เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่5
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-10 18:44:09ต้นหวายที่อี้ซินกำลังตัดลักษณะของลำต้นหวายยาวจากโคนถึงยอดและมีขนาดเท่า ๆ กัน หวายมีความเหนียว ยืดหยุ่น แข็งแรง สามารถดัดโค้งงอได้ง่าย นอกจากนี้ยังมีน้ำหนักเบาและทนนาน หวายมีลักษณะเฉพาะตัว คือ มีความสวยงามตามธรรมชาติที่นิยมนำมาทำเครื่องจักสานหรือเครื่องมือเครื่องใช้ เพราะเนื้อและผิวหวายมีลักษณะสวยงามเหนียวทนทาน ส่วนต่าง ๆ ของหวายยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง ผิวที่ลอกออกจากลำหวายนำมาจักสานทำเสื่อ ตะกร้า เครื่องดักปลา เก้าอี้ โต๊ะ และเครื่องเรือนเครื่องใช้ต่าง ๆ ใบและใบย่อยใช้ทำแฝกมุงหลังคา เครื่องจักสาน มู่ลี่และใช้แทนเชือกในการผูกมัด ไส้ใช้ในการจักสานและใช้เป็นส่วนเสริมแต่งให้ประดิษฐ์กรรมชนิดต่าง ๆ แลดูสวยงามยิ่งขึ้น ราก ผล และหน่อหวายบางชนิดสามารถนำมาใช้ทำยาและเป็นอาหารของมนุษย์และสัตว์ได้
อี้ฟงที่ยืนมองพี่สาวพยายามตัดหวายด้วยความสงสารเพราะสังเกตเห็นมือบอบบางนั้นมีเลือดไหลแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ละความพยายาม จนได้หวายมาจำนวนมาก
อี้ซินที่เห็นว่าเยอะพอแล้วจึงลอกเอาเปลือกหวายมาเส้นหนึ่งแล้วมัดเข้าด้วยกันเพื่อง่ายในการพากลับ และเหมือนกับได้โชคสองชั้นเพราะด้านหลังพุ่มต้นหวายแน่นขนัดที่นางตัดจนโล่งเตียนนั้นเป็นดินเหนียวนางมองเห็นบ้านหลังน้อยๆ ของนางกับอี้ฟงอยู่รำไร จึงมีแรงฮึดสู้ขึ้นมาเป็นกอง หันหน้าไปหาร้างเล็กเพื่อให้ช่วยกันรากกองหวายกลับกระท่อมกลับเห็นเจ้าตัวเล็กดวงตาแดงก่ำ รู้สึกตกใจยิ่งนักคิดว่ามีอะไรกัดเอาหรือไม่จึงรีบถามพร้อมเข้าไปจับร่างเล็กหมุนดู
"ฟงเอ๋อเป็นอะไร เจ็บตรงไหนหรือไม่"
อี้ฟงที่ส่ายหน้าปฏิเสธแล้วจับมือบางของพี่สาวขึ้นมาลูบเบาๆ
"พี่ใหญ่เจ็บมากหรือไม่ ข้าจะรีบโตๆ ไวไวนะขอรับ จะได้ดูแลท่าน"
อี้ซินที่มองดูฝ่ามือตนเองที่มีรอยเลือดเกรอะกรังและห้อเลือดจึงได้เข้าใจว่าเหตุใดเจ้าตัวเล็กถึงร้องไห้
" ไม่เป็นไรอี้ฟง แผลนิดเดียวไม่นานก็หายแล้ว เจ้าอย่าได้ห่วง"
ยกมือบางขึ้นลูบศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู
" ไป เรารีบพาหวายพวกนี้กลับบ้านกันดีกว่า เดี๋ยวพี่จะทำอะไรให้เจ้าดู"
แล้วสองพี่น้องก็ช่วยกันลากหวายกองใหญ่กลับกระท่อม ก่อนอี้ซินจะทำการตัดคัดแยกเป็นส่วนๆ ใบของมันนางจะเก็บไว้ทำหลังคาบ้านหลังน้อยของนาง และจัดการกับลำหวาย ลอกผิวจากลำหวายอย่างชำนาญแล้วให้อี้ฟงขนไปผึ่งไว้ กว่าจะลอกหวายหมดก็ตอนดวงตะวันขึ้นตรงหัวพอดีจึงชวนอี้ฟงไปล้างไม้ล้างมือแล้วมากินซุปเห็ดที่ทำเอาไว้เมื่อเช้า ก่อนจะเริ่มลงมือสานตะกร้าหวายใบใหญ่ด้วยความรวดเร็วจนอี้ฟงที่มองอย่างตกตะลึงเมื่อเห็นเป็นรูปเป็นร่าง
"พี่ใหญ่ เก่งจังเลย"
อี้ซินที่หันไปส่งยิ้มกว้างให้น้องชายก่อนจะเอ่ยขึ้น
"พี่จะทำตะกร้าใบใหญ่ไว้ใส่เครื่องใช้ที่พี่จะสานจากหวายพวกนี้แล้วนำไปขายจะได้มีเงินมาซื้อข้าวให้เจ้ากินอย่างไรเล่า"
ใช้เวลาเพียงไม่นานนางก็ได้ตะกร้ารูปทรงสี่เหลี่ยมใบโตและมีน้ำหนักเบากว่าตะกร้าในยุคนี้ และจะมีน้ำหนักเบาขึ้นเรื่อยๆ เมื่อหวายเริ่มแห้ง จากนั้นจึงได้นำหวายเส้นเล็กมาถักเป็นสายไว้สะพายหลัง
" เสร็จแล้ว"
อี้ฟงที่วิ่งเล่นอยู่ข้างๆ รีบมาชะโงกคอดูเห็นเป็นตะกร้ารูปทรงประหลาดตาจึงมองดูด้วยความสนใจ
"โอ้โห! พี่ใหญ่สอนข้าบ้างได้หรือไม่"
"ได้สิ มานั่งนี่มาพี่จะสอนเจ้าทำตะกร้าใส่ของแบบมีหูหิ้ว พรุ่งนี้เราจะพาไปขายในตลาดกัน"
เสียงสองพี่น้องที่นั่งพูดคุยด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะช่วยกันสานข้าวของเครื่องใช้ดูแปลกตาแต่ดูสวยงามและสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้สารพัด จนดวงตะวันเริ่มคล้อยต่ำ อี้จึงได้ลุกขึ้นไปก่อกองไฟ แล้วลงมือทานอาหารซึ่งจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากซุปเห็ด มองดูทั่วบริเวณที่เริ่มจะมืดลง หากมีตะเกียงก็คงจะดี แต่กระท่อมแห่งนี้ไม่มีอะไรเลย นางคงต้องเร่งมือหารายได้โดยด่วน จึงบอกให้อี้ฟงเข้านอนก่อนนางจะสานกระเป๋าอีกสักพัก นางกะจะทำให้ได้สักห้าใบเพื่อจะพาไปขายในวันรุ่งขึ้น ตอนนี้ยังได้เพียงแค่สามใบเท่านั้น
บทที่เกี่ยวข้อง
เพียงแค่ก้าว ตอนที่6
เช้าวันรุ่งขึ้นอี้ซินที่แม้ว่าเมื่อคืนจะนอนดึกแต่นางก็ยังลุกขึ้นตั้งแต่รุ่งสางเพราะความตื่นเต้นที่จะได้พาตะกร้าที่นางตั้งใจสานอยู่เกือบค่อนคืนไปขายในตลาดจึงลุกขึ้นเตรียมของตั้งแต่ย่ำรุ่ง และยังได้สานเครื่องดักปลาได้อีกถึงสองใบ จึงได้นำไปวางดักปลาเอาไว้ ตอนเย็นถึงจะค่อยแวะมาดู จากนั้นจึงก่อกองไฟเพื่อย่างปลากินเป็นอาหารเช้าก่อนออกเดินทางไปตลาดซึ่งต้องใช้เวลาเดินเท้าถึงครึ่งชั่วยาม(ประมาณ1ชั่วโมง) อี้ฟงที่ได้กลิ่นหอมของปลาย่างจึงงัวเงียลุกขึ้นเดินออกมานอกบ้านเห็นพี่สาวกำลังนั่งย่างปลาอยู่จึงได้เดินเข้าไปหา อี้ซินที่เห็นเจ้าตัวเล็กเดินขยี้ตาเข้ามาจึงส่งยิ้มเอ็นดูไปให้"ตื่นแล้วหรือ ไปล้างหน้าล้างตาไปจะได้มากินปลาย่าง วันนี้เราจะไปตลาดกัน" "ขอรับ พี่ใหญ่" แล้วตั้งสองก็ลงมือกินปลาตากแห้งย่างจนอิ่ม ก่อนที่อี้ซินจะลุกขึ้นสะพายตะกร้าสี่เหลี่ยมใบใหญ่ที่มีตะกร้าใบขนาดย่อมห้าใบอยู่ด้านใน ตะกร้าที่นางทำขึ้นใช้สำหรับใส่ข้าวของหรือถือเดินตลาด สามารถจุของได้พอประมาณ เหมาะสำหรับสตรีที่ต้องการถือเดินซื้อข้าวของแทนการใส่ห่อกระดาษและไม่เกะกะ แล้วสองพี่น้องก็มุ่งหน้าเดินทางเข้าสู่ตลาด ผ่านไปราวๆ ครึ่งชั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-10เพียงแค่ก้าว ตอนที่7
อี้ซินที่เดินมายืนอยู่หน้าร้านด้อมๆ มองๆ อยู่นานจนมีท่านป้าท่านหนึ่งเดินออกมาถามไถ่หวังจูชิง สตรีหม้ายอายุปีนี้ปาเข้าไปครึ่งร้อยแล้ว เป็นเจ้าของร้านค้าตระกูลหวังแห่งนี้ ทุกคนในตลาดต่างนับหน้าถือตาเพราะนางเป็นคนดีมีเมตตาและเป็นคนมีฐานะดีมากเลยทีเดียว นางเห็นเด็กผู้หญิงที่สะพายตะกร้าใบใหญ่อายุคงจะประมาณสิบสี่กระมังกับเด็กผู้ชายตัวเล็กผอมสูงแค่ช่วงอกของเด็กหญิงมายืนชะโงกคอมองอยู่นานมากแล้วจึงได้เดินออกมาถามดูเผื่อจะมีอะไร"นี่ แม่หนูมีอะไรหรือเปล่า ข้าเห็นมายืนอยู่นานแล้ว" อี้ซินที่เห็นท่านป้าดูท่าทางใจดี จึงกล่าวออกไปด้วยรอยยิ้ม"ข้ามีของจะมาขายเจ้าค่ะ เถ้าแก่อยู่หรือไม่เจ้าคะ" เถ้าแก่เนี่ยหวังที่มองเด็กน้อยทั้งสองที่แม้เสื้อผ้าจะเก่ามากและมีรอยปะชุนเต็มไปหมดแต่ก็สะอาดสะอ้าน หน้าตาน่าเอ็นดูแม้จะผอมแห้งไปสักหน่อย" ข้านี่แหละเป็นเถ้าแก่เนี่ยของร้านนี้ เจ้ามีอะไรมาขายหรือ มาเข้ามาข้างในก่อนแดดมันร้อน" อี้ซินที่มองท่านป้าตรงหน้าอย่างดีใจรีบจูงมือน้องน้อยเดินตามเข้าไปภายในร้านที่มีข้าวของเครื่องใช้มากมาย มีตั้งโต๊ะ เตียง เก้าอี้ ของใช้ชิ้นเล็กๆ ไปจนถึงชิ้นใหญ่ ทั้งที่ทำจากไม้ หิน กระเบื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11เพียงแค่ก้าว ตอนที่8
อี้ซินที่พาอี้ฟงเดินกลับมายังร้านบะหมี่ร้านที่แวะถาม เห็นว่าคนบางเบาจากในตอนแรกและมีที่ว่างจึงได้เดินเข้าไปนั่ง ก่อนจะสั่งบะหมี่ที่ส่งกลิ่นหอมฉุยเรียกน้ำย่อย"เถ้าแก่บะหมี่สองชามเจ้าค่ะ" เถ้าแก่ที่เหลือบมามองทั้งสองแวบหนึ่งก่อนจะลงมือทำอย่างคล่องแคล่วแล้วยกบะหมี่สองชามมาวางตรงหน้าเด็กน้อยตั้งสองที่มองตามชามบะหมี่ตาเยิ้ม อี้ซินเมื่อเห็นบะหมี่ในชามรีบเงยหน้าขึ้นมองเถ้าแก่เจ้าของร้านที่ส่งยิ้มมาให้ก่อนจะกล่าวขึ้นแล้วกลับไปทำบะหมี่ต่อ"พิเศษ ข้าให้" "ขอบคุณเจ้าค่ะ" ในชามบะหมี่ของนางและน้องมีบะหมี่เกือบเต็มชาม นางจึงรีบมองใบหน้าที่ส่งยิ้มมาให้อย่างมีเมตตา เพราะบะหมี่เยอะขนาดนี้คงไม่ใช่ชามละสิบอีแปะกระมัง จากนั้นจึงลงมือทานบะหมี่รสชาติกลมกล่อมน้ำซุปหอมหวานจนหมดชามไม่เหลือแม้แต่น้ำซุปสักหยด ซึ่งเจ้าตัวเล็กก็เช่นเดียวกันกินจุเหมือนกันนะนี่ ก่อนจะจ่ายเงินให้เถ้าแก่ใจดี"แล้วจะมาอุดหนุนอีกนะเจ้าคะ ขอบคุณมากเจ้าค่ะ" อี้ซินที่คิดว่านางช่างโชคดีที่ผู้คนที่นี่ยังมีคนดีๆ อยู่ ไม่ได้เจอแต่กับคนไม่ดี แต่ไม่ว่าที่ไหนๆ ล้วนมีทั้งคนดีและคนไม่ดีปะปนกันไป นางแค่ต้องใช้ชีวิตอยู่บนความไม่ประมาทก็พอแล้วท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11เพียงแค่ก้าว ตอนที่9
สองพี่น้องที่หอบหิ้วข้าวของกลับบ้านอย่างทุลักทุเลกว่าจะถึงบ้านหลังน้อยต้องใช้เวลาไปเกือบหนึ่งชั่วยามเพราะข้าวของเครื่องใช้ที่พากันทั้งถือทั้งแบก ทำให้ต้องนั่งพักบ่อยๆ แต่ก็ยังดีที่กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย อี้ฟงที่มาถึงก็สลบเหมือดอย่างเหนื่อยล้า อี้ซินเมื่อนั่งพักจนหายเหนื่อยก็รื้อข้าวของออกมาดู เงยหน้าขึ้นดูดวงตะวันก็เห็นว่ายังมีเวลาอีกหนึ่งชั่วยามกว่าฟ้าจะมืด จึงคว้ามีดดายหญ้า จอบ และเสียมที่ซื้อมาจากตลาดปรับพื้นที่เพื่อที่นางจะปลูกบ้าน ใช่ นางจะปลูกบ้าน ซึ่งจะปลูกติดกับกระท่อมนี้เลยเพราะมีพื้นที่ว่างและโล่งเตียนอยู่แล้วปรับพื้นดินนิดหน่อยก็ใช้ได้ วันนี้นางได้ข้าวของที่จำเป็นมาเยอะเลยทีเดียวในงบแค่สี่ร้อยอีแปะ อย่างเครื่องมือที่ถืออยู่นี้ก็ได้มาในราคาถูกกว่าราคาจริงครึ่งหนึ่งเพราะนางซื้อของที่ไม่ได้ขนาด และไม่ค่อยจะสมบูรณ์แต่ก็ถือว่าใช้ได้ จึงได้มาในราคาถูกก่อนจะเริ่มลงมือปรับแต่งพื้นดินให้เสมอกันและขุดหลุม โดยจะขุดแค่สี่หลุมก่อนแล้วค่อยขยับขยายทีหลัง หากจะถามว่านางทำเป็นหรือเปล่านั้น บอกไว้ตรงนี้เลยว่าไม่เป็น แต่... นางคือแฟนตัวยงของช่องยูทูปที่สร้างบ้านด้วยดินเหนียวที่นางตามติดทุก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11เพียงแค่ก้าว ตอนที่10
"ฟงเอ๋อ ดูนี่ พี่มีอะไรมาฝากเจ้า" "พี่ใหญ่กลับมาแล้ว" อี้ฟงที่เห็นพี่สาวถือตะกร้าเดินตรงมารีบวิ่งไปรับตะกร้าสะพายหลังใบใหญ่ที่มีรังผึ้งอยู่เต็มแต่ไม่มีน้ำผึ้ง มาวางเอาไว้ ก่อนจะรีบไปดูตะกร้าใบเล็กที่พี่สาววางลงข้างในนั้นอัดแน่นเต็มไปด้วยน้ำหวานและรังของตัวอ่อน"ชิมดูสิ" บอกพลางใช้มีดตัดรังของตัวอ่อนก่อนจะชุบลงไปในน้ำผึ้งเหนียวหวานฉ่ำแล้วส่งเข้าปากเล็กที่อ้ารับ"อร่อยหรือไม่" ใบหน้าเล็กที่มีรังผึ้งอยู่เต็มปากพยักหน้ารับยิ้มจนตาเล็กหยี"ถ้าเช่นนั้นก็กินเยอะๆ" สองพี่น้องที่นั่งกินรังอ่อนของผึ้งอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเห็นว่าอี้ฟงอิ่มแล้วจึงหยิบกระบอกน้ำมาให้เจ้าตัวเล็กล้างไม้ล้างมือบ้วนปากแล้วให้เข้าไปนอนก่อน ส่วนนางจะเก็บน้ำผึ้งสักครู่แล้วค่อยนำมากรองพรุ่งนี้เพราะตอนนี้มองไม่เห็นและไม่มีอะไรจะใส่น้ำผึ้งที่ได้มา ในตอนแรกนางคิดว่าจะได้น้ำผึ้งแค่นิดหน่อยไม่นึกว่าจะได้มาเยอะเช่นนี้ ที่ตั้งใจจะไปในตอนแรกแค่เผื่อจะเจอรังผึ้งร้างเท่านั้น เพราะอยากจะนำเอามาทำเทียนจากไขของรังผึ้งให้แสงสว่างเพราะนางไม่มีเงินมากพอจะซื้อตะเกียง เงินที่ได้มานั้นตอนนี้ไม่มีเหลือสักอีแปะแล้ว ก่อนที่จะเข้านอน พอล้มตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-11เพียงแค่ก้าว ตอนที่11
อี้ซินที่รอเวลาให้ไขผึ้งแข็งตัว ก็มากรองน้ำผึ้งใส่ไหแล้วปิดฝาไว้อย่างมิดชิดเก็บเอาไว้ ก่อนจะเห็นว่าไขผึ้งแข็งตัวดีแล้วจึงได้นำมีดมาผ่าไม้ไผ่ ออกท่ามกลางความตื่นเต้นของอี้ฟงที่ลุ้นจนตัวโก่ง เมื่อผ่าไม้ไผ่ออกเป็นสองซีกปรากฏเป็นไขผึ้งที่แข็งตัวเป็นแท่ง ผลที่ออกมาถือว่าน่าพอใจยิ่งนักจากนั้นจึงได้ลองจุดไฟดู ปรากฏว่าใช้งานได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว"โอ้! วิเศษไปเลยขอรับพี่ใหญ่" อี้ฟงที่จ้องมองผลงานของพี่สาวอย่างตื่นเต้น พี่สาวของเขาเก่งที่สุด เขาจะต้องเก่งแบบพี่สาวให้ได้"เทียนไขก็สำเร็จแล้ว ทีนี้เรามาสร้างบ้านของเรากันเถอะฟงเอ๋อ" "สร้างบ้านหรือขอรับ แต่เราไม่มีอะไรเลยนะ เงินก็ไม่มี แล้วจะสร้างได้อย่างไรกัน"อี้ฟงที่คิดไปใบหน้าเล็กนั้นถึงกับเศร้าสลด"เจ้าไม่เชื่อใจพี่สาวผู้นี้แล้วหรือ" อี้ซินที่จ้องมองใบหน้าเล็กอย่างจริงจัง อี้ฟงเมื่อมองสบตาของพี่สาว ไม่เห็นแววล้อเล่นอยู่ในนั้น จึงพยักหน้าอย่างฮึกเหิม" ขอรับ เรามาสร้างบ้านของเรากัน"แล้วสองพี่น้องก็ไปตัดไม้ไผ่แล้วช่วยกันลากมายังกระท่อม ใช้ไม้ไผ่ลำใหญ่ที่สุดมาทำเป็นเสาของบ้าน กว่าจะทำให้เสาทั้งสี่เสาตั้งตรงจนได้ฉากทั้งสี่เสาไม่ใช่เรื่องง่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12เพียงแค่ก้าว ตอนที่12
เมื่อเช้าวันใหม่มาเยือนสองพี่น้องต่างพากันออกเดินทางไปตลาดตั้งแต่เช้า มุ่งตรงไปยังร้านค้าของท่านป้าหวัง เมื่อไปถึงเห็นท่านป้ากำลังให้คนงานชายขนกระสอบอะไรบางอย่างจำนวนมากเข้าไปยังหลังร้าน จึงเดินเข้าไปหา"สวัสดีเจ้าค่ะ ท่านป้าหวัง" เถ้าแก่เนี่ยหวังที่ได้ยินเสียงเล็กดังขึ้นเมื่อหันมามองเป็นสองพี่น้องให้รู้สึกยินดียิ่งนัก นางรอเด็กทั้งสองเสียหลายวันพร้อมส่งยิ้มกว้างไปให้"สวัสดีขอรับท่านป้า" "อ้าว ซินเอ๋อ ฟงเอ๋อ มากันแล้วหรือ มา มา เข้ามาด้านในกันก่อน" แล้วท่านป้าหวังก็เดินนำเข้าไปในร้านพร้อมกับเอ่ยขึ้น"หายหน้าหายตาไปเสียหลายวันเลยนะ รู้หรือไม่ป้ากำลังรอพวกเจ้าอยู่" เมื่อเข้ามาด้านในร้านก็หันมองเด็กน้อยทั้งสองที่กุลีกุจอนำตะกร้าสะพายลงจากแผ่นหลังเล็ก"ไหนๆเอาของมาดูสิว่ามีอะไรมาขายให้ป้าบ้างวันนี้ รู้หรือไม่ตะกร้าของพวกเจ้าขายดีมากเลยนะขายหมดตั้งแต่วันแรกแล้วยังมีเหล่าลูกค้ามาสั่งไว้หลายลูกทีเดียว" ท่านป้าหวังบอกอย่างยินดีพร้อมเอื้อมมือไปจับตะกร้าและของใช้ที่เด็กๆ นำออกมาวางพิจารณาอย่างสนอกสนใจเพราะนอกจากตะกร้ามีหูหิ้วแบบเมื่อหลายวันก่อนแล้วยังมีของใช้รูปแบบต่างๆ ที่ดูแปลกตาแต่สวยง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-12เพียงแค่ก้าว ตอนที่13
เมื่อกลับมาถึงบ้านก็นำข้าวของเข้าไปเก็บอย่างเป็นระเบียบ ซื้อข้าวสารกลับมาถึงหนึ่งกระสอบใหญ่เพราะเอาใส่รถม้ามาจะได้เก็บไว้กินจนสิ้นฤดูหนาว และยังไม่ลืมไปเก็บกวาดเศษผ้าที่ร้านผ้าของพี่สาวคนสวยมาเสียเรียบอีกด้วย ยังมีเวลาเหลืออีกเพียงแค่หนึ่งเดือนเท่านั้นหน้าหนาวก็จะมาเยือน นางคงต้องเร่งมือจัดเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย ไม่อย่างนั้นนางคงได้ตายอีกรอบแน่ๆ ชาติก่อนที่นางจากมามีเพียงฤดูฝน ฤดูร้อนและฤดูร้อนตับแตกเท่านั้น แค่อากาศเย็นเพียงนิดหน่อยนางก็ทนมิได้แล้ว นางคงเร่งหาวิธีรับมือกับอากาศหนาวจัดของที่นี่และเวลาที่จำกัด และยังมีอาหารที่ต้องกักตุนให้พอสำหรับสองชีวิตในระยะเวลาถึงสามเดือน ตอนนี้มีข้าวสารเพียงพอแล้ว ที่ซื้อมาวันนี้ก็มีแป้งสาลี และพวกเครื่องปรุงรสต่างๆ ปลาที่จับมาได้นางก็นำมาตากแห้งเก็บเอาไว้แต่ยังคงไม่เพียงพอ ตอนนี้ในหัวของนางมีเรื่องให้คิดเต็มไปหมด นางไม่เคยเผชิญหน้ากับอากาศหนาวมาก่อนด้วยจึงไม่รู้ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง ใช้เพียงสัญชาตญาณว่าอากาศหนาวต้องทำอย่างไรให้อยู่รอด อี้ฟงที่เห็นพี่สาวเงียบไปจึงเอ่ยถามขึ้นอย่างห่วงใย"พี่ใหญ่ มีอันใดหรือไม่ขอรับ"อี้ซินที่หลุดจากภวังค์จึงหัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
บทล่าสุด
เพียงแค่ก้าว ตอนที่23
วันนี้ล่วงเข้าสู่วันที่สามแล้วที่ครอบครัวตระกูลลู่มาทำงานที่บ้านของนางวันนี้เสี่ยวผิงไม่ได้มาด้วยทำให้อี้ฟงน้อยถึงกับเหงาหงอยกันเลยทีเดียวแต่พอพี่เหวินฟู่บอกว่าเสี่ยวผิงฝากมาบอกว่าพรุ่งนี้จะมาเล่นด้วยอย่างแน่นอนทำให้เจ้าตัวเล็กยิ้มออก วันนี้นางคงต้องไปตลาดเพราะมีของที่ต้องซื้อหลายอย่าง โดยมีพี่เหวินฉิงเป็นคนบังคับวัวเทียมเกวียนไปให้ ส่วนท่านลุงลู่และพี่เหวินฟู่ได้รับมอบหมายให้ทำรั้วบ้านโดยนางให้ตัดไม้ไผ่ลำขนาดเล็กและมีขนาดใกล้เคียงกันตัดให้เป็นท่อนๆ ความยาวเท่าๆ กัน หยิบท่อนไม้ไผ่มาไขว้กันให้ดูคร่าวๆ นางต้องการให้ทำรั้วล้อมรอบที่ดินของนางซึ่งต้องทำรั้วแค่บริเวณด้านหน้าเท่านั้นเพราะด้านข้างมีลำธารเป็นเขตแดนส่วนด้านหลังนั้นมีภูเขาโอบล้อม นางที่บอกวิธีการทำรั้วที่นางต้องการให้ทั้งสองฟังเสร็จเรียบร้อยก็เดินทางเข้าเมืองกับอี้ฟงและพี่เหวินฉิงเพื่อซื้อข้าวของที่ต้องการ เมื่อมาถึงตลาดในเมืองก็รีบไปซื้อข้าวของที่ต้องการจะได้รีบกลับ ก่อนจะไปสั่งข้าวสารหนึ่งกระสอบโดยมีพี่เหวินฉิงเป็นผู้แบกขึ้นเกวียน ด้วยความอยากตกแต่งบ้านใหม่เห็นของสวยๆ งามๆ เต็มไปหมดและดูเข้ากับบ้านของนางยิ่งนัก ถ้อยคำที่ว่ารี
เพียงแค่ก้าว ตอนที่22
อี้ฟงและทุกคนต่างตื่นเต้นกันใหญ่กับท่อน้ำไม้ไผ่ของอี้ซิน"พี่ใหญ่เช่นนั้นข้าก็มิต้องขนจานชามมาล้างที่ลำธารอีกแล้วใช่หรือไม่ขอรับ" อี้ฟงที่ถามขึ้นอย่างยินดี"ใช่แล้วจ้ะฟงเอ๋อ พี่จะให้ฟงเอ๋อมีน้ำไว้ใช้รอบๆ บ้านเลยดีหรือไม่" อี้ซินมองใบหน้าเล็กที่พยักหน้ารับอย่างสุดแสนจะยินดี เพราะในทุกวันสองพี่น้องจะต้องช่วยกันขนน้ำจากลำธารไปใส่ตุ่มเอาไว้กินไว้ใช้" ความคิดของเจ้าช่างล้ำเลิศนักซินเอ๋อ" ท่านลุงลู่เอ่ยกับอี้ซินอย่างชื่นชม"ใช่ๆ ข้าก็เห็นด้วยกับท่านพ่อ"ครอบครัวตระกูลลู่ที่ต่างชื่นชมกับความคิดของดรุณีน้อยตรงหน้าที่มีความคิดดีๆ มากมาย รูปแบบบ้านของนางก็ดูแปลกตาแต่สวยงามน่าอยู่ยิ่งนัก และยังไม่ต้องใช้ตำลึงจำนวนมากในการสร้างบ้านอีกด้วย บ้านของพวกเขานั้นต้องทำงานเก็บเงินเป็นปีๆ เลยทีเดียวกว่าจะได้บ้านที่อาศัยอยู่ในตอนนี้และเป็นเพียงบ้านหลังเล็กๆ เท่านั้น คงต้องนำความคิดของอี้ซินไปใช้ต่อเติมบ้านบ้างเพราะตอนนี้นั้นพวกเขาอยู่กันอย่างแออัดมากเพราะอยู่กันอย่างครอบครัวใหญ่ แล้วยังมีท่อลำเลียงน้ำไม้ไผ่อันนี้อีกที่เป็นเครื่องทุ่นแรงได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว อี้ซินได้แต่ยิ้มรับไม่อาจบอกออกไปได้ว่า
เพียงแค่ก้าว ตอนที่21
เช้าวันต่อมาเมื่อครอบครัวตระกูลลู่มาถึงนางและอี้ฟงก็ออกมาต้อนรับ แต่วันนี้มีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักรุ่นราวคราวเดียวกันกับอี้ฟงตามมาด้วย "ซินเอ๋อ ฟงเอ๋อ นี่เสี่ยวผิง หลานสาวของลุงเป็นบุตรของอาฟู่" ท่านลุงลู่ที่เอ่ยแนะนำเด็กน้อยที่มายืนอยู่ด้านข้าง ก่อนเสียงเล็กใสจะกล่าวขึ้นอย่างน่ารักน่าเอ็นดู"ผิงเอ๋อคารวะพี่สาวซินเจ้าค่ะ สวัสดีอาฟง" เจ้าตัวเล็กเอ่ยทักทายนางกับอี้ฟงด้วยรอยยิ้มปรากฏลักยิ้มบุ๋มตรงแก้มทั้งสองข้างดูน่ารักก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้อี้ฟงที่ยืนแก้มแดงระเรื่ออยู่ข้างๆ นาง"สวัสดี" เสียงเล็กที่ดังขึ้นอย่างแผ่วเบาของอี้ฟงเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากทุกคน เพราะดูท่าน้องชายของนางจะกลายเป็นคนขี้อายไปเสียแล้ว"พี่พาผิงเอ๋อมาด้วยเพราะมารดาของนางพาท่านแม่ไปโรงหมอในเมืองยังไม่กลับ จะให้มาเป็นเพื่อนเล่นกับอาฟงเพราะพี่เห็นว่าทั้งสองอายุเท่ากัน เจ้าคงไม่ว่าอะไรใช่หรือไม่" พี่เหวินฟู่บิดาของเด็กน้อยเอ่ยขึ้น"ดีแล้วเจ้าค่ะ ฟงเอ๋อจะได้มีเพื่อนเล่น ข้าก็กังวลอยู่เหมือนกันกลัวว่าฟงเอ๋อจะเหงา"" ฝากด้วยนะผิงเอ๋อ"ตอนแรกนางอยากจะหาสัตว์เลี้ยงอย่างสุนัขมาเลี้ยงเพื่อจะได้ให้ฟงเอ๋อมีเพื่อนเล่นจะได้ไม่รู้
เพียงแค่ก้าว ตอนที่20
อี้ซินแบ่งหน้าที่การทำงานโดยให้ท่านลุงลู่นั้นเป็นคนไปตัดไผ่เรียงเอาไว้เป็นกองๆ ส่วนพี่ชายทั้งสองนั้นนางให้ขุดหลุมในส่วนที่จะใช้ทำห้องน้ำ โดยขุดหลุมให้ลึกพอประมาณรูปแบบคล้ายๆ ส้วมหลุมของยุคที่นางจากมา นางจะเริ่มจากการทำห้องน้ำก่อนเป็นสิ่งแรกเพราะห้องน้ำนั้นถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันอย่างมากและนางก็ทนทรมานจากการใช้ห้องน้ำแบบธรรมชาติมามากพอแล้ว ส่วนอี้ฟงนั้นได้รับหน้าที่ให้ไปเก็บก้อนหินขนาดเท่ากำปั้นที่ลำธารใส่ตะกร้าเอาไว้ เมื่อพี่ชายทั้งสองขุดหลุมเสร็จเรียบร้อยแล้วนางจึงให้นำแผ่นไม้มาปูทับปิดปากหลุมเว้นช่องสำหรับขับถ่ายตรงกลาง แล้วใช้ดินเหนียวผสมฟางแห้งปูทับให้หนาใช้แทนปูนเพื่อไม่ให้มีกลิ่นไม่พึงประสงค์เกลี่ยให้เสมอกันและใช้ดินเหนียวและแกลบผสมน้ำฉาบทับอีกทีก่อนจะใช้หินที่ให้อี้ฟงเก็บมาจากลำธารมาเรียงลงไปแทนกระเบื้อง ส่วนตรงกลางที่ใช้ขับถ่ายนั้นใช้ไม้ไผ่ทำเป็นโครงร่างรูปกรวยวงกลมใช้ดินเหนียวผสมแกลบฉาบให้มีความเรียบลื่นระหว่างที่รอให้ส่วนของห้องขับถ่ายแห้ง ก็มาทำโครงสร้างของห้อง นางออกแบบห้องน้ำเป็นสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งเป็นห้องสำหรับขับถ่ายและอีกฝั่งเป็นห้องอาบน้ำโดยอยู่ห่างจากตัวบ้า
เพียงแค่ก้าว ตอนที่19
เช้าวันรุ่งขึ้นอี้ซินที่กระวีกระวาดลุกขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นเพราะเมื่อคืนนี้นางร่างแบบที่จะต่อเติมบ้านเอาไว้แล้ว มือบางที่ค่อยๆ หยิบกระดาษที่มีรูปวาดและตัวอักษรยุกยิกที่ถูกขีดเขียนด้วยถ่านออกมาตรวจดูอีกทีว่ามีส่วนไหนที่ขาดตกบกพร่องไปบ้างและยังวางแผนการทำงานเอาไว้อีกด้วย เมื่อลงมือปฏิบัติงานจริงจะได้ทำอย่างเป็นขั้นเป็นตอนโดยไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า เมื่อวานนี้นางต้องกัดฟันจ่ายเงินถึงหนึ่งตำลึงเพื่อจะซื้อกระดาษหนึ่งพับ พู่กัน จานฝนหมึกและแท่งหมึก แต่ก็เพราะว่าอยากให้อี้ฟงได้หัดคัดอักษรด้วยจึงได้ตัดใจซื้อ แต่ราคานั้นแพงแสนแพงจนนางอยากจะผลิตกระดาษขายเองเสียเหลือเกินแต่ความรู้ที่มีกลับมีเพียงน้อยนิด ไม่เช่นนั้นนางจะผลิตกระดาษขายเองให้สมกับที่แพงนักนางรู้เพียงว่าสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ขุนนางผู้หนึ่งนามว่า ไช่หลุน เป็นผู้ค้นพบวิธีผลิตกระดาษ โดยนำเปลือกไม้ เศษผ้า และตาข่ายดักปลามาต้มแล้วนำไปตำ แล้วจึงใช้ตะแกรงช้อนขึ้นมา จากนั้นก็นำมาตากแห้งจนกลายเป็นแผ่นกระดาษใยธรรมชาติ เรียกกระดาษชนิดนี้ว่า “กระดาษไช่หลุน” แต่ที่นางซื้อมานั้นดูมีคุณภาพกว่าดูล้ำหน้ากว่ากระดาษไช่หลุนมามากแล้ว เมื่อก่อนนางน่าจะ
เพียงแค่ก้าว ตอนที่18
เมื่อกลับมาถึงบ้านสองพี่น้องที่มีงานล้นมือ ต่างช่วยกันขนข้าวของเข้าไปเก็บในเรือนแล้วมาช่วยกันปูเบาะรองนอนจัดที่นอนชุดใหม่ด้วยรอยยิ้ม ก่อนจัดข้าวของทุกอย่างเข้าที่เรียบร้อย อี้ซินที่ปล่อยให้น้องชายเกลือกกลิ้งชื่นชมกับเครื่องนอนใหม่ที่แสนนุ่มอุ่นสบายอย่างมีความสุข ส่วนนางนั้นออกมาเดินสำรวจบริเวณรอบบ้านเพื่อวางแผนในการต่อเติมบ้านในวันพรุ่งนี้ นางคิดว่าจะใช้ไม้ไผ่ที่มีจำนวนมากในที่ดินผืนนี้ ที่สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้อย่างเหลือเฟือโดยที่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เพียงพอเพราะที่ดินแปลงนี้กว่าครึ่งเป็นป่าไผ่ พรุ่งนี้จะให้คนงานตัดต้นไผ่ออกทั้งหมดเพื่อใช้เป็นวัสดุหลักในการต่อเติมบ้านในเมื่อมีของล้ำค่าอยู่แล้วจะไปไขว่คว้าหาของที่ต้องใช้เงินแรกมาอีกทำไมกัน แล้วเมื่อนำต้นไผ่ออกหมดก็จะมีที่ดินสำหรับไว้ปลูกพืชผักอีกต่างหากมีแต่ได้กับได้เลยนะนี่ นางจะนำไม้ไผ่ที่มีมาต่อเติมห้องครัวต่อจากด้านหลังของตัวบ้านที่นางทำประตูหลังเอาไว้เพื่อจะได้เชื่อมต่อกันโดยผนังกั้นและหลังคาจะใช้เป็นไม้ไผ่ทั้งหมด เพราะหากใช้ใบหวายที่มีอยู่คงจะไม่พอและติดไฟได้ง่าย นางจึงใช้ไม้ไผ่เป็นหลังคาห้องครัวถือว่าเหมาะสมที่สุด และจะแบ่งห้อง
เพียงแค่ก้าว ตอนที่17
ในที่สุดร้านสุราก็เงียบลงเหตุเพราะสุราหมดไม่เหลือแม้แต่หยดเดียว ร่างสามร่างที่นั่งหลังพิงกันอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงยกมือขึ้นปาดเหงื่อก่อนจะพากันหัวเราะเมื่อหันมามองหน้ากันเพราะใบหน้าของแต่ละคนนั้นแดงก่ำแทบจะดูไม่ได้ไม่รู้ว่าเพราะเหนื่อยหรือว่าเมากลิ่นสุรากันแน่ ด้วยลูกค้าที่มารอลิ้มรสสุรากันอย่างเนืองแน่น ทำให้ต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ อี้ฟงจากที่นั่งดูเฉยๆ ก็กลายเป็นเสี่ยวเออร์ตัวน้อยวิ่งวุ่นกันเลยทีเดียว ส่วนท่านตาที่ทราบชื่อภายหลังว่า ท่านตาซางซุนเหว่ย ชายชราขี้เมาที่ผันตัวมาเปิดร้านสุราประทังชีวิตและมีภรรยาที่ป่วยหนักต้องดูแลโดยการหมักสุราธรรมดาๆ ขึ้นขายเองก็กลายเป็นมือชงมือฉมัง เพียงสองชั่วยามสุราที่ท่านตาซางนำมาขายก็หมดเกลี้ยง"เรามานับเงินกันดีกว่าเจ้าค่ะ" พูดพลางทั้งสามจึงนั่งล้อมวงกันเทเงินอีแปะที่ขายสุราได้ทั้งหมดออกมานับด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ใช้เวลานับถึงครึ่งชั่วยามกว่าจะนับหมดและทุกคนต่างยิ้มอย่างยินดีเพราะพวกเขาขายได้ถึงสามหมื่นอีแปะหรือสามสิบตำลึงเลยทีเดียว จากนั้นนางจึงแบ่งสันปันส่วนตามที่ได้ตกลงกันไว้ให้ท่านตาซางสิบสองตำลึงส่วนของนางนั้นสิบแปดตำลึงแต่มือเหี่ยวย่นนั้นกลับหย
เพียงแค่ก้าว ตอนที่16
อี้ซินและอี้ฟงเมื่อมาถึงบริเวณที่จัดงานทั้งสองรู้สึกตื่นตาตื่นใจมาก ไม่นึกว่าในเมืองจะจัดงานอย่างยิ่งใหญ่เช่นนี้ ท่านป้าหวังที่มองเด็กทั้งสองมองนั่นมองนี่อย่างตื่นเต้นก็ให้นึกเอ็นดู"อี้ซินพาน้องไปเดินชมงานเถอะลูก ไม่ต้องห่วงทางนี้ ตุ๊กตาของเจ้าเดี๋ยวป้าจะให้เด็กๆ ขายให้" "จะดีหรือเจ้าคะ แค่นี้ข้าก็รบกวนท่านป้ามากแล้ว" "เจ้าอย่าได้คิดมาก แค่เล็กน้อยเท่านั้น ไปเถอะไปเที่ยวเล่นเสียบ้าง" "ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ท่านป้า" "อ้อ ซินเอ๋อ ป้าว่าใส่ผ้าคลุมหน้าสักหน่อยดีกว่านะลูก"ท่านป้าหวังที่รักและเอ็นดูนางกล่าวขึ้นก่อนจะหยิบผ้าคลุมหน้าสีฟ้าผืนบางมาปิดหน้าให้นางตั้งแต่สันจมูกลงมาเห็นแค่ดวงตากลมโตงดงามที่สุกสกาวดั่งดวงดาว แม้ว่านางจะยังไม่ถึงวัยปักปิ่นแต่ก็ดูงดงามเกินกว่าจะปล่อยปละละเลย กันไว้ดีกว่าแก้ อี้ซินที่รับรู้ถึงความปรารถนาดีนั้นจึงกล่าวขอบคุณจากใจจริงนางลืมไปเสียสนิทว่าตอนนี้นางไม่ใช่ เจด้า สาวถึกบึกบึนแต่ เป็นสาวน้อยหน้าตางดงาม และดูบอบบางยิ่งนักแล้วทั้งสองก็พากันเดินไปยังถนนเส้นยาวที่สองข้างทางเต็มไปด้วยร้านรวงที่มาตั้งแผงขายของ ทั้งของกิน ของเล่น ที่ดูแปลกตา ขนมหน้าตาน่ากินเยอะแยะเ
เพียงแค่ก้าว ตอนที่15
เมื่อทานอาหารเช้ากันเสร็จเรียบร้อย อี้ฟงก็อาสาเก็บจานชามไปล้าง นางจึงมานั่งเก็บเศษเชือกหวายเส้นเล็กๆ และเศษไม้ไผ่ที่เหลาเพราะตอนนี้มันเกลื่อนอยู่เต็มพื้น ในหัวก็กำลังคิดว่าจะทำอะไรต่อไปดี ตอนนี้นางมีเงินติดกายอยู่1 ตำลึงกับอีก 700 อีแปะ แต่นางยังต้องใช้เงินอีกมาก หวายที่จะนำมาทำตะกร้าก็เหลืออยู่ไม่เยอะ คงต้องเข้าป่าไปหาต้นหวายอีก และไม่รู้ว่าจะเจอหรือไม่ นางยังไม่เคยเดินลึกเข้าไปด้านในของป่าเลย ยังคงวนเวียนอยู่แถวๆ รอบนอกแต่ก็ยังคงเดินไม่ทั่ว ไว้ค่อยไปเดินสำรวจอีกที คงจะมีอะไรให้นำมาใช้ประโยชน์ได้บ้าง เฮ่อ! จะทำอะไรต่อดีนะ ช่วงนี้นางรู้สึกเครียดมากจริงๆ คิดไปมือก็จับเชือกหวายมาพันๆ ทบๆ กันเป็นรูปสัตว์ต่างๆ ได้หลายตัว "พี่ใหญ่ทำอะไรอยู่หรือขอรับ" อี้ฟงที่กลับมาจากลำธารเห็นพี่สาวกำลังใช้เศษหวายสานขึ้นเป็นรูปสัตว์ตัวเล็กน่ารัก"พี่เห็นว่าเศษหวายเหลือเยอะเลยรู้สึกเสียดาย จึงทำสัตว์พวกนี้ให้เจ้าเล่น เป็นไง ชอบหรือไม่" "ชอบขอรับ ชอบมากๆ เลย มันสวยมาก นี่ถ้าหากทำขายก็ขายได้สบายเลย ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนด้วย"อี้ซินที่มองสัตว์ตัวเล็กที่ทำมาจากเศษหวาย ดูแล้วมันก็สวยและน่ารักมากอย่างที่อี้ฟงพูด
