All Chapters of ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์: Chapter 1 - Chapter 10

เย่คุนรู้สึกว่าร่างกายของเขาร่วมหอได้ไม่มีปัญหานี่แต่ก็ไม่อยากให้เจียงโหย่วหรงลำบากใจจึงพูดว่า“ข้าไม่นอนแล้วละ โหย่วหรง ลุกขึ้นมาออกกำลังกายกันเถอะ เอาไว้ร่างกายปึ๋งปั๋งแล้วค่อยร่วมหอกับเจ้า”“ต้าหลาง ท่านนอนเสียจะดีกว่า พักผ่อนให้มากนะ...”“ไม่ ฟ้าจะสางแล้ว ข้าจะลุกแล้วละ”เย่คุนยืนกรานจะลุกขึ้นเจียงโหย่วหรงก็มิอาจคำนึงถึงความขวยเขิน จึงช่วยเย่คุนใส่เสื้อผ้าทั้งหน้าแดงหนนี้ถือว่าเท่าเทียมกันแล้ว เจียงโหย่วหรงก็เห็นร่างกายของเย่คุนหมดแล้วเหมือนกันตะวันไขแสงเย่คุนมองอยู่หน้าประตู ก่อนจะมาถึงหลังเรือนหลังเรือนมีเพิงเล็ก ๆ อยู่ นั่นคือโรงช่างไม้ในโรงช่างไม้มีวัสดุไม้กองอยู่จำนวนหนึ่ง และมีเครื่องมือช่างไม้ทรุดโทรมอีกชุดหนึ่งขวาน สิ่ว กบไสไม้ เลื่อยนี้คือของที่มีมูลค่าสูงที่สุดในบ้านแล้วที่นี่คือแคว้นต้าติ่ง ระดับเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและระดับคุณภาพชีวิตเทียบเท่ากับยุคราชวงศ์ฉินและราชวงศ์ฮั่นโดยประมาณเครื่องเหล็กและเครื่องทองแดงล้วนเป็นสกุลเงินแข็งดังนั้นเครื่องมือช่างไม้เหล่านั้นยังนับว่าล้ำค่า สามารถนำไปแลกเงินแลกข้าวสารมากินเย่คุนเสียดายเครื่องมือเหล่านั้น จึงไ

เย่คุนเริ่มยุ่ง ไม่สนใจว่าเจียงโหย่วหรงจะพูดอะไรกระดูกล้วนไม่มีเนื้อสักนิด แต่ก็ตุ๋นน้ำมันหมูได้ตอนนี้สภาพร่างกายของทั้งสามคนในบ้านจำเป็นต้องเสริมไขมันถ้าไม่มีแรงจะป่วยง่ายมีแต่สุขภาพดี จึงจะหาเงินดี จริงไหม?กลางวันตุ๋นกระดูกหมูหอมฉุยหนึ่งบ้านสามคนกินจนอิ่มหนำสำราญน้ำแกงกระดูกหมู ข้าวสวย สำหรับบ้านนอกแล้วคือการเสพสุขเยี่ยงราชาอย่างมิต้องสงสัยแน่นอน มารดาเฒ่าตาบอดก็บ่นเย่คุนไม่น้อยเหมือนกัน บอกว่าเขาสิ้นเปลือง ใช้ชีวิตไม่เป็นหลังจากกินเสร็จ เย่คุนก็สั่งกับเจียงโหย่วหรง“โหย่วหรง ตอนบ่ายเจ้าตุ๋นกระดูกหมู่นี้นะ ตุ๋นยิ่งนานก็ยิ่งดี ข้าจะออกไปเดินหน่อย”กระดูกหมูสามารถตุ๋นน้ำแกงได้หลายรอบ ทุกครั้งที่ตุ๋นจะมีน้ำมันออกมาจำนวนหนึ่งเจียงโหย่วหรงพยักหน้าและพูดอย่างระมัดระวัง “ต้าหลาง วันนี้ท่านไปตลาดเหนื่อยแล้ว ตอนบ่ายก็พักเถอะนะ”“ไม่ ข้าไม่เหนื่อย”เย่คุนยิ้ม พกขวานกับกรงนกออกไปยังเป็นลำธารในหุบเขาเมื่อวานหลังจากสังเกตอย่างละเอียด ข้างลำธารมีร้อยเท้าของสัตว์จำนวนหนึ่งน่าจะเป็นผลมาจากน้ำเกลือที่ดึงสัตว์ป่าขนาดเล็กละแวกนี้มาครั้นเย่คุนวางกับดักเสร็จก็ไปอาบน้ำในลำธ

เจียงโหย่วหรงเป็นห่วงว่าสามีจะถูกทำร้ายจึงรีบมาปกป้อง และพูดกับเหยาเฮยฟูว่า “เหยาเฮยฟู เจ้าอย่ารังแกกันนะ สามีข้าสู้เจ้าไม่ได้ แต่พี่ชายบ้านมารดาข้าก็...ล่วงเกินไม่ได้เหมือนกัน...”ทว่าถ้อยคำนี้กลับไม่เป็นภัยคุกคามต่อเหยาเฮยฟูใด ๆเหยาเฮยฟูหัวเราะหึ ๆ “ตัวกาลกิณีอย่างเจ้าไสหัวไปเสีย อย่ามาทำให้ข้าต้องตายไปด้วยนะ”“ไอ้ชั่ว กล้าด่าเมียข้าหรือ?”เย่คุนอดรนทนไม่ไหวแล้ว จึงง้างหมัดซ้ายเสยคางของเหยาเฮยฟูก่อนตุบ!เหยาเฮยฟูหงายหลังลงพื้นแบบไม่ลังเลสักนิดชาติก่อนเย่คุนคือแขกประจำของฟิตเนส และยังเคยเข้าร่วมการฝึกเป็นตัวสำรองของกองทัพ รู้ทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง“สารเลว เจ้ากล้าต่อยข้าหรือ?”เหยาเฮยฟูลุกขึ้นมาหวดหมัดไปทางจมูกของเย่คุน “วันนี้ข้าจะเอาเจ้าให้ตายเลย!”เย่คุนยกมือขึ้นขวาง ตามด้วยถีบเท้าขวาออกไป เข้าเป้าตรงท้องน้อยของเหยาเฮยฟูพอดี“โอ๊ย...”เหยาเฮยฟูร้องเสียงหลง หน้าซีดเผือด กุมท้องนั่งยองลง ใบหน้ามีเหงื่อเย็นผุดออกมาซิบ ๆเย่คุนถลึงตาใส่ “ไสหัวไปเสีย ขืนยังไม่ไสหัวไปอีก ข้าจะให้เจ้าได้กระอักเลือดจริง ๆ เลยนี่!”ผู้ใหญ่บ้านฉินโฉ่วเร่งเดินมาเตะเหยาเฮยฟูทีหนึ่ง ก่อนจะฉุดกร

เย่คุนก็อยากวิ่งเหมือนกัน แต่เพิ่งจะก้าวเดิน ข้อเท้าก็เจ็บรุนแรงจนล้มนั่งลงกับพื้นชะตาขาดแล้ว!เสือตรงหน้ามีน้ำหนักถึงห้าหกร้อยชั่งเต็ม ๆ ต่อให้มีเย่คุนสามคนอยู่ที่นี่ก็ยังต้องตายสถานเดียว!ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเย่คุนยังเจ็บข้อเท้า ไม่สามารถวิ่งได้“โฮก!”ข้างหูมีเสียงคำรามดังมา เสือโคร่งตัวนั้นกลับทิ้งเย่คุนและกระโจนไปทางเหยาเฮยฟูแทนดูท่าเสือร้ายตัวนี้จะเรื่องมาก อยากกินของที่กระโดดโลดเต้น สร้างความท้าทายให้ตัวเองหน่อยเหยาเฮยฟูเพิ่งวิ่งไปได้สิบกว่าก้าวก็ถูกเสือร้ายข้างหลังตามทัน ตะครุบใส่เขา“เย่คุน ช่วยข้า...”เหยาเฮยฟูร้องเสียงหนึ่งก่อนจะเงียบไปเย่คุนลืมตาขึ้น เห็นไหล่ขวาและแขนขวาที่เหยาเฮยฟูได้รับบาดเจ็บถูกเสือร้ายกัดหายไปแล้ว!เสือร้ายกัดไหล่ของเหยาเฮยฟู จากนั้นก็ทิ้งไปอีกทางหนึ่งคำที่สองกัดหลังคอของเหยาเฮยฟูตรง ๆฝนโลหิตสาดกระเซ็นมือเท้าของเหยาเฮยฟูยังชักกระตุกอยู่ชั่วสะเก็ดไฟ เย่คุนยกหน้าไม้ขึ้นอีกครั้ง เล็งไปที่เสือร้ายวันนี้ยากจะหนีรอดจากความตาย แต่อย่างไรก็ต้องดิ้นรนสักตั้ง!เสือร้ายจบชีวิตของเหยาเฮยฟู จากนั้นจึงหันมามองเย่คุน“มาสิ ไอ้เดรัจฉาน มาสู้ต

เย่คุนประหลาดใจเล็กน้อย มองประเมินอีกฝ่ายชายชุดผ้าเกอพูดอีก“พื้นที่ทางใต้ของเขาต้าเซียงตั้งกลุ่มฆ่าเสือขนาดใหญ่ ฝูงเสือถูกขับไล่รุกล้ำพื้นที่ของอำเภอนี้ ภัยเสือของอำเภอนี้จะหนักมากขึ้น ชาวบ้านของอำเภอนี้มีอันตรายกันทุกคน ดังนั้นข้าอยากขอคำชี้แนะประสบการณ์ฆ่าเสือของพวกท่านจากใจจริง”ตามหลัก เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ ดังนั้นเสือจะไม่ปรากฏตัวเป็นกลุ่มใหญ่ แต่แถบเขาต้าเซียงที่ชายชุดผ้าเกอกล่าวถึง เนื่องจากหลายปีก่อนมีโรคระบาด จึงทำให้พื้นที่ภูเขากว่าพันลี้ไม่มีคนอยู่อาศัย จำนวนเสือเพิ่มเป็นเท่าตัวตอนนี้ราชสำนักก่อตั้งกองทัพใหญ่เพื่อฆ่าเสือบนเขาต้าเซียง ใช้การโจมตีทางศาสตราวุธและกองทัพในการขับไล่ เสือในเขาต้าเซียงพันลี้ย่อมต้องเคลื่อนย้ายขึ้นทางเหนือเป็นธรรมดาสถานการณ์เช่นนี้ พื้นที่ปาสู่ในภายหลังก็เคยปรากฏจางเสี้ยนจงเพชฌฆาตแห่งซีชวนเหมือนกัน กวาดล้างจนไร้คนพันลี้ เสือแตกกระเจิง ต่อมาสมัยแมนจูและชิงปกครองใต้หล้า ขุนนางและผู้ติดตามที่ส่งไปซีชวนเห็นเสือรวมตัวเป็นฝูงทำกิจกรรมกับตาตนเอง ล้อมหมู่บ้านเดินเตร็ดเตร่ กินคนนับไม่ถ้วน นายอำเภอคนหนึ่งพาผู้ติดตามห้าหกคนไปประจำตำแหน่ง สุ