All Chapters of เพียงแค่ก้าว: Chapter 31 - Chapter 40

อี้ซินที่นั่งตัวรีบ ลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เกิดมาไม่เคยได้สัมผัสใกล้ชิดบุรุษคนใดมาก่อน ชาติก่อนแม้จะอยู่ในยุค20xx แต่เพราะนางไม่ได้เป็นสตรีรูปร่างสะโอดสะองแต่กลับมีร่างกายที่ใหญ่โตบึกบึน เป็นลูกชาวสวนชาวไร่หน้าตาบ้านๆ เรียนจนจบมหาลัยยังไม่เคยมีแฟนสักคน แม้จะเคยหาประสบการณ์ในโลกออนไลน์มาบ้างแต่พอมาสัมผัสของจริงมันเทียบกันไม่ได้เลย จากการคาดเดาจากที่ได้สัมผัสมันจะต้องใหญ่มากแน่ๆ สายตาพลันหันมองแขนเล็กของตน ดูท่าจะใหญ่กว่าแขนของนางเสียอีก อี้ซินที่ตกใจกับความคิดลามกของตนพยายามรวบรวมสติไม่ให้คิดฟุ้งซ่านตอนนี้นางเป็นเพียงแค่ดรุณีน้อยที่ยังไม่ปักปิ่นเลยด้วยซ้ำ จึงรวบรวมสมาธิแล้วรีบสั่งขวดกระเบื้องให้เสร็จๆ จะได้รีบออกไปให้พ้นจากความอึดอัดที่น่าอับอายนี้เสียที และสายตาที่จ้องมองมาของบุรุษผู้นั้นก็ทำให้นางทำตัวไม่ถูก "คือ ข้าต้องการขวดกระเบื้องแบบเดียวกับใบนี้อีกหนึ่งร้อยใบเจ้าค่ะท่านลุง" อี้ซินที่มัวแต่ก้มหน้าก้มตาไม่ได้สังเกตเลยว่าใบหน้าบุรุษตรงหน้ากำลังขมวดมุ่นขึ้นเรื่อยๆสายตาจดจ่ออยู่แต่ขวดกระเบื้องในมือ กล่าวพลางวางขวดกระเบื้องในมือลงบนโต๊ะ หลังจากที่นั่งลงอย่างเรียบร้อย พยายามไม่ม

เซี่ยหานตงเมื่อเดินออกมา ก็เห็นเพียงรถม้าที่วิ่งไปไกลๆ เหลือเพียงเจ้าตัวแสบที่ยืนยิ้มกริ่ม หันมาทำหน้ายียวนส่งมาให้ตน พร้อมเดินเข้ามาใกล้ๆ"ไปแล้ว" หานตงที่หรี่ตามองเจ้าตัวแสบอย่างมันเขี้ยว เอื้อมมือใหญ่ไปหยิกแก้มแดงๆนั้นอย่างแรง จนเจ้าตัวเล็กยู่หน้า"เจ็บๆๆ~" "ร้ายนักนะอาฉี" หึ หึ"ท่านลุงสนใจ พี่สาวคนสวยของอาฉี จริงๆ หรือ" เงียบ"ปกติไม่เห็นสนใจใครนี่ขอรับ" "หากจะให้อาฉี หลีกทางให้ มีอะไรมาแรกหรือเปล่าเล่า" เงียบหานตงได้แต่หรี่ตามองเจ้าตัวแสบ ที่ไม่รู้ไปเอานิสัยเช่นนี้มาจากผู้ใด น้องสาวเขานั้นก็เป็นสตรีน่ารัก เรียบร้อยอ่อนหวาน ส่วนน้องเขยก็เอาการเอางาน มิได้มีเล่ห์กลอย่างใครอื่นเขา เหตุใดถึงได้มีบุตรเจ้าเล่ห์และแสบเช่นนี้ไปได้คนที่รับเพียงความเงียบเป็นคำตอบ ได้แต่ทำปากคว้ำ จนกระทั่งผู้เป็นลุงเดินหันหลังกำลังจะจากไป ก่อนจะพูดทิ้งท้าย จนเจ้าตัวเล็กตาลุก"รีบปิดร้านแล้วไปหาอะไร อร่อยๆ กินดีกว่า กินอะไรดีนะ.. " ร่างสูงที่กล่าวพร้อมกับหันหลังจะกลับเข้าไปในร้าน"เอ... คนบังคับรถม้าผู้นั้นเหมือนเคยเห็นที่ไหนน๊า....." ร่างสูงพลันชะงักเท้า หันมามองเจ้าตัวแสบที่ยืนเอามือเล็กขึ้นกอดอ

เสียงรถม้าที่มาหยุดตรงหน้าร้าน ทำให้เถ้าแก่เนี่ยหวังที่กำลังนั่งชะเง้อคอมองรีบกุลีกุจอ ออกไปยังหน้าร้าน ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความยินดีอย่างปิดไม่มิดเมื่อหลายวันก่อน เซี่ยหานตง บุตรชายของสหาย ผู้เป็นหลานรักของนางมาเยือน ทำให้นางรู้สึกแปลกใจไม่น้อย เพราะปกติหานตงจะขลุกอยู่แต่ที่โรงทำเครื่องกระเบื้องหรือไม่ก็ร้านของตระกูลเซี่ยและกิจการต่างๆ ของเขา มักจะไม่มีเวลาไปไหนมาไหน นางนึกว่าอีกฝ่ายจะมีธุระสำคัญอะไร แต่อีกฝ่ายกลับชวนนางพูดคุยเรื่องทั่วไป โดยส่วนใหญ่จะถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของนางเสียมากกว่า แต่ด้วยวัยที่ผ่านอะไรมามากมายทำให้นางรู้สึกได้ว่า มันมีอะไรมากกว่านั้นแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอมพูดออกมา จนกระทั่ง"ท่านลุง อาฉีอยากจะไปเดินเล่นในตลาด" เสียงเหลนตัวน้อยที่ดังขึ้น ทำให้เถ้าแก่เนี่ยหวังหันไปลูบศีรษะทุยเล็ก"สักครู่เถอะอาฉี ผู้ใหญ่กำลังคุยกันอยู่เห็นหรือไม่" เสียงเอ็ดของผู้เป็นลุงดังขึ้น"แต่อาฉีหิวแล้ว" เสียงเล็กยังคงบ่นต่อ"รอก่อน" ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะกวาดตาไปทั่วร้าน จนเถ้าแก่เนี่ยหวังแปลกใจกับท่าทางของหลานชาย"เฮ้อ! ท่านลุงเหตุใดท่านถึงไม่เรียนท่านยายไปตรงๆ เล่า ว่าท่า

อี้ซินที่อยากจะถอนคำพูดที่กล่าวว่าบุรุษข้างกายเป็นวัวเฒ่านัก เพราะตอนนี้สายตาบุรุษเฒ่ากำลังมองนางอย่างคาดโทษ หากนางสามารถฝังตัวกับผนังรถม้าได้คงไม่ลังเลที่จะทำ"ซินเอ๋อ รู้หรือไม่ว่าเวลาวัวเฒ่ากลัดมันแล้วจะเป็นเช่นไร" น้ำเสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยขึ้นอย่างราบเรียบนั้น ทำให้นางรู้สึกเสียวสันหลังวูบ จ้องมองบุรุษด้านข้างตาโต"ยิ่งเห็นหญ้าอ่อนกำลังน่ากิน วัวเฒ่ายิ่งคลั่งเสียด้วยสิ" หานตงที่กล่าวขึ้นก่อนจะโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ร่างบางที่แทบจะฝังตัวเองกับผนังรถม้า" จะ~จะทำอะไรเจ้าคะ~" เสียงหวานที่เอ่ยถามขึ้น สั่นไหวจนคนที่คิดจะแกล้งสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงนั้น มือบอบบางที่ยกขึ้นดันแผ่นอกหนาเอาไว้ รับรู้ถึงหัวใจที่เต้นแรงใต้ฝ่ามือเล็ก"กลัวหรือ" ใช่เจ้าค่ะ กลัว กลัวว่าจะระงับความหื่นของตัวเองไม่ได้?บ้าไปแล้ว อี้ซินที่จ้องมองริมฝีปากสวยตรงหน้า ผู้ชายอะไรปากสวยชะมัด พลางลอบกลืนน้ำลายลงคอกลิ่นหอมอ่อนๆ จากกายสาวน้อยแรกแย้ม ปลุกสัญชาตญาณของบุรุษเพศให้ลุกโชน จากที่คิดจะแกล้งกลับกลายเป็นตัวเองที่ต้องทรมาน"ซินเอ๋อ" เสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยเรียกทำให้ดวงตาที่กำลังสั่นไหวของอี้ซินต้องสบตาบุรุษตรงหน้าที่ใบหน้า

หลังจากที่กลับมาจากในเมือง จัดการธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อยก็นำเอากระดาษ ขึ้นมาเพื่อวาดแบบชุดให้กับพี่ลี่ลี่ เพราะวันพรุ่งนี้นั้นนางมีนัดกับพี่ลี่ลี่ว่าจะช่วยให้อีกฝ่ายได้ขึ้นเป็นหญิงงามอันดับหนึ่งของหอชมวสันต์ นางจะวาดแบบชุด ที่หากใครได้เห็นก็จะต้องตกตะลึงกับความงามของชุดที่นางวาดขึ้น หากพี่ลี่ลี่ได้ใส่รับรองว่าในวันงานของหอชมวสันต์พี่ลี่ลี่จะต้องโดดเด่นและสวยที่สุด แม่นางเซียงเซียงก็แม่นางเซียงเซียงเถอะ เตรียมตัวตกกระป๋องได้เลย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกอารมณ์ดียิ่งนัก รีบจรดปลายดินสอถ่านวาดชุดออกมาถึงสิบชุด ซึ่งชุดนั้นนางไม่ได้คิดเองหรอกนะนางแค่จำมาจากซีรีย์จีน ที่นางเคยดูแล้วเอามาดัดแปลงเท่านั้น แล้วนำแบบชุดไปให้พี่สาวคนสวยที่ร้านผ้าเป็นผู้ตัดให้แค่นี้รับรองว่าเกิดแน่ๆ เช้าวันรุ่งขึ้นพี่หานตงก็มารับนางที่บ้าน และพาฟงเอ๋อไปส่งยังร้านของท่านป้าหวัง ที่มีอาฉีรออยู่ ก่อนจะพากันไปยังเหลาอาหาร เพื่อสั่งงานกับคนงานก่อน เมื่อไปถึงเหล่าคนงานก็คัดแยกไม้ไผ่ได้จำนวนมากแล้วนางจึงสั่งให้นำไม้ไผ่ที่คัดแยกแล้วมัดรวมกัน มัดละ 10 ลำแล้วนำไปแช่ไว้ในแม่น้ำที่อยู่ด้านหลัง ของที่ดินแปลงนี้ ดีที่แม่น้ำแห่งน