เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 2
เย่คุนรู้สึกว่าร่างกายของเขาร่วมหอได้ไม่มีปัญหานี่แต่ก็ไม่อยากให้เจียงโหย่วหรงลำบากใจจึงพูดว่า“ข้าไม่นอนแล้วละ โหย่วหรง ลุกขึ้นมาออกกำลังกายกันเถอะ เอาไว้ร่างกายปึ๋งปั๋งแล้วค่อยร่วมหอกับเจ้า”“ต้าหลาง ท่านนอนเสียจะดีกว่า พักผ่อนให้มากนะ...”“ไม่ ฟ้าจะสางแล้ว ข้าจะลุกแล้วละ”เย่คุนยืนกรานจะลุกขึ้นเจียงโหย่วหรงก็มิอาจคำนึงถึงความขวยเขิน จึงช่วยเย่คุนใส่เสื้อผ้าทั้งหน้าแดงหนนี้ถือว่าเท่าเทียมกันแล้ว เจียงโหย่วหรงก็เห็นร่างกายของเย่คุนหมดแล้วเหมือนกันตะวันไขแสงเย่คุนมองอยู่หน้าประตู ก่อนจะมาถึงหลังเรือนหลังเรือนมีเพิงเล็ก ๆ อยู่ นั่นคือโรงช่างไม้ในโรงช่างไม้มีวัสดุไม้กองอยู่จำนวนหนึ่ง และมีเครื่องมือช่างไม้ทรุดโทรมอีกชุดหนึ่งขวาน สิ่ว กบไสไม้ เลื่อยนี้คือของที่มีมูลค่าสูงที่สุดในบ้านแล้วที่นี่คือแคว้นต้าติ่ง ระดับเทคโนโลยีอุตสาหกรรมและระดับคุณภาพชีวิตเทียบเท่ากับยุคราชวงศ์ฉินและราชวงศ์ฮั่นโดยประมาณเครื่องเหล็กและเครื่องทองแดงล้วนเป็นสกุลเงินแข็งดังนั้นเครื่องมือช่างไม้เหล่านั้นยังนับว่าล้ำค่า สามารถนำไปแลกเงินแลกข้าวสารมากินเย่คุนเสียดายเครื่องมือเหล่านั้น จึงไ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 3
เจียงโหย่วหรงขานรับคำหนึ่งแล้วเดินไปทางห้องครัวเย่คุนตามไปด้วยในบ้านยังเหลือข้าวกล้องอีกสามเหลี่ยง เย่คุนโยนเข้าหม้อกระเบื้องทั้งหมด เติมน้ำสองสามถ้วย ก่อนจะพูดกับเจียงโหย่วหรง “โหย่วหรง ต่อไปไม่ต้องกินแกลบแล้วนะ เจ้าจะตายเอาได้”เจียงโหย่วหรงกำลังก่อฟืน พอได้ยินดังนั้นก็ผงะ แล้วพูดแบบติด ๆ ขัด ๆ “ข้าไม่เป็นไร...”“จากนี้ต่อไป ไม่ว่าจะมีข้าวสารอยู่เท่าไร ทุกคนต้องกินด้วยกัน ไม่พอก็เติมน้ำ”เย่คุนดึงมือของเจียงโหย่วหรงแล้วพูดอีก“ครอบครัวเดียวกันทั้งนั้น ควรกินเหมือนกัน ต่อให้เป็นข้าวหนึ่งเม็ดก็ต้องเติมน้ำสามถ้วน ตุ๋นแล้วดื่มน้ำข้าวคนละถ้วย”ติ๋ง!เจียงโหย่วหรงน้ำตาร่วงไม่เคยมีใครห่วงใยนางเช่นนี้มาก่อนหลังจากทำให้คู่หมั้นสามคนตาย เจียงโหย่วหรงก็ได้สมญานามว่าเป็นตัวกาลกิณี พี่ชายพี่สะใภ้บ้านมารดาตบตีด่าทอนาง แทบอยากให้นางตายเร็ว ๆ แต่งมาตระกูลเย่ เจียงโหย่วหรงก็ตุ้ม ๆ ต่อม ๆกลัวจะคืนตัวเจ้าสาวนึกไม่ถึง เย่คุนกลับดูแลรอบด้านอย่างละเอียด เป็นห่วงเป็นใยนางขนาดนี้เย่คุนหมุนตัวเห็นว่าข้าง ๆ มีผักป่าอีกกำหนึ่ง คือต้นเกอและผักจี้ไฉ่เจียงโหย่วหรงซับน้ำตา “ผักป่าพวกนี้เป็น
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 4
เย่คุนเริ่มยุ่ง ไม่สนใจว่าเจียงโหย่วหรงจะพูดอะไรกระดูกล้วนไม่มีเนื้อสักนิด แต่ก็ตุ๋นน้ำมันหมูได้ตอนนี้สภาพร่างกายของทั้งสามคนในบ้านจำเป็นต้องเสริมไขมันถ้าไม่มีแรงจะป่วยง่ายมีแต่สุขภาพดี จึงจะหาเงินดี จริงไหม?กลางวันตุ๋นกระดูกหมูหอมฉุยหนึ่งบ้านสามคนกินจนอิ่มหนำสำราญน้ำแกงกระดูกหมู ข้าวสวย สำหรับบ้านนอกแล้วคือการเสพสุขเยี่ยงราชาอย่างมิต้องสงสัยแน่นอน มารดาเฒ่าตาบอดก็บ่นเย่คุนไม่น้อยเหมือนกัน บอกว่าเขาสิ้นเปลือง ใช้ชีวิตไม่เป็นหลังจากกินเสร็จ เย่คุนก็สั่งกับเจียงโหย่วหรง“โหย่วหรง ตอนบ่ายเจ้าตุ๋นกระดูกหมู่นี้นะ ตุ๋นยิ่งนานก็ยิ่งดี ข้าจะออกไปเดินหน่อย”กระดูกหมูสามารถตุ๋นน้ำแกงได้หลายรอบ ทุกครั้งที่ตุ๋นจะมีน้ำมันออกมาจำนวนหนึ่งเจียงโหย่วหรงพยักหน้าและพูดอย่างระมัดระวัง “ต้าหลาง วันนี้ท่านไปตลาดเหนื่อยแล้ว ตอนบ่ายก็พักเถอะนะ”“ไม่ ข้าไม่เหนื่อย”เย่คุนยิ้ม พกขวานกับกรงนกออกไปยังเป็นลำธารในหุบเขาเมื่อวานหลังจากสังเกตอย่างละเอียด ข้างลำธารมีร้อยเท้าของสัตว์จำนวนหนึ่งน่าจะเป็นผลมาจากน้ำเกลือที่ดึงสัตว์ป่าขนาดเล็กละแวกนี้มาครั้นเย่คุนวางกับดักเสร็จก็ไปอาบน้ำในลำธ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 5
เฮ้ย พวกเจนโลกเต็มไปหมดเลยเว้ย!ใครกันที่บอกว่าคนโบราณไร้เดียงสา?ตอนนี้เย่คุนต๊อกต๋อย ไม่กล้าเกี้ยวสาวหรอก จึงหัวเราะแหะ ๆ แล้วเดินเร็วจากไปยังเป็นข้างลำธารในหุบเขาเหมือนเดิมเย่คุนหลับอยู่ข้างหลังก้อนหินก้อนหนึ่ง บนศีรษะยังมีการปลอมตัวโดยใช้กิ่งหลิวสาน จ้องแอ่งน้ำน้อยที่โรยเกลือเอาไว้แต่รอมาหนึ่งชั่วโมงกว่า จ้องจนเมื่อยตาไปหมด ก็ไม่เห็นเหยื่อมาดื่มน้ำเลยเย่คุนจึงเริ่มท้อใจแต่คิด ๆ แล้วก็รอต่อไปเถอะวางแผนว่าถ้าล่าสัตว์ไม่ได้ก็ต้องกลับบ้านหลังฟ้ามืด จะได้ไม่ถูกคนในหมู่บ้านหัวเราะเยาะโพล้เพล้ไปทุกทียังไม่มีเหยื่อโผล่ออกมาแต่ขณะเย่คุนกำลังคิดจะกลับก็เห็นกวางสีดำสองตัวย่องมาตึกตัก!หัวใจของเย่คุนเต้นรัวจนจะหลุดออกมาแล้วที่นี่เรียกกวางดำอีกอย่างหนึ่งว่าวัวภูเขา กวางดำที่เจริญเต็มวัยจะมีน้ำหนักเกือบสองร้อยชั่งกวางดำสองตัวตรงหน้ายังเป็นเด็กอยู่อย่างเห็นได้ชัด ท่าทางจะหนักประมาณห้าหกสิบชั่งกวางดำระแวงมาก มองซ้ายแลขวา ย่อมมาถึงข้างแอ่งน้ำแล้วก้มหน้าลงดื่มเย่คุนเล็กองศาแล้วกดกลไกยิงลูกศรออกไปฟิ้ว!เป็นเสียงชัดแจ๋วเสียงหนึ่ง ลูกศรพุ่งไปยังส่วนท้องของกวางดำตัวหนึ่
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 6
เจียงโหย่วหรงเป็นห่วงว่าสามีจะถูกทำร้ายจึงรีบมาปกป้อง และพูดกับเหยาเฮยฟูว่า “เหยาเฮยฟู เจ้าอย่ารังแกกันนะ สามีข้าสู้เจ้าไม่ได้ แต่พี่ชายบ้านมารดาข้าก็...ล่วงเกินไม่ได้เหมือนกัน...”ทว่าถ้อยคำนี้กลับไม่เป็นภัยคุกคามต่อเหยาเฮยฟูใด ๆเหยาเฮยฟูหัวเราะหึ ๆ “ตัวกาลกิณีอย่างเจ้าไสหัวไปเสีย อย่ามาทำให้ข้าต้องตายไปด้วยนะ”“ไอ้ชั่ว กล้าด่าเมียข้าหรือ?”เย่คุนอดรนทนไม่ไหวแล้ว จึงง้างหมัดซ้ายเสยคางของเหยาเฮยฟูก่อนตุบ!เหยาเฮยฟูหงายหลังลงพื้นแบบไม่ลังเลสักนิดชาติก่อนเย่คุนคือแขกประจำของฟิตเนส และยังเคยเข้าร่วมการฝึกเป็นตัวสำรองของกองทัพ รู้ทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง“สารเลว เจ้ากล้าต่อยข้าหรือ?”เหยาเฮยฟูลุกขึ้นมาหวดหมัดไปทางจมูกของเย่คุน “วันนี้ข้าจะเอาเจ้าให้ตายเลย!”เย่คุนยกมือขึ้นขวาง ตามด้วยถีบเท้าขวาออกไป เข้าเป้าตรงท้องน้อยของเหยาเฮยฟูพอดี“โอ๊ย...”เหยาเฮยฟูร้องเสียงหลง หน้าซีดเผือด กุมท้องนั่งยองลง ใบหน้ามีเหงื่อเย็นผุดออกมาซิบ ๆเย่คุนถลึงตาใส่ “ไสหัวไปเสีย ขืนยังไม่ไสหัวไปอีก ข้าจะให้เจ้าได้กระอักเลือดจริง ๆ เลยนี่!”ผู้ใหญ่บ้านฉินโฉ่วเร่งเดินมาเตะเหยาเฮยฟูทีหนึ่ง ก่อนจะฉุดกร
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 7
เย่คุนส่ายหน้า “เด็กโง่ เจ้าดูสภาพครอบครัวยากจนของเราสิ มีสาวใช้ไหวหรือ?”ไฉ่เตี๋ยมองเจียงโหย่วหรง อยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูดเย่คุนคิดแล้วจึงถอนหายใจ “เจ้านอนเถอะไฉ่เตี๋ย ต่อไปถ้าหิวจนทนไม่ไหวก็แอบมา เราจะให้เจ้ากินสักหน่อย”“พี่ต้าหลาง ท่านเป็นคนดีจริง ๆ”ไฉ่เตี๋ยน้ำตาหยดติ๋ง ๆ พลางสูดจมูก “พี่ชายข้าเป็นคนเลว วันนี้ทะเลาะกับท่าน ท่านไม่เพียงแต่ไม่โกรธยังให้ของข้ากินอีก”“พี่ชายเจ้าก็ส่วนพี่ชายเจ้า เจ้าก็ส่วนเจ้า นอนเร็วหน่อยเถอะ”เย่คุนถอนหายใจในใจ ก่อนจะจูงมือเจียงโหย่วหรงออกไปครั้นกลับถึงห้องนอน เจียงโหย่วหรงก็ก้มหน้างุด หน้ายังแดงระเรื่ออยู่เมื่อครู่ขายหน้าเหลือเกิน พูดตั้งมากมาย ส่งเสียงก็หลายอยู่ นางเด็กไฉ่เตี๋ยได้ยินหมดแล้วเย่คุนเป่าน้ำมันสนให้ดับ“นอนเถอะ โหย่วหรง”“อื้ม...”“เรามาอีกที เจ้าปล่อยตัวตามสบาย ไม่ต้องกลัวนะ”“ต้าหลาง เมื่อกี้น่าอายจังเลย...”“พวกเราเป็นสามีภรรยากัน มีอะไรน่าอาย?”หลังจากสนทนาหวานชื่น ในที่สุดเจียงโหย่วหรงก็ปลดปล่อยตัวเอง ดุจบุปผาที่คลี่บานออกช้า ๆ รับกับผีเสื้อของตัวเองเย่คุนอ่อนโยนมาก รักหยกถนอมบุปผาเป็นประสบการณ์ที่ไม่เลวท
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 8
เย่คุนก็อยากวิ่งเหมือนกัน แต่เพิ่งจะก้าวเดิน ข้อเท้าก็เจ็บรุนแรงจนล้มนั่งลงกับพื้นชะตาขาดแล้ว!เสือตรงหน้ามีน้ำหนักถึงห้าหกร้อยชั่งเต็ม ๆ ต่อให้มีเย่คุนสามคนอยู่ที่นี่ก็ยังต้องตายสถานเดียว!ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าเย่คุนยังเจ็บข้อเท้า ไม่สามารถวิ่งได้“โฮก!”ข้างหูมีเสียงคำรามดังมา เสือโคร่งตัวนั้นกลับทิ้งเย่คุนและกระโจนไปทางเหยาเฮยฟูแทนดูท่าเสือร้ายตัวนี้จะเรื่องมาก อยากกินของที่กระโดดโลดเต้น สร้างความท้าทายให้ตัวเองหน่อยเหยาเฮยฟูเพิ่งวิ่งไปได้สิบกว่าก้าวก็ถูกเสือร้ายข้างหลังตามทัน ตะครุบใส่เขา“เย่คุน ช่วยข้า...”เหยาเฮยฟูร้องเสียงหนึ่งก่อนจะเงียบไปเย่คุนลืมตาขึ้น เห็นไหล่ขวาและแขนขวาที่เหยาเฮยฟูได้รับบาดเจ็บถูกเสือร้ายกัดหายไปแล้ว!เสือร้ายกัดไหล่ของเหยาเฮยฟู จากนั้นก็ทิ้งไปอีกทางหนึ่งคำที่สองกัดหลังคอของเหยาเฮยฟูตรง ๆฝนโลหิตสาดกระเซ็นมือเท้าของเหยาเฮยฟูยังชักกระตุกอยู่ชั่วสะเก็ดไฟ เย่คุนยกหน้าไม้ขึ้นอีกครั้ง เล็งไปที่เสือร้ายวันนี้ยากจะหนีรอดจากความตาย แต่อย่างไรก็ต้องดิ้นรนสักตั้ง!เสือร้ายจบชีวิตของเหยาเฮยฟู จากนั้นจึงหันมามองเย่คุน“มาสิ ไอ้เดรัจฉาน มาสู้ต
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 9
เจียงโหย่วหรงมองเย่คุนแล้วพยักหน้าเล็กน้อยเหมือนกันราวกับนางก็สนับสนุนให้เย่คุนรับอนุภรรยา“ไฉ่เตี๋ย เจ้าอย่าทำแบบนี้!”เย่คุนยิ้มแห้งพลางโบกมือ “พี่ชายเจ้าตายแล้ว ต่อไปถ้าเจ้าไม่มีข้าวกินก็มากินบ้านข้าได้ ช่วยข้าดูแลท่านแม่...ข้ารับรองว่าจะไม่ให้เจ้าได้หิว”“ขอบคุณพี่ต้าหลาง!”ไฉ่เตี๋ยโขกศีรษะ ลุกขึ้นยืนด้วยความดีใจนางรู้สึกว่าเย่คุนพูดอย่างนี้ก็คือรับนางเป็นอนุภรรยาแล้วชาวบ้านที่มารับมาถึงแล้ว ต่างพกหาบแบนและเชือกปอมา หามเสือกลับไปอย่างเอิกเกริกเรื่องนี้สะเทือนเลือนลั่นไปทั้งหมู่บ้านเฉ่าเมี่ยว คนนับร้อยมามุงดูด้วยความรู้สึกอิจฉาริษยาผู้ใหญ่บ้านฉินโฉ่วพูด“เย่คุน เราต้องออกเดินทางกันคืนนี้เลย ส่งเสือไปที่ที่ว่าการอำเภอ พรุ่งนี้เช้าก็ถึง ข้าจะช่วยเจ้ายืมเกวียนมาสักคัน แล้วให้ชาวบ้านสองสามคนไปเป็นเพื่อนเจ้านะ”ตามระเบียบ ยิงเสือตายต้องส่งไปตรวจสอบที่ที่ว่าการอำเภอสำหรับการตรวจสอบจะต้องมีซากเสือ เครื่องมือที่ทำให้เสือตาย ผู้ฆ่าเสือ จะขาดไม่ได้สักอย่างเย่คุนพยักหน้า ไหว้วานผู้ใหญ่บ้านฉินโฉ่วไปยืมเกวียนและให้ภรรยาเจียงโหย่วหรงรีบทำอาหารไต้สี่ก็ช่วยด้วย นำไก่ป่ากระต่าย
บทล่าสุด
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 40
“ฮะ พ่อของเจียวเจียวทำแม่ของตัวเองตาย?” เย่คุนอึ้งหลังจากพิจารณา เย่คุนก็ขี่ม้าพาฉินโฉ่วตรงดิ่งไปยังตลาดพ่อค้าคนกลางทันทีตลาดพ่อค้าคนกลางคือสถานที่ซื้อขายปศุสัตว์ และเป็นจุดขายลูกชายลูกสาวของคนยากคนจนด้วยบางครั้งทางการจะนำครอบครัวลูกสาวของผู้กระทำผิดมาขายที่นี่เหมือนกันในมุมหนึ่งของตลาดพ่อค้าคนกลาง บนเวทีดินรัศมีหนึ่งจั้ง สูงสองฉื่อตรงหน้าเวทีมีคนมุงชี้นิ้วอยู่เต็มไปหมดบนเวทีดินมีแม่นางยืนอยู่สามคน บนศีรษะเสียบรวงข้าว ตรงหน้าอกห้อยป้ายไม้เขียนราคาขนาดเท่าฝ่ามืออยู่เจียวเจียวลูกสาวเถ้าแก่ร้านอาหารยืนอยู่ตรงกลาง บนแผ่นป้ายตรงหน้าอกเขียนว่าหนึ่งพวงดูท่าคงเพราะเจียวเจียวหน้าตาสวยหมดจด จึงมีราคาสูงลิ่วเนื่องจากแม่นางหน้าตาดี สามารถขายไปยังสถานเริงรมย์รับแขกหาเงินได้เจียวเจียวผมเผ้ายุ่งเหยิง สายตาเหม่อลอย ริมฝีปากแห้งจนลอก มองฝูงชนเบื้องล่างอย่างสับสนตกอับมาถึงจุดนี้ ไม่ว่าจะเคยเป็นแม่นางงดงามน่าประทับใจคนมากแค่ไหน แต่ก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์เดรัจฉาน ต้องถูกคนเลือก ถูกคนเชือดตามใจชอบพวกบรรดาแขกที่มองอยู่ด้านข้างกำลังชี้นิ้ว“ทำไมถึงขายเจียวเจียวแพงอย่างนี้นะ? เพราะหน้าต
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 39
เด็กในหมู่บ้านหิวจนไส้กิ่ว แต่ละคนมองเจียงโหย่วหรงด้วยท่าทางน่าสงสารเย่คุนกระโดดลงจากม้าแล้วหยิบเนื้อแห้งกับผลไม้แจกจ่ายให้เด็ก ๆ นอกจากนี้ยังให้เงินห้าเหรียญทองแดงกับทุกคนคนทั้งหมู่บ้านตกตะลึงพรึงเพริด ต่างยิ้มแย้มมาต้อนรับ“เขยของเจียงเหอโถวเรากลับมาแล้ว!”“พ่อเขยใจกว้างจริง ๆ โหย่วหรงมีบุญแท้ ๆ!”เย่คุนแค่ยิ้มพลางพยักหน้าพี่ชายพี่สะใภ้ของโหย่วหรงออกมาต้อนรับด้วยใบหน้าที่บานเท่ากระด้ง และช่วยเย่คุนจูงม้าด้วยเหมือนกันพวกเขารู้ว่าพอเย่คุนมา บ้านก็จะรวยแล้วน้องสาวทั้งสองคนของเจียงโหย่วหรงก็มาจูงมือพี่สาวด้วย “พี่หญิง ท่านอ้วนแล้ว เสื้อผ้าสวยจังเลย ยังมีผ้ารัดหัว ไหนจะตุ้มหูนี่อีก...”“ไม่ต้องรีบร้อน พวกเจ้าก็มีนะ พี่เขยเจ้าเอาของขวัญมาให้พวกเจ้าด้วย”เจียงโหย่วหรงสวมกอดน้องสาวและยิ้มพูด “อีกอย่าง พี่เขยเจ้าบอกแล้วนะว่าจะรับพวกเจ้าไปเที่ยวที่หมู่บ้านเฉ่าเมี่ยวด้วยกัน”น้องสามโหย่วไฉร้องไชโยกระโดดโลดเต้นโหย่วเต๋ออายุสิบสี่สิบห้ารู้ความแล้ว จึงมองเย่คุนด้วยความเขินอายทีหนึ่งเมื่อถึงบ้านมารดา เจียงโหย่วหรงก็หยิบของขวัญออกมา ของกินเครื่องนุ่งห่มอะไรก็มีหมดเย่คุนให้เงินพ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 38
เจียวเจียวตกตะลึงหนัก “นายท่าน ท่านช่างเป็นคนดีแท้ ๆ มีเงินสองร้อยอีกแปะนี้ ไม่แน่ว่าซานเอ๋อร์ ผิงเอ๋อร์จะอยู่รอดต่อไปได้”“ต้องรอดสิ”เย่คุนคีบเนื้อในถ้วยให้ซานเอ๋อร์และน้องสาว “ต่อไปพวกเจ้าก็กินข้าวที่นี่ เอาไว้อากาศหนาวแล้วข้าจะมารับตัวพวกเจ้า”ซานเอ๋อร์ ผิงเอ๋อร์โขกศีรษะอีกครั้ง ก่อนจะรับเนื้อย่างมากินแบบตะกละตะกลามเย่คุนมองเจียวเจียวแล้วยิ้มพูด “เจียวเจียว ต่อไปข้ามาอีกจะเอาเต้าเจี้ยวอย่างหนึ่งมาให้พวกเจ้า จะทำกับข้าวหรือกินกับข้าวก็อร่อยทั้งนั้น ถึงเวลาเจ้าก็ช่วยข้าขายเต้าเจี้ยว ได้เงินแล้วพวกเรามาแบ่งด้วยกัน”การทำเต้าเจี้ยวถั่วเหลืองไม่ต้องใช้เทคนิคอะไรเย่คุนเคยคิดมาแล้ว ลองทำดูได้เมื่อไม่มีเต้าเจี้ยว การกินอาหารของเขาในทุกวันก็ไม่มีรสชาติ“ได้สินายท่าน ข้าจะรอท่านมานะ” เจียวเจียวดีใจมากเย่คุนกล่าวอำลานำถั่วเหลืองร้อยชั่งกลับมาจากตัวอำเภอฉินโฉ่วไม่เข้าใจเอาเสียเลย ไม่รู้ว่าเย่คุนซื้อถั่วเหลือเยอะแยะอย่างนี้มาทำอะไร“ข้าจะทำเครื่องปรุงชนิดหนึ่ง เป็นเครื่องปรุงที่รสดีมาก ๆ”เย่คุนอธิบายกับฉินโฉ่ว “เครื่องปรุงชนิดนี้เอามาคลุกกับข้าวได้ อร่อยกว่ากินเนื้ออีก ถ้าเอ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 37
บนนั้นมีแกนปั่นด้ายห้าแกน หมุนเร็วมากเย่คุนเรียกเจียงโหย่วหรงและไต้สี่มาให้ความร่วมมือเขาในการทดสอบเครื่องหลังจากจัดการใยปอเสร็จ แกนปั่นด้ายทั้งห้าก็หมุนพร้อมกัน ด้ายปอที่ทอออกมาเล็กละเอียดและเหนียวแน่นครั้นลูบ กลับได้ความรู้สึกเหมือนด้ายปอละเอียด!เขาทดลองไป ก็ปรับเครื่องปั่นด้ายไปสองชั่วโมงให้หลัง ด้ายปอที่ผลิตก็มีคุณภาพดียิ่งขึ้นไต้สี่ตรวจสอบด้ายปอที่ผลิตออกมาแล้วก็โพล่งปากด้วยความตะลึง“พี่ต้าหลาง นี่แทบจะเป็นด้ายปอละเอียดแล้วนะ ขายราคาสูงได้ แถมยังทอได้เร็วมากอีก ต่อไปข้ากับพี่โหย่วหรงก็ปั่นด้ายเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว”เจียงโหย่วหรงพยักหน้างก ๆ “ใช่ ต่อไปพวกเราก็ปั่นด้ายกันเยอะ ๆ”ไฉ่เตี๋ยประสมโรง “ข้าก็จะช่วยด้วยเหมือนกัน!”ในฐานะที่เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้าไม่ทำงานก็จะไม่มีคุณค่าดังนั้นผู้หญิงแคว้นต้าติ่งจึงไม่กล้าอู้งานเย่คุนหยักหน้า “ข้าจะไปซื้อใยปอมาลองดูสักหน่อย พวกเจ้าสามคนผลัดกันทำ ต้องทำให้คล่องนะ”ห่วงโซ่อุตสาหกรรมปอมีขั้นตอนหลายอย่างตอนนี้เย่คุนยังไม่มีเงินทุน ดังนั้นจึงได้แต่เริ่มจากการทำเส้นด้าย แบบนี้จะง่ายกว่าและสะดวกจะขยายใหญ่ในหมู่บ้านปลูกต้นปอท
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 36
ขี่ม้าเสร็จสิ้นเย่คุนจุดตะเกียงน้ำมันเพื่อชื่นชมสาวงามด้านข้าง มองทีละชุ่น มองให้พอไต้สี่กระมิดกระเมี้ยนมุดศีรษะกับหน้าอกของเย่คุน “พี่ต้าหลาง ทำไมท่านยังไม่ซ่อมเตียงอีกล่ะ? ถ้าพี่โหย่วหรงกับไฉ่เตี๋ยได้ยิน จะฟังออกนะ...”แต่งเข้ามาแล้ว ก็ต้องให้ความสำคัญกับใหญ่เล็กสูงต่ำเจียงโหย่วหรงคือภรรยา ไต้สี่คืออนุภรรยาดังนั้นแม้ว่าเจียงโหย่วหรงจะอ่อนกว่าสามปีก็ตาม แต่ไต้สี่ก็ต้องเรียกโหย่วหรงว่าพี่ “งั้นเอาไว้พรุ่งนี้ข้าจะซ่อมนะ...”เย่คุนกำลังชื่นชมผิวพรรณแต่ละชุ่นของไต้สี่อยู่ และจุดที่ปกติมองไม่เห็นด้วยยี่สิบวันที่ฆ่าเสือ ไต้สี่นอนอยู่บ้านของเย่คุนแทบทุกวัน มีเนื้อกิน มีข้าวขาว รูปร่างสมบูรณ์ขึ้นมาก ผิวพรรณขาวเนียนกว่าเดิม ยิ่งเห็นก็ยิ่งทำให้คนนึกอยากครั้นชมไปชมมาก็เริ่มเกิดความรู้สึกอีกครั้งนี้ไต้สี่ไม่อายแล้ว ต้อนรับเย่คุน จากนั้นเตียงทรุดโทรมก็เริ่มบรรเลงเพลงรักสุขสมอีกครั้งวันต่อมาไต้สี่ตื่นแต่เช้า หลังจากล้างหน้าบ้วนปากเสร็จก็ทำความเคารพมารดาสามีและเจียงโหย่วหรงเย่คุนนอนจนถึงช่วงฟ้าสางจู่ ๆ ก็รู้สึกว่าใบหน้าคัน ๆ ครั้นลืมตาก็เห็นเจียงโหย่วหรงกำลังมองเขาอยู่ข้างเตี
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 35
“ไม่ใช่อนุ แต่เป็นฮูหยินรอง”เย่คุนเริ่มหวั่นไหว จึงโอบไต้สี่ “แม่ข้ากับโหย่วหรงเห็นด้วยแล้ว และข้าก็ชอบเจ้า”ไต้สี่เนื้อตัวอ่อนฉับพลัน ล้มอยู่ในอ้อมอกของเย่คุน “ท่านไม่รังเกียจข้า...ที่เป็นหญิงม่ายหรือ?”“ไม่รังเกียจ ชอบมาก”เย่คุนชักจะอดรนทนไม่ไหวแล้วเริ่มขยับทีละน้อยไต้สี่ขำพรืด ผลักเย่คุนออกเบา ๆ “นั่นก็ต้องมีแม่สื่อนะ แล้วก็...ท่านซื้อผ้ารัดศีรษะสีแดงให้ข้าสักชิ้นเถอะ ผ้ารัดศีรษะสีแดงเหมือนกับของโหย่วหรง ได้หรือไม่?”“ได้อยู่แล้ว!”เย่คุนยิ้มแล้วบีบมือของไต้สี่ “เอาไว้ทัพใหญ่ของราชสำนักมาขับไล่โจรกับเสือแล้ว ข้าจะสู่ขอเจ้า”“ข้าจะรอท่าน”จากนั้นไต้สี่ก็วิ่งออกไปทั้งหน้าแดงทัพใหญ่ของราชสำนักมาเร็วมาก ถึงในสามวันต่อมา มีจำนวนพลถึงสองพันคน ผู้ใหญ่บ้านของแต่ละหมู่บ้านระดมกลุ่มฆ่าเสือและชาวบ้านไปร่วมฆ่าเสือด้วยแค่เวลาสี่ห้าวัน ก็ค้นภูเขาลูกใหญ่บริเวณหลายร้อยลี้จนหมด ฆ่าเสือใหญ่เล็กได้เป็นร้อยตัวอีกทั้งยังมีหมูป่าและวัวภูเขาอีกมากมายเม่น จิ้งจอก กระต่ายก็ถูกกวาดล้างไปเยอะเหมือนกันเมื่อทัพใหญ่มาถึง โจรบนเขาซวงยาหนีเตลิดเปิดเปิงไม่เห็นเงาแต่เย่คุนรู้ ขอเพียงทัพให
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 34
เย่คุนคิดแล้วก็หัวเราะ “ความจริงข้าไม่อยากได้อนุหรอก แต่ก็อยากได้คนปรนนิบัติท่านแม่เพิ่มอีกคน...ท่านแม่อายุมากแล้ว ตาก็มองไม่เห็น มีคนดูแลมากขึ้นอีกคน อย่างไรก็คือดี”เจียงโหย่วหรงขำพรืด “อื่ม กลางวันดูแลท่านแม่ กลางคืนดูแลท่าน”“ไม่ต้องดูแลข้าหรอก จริง ๆ นะ”สองสามีภรรยาสนทนากันอยู่นานครั้นกลางดึกก็ทำศึกอีกหนจึงจะหลับทว่าครึ่งคืนก็ถูกเสียงตีกลองรบกวนจนตื่นซั่งกวนจี้ฟูฆ่าเสือตัวหนึ่งได้ที่หอสังเกตการณ์ทางใต้ของหมู่บ้านคืนนี้เย่คุนไม่เข้าเวร ดังนั้นจึงไม่ไปดูเช้าตื่นขึ้นมาทุกคนแบ่งเนื้อเสือกันเสร็จแล้ว และยังเก็บเนื้อส่วนดีให้เย่คุนอีกยี่สิบชั่งซั่งกวนจี้ฟูอารมณ์ดียิ่ง ตบบ่าของเย่คุน “ทุกคนต่างบอกว่าของของพี่ต้าหลางใช้งานดี เป็นอย่างที่คิดจริง ๆ”เย่คุนหัวเราะเหอะ ๆของดี ๆ ยังมีอีกเพียบ แค่ไม่มีเวลาทำเฉย ๆซั่งกวนจี้ฟูพูดขึ้นมาอีก “แต่อีกไม่นานของของท่านก็ต้องเก็บเข้ากรุแล้วละ เพราะในเจ็ดวัน ราชสำนักจะส่งทัพใหญ่มากำจัดภัยพิบัติจากเสือทีละชุ่น”ฉินโฉ่วตกใจ “พูดอย่างนี้ งั้นต่อไปพวกเราก็ไม่มีเสือให้ฆ่าแล้วสิ?”ชาวบ้านต่างหดหู่ใจมากไม่มีเสือให้ฆ่า นั่นก็หมายถึงไม่มีร
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 33
ซั่งกวนจี้ฟูประทับใจมาก จึงลุกขึ้นยืนพูด“พี่ต้าหลางกตัญญูต่อบุพการี ทั้งผดุงความเป็นธรรมช่วยเหลือผู้คน คุณธรรมเหตุผลสูงส่ง ฆ่าเสือปลายโจรพิทักษ์ความสงบสุขบนแดนดิน ตอบแทนราชสำนัก ข้าเลื่อมใสมาก ยินดีสาบานเป็นพี่น้องกับเจ้า ไม่ขอเกิดวันเดียวเดือนเดียวปีเดียวกัน แต่ขอตายวันเดียวเดือนเดียวปีเดียวกัน!”เฮ้ย จะสาบานเป็นพี่น้องเหรอ?เย่คุนคิดแล้วก็ยิ้มพูด “จะสาบานก็ได้แต่...ข้าต้องเป็นพี่ใหญ่นะ”แคว้นต้าติ่งให้ความสำคัญกับกษัตริย์ ขุนนาง บิดา บุตรสาบานเป็นพี่ใหญ่ก็คือจ้าว ก็คือบิดา ก็คือนาย!ส่วนน้องก็เท่ากับสมบัติส่วนตัวของพี่ใหญ่ ปกติแล้วต้องเหมางานหมด แต่ไม่จำกัดการเป็นคนคุ้มกัน ทำงานเบ็ดเตล็ด เทถังส้วมและอื่น ๆ ทั้งยังต้องเตรียมตัวตายเพื่อพี่ใหญ่เสมอ...เย่คุนไม่ได้โง่ จะหลงกลไม่ได้ จะให้ตัวเองเปลี่ยนเป็นสมบัติส่วนตัวของซั่งกวนจี้ฟูไม่ได้!ซั่งกวนจี้ฟูอึ้ง “แต่ข้าอายุมากกว่าเจ้านะ!”ฉินโฉ่วก็ตกใจเหมือนกัน รู้สึกว่าสมองของเย่คุนชำรุดไปแล้วใต้เท้านายกองสาบานเป็นพี่น้องกับเจ้าเป็นเรื่องได้หน้าขนาดไหน เจ้ายังจะได้คืบเอาศอก จะเป็นพี่ใหญ่อีกหรือ?“เช่นนั้นก็ไม่ได้ ข้าเป็นคนดวงกินพ
ยอดคนอันดับหนึ่งแห่งประวัติศาสตร์ บทที่ 32
ซั่งกวนจี้ฟูปัดมือ “โกลนม้าไม่สำคัญ ข้าอยากได้หน้าไม้ของเจ้า มีเท่าไรก็เอาหมด”ช่วงเช้าวันนี้ซั่งกวนจี้ฟูเห็นหน้าไม้เบายิงคราวละสองดอกที่พวกฉินโฉ่วใช้ป้องกันตัว ครั้นทดลองแล้วก็อิจฉาเสียไม่มีประจวบเหมาะกับฉินโฉ่วขอให้ส่งทหารมาทลายรังโจร ดังนั้นซั่งกวนจี้ฟูจึงมาด้วย“ต้องจัดการโจรจากเขาซวงยาก่อน ข้าถึงจะมีเวลาทำหน้าไม้ให้ท่าน”เย่คุนถอนหายใจ “โจรพวกนั้นฆ่าคนไม่กะพริบตา ข้ายังไม่รู้เลยว่าจะอยู่ได้สักกี่วัน”ซั่งกวนจี้ฟูหัวเราะชอบใจ “ภายในเจ็ดวัน ข้าจะกวาดล้างโจรบนเขาซวงยาให้สิ้นซากแน่!”เจ็ดวัน?เย่คุนดีใจมาก แต่ก็สงสัยความสามารถของซั่งกวนจี้ฟูอีกคราวก่อนเคยคุยกัน ผู้ใต้บังคับบัญชาของซั่งกวนจี้ฟูมีแต่ทหารราบห้าสิบคน ทหารม้ายี่สิบคนและอุปกรณ์พื้นฐานเท่านั้นเขาซวงยามีโจรร้อยกว่าคน แม้กำลังรบจะไม่แข็งแกร่ง แต่ก็ได้เปรียบทางชัยภูมิหนึ่งคนเฝ้าด่าน ทหารหมื่นนายมิอาจกรายผ่านซั่งกวนจี้ฟูมีกำลังทหารแค่นี้ก็คิดจะบุกเขาซวงยากวาดล้างพวกโจร เกรงว่าจะไม่ง่าย“ถูกต้อง ภายในเจ็ดวัน ข้าจะกำจัดโจรบนเขาซวงยาให้สิ้นซากแน่”ซั่งกวนจี้ฟูพยักหน้าแล้วเข้าหมู่บ้านพร้อมกับเย่คุน ก่อนจะเอ่ย “ข้าย
