมดของ ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวร้ายในยุค 80: บทที่ 61 - บทที่ 70
131
บทที่ 17.3 วันแรกของการไปโรงเรียน
หลังจากทำเรื่องนอนโรงพยาบาลแล้ว เฉินซิ่วลี่ก็เดินออกมาที่ด้านหน้าตึก เท้าเล็กก้าวเดินไปอย่างไร้จุดหมายก้มหน้าหลบสายตาของกู้เหยียน“เท่าที่ผมจำได้ แถวนี้ไม่มีห้องเช่ารายวันนะครับ”กู้เหยียนพูดเสียงราบเรียบก่อนจะเดินมาขวางหน้าคนที่กำลังเดินก้มหน้า เฉินซิ่วลี่ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นก่อนจะส่งยิ้มแห้งให้เขา ใช่แล้วแถวนี้ไม่ได้มีห้องเช่ารายวัน แต่หากเธอไม่บอกแบบนั้นพวกเขาจะยอมให้เธออยู่เฝ้าหลี่ชุนหรือ“ฉันแค่เป็นห่วงอาชุนค่ะ”คนยิ้มแห้งบอกเสียงอ่อน กู้เหยียนถอนหายใจเบา ๆ ก่อนจะยกยิ้มอ่อนโยนส่ายหน้าไปมาอย่างระอาใจในความดื้อดึงของคนตรงหน้า“อย่างนั้นก็ตามผมมาครับ”ความรู้สึกของเฉินซิ่วลี่กู้เหยียนย่อมเข้าใจดี และเพราะเหตุผลนี้ เมื่อครู่เขาจึงไม่เปิดโปงเรื่องที่เธอโกหกต่อหน้าหลี่อันเผย และอาสาอยู่กับเธอแทน“คุณหมอกู้คะ เรานอนที่ศาลาหน้าโรงพยาบาลก็ได้นะคะ”ตอนที่ปั่นจักรยานเข้ามา เฉินซิ่วลี่เห็นว่าที่หน้าโรงพยาบาลมีคนอยู่ไม่น้อย ถึงจะไม่ค่อยสบายนัก แต่ก็ปลอดภัยกว่ามาเดินตามถนนเพื่อหาห้องเช่ายามฟ้ามืดแบบนี้“วางใจเถอะครับแถวนี้ผมคุ้นเคยดี”เพราะต้องเข้าเมืองมารับยา และอบรมความรู้ใหม่ ๆ อยู่บ่อย ๆ ดัง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 18.1 ภรรยาของนายทหาร
“ทำไมฉันจะทำไม่ได้ ในเมื่อเธอเป็นภรรยาของฉัน”ไม่เพียงแค่ประกาศสถานะของตนเอง แต่หลี่อันเฉิงยังออกแรงดึงรั้งจนกระดุมผ้าบนชุดของเฉินซิ่วลี่หลุดออก เผยเนื้อนวลเนียนอวบอิ่มยั่วยวนตาทั้งสองข้าง ดวงตาคมเปล่งประกายวาวโรจน์ร่างกายตื่นตัวในทันที มือหนาวางลงบนก้อนนุ่มบีบเคล้นเบา ๆ ก่อนจะเพิ่มแรงขึ้น จนเนื้อนุ่มล้นออกจากซอกนิ้วมือ“อะ เจ็บ”เสียงหวานร้องเบา ๆ มุมปากหยักยกยิ้มอย่างพอใจ โน้มใบหน้าคมลงหมายจุมพิตริมฝีปากนุ่มอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้เฉินซิ่วลี่กลับเบนหน้าหลบ หลี่อันเฉิงจึงแนบริมฝีปากลงที่ลำคอระหง สูดดมลิ้มรสเนื้อหอมละมุน ก่อนจะกัดลงบนไหล่เล็กอีกครั้ง“โอ๊ย! หลี่อันเฉิง ฉันเจ็บนะ”เฉินซิ่วลี่ร้องลั่น พร้อมกับออกแรงผลักเขาออกห่าง หลี่อันเฉิงยอมขยับตัวตามแรงผลัก จดจ้องดวงตาเรียวที่คลอน้ำตาน้อย ๆ จากแรงกัดของเขา“เจ็บสิดี เธอจะได้จำว่าเธอเป็นผู้หญิงของใคร”พูดจบหลี่อันเฉิงก็จู่โจมแนบชิดริมฝีปากบางอีกครั้ง มือหนาจับบีบเคล้นอกนุ่มฟูสุดแรง ขณะที่ลิ้นร้อนสอดเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้มรสรักในอุ้งปากหวานอย่างกระหาย“อื้ม...”เฉินซิ่วลี่ร้องต้านในลำคอ พยายามดิ้นรนหลบหลีก แต่ยิ่งเธอต่อต้านหลี่อันเฉิงก็ย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 18.2 ภรรยาของนายทหาร
“เดี๋ยวจะไม่สมจริง คิดซะว่าเป็นค่ายาของอาชุนนะคะ”หลังเอ่ยจบร่างเพรียวบางก็หมุนเดินจากไป เธอหยุดที่บานประตูจงใจขยี้เส้นผมให้ยุ่งเหยิงเล็กน้อย ก่อนจะเปิดประตูห้องออกมาด้วยท่าทางการเดินที่ไม่ค่อยมั่นคงราวกับเพิ่งผ่านสงครามรักมาจริง ๆ ทว่าขณะที่เจรจากับทหารหน้าห้องเธอกลับใช้น้ำเสียงอันหนักแน่นมั่นคง“คุณหลี่หลับไปแล้ว พวกนายอย่าได้เข้าไปกวนเขา”ถึงแม้เฉินซิ่วลี่จะเอ่ยบอกเสียงหนักแน่น แต่นายทหารหน้าประตูก็ยังคงยื่นมือไปที่กลอนประตู“นายเพิ่งมาใหม่หรือ ถึงได้ไม่รู้จักนิสัยของคุณหลี่”มือที่กำลังจะหมุนเปิดประตูพลันชะงัก หันมาสบตาคนพูดห้ามปรามเขาอย่างไม่พอใจ“ฉันแค่จะเข้าไปตรวจสอบความปลอดภัยให้หัวหน้าหลี่เท่านั้น”“เหอะ!”เฉินซิ่วลี่ แค่นเสียงในลำคอแล้วยกยิ้ม นำเงินในมือใส่กระเป๋าอย่างไม่สนใจนายทหารที่กำลังเปิดประตู ทว่าก็ยังคงพูดพลางจัดทรงผมให้เข้าที่“อย่างนั้นก็ตามใจนาย อย่างไรเสียหากคุณหลี่ไม่พอใจ คนที่เขาจะโกรธก็เป็นนายไม่ใช่ฉัน”พูดจบเฉินซิ่วลี่ก็เงยหน้าสบสายตาของนายทหารหนุ่มแล้วยิ้มหวานอย่างท้าทายอยู่ในทีเมื่อเห็นท่าทางของหญิงสาวและได้ยินคำพูดของเธอ มือที่หมุนบิดกลอนประตูก็ลังเล สุดท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 18.3 ภรรยาของนายทหาร
ตึกพิเศษนี้เรียกได้ว่าพิเศษสมดั่งชื่อ ตัวตึกมีขนาด 4 ชั้น ในแต่ละชั้นมีเพียง 10 ห้อง และยังมีพยาบาลประจำห้องคอยให้เรียกหาตลอด 24 ชั่วโมงอีกด้วย“แม่ครับ”หลี่ชุนที่ตอนนี้ขาข้างหนึ่งถูกห่อด้วยเฝือกสีขาวร้องเรียกหาแม่ในทันที พยาบาลที่ดูแลเห็นว่าญาติของผู้ป่วยมาแล้วก็ขอตัวกลับออกไปเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวกับคนไข้และญาติ โดยไม่ลืมแนะนำอุปกรณ์ต่าง ๆ ภายในห้องอย่างละเอียดให้เฉินซิ่วลี่ฟังด้วย“แม่ครับ ที่นี่มีโทรทัศน์ด้วยนะครับ อาหารก็อร่อยมาก อีกอย่างแม่สามารถนอนกับผมได้แล้ว”เสียงสดใสของหลี่ชุนเอ่ยบอกอย่างพึงพอใจ เมื่อคืนตอนที่รู้ว่าแม่จะออกไปหาห้องพักเขาเป็นห่วงแม่มาก จนทำให้ทั้งคืนเขานอนไม่หลับไปด้วยเฉินซิ่วลี่ฟังลูกชายชื่นชมห้องแล้วยิ้มแห้ง ความสะดวกสบายเหล่านี้ไม่รู้ว่าต้องแลกมาด้วยค่าใช้จ่ายเท่าไหร่กัน“อาชุน ลูกรีบกินข้าวกินยา แม่จะไปพบคุณพยาบาลสักหน่อย”เมื่อวานกู้เหยียนบอกว่าพักเพียงคืนเดียววันนี้ก็สามารถพาหลี่ชุนกลับบ้านได้แล้ว ให้ห้องพักที่นี่ดีแค่ไหนก็ไม่อาจดีเท่าที่บ้านของเธอ อีกอย่างที่บ้านยังมีหลี่หมิงและหวังรั่วซีที่เธอห่วงใยรออยู่ด้วย ดังนั้นเธอจึงอยากกลับบ้านให้เร็วที่สุด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 18.4 ภรรยาของนายทหาร
เช้านี้เฉินซิ่วลี่ไปที่ตลาดซื้อเศษผ้ามาจำนวนหนึ่งเพื่อนำมานั่งเย็บโบติดผมคั่นเวลา ส่วนหลี่ชุนนั่งวาดรูประบายสีอยู่บนเตียงนอนด้วยท่าทางเบื่อหน่าย3 วันแล้วที่เขานั่ง ๆ นอน ๆ แบบนี้ เขาอยากวิ่งเล่น อยากกระโดด อยากไปโรงเรียน... เด็กชายงอแงอยู่ในใจอย่างเบื่อหน่าย แต่เพราะกลัวว่าจะทำให้แม่ไม่สบายใจเลยรักษาสีหน้าเอาไว้ก๊อก ๆ ... เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก่อนที่ร่างสูงโปร่งของเย่ชิงเหวินจะเดินเข้ามา“ผมแวะมาเยี่ยมอาชุนครับ” เย่ชิงเหวินเอ่ยทักทายส่งสายตาเป็นเชิงขออนุญาต“เชิญค่ะ”เมื่อเฉินซิ่วลี่ผายมือเชิญ คนมาเยี่ยมจึงเดินเข้ามาพร้อมกับมอบตะกร้าเยี่ยมให้กับเธอ ก่อนจะเดินไปหาหลี่ชุน“เป็นยังไงบ้างครับคนเก่ง”“ใกล้หายแล้วครับ เมื่อเช้าหมอบอกว่าอีกสองสามวันก็กลับบ้านได้แล้วครับ”ถึงแม้หลี่ชุนจะไม่ได้สนิทสนมกับเย่ชิงเหวินเหมือนกับหลี่อันเผย แต่เขานอนเล่นบนเตียงมาสามวันแล้ว เมื่อมีคนมาพูดคุยด้วยจึงรู้สึกผ่อนคลายความเบื่อหน่ายลงไปเล็กน้อย“อย่างนั้นลงไปเล่นที่ห้องลุงไหม ลุงมีขนมด้วยนะ”ประโยคหลังเย่ชิงเหวินกระซิบบอกเด็กชาย หากแต่กลับทำให้ดวงตาของเขาเปล่งประกายยินดี ไม่ใช่ว่าเขาอยากกินขนมของอีกฝ่าย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 19.1 คนอ่อนแอมักถูกรังแก
หลังจากที่หลี่ชุนฝึกใช้ไม้ค้ำยันช่วยเดินจนสามารถเดินได้อย่างคล่องแคล่วแล้ว คุณหมอก็อนุญาตให้เขากลับบ้านได้ เด็กชายมีสีหน้าสดใสยินดีขึ้นมาในทันที หากแต่เฉินซิ่วลี่กลับรู้สึกกังวลมองดูขาขวาที่ดามเฝือกเอาไว้ด้วยความห่วงใย ขาของหลี่ชุนเจ็บขนาดนี้จะเดินทางกลับบ้านได้ยังไงกัน“ขออนุญาตครับ”ขณะที่กำลังเก็บของเสียงขออนุญาตก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูที่เปิดออก เฉินซิ่วลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยมองดูคนที่เดินเข้ามาด้วยความสงสัย“ผมได้ยินว่าอาชุนจะได้กลับบ้านวันนี้ ถ้าคุณไม่ติดขัดให้ผมไปส่งไหมครับ”แม้เฉินซิ่วลี่จะรู้สึกดีใจที่เย่ชิงเหวินอาสาไปส่งเธอกับลูก แต่เรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณนายเย่เมื่อวันก่อนก็ทำให้เธอรู้สึกกังวลแทนเขา และไม่อยากให้คุณนายเย่อยู่เพียงลำพัง“ไม่เป็นไรค่ะ คุณอยู่ดูแลคุณนายเย่เถอะค่ะ”“ผมแจ้งเจ้าหน้าที่ไว้แล้วครับ ว่านอกจากผม คุณ แล้วก็คุณพ่อ ไม่อนุญาตให้ใครเข้าเยี่ยมคุณแม่อีก”“แต่ว่า...”“ถือว่าเป็นการตอบแทนเรื่องที่คุณยื่นมือเข้าช่วยคุณแม่เมื่อวันก่อนนะครับ”เรื่องที่เฉินซิ่วลี่เข้าไปช่วยแม่เขารับมือผู้หญิงของพ่อเมื่อวันก่อน เย่ชิงเหวินรู้สึกขอบคุณเธอจากใจจริง ดังนั้นวันนี้จึงอยากจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 19.2 คนอ่อนแอมักถูกรังแก
หลังจากที่เย่ชิงเหวินกลับไปแล้ว ที่หน้าประตูรั้วบ้านก็ปรากฏร่างสูงกำยำของถังซาน“ฉันไปหาเธอที่โรงพยาบาล แต่พวกเขาบอกว่าอาชุนย้ายไปรับการรักษาตัวที่ตึกพิเศษ ฉันไม่มีบัตรจึงเข้าไปเยี่ยมไม่ได้”ถังซานบ่นอย่างตัดพ้อ ตั้งแต่ที่รู้ข่าวว่าหลี่ชุนบาดเจ็บเขาก็รีบไปเยี่ยมอีกฝ่ายทันที ไม่คิดว่าไปช้าเพียงวันเดียวก็ทำให้ไม่ได้พบกันถึงเจ็ดวัน“ขอบคุณพี่ซานมาก อาชุนดีขึ้นมากแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังนอนหลับอยู่”“แล้วเธอเป็นยังไงบ้าง นอนที่ตึกพิเศษต้องใช้เงินเยอะ เงินพอไหม ขาดเหลืออะไรหรือเปล่า”ถังซานถามอย่างร้อนรน เฉินซิ่วลี่เป็นเพียงหญิงหม้ายทำงานหาเช้ากินค่ำด้วยตัวคนเดียว ยังต้องเลี้ยงลูกชายอีกสองคน หญิงสาวในการดูแลอีกหนึ่ง เงินเก็บทั้งหมดที่หลี่อันเฉิงทิ้งไว้เธอก็เอามาสร้างบ้านจนหมดแล้ว ยังจะเหลือเงินที่ไหนไปจ่ายค่ายากัน“เอาอย่างนี้ เธอเอาเงินฉันไปจ่ายค่ายาก่อน”เฉินซิ่วลี่ยกยิ้มกว้างกับท่าทางร้อนรนและห่วงใยของคนตัวโต “ไม่เป็นไรค่ะฉันไม่อยากรบกวนคุณ”“อาลี่ ฉันรู้ว่าเธอไม่ชอบพึ่งพาคนอื่น แต่อาชุนเป็นลูกบุญธรรมของฉัน ในฐานะพ่อบุญธรรมฉันดูแลเขาจะกล่าวว่ารบกวนได้ยังไง”“ฉันไม่มีปัญหาอะไรจริง ๆ ค่ะ ค่าใ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 19.3 คนอ่อนแอมักถูกรังแก
“เธอกล้าขู่ฉันเหรอ”“คุณอยากลองดูไหมล่ะ”เฉินซิ่วลี่แต่ไหนแต่ไรก็ไม่ใช่คนยอมถอย โดยง่ายเธอถือคติที่ว่า คนอ่อนแอมักถูกผู้อื่นรังแก ดังนั้นแม้เธอไม่คิดรังแกคนอื่น แต่ก็ไม่ยินดีให้คนอื่นมารังแกเช่นกัน“เฉินซิ่วลี่! วันนี้ฉันจะตบสั่งสอนเด็กเมื่อวานซืนอย่างเธอเอง”สะใภ้จางตะโกนก้องก่อนจะสาวเท้า ง้างมือหมายตีคน ถังซานรีบคว้าแขนของเฉินซิ่วลี่ดึงรั้งหลบฝ่ามืออีกฝ่าย แต่ไม่คิดว่าเฉินซิ่วลี่จะทิ้งตัวพิงเขาแล้วยกเท้ายันเข้าที่กลางอกของสะใภ้จางจนอีกฝ่ายกระเด็นหงายหลัง“เฉินซิ่วลี่! เธอกล้าถีบฉัน”“ฉันขอเตือนคุณอีกครั้ง หากคุณยังไม่หยุดฉันจะไม่ออมมือ”“ไม่ออมก็ไม่ออมสิ ฉันก็มีมือเช่นกัน”ทว่าในจังหวะที่สะใภ้จางกำลังขยับเท้าง้างมือเข้าโจมตีคน ถังซานก็หันไปเห็นกลุ่มคนจากกรมศึกษากำลังเดินออกมาจากโรงเรียน เขารีบดึงตัวเฉินซิ่วลี่เอาไว้แล้วกระซิบบอก“อาลี่มีคนมา อย่าเพิ่งตอบโต้”เฉินซิ่วลี่เห็นคนเดินมาก็สลัดตัวออกจากแขนของถังซาน เมื่อสะใภ้จางย่างสามขุมง้างแขนฟาดลงมาก็ชิงล้มลงก่อนที่ฝ่ามืออีกฝ่ายจะถูกใบหน้าเธอ“โอ๊ย! สะใภ้จาง ลูกชายคุณรังแกลูกฉัน สามีคุณก็ไร้จรรยาบรรณครูปกป้องพวกเขา ตอนนี้แม้แต่ภรรยาแบบค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 19.4 คนอ่อนแอมักถูกรังแก
หนึ่งเดือนต่อมาหลี่ชุนก็กลับมาวิ่งเล่นได้ตามปกติ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นหลี่หมิงก็มักจะคอยดูแลปกป้องอยู่ข้าง ๆ เขาเสมอ เฉินซิ่วลี่ยังคงทำงานส่งซาลาเปาในตอนเช้าให้ถังซาน ตรวจบัญชีให้เขาทุกสองอาทิตย์ และส่งโบติดผมในทุกเดือน ชีวิตสงบสุขจนเธอหลงลืมคนบางคนไปเสียสนิท จนกระทั่งเสียงรถยนต์คันหนึ่งมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน“คุณเย่ มาหาฉันถึงบ้านมีอะไรหรือคะ”“ขอฉันเข้าบ้านก่อนได้ไหม”เฉินซิ่วลี่ถอนหายใจยาว หากแต่เมื่อเห็นรอยยิ้มรั้งรอของชายหนุ่มก็พาเขามานั่งที่เก้าอี้ไม้หน้าบ้านเช่นเดิม“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวฉันไปเอาของว่างมาให้”เย่ชิงเหวินพยักหน้ารับรั้งรออยู่นอกตัวบ้านอย่างเชื่อฟัง จนกระทั่งเฉินซิ่วลี่เดินกลับออกมาพร้อมน้ำส้มสดและขนมคุกกี้จานเล็ก“เข้าบ้านแล้ว คราวนี้จะบอกได้หรือยังคะว่ามาหาฉันด้วยเรื่องอะไร”“มาขอบคุณครับ”คิ้วเรียวของเฉินซิ่วลี่ขมวดเข้าหากันแน่น เย่ชิงเหวินวางแก้วน้ำส้มลงแล้วจดจ้องใบหน้าสวยด้วยความซาบซึ้งใจ“ผมไม่รู้ว่าคุณรู้เรื่องราวภายในตระกูลเย่ได้ยังไง แต่ขอบคุณมากที่บอกผม”“ฉันบอกอะไรคุณหรือคะ”เฉินซิ่วลี่แสร้งตีสีหน้านิ่งเรียบ เย่ชิงเหวินยกมุมปากขึ้นแล้วขบขันเบา ๆ ในเมื่อเธอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23บทที่ 19.5 คนอ่อนแอมักถูกรังแก
โครม! เสียงคล้ายบางสิ่งปะทะที่หน้าบ้านอย่างรุนแรงทำให้ เฉินซิ่วลี่ เย่ชิงเหวิน ตลอดจนจ้าวหลินเพ่ยรีบวิ่งออกมาดู หากแต่สิ่งที่เห็นตรงหน้ากลับทำให้ทุกคนตื่นตกใจจนหน้าซีด“อาหยุน นายกำลังจะทำอะไร”เย่ชิงเหวินเอ่ยถามเสียงขุ่นเมื่อเห็นพี่ชายใช้ท่อนเหล็กทุบตีประตูรั้วบ้านของเฉินซิ่วลี่จนบานประตูพัง ก่อนจะใช้เท้าถีบแล้วเดินเข้ามาอย่างอุกอาจ“ฉันกำลังจะทำอะไรอย่างนั้นเหรอ เหอะ!”คนที่เดินเข้ามาส่งสายตายียวนก่อนจะเอาท่อนเหล็กในมือฟาดลงไปยังกระถางต้นไม้ข้างม้านั่งหน้าบ้านจนแตกกระจาย“อาหยุน หยุดนะ!”“หยุดเหรอ คนสารเลวอย่างแกมีสิทธิ์อะไรมาออกคำสั่งกับฉัน แกมันคนทรยศ แกหักหลังตระกูลเย่!”เย่ชิงหยุนยกแท่งเหล็กยาวในมือชี้มาที่เย่ชิงเหวิน ดวงตาดุดันแดงก่ำด้วยความแค้นเคือง เย่ชิงเหวินขยับเท้ามายืนเบื้องหน้าใช้ตนเองเป็นเสมือนเกราะกำบังป้องกันภัยให้มารดาและเฉินซิ่วลี่ ก่อนจะพูดเสียงหนักแน่นจริงจัง“ฉันไม่เคยหักหลังตระกูลเย่”“โกหก! เลขาฮัวบอกฉันหมดแล้ว เดือนก่อนแกไปขอตรวจสอบบัญชีตระกูล ต่อมาก็สร้างเรื่องขอแยกบ้าน หากไม่ใช่แกแล้วไอ้ตำรวจโง่ๆ พวกนั้นมันจะรู้เรื่องการค้าของตระกูลเย่ได้ยังไง”เย่ชิงหยุนบอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-23
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
