Semua Bab เพียงแค่ก้าว: Bab 1 - Bab 10

ร่างเล็กผอมบางที่ผลักประตูไม้ที่ผุจนแทบจะพังติดมือออกมายังด้านนอกที่เป็นป่าไผ่ล้อมรอบมีลำธารอยู่ด้านข้างและด้านหลังติดภูเขา บรรยากาศถือว่าไม่ได้เลวร้ายนัก ส่วนที่อยู่อาศัยนั้นเป็นกระท่อมที่คงจะทำจากต้นไม้ไผ่พวกนี้ที่ตอนนี้ผุพังจนคิดว่าหากลมพัดแรงสักนิดคงพังครืนลงมา ในความทรงจําของร่างนี้ที่ดินผืนนี้เป็นที่ดินที่บิดามารดาเจ้าของร่างซื้อเอาไว้ก่อนจะตายยังมิได้ลงมือทำประโยชน์จึงยังคงเป็นป่าไผ่เสียส่วนใหญ่จะมีที่โล่งเตียนแค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ที่ดินผืนนี้ถือว่ากว้างขวางอยู่พอสมควร ร่างบอบบางที่เดินแค่นิดเดียวก็เหนื่อยหอบและรู้สึกหิวจึงได้เดินมายังลำธารที่มีน้ำใสแจ๋ววักน้ำขึ้นมาลูบหน้าล้างเนื้อล้างตัวพึ่งสังเกตว่าผิวพรรณของร่างนี้ช่างขาวนัก แขนขาก็เล็กนิดเดียวต่างกับร่างของนางในชาติก่อนที่แข็งแรงบึกบึนนัก เงาที่เห็นอยู่ในน้ำสะท้อนให้เห็นใบหน้าเล็กจิ้มลิ้มดวงตากลมโตปากนิดจมูกหน่อยแม้จะซูบตอบแต่ก็ดูงดงามนัก แล้วมือเล็กก็วักน้ำขึ้นมาดื่มประทังความหิว เมื่อได้ล้างหน้าล้างตาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก ในตาหวานแต่ทว่าดูแน่วแน่ สอดส่ายหาสิ่งที่พอจะนำมาประกอบอาหารเพื่อประทังชีวิต เจ้าตัวเล็กที่กำลังหลับใ

เช้าวันรุ่งขึ้นร่างบางที่ขยับกายอย่างเมื่อยขบเห็นร่างเล็กของน้องชายตัวน้อยยังคงหลับอยู่ จึงได้ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วคว้าตะกร้าสานขาดๆ ที่ยังพอใช้ได้กับมีดเล่มโตที่กลายเป็นเครื่องมือทำมาหากินคู่กายนางไปเสียแล้ว ก่อนจะเดินออกมาสำรวจบริเวณด้านหลังกระท่อมที่นางยังเดินไปไม่ถึง ก่อนจะตาโตอย่างดีใจเมื่อเห็นเห็ดจำนวนมาก ที่นางมั่นใจว่ากินได้อย่างแน่นอน เพราะนางรู้จักเห็ดแทบทุกชนิดและพืชผักที่กินได้ และใช้เป็นยารักษาโรค หากเกี่ยวกับเรื่องการเกษตรและพืชผักขอให้บอก นางเชี่ยวชาญทุกอย่าง จบมาด้วยคะแนนเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเชียวนะ จากนั้นจึงใช้มีดตัดใบไม้มารองก้นตะกร้าเพื่อกันเห็ดที่เก็บหล่นออกมาเพราะตะกร้านั้นมีรูอยู่ตรงก้นด้วย มือบางที่เก็บเห็ดอย่างชำนาญได้เกือบครึ่งตะกร้าใบใหญ่ นางจะนำเห็ดพวกนี้ไปตากแห้งเก็บไว้ด้วย ตอนนี้อะไรที่สามารถนำมาแปรรูปเก็บไว้กินนานๆ ได้ นางเก็บมาหมด เพราะดูจากรูปการณ์แล้ว หากจะใช้เงินซื้ออาหารคงจะยากเพราะนางไม่มีเงินติดตัวสักอีแปะ เมื่อหันหลังจะเดินกลับกระท่อมเพราะป่านนี้เจ้าตัวเล็กคงจะตื่นแล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นต้นของหวายที่ขึ้นจนแน่นขนัดในตางามพลันวาววับ นางคิดวิธี

เช้าวันรุ่งขึ้นอี้ซินที่แม้ว่าเมื่อคืนจะนอนดึกแต่นางก็ยังลุกขึ้นตั้งแต่รุ่งสางเพราะความตื่นเต้นที่จะได้พาตะกร้าที่นางตั้งใจสานอยู่เกือบค่อนคืนไปขายในตลาดจึงลุกขึ้นเตรียมของตั้งแต่ย่ำรุ่ง และยังได้สานเครื่องดักปลาได้อีกถึงสองใบ จึงได้นำไปวางดักปลาเอาไว้ ตอนเย็นถึงจะค่อยแวะมาดู จากนั้นจึงก่อกองไฟเพื่อย่างปลากินเป็นอาหารเช้าก่อนออกเดินทางไปตลาดซึ่งต้องใช้เวลาเดินเท้าถึงครึ่งชั่วยาม(ประมาณ1ชั่วโมง) อี้ฟงที่ได้กลิ่นหอมของปลาย่างจึงงัวเงียลุกขึ้นเดินออกมานอกบ้านเห็นพี่สาวกำลังนั่งย่างปลาอยู่จึงได้เดินเข้าไปหา อี้ซินที่เห็นเจ้าตัวเล็กเดินขยี้ตาเข้ามาจึงส่งยิ้มเอ็นดูไปให้"ตื่นแล้วหรือ ไปล้างหน้าล้างตาไปจะได้มากินปลาย่าง วันนี้เราจะไปตลาดกัน" "ขอรับ พี่ใหญ่" แล้วตั้งสองก็ลงมือกินปลาตากแห้งย่างจนอิ่ม ก่อนที่อี้ซินจะลุกขึ้นสะพายตะกร้าสี่เหลี่ยมใบใหญ่ที่มีตะกร้าใบขนาดย่อมห้าใบอยู่ด้านใน ตะกร้าที่นางทำขึ้นใช้สำหรับใส่ข้าวของหรือถือเดินตลาด สามารถจุของได้พอประมาณ เหมาะสำหรับสตรีที่ต้องการถือเดินซื้อข้าวของแทนการใส่ห่อกระดาษและไม่เกะกะ แล้วสองพี่น้องก็มุ่งหน้าเดินทางเข้าสู่ตลาด ผ่านไปราวๆ ครึ่งชั

อี้ซินที่พาอี้ฟงเดินกลับมายังร้านบะหมี่ร้านที่แวะถาม เห็นว่าคนบางเบาจากในตอนแรกและมีที่ว่างจึงได้เดินเข้าไปนั่ง ก่อนจะสั่งบะหมี่ที่ส่งกลิ่นหอมฉุยเรียกน้ำย่อย"เถ้าแก่บะหมี่สองชามเจ้าค่ะ" เถ้าแก่ที่เหลือบมามองทั้งสองแวบหนึ่งก่อนจะลงมือทำอย่างคล่องแคล่วแล้วยกบะหมี่สองชามมาวางตรงหน้าเด็กน้อยตั้งสองที่มองตามชามบะหมี่ตาเยิ้ม อี้ซินเมื่อเห็นบะหมี่ในชามรีบเงยหน้าขึ้นมองเถ้าแก่เจ้าของร้านที่ส่งยิ้มมาให้ก่อนจะกล่าวขึ้นแล้วกลับไปทำบะหมี่ต่อ"พิเศษ ข้าให้" "ขอบคุณเจ้าค่ะ" ในชามบะหมี่ของนางและน้องมีบะหมี่เกือบเต็มชาม นางจึงรีบมองใบหน้าที่ส่งยิ้มมาให้อย่างมีเมตตา เพราะบะหมี่เยอะขนาดนี้คงไม่ใช่ชามละสิบอีแปะกระมัง จากนั้นจึงลงมือทานบะหมี่รสชาติกลมกล่อมน้ำซุปหอมหวานจนหมดชามไม่เหลือแม้แต่น้ำซุปสักหยด ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็เช่นเดียวกันกินจุเหมือนกันนะนี่ ก่อนจะจ่ายเงินให้เถ้าแก่ใจดี"แล้วจะมาอุดหนุนอีกนะเจ้าคะ ขอบคุณมากเจ้าค่ะ" อี้ซินที่คิดว่านางช่างโชคดีที่ผู้คนที่นี่ยังมีคนดีๆ อยู่ ไม่ได้เจอแต่กับคนไม่ดี แต่ไม่ว่าที่ไหนๆ ล้วนมีทั้งคนดีและคนไม่ดีปะปนกันไป นางแค่ต้องใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทก็พอแล้วท

"ฟงเอ๋อ ดูนี่ พี่มีอะไรมาฝากเจ้า" "พี่ใหญ่กลับมาแล้ว" อี้ฟงที่เห็นพี่สาวถือตะกร้าเดินตรงมารีบวิ่งไปรับตะกร้าสะพายหลังใบใหญ่ที่มีรังผึ้งอยู่เต็มแต่ไม่มีน้ำผึ้ง มาวางเอาไว้ ก่อนจะรีบไปดูตะกร้าใบเล็กที่พี่สาววางลงข้างในนั้นอัดแน่นเต็มไปด้วยน้ำหวานและรังของตัวอ่อน"ชิมดูสิ" บอกพลางใช้มีดตัดรังของตัวอ่อนก่อนจะชุบลงไปในน้ำผึ้งเหนียวหวานฉ่ำแล้วส่งเข้าปากเล็กที่อ้ารับ"อร่อยหรือไม่" ใบหน้าเล็กที่มีรังผึ้งอยู่เต็มปากพยักหน้ารับยิ้มจนตาเล็กหยี"ถ้าเช่นนั้นก็กินเยอะๆ" สองพี่น้องที่นั่งกินรังอ่อนของผึ้งอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเห็นว่าอี้ฟงอิ่มแล้วจึงหยิบกระบอกน้ำมาให้เจ้าตัวเล็กล้างไม้ล้างมือบ้วนปากแล้วให้เข้าไปนอนก่อน ส่วนนางจะเก็บน้ำผึ้งสักครู่แล้วค่อยนำมากรองพรุ่งนี้เพราะตอนนี้มองไม่เห็นและไม่มีอะไรจะใส่น้ำผึ้งที่ได้มา ในตอนแรกนางคิดว่าจะได้น้ำผึ้งแค่นิดหน่อยไม่นึกว่าจะได้มาเยอะเช่นนี้ ที่ตั้งใจจะไปในตอนแรกแค่เผื่อจะเจอรังผึ้งร้างเท่านั้น เพราะอยากจะนำเอามาทำเทียนจากไขของรังผึ้งให้แสงสว่างเพราะนางไม่มีเงินมากพอจะซื้อตะเกียง เงินที่ได้มานั้นตอนนี้ไม่มีเหลือสักอีแปะแล้ว ก่อนที่จะเข้านอน พอล้มตั