Semua Bab เฮียฉีคนนี้ยังรัก: Bab 31 - Bab 40

[10/3]3 วันต่อมาวันนี้ผิงได้ฤกษ์มาขายของแล้ว หลังจากที่เธอประกาศปิดร้านไป 3 วันที่แล้ว ขนมผิงปิดร้านของตัวเองอย่างกะทันหันโดยที่ให้เหตุผลกับเพื่อนร่วมงานอย่างแฟนท์ไปว่าตนเองรู้สึกไม่สบายอาจจะต้องการพักผ่อนให้มากกว่านี้ ดังนั้น 3 วันที่ผ่านมาจึงไม่มีลูกค้าเจ้าประจำคนไหน ได้มานั่งอุดหนุนแม่ค้าสาวสวยที่ร้านอีกเลยนอกจากจะเดินออกไปร้านขายยาตอนดึกหลังจากที่คนในบ้านนอนกันหมดแล้ว ผิงก็ยังไม่อยากออกไปข้างนอกในตอนนี้เลย เพราะรอยช้ำต่าง ๆ ที่โดนอีกคนตั้งใจทำให้มันเกิดยังคงไม่จางหายไปจากร่างกายของเธอเลย ถ้าหากยังออกไปขายของตามปกติก็คงจะไม่ไหวแน่ ๆแล้วยังโชคดีที่ช่วงนี้เตี่ยกับม๊าผิงก็กำลังวุ่น ๆ กับการขายของที่ร้านบะหมี่ของพวกเขา ก็เลยไม่ค่อยได้มาวุ่นวายกับเธอเท่าไหร่ ประจวบเหมาะกับช่วงนี้พวกท่านรู้แล้วว่าเธอเลิกกับแฟนหนุ่มอย่างพอร์ชไปเรียบร้อยแล้ว จึงคิดไปว่าลูกสาวคงอยากจะมีเวลาพักผ่อนทำใจให้สงบลงตามประสาคนอกหัก หารู้ไม่ว่าสาเหตุที่แท้จริงแล้วมันไม่ใช่เรื่องนั้นเลยผิงเพิ่งเลิกกับพอร์ชเมื่อไม่นานมานี้ก็จริงอยู่ แต่เธอรู้พฤติกรรมของแฟนหนุ่มมานาน จนทำใจเอาไว้หลายเรื่องแล้ว พอเอาเข้าจริงตอนที่เ

[11/2]เฟยขับรถออกมาตามนัดตามที่ฉีทักมา อันที่จริงเขาจะไม่มาเลยก็ได้ เพราะระหว่างเขากับฉีมันไม่มีอะไรที่จะมาคุยกันได้อีกแล้วและอยู่ดี ๆ ร้อยวันพันปีอดีตเพื่อนรักไม่เคยจะทักมาหา พอมาวันนี้กลับบอกอยากเจอนี่ถ้ามันไม่มีเรื่องคุยที่ทำให้เขาตื่นเต้นได้เลยล่ะก็... เขาจะขอซัดหน้าให้มันหมดหล่อเลยเคยดูร่างสูงของเฟยเดินลงมาจากรถหลังจากที่ขับมาถึง ในข้อความของอดีตเพื่อนไม่ได้ระบุเอาไว้ว่าในเขามาที่จุดใดของอ่างเก็บน้ำ ทว่าก็พอจะรู้ในใจอยู่แล้ว เพราะตรงนี้คือที่ที่พวกเขาสามคนเคยโดดเรียนมานั่งตั้งวงเล่นกีต้าร์ด้วยกันบ่อยครั้งและมันก็จริงอย่างที่เฟยคิดเอาไว้ ขณะที่เดินเข้ามาถึงก็เจอกับอีกคนที่ยืนรอเขาอยู่แล้ว แค่เห็นแผ่นหลังของฉี มันก็ปลุกอารมณ์ร้อนในใจของเขาให้เดือดขึ้นแล้วสิ่งที่มันเคยทำกับฟ้า เขาไม่เคยลืม“ไง... ได้ข่าวว่ามีอะไรจะคุยกับกู?” เฟยเอ่ยทักทายอดีตเพื่อนรัก เมื่อเห็นว่าฉียังคงยืนหันหลังให้ตัวเองอยู่“หึ! ไม่นึกเลยนะ ว่าจะมาจริง ๆ” ฉีเองก็ยังคงยืนอยู่แบบนั้น โดยที่ไม่หันมามองหน้าคนมาใหม่เลย เพราะถ้าเห็น ก็คงอดหงุดหงิดไม่ได้จริง ๆ“อยากได้คำตอบอะไรดีล่ะ?”“ก็รู้ตัวนี่ แล้วเป็นไงบ้าง?

[12/1]พอเก็บร้านเสร็จแล้วผิงก็เดินมาจ่ายค่าเช่าให้กับเจ้าของตลาดเลย เพราะว่าไม่อยากให้ค้างคาไปถึงพรุ่งนี้ เธอเป็นคนทำอะไรแล้วจะพยายามทำให้มันเสร็จเป็นอย่าง ๆ ไปอยู่แล้ว แม้ว่าเจ้าของตลาดจะไม่มาทวงถามเลยก็ตาม“เฮียซานอยู่ข้างในไหมจ้ะ?” ร่างบางเอ่ยถามลูกน้องของเจ้าของตลาดแห่งนี้ เพราะพวกเขานั่งทำงานโซนหน้าของห้องเฮียซาน การที่จะเดินเข้าไปห้องข้างในอีกห้องก็ต้องผ่านด่านหน้าลูกน้องของเขาเสียก่อน“เฮียอยู่ข้างในนั่นแหละ น้องมีอะไรหรือเปล่า?”“เอาค่าเช่ามาให้จ้ะ เห็นว่าวันนี้ไม่ไปเก็บที่ร้าน”“อ่าๆ มาซะเย็นเลยนะเรา อยู่ข้างในนั่นแหละจ้ะคนสวย เดินเข้าไปจ่ายเองเลยนะ”ชายหนุ่มที่เป็นลูกน้องคนสนิทของเฮียซานบอกอย่างนั้นแล้ว ผิงจึงเดินเข้าไปเปิดประตูห้องด้านในที่คาดว่าเฮียซานอยู่ในนั้น จะได้เอาเงินจ่ายเขาให้เสร็จ ๆ แล้วรีบกลับบ้านไปพักผ่อนสักที ทว่าพอเปิดประตูเข้าไปแล้ว กลับพบแขกอีกคนหนึ่งที่อยู่ในห้องนี้ด้วย และแขกคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนไกล แต่เป็นถึงน้องชายเจ้าของตลาดแห่งนี้เองใช่แล้ว... แขกคนนั้นที่ผิงหมายถึงก็คือฉีเอง คนที่หายหน้าหายตาไปตั้งสัปดาห์กว่าแล้ว“อ้าว! เอาเงินมาจ่ายหรอ?” เจ้าของห

[12/3]“ปล่อยได้แล้ว”นานเกือบครึ่งชั่วโมงได้แล้ว แต่เจ้าของห้องยังเอาแต่กอดเธอเอาไว้แน่น จนเจ้าตัวเริ่มเมื่อยตัวไปหมดแล้ว ผิงไม่รู้จุดประสงค์ของการกระทำเช่นนี้จากฉีเลยด้วยซ้ำ เพราะเอาเขาแต่เงียบไม่ยอมพูดจา แถมยังไม่ตอบคำถามของเธอเลยแม้แต่น้อยn“นี่!...”“อยู่นิ่งๆ ได้ไหม อื้มม” เสียงคำรามในลำคอของคนตัวโตเอ่ยบอกขึ้น เมื่ออีกคนพยายามจะขยับตัวหนี“เป็นอะไร? ขาดความอบอุ่นหรอ? …หรือว่าแฟนไม่มาหา ถึงได้มาเที่ยวกอดชาวบ้านอยู่แบบนี้”พอพูดแบบนี้แล้วผิงเองก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าหลังๆ มานี้ไม่เห็นหน้าแฟนสาวของฉีเลย แต่ก็แค่พูดออกมาเล่นๆ เท่านั้นแหละ เพราะดูท่าแล้วฉีก็คงจะรักแฟนตัวเองมาก ไม่เช่นนั้นจะมีรูปแฟนของเขาตั้งอยู่บนโต๊ะทำงานทำไมกันแปลก... ทั้งที่คิดจะเข้มแข็งและแสดงออกมาว่าไม่ได้รู้สึกกับคนใจร้ายแบบเขาแล้วก็จริง ทว่าทำไมพอได้เห็นรูปแฟนสาวของเขาบนโต๊ะตรงหน้านี้ มันกลับพาใจของผิงกระตุกวูบแทบหายใจติดขัดไปเลย เพราะเขาไม่ใช่หรอกหรือที่ทิ้งเราไป แล้วทำไมจะต้องมานั่งรู้สึกน้อยใจเช่นนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก“ฟู่วว!! ถ้าไม่มาอีกแล้วจริงๆ ล่ะ จะกอดชาวบ้านแถวนี้ได้อีกป้ะ?”“เฮียอย่าคิดอะไรแบบนั้น”“ห

[13/2]20.00 น.ฟ้าใสกลับมาอยู่บ้านได้เป็นสัปดาห์แล้ว ยังไม่ได้ออกจากบ้านช่องไปไหนไกลมากเท่าไหร่นัก สาเหตุสำคัญอย่างแรกเลยคือเธอไม่ค่อยมีเพื่อนเยอะเหมือนคนอื่น ๆ ที่เคยเรียนด้วยกันมา ส่วนมากถ้าไม่ไปไหนกับเฟย เธอก็มักจะเก็บตัวอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของเธอเองอย่างวันนี้ก็เช่นกันที่เธอไม่ได้มีแพลนไปไหนเลยมาช่วยงานที่ร้านเหล้าของแฝดผู้พี่อย่างเฟย พอได้มีอะไรทำระหว่างที่ยังอยู่ในช่วงลาพักร้อนบ้าง“วันนี้เฟยจะบอกฟ้าได้ยัง? ว่าแผลที่หน้าเมื่อหลายวันก่อน ตกลงว่าไปมีเรื่องกับใครมา?” ฟ้าใสเห็นรอยฟกช้ำของเฟยมานานหลายวันแล้ว ตั้งแต่คืนวันนั้น เธอพยายามจะถามหาเจ้าของรอยแผลต่างๆ บนตัวของเฟยแล้ว ทว่ากลับไร้ซึ่งคำตอบใดๆ ออกมาจากปากของเจ้าตัว“สรุปว่าจะไม่บอกฟ้าจริงๆ ใช่ไหม?” หญิงสาวถามย้ำอีกรอบ ขณะที่มองเฟยนั่งคิดบัญชีของร้านตัวเองอยู่ตรงโต๊ะทำงานด้านเฟยก็พยายามบ่ายเบี่ยงตอบมานานหลายวันแล้ว และดูเหมือนว่าเขาจะความอดทนสูงมากพอสมควร บางทีเธออาจจะหาคำตอบจากคู่กรณีที่แอบสันนิษฐานเอาไว้บ้างแล้วก็ได้“ไปหาฉีมาหรอ?” เธอลองแกล้งถามขึ้นดูเผื่อว่าคู่กรณีที่ประทับรอยช้ำบนใบหน้าของเฟยคนนั้นอาจจะเป็นฉีก็ได้ และแล้