All Chapters of เฮียฉีคนนี้ยังรัก: Chapter 1 - Chapter 10

[1/1] (ปัจจุบัน) แคร่กกๆ ~~ ปรึ๊นน ...แคร่กก~~~ “โอ๊ยผิง ถ้ามันจะสตาร์ทไม่ติดขนาดนั้นทำไมไม่ไปร้านซ่อมล่ะลูก” เสียงสตาร์ทรถมอเตอร์ไซต์ฟีโน่คันคู่ใจของขนมผิงที่ใช้มันมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้ว และตอนนี้เธอเองก็เพิ่งจะเรียนจบมหา’ ลัยมาหมาดๆ รถคันนี้มันไม่ได้ถูกใช้งานมาหลายปีแล้ว จึงสตาร์ทติดๆ ดับๆ อยู่แบบนี้ เป็นเวลาเกือบชั่วโมงได้แล้วที่เพ็ญพรนั่งมองลูกสาวตัวเองอยู่โต๊ะหินอ่อนหน้าบ้านแบบนี้ ลูกสาวตัวดีของเธอเพิ่งจะกลับมาอยู่บ้านได้ 2 วัน ก็เกิดนึกอยากแว๊นอะไรขึ้นมาตอนนี้ไม่รู้ รถคันนี้มันถูกจอดไว้นานสี่ปีแล้วตั้งแต่ที่ลูกสาวของเธอไปเรียนต่อที่เชียงใหม่ บ้านหลังนี้ก็ไม่มีใครแตะต้องมันอีกเลย ปกติเพ็ญพรกับพ่อของขนมผิงก็ใช้รถยนต์ตลอดอยู่แล้ว ถ้าลูกสาวไม่กลับมาภายในปีนี้เธอก็คิดอยู่ว่าจะขายเพราะเก็บไว้ก็ไม่ได้ใช้งานเลย และขนมผิงเองไปเรียนที่นั่นตั้งหลายปีก็ไม่เคยกลับมาบ้านเลย ตอนแรกเพ็ญพรบอกให้ลูกสาวเอารถคันนี้ไปขับที่นั่นด้วย แต่ก็ไม่ได้เอาไปใช้ด้วยเลย ที่ไม่ให้ก็เพราะเฮียส้งกลัวเรื่องอุบัติเหตุอันตรายเกิดขึ้นกับลูกสาวคนเดียวของเขา ด้วยความที่ขนมผิงชอบทำอะไรแล้วไม่เคยรอบคอบสักอย

ตอนที่ 1[1/3]วันนี้หลังจากที่เฮียส้งและเพ็ญพรออกไปขายของที่ร้านแล้ว ขนมผิงจึงได้แต่ติดแงกนอนดูทีวีอยู่ที่บ้านตามลำพัง เพราะไม่สามารถออกไปไหนได้ รถฟีโน่คันโปรดของตัวเองก็เข้าอู่ซ่อมไปแล้วด้วย ดังนั้นจึงได้แต่นอนเปื่อยอยู่แบบทั้งวันจนกระทั่งเป็นเวลาเที่ยงขนมผิงเริ่มจะหิวข้าวแล้ว ก่อนจะเดินเข้าไปดูของกินในครัวที่เพ็ญพรจัดเตรียมเอาไวให้ตั้งแต่ตอนเช้าก่อนจะออกจากบ้านไป“อะไรเนี่ย!? ….แกงจืด?”มือบางเปิดฝาชีที่ครอบอาหารเอาไว้อยู่ ปรากฏว่าอาหารที่เพ็ญพรทำเอาไว้ มีเพียงแค่แกงจืดและข้าวสวยเพียงเท่านั้นอะไรกัน ลูกอยู่บ้านทั้งทีให้กินดีอยู่ดีหน่อยก็ได้ป้ะ? จะให้ลดหุ่นหรือยังไง? “โอ๊ย! แม่นะแม่”บ่นไปแบบนั้นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี ถ้าออกไปไหนมาไหนตอนนี้ได้ก็ดีสิ หน้าปากซอยก็คงจะมีของกินเยอะแยะเหมือนเดิมหรือจะข้ามไปอีกฝั่งถนนแถวๆ บ้านแฟนท์ก็มีร้านของกินมากมายเลยจริงสิ…. ไอ้แฟนท์มันต้องมีรถมารับเราแน่ๆ คิดได้ดังนั้นแล้วขนมผิงจึงไม่รีรอรีบต่อสายหาเพื่อนสนิทของตัวเองเลยทนทีผิงลืมคิดไปเลยว่าแฟนท์ก็คงจะมีรถพอที่จะมารับเธอถึงที่บ้านได้ เพราะบ้านของผิงเป็นบ้านสวนอยู่ท้ายซอยเลยซึ่งการที่จะเดินออ

ตอนที่ 2[2/2]“ว่าไงคะน้อง? ตกลงว่ามีอะไร?”ทั้งผิงและเพื่อนสนิทยังมัวแต่ยืนนิ่งอึ้งอยู่ เดินเข้ามาเปิดประเด็นเองแล้วยังมาเงียบใส่คนที่นั่งอยู่โต๊ะตรงนี้อีก ทุกคนก็เลยได้แต่งงกับพฤติกรรมสองสาวคู่นี้ส่วนฉีก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าที่สองคนตรงหน้ายืนอึ้งอยู่แบบนี้ ก็เพราะการได้มาเจอกันกับเขาอย่างที่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนฉีรู้ว่าผิงกลับมาอยู่บ้านได้ 2-3 วันแล้ว และรถที่เตี่ยผิงเอามาซ่อมก็ยังอยู่ที่อู่ของเขา แต่ก็ไม่นึกว่าจะเจอผิงที่นี่และคนข้างๆ นี้ก็คงจะเป็นแฟนท์ เพื่อนสนิทของผิงแน่นอนแม้จะผ่านมา 7 ปีแล้วที่ไม่ได้เจอกัน ทว่าสาวรุ่นน้องทั้งสองคนนี้ก็ยังหน้าตาเคล้าเดิม ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนแปลงยกเว้นความขาวผ่องออร่าแตกสาวที่เพิ่มมากขึ้น“ว่ายังไงครับ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?”ฉีมองหน้าขนมผิงอย่างมีเลสนัย แต่ก็ยังเก็บอาการทำเป็นเหมือนคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน เขาเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้“ก็ที่โต๊ะนี่เราสองคนยังจะนั่งอยู่นะคะ แล้วเราก็เอาเสื้อวางไว้ตรงนี้แล้ว พวกคุณไม่เห็นกันหรอ?” กว่าที่ผิงจะรวบรวมสติตัวเองได้ก็กินเวลาไปหลายนาทีแล้ว ก่อนจะอ้างสิทธิ์เรื่องที่นั่งของตนเองและเพื่อน “แล้วไหนล่ะเส

[3/1]วันนี้ผิงต้องตื่นแต่เช้าเพราะว่าจะมีคนมาหา ซึ่งคนคนนั้นก็คือพอร์ชแฟนหนุ่มของผิงเอง ทั้งคู่คบกันได้ปีกว่าในช่วงที่ผิงไปเรียนที่เชียงใหม่แล้วพอร์ชก็เรียนอยู่ที่นั่นด้วยพอหลังจากที่เรียนจบพร้อมกันมาต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับมาอยู่บ้านของตัวเอง พอร์ชมีบ้านอยู่กรุงเทพฯ และต้องช่วยงานครอบครัวของเขาต่อก่อนหน้านี้เขาเคยคุยกับผิงเรื่องย้ายไปอยู่กรุงเทพฯ ด้วยกัน ทว่าผิงเองก็อยากจะอยู่ที่นี่กับเตี่ยและม๊ามากกว่าอีกอย่างเฮียส้งก็คงไม่ยอมให้ลูกสาวคนเดียวของเขาไปไหนไกลตาได้อีกแล้ว แค่ไปเรียนแล้วไม่กลับมาบ้านเป็นเวลา 4 ปี มันก็มากเกินพอแล้วกลับมาอยู่บ้านเฮียส้งและเพ็ญพรก็เลี้ยงดูลูกสาวตัวเองได้สบายอยู่แล้ว ต่อให้ผิงอยากพักผ่อนหรือยังไม่อยากไปสมัครงานที่ไหน พวกเขาก็พร้อมจะเลี้ยงผิงได้เสมอ ขอแค่อยู่บ้านหลังนี้ไม่ไปไหนตอนนี้ผิงแต่งตัวเสร็จแล้ว ระหว่างรอพอร์ชขับรถมาถึงบ้านก็นั่งเล่นโทรศัพท์รอหน้าโทรทัศน์ไปพลางๆ ก่อน กระทั่งสักพักเกือบๆ ครึ่งชั่วโมงรถคันหรูราคาแพงของแฟนหนุ่มก็ขับเข้ามาจอดไว้หน้าบ้าน จากนั้นก็ได้ยินเสียงกดกริ่งดังขึ้น 2-3 ครั้ง ผิงรับรู้ถึงการมาของพอร์ชแล้ว ก็รีบลุกขึ้นจากโซฟาพร้

ตอนที่ 3[3/3]มื้อเย็นวันนี้เฮียส้งเป็นคนลงมือเข้าครัวเองทำเองทุกอย่าง ศรีภรรยาอย่างเพ็ญพรและลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเลยทำหน้าที่ต้อนรับว่าที่ลูกเขยเพ็ญพรไม่ได้กีดดันเรื่องความรักของลูกสาวเลย เห็นว่าลูกโตพอที่จะมีความรักกับเขาได้แล้ว หากเจอผู้ชายที่เตี่ยกับม๊าเห็นว่าดี การแต่งงานออกเรือนไปมีครอบครัวเป็นของตัวเองของลูกสาวคนนี้ เพ็ญพรเองก็จะได้หมดห่วงที่ผ่านมาเพ็ญพรกับเฮียส้งได้มีโอกาสไปเยี่ยมขนมผิงถึงหอพักที่เชียงใหม่ ทั้งสองก็เจอพอร์ชอยู่บ่อยครั้งที่นั่นด้วยช่วงแรกๆ ที่รู้ว่าลูกมีแฟนแล้ว เฮียส้งแทบไม่เป็นอันทำมาหากินอยากจะบินไปเชียงใหม่ทุกๆ เย็น เพราะเป็นห่วงลูกสาวกลัวว่าจะเตลิดออกนอกกรอบจนเสียการเรียนเฮียส้งเขาเป็นคนหวงลูกสาวเกินเหตุเสมอ และเป็นเพ็ญพรนี่แหละที่ทำหน้าที่ห้ามปรามเอาไว้ทุกครั้ง“แล้วนี่พอร์ชจะกลับกรุงเทพฯ วันนี้เลยเหรอม๊าเกรงว่ามันจะมืดค่ำเอานะลูก?”เพ็ญพรรินน้ำเปล่าใส่แก้วต้อนรับว่าที่ลูกเขยพร้อมกับเตรียมของว่างมาไว้ให้เป็นอย่างดี แม้ว่าตัวเองจะเพิ่งกลับมาจากร้านเหนื่อยๆ แต่ด้วยความที่มีแขกมาเยือนถึงที่แบบนี้ เธอก็ทำหน้าที่เจ้าบ้านได้ดีอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง“ก็คงต้องเป