ตอนที่4

เช้าวันรุ่งขึ้นร่างบางที่ขยับกายอย่างเมื่อยขบเห็นร่างเล็กของน้องชายตัวน้อยยังคงหลับอยู่ จึงได้ลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาแล้วคว้าตะกร้าสานขาดๆ ที่ยังพอใช้ได้กับมีดเล่มโตที่กลายเป็นเครื่องมือทำมาหากินคู่กายนางไปเสียแล้ว ก่อนจะเดินออกมาสำรวจบริเวณด้านหลังกระท่อมที่นางยังเดินไปไม่ถึง ก่อนจะตาโตอย่างดีใจเมื่อเห็นเห็ดจำนวนมาก ที่นางมั่นใจว่ากินได้อย่างแน่นอน เพราะนางรู้จักเห็ดแทบทุกชนิดและพืชผักที่กินได้ และใช้เป็นยารักษาโรค หากเกี่ยวกับเรื่องการเกษตรและพืชผักขอให้บอก นางเชี่ยวชาญทุกอย่าง จบมาด้วยคะแนนเกียรตินิยมอันดับหนึ่งเชียวนะ จากนั้นจึงใช้มีดตัดใบไม้มารองก้นตะกร้าเพื่อกันเห็ดที่เก็บหล่นออกมาเพราะตะกร้านั้นมีรูอยู่ตรงก้นด้วย มือบางที่เก็บเห็ดอย่างชำนาญได้เกือบครึ่งตะกร้าใบใหญ่ นางจะนำเห็ดพวกนี้ไปตากแห้งเก็บไว้ด้วย ตอนนี้อะไรที่สามารถนำมาแปรรูปเก็บไว้กินนานๆ ได้ นางเก็บมาหมด เพราะดูจากรูปการณ์แล้ว หากจะใช้เงินซื้ออาหารคงจะยากเพราะนางไม่มีเงินติดตัวสักอีแปะ เมื่อหันหลังจะเดินกลับกระท่อมเพราะป่านนี้เจ้าตัวเล็กคงจะตื่นแล้วหางตาก็เหลือบไปเห็นต้นของหวายที่ขึ้นจนแน่นขนัดในตางามพลันวาววับ นางคิดวิธีหาเงินได้แล้ว ก่อนจะรีบเดินกลับกระท่อมเพราะเริ่มรู้สึกหิว คงต้องหาอะไรกินก่อนแล้วค่อยกลับมาตัดหวายนี้อีกที

เมื่อกลับมาถึงกระท่อมเห็นอี้ฟงนั่งชันเข่าก้มหน้าอยู่ตรงประตูกระท่อม

"ฟงเอ๋อ"

อี้ฟงที่ได้ยินเสียงเรียกรีบเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่คุ้นเคยตาแดงก่ำ

"พี่ใหญ่ อื้อ อื้อ ท่านกลับมาแล้ว ข้านึกว่าท่านจะทิ้งข้าไว้คนเดียวเสียแล้ว"

ร่างเล็กที่ลุกขึ้นวิ่งมากอดเอวบางตัวสั่นเทา นางจึงยกมือบางขึ้นลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆ 

"ทำไมถึงคิดเช่นนั้น พี่ไม่มีวันทิ้งเจ้าหรอกนะ หิวแล้วใช่หรือไม่"

กล่าวขึ้นก่อนจะนำตะกร้ามาวางลง 

"ดูนี่ วันนี้พี่จะทำต้มเห็ดให้เจ้ากิน"

กล่าวกับร่างเล็กที่ยิ้มทั้งน้ำตาแล้วจึงยกมือขึ้นลูบหัวเด็กน้อยอย่างอ่อนโยน

"ทีหลังอย่าคิดเช่นนี้อีกนะ พี่ไม่มีวันทิ้งเจ้า"

"ขอรับ พี่ใหญ่"

อี้ฟงที่รีบพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม ทำให้อี้ซินต้องยิ้มตอบรอยยิ้มนั้น

"ดีมาก"

อี้ซินที่เดินไปยังกองข้าวของเครื่องใช้เก่าๆ ที่กองรวมกันเอาไว้ตรงด้านข้างกระท่อม ก้มลงหยิบหม้อดินเผาที่ตรงปากนั้นแตกออกไปนิดหน่อย กระบวยไม้ที่ด้ามหักและถ้วยกับตะเกียบเก่าๆ อีกสองชุดมาส่งให้อี้ฟงถือไว้ ก่อนจะหยิบตะกร้าเห็ดขึ้นสะพายบ่า และไม่ลืมหยิบปลาที่นางตากเอาไว้ติดมือไปด้วยอีกหนึ่งตัว

แล้วสองร่างก็พากันเดินไปยังลำธาร นางให้อี้ฟงนั้นล้างเห็ดให้สะอาดแล้วนำมาวางไว้ตรงใบไม้ที่นางตัดรองเอาไว้ส่วนนางนั้นก็ไปก่อกองไฟ แล้วนำหม้อดินเผาและถ้วยไปล้างจนสะอาด ใส่น้ำครึ่งหม้อนำมาตั้งไฟ ก่อนจะนำปลาที่ตากไว้เมื่อวานมาเสียบไม้ปักไว้ข้างๆกองไฟ แล้วหันไปฉีกเห็ดเป็นชิ้นเล็กๆ เตรียมเอาไว้รอน้ำเดือด ก่อนจะนำไม้ไผ่ที่เหลาจนได้ขนาดเหมาะมือมาผูกติดกับกระบวยใช้เถาวัลย์เส้นเล็กมามัดไว้จนแน่น เมื่อเห็นน้ำเดือดดีแล้วจึงใส่เห็ดที่พอสำหรับสองคนที่จะกินสามมื้อ เพราะไม่ต้องทำอาหารอีกในวันนี้ ก่อนจะนำปลาที่ย่างไฟไว้มาฉีกแล้วใส่ตามลงไป รอให้สุกก็กินได้แล้ว จะได้น้ำหวานจากเห็ดและความมันจากปลาแค่นี้ก็อร่อยเหาะ 

"เสร็จแล้ว กินแค่นี้ไปก่อนนะฟงเอ๋อพี่จะเร่งหาเงินมาซื้อข้าวให้เจ้าได้กินนะ"

บอกกับน้องน้อยก่อนจะตักต้มเห็ดหอมกรุ่นใส่ด้วยส่งให้

"แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้วขอรับ พี่ใหญ่"

อี้ฟงที่รับมาพร้อมรอยยิ้มกว้าง ลงมือทานอย่างเอร็ดอร่อย

"อร่อยมากๆ เลยขอรับ ไม่น่าเชื่อว่าไม่ได้ใส่เครื่องปรุงลงไป น้ำซุปจะหวานขนาดนี้"

เห็นร่างเล็กที่ทานอย่างอร่อย แล้วเอ่ยชมไม่ขาดปาก คนทำจึงถึงกับยิ้มไม่หุบ จากนั้นจึงพากันเก็บล้างแล้วกลับกระท่อม ก่อนจะพากันไปในป่าหลังกระท่อมที่นางไปมาเมื่อเช้า พร้อมมีดและตะกร้าใบเก่า เพื่อไปตัดต้นหวาย นางจะนำหวายมาทำตะกร้าสานและสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ และจะนำไปขายยังตลาด เผื่อขายได้จะได้นำเงินมาซื้อข้าวกิน เพราะกินแค่กับข้าวนั้นคงไม่อยู่ท้องเท่าไหร่นัก