All Chapters of หัวจะปวด...แพทย์ฝึกหัดทะลุมิติไปเป็นหมอเทวดา : Chapter 1 - Chapter 10

ณ ห้องสมุดมหาวิทยาลัยแพทย์แผนจีนในปักกิ่งยุคปัจจุบัน หญิงสาวร่างบางในชุดนักศึกษาสีขาวนั่งขมวดคิ้วจดจ่อกับตำราเล่มหนาเตอะ ผมยาวสลวยสีดำขลับของนางตกลงมาปรกใบหน้าเรียวงามหวังกุยหลัน-ดอกกล้วยไม้ล้ำค่า เป็นชื่อที่คุณปู่ตั้งให้ เธอเติบโตในตระกูลแพทย์แผนจีนดูดซับความสุขุมเยือกเย็นเช่นเดียวกับผู้เป็นปู่ แต่อย่างไรเธอก็เป็นเด็กสาวในโลกที่ก้าวล้ำทันสมัย ปู่หวังให้เธอสืบทอดวิชาแพทย์โบราณของตระกูล แต่เธอเลือกเรียนแพทย์แผนตะวันตก ทำให้ปู่ไม่ยอมพูดกับหลานสาวและเธอก็ไม่ใจอ่อนเข้าไปง้อ ผ่านมาสองปี แม่จึงเป็นฝ่ายเรียกลูกสาวมาคุยปรับความเข้าใจ เธอจึงยอมเรียนแพทย์แผนจีนเป็นวิชาเลือก อย่างน้อยก็ไม่ให้ความรู้ของตระกูลหายไปหญิงสาวขยับแว่นสายตา ดวงตางดงามไล่อ่านตัวอักษรโบราณ เบื้องหน้าคือตำราแพทย์โบราณล่ำค้าที่เก็บรักษาไว้ที่หอสมุดมหาวิทยาลัย เพราะความเป็นลูกหลานตระกูลหวังทำให้เธอสามารถยืมตำราที่ประเมินค่าไม่ได้เล่มนี้มาเปิดอ่านได้ลึกๆ แล้วเธอก็รู้สึกผิดต่อคุณปู่ พ่อมีลูกสาวเพียงคนเดียว เธอคือทายาทสกุลหวังแต่ไม่อาจสืบทอดวิชาแพทย์แผนจีนได้ เธอไม่ได้รังเกียจการแพทย์สมัยโบราณหรือการใช้ยาสมุนไพร เธอแค่อยา

หวังกุยหลันลุกขบฟันด้วยความโกรธแล้วลุกขึ้นปัดฝุ่น พยายามรักษาหน้าตาไว้ " ข้าแค่กำลังคิดถึงตำรายาใหม่ที่จะคิดค้น จึงเผลอเหม่อไปเสียหน่อย"หวังจูหรันพยักหน้า แต่ดวงตายังฉายยิ้มเยาะ "ถ้าอย่างนั้นพี่สาวก็ระวังด้วยนะ อย่าให้เสียชื่อตระกูลของเรา"หวังกุยหลันยิ้มแข็งค้างบนใบหน้า นางยังเป็นแค่นักศึกแพทย์อยู่เลย จะรักษาผู้คนได้มากน้อยแค่ไหนกัน หญิงสาวแหงนหน้ามองฟ้า ‘สวรรค์! ทำไมส่งฉันมาที่นี่ด้วยนะ!’ขณะก่นด่าโชคชะตา หวังกุยหลันก็เก็บสมุนไพรไปด้วย ทั้งสองเดินเก็บสมุนไพรจนตะกร้าเกือบเต็ม หวังจูหรันเดินนำาถึงลำธารเล็กๆ กลางป่า ทั้งสองนั่งพักใต้ร่มไม้ริมน้ำ"พี่สาว" หวังจูหรันเอ่ยขึ้น "ข้าอยากถามอะไรท่านสักอย่าง"หวังกุยหลันกำลังดื่มน้ำจากกระบอกไม้ไผ่ "ว่ามาสิ""ท่านรู้สึกอย่างไรกับคุณชายเจียงไห่ถัง?" หวังจูหรันถามพลางจ้องมองปฏิกิริยาของพี่สาว"เอ๊ะ!?" หวังกุยหลันสำลักน้ำพรวด พ่นออกมาเป็นสายฝอยใส่หน้าน้องสาวเต็มๆ"อุ๊ย! พี่สาว!" หวังจูหรันร้องเสียงหลง รีบเช็ดหน้า"ขะ...ขอโทษ!" หวังกุยหลันรีบขอโทษ พลางคิดในใจ 'เจียงไห่ถังเป็นใครกัน??'"ท่านเป็นอะไรไป?" หวังจูหรันถามอย่างสงสัย "ปกติเวลาข้าถามเรื

หญิงสาวเขียนเทียบยาด้วยลายมือที่...ไม่สวยงามนัก แต่อย่างน้อยก็พอจะอ่านออกได้ล่ะ เจียงไห่ถังจากไปรับใบสั่งยาแล้วก็ขอตัวจากไป หวังกุยหลันก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่“นี่ฉันจะทำหน้าที่หมอในยุคโบราณนี้ได้จริงๆเหรอ แต่อย่างน้อยก็ผ่านไปได้ด้วยดี"ถ้ายังหาทางกลับบ้านไม่ได้ ก็คงต้องเรียนรู้ที่จะอยู่ที่นี่และเริ่มจากศึกษาตำรายาเหล่านั้น โอ๊ย! ฉันไม่ชอบยาจีน นี่ฉันต้องฝึกฝังเข็มใช่ไหม! ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเร่งรีบก็ดังมาจากนอกห้อง ก่อนที่ประตูจะเปิดผางออก"พี่สาว!" เสียงของหวังจูหรันดังขึ้น "ข้าได้ยินว่าคุณชายเจียงมาหาท่าน เกิดอะไรขึ้นหรือ?"หวังกุยหลัน มองน้องสาวที่กำลังจ้องนางด้วยสายตาคาดคั้น แล้วก็ส่ายหน้าไปมา"คุณชายเจียงน่ะหรือ?" หวังกุยหลันพูดเสียงราบเรียบโดยไม่ต้องฝืนเพราะเธอไม่ได้หวั่นไหวกับผู้ชายของน้องสาวเลยสักนิด"เรื่องอะไรหรือ พี่สาว?" หวังจูหรันเร่งเร้า ดวงตาเป็นประกาย" เรื่องการนอนกรน" หวังกุยหลันพูดแล้วเดินไปหยิบตำราแพทย์ที่อยู่บนชั้นออกมาเปิดดู เธอตั้งใจจะจดจำตำแหน่งต่างๆ ในการฝังเข็ม ปู่เคยสอนแต่มันก็นานมากแล้ว"นอนกรน?" หวังจูหรันทำหน้างุนงง "คุณชายเจียงมาปรึกษาพี่เรื่องนอนกรนอย

หวังกุยหลันตกใจ ถอยหลังไปก้าวหนึ่ง "เสี่ยวหู? เจ้าเป็นอะไรไป?"เสี่ยวหูยิ้มบางๆ "อันที่จริง ข้าไม่ใช่เด็กขอทานธรรมดา ข้าคือโอวหยางฮุ่ย หลานชายของเจ้าสำนักยุทธ์ที่มีชื่อเสียงในเมืองนี้"‘แล้วอย่างไร ข้าต้องตื่นเต้นหรือตกใจล่ะ’โอวหยางฮุ่ยยืนยันเพราะคิดว่าผู้มีพระคุณไม่เชื่อ " ข้าพูดความจริง ข้าปลอมตัวเป็นขอทานเพื่อทดสอบคุณธรรมของผู้คนในเมืองนี้ และท่านก็ผ่านการทดสอบอย่างงดงาม นี่ก็เป็นหนึ่งในบททดสอบของข้าที่ท่านปู่ให้มาเช่นกัน และข้าได้พบกับผู้ที่มีจิตใจงดงาม และมีความละเอียดรอบคอบ ดูออกว่าข้านั้นเป็นโรคผิวหนัง เช่นท่านเป็นคนแรก"หวังกุยหลันยืนนิ่งงัน สมองพยายามประมวลผลข้อมูลที่ได้รับ "แต่... แต่โรคผิวหนังของเจ้า..."โอวหยางฮุ่ยหัวเราะเบาๆ "เป็นแค่การแต่งหน้าขอรับ แต่วิธีรักษาของท่านก็ช่วยให้ข้ารู้สึกสบายผิวขึ้นจริง""นี่ข้าถูกหลอกให้ใช้น้ำส้มสายชูกับน้ำผึ้งทาตัวเจ้าอย่างนั้นหรือ?""ข้าต้องขอโทษที่หลอกท่าน" โอวหยางฮุ่ยพูดอย่างสำนึกผิด "แต่ข้าทำเพื่อทดสอบความเมตตาและปัญญาของท่าน และท่านก็ทำให้ข้าประทับใจมาก"หวังกุยหลันรู้สึกโกรธอยู่บ้าง นางช่วยเพราะเห็นคนลำบากไม่ใช่อยากถูกทดสอบแบบนี้

หวังกุยหลันชะงัก นึกในใจ 'ข้าจะอธิบายอย่างไรดีนะ?' หญิงสาวยืนนิ่ง สมองกำลังคิดหาคำอธิบายอย่างรวดเร็ว ในขณะที่หวังจูหรันและเจียงไห่ถังจ้องมองนางอย่างคาดหวัง"ความจริงแล้ว... ข้า... ข้าได้รับการดลใจจากเทพเซียน!""หา!?" ทั้งสองอุทานพร้อมกัน"ใช่แล้ว!" หวังกุยหลันพยักหน้าหงึกๆ "เมื่อไม่กี่วันก่อน ข้าฝันเห็นเทพเซียนแห่งการแพทย์ ท่านมอบความรู้วิเศษให้ข้า ทำให้ข้าเปลี่ยนไป"หวังจูหรันทำตาโต "จริงหรือ พี่สาว? แล้วเหตุใดพี่ถึงไม่บอกข้า?""ก็... ก็เพราะข้ากลัวว่าเจ้าจะไม่เชื่อน่ะสิ" หวังกุยหลันตอบอย่างรวดเร็ว "และข้าก็ต้องการเวลาในการทำความเข้าใจความรู้ใหม่ๆ นี้ด้วย"เจียงไห่ถังพยักหน้าอย่างเข้าใจ " นั่นอธิบายได้ว่าเหตุใดวิธีรักษาของท่านจึงได้แปลกประหลาดแต่ได้ผลนัก" "ใช่แล้ว!" หวังกุยหลันเสริมอย่างมั่นใจยกมือกอดอก เชิดใบหน้าขึ้นเล็กน้อยยิ่งทำให้ดูหยิ่งยโสมากยิ่งขึ้น "เทพเซียนบอกข้าว่า บางครั้งวิธีที่ดูเหมือนบ้าๆ บอๆ ก็อาจเป็นทางรักษาที่ดีที่สุดก็ได้"หวังจูหรันยกมือทาบอก " พี่สาว นี่เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์มาก! แต่... เหตุใดพี่ถึงดูงุ่มง่ามและลืมอะไรต่อมิอะไรล่ะ?" หวังกุยหลันยิ้มแข็งค้าง จะใ